Psyche
alle pijlers
hoe kun je weer gelukkig worden
maandag 15 mei 2017 om 09:11
Op dit moment zit ik in een diep dal. Ik heb geen diagnose maar ik denk dat ik wel een depressie heb. De oorzaak hiervan is altijd het gevoel te hebben nergens bij te horen/vaak afgewezen te worden. Ik voel mij elke dag alleen en eenzaam. Voor mijn gevoel hoor ik niet onvoorwaardelijk bij mensen. Ik heb geen directe familie waar ik op terug kan vallen. Ik heb wel een man en kindje. Helaas is mijn man erg op zichzelf gericht. Mijn schoonfamilie heeft mij vanaf dag 1 niet geaccepteerd. Dit staat nu op het punt te escaleren. Waarschijnlijk zal er een breuk komen tussen mijn man en zijn familie. Door het gebrek aan familie voelen wij ons al jaren alleen, Alsof wij overal alleen vvoor staan. Omdat mijn man erg op zichzelf gericht is voel ik me daarnaast ook vaak overal alleen voor staan. Ik vind het bv niet leuk om samen nog op vakantie te gaan, uit eten te gaan enz. Man zit wat voor zich uit te staren en is altijd moe. Door deze situatie komt dat. Op vakantie gaat hij zijn eigen gang. Dan ben ik ook veel alleen. . Het gemis aan mijn eigen familie, de opvoeding van ons kindje, alles komt op mij neer of moet ik alleen doen. Ik heb niet echt iemand om op terug te vallen. Deze situatie is gewoon niet goed en gezond. Ik zou graag lieve mensen om me heen hebben. Ik zie geen oplossing om uit deze situatie te komen. Uit elkaar gaan is lastig omdat ik dus nergens terecht kan. Man kan alleen naar zijn ouders maar dat wil hij dus niet. Ook heeft hij niet de financiele middelen om duur te huren en kopen al helemaal niet. Het duurt jaren voor hij in aanmerking zou komen voor een huurhuis. Tot zover de praktische kant.
Ik vind het ook lastig dat hij waarschijnlijk gaat breken met zijn familie. We hadden graag bij hun gehoord en leuke dingen samen gedaan maar het niet accepteren breekt ons op omdat wij verder geen familie hebben om op terug te vallen. Dat maakt de situatie zo erg.
Na de geboorte van ons kindje is het gemis van mijn eigen familie helemaal terug gekomen. Ook hierin weer het gevoel overal alleen voor te staan en er niet toe doen voor andere mensen. Hierdoor ben ik niet in staat geweest te werken. Ik begin nu langzaam weer te solliciteren, maar merk dat je niet heel makkelijk aan een baan komt.
Wat kan ik zelf doen , naast hulp zoeken, om een positiever en gelukkiger leven te krijgen? Ik zie geen uitweg en voel me echt klem zitten. Het is allemaal zo somber en zwart.
Ik vind het ook lastig dat hij waarschijnlijk gaat breken met zijn familie. We hadden graag bij hun gehoord en leuke dingen samen gedaan maar het niet accepteren breekt ons op omdat wij verder geen familie hebben om op terug te vallen. Dat maakt de situatie zo erg.
Na de geboorte van ons kindje is het gemis van mijn eigen familie helemaal terug gekomen. Ook hierin weer het gevoel overal alleen voor te staan en er niet toe doen voor andere mensen. Hierdoor ben ik niet in staat geweest te werken. Ik begin nu langzaam weer te solliciteren, maar merk dat je niet heel makkelijk aan een baan komt.
Wat kan ik zelf doen , naast hulp zoeken, om een positiever en gelukkiger leven te krijgen? Ik zie geen uitweg en voel me echt klem zitten. Het is allemaal zo somber en zwart.
donderdag 18 mei 2017 om 09:41
Ik haak af. En dit is precies de bevestiging voor het herhalende patroon in jouw leven yogo, maar dit topic kost me echt energie. Oké, jij gelooft er niet meer in, dan niet.
Het voorbeeld van de therapie gaat niet om goed of fout, het gaat niet om of jij het 'verkeerd' zag of niet en dat je samen gaat spannen met groepsgenoten 'zie je wel, wij zien het allemaal zo dus wij hebben gelijk' het gaat erom dat je dat gevoel dat je hebt gaat onderzoeken! Het gevoel is niet goed of fout, het is er gewoon. Onderzoek het. En 2 jaar lang zwijgend in de groep is NIET je open stellen, dat is zitten wachten tot WEER iemand anders het voor jou gaat doen (net als di blik lieve mensen). En ja, je zou verwachten dat de therapeuten iets doen in die tijd, maar als we alleen af gaan op jouw interpretatie van wat er is gedaan of niet kan dat heel anders zijn dan de interpretatie van iemand anders die er bij was. Niet omdat jij het verkeerd zien, maar juist omdat jij door jouw verleden andere betekenissen op gedrag zal plakken dan iemand anders. Dat is juist het probleem. Jij bent gewend dat mensen je afkraken en afwijzen, dus is dat ook wat je verwacht in het gedrag van anderen en lees je het gedrag ook vaker zo. Daarbij kan het gewoon zijn dat die groep niet passend was voor jou. Maar goed, alle therapie is inmiddels afgewezen, eerlijk gezegd denk ik dat je inderdaad in hetzelfde cirkeltje blijft rondgaan met dezelfde self fulfilling prophecies. Mocht het ooit een kans willen geven raad ik je een psychotherapeut aan, maar liever schematherapie in groepsvorm. Kijk eens bij Scelta of De Viersprong bijvoorbeeld.
Dat je het niet meer vertrouwt, dat je niks durft te zeggen, dat je bang bent dat anderen het gaan bagatelliseren. Kortom, dat je jezelf niet serieus neemt en niet belangrijk gemaakt is precies wat je in het verleden geleerd hebt, waar je in het heden nog steeds vanuit gaat en wat maakt dat het een self fulfilling prophecy is. Dat is echt precies wat je kan oefenen in een groep, in plaats van wachten tot iemand anders het voor je gaat doen. Tot iemand anders precies de omstandigheden gaat creëren waarin jij het kan.
@BGB, het maakt niet uit dat yogo ergens niet op in gaat, ook dit is heel herkenbaar voor deze problematiek, want het maakt niet uit wat je aandraagt, er zal altijd een reden zijn dat het niet kan. Net als dat er altijd een reden is dat iets niet is gelukt en iemand anders heeft het altijd gedaan.
En inderdaad, er zijn al meerdere 'lieve mensen' gesignaleerd in dit topic. Spreek met elkaar af, goede tip BGB!
Om nog meer ellende te voorkomen een kanttekening: ik zeg NIET dat het jouw schuld is. Want dat is het niet. Zoals de tip al werd gegeven, vervang schuld door verantwoordelijkheid. Verandering gaat moeilijk, oncomfortabel en pijnlijk zijn. En verandering hoeft niet als je het zelf niet wil.
Ik hou het topic voor gezien.
Het voorbeeld van de therapie gaat niet om goed of fout, het gaat niet om of jij het 'verkeerd' zag of niet en dat je samen gaat spannen met groepsgenoten 'zie je wel, wij zien het allemaal zo dus wij hebben gelijk' het gaat erom dat je dat gevoel dat je hebt gaat onderzoeken! Het gevoel is niet goed of fout, het is er gewoon. Onderzoek het. En 2 jaar lang zwijgend in de groep is NIET je open stellen, dat is zitten wachten tot WEER iemand anders het voor jou gaat doen (net als di blik lieve mensen). En ja, je zou verwachten dat de therapeuten iets doen in die tijd, maar als we alleen af gaan op jouw interpretatie van wat er is gedaan of niet kan dat heel anders zijn dan de interpretatie van iemand anders die er bij was. Niet omdat jij het verkeerd zien, maar juist omdat jij door jouw verleden andere betekenissen op gedrag zal plakken dan iemand anders. Dat is juist het probleem. Jij bent gewend dat mensen je afkraken en afwijzen, dus is dat ook wat je verwacht in het gedrag van anderen en lees je het gedrag ook vaker zo. Daarbij kan het gewoon zijn dat die groep niet passend was voor jou. Maar goed, alle therapie is inmiddels afgewezen, eerlijk gezegd denk ik dat je inderdaad in hetzelfde cirkeltje blijft rondgaan met dezelfde self fulfilling prophecies. Mocht het ooit een kans willen geven raad ik je een psychotherapeut aan, maar liever schematherapie in groepsvorm. Kijk eens bij Scelta of De Viersprong bijvoorbeeld.
