Hoe leven op orde stellen?

Twijfelaar zondag 29 oktober 2023 om 20:00

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling

2.39% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zondag 17 maart 2024 om 13:15

Ik zie het even niet meer. Niks lukt.
Het frustreert. Het leven kabbelt voort en ik krijg niks voor elkaar.
Het simpele spullen op zijn plek zetten ipv in de dozen te laten zitten is al teveel gevraagd.
Laat staan een beslissing nemen over de veranderingen op mijn werk. Ik mis daarin iemand met wie ik dat inhoudelijk kan bespreken en daarbij mijn angst op tafel kan leggen. Ik weet het simpelweg niet.

Hope is the first step on the road to disappointment

Anoniem_670295c5b7b2b zondag 17 maart 2024 om 13:28

Dan laat je het lekker nog even in die dozen zitten. Daar doe je niemand kwaad mee.

Wat zou je willen bespreken over je werk? Kan dat hier?

S-Groot zondag 17 maart 2024 om 13:50

Twijfelaar schreef: ↑
17-03-2024 13:15
Ik zie het even niet meer. Niks lukt.
Het frustreert. Het leven kabbelt voort en ik krijg niks voor elkaar.
Het simpele spullen op zijn plek zetten ipv in de dozen te laten zitten is al teveel gevraagd.
Laat staan een beslissing nemen over de veranderingen op mijn werk. Ik mis daarin iemand met wie ik dat inhoudelijk kan bespreken en daarbij mijn angst op tafel kan leggen. Ik weet het simpelweg niet.

Dat zou heel goed mogelijk zijn met hulp een fijn iemand die je vanuit de WMO kunt krijgen. Hoe staat het met dat proces, dat zou na de verhuizing opgestart worden toch?

Frizz zondag 17 maart 2024 om 14:21

Oh dat is zo naar, ik herken dat van periodes van extreme overvraging. Van grote tot simpele beslissingen; alles wordt te ingewikkeld.

Is het mbt je werk misschien een idee om de vertrouwenspersoon van je werk te vragen om mee te denken? Hoeveel bedenktijd heb je?

•

Twijfelaar maandag 18 maart 2024 om 10:27

Verbinder schreef: ↑
16-03-2024 22:34
Als je het wat vind dan zoek ik even met je mee naar mogelijkheden

Dank je wel dat je dat wilt doen. Probleem is vooral dat alles me energie kost en ik me afvraag in hoeverre een reis nodig is. Ik voel de druk om te gaan want herinneringen maken en anders gaan de weken langzaam voorbij, toch ook een gedeeltelijke “strijd” met vader van kind “wat als kind het leuker vindt bij vader?”

Ik hink nu op twee opties. Een B&B (welke dan?

) dichtbij een pretpark en daar een paar dagen naartoe gaan. Andere optie is een bungalow op een van de bekende parken. En dan eventueel een vriendinnetje meenemen. Maar ook dat levert weer keuzemogelijkheden en dus spanning op. Hoe moeilijk kan ik het mezelf maken?

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar maandag 18 maart 2024 om 10:27

Ik probeer later op de rest te reageren. Sorry.

Hope is the first step on the road to disappointment

Verbinder maandag 18 maart 2024 om 13:48

Twijfelaar schreef: ↑
18-03-2024 10:27
Dank je wel dat je dat wilt doen. Probleem is vooral dat alles me energie kost en ik me afvraag in hoeverre een reis nodig is. Ik voel de druk om te gaan want herinneringen maken en anders gaan de weken langzaam voorbij, toch ook een gedeeltelijke “strijd” met vader van kind “wat als kind het leuker vindt bij vader?”

Ik hink nu op twee opties. Een B&B (welke dan? ) dichtbij een pretpark en daar een paar dagen naartoe gaan. Andere optie is een bungalow op een van de bekende parken. En dan eventueel een vriendinnetje meenemen. Maar ook dat levert weer keuzemogelijkheden en dus spanning op. Hoe moeilijk kan ik het mezelf maken?

