Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 16 april 2024 om 09:48
Vanmiddag orienterend gesprek bij nieuw persoon van WMO. Kijken wat mijn hulpvraag is. Ik kom niet verder dan hulp rondom communicatie met ex...
We zouden samen de hulpvraag formuleren en die zou dan doorgestuurd worden naar de nieuwe uitvoerder. Dat leek me handiger dan nu eerst wennen aan een nieuw persoon en dan over een maand of twee weer. Of zie ik dat fout?
Ik heb totaal geen idee of de nieuwe uitvoerder mij kan helpen en dit soort hulp wel aanbied, terwijl de huidige uitvoerder dat wel doet...
We zouden samen de hulpvraag formuleren en die zou dan doorgestuurd worden naar de nieuwe uitvoerder. Dat leek me handiger dan nu eerst wennen aan een nieuw persoon en dan over een maand of twee weer. Of zie ik dat fout?
Ik heb totaal geen idee of de nieuwe uitvoerder mij kan helpen en dit soort hulp wel aanbied, terwijl de huidige uitvoerder dat wel doet...
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 16 april 2024 om 09:52
Dank je wel voor deze fijne reactie!
Ik ervaar het zelf niet zo, "nee" zeggen was makkelijk. Nu moet ik aan de bak met enerzijds regelen dat het daadwerkelijk kan als de training start en anderzijds moet ik natuurlijk die training gaan volgen. Niet over nadenken want anders schiet ik de lucht in.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 16 april 2024 om 09:55
Ik ben ook blij met mijn huisarts. Ze is nieuw in de maatschap, maar zoveel beter dan degene die ik ervoor had. Die bleef hameren op de foute dingen, zag het onderliggend probleem niet.frambozentaartje schreef: ↑16-04-2024 02:26Wat een fijne huisarts! En schuiven met collega's kan je toch prima bespreken. Ik heb een heel ander beroep maar ik ruil ook wel eens. En of die collega dan een medische afspraak heeft of wil gaan verhuizen of paardrijden op het strand, dat hoef ik helemaal niet te weten.
Nu hopen dat ik nog lang mag blijven, want ik woon niet meer in de gemeente waar de huisarts zit en ze hebben blijkbaar eisen qua afstand/reistijd tov een patiënt...
Er hoeft niet geschoven te worden, waarschijnlijk worden de uren op dat moment aangepast en wellicht geannuleerd. Het gaat hier niet om gewone lesuren dus dat maakt het blijkbaar iets makkelijker terwijl dat in ijn hoofd juist zorgde voor moeilijkheden.
En inderdaad, we hebben een fijne groep van collega's die wel eens een les overnemen bij ziekte of afwezigheid om andere redenen. Ik merk alleen dat iedereen nu zo vol zit met eigen werk dat er minder flexibiliteit is. Niet gek, want het onderwijs staat overal onder druk.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 16 april 2024 om 10:42
Vriend heeft al een aantal keer gevraagd wanneer we elkaar gaan zien deze week, maar ik merk dat ik het afhoudt. Ik weet niet wat het is, maar ik heb geen behoefte hem te zien. Het voelt elke keer weer alsof ik dan een andere rol aanneem. Het is natuurlijk ook anders om vriendin te zijn dan moeder en dat wisselt zich af. Ik zit echt in dubio want ik wil hem enerzijds laten weten dat ik tijd alleen nodig heb ("heerlijk" dat ik nu mijn eigen plan kan trekken zonder rekening te houden met iemand), anderzijds wil ik hem niet teleurstellen en is het misschien toch fijn om de band weer aan te halen. Ik weet gewoon niet wat hoort bij mij en wat bij mijn (negatieve) mechanismes. Wat is goed voor me en wat niet. Ik zie het niet.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 16 april 2024 om 12:00
dinsdag 16 april 2024 om 12:04
Het kan zijn dat je op een punt bent beland dat je liever de relatie wilt eindigen.Twijfelaar schreef: ↑16-04-2024 10:42Vriend heeft al een aantal keer gevraagd wanneer we elkaar gaan zien deze week, maar ik merk dat ik het afhoudt. Ik weet niet wat het is, maar ik heb geen behoefte hem te zien. Het voelt elke keer weer alsof ik dan een andere rol aanneem. Het is natuurlijk ook anders om vriendin te zijn dan moeder en dat wisselt zich af. Ik zit echt in dubio want ik wil hem enerzijds laten weten dat ik tijd alleen nodig heb ("heerlijk" dat ik nu mijn eigen plan kan trekken zonder rekening te houden met iemand), anderzijds wil ik hem niet teleurstellen en is het misschien toch fijn om de band weer aan te halen. Ik weet gewoon niet wat hoort bij mij en wat bij mijn (negatieve) mechanismes. Wat is goed voor me en wat niet. Ik zie het niet.
Dat je veel behoefte hebt aan op jezelf zijn en je wil voorbereiden op de therapie die je gaat doen in de toekomst.
dinsdag 16 april 2024 om 12:11
ik vermoed dat je sowieso kunt blijven tot je een nieuwe praktijk in je nieuwe woonplaats hebt gevonden. En i.v.m. het giga tekort aan huisartsen is dat meestal niet zo snel geregeld.Twijfelaar schreef: ↑16-04-2024 09:55Ik ben ook blij met mijn huisarts. Ze is nieuw in de maatschap, maar zoveel beter dan degene die ik ervoor had. Die bleef hameren op de foute dingen, zag het onderliggend probleem niet.
