Psyche
alle pijlers
hoe kun je weer gelukkig worden
maandag 15 mei 2017 om 09:11
Op dit moment zit ik in een diep dal. Ik heb geen diagnose maar ik denk dat ik wel een depressie heb. De oorzaak hiervan is altijd het gevoel te hebben nergens bij te horen/vaak afgewezen te worden. Ik voel mij elke dag alleen en eenzaam. Voor mijn gevoel hoor ik niet onvoorwaardelijk bij mensen. Ik heb geen directe familie waar ik op terug kan vallen. Ik heb wel een man en kindje. Helaas is mijn man erg op zichzelf gericht. Mijn schoonfamilie heeft mij vanaf dag 1 niet geaccepteerd. Dit staat nu op het punt te escaleren. Waarschijnlijk zal er een breuk komen tussen mijn man en zijn familie. Door het gebrek aan familie voelen wij ons al jaren alleen, Alsof wij overal alleen vvoor staan. Omdat mijn man erg op zichzelf gericht is voel ik me daarnaast ook vaak overal alleen voor staan. Ik vind het bv niet leuk om samen nog op vakantie te gaan, uit eten te gaan enz. Man zit wat voor zich uit te staren en is altijd moe. Door deze situatie komt dat. Op vakantie gaat hij zijn eigen gang. Dan ben ik ook veel alleen. . Het gemis aan mijn eigen familie, de opvoeding van ons kindje, alles komt op mij neer of moet ik alleen doen. Ik heb niet echt iemand om op terug te vallen. Deze situatie is gewoon niet goed en gezond. Ik zou graag lieve mensen om me heen hebben. Ik zie geen oplossing om uit deze situatie te komen. Uit elkaar gaan is lastig omdat ik dus nergens terecht kan. Man kan alleen naar zijn ouders maar dat wil hij dus niet. Ook heeft hij niet de financiele middelen om duur te huren en kopen al helemaal niet. Het duurt jaren voor hij in aanmerking zou komen voor een huurhuis. Tot zover de praktische kant.
Ik vind het ook lastig dat hij waarschijnlijk gaat breken met zijn familie. We hadden graag bij hun gehoord en leuke dingen samen gedaan maar het niet accepteren breekt ons op omdat wij verder geen familie hebben om op terug te vallen. Dat maakt de situatie zo erg.
Na de geboorte van ons kindje is het gemis van mijn eigen familie helemaal terug gekomen. Ook hierin weer het gevoel overal alleen voor te staan en er niet toe doen voor andere mensen. Hierdoor ben ik niet in staat geweest te werken. Ik begin nu langzaam weer te solliciteren, maar merk dat je niet heel makkelijk aan een baan komt.
Wat kan ik zelf doen , naast hulp zoeken, om een positiever en gelukkiger leven te krijgen? Ik zie geen uitweg en voel me echt klem zitten. Het is allemaal zo somber en zwart.
Ik vind het ook lastig dat hij waarschijnlijk gaat breken met zijn familie. We hadden graag bij hun gehoord en leuke dingen samen gedaan maar het niet accepteren breekt ons op omdat wij verder geen familie hebben om op terug te vallen. Dat maakt de situatie zo erg.
Na de geboorte van ons kindje is het gemis van mijn eigen familie helemaal terug gekomen. Ook hierin weer het gevoel overal alleen voor te staan en er niet toe doen voor andere mensen. Hierdoor ben ik niet in staat geweest te werken. Ik begin nu langzaam weer te solliciteren, maar merk dat je niet heel makkelijk aan een baan komt.
Wat kan ik zelf doen , naast hulp zoeken, om een positiever en gelukkiger leven te krijgen? Ik zie geen uitweg en voel me echt klem zitten. Het is allemaal zo somber en zwart.
maandag 15 mei 2017 om 09:45
Als je schoonfamilie zo met je man omgaat heeft hij waarschijnlijk nooit geleerd om er te zijn, dat hij positieve aandacht kreeg en is hij daarom zo moeilijk in staat zich ook te richten op anderen. Dit is een mogelijkheid en noem ik omdat je schrijft dat je man ook moe en futloos is, dus ik ga er vanuit dat hij ook niet lekker in zijn vel zit (?) Het kan ook dat je man een botte hork is en dat je iemand hebt uitgezocht die het 'bekende' in je leven bevestigt (jou afwijzen/afkraken zoals je moeder heeft gedaan). Heb je met hem besproken hoe jij je voelt? En hoe hij zich voelt? Willen jullie nog samen verder? Hoe zien jullie het leven voor je? Wat zou jij willen in het leven? En hij? Is dat iets om samen te realiseren of willen jullie van elkaar af?
