Hoe leven op orde stellen?

Twijfelaar zondag 29 oktober 2023 om 20:00

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling

2.39% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar woensdag 3 april 2024 om 19:08

Vastlopen op het avondeten. Nergens trek in. Wel honger. Geen keuze kunnen maken.

Hope is the first step on the road to disappointment

Anoniem_6613d9a628967 woensdag 3 april 2024 om 21:07

Go with the flow Twijfelaar,je brein is met je aan het sollen.

Frizz woensdag 3 april 2024 om 21:21

Twijfelaar schreef: ↑
03-04-2024 19:08
Vastlopen op het avondeten. Nergens trek in. Wel honger. Geen keuze kunnen maken.

Misschien heb je er iets aan;
Ik ben ook slecht in keuzes maken, zeker als m’n brein al overbelast is. Wat mij helpt is om iets te gaan doen voordat m’n keuze gemaakt is. Dus beweging creëren.
Als ik niet weet wat ik aan moet toch alvast douchen, en dan maar gewoon ondergoed aan en ook een volgend kledingstuk pakken.
Als ik moet koken en ik weet niet wat dan toch gewoon etenswaren uit de koelkast pakken en pannen neerzetten.
Vaak komt de oplossing dan toch wel.

•

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 10:52

Frizz schreef: ↑
02-04-2024 16:25
Misschien is gezonder(er) willen eten nu niet hetgeen dat past. Want als je jezelf ervoor straft met negatieve gedachten heeft het alleen een tegengesteld effect.
Als je iets wil veranderen kun je misschien iets kleins en eenmaligs bedenken zodat je tevreden kan zijn als het is gelukt?

Helpt gezonder eten en leven niet juist om me beter te gaan voelen?

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 10:55

bijtie schreef: ↑
02-04-2024 15:12
Maar als gebrekkige emotieregulatie je probleem is begin je gewoon met daar aan te werken met therapie of iets als zo'n VERS training. Dan kom je vanzelf materiaal tegen waar een lading oud zeer achter zit, en jouw automatische reacties daar op.

Deze pik ik er even uit, want ik heb geen idee of dat mijn probleem is of dat er een andere oorzaak achter zit. Ik merk wel dat emotieregulatie niet lukt (wat is dat uberhaupt?) en dat ik daar last van heb, maar of dat oorzaak of gevolg is maakt wel een verschil toch? Dat zou voor mij tenminste logisch klinken.
Als het een oorzaak is dan moet die aangepakt worden, maar als het een gevolg is, dan zou beter gekeken kunnen worden naar het waarom erachter toch?

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 10:59

martje55 schreef: ↑
02-04-2024 18:48
Twijfelaar, ik weet niet zeker of ik al eerder in je topic gereageerd heb, maar lees al mee vanaf het begin.
Ervaringsverhaal van mezelf: jaren geleden kwam ik voor de zoveelste keer in een flinke depressie terecht. Maar nu had ik kinderen waar ik voor wilde veranderen. Ik kan me uit het eerste jaar therapie ook nog herinneren dat ik doodsbang was om te voelen. Dat ik kapot zou gaan als ik alles toe zou laten wat ik in mijn jeugd had weggestopt. Uiteindelijk is het een bewuste keuze geweest om wèl te gaan voelen.
Ik vond de VERS training wel interessant, maar te theoretisch. Voor mij ging schematherapie goed de diepte in.

Weet je, ik ga je niet vertellen dat het makkelijk gaat zijn om wel te voelen. Ik vind het met vlagen nog zwaar. Maar ik heb er ook heel veel voor teruggekregen: echte verbinding met mensen om mij heen, mijn vriend, mijn kinderen. En ik voel nu veel beter wat ik waard ben en maak daarnaar keuzes. Dat betekent soms ook mensen weren uit mijn leven die niet goed voor mij zijn.

We hebben onder mijn andere nick wel even geschreven met elkaar. Geen idee of je die aan elkaar gelinkt hebt.
Was bij jou de VERS-training dan vooral theorie leren? Kreeg je daar wel duidelijk uitgelegd hoe emoties werken? Voor hoe ver die te vatten zijn in een algemene uitleg natuurlijk.

Je bent eerlijk, het gaat niet makkelijk worden. Zeker niet. Dus voor nu weet ik nog niet of ik het echt aandurf. Met risico op nieuw uitval op het werk, uitval in de zorg van dochtertje, uitval van mjjn dagelijks functioneren.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:01

bijtie schreef: ↑
02-04-2024 18:51
Die mandarijnen kopen terwijl je geen energie, geen motivatie, geen fundering hebt voor een gedragsverandering behalve waarschijnlijk een negatieve prikkel (jezelf lelijk vinden), blijkbaar ook gewoon snoep voor handen hebt, en zelfs een eetprobleem hebt (gehad). Dat is jezelf willens en wetens in een fuik laten lopen die met 99% kans uitdraait op een faalervaring.

Dat is een vorm van zelfregulering. Want de faalervaring levert je het vertrouwde bewijs op van "zie je nou wel, mislukkeling." Mocht je per ongeluk ergens iets van hoop of vertrouwen hebben opgedaan dan is het bij deze weg.

Zo geniepig is de menselijke psyche. We doen alles om maar ons vertrouwde zelfbeeld in stand te houden. Iets wat riekt naar kansen op verbetering roept zo veel angst op, dat we vaak (onbewust) zo'n fuik gaan bouwen om er vervolgens al huilend en onszelf straffend in te zwemmen.

Dit schijnt zelfs verslavend te zijn, gekeken naar de stoffen die erbij vrijkomen in de hersenen. Het geeft rust, in tegenstelling tot de grote angst die echte verandering oproept.

Het zit altijd in hele kleine dingen en is altijd makkelijk af te doen als "ik deed dat niet bewust", dat is het ook niet maar het is zelfbescherming. Door dit soort dingen haken mensen ook af in therapie, denken dat de therapeut ze iets probeert aan te praten en alleen maar allerlei niet relevante onzin wil bespreken. En ook dat is zelfsabotage/zelfbescherming. Zo slim zit een traumapersoonlijkheid in elkaar en zo therapieresistent is het.

Ik zie het kopen van die mandarijnen (als voorbeeld) vooral als een nieuwe poging wagen, zeker niet met de opzet dat het toch niet gaat lukken. Maar wellicht heb je gelijk en steekt dit er onbewust wel achter. Enig idee hoe ik daar achter kan komen hoe het precies bij mij werkt?

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:02

frambozentaartje schreef: ↑
02-04-2024 19:30
Bovenaan dat lijstje moet je zelf komen te staan. Dikke vrienden worden met jezelf. Jezelf accepteren, jezelf waarderen, jezelf ondersteunen.
En dat begint met voelen wat jij echt nodig hebt, en daar dan -binnen het redelijke - naar durven handelen.

Dat zou het idealiter moeten zijn hè, maar helaas. Dit soort adviezen (sorry) die lach ik vierkant uit. Ik mag niet voor mezelf kiezen, ik leef voor anderen, niet voor mezelf. Dat is mijn overtuiging.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:03

frambozentaartje schreef: ↑
02-04-2024 19:35
Nee dat hoeft niet, de werkelijke gebeurtenissen doen er lekker helemaal niet toe, het gaat er om hoe jij het leven ervaren hebt - en dat kun je soms niet eens achterhalen, welke ervaringen dat waren.

Daarnaast kan het ook aangeleerd gedrag zijn: generationeel trauma wat, als niemand er iets aan doet, onverwerkt wordt doorgegeven aan de volgende generatie.

Dat vind ik juist het lastige, dat ik het dus niet weet. Dat ik niet kan zeggen dat door dit of dat ik me nu zo gedraag als ik me gedraag. Ik weet het niet en die ontastbaarheid is funest voor me. Ik wil het weten, ik wil de controle erover, ik wil het kunnen beredeneren.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:07

frambozentaartje schreef: ↑
02-04-2024 19:43
Je bent zo verschrikkelijk hard voor jezelf. Het is bizar moeilijk om het leven leuk te vinden en energiek aan de dag te beginnen als er constant een gedachte in je hoofd roeptoetert '(je bent) waardeloos'. Dat trekt veel meer energie uit je dan snoep eten.

Ik hoop dat therapie je gaat helpen om dit een beetje om te vormen. Bijv. 'wat goed dat ik die mandarijnen wel heb gekocht, ik had wel wat gezonds in huis gehaald'.

Is er iets wat je wel lust op je werk (in plaats van brood)? Een bakje met cranberries en nootjes? Kant en klare yoghurtjes? Zo'n doosje noedels waar alleen nog water bij hoeft?

Ik weet dat ik hard ben voor mezelf, toch kan ik niet anders. Ik weet niet hoe. Als ik iets voor mezelf doe dan voel ik me schuldig. Dat vreet enorm.

Het lijkt me sterk dat een VERS-training me gaat leren om dat om te vormen, maar wie weet. (zeg ik lachend en niet hoopvol)

Ik lust momenteel nauwelijks iets. Ik heb geen eetlust, soms wel maar dan moet het ook direct gegeten worden, want kopen voor over twee dagen (bijvoorbeeld) betekent dat het blijft liggen want nu geen zin in.

Ja nu zal ik wel weer hard zijn, maar kant en klare yochurtjes zijn onzin en te duur. Bakje noedels met water, mij niet gezien. Echt het is onzin dat ik het niet probeer, maar zelfs water koken op het werk en dat bij die noedels gooien is "teveel". Dan moet ik naar de docentenkamer, dan moet ik daar eten. Echt geen zin in.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:09

Verbinder schreef: ↑
03-04-2024 05:12

Ik denk dat ik wel kan volgen wat je zegt en ik ga zeker proberen de therapeut daarbij te betrekken. Ik ga mijn best wel doen hoor. Proberen...

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:11

Westcoast schreef: ↑
03-04-2024 11:01
Twijfelaar,ik ontbijt,lunch en diner gezond.
Maar je hebt me wel laten nadenken.
Ik neem bij de 3 maaltijden altijd gezond,maar waarschijnlijk gewoon te kleine porties,waardoor ik die snack trek krijg.
Bedankt voor jouw suggestie!

Wat heb ik gemist? Ik een suggeties gedaan? Geen idee.

Ik probeer te ontbijten en avondeten (dat lukt samen met dochtertje beter dan alleen) en lunch gaat meestal dus mis. Soms denk ik dat het al oke is als ik twee fatsoenlijke maaltijden op een dag binnen krijg. Beter twee dan een of geen zeg maar.

Ik mis gewoon de motivatie om te eten. Snoepen daarentegen kan ik als de beste, hahaha.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:13

Westcoast schreef: ↑
03-04-2024 21:07
Go with the flow Twijfelaar,je brein is met je aan het sollen.

Ik weet niet of dit door mijn brein kwam. Het was gisteren even heel erg zwaar en pittig. Ik ben in anderhalf uur in meerdere winkels binnen geweest om eten te kopen, maar geen keuze kunnen maken, nergens zin in. Dus maar weer naar buiten en beetje rondrijden.
Uiteindelijk thuis wat uit de vriezer gehaald. De hele avond een zwaar gevoel gehad, somber, huilen, me letterlijk verdwaald voelen. Ik haat die modus en kan er helemaal niks mee. Vandaag gaat het ietjes beter, maar ik merk dat de wolk met die somberheid boven en in me hangt en vast weer tevoorschijn gaat schieten. Alsof ik daar tijd en ruimte voor heb.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:14

Frizz schreef: ↑
03-04-2024 21:21
Misschien heb je er iets aan;
Ik ben ook slecht in keuzes maken, zeker als m’n brein al overbelast is. Wat mij helpt is om iets te gaan doen voordat m’n keuze gemaakt is. Dus beweging creëren.
Als ik niet weet wat ik aan moet toch alvast douchen, en dan maar gewoon ondergoed aan en ook een volgend kledingstuk pakken.
Als ik moet koken en ik weet niet wat dan toch gewoon etenswaren uit de koelkast pakken en pannen neerzetten.
Vaak komt de oplossing dan toch wel.

Dat werkt heel soms bij mij ook, maar meestal moet ik juist het plan al gereed hebben en dan kan ik gaan uitvoeren. Ik had me nog niet voorbereid op het avondeten en dan is dit het resultaat. De weg kwijt, letterlijk.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 11:18

Nu ik dan toch bezig ben...

Het is pittig en ik zie het aan mijn schrijven, dat ik op iedereen wil reageren, dat ik contact wilt, maar eigenlijk ook niet. Dat ik hulp wil, maar eigenlijk ook niet.

Op het werk moet ik keuzes gaan maken, maar het liefste (als ik echt alleen aan mezelf zou denken) dan zou ik naar huis willen. Alles achter me laten en gaan. Niet dood of zo, maar wel weg van mijn leven. Weg van alles. Gisteravond weer neiging tot zelfbeschadiging wat ik dan niet doe want stel dat iemand het ziet, maar ik verlangde naar die verdovende lichamelijke pijn die zoveel malen makkelijker te verwerken is dan de innerlijke pijn die ik voel zonder oorzaak. Geen concreet iets, alleen een alles doordringende machteloosheid en pijn. Verdwaald in mijn eigen.

En dan moet therapie nog beginnen. Hoe dan?

Ik probeer me vast te houden dat dit gedeeltelijk versterkt wordt door mijn cyclus, maar dan nog. Ik wil niet door op deze manier.

Hope is the first step on the road to disappointment

Anoniem_6613d9a628967 donderdag 4 april 2024 om 11:34

Misschien geen suggestie dan,maar je stelde een vraag.Dat heeft mij aan het denken gezet,bedankt daarvoor.

Dat het avondeten makkelijker gaat met dochtertje,begrijp ik wel.
Jammer van de lunch,maar in ieder geval 2 maaltijden per dag die lukken,dat is al wat.

Eventueel ‘gezonder’ snoepen?
Ik ben ook nog steeds op zoek naar gezondere snacks.
Als je bv walnoten koopt,snoep je die dan op?
Of blijven ze liggen?

Verder,heel veel sterkte,rot dat je zo’n slechte avond had.

Verbinder donderdag 4 april 2024 om 11:57

Goed dat je het uit Twijfelaar.
Goed dat je het neerschrijft.
Het is heftig voor je.
Ik denk persoonlijk dat je met de therapie nu niet hoeft te gaan vissen en graven naar de oorzaak van je vermijding en andere problemen.

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 15:46

Westcoast schreef: ↑
04-04-2024 11:34

Haha, fijn om te weten dat ik nog iemand aan het denken zet

Sorry, ik begrijp dat je het goed bedoelt en dat het oprecht is, maar ik kan er helemaal niks mee. Ik gooi dit onder de categorie "het zal wel". Niks persoonlijks, maar het zijn van die opmerkingen waarvan ik niet kan begrijpen dat ze oprecht zijn. Ondanks dat ik zelf dat soort opmerkingen ook maak.

Voor mijn idee vergelijkbaar met het zinnetje "wat heb je van mij nodig". Dat gaat ook in diezelfde categorie. Alhoewel die nog een stapje erger is. Een ingestudeerd zinnetje die vaak niet oprecht is. Dus daar krijg ik de kriebels is. Sorry.

Mee eens, beter iets dan niets dus ik probeer me maar vast te houden aan die twee eetmomenten dat die in ieder geval stabiel blijven.

Gezonder snoepen, daar zouden die mandarijnen dus van pas komen. Of snoeptomaatjes of iets dergelijks, maar die moeten gewassen worden en zelfs dat is blijkbaar teveel gevraagd. Walnoten en dergelijke lust ik niet. (Ook voorheen niet, dus dat ligt niet aan mijn huidige eetlust.)

Dank voor je sterkte wensen. Weet je, het gaat ook wel weer voorbij, alleen op dat moment is dat moeilijk te geloven. Het wakkert de angst aan dat bij therapie ik vaker van die momenten ga krijgen en ik weet niet hoe ik dat moet gaan volhouden.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 4 april 2024 om 15:51

Verbinder schreef: ↑
04-04-2024 11:57
Goed dat je het uit Twijfelaar.
Goed dat je het neerschrijft.
Het is heftig voor je.
Ik denk persoonlijk dat je met de therapie nu niet hoeft te gaan vissen en graven naar de oorzaak van je vermijding en andere problemen.

Jij zegt dat het goed is dat ik me uit, ik vind dat lastig. Want wat levert het op? Ik word er niet rustiger van, ik word er niet beter van. Wel meer kans op herkenning. Ik vind het eng!

Graven lijkt mij op dit moment ook niet echt handig. Daar ben ik niet stabiel genoeg voor.

Morgen is het adviesgesprek dus dan zal ik wel horen wat ze er echt van vinden en wat ze gaan voorstellen.

Hope is the first step on the road to disappointment

Frizz donderdag 4 april 2024 om 18:09

Twijfelaar schreef: ↑
04-04-2024 10:52
Helpt gezonder eten en leven niet juist om me beter te gaan voelen?

Als dat een haalbaar doel is wel. Als het niet haalbaar is zal het voelen als falen.

•

Frizz donderdag 4 april 2024 om 18:12

Twijfelaar schreef: ↑
04-04-2024 11:02
Dat zou het idealiter moeten zijn hè, maar helaas. Dit soort adviezen (sorry) die lach ik vierkant uit. Ik mag niet voor mezelf kiezen, ik leef voor anderen, niet voor mezelf. Dat is mijn overtuiging.

Als je overtuigingen je zo in de weg zitten kan je ook een coach zoeken die met jou The Work kunnen doen.

https://thework.com/sites/nederlands/

•

Frizz donderdag 4 april 2024 om 18:15

Twijfelaar schreef: ↑
04-04-2024 11:14
Dat werkt heel soms bij mij ook, maar meestal moet ik juist het plan al gereed hebben en dan kan ik gaan uitvoeren. Ik had me nog niet voorbereid op het avondeten en dan is dit het resultaat. De weg kwijt, letterlijk.

Ah wat rot voor je. Het leest alsof je erin gevangen zat.

•

Twijfelaar vrijdag 5 april 2024 om 08:29

Frizz schreef: ↑
04-04-2024 18:09
Als dat een haalbaar doel is wel. Als het niet haalbaar is zal het voelen als falen.

Dat klopt. Elke keer als ik een opleving heb (zoals ik het maar noem), als ik dingen wil gaan aanpakken. Meer bewegen, gezonder eten. Dan ga ik er vol in en soms houd ik het een paar dagen vol. Soms lukt het een halve dag en soms lukt het helemaal niet. Uiteindelijk lukt het dus nooit en voelt het als falen. Terwijl ik dan eigenlijk zou moeten denken dat ik het geprobeerd heb, dat het eventjes gelukt is en dan op naar een nieuwe poging. Alleen die oplevingen heb ik nauwelijks.

Hope is the first step on the road to disappointment

Anoniem_66fe539526f72 vrijdag 5 april 2024 om 08:48

Twijfelaar schreef: ↑
04-04-2024 11:03
Dat vind ik juist het lastige, dat ik het dus niet weet. Dat ik niet kan zeggen dat door dit of dat ik me nu zo gedraag als ik me gedraag. Ik weet het niet en die ontastbaarheid is funest voor me. Ik wil het weten, ik wil de controle erover, ik wil het kunnen beredeneren.

Zeg die laatste 2 zinnen alsjeblieft ook ergens tegen een therapeut/ in een sessie want hier zit wel een pijnpunt. Ik hoop dat je op een gegeven moment je eigen emoties (en gedrag) kunt gaan voelen en accepteren - zonder dat je de behoefte voelt om controle over jezelf uit te oefenen of zonder dat je gevoelens logisch en beredeneerbaar zijn. We zijn mensen he, mensen die als een vlinder rond proberen te fladderen in een heel rommelige en onvoorspelbare wereld, en geen pionnetjes op een schaakbord.

Anoniem_66fe539526f72 vrijdag 5 april 2024 om 09:03

Twijfelaar schreef: ↑
04-04-2024 11:07
Ik weet dat ik hard ben voor mezelf, toch kan ik niet anders. Ik weet niet hoe. Als ik iets voor mezelf doe dan voel ik me schuldig. Dat vreet enorm.

Het lijkt me sterk dat een VERS-training me gaat leren om dat om te vormen, maar wie weet. (zeg ik lachend en niet hoopvol)

Ik lust momenteel nauwelijks iets. Ik heb geen eetlust, soms wel maar dan moet het ook direct gegeten worden, want kopen voor over twee dagen (bijvoorbeeld) betekent dat het blijft liggen want nu geen zin in.

Ja nu zal ik wel weer hard zijn, maar kant en klare yochurtjes zijn onzin en te duur. Bakje noedels met water, mij niet gezien. Echt het is onzin dat ik het niet probeer, maar zelfs water koken op het werk en dat bij die noedels gooien is "teveel". Dan moet ik naar de docentenkamer, dan moet ik daar eten. Echt geen zin in.

Ik hoop dat die VERS training je gaat helpen om het schuldgevoel in stapjes te verdragen en zodat je het schuldgevoel daarna helemaal de deur uit kunt kieperen.

Als die noedels te veel gedoe zijn, dan doe je dat lekker niet. Als yoghurt te duur voelt (dat valt trouwens wel mee, de Dirk verkoopt van die kleine fruityoghurtjes voor iets van 40 cent per stuk ofzo) dan doe je dat ook lekker niet.

Als ik weinig trek heb maar wel weet dat ik beter wat kan eten, haal ik vanalles in huis en maak ik een bord met allerlei kleine hapjes. Een takje druiven, een hardgekookt ei in partjes, een klein bakje huzarensalade, een stokbroodje (of pistoletje of toastjes) in plakjes met brie of andere kaas, een kommetje soep. Van die mini-pizzaatjes en er dan 1 afbakken en de rest in de vriezer laten. Allemaal dingen die je ook een dag later nog kunt opeten, dus niet zonde.

Actieve topics