Dat je het niet meer vertrouwt, dat je niks durft te zeggen, dat je bang bent dat anderen het gaan bagatelliseren. Kortom, dat je jezelf niet serieus neemt en niet belangrijk gemaakt is precies wat je in het verleden geleerd hebt, waar je in het heden nog steeds vanuit gaat en wat maakt dat het een self fulfilling prophecy is. Dat is echt precies wat je kan oefenen in een groep, in plaats van wachten tot iemand anders het voor je gaat doen. Tot iemand anders precies de omstandigheden gaat creëren waarin jij het kan.
@BGB, het maakt niet uit dat yogo ergens niet op in gaat, ook dit is heel herkenbaar voor deze problematiek, want het maakt niet uit wat je aandraagt, er zal altijd een reden zijn dat het niet kan. Net als dat er altijd een reden is dat iets niet is gelukt en iemand anders heeft het altijd gedaan.
En inderdaad, er zijn al meerdere 'lieve mensen' gesignaleerd in dit topic. Spreek met elkaar af, goede tip BGB!
Om nog meer ellende te voorkomen een kanttekening: ik zeg NIET dat het jouw schuld is. Want dat is het niet. Zoals de tip al werd gegeven, vervang schuld door verantwoordelijkheid. Verandering gaat moeilijk, oncomfortabel en pijnlijk zijn. En verandering hoeft niet als je het zelf niet wil.
Ik hou het topic voor gezien.
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 18-05-2017 14:33
Reden: verkeerd woord
Reden: verkeerd woord
28.67% gewijzigd
donderdag 18 mei 2017 om 13:39
Ik sluit me aan bij KeaAlpine.
Yogo, je zal eerst overtuigd moeten zijn dat je er echt echt echt iets aan wil doen. Dat kunnen anderen niet voor jou.
Ik lees een enorme behoefte bij jou om 'gered' te worden. Dat gaat echter niet gebeuren als je jezelf niet laat helpen en vooral ' ja maar' zegt.
Je hebt hier best wat goede tips gekregen maar ook de mensen die hier schrijven kunnen je depressie niet voor je oplossen.
Toen ik zelf depressief was heb ik ook een tijd in denial gezeten: ik wilde er gewoon niet aan dat er ook iets mis was met mijn eigen denkpatroon. Pas toen ik er van overtuigd was dat er echt iets moest veranderen liet ik me helpen. Dat doet pijn en is heel naar maar wel de weg naar een prettiger leven. Voor jou hoop ik dus dat dat punt snel komt zodat je kan gaan handelen ipv afwachten.
Yogo, je zal eerst overtuigd moeten zijn dat je er echt echt echt iets aan wil doen. Dat kunnen anderen niet voor jou.
Ik lees een enorme behoefte bij jou om 'gered' te worden. Dat gaat echter niet gebeuren als je jezelf niet laat helpen en vooral ' ja maar' zegt.
Je hebt hier best wat goede tips gekregen maar ook de mensen die hier schrijven kunnen je depressie niet voor je oplossen.