Vanaf het punt waar je bent is het inderdaad heel erg moeilijk om weer vooruit te komen, maar als je eenmaal in beweging bent gaat het vaak makkelijker (dit betekent niet moeiteloos en niet 1-2-3). Ik denk dat het goed is om, naast hulp zoeken, voor ogen te houden wat je wil en te beseffen dat jij dat voor elkaar kan krijgen. Samen kun je iets aan elkaar hebben (als jullie elkaar nog de moeite waard vinden). Vind jij jezelf eigenlijk de moeite waard? Hou jij van jezelf? Vind jij jezelf een leuk een waardevol persoon?
En ik zou zeker hulp zoeken voor hierbij, want alleen doen is nog zwaarder. Kan je in de tijd waarin je nog niet werkt vrijwilligerswerk doen? Hoe oud is je kind? Kan je met hem/haar naar moeder-kind activiteiten/clubjes gaan? Hoe kun je wat meer onder de mensen komen? Vind jij jezelf de moeite waard om vrienden mee te zijn, om contact mee te hebben? Hoe ben jij in sociale contacten?
Vanaf het punt waar je bent is het inderdaad heel erg moeilijk om weer vooruit te komen, maar als je eenmaal in beweging bent gaat het vaak makkelijker (dit betekent niet moeiteloos en niet 1-2-3). Ik denk dat het goed is om, naast hulp zoeken, voor ogen te houden wat je wil en te beseffen dat jij dat voor elkaar kan krijgen. Samen kun je iets aan elkaar hebben (als jullie elkaar nog de moeite waard vinden). Vind jij jezelf eigenlijk de moeite waard? Hou jij van jezelf? Vind jij jezelf een leuk een waardevol persoon?
En ik zou zeker hulp zoeken voor hierbij, want alleen doen is nog zwaarder. Kan je in de tijd waarin je nog niet werkt vrijwilligerswerk doen? Hoe oud is je kind? Kan je met hem/haar naar moeder-kind activiteiten/clubjes gaan? Hoe kun je wat meer onder de mensen komen? Vind jij jezelf de moeite waard om vrienden mee te zijn, om contact mee te hebben? Hoe ben jij in sociale contacten?
maandag 15 mei 2017 om 09:49
Je hebt toch meer familie dan alleen je ouders. Maar je doet het al goed, volgens mij, door te knokken voor je zelfstandigheid, ik denk alleen dat je daar nog meer voor zult moeten doen. Je man lijkt een soort spook oid, zoals je hem omschrijft en geen positieve kracht in je leven en je bent doodongelukkig. Ga dus voor zelfstandigheid zodat je de loop van je leven in eigen handen hebt.
Het is niet leuk om te zeggen maar in het leven is het soms echt zo dat jij de enige bent die de slingers op kan hangen. Ook al verdien je het dat mensen je daarbij helpen, nu is je leven zo dat je die niet hebt, ga die dus vinden. Ga sterker worden en pak de touwtjes van je leven zelf in handen.
Word anders maar goed boos, dit leven is niet wat je voor ogen had en je kunt het veranderen maar verdrietig zijn, helpt niet. Boos worden kan wel helpend zijn, ik wil dit niet meer en ik ga iets mooiers ervan maken. Zonder hulp van anderen dan maar, als het moet. Maar ik ga en zal mijn leven verbeteren, hoe dan ook. Ga iets doen waardoor je je weer wat sterker gaat voelen, een cursus, een sport oid. Ga je kracht vinden. Veel sterkte!
Het is niet leuk om te zeggen maar in het leven is het soms echt zo dat jij de enige bent die de slingers op kan hangen. Ook al verdien je het dat mensen je daarbij helpen, nu is je leven zo dat je die niet hebt, ga die dus vinden. Ga sterker worden en pak de touwtjes van je leven zelf in handen.
Word anders maar goed boos, dit leven is niet wat je voor ogen had en je kunt het veranderen maar verdrietig zijn, helpt niet. Boos worden kan wel helpend zijn, ik wil dit niet meer en ik ga iets mooiers ervan maken. Zonder hulp van anderen dan maar, als het moet. Maar ik ga en zal mijn leven verbeteren, hoe dan ook. Ga iets doen waardoor je je weer wat sterker gaat voelen, een cursus, een sport oid. Ga je kracht vinden. Veel sterkte!
maandag 15 mei 2017 om 09:58
Dat zou goed kunnen wat je zegt. Ik denk ook dat hij moe en futloos is door de situatie/ niet lekker in zijn vel zitten.
Ik zeg vaak hoe ik me voel maar hij reageert daar niet goed op. Of luistert half of niet of reageert een beetje hysterisch omdat hij niet weet wat hij ermee aan moet. Hij heeft vaak geen zin meer om het hier over te hebben.
De vragen die jij zegt heb ik gisteren ook gesteld aan hem. Dat hij ook erover na moet denken. Hij zegt meteen dat hij met mij verder wil, niet kwijt wil. Maar hij zegt dat snel, alleen denkt er niet goed over na denk ik.
Ik vind mijzelf niet de moeite waard, omdat ik die bevesttiging steeds krijg van mensen. Ik vind mijzelf wel waardevol voor mensen maar ik word vaak niet gezien door mensen. Leuk vind ik me zelf ook niet omdat ik zo vaak ben afgewezen.
Ons kindje is een peuter en geen netwerk dus vrijwilligerswerk is moeilijk. Moeder/kind groepje heb ik een half jaar gedaan maar ik had geen aanspraak. Dat is iets wat bij mij ligt. Ik heb altijd moeite met sociale contacten omdat ik gepest ben vroeger. Hierdoor voel ik me niet prettig in groepen, bang voor afwijzing weer. Ik heb het wel vaker geprobeerd bij clubjes/sport maar dat werkt niet echt. Dan voel ik me zo alleen weer /afgewezen en dan stop ik er weer mee.
Ik vind mezelf wel een lief persoon voor mensen, maar ik word vaak niet gezien, zo voell ik het.
Ik zeg vaak hoe ik me voel maar hij reageert daar niet goed op. Of luistert half of niet of reageert een beetje hysterisch omdat hij niet weet wat hij ermee aan moet. Hij heeft vaak geen zin meer om het hier over te hebben.
De vragen die jij zegt heb ik gisteren ook gesteld aan hem. Dat hij ook erover na moet denken. Hij zegt meteen dat hij met mij verder wil, niet kwijt wil. Maar hij zegt dat snel, alleen denkt er niet goed over na denk ik.
Ik vind mijzelf niet de moeite waard, omdat ik die bevesttiging steeds krijg van mensen. Ik vind mijzelf wel waardevol voor mensen maar ik word vaak niet gezien door mensen. Leuk vind ik me zelf ook niet omdat ik zo vaak ben afgewezen.
Ons kindje is een peuter en geen netwerk dus vrijwilligerswerk is moeilijk. Moeder/kind groepje heb ik een half jaar gedaan maar ik had geen aanspraak. Dat is iets wat bij mij ligt. Ik heb altijd moeite met sociale contacten omdat ik gepest ben vroeger. Hierdoor voel ik me niet prettig in groepen, bang voor afwijzing weer. Ik heb het wel vaker geprobeerd bij clubjes/sport maar dat werkt niet echt. Dan voel ik me zo alleen weer /afgewezen en dan stop ik er weer mee.
Ik vind mezelf wel een lief persoon voor mensen, maar ik word vaak niet gezien, zo voell ik het.
maandag 15 mei 2017 om 09:58
Ik heb ook meer familie vb ooms tantes enz maar die hebben mij laten vallen na de dood van mijn vader. Ze vonden, ieder heeft zijn eigen leven. Dit is iets wat ik ook heel erg vind.
Het erge vind ik dat ik dit gevoel al mijn hele leven heb. Ik heb altijd al alles alleen moeten doen en dat vind ik zo erg. Ik wil het juist niet meer alleen doen. Ik wil zo graag ook iets betekenen voor mensen en ergens bij horen. Dat mis ik. Ik zoek al heel lang naar lieve mensen maar ik vind ze niet echt. Dat is ook mijn frustratie.
Ik denk ook dat mijn man een negatieve factor is.