Ik weet dat elke keuze spanning op zal leveren. Ik denk ook dat het een goed idee is om iets te gaan doen.
Je dochter benoemde dat ze graag een zwembad wil. Overweeg de Eemhof van Center Parcs voor een midweek of weekend. Prachtig zwemparadijs/wildwaterbaan. Ik ben daar vroeger geweest en vond het geweldig. Ik moet even opzoeken of dat nog zo is.
Verder geeft een huisje jou wat meer ruimte en vrijheid, denk ik, dan een B&B. Je kunt misschien een massage nemen, een stukje wandelen op het park, ergens een bakje koffie drinken en zelf even gaan zwemmen, turks stoombad....of niet. Maakt niet uit. Maar het is dan wel mogelijk

Verbinder maandag 18 maart 2024 om 14:09

Verbinder schreef: ↑
18-03-2024 13:48
Ik weet dat elke keuze spanning op zal leveren. Ik denk ook dat het een goed idee is om iets te gaan doen.
Je dochter benoemde dat ze graag een zwembad wil. Overweeg de Eemhof van Center Parcs voor een midweek of weekend. Prachtig zwemparadijs/wildwaterbaan. Ik ben daar vroeger geweest en vond het geweldig. Ik moet even opzoeken of dat nog zo is.
Verder geeft een huisje jou wat meer ruimte en vrijheid, denk ik, dan een B&B. Je kunt misschien een massage nemen, een stukje wandelen op het park, ergens een bakje koffie drinken en zelf even gaan zwemmen, turks stoombad....of niet. Maakt niet uit. Maar het is dan wel mogelijk.
Dochter en vriendinnetje kunnen onbeperkt gebruik maken van het zwem paradijs en zullen veel hun eigen gang gaan.

Anoniem_66fe539526f72 maandag 18 maart 2024 om 23:30

Twijfelaar schreef: ↑
18-03-2024 10:27
Dank je wel dat je dat wilt doen. Probleem is vooral dat alles me energie kost en ik me afvraag in hoeverre een reis nodig is.

Thuisblijven en je schuldig voelen kost ook energie. Ik vind je ideeën hartstikke leuk en haalbaar.

Wat ik zou doen: vriendinnetje van kind mee maar wel kort zoals een weekendje (ik vind vriendjes van kind leuk, maar na 2 nachten ben ik helemaal kapot) naar iets met een zwembad en een pizzeria/snackbar.
En dan een 1-op-1 trip naar iets pretparkerigs.

Anoniem_670295c5b7b2b dinsdag 19 maart 2024 om 07:06

Doe gewoon een bungalow op een bekend park. Anders zit je uren te zoeken naar huisjes of b&b’s en ik geloof niet dat er sprake is van voorpret.
Park met zwembad, als he dan nog te veel keuze hebt, gooi je met een dobbelsteen.
.
Is die sprookjescamping in Overijssel niet wat? Ik ben er een dag geweest (in het zwembad) en het lijkt mij de hel. Maar ik hoor van mensen met kinderen dat het geweldig is, want je hoeft echt helemaal niks te doen. Kinderen worden helemaal suf geëntertaind. Huisjes lijken goed. En de omgeving is prachtig.

Twijfelaar zondag 24 maart 2024 om 09:29

Sorry dat ik weer alleen kom dumpen. Ik lees jullie reacties. Ze beïnvloeden, zetten aan tot nadenken, maar grootste deel is toch bezig met vermijden dmv niet reageren en mezelf bezig houden. (Lekker tegenstrijdig met het constant stil vallen wat ik doe.)

Laatste intake achter de rug. Een mogelijke training besproken, maar het echte “definitieve” advies moet nog komen nadat ze het intern besproken hebben.
De nu besproken mogelijkheid is een VERS training. In groepsverband. Om te leren wat ik voel en hoe ik daarmee om wil/kan gaan.
Ik heb er een stukje over gelezen op hun site en ik heb werkelijk geen idee of dit is wat ik nodig heb. Of het aansluit of dat het juist belastender is.

Tijdens het laatste intakegesprek heb ik aangegeven dat ik momenteel best stabiel ben (hoe en waarom geen idee) en dat ik bang ben dat zo’n training me uit balans gaat halen. Ik weet simpelweg niet wat verstandig is. Geen idee wat ik nodig heb.

Hope is the first step on the road to disappointment

Anoniem_670295c5b7b2b zondag 24 maart 2024 om 10:29

Natuurlijk haalt een training je uit balans. Maar je huidige balans is veel te precair, een zuchtje en je ligt weer om.

Er bestaat geen enkele training of therapie die je niet in elk geval een beetje uit balans brengt of door elkaar schudt. Je moet ruimte maken voor iets nieuws.

Zie het als dozen uitpakken. Voordat je alles hebt zoals je wilt, wordt het eerst een grotere bende. Moet he de dozen dan maar dicht laten? Ik denk dat je dat niet kunt volhoudrn.

Verbinder maandag 25 maart 2024 om 06:03

Twijfelaar schreef: ↑
24-03-2024 09:29
Tijdens het laatste intakegesprek heb ik aangegeven dat ik momenteel best stabiel ben (hoe en waarom geen idee) en dat ik bang ben dat zo’n training me uit balans gaat halen. Ik weet simpelweg niet wat verstandig is. Geen idee wat ik nodig heb.

Omdat je geen idee hebt wat goed voor je zal doen is het denk ik gewoon een goed idee om naar een eerste bijeenkomst te gaan en te zien.
Feit is dat je niks verplicht bent en altijd kan kijken wat je daarna wil of voelt wat je moet doen.

Anoniem_66fe539526f72 maandag 25 maart 2024 om 09:11

Twijfelaar schreef: ↑
24-03-2024 09:29
Sorry dat ik weer alleen kom dumpen. Ik lees jullie reacties. Ze beïnvloeden, zetten aan tot nadenken, maar grootste deel is toch bezig met vermijden dmv niet reageren en mezelf bezig houden. (Lekker tegenstrijdig met het constant stil vallen wat ik doe.)

De logica is er ergens wel, je probeert je zo goed mogelijk staande te houden en daar hoort vermijden als strategie bij.

Lijkt het je fijner of minder fijn in een groep? Ik zet in groepen al helemaal snel mijn sociaal gewenste masker op, voor mij zou het niks zijn (denk ik, nooit geprobeerd hoor).

Anoniem_66fe539526f72 maandag 25 maart 2024 om 09:13

En je houdt jezelf misschien wel in balans, maar het kost je zo te lezen veel energie en moeite en ik denk en hoop dat het leven wat makkelijker en luchtiger voor je kan worden.

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 10:48

Mia schreef: ↑
17-03-2024 05:34
Je bent toch naar de intake geweest? Dan is er toch iets opgestart? En natuurlijk is het afwachten hoe het uitpakt en welke hulp je evt wordt aangeboden, maar je bent wel begonnen ook al zou dit specifieke traject uiteindelijk tot niets leiden. Je hoeft het nog niet te geloven, maar je kunt al wel zien dat er door jou een stap is gezet.

Ik heb al zo vaak een intake gehad, therapie gevolgd. Het is weinig hoopgevend als deze telkens op niks uitdraaiden. Dat maakt het voor mij lastig om te geloven dat dit wel tot iets goeds gaat uitdraaien.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 10:52

xynix schreef: ↑
17-03-2024 13:28
Dan laat je het lekker nog even in die dozen zitten. Daar doe je niemand kwaad mee.

Wat zou je willen bespreken over je werk? Kan dat hier?

Natuurlijk kan ik het nog in de dozen laten zitten, maar ik zit in de puinzooi van dozen, losse spullen en andere rotzooi die nog opgeruimd moet worden. Dus opruimen is wel noodzakelijk. Al is het maar als goed voorbeeld richting dochter.

Werk is lastig om hier te bespreken zonder herkenbaar te worden. Ik zal er nog even over nadenken.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 10:54

S-Groot schreef: ↑
17-03-2024 13:50
Dat zou heel goed mogelijk zijn met hulp een fijn iemand die je vanuit de WMO kunt krijgen. Hoe staat het met dat proces, dat zou na de verhuizing opgestart worden toch?

Dat zou daarna opgestart worden. Of in ieder geval zouden ze contact opnemen om te kijken waar ik behoefte aan heb. Contact zou vanuit hun geïnitieerd worden. Degene die ik eerst had heeft dat geregeld met een collega waarvan hij dacht dat die zou klikken met mij. Ik heb er echter nog niks van gehoord. Zelf bellen vind ik lastig, want ik weet niet om wie ik dan zou moeten vragen en mijn hulpvraag is nog steeds vaag en veel te groot en onduidelijk.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 10:58

Frizz schreef: ↑
17-03-2024 14:21
Oh dat is zo naar, ik herken dat van periodes van extreme overvraging. Van grote tot simpele beslissingen; alles wordt te ingewikkeld.

Is het mbt je werk misschien een idee om de vertrouwenspersoon van je werk te vragen om mee te denken? Hoeveel bedenktijd heb je?

Ik loop helaas heel vaak tegen die periodes op. Vandaag ook weer. Wel wat op de planning om maar bezig te blijven, maar alles in mij is moe en somber. Uitgeput.

De vertrouwenspersoon is niet mijn type. Heel pragmatisch en zwart wit. Dat ben ik ook, maar toch op een andere manier. Kan het niet beter uitleggen.

