Psyche
alle pijlers
hoe kun je weer gelukkig worden
maandag 15 mei 2017 om 09:11
Op dit moment zit ik in een diep dal. Ik heb geen diagnose maar ik denk dat ik wel een depressie heb. De oorzaak hiervan is altijd het gevoel te hebben nergens bij te horen/vaak afgewezen te worden. Ik voel mij elke dag alleen en eenzaam. Voor mijn gevoel hoor ik niet onvoorwaardelijk bij mensen. Ik heb geen directe familie waar ik op terug kan vallen. Ik heb wel een man en kindje. Helaas is mijn man erg op zichzelf gericht. Mijn schoonfamilie heeft mij vanaf dag 1 niet geaccepteerd. Dit staat nu op het punt te escaleren. Waarschijnlijk zal er een breuk komen tussen mijn man en zijn familie. Door het gebrek aan familie voelen wij ons al jaren alleen, Alsof wij overal alleen vvoor staan. Omdat mijn man erg op zichzelf gericht is voel ik me daarnaast ook vaak overal alleen voor staan. Ik vind het bv niet leuk om samen nog op vakantie te gaan, uit eten te gaan enz. Man zit wat voor zich uit te staren en is altijd moe. Door deze situatie komt dat. Op vakantie gaat hij zijn eigen gang. Dan ben ik ook veel alleen. . Het gemis aan mijn eigen familie, de opvoeding van ons kindje, alles komt op mij neer of moet ik alleen doen. Ik heb niet echt iemand om op terug te vallen. Deze situatie is gewoon niet goed en gezond. Ik zou graag lieve mensen om me heen hebben. Ik zie geen oplossing om uit deze situatie te komen. Uit elkaar gaan is lastig omdat ik dus nergens terecht kan. Man kan alleen naar zijn ouders maar dat wil hij dus niet. Ook heeft hij niet de financiele middelen om duur te huren en kopen al helemaal niet. Het duurt jaren voor hij in aanmerking zou komen voor een huurhuis. Tot zover de praktische kant.
Ik vind het ook lastig dat hij waarschijnlijk gaat breken met zijn familie. We hadden graag bij hun gehoord en leuke dingen samen gedaan maar het niet accepteren breekt ons op omdat wij verder geen familie hebben om op terug te vallen. Dat maakt de situatie zo erg.
Na de geboorte van ons kindje is het gemis van mijn eigen familie helemaal terug gekomen. Ook hierin weer het gevoel overal alleen voor te staan en er niet toe doen voor andere mensen. Hierdoor ben ik niet in staat geweest te werken. Ik begin nu langzaam weer te solliciteren, maar merk dat je niet heel makkelijk aan een baan komt.
Wat kan ik zelf doen , naast hulp zoeken, om een positiever en gelukkiger leven te krijgen? Ik zie geen uitweg en voel me echt klem zitten. Het is allemaal zo somber en zwart.
Ik vind het ook lastig dat hij waarschijnlijk gaat breken met zijn familie. We hadden graag bij hun gehoord en leuke dingen samen gedaan maar het niet accepteren breekt ons op omdat wij verder geen familie hebben om op terug te vallen. Dat maakt de situatie zo erg.
Na de geboorte van ons kindje is het gemis van mijn eigen familie helemaal terug gekomen. Ook hierin weer het gevoel overal alleen voor te staan en er niet toe doen voor andere mensen. Hierdoor ben ik niet in staat geweest te werken. Ik begin nu langzaam weer te solliciteren, maar merk dat je niet heel makkelijk aan een baan komt.
Wat kan ik zelf doen , naast hulp zoeken, om een positiever en gelukkiger leven te krijgen? Ik zie geen uitweg en voel me echt klem zitten. Het is allemaal zo somber en zwart.
maandag 15 mei 2017 om 19:23
Een contact/vriendschap die duurzaam 'werkt' en blijft, komt meestal door de wederkerigheid en gelijkwaardigheid. Dus niet alleen halen, maar ook brengen. Wat heb je zelf te bieden? Ben jij een goede vriend voor de ander? Geef jij ook je energie en tijd als de ander jou nodig heeft? En geef je de vriendschap de nodige 'lucht' (dwz: draait het niet alleen om jouw noden en problemen, maar is er voldoende ruimte voor pret, plezier en niemendalletjes?)Flowers-and-roses schreef: ↑15-05-2017 19:07Lieve mensen zijn idd heel moeilijk te vinden. Ik zoek ze ook al een tijdje en idd, dat kun je niet bereiken met therapie. De therapiekaart wordt zo vaak getrokken, ook hier, dat ik wel eens denk, zal ik anders mijn therapeut maar vragen om eens op visite te komen? Iedereens balboekje is al vol en als je al wat sippig bent, willen mensen ook niet met je omgaan.