Het gaan op clubjes/sport enz heeft mij eigenlijk alleen maar meer frustraties gegeven, weer bevesting van afwijzing. Dat durf ik niet zo goed meer.
Het erge vind ik dat ik dit gevoel al mijn hele leven heb. Ik heb altijd al alles alleen moeten doen en dat vind ik zo erg. Ik wil het juist niet meer alleen doen. Ik wil zo graag ook iets betekenen voor mensen en ergens bij horen. Dat mis ik. Ik zoek al heel lang naar lieve mensen maar ik vind ze niet echt. Dat is ook mijn frustratie.
Ik denk ook dat mijn man een negatieve factor is.
Het gaan op clubjes/sport enz heeft mij eigenlijk alleen maar meer frustraties gegeven, weer bevesting van afwijzing. Dat durf ik niet zo goed meer.
maandag 15 mei 2017 om 10:08
Yogonaise, zoek echt hulp en ga je in therapie. Als je eerder in je leven zo vaak/veel bent afgewezen en er niks meer van je eigenwaarde over is ga je vaak zelf de situatie herhalen in je latere leven. Je vindt het zelf moeilijk om contact te leggen, je houdt anderen onbewust zelf op afstand, je stelt je (te) timide op omdat je gelooft dat je zelf niet leuk of waardevol genoeg bent, je voelt je vaak afgewezen of niet gezien ook al is dat in het hier en nu niet het geval, maar zie je het wel zo door je ervaringen van vroeger, dat soort dingen. Zo zit je steeds in hetzelfde cirkeltje en pakt het inderdaad uit eindelijk zo uit dat niemand je ziet staan. Dat is niet jouw schuld, maar wel iets wat je (mogelijk) doet en hulp bij nodig hebt om dat te herstellen. Met zo'n geschiedenis is het niet gek dat je een man uitzoekt die niet naar je omkijkt.
Als je je relatie anders wil dan moet je wel duidelijk zijn naar je man toe. Als hij je niet kwijt wil, wat moet er dan veranderen? Wat voor relatie wil hij? Is hij tevreden met jullie relatie zoals het is? Jullie klinken beiden uitgeblust en alsof jullie je machteloos voelen en het dan maar laten aanmodderen allemaal. Dat snap ik ook wel, maar het brengt geen verandering in de situatie.
Als je je relatie anders wil dan moet je wel duidelijk zijn naar je man toe. Als hij je niet kwijt wil, wat moet er dan veranderen? Wat voor relatie wil hij? Is hij tevreden met jullie relatie zoals het is? Jullie klinken beiden uitgeblust en alsof jullie je machteloos voelen en het dan maar laten aanmodderen allemaal. Dat snap ik ook wel, maar het brengt geen verandering in de situatie.
maandag 15 mei 2017 om 10:58
Het lullige is dat ik al heel vaak hulp heb gehad, dan heb ik het echt over 20 jaar of zo. Het helpt helemaal niet goed.
Ik voel me inderdaad wel machteloos omdat ik steeds word afgewezen en hulp niet helpt, ik steeds mijn best doe maar er niets verandert, en mijn man voelt zich ook machteloos omdat hij tussen 2 vuren zit.
Ik voel me inderdaad wel machteloos omdat ik steeds word afgewezen en hulp niet helpt, ik steeds mijn best doe maar er niets verandert, en mijn man voelt zich ook machteloos omdat hij tussen 2 vuren zit.
anoniem_155509 wijzigde dit bericht op 15-05-2017 11:01
23.11% gewijzigd
maandag 15 mei 2017 om 14:18
Soms is er een punt in je leven - vaak als je echt echt genoeg hebt van de situatie waarin je zit - waarin hulp wel helpt. Misschien is dat punt wel nu. In ieder geval kan je het jezelf gunnen om op zoek te gaan naar goede hulp waar je je ei kwijt kan.
In ieder geval lees ik bij jou een vicieuze cirkel, je bent zo vaak afgewezen dat je gelooft dat dat steeds weer gegebeurr. Daarom gebeurt dat ook, mensen voelen dat jij jezelf afwijst en zoeken daarom geen tenadering. Dit doorbreken is . ontzettend lastig maar wel mogelijk
In ieder geval lees ik bij jou een vicieuze cirkel, je bent zo vaak afgewezen dat je gelooft dat dat steeds weer gegebeurr. Daarom gebeurt dat ook, mensen voelen dat jij jezelf afwijst en zoeken daarom geen tenadering. Dit doorbreken is . ontzettend lastig maar wel mogelijk
maandag 15 mei 2017 om 14:21
Grr dat mobiele forum werkt nog niet echt lekker.