Er is geen bedenktijd, het is vooral dat ik zelf de optie nu open heb gesteld om niet meer mee te doen aan het betreffende onderdeel. Daar zouden ze niet blij mee zijn als ik stop, maar het moet voor mij wel haalbaar blijven ipv alleen frustrerend.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 11:01

Verbinder schreef: ↑
18-03-2024 13:48
Verder geeft een huisje jou wat meer ruimte en vrijheid, denk ik, dan een B&B. Je kunt misschien een massage nemen, een stukje wandelen op het park, ergens een bakje koffie drinken en zelf even gaan zwemmen, turks stoombad....of niet. Maakt niet uit. Maar het is dan wel mogelijk

Ik zou altijd mee gaan met de kinderen. Kan me daar op deze leeftijd nog niks bij voorstellen dat dochter alleen met vriendinnetje zou gaan spelen ergens.
Ik denk dat dochter dat vervelend zou vinden. Ze is natuurlijk gewend aan mijn aanwezigheid. Ze mag langzaam wel leren ergens even alleen te zijn, maar dat gaat niet meer lukken voor de vakantie.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 11:02

frambozentaartje schreef: ↑
18-03-2024 23:30
Thuisblijven en je schuldig voelen kost ook energie. Ik vind je ideeën hartstikke leuk en haalbaar.

Wat ik zou doen: vriendinnetje van kind mee maar wel kort zoals een weekendje (ik vind vriendjes van kind leuk, maar na 2 nachten ben ik helemaal kapot) naar iets met een zwembad en een pizzeria/snackbar.
En dan een 1-op-1 trip naar iets pretparkerigs.

Zoiets gaat het inderdaad worden. We zullen een midweekje op een park verblijven en in de andere weken nog wat kleine uitstapjes. Plan begint zich langzaam te vormen.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 11:03

xynix schreef: ↑
19-03-2024 07:06
Doe gewoon een bungalow op een bekend park. Anders zit je uren te zoeken naar huisjes of b&b’s en ik geloof niet dat er sprake is van voorpret.
Park met zwembad, als he dan nog te veel keuze hebt, gooi je met een dobbelsteen.
.
Is die sprookjescamping in Overijssel niet wat? Ik ben er een dag geweest (in het zwembad) en het lijkt mij de hel. Maar ik hoor van mensen met kinderen dat het geweldig is, want je hoeft echt helemaal niks te doen. Kinderen worden helemaal suf geëntertaind. Huisjes lijken goed. En de omgeving is prachtig.

Dank je wel voor de tip. Die ga ik bekijken.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 11:09

xynix schreef: ↑
24-03-2024 10:29
Natuurlijk haalt een training je uit balans. Maar je huidige balans is veel te precair, een zuchtje en je ligt weer om.

Klopt helemaal

Er bestaat geen enkele training of therapie die je niet in elk geval een beetje uit balans brengt of door elkaar schudt. Je moet ruimte maken voor iets nieuws.

Dat snap ik, blijkbaar lukt me dat nog niet.

Zie het als dozen uitpakken. Voordat je alles hebt zoals je wilt, wordt het eerst een grotere bende. Moet he de dozen dan maar dicht laten? Ik denk dat je dat niet kunt volhoudrn.
Zo heb ik altijd gewerkt, maar het is duidelijk dat dat niet zo kan blijven doorgaan.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 11:14

Verbinder schreef: ↑
25-03-2024 06:03
Omdat je geen idee hebt wat goed voor je zal doen is het denk ik gewoon een goed idee om naar een eerste bijeenkomst te gaan en te zien.
Feit is dat je niks verplicht bent en altijd kan kijken wat je daarna wil of voelt wat je moet doen.

Ik denk voor nu dat ik het ga proberen, maar ik ben bang dat het weer een mislukking wordt. Vooral omdat ik niet goed genoeg mijn best doe.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 27 maart 2024 om 11:16

frambozentaartje schreef: ↑
25-03-2024 09:11
De logica is er ergens wel, je probeert je zo goed mogelijk staande te houden en daar hoort vermijden als strategie bij.

Lijkt het je fijner of minder fijn in een groep? Ik zet in groepen al helemaal snel mijn sociaal gewenste masker op, voor mij zou het niks zijn (denk ik, nooit geprobeerd hoor).

Een groep lijkt mij ook lastiger en grotere kans op vermijding en sociaal masker. Maar wellicht geeft de sociale druk juist genoeg “motivatie” om wel mee te werken. Ik weet het echt niet. (Zal het dan maar moeten gaan ervaren. )

Hope is the first step on the road to disappointment

Actieve topics