Je bent niet de enige die met dit probleem zit, weet dat iig. Er zijn denk ik meer mensen die iemand nodig hebben dan mensen die bereid zijn hun energie en tijd te geven. Er zijn ontzettend veel eenzame mensen, het punt is alleen, die mensen hebben allemaal dezelfde problematiek en je komt daar niet zo goed uit daardoor. Ik heb de ervaring dat die mensen je zo weer in de steek laten.
Nee, contacten en vriendschappen vind je niet in of door therapie, maar het kan wel de weg ernaartoe vergemakkelijken, valkuilen en/of blinde vlekken wegnemen en je een gezondere houding t.a.v. die potentiële nieuwe contacten aanleren. Zodat de kans dat je die 'lieve mensen' daadwerkelijk in je leven krijgt èn houdt een stuk groter wordt!
maandag 15 mei 2017 om 19:36
Dat ben ik met je eens, iemand anders, alleen ik heb zelf de ervaring dat ook als je jezelf op een rij hebt en je normaal sociaal gedrag vertoont, dat het nog moeilijk is om nieuwe vrienden te maken. Ik denk dat dat komt door de tijd waar we in leven. Individualisme en door het terrorisme (denk ik dan he) zijn mensen bang, ook voor elkaar. Men vertrouwt iemand niet zomaar.
Ik geef juist een beetje teveel in vriendschappen maar dat helpt mij niet. Je zou zeggen dat je dan iets meer kans maakt duurzame vriendschappen te maken maar ik denk zelf dat je nooit helemaal zeker kunt weten of iemand bevriend wil blijven tegenwoordig, in een tijd waarin alles snel gaat en waarin er voor jou tien anderen zijn om je te vervangen.
Ik heb iig verkeerd gegokt, en ik denk toch dat het altijd voor een deel een gok blijft. Ik heb iig geen persoonlijkheidsproblematiek of sociale/emotionele problematiek (anders dan depressies) en maak makkelijk contact, toch heb ik ook geen vriendschappen gemaakt de afgelopen jaren die duurzaam bleken. Ik denk zelf niet dat dat aan mij ligt. Ik heb daar lang en hard over nagedacht en veel over gesproken en anderen vinden ook niet dat het aan mij lag.
Maar ja ze zijn nu wel over, die vriendschappen. Jammer van de tijd en energie die ik geinvesteerd heb en ik ben nog iets pessismistischer geworden over vriendschappen maken. Ik ga ze wel weer zoeken natuurlijk, je moet ook wel maar ik neem mensen wel serieus als ze zeggen, ik heb er alles aan gedaan en toch lukt het me niet, dat het niet per definitie aan henzelf hoeft te liggen. Je kunt ook gewoon pech hebben/er een beetje in geluisd worden om iemand gezelschap te houden, tot ze je niet meer nodig hebben.
Ik geef juist een beetje teveel in vriendschappen maar dat helpt mij niet. Je zou zeggen dat je dan iets meer kans maakt duurzame vriendschappen te maken maar ik denk zelf dat je nooit helemaal zeker kunt weten of iemand bevriend wil blijven tegenwoordig, in een tijd waarin alles snel gaat en waarin er voor jou tien anderen zijn om je te vervangen.
Ik heb iig verkeerd gegokt, en ik denk toch dat het altijd voor een deel een gok blijft. Ik heb iig geen persoonlijkheidsproblematiek of sociale/emotionele problematiek (anders dan depressies) en maak makkelijk contact, toch heb ik ook geen vriendschappen gemaakt de afgelopen jaren die duurzaam bleken. Ik denk zelf niet dat dat aan mij ligt. Ik heb daar lang en hard over nagedacht en veel over gesproken en anderen vinden ook niet dat het aan mij lag.
Maar ja ze zijn nu wel over, die vriendschappen. Jammer van de tijd en energie die ik geinvesteerd heb en ik ben nog iets pessismistischer geworden over vriendschappen maken. Ik ga ze wel weer zoeken natuurlijk, je moet ook wel maar ik neem mensen wel serieus als ze zeggen, ik heb er alles aan gedaan en toch lukt het me niet, dat het niet per definitie aan henzelf hoeft te liggen. Je kunt ook gewoon pech hebben/er een beetje in geluisd worden om iemand gezelschap te houden, tot ze je niet meer nodig hebben.
maandag 15 mei 2017 om 19:42
Natuurlijk kun je pech hebben in nieuwe contacten en dat is zuur, maar in het geval van yogonaise is wèl sprake van problematiek die het verwerven en onderhouden van contacten in de weg staat en daarom denk ik dat een combinatie van 'wereld vergroten/contacten leggen' en therapie voor haar de meest effectieve manier zou kunnen zijn.
Ik hoop dat jij toch nog eens tegen iemand aanloopt die wèl wil investeren in een vriendschap. Je klinkt een beetje verbitterd, laat dat een nieuw contact niet vertroebelen. Dat zou jammer zijn.
Ik hoop dat jij toch nog eens tegen iemand aanloopt die wèl wil investeren in een vriendschap. Je klinkt een beetje verbitterd, laat dat een nieuw contact niet vertroebelen. Dat zou jammer zijn.
maandag 15 mei 2017 om 19:42
Natuurlijk kun je pech hebben in nieuwe contacten en dat is zuur, maar in het geval van yogonaise is wèl sprake van problematiek die het verwerven en onderhouden van contacten in de weg staat en daarom denk ik dat een combinatie van 'wereld vergroten/contacten leggen' en therapie voor haar de meest effectieve manier zou kunnen zijn.
Ik hoop dat jij toch nog eens tegen iemand aanloopt die wèl wil investeren in een vriendschap. Je klinkt een beetje verbitterd, laat dat een nieuw contact niet vertroebelen. Dat zou jammer zijn.
Ik hoop dat jij toch nog eens tegen iemand aanloopt die wèl wil investeren in een vriendschap. Je klinkt een beetje verbitterd, laat dat een nieuw contact niet vertroebelen. Dat zou jammer zijn.
maandag 15 mei 2017 om 20:00
Je hebt gelijk, iemand anders. Bitterheid is nooit een goeie houding natuurlijk. Ik heb dan wel depressies, ik heb een optimistisch karakter, geloof het of niet en ik kijk liever niet pessismistisch naar de wereld. Dat heb ik wel laten gebeuren als het over vriendschappen gaat, en dan heb je weer wat werk te doen aan jezelf he. Zo is dat gewoon. Loslaten en verder gaan. Dankjewel voor je berichtje. 
maandag 15 mei 2017 om 20:10
Als je steeds weer teleurstellingen moet verwerken, is het begrijpelijk dat verbitterdheid om de hoek komt kijken Flowers-and-roses. Toch hoop ik dat het je lukt om het, zoals je zelf zegt, los te laten en verder te gaan. Een nieuw contact met frisse interesse, onbevangen aan te gaan.
Een nieuw contact is nooit verantwoordelijk voor eerdere teleurstellingen noch kan het daarvan iets goedmaken. Een nieuw contact is een nieuwe kans. Geef het die kans ook, zonder de ballast van vroeger. Daarmee geef je ook jezelf die nieuwe kans èn een schone lei voor een hopelijk fijn contact met wederzijds genoegen. Ik gun het jou (en yogonaise) van harte!
Een nieuw contact is nooit verantwoordelijk voor eerdere teleurstellingen noch kan het daarvan iets goedmaken. Een nieuw contact is een nieuwe kans. Geef het die kans ook, zonder de ballast van vroeger. Daarmee geef je ook jezelf die nieuwe kans èn een schone lei voor een hopelijk fijn contact met wederzijds genoegen. Ik gun het jou (en yogonaise) van harte!
maandag 15 mei 2017 om 20:10
Als je steeds weer teleurstellingen moet verwerken, is het begrijpelijk dat verbitterdheid om de hoek komt kijken Flowers-and-roses. Toch hoop ik dat het je lukt om het, zoals je zelf zegt, los te laten en verder te gaan. Een nieuw contact met frisse interesse, onbevangen aan te gaan.
Een nieuw contact is nooit verantwoordelijk voor eerdere teleurstellingen noch kan het daarvan iets goedmaken. Een nieuw contact is een nieuwe kans. Geef het die kans ook, zonder de ballast van vroeger. Daarmee geef je ook jezelf die nieuwe kans èn een schone lei voor een hopelijk fijn contact met wederzijds genoegen. Ik gun het jou (en yogonaise) van harte!
Een nieuw contact is nooit verantwoordelijk voor eerdere teleurstellingen noch kan het daarvan iets goedmaken. Een nieuw contact is een nieuwe kans. Geef het die kans ook, zonder de ballast van vroeger. Daarmee geef je ook jezelf die nieuwe kans èn een schone lei voor een hopelijk fijn contact met wederzijds genoegen. Ik gun het jou (en yogonaise) van harte!
dinsdag 16 mei 2017 om 09:22
Maar yogo, de oplossing is inderdaad niet de 'blik lieve mensen' (dat zou wél heel handig zijn). Het punt is dat jij niet in staat bent (geweest) om contact te maken met mensen en de verbindingen aan te gaan die nodig zijn om een netwerk lieve mensen om je heen te creëren (je bent zeker niet de enige!). En dat zal vast komen door hoe je gevormd bent en de ervaringen die je hebt opgedaan in je jeugd. Dáár moet je echt iets aan doen. Af en toe naar een psycholoog gaan is niet voldoende, dan is het 'blabla blabla' en dan weer 3, 4, 6 weken niks? Het is niet de 'blabla' bij een psycholoog die gaat helpen. Ga naar een psychotherapeut, maar beter nog probeer in een groep te komen met schematherapie in groepsvorm. Het komt heel veel voor dat veel trajecten bij psychologen niet genoeg zijn bij dit soort problematiek, het is moeilijk om echt tot de kern te komen. Vaak heb je tig psychologen gehad en helpt het niet inderdaad. En juist ook als je zelf dit soort problematiek hebt kun je ook de therapeut nogal op afstand houden (al lijkt het niet direct zo), ook functioneer je waarschijnlijk voldoende om te blijven overleven en dan is de noodzaak tot verandering niet enorm hoog. Het is écht hard werken een goede therapie en het is pijnlijk en oncomofortabel, maar juist dat is wanneer het gaat helpen. Wanneer je je veiligheid gaat doorbreken, JIJ dan ook hè. De therapeut gaat het niet doen (het is ook niet de tijd in therapie die helpt, maar wat je doet met die therapie in de tijd dat je niet bent) en niemand gaat een blikje lieve mensen voor je opentrekken. JIJ gaat juist die mensen kunnen verzamelen! Helaas gaat dat niet zo snel als dat blikje opentrekken.
Geven en nemen is belangrijk in vriendschappen, maar wat eronder zit moet er ook zijn. Het recept is niet 'hoe meer je geeft, hoe meer je terugkrijgt' je kan niet een vriendschap garanderen door meer te geven. Het gaat niet om het geven, het gaat om het contact. En dat is soms heel moeilijk, vooral als het contact dat met jou gemaakt is door je leven heen, en vooral in je jongere jaren, veel te wensen overliet. Dit zie je steeds terugkomen bij mensen die zich eenzaam voelen, moeite hebben met contacten maken en verbinding ervaren. Veel praattherapie bij algemene psychologen raakt alleen de oppervlakte hiervan. Ik ken ook iemand die te veel geeft, heel erg lief, maar het benauwt me en ik wil afstand van hem houden. Hij geeft veel juist omdat hij heel erg de verbinding zoekt, ook hij zoekt lieve mensen om zich heen. Daarnaast leven we wel in een vluchtige tijd waarin mensen het heel druk hebben, dat maakt het behouden van contacten iets lastiger. En vriendschappen moeten groeien, dus dat heeft ook tijd nodig.