Nu hopen dat ik nog lang mag blijven, want ik woon niet meer in de gemeente waar de huisarts zit en ze hebben blijkbaar eisen qua afstand/reistijd tov een patiënt...
dinsdag 16 april 2024 om 12:14
Is de bedrijfsarts al met verlof of gaat dat binnenkort gebeuren?Twijfelaar schreef: ↑16-04-2024 12:00Alsof het zo hoort te gaan. De bedrijfsarts, die mij inmiddels enigzins begreep en wist te bereiken, gaat met verlof. Ook de periode waarin de training zou starten is de bedrijfsarts niet te bereiken. Ik zie dit niet zitten.
Want in het laatste geval kun je nu alles doorspreken en vast laten leggen met deze bedrijfsarts en is contact tijdens de trainingsperiode misschien helemaal niet nodig.
dinsdag 16 april 2024 om 12:25
Twijfelaar schreef: ↑16-04-2024 09:48Vanmiddag orienterend gesprek bij nieuw persoon van WMO. Kijken wat mijn hulpvraag is. Ik kom niet verder dan hulp rondom communicatie met ex...
We zouden samen de hulpvraag formuleren en die zou dan doorgestuurd worden naar de nieuwe uitvoerder. Dat leek me handiger dan nu eerst wennen aan een nieuw persoon en dan over een maand of twee weer. Of zie ik dat fout?
Ik heb totaal geen idee of de nieuwe uitvoerder mij kan helpen en dit soort hulp wel aanbied, terwijl de huidige uitvoerder dat wel doet...
Je hebt in dit topic meermaals aangegeven waar je behoefte aan hebt, zo uit mijn hoofd: iemand die naast je staat, waar je alles wat er gebeurt/gebeuren moet, keuzes, overwegingen etc. mee kunt bespreken.
Is echt een hele duidelijke hulpvraag, leg hem maar voor.
dinsdag 16 april 2024 om 12:26
Ik heb hier verder geen ervaring in maar misschien kun je aangeven dat vooral af en toe de aanwezigheid van een begeleider jou kan steunen. Dat dat niet eens praktisch hoeft te zijn maar ook het feit dat er even iemand komt en mocht het nodig zijn dat je daarmee wat dingen kunt doornemen.Twijfelaar schreef: ↑16-04-2024 09:48Vanmiddag orienterend gesprek bij nieuw persoon van WMO. Kijken wat mijn hulpvraag is. Ik kom niet verder dan hulp rondom communicatie met ex...
We zouden samen de hulpvraag formuleren en die zou dan doorgestuurd worden naar de nieuwe uitvoerder. Dat leek me handiger dan nu eerst wennen aan een nieuw persoon en dan over een maand of twee weer. Of zie ik dat fout?
Ik heb totaal geen idee of de nieuwe uitvoerder mij kan helpen en dit soort hulp wel aanbied, terwijl de huidige uitvoerder dat wel doet...
Dat dat jou al wat rust zou kunnen geven ( misschien) waardoor je later zelf weer iets helderder voort kunt.
Omdat je vaker moe bent in je hoofd dan fysiek
dinsdag 16 april 2024 om 12:53
WMO kan je helpen met structuur aanbrengen en met het stoppen met het zoeken naar redenen om steeds iets niet te doen of niet door te zetten. Kortom ik zou het vermijden bespreken en ook het vermijden van de behandeling door werk op 1 te zetten ipv je gezondheid door goedkeuring aan je collega's te vragen voor iets wat medisch noodzakelijk is en waar zij niets van hebben te vinden. Ik zou dat soort zaken met die WMO-er bespreken en niet je ex als bliksemafleider presenteren.
Je bent opzoek naar redenen om dingen te kunnen vermijden die echt moeten worden aangepakt. Laat die WMO-er anders je topic lezen.
Je bent opzoek naar redenen om dingen te kunnen vermijden die echt moeten worden aangepakt. Laat die WMO-er anders je topic lezen.
dinsdag 16 april 2024 om 20:30
Twijfelaar schreef: ↑16-04-2024 09:52Dank je wel voor deze fijne reactie!
Ik ervaar het zelf niet zo, "nee" zeggen was makkelijk. Nu moet ik aan de bak met enerzijds regelen dat het daadwerkelijk kan als de training start en anderzijds moet ik natuurlijk die training gaan volgen. Niet over nadenken want anders schiet ik de lucht in.
Misschien kan je voor jezelf eens kijken of je het wat minder negatief kan labelen. Want je bent nu niet aan het vermijden, je bent juist dingen stapje voor stapje aan het aangaan. En je doet dat stapje voor stapje zodat het voor jou ook behapbaar is. Zodat je niet stijf staat van de angst zet je precies te maat stappen die nu bij jou passen.
•
dinsdag 16 april 2024 om 20:53
Met betrekking tot je relatie; heb je al eens met hem besproken hoe jij in het algemeen omgaat met gevoelens?
En zo niet; zou dat misschien een eerste stap kunnen zijn? Want volgens mij weet jij zelf ook nog niet waarom je wel/niet voelt wat je wel/niet voelt. En dat is ook echt oké.
En dan de bedrijfsarts; is zij/hij er nu nog wel? Kun je voor het verlof contact opnemen?
En zo niet; zou dat misschien een eerste stap kunnen zijn? Want volgens mij weet jij zelf ook nog niet waarom je wel/niet voelt wat je wel/niet voelt. En dat is ook echt oké.
En dan de bedrijfsarts; is zij/hij er nu nog wel? Kun je voor het verlof contact opnemen?
•
woensdag 17 april 2024 om 10:52
Ik heb direct na mijn berichtje gisteren hier de bedrijfarts teruggemaild met de vraag of we nu al een plan konden maken voor wat dan eventueel mogelijk is. Ik heb ingestoken op de dag ziek te melden als ik de training volg. Uitgaande dat ik dan nog net zo stabiel (not) ben als nu. Even afwachten hoe daarop gereageