Psyche
alle pijlers
Hoe genieten jullie van het leven?
donderdag 30 mei 2019 om 02:21
Dag; opstaan, studeren, vrienden, iets drinken... slapen. Repeat. Pretty basic student life.
Week: ma-vrij studeren. Za zo “leuke dingen doen”
Wat mis ik... iets waar ik warm van word... alle activiteiten die ik onderneem denk ik al gauw van.. okay. Leuk, maar 1x en nooit meer. Of voor sommige dingen heb ik gewoon weg niet de mentale energie meer... voel mij oprecht een oude lul terwijl ik pas begin 20 ben..
donderdag 30 mei 2019 om 03:23
Wie heeft vastgesteld dat je niet depressief bent?
Hoe lang voel je je al zo?
Wat maakt dat je denkt "Leuk, maar 1x en nooit meer"?
Welke eisen stel je aan "leuke dingen" doen?
Waar genoot je voorheen van? Waar haalde je voldoening uit?
Wat is er veranderd sinds die tijd?
En om je vraag te beantwoorden, ik haal mijn voldoening uit kleine dingen. Een peuter die met aandacht naar een bij kan kijken en"maya de blij" roept, een patiënt die naar me lacht, bakje koffie op een terrasje in de zon, de vogeltjes die ik over een paar uurtjes weer hoor terwijl ik even een momentje op werk neem (indien mogelijk) om even in de binnentuin naar de zonsopgang te kijken, de cake die ik bak die gelukt is of faliekant mislukt, mijn katten die op me zitten te wachten als ik thuis kom en me verwelkomen met een concert, een appje naar vrienden, een knuffel van een vriend(in), het bedankje van de oude buuf als ik iets 'kleins' voor haar doe, etc. etc. etc.
Hoe lang voel je je al zo?
Wat maakt dat je denkt "Leuk, maar 1x en nooit meer"?
Welke eisen stel je aan "leuke dingen" doen?
Waar genoot je voorheen van? Waar haalde je voldoening uit?
Wat is er veranderd sinds die tijd?
En om je vraag te beantwoorden, ik haal mijn voldoening uit kleine dingen. Een peuter die met aandacht naar een bij kan kijken en"maya de blij" roept, een patiënt die naar me lacht, bakje koffie op een terrasje in de zon, de vogeltjes die ik over een paar uurtjes weer hoor terwijl ik even een momentje op werk neem (indien mogelijk) om even in de binnentuin naar de zonsopgang te kijken, de cake die ik bak die gelukt is of faliekant mislukt, mijn katten die op me zitten te wachten als ik thuis kom en me verwelkomen met een concert, een appje naar vrienden, een knuffel van een vriend(in), het bedankje van de oude buuf als ik iets 'kleins' voor haar doe, etc. etc. etc.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
donderdag 30 mei 2019 om 04:37
Dit klinkt voor mij op z'n minst als een behoorlijke dip. Ik haal veel energie uit ontmoetingen en gesprekken.
Levensverhalen van mensen horen bij de bushalte of via vrijwilligerswerk, toekomstplannen smeden met mijn vriend, met mijn zus bijpraten in de sauna, over het leven bomen met vriendinnen, noem maar op. Fysiek contact vind ik ook essentieel om voldoende energie en zin in het leven te hebben (en daar bedoel ik niet alleen seks mee, maar ook knuffels van vriendinnen, familie of kinderen). En af en toe helpt het leren van nieuwe dingen me ook om die levensenergie te vinden.
En verder: hobby's, dingen waar ik als kind al blij van werd. Wat deed jij vroeger graag?
Levensverhalen van mensen horen bij de bushalte of via vrijwilligerswerk, toekomstplannen smeden met mijn vriend, met mijn zus bijpraten in de sauna, over het leven bomen met vriendinnen, noem maar op. Fysiek contact vind ik ook essentieel om voldoende energie en zin in het leven te hebben (en daar bedoel ik niet alleen seks mee, maar ook knuffels van vriendinnen, familie of kinderen). En af en toe helpt het leren van nieuwe dingen me ook om die levensenergie te vinden.
En verder: hobby's, dingen waar ik als kind al blij van werd. Wat deed jij vroeger graag?
donderdag 30 mei 2019 om 04:40
Hoe weet je dat zo zeker? Want als ik je verhaal zo lees, vraag ik me af of er wel eens onderzocht is of je een depressie hebt.
anoniem_272211 wijzigde dit bericht op 30-05-2019 07:46
23.32% gewijzigd
donderdag 30 mei 2019 om 05:33
Oh zo veel, inderdaad de kleine dingen vaak. Een prachtige lucht met wolken, de zonsondergang, mooie bloemen of als ik langs een heerlijk geurende jasmijn loop, alle baby dieren nu - zo schattig. Lekker ergens wat drinken, erop uit naar een museum of voorstelling, de dikke knuf van familie, iets koken. Ook een kletspraatje met vreemden maakt me vrolijk. Of mooie architectuur of een beeld.
Of juist groter, zoals een vakantie. Het leven is niet altijd een feest, maar je moet er zelf wat van maken. Ik moet zeggen dat ik door reizen en internationale contacten me meer realiseer hoe goed ik het heb, en dit nu meer waardeer.
Ik heb een vriendin, die heeft het echt niet makkelijk. Haar lijfspreuk is: I choose to be happy!
Ik geloof er zeker dat ook al ben je niet vrolijk, het helpt te lachen en vrolijk te doen. Dan word je het vanzelf. Zoek afleiding, zet vrolijke muziek, ga sporten of buiten wandelen.
Bovenstaande geldt alleen als iemand niet depressief is, want dat is echt een nare ziekte.
Of juist groter, zoals een vakantie. Het leven is niet altijd een feest, maar je moet er zelf wat van maken. Ik moet zeggen dat ik door reizen en internationale contacten me meer realiseer hoe goed ik het heb, en dit nu meer waardeer.
Ik heb een vriendin, die heeft het echt niet makkelijk. Haar lijfspreuk is: I choose to be happy!
Ik geloof er zeker dat ook al ben je niet vrolijk, het helpt te lachen en vrolijk te doen. Dan word je het vanzelf. Zoek afleiding, zet vrolijke muziek, ga sporten of buiten wandelen.
Bovenstaande geldt alleen als iemand niet depressief is, want dat is echt een nare ziekte.
donderdag 30 mei 2019 om 05:53
donderdag 30 mei 2019 om 05:55
Hoi Santaa,
Wat rot dat je je zo voelt. Wist je dat een depressie of depressieve gevoelens zich ook kunnen uiten als "nihilisme"? Want zo klink je een beetje, alsof weinig er toe doet. (En nee, dit is geen diagnose!)
Ik denk ook dat het een goed idee is deze gevoelens met de huisarts te bespreken. Denk je zelf dat er een reden is waarom je je zo voelt?
Wat rot dat je je zo voelt. Wist je dat een depressie of depressieve gevoelens zich ook kunnen uiten als "nihilisme"? Want zo klink je een beetje, alsof weinig er toe doet. (En nee, dit is geen diagnose!)
Ik denk ook dat het een goed idee is deze gevoelens met de huisarts te bespreken. Denk je zelf dat er een reden is waarom je je zo voelt?
donderdag 30 mei 2019 om 05:59
Oh ja...maar je vroeg hoe wij genieten van het leven....
Bij die vraag denk ik altijd aan mijn hele oude oma. Zij is ver over de 100 geworden en ik stelde haar dezelfde vraag toen ik 15 jaar was. Zij zei, "wat is er nou niet te genieten? Kijk nou hoe mooi het is! Hoe ouder ik ben hoe meer ik geniet, vooral van kleine dingen" En ze wees op een bloem die ze gekregen had. Ze kon daar urenlang naar kijken en de bloem prachtig vinden. Ik vond dat zo'n mooi voorbeeld. Het zit niet in de grootse meeslepende dingen, maar in de kleine details. Als je ze ziet.
Bij die vraag denk ik altijd aan mijn hele oude oma. Zij is ver over de 100 geworden en ik stelde haar dezelfde vraag toen ik 15 jaar was. Zij zei, "wat is er nou niet te genieten? Kijk nou hoe mooi het is! Hoe ouder ik ben hoe meer ik geniet, vooral van kleine dingen" En ze wees op een bloem die ze gekregen had. Ze kon daar urenlang naar kijken en de bloem prachtig vinden. Ik vond dat zo'n mooi voorbeeld. Het zit niet in de grootse meeslepende dingen, maar in de kleine details. Als je ze ziet.
donderdag 30 mei 2019 om 06:00
De huisarts kan helpen bepalen of er sprake is van een onderliggend probleem of oorzaak waar misschien iets aan gedaan moet worden. Dat kan zowel psychisch als lichamelijk zijn. Het lijkt mij de taak van een arts om zoiets uit te zoeken.
Zeker "het zwaar te vinden om uit bed te komen" lijkt mij wel iets om iets aan te doen.
anoniem_13280 wijzigde dit bericht op 30-05-2019 06:02
Reden: kleine aanvulling
Reden: kleine aanvulling
11.22% gewijzigd
donderdag 30 mei 2019 om 06:07
donderdag 30 mei 2019 om 06:12
En toch is de huisarts bezoeken een goed idee om uit te sluiten dat er niet meer aan de hand is dan een standaard twintigers dipje, een sleur of wat dan ook. Het kan zowel een psychische als een fysieke oorzaak hebben. En het is nogal zonde dat iemand langer rondloopt met een rot gevoel terwijl dit totaal niet nodig is. Dus to, ik zou eens een afspraak maken met je huisarts en dit bespreekbaar te maken
.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
donderdag 30 mei 2019 om 06:20
Je leven klinkt als een sleur.
Alleen maar studeren en af en toe wat met vrienden doen is ook ‘vlakjes’.
Wat doe je voorderest? Sport je? Kook je weleens uitgebreid? Geef je etentjes? Bezoek je musea? Heb je andere hobby’s? Doe je weleens wat voor andere mensen (vrijwilligerswerk)? Volgens mij verveel je je en onderneem je weinig. Je moet jezelf wat meer uitdagen. Train voor een marathon, ga een boek schrijven, ga geld inzamelen voor een goed doel. Ga op zoek naar dat ene wat jou voldoening geeft. Het is niet zo gek dat je je leven nu vlak vindt, want zo klinkt het ook.
Alleen maar studeren en af en toe wat met vrienden doen is ook ‘vlakjes’.
Wat doe je voorderest? Sport je? Kook je weleens uitgebreid? Geef je etentjes? Bezoek je musea? Heb je andere hobby’s? Doe je weleens wat voor andere mensen (vrijwilligerswerk)? Volgens mij verveel je je en onderneem je weinig. Je moet jezelf wat meer uitdagen. Train voor een marathon, ga een boek schrijven, ga geld inzamelen voor een goed doel. Ga op zoek naar dat ene wat jou voldoening geeft. Het is niet zo gek dat je je leven nu vlak vindt, want zo klinkt het ook.
donderdag 30 mei 2019 om 07:18
Ik geniet vooral in de natuur. Kan uren door het bos dwalen, en nu het zo vroeg licht is ben ik daar dan ook vroeg. Heerlijk, dan kom ik een keer een vos tegen, of wilde zwijnen of herten. Ik fotografeer daar dan ook. Door het fotograferen staan mijn zintuigen wijd open. Ik voel me dan sterk verbonden met de natuur. Heb ontdekt dat ik dit echt nodig heb om me goed te voelen.
Verder geniet ik ook van kleine dingen. De zon die schijnt, een schoon huis, leuke ontmoetingen met mensen, een bloemetje in huis.
Als je al een tijdje nergens meer van geniet zou ik een afspraak maken met de huisarts.
Verder geniet ik ook van kleine dingen. De zon die schijnt, een schoon huis, leuke ontmoetingen met mensen, een bloemetje in huis.
Als je al een tijdje nergens meer van geniet zou ik een afspraak maken met de huisarts.
donderdag 30 mei 2019 om 07:42
Ik geniet van bewegen, van grapjes maken met mijn man en zoon. Spellen spelen, mooie boeken lezen, koken, aikido trainen, nieuwe dingen leren, lekker eten, met mijn zoon iets maken ( tekening, knutselwerk, lego), een mooie film of serie kijken. Gesprekken met vrienden, knuffelen met man en zoon, stoeien, vrijen.
donderdag 30 mei 2019 om 07:59
donderdag 30 mei 2019 om 08:27
Als jij vroeger wel genoot van het leven dan zijn er misschien blokkades waardoor je te weinig doet wat je zelf wil. Maar ik vraag me echt af tot in hoeverre iemand alleen zijn eigen richting kan gaan. Er staat een baas aan je te trekken, schoolboeken, tentamens, je moeder die wil dat je je rotzooi opruimt en financieel bijdraagt. Enz. Je moet dan wel het gevoel hebben dat het ergens toe leidt waar je wat aan hebt, en ook moet je omgeving blij met je zijn zodat je graag wat voor ze overhebt.
En misschien heb je gewoon wat aan je schildklier; wie weet.
En misschien heb je gewoon wat aan je schildklier; wie weet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 30 mei 2019 om 08:36
Ik herken het wel en zit het gewoon uit.
Ben tijdens mijn studie met exact hetzelfde verhaal door de studiedecaan naar een psycholoog gestuurd die het vrij luchtig ‘oh, dat noemen we depressief’ noemde. Ik vind dat zelf nogal grootse woorden, hoewel ik op internet wel alle boxjes kan aanvinken.
Het leven is nou eenmaal niet altijd himmelhoch juichend fantastisch, als he dat weet is alles een stuk beter te behappen.
Vorig jaar trouwens wel door de huisarts aan de vitaminepillen gezet (b6, ijzer, vitD aan nogal de lage kant gecombineerd met een grote baan, klein kind en onevenredig huishouden) maakten mij ook lamlendig, moe en zwaarmoedig ‘ik wil dit leven niet meer!’
Ik merk nu dat ik vooral ‘verbinding’ met soortgelijke miste. Het eerder genoemde vrijwilligerswerk had bij mij het tegenovergestelde effect.
Ben tijdens mijn studie met exact hetzelfde verhaal door de studiedecaan naar een psycholoog gestuurd die het vrij luchtig ‘oh, dat noemen we depressief’ noemde. Ik vind dat zelf nogal grootse woorden, hoewel ik op internet wel alle boxjes kan aanvinken.
Het leven is nou eenmaal niet altijd himmelhoch juichend fantastisch, als he dat weet is alles een stuk beter te behappen.
Vorig jaar trouwens wel door de huisarts aan de vitaminepillen gezet (b6, ijzer, vitD aan nogal de lage kant gecombineerd met een grote baan, klein kind en onevenredig huishouden) maakten mij ook lamlendig, moe en zwaarmoedig ‘ik wil dit leven niet meer!’
Ik merk nu dat ik vooral ‘verbinding’ met soortgelijke miste. Het eerder genoemde vrijwilligerswerk had bij mij het tegenovergestelde effect.