Geven en nemen is belangrijk in vriendschappen, maar wat eronder zit moet er ook zijn. Het recept is niet 'hoe meer je geeft, hoe meer je terugkrijgt' je kan niet een vriendschap garanderen door meer te geven. Het gaat niet om het geven, het gaat om het contact. En dat is soms heel moeilijk, vooral als het contact dat met jou gemaakt is door je leven heen, en vooral in je jongere jaren, veel te wensen overliet. Dit zie je steeds terugkomen bij mensen die zich eenzaam voelen, moeite hebben met contacten maken en verbinding ervaren. Veel praattherapie bij algemene psychologen raakt alleen de oppervlakte hiervan. Ik ken ook iemand die te veel geeft, heel erg lief, maar het benauwt me en ik wil afstand van hem houden. Hij geeft veel juist omdat hij heel erg de verbinding zoekt, ook hij zoekt lieve mensen om zich heen. Daarnaast leven we wel in een vluchtige tijd waarin mensen het heel druk hebben, dat maakt het behouden van contacten iets lastiger. En vriendschappen moeten groeien, dus dat heeft ook tijd nodig.
dinsdag 16 mei 2017 om 11:33
Flowers bedankt voor je verhaal! Ik ben het met je eens dat de therapie kaart te snel wordt getrokken. Het lijkt een modegril. Zit je ergens mee da is het je eigen schuld: ga maar in therapie. Ik ben zelf van mening dat lieve mensen die je aandacht geven en er voor je zijn beter helpen dan therapie. In deze individualistische tijd hebben mensen vaak geen oog meer voor een ander, het is echt ieder voor zich. Als ik het maar goed heb.
Het is ook wat jij zegt: iedereen is druk en als je inderdaad sip bent dan voor jou 10 anderen.
Wat vervelend dat de vriendschappen waar je in geinvesteerd hebt, dat die dan weer zijn verwaterd. Ik hoop dat je nieuwe en oprechte vriendschappen zult vinden.
Nogmaal bedankt voor je bericht. Ik ben het in veel punten met je eens.
Het is ook wat jij zegt: iedereen is druk en als je inderdaad sip bent dan voor jou 10 anderen.
Wat vervelend dat de vriendschappen waar je in geinvesteerd hebt, dat die dan weer zijn verwaterd. Ik hoop dat je nieuwe en oprechte vriendschappen zult vinden.
Nogmaal bedankt voor je bericht. Ik ben het in veel punten met je eens.
dinsdag 16 mei 2017 om 11:38
keaalpine ik zie je post nu pas. Bedankt ervoor. Ik denk dat het zo wel werkt hoe je het omschrijft. Waarom verbinding niet goed lukt.
Ik heb het allemaal al gehad wat je zegt. Mijn ervaringen met groepstherapie zijn ook slecht zeg maar. Dat maakt het zo uitzichtloos
Ik heb het allemaal al gehad wat je zegt. Mijn ervaringen met groepstherapie zijn ook slecht zeg maar. Dat maakt het zo uitzichtloos
anoniem_155509 wijzigde dit bericht op 16-05-2017 11:39
19.11% gewijzigd
dinsdag 16 mei 2017 om 12:35
Ik weet dat het zo werkt, omdat het de theorie is achter schematherapie.yogonaise schreef: ↑16-05-2017 11:38keaalpine ik zie je post nu pas. Bedankt ervoor. Ik denk dat het zo wel werkt hoe je het omschrijft. Waarom verbinding niet goed lukt.
Ik heb het allemaal al gehad wat je zegt. Mijn ervaringen met groepstherapie zijn ook slecht zeg maar. Dat maakt het zo uitzichtloos
Je hebt een keuze:
A. besluiten dat het uitzichtloos is en daar genoegen mee nemen.
B. blijven proberen.
Hoe hard en rot het ook is, meer keuzes zijn er niet. Waar, wanneer en hoe lang heb je groepstherapie gehad? Heb je therapie gehad van een psychotherapeut (en niet alleen een psycholoog)?
dinsdag 16 mei 2017 om 12:52
Die therapiekaart wordt 'getrokken' omdat het je kan helpen je doel (lieve mensen in je leven) te bereiken. Dat lukt je kennelijk niet op eigen kracht maar je wilt het wel heel graag.yogonaise schreef: ↑16-05-2017 11:33Ik ben het met je eens dat de therapie kaart te snel wordt getrokken. Het lijkt een modegril. Zit je ergens mee da is het je eigen schuld: ga maar in therapie. Ik ben zelf van mening dat lieve mensen die je aandacht geven en er voor je zijn beter helpen dan therapie. In deze individualistische tijd hebben mensen vaak geen oog meer voor een ander, het is echt ieder voor zich. Als ik het maar goed heb.