Toen ik zelf depressief was heb ik ook een tijd in denial gezeten: ik wilde er gewoon niet aan dat er ook iets mis was met mijn eigen denkpatroon. Pas toen ik er van overtuigd was dat er echt iets moest veranderen liet ik me helpen. Dat doet pijn en is heel naar maar wel de weg naar een prettiger leven. Voor jou hoop ik dus dat dat punt snel komt zodat je kan gaan handelen ipv afwachten.
donderdag 18 mei 2017 om 13:43
Yogonaise, ik heb even zitten grasduinen in jouw topic 'Aanpassen' van augustus vorig jaar. Ik zie dat dit topic niet meer dan een herhaling van zetten is. Er is helemaal niets gebeurd sinds dat topic en je bent geen centimeter in beweging gekomen na alle adviezen en suggesties die je daar gedaan zijn. Sterker nog, ik weet praktisch zeker dat je al minstens tien jaar hetzelfde verhaal afsteekt op dit forum en dat al die topics zich op precies dezelfde manier ontwikkelden als deze. Ik denk dan ook dat je deze topics gebruikt (of nodig hebt) als een podium om je beklag te doen en een poging om erkenning te krijgen, maar dat je zelf daadwerkelijk niets doet om je eigen situatie te verbeteren en verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen leven. En zo, mijn beste yogo, blijf je slachtoffer van je verleden en ben je inmiddels (hoe tragisch ook) je eigen pester geworden.
Die inzichten maken dat ik ook afhaak in dit topic. Ik kan niets voor je betekenen zolang het kwartje bij jou niet valt dat dat jij zèlf de keuze, macht en mogelijkheid hebt om de slachtofferrol af te leggen en het heft over jouw leven zelf in handen te nemen. Ik (en alle andere forummers) kunnen beargumenteren tot we erbij neervallen, maar het komt niet aan. Alles ketst af op jouw muur van afweer en negativiteit. Alle goeds buig jij om naar slecht en alles waar je iets mee zou kunnen maak jij onmogelijk. In een dergelijke setting is geen gesprek mogelijk. Dat is niet te doen voor mij.
Ik raad je aan om je topic 'Aanpassen' nog eens te lezen en te kijken wat je er alsnog mee zou kunnen. En ga voor therapie, dat is je enige reddingsboei om jezelf te verlossen. Als je echt zou willen, zijn er meer dan voldoende goeie adviezen gegeven waar je mee aan de slag kunt maar ik vermoed dat je kiest om het te laten zoals het is. En over een tijdje wéér een topic te openen op zoek naar de magische toverformule om gelukkig te worden zonder dat je daar zelf iets voor hoeft te doen. Toch wens ik je alle goeds, maar vooral wens ik je dat je ergens de moed bij elkaar raapt om iets goeds van je leven te maken. Dat moet je zelf doen.
Die inzichten maken dat ik ook afhaak in dit topic. Ik kan niets voor je betekenen zolang het kwartje bij jou niet valt dat dat jij zèlf de keuze, macht en mogelijkheid hebt om de slachtofferrol af te leggen en het heft over jouw leven zelf in handen te nemen. Ik (en alle andere forummers) kunnen beargumenteren tot we erbij neervallen, maar het komt niet aan. Alles ketst af op jouw muur van afweer en negativiteit. Alle goeds buig jij om naar slecht en alles waar je iets mee zou kunnen maak jij onmogelijk. In een dergelijke setting is geen gesprek mogelijk. Dat is niet te doen voor mij.
Ik raad je aan om je topic 'Aanpassen' nog eens te lezen en te kijken wat je er alsnog mee zou kunnen. En ga voor therapie, dat is je enige reddingsboei om jezelf te verlossen. Als je echt zou willen, zijn er meer dan voldoende goeie adviezen gegeven waar je mee aan de slag kunt maar ik vermoed dat je kiest om het te laten zoals het is. En over een tijdje wéér een topic te openen op zoek naar de magische toverformule om gelukkig te worden zonder dat je daar zelf iets voor hoeft te doen. Toch wens ik je alle goeds, maar vooral wens ik je dat je ergens de moed bij elkaar raapt om iets goeds van je leven te maken. Dat moet je zelf doen.
donderdag 18 mei 2017 om 14:15
Ik ga geen contact meer aan met mensen die ook een psychische aandoening hebben. Dat is me twee keer zo duur komen te staan dat ik terug in een ernstige depressie stortte. Wat ging er dan mis? Nou, ik dacht leuk contact te hebben met ze, meer dan een jaar en toen ineens kapte ze het contact af. Ik denk vanwege persoonlijkheidsproblematiek, die ik niet heb.