Probeer in ieder geval zo goed mogelijk in contact te blijven met je man. Volgens mij willen jullie beide wel maar voelen jullie je allebei onmachtig. Probeer te kijken wat je voor elkaar kunt betekenen al is het maar iets leins. Het maakt het wel minder zwaar.
Ook al heb je nu weinig energie, dit is het wel waard. Het is een inspanning waar je hopelijk de rest van je leven wat aan heb. Zet m op in ieder geval!
Probeer in ieder geval zo goed mogelijk in contact te blijven met je man. Volgens mij willen jullie beide wel maar voelen jullie je allebei onmachtig. Probeer te kijken wat je voor elkaar kunt betekenen al is het maar iets leins. Het maakt het wel minder zwaar.
Ook al heb je nu weinig energie, dit is het wel waard. Het is een inspanning waar je hopelijk de rest van je leven wat aan heb. Zet m op in ieder geval!
maandag 15 mei 2017 om 14:27
Eens en ga dan voor groepstherapie.
Hier kun je in een veilige setting oefenen met de interactie met anderen, nieuwe (enge) dingen uitproberen en feedback krijgen op je eigen houding en gedrag. De groep fungeert daarbij zowel als leerschool als spiegel. Niet makkelijk, maar wel ontzettend effectief!
maandag 15 mei 2017 om 15:17
groepstherapie heb ik al meerdere keren gehad. Ik heb al 20 jaar hulp gehad. Ik zit nu ook wel ergens bij (individueel) maar het helpt allemaal niet voldoende. Mijn vertrouwen erin is ook weg omdat ik al zoveel heb gedaan. Het is echt een uitzichtloze situatie zo en daar zou ik wel graag vanaf willen.
maandag 15 mei 2017 om 16:45
Daarom vraag ik me af wat ik nog zelf zou kunnen doen zonder prof hulp. Zodat ik gewoon lieve mensen om me heen krijg. Ik denk echt dat dat de beste oplossing voor me is ipv hulp. Als ik een paar lieve mensen om me heen zou hebben die er voor me zijn en waar ik regelmatig contact mee heb, dan denk ik dat het een stuk beter met me zou gaan. Gewoon het idee hebben dat ik er ook toe doe. Maar hoe krijg ik dit voor elkaar?
maandag 15 mei 2017 om 16:55
yogonaise schreef: ↑15-05-2017 16:45Daarom vraag ik me af wat ik nog zelf zou kunnen doen zonder prof hulp. Zodat ik gewoon lieve mensen om me heen krijg. Ik denk echt dat dat de beste oplossing voor me is ipv hulp. Als ik een paar lieve mensen om me heen zou hebben die er voor me zijn en waar ik regelmatig contact mee heb, dan denk ik dat het een stuk beter met me zou gaan. Gewoon het idee hebben dat ik er ook toe doe. Maar hoe krijg ik dit voor elkaar?
Dat je geen vrijwilligerswerk kunt doen omdat je geen netwerk hebt is natuurlijk kolder. Er is ook vrijwilligerswerk te doen in de weekenden, of tijdens vakanties; van achter de bar staan in de plaatselijke voetbalkantine, tot op visite gaan bij eenzame ouderen.
Vrijwilligerswerk
.
.Als vrijwilliger bij de Zonnebloem zet je je in voor mensen met een lichamelijke beperking. Je kunt hen bijzondere momenten bezorgen. Met het doen van iets heel kleins kun je al veel betekenen voor iemand anders. En dat kan op verschillende manieren.
•Helpen in de buurt
•Helpen tijdens een dagje uit
•Een bestuursfunctie vervullen
•Mee als vakantievrijwilliger
•Mee als verpleegkundige, verzorgende of helpende
•Als zorgstagiaire mee met een vakantie
•Met collega's op pad als vrijwilliger voor een dag
•Op maatschappelijke stage "
https://www.googleadservices.com/pagead ... IIA&adurl=
"
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 15 mei 2017 om 16:56
Als je kindje naar de basisschool gaat zul je daar andere moeders treffen en wie weet zit daar iemand tussen waarmee het klikt...
Je bent echt niet de enige die niet van sociale clubjes/sport houdt...ik ook niet hoor. Liever 1 op 1
Een tijdje terug heeft iemand een topic geopend 'wie nog meer graag op zichzelf'? Misschien kun je daar herkenning in vinden?
Je bent echt niet de enige die niet van sociale clubjes/sport houdt...ik ook niet hoor. Liever 1 op 1
Een tijdje terug heeft iemand een topic geopend 'wie nog meer graag op zichzelf'? Misschien kun je daar herkenning in vinden?
maandag 15 mei 2017 om 17:20
Dat ben ik met je eens en ik denk dat dit voor veel mensen een uitkomst zou zijn.yogonaise schreef: ↑15-05-2017 16:45Daarom vraag ik me af wat ik nog zelf zou kunnen doen zonder prof hulp. Zodat ik gewoon lieve mensen om me heen krijg. Ik denk echt dat dat de beste oplossing voor me is ipv hulp. Als ik een paar lieve mensen om me heen zou hebben die er voor me zijn en waar ik regelmatig contact mee heb, dan denk ik dat het een stuk beter met me zou gaan. Gewoon het idee hebben dat ik er ook toe doe. Maar hoe krijg ik dit voor elkaar?
Alleen komen die lieve mensen niet uit de lucht vallen en ben je nu zelf onvoldoende in staat om die lieve mensen om je heen te regelen omdat je telkens in dezelfde valkuil trapt.
Dan blijft over: de optie van prof. hulp om hier ondersteuning bij te krijgen.
En de tip die ik hierboven gaf: investeer in de relatie met je man want die relatie is reeds bestaand!
maandag 15 mei 2017 om 18:21
Omdat je nu eenmaal geen blik 'lieve mensen' open kunt trekken, zal je zelf moeten investeren om die mensen in je naaste kring te krijgen en houden. Je zult daarvoor je wereld moeten vergroten, je blik naar buiten richten, geschikte relaties selecteren, onderhouden en verdiepen.yogonaise schreef: ↑15-05-2017 16:45Daarom vraag ik me af wat ik nog zelf zou kunnen doen zonder prof hulp. Zodat ik gewoon lieve mensen om me heen krijg. Ik denk echt dat dat de beste oplossing voor me is ipv hulp. Als ik een paar lieve mensen om me heen zou hebben die er voor me zijn en waar ik regelmatig contact mee heb, dan denk ik dat het een stuk beter met me zou gaan. Gewoon het idee hebben dat ik er ook toe doe. Maar hoe krijg ik dit voor elkaar?
Gezien jouw problematiek zou ik daarvoor meerdere routes tegelijkertijd nemen:
- Vrijwilligerswerk om je wereld te vergroten en contacten op te doen
- (Groeps)therapie om aan je zelfbeeld te werken, je vaardigheden te vergroten, te ondersteunen bij de nieuwe contacten en hindernissen (weg) te nemen
- Investeren in de relatie met je man
maandag 15 mei 2017 om 19:07
Lieve mensen zijn idd heel moeilijk te vinden. Ik zoek ze ook al een tijdje en idd, dat kun je niet bereiken met therapie. De therapiekaart wordt zo vaak getrokken, ook hier, dat ik wel eens denk, zal ik anders mijn therapeut maar vragen om eens op visite te komen? Iedereens balboekje is al vol en als je al wat sippig bent, willen mensen ook niet met je omgaan.
Je bent niet de enige die met dit probleem zit, weet dat iig. Er zijn denk ik meer mensen die iemand nodig hebben dan mensen die bereid zijn hun energie en tijd te geven. Er zijn ontzettend veel eenzame mensen, het punt is alleen, die mensen hebben allemaal dezelfde problematiek en je komt daar niet zo goed uit daardoor. Ik heb de ervaring dat die mensen je zo weer in de steek laten.
Je bent niet de enige die met dit probleem zit, weet dat iig. Er zijn denk ik meer mensen die iemand nodig hebben dan mensen die bereid zijn hun energie en tijd te geven. Er zijn ontzettend veel eenzame mensen, het punt is alleen, die mensen hebben allemaal dezelfde problematiek en je komt daar niet zo goed uit daardoor. Ik heb de ervaring dat die mensen je zo weer in de steek laten.