Ik heb werkelijk niemand horen zeggen dat het je eigen schuld is en dat is het natuurlijk ook helemaal niet. Maar je hebt wèl een probleem met het leggen en aangaan van contacten en daarvoor is therapie een goed middel dat je in dat proces zou kunnen helpen.
Dat je slechte ervaringen met een groepstherapie hebt, wil niet zeggen dat je in een andere groep met goede begeleiding weer zult hebben. Een groep is wel de aangewezen manier om te oefenen met het bereiken van je doelen en valkuilen te zien en omzeilen.
Overigens heb ik andere ervaringen met vriendschappen en om me heen zie ik ook genoeg mensen die wèl interesse voor elkaar hebben, dus trek niet te snel de conclusie dat niemand meer wil investeren in een vriendschap. Wat wel verschil kan maken is je eigen houding daarin. Een andere houding geeft een andere wisselwerking en je trekt andere mensen aan. Die therapie is dus in vele opzichten een waardevol middel om je doel en daarmee meer geluk in je leven te bereiken. (Zie de goeie post van KeaAlpine!) En dan nog: wat heb je te verliezen?
anoniem_175799 wijzigde dit bericht op 16-05-2017 13:16
1.03% gewijzigd
dinsdag 16 mei 2017 om 13:02
En deze vraag ben ik ook benieuwd naar.
Sport je yogonaise?
dinsdag 16 mei 2017 om 13:42
Ik ben helemaal niet zo naarstig op zoek naar verbinding. Gewoon een paar mensen die af en toe aan je vragen hoe het gaat, zou al fijn zijn. Ik ben door twee mensen actief gedumpt, wat ik totaal niet had verwacht. Blijkbaar was de verbinding niet sterk genoeg maar alsof iedereen zulke diepe vriendschappen heeft.
Je mag niet teveel je best doen ervoor en ook niet te weinig. Het lijkt wel een heel ingewikkeld recept terwijl vriendschap imo niet zo ingewikkeld is. Je vindt elkaar aardig en je praat af en toe met elkaar. Misschien ben ik een te simpel mens in een ingewikkelde tijd hoor.
Als je iemand teveel tijd of energie kost, zeggen ze dat niet maar nemen afstand, net als jij in het voorbeeld geeft keapline, van die man die graag vrienden met je wil zijn. Waarom zeg je niet gewoon tegen hem, je doet wat hijgerig en dat voelt niet zo prettig? Nee, je wil afstand nemen. Okee, nou, lekker duidelijk voor hem dan. Bij mij ging het ook zo, ik heb een jaar geinvesteerd in twee mensen en niet leuk genoeg bevonden en gedumpt. Dat is normaal?
Je mag niet teveel je best doen ervoor en ook niet te weinig. Het lijkt wel een heel ingewikkeld recept terwijl vriendschap imo niet zo ingewikkeld is. Je vindt elkaar aardig en je praat af en toe met elkaar. Misschien ben ik een te simpel mens in een ingewikkelde tijd hoor.
Als je iemand teveel tijd of energie kost, zeggen ze dat niet maar nemen afstand, net als jij in het voorbeeld geeft keapline, van die man die graag vrienden met je wil zijn. Waarom zeg je niet gewoon tegen hem, je doet wat hijgerig en dat voelt niet zo prettig? Nee, je wil afstand nemen. Okee, nou, lekker duidelijk voor hem dan. Bij mij ging het ook zo, ik heb een jaar geinvesteerd in twee mensen en niet leuk genoeg bevonden en gedumpt. Dat is normaal?
dinsdag 16 mei 2017 om 14:38
yogonaise
dinsdag 16 mei 2017 om 14:49
Ik vermoed dat die '1 of andere reden' alles te maken heeft met het feit dat je jezelf eigenlijk niet leuk en niet de moeite waard vindt. Als je jezelf al niet 'ziet', waarom zou een ander dat dan wel moeten?
dinsdag 16 mei 2017 om 14:52
Flowers-and-roses, jij gaat er vanuit dat ik er niets over heb gezegd tegen hem. Als het je consequent niet lukt om vrienden te maken kun je er vanuit gaan dat er minstens voor een deel iets is aan jou kant van het contact met anderen dat dat beïnvloedt. Terwijl ik in jouw berichten lees: het ligt niet aan mij, het ligt aan de andere mensen, het ligt aan de maatschappij. Contact en vriendschappen komen nooit van één kant. Beiden leveren jullie de ingrediënten voor het wel of niet lukken van een vriendschap. Als anderen hebben gezegd jou niet leuk genoeg te vinden kun je altijd aan hen vragen wat het was dat zij niet leuk vonden, waarom ze het contact met jou niet wilden aanhouden. Ik geef ook aan dat het lastig kan zijn in onze vluchtige maatschappij dus als je (bijna) geen contacten hebt zul je heel actief bezig moeten zijn met veel nieuwe mensen leren kennen die je over een periode steeds weer tegenkomt. Als het dan alsnog 100% van de tijd misgaat zou ik serieus gaan kijken naar mijn eigen aandeel in contact, want ik geloof niet dat dat 100% de schuld is van al die anderen.
dinsdag 16 mei 2017 om 16:04
Ik sport nu niet meer. Ik heb wel diverse sporten gedaan. Alles bij elkaar 10 jaar denjk ik of misschien langer. Helaas heb ik de aansluiting niet en dat maakt me zo verdrietig dat ik niet meer ga sporten. Dat wil zeggen in mijn eentje. Ik zou graag met iemand samen op een sportclub willen gaan maar ik heb niemand daarvoor. Ik heb wel eens aan mensen gevraagd maar die wilden dat niet. En dan heb ik weer een extra afwijzing zeg maar.iemand_anders schreef: ↑16-05-2017 13:02En deze vraag ben ik ook benieuwd naar.
Sport je yogonaise?
dinsdag 16 mei 2017 om 16:09
Ik heb diverse keren therapie in een groepsverband gehad. Het probleem daarmee is dat ik mij niet prettig voel in een groep en dicht klap. Ik zeg dus niks. Ik word er verder ook niet bij betrokken dus elke keer zijn andere mensen aan bod en ik kom niet of zelden aan bod. Dat frustreert mij enorm en draagt niets bij. Omdat ik dit elke keer mee maak denk ik niet dat groepstherapie mij gaat helpen.iemand_anders schreef: ↑16-05-2017 12:52Die therapiekaart wordt 'getrokken' omdat het je kan helpen je doel (lieve mensen in je leven) te bereiken. Dat lukt je kennelijk niet op eigen kracht maar je wilt het wel heel graag.
Ik heb werkelijk niemand horen zeggen dat het je eigen schuld is en dat is het natuurlijk ook helemaal niet. Maar je hebt wèl een probleem met het leggen en aangaan van contacten en daarvoor is therapie een goed middel dat je in dat proces zou kunnen helpen.
Dat je slechte ervaringen met een groepstherapie hebt, wil niet zeggen dat je in een andere groep met goede begeleiding weer zult hebben. Een groep is wel de aangewezen manier om te oefenen met het bereiken van je doelen en valkuilen te zien en omzeilen.
Overigens heb ik andere ervaringen met vriendschappen en om me heen zie ik ook genoeg mensen die wèl interesse voor elkaar hebben, dus trek niet te snel de conclusie dat niemand meer wil investeren in een vriendschap. Wat wel verschil kan maken is je eigen houding daarin. Een andere houding geeft een andere wisselwerking en je trekt andere mensen aan. Die therapie is dus in vele opzichten een waardevol middel om je doel en daarmee meer geluk in je leven te bereiken. (Zie de goeie post van KeaAlpine!) En dan nog: wat heb je te verliezen?
Wat ik te verliezen heb is dat een therapie weer niet lukt en dan voel ik me alleen maar slechter ipv beter.
dinsdag 16 mei 2017 om 16:11
Het is er van kinds af aan ingeramd dat ik niet leuk en waardevol ben, voor jou 10 anderen. Daarnaast heb ik zelden aansluiting. Ook neem ik wel initatief maar die worden vaak ook afgewezen. Hierdoor steeds bevestiging dat ik voor mensen ook echt niet leuk ben al snap ik zelf niet goed waarom. Hierdoor durf ik niet veel meer te doen en hou ik er bij voorbaat al rekening mee dat mensen mij niets vinden.iemand_anders schreef: ↑16-05-2017 14:49Ik vermoed dat die '1 of andere reden' alles te maken heeft met het feit dat je jezelf eigenlijk niet leuk en niet de moeite waard vindt. Als je jezelf al niet 'ziet', waarom zou een ander dat dan wel moeten?