Ik kan het hele verhaal wel uit gaan leggen maar ik neem aan dat men hier dan gaat zeggen, ja zie je wel, je hebt het ook helemaal verkeerd aangepakt. En dat is niet zo, er is tegen me gelogen en ik heb dat niet gezien. Ik heb toevalligerwijze, ja dat kan, twee mensen ontmoet die hun achterliggende problematiek goed konden verbergen een hele tijd. Dus daar begin ik niet meer aan.
Ik heb trouwens hele andere problematiek dan yogo, ik ben totaal niet onzeker en ben meer het leiderstype dan iemand met een licht ontwijkende manier van omgaan met anderen. Contact maken is geen enkel probleem. Mensen vertellen je alleen niet alles, als ze een psychische aandoening hebben, is mijn ervaring en dat kan het contact verpesten. Ik ga dus alleen nog om met 'gezonde' mensen. Nou ik wacht op jullie reactie.
Ik kan het hele verhaal wel uit gaan leggen maar ik neem aan dat men hier dan gaat zeggen, ja zie je wel, je hebt het ook helemaal verkeerd aangepakt. En dat is niet zo, er is tegen me gelogen en ik heb dat niet gezien. Ik heb toevalligerwijze, ja dat kan, twee mensen ontmoet die hun achterliggende problematiek goed konden verbergen een hele tijd. Dus daar begin ik niet meer aan.
Ik heb trouwens hele andere problematiek dan yogo, ik ben totaal niet onzeker en ben meer het leiderstype dan iemand met een licht ontwijkende manier van omgaan met anderen. Contact maken is geen enkel probleem. Mensen vertellen je alleen niet alles, als ze een psychische aandoening hebben, is mijn ervaring en dat kan het contact verpesten. Ik ga dus alleen nog om met 'gezonde' mensen. Nou ik wacht op jullie reactie.
donderdag 18 mei 2017 om 14:37
En hoe gaat dat in de praktijk: moeten die mensen eerst een gezondheidsverklaring overleggen dan?
donderdag 18 mei 2017 om 14:51
Nee, iemand suggereerde dat als we allemaal zo eenzaam zijn, dat we ook met elkaar om zouden kunnen gaan. En daar begin ik dus niet meer aan. Ik ga alleen om met familie op dit moment.iemand_anders schreef: ↑18-05-2017 14:37En hoe gaat dat in de praktijk: moeten die mensen eerst een gezondheidsverklaring overleggen dan?
donderdag 18 mei 2017 om 14:56
Waarschijnlijk is dit allemaal al gevraagd/benoemd, maar:
Heb jij (hebben jullie) therapie al overwogen? Aan jezelf, je eigen waarde en social skills werken lijkt mij van essentieel belang.
Ben jij (zijn jullie) gelovig? Dan kun je je wellicht aansluiten bij een kerk/moskee/etc.
Wist je dat er allerlei soorten "Maatjes projecten" bestaan? Waarschijnlijk ook bij jou in de buurt. Dan kun je in contact komen en afspreken met mensen die ook graag hun netwerk willen uitbreiden.
Doe je dingen die jij leuk vindt en waar jij energie van krijgt? Sporten, cursussen, tuinieren, etc? Niet eens zozeer gericht op contact met anderen maar gericht op JOU?
Veel sterkte & succes.
Heb jij (hebben jullie) therapie al overwogen? Aan jezelf, je eigen waarde en social skills werken lijkt mij van essentieel belang.
Ben jij (zijn jullie) gelovig? Dan kun je je wellicht aansluiten bij een kerk/moskee/etc.
Wist je dat er allerlei soorten "Maatjes projecten" bestaan? Waarschijnlijk ook bij jou in de buurt. Dan kun je in contact komen en afspreken met mensen die ook graag hun netwerk willen uitbreiden.
Doe je dingen die jij leuk vindt en waar jij energie van krijgt? Sporten, cursussen, tuinieren, etc? Niet eens zozeer gericht op contact met anderen maar gericht op JOU?
Veel sterkte & succes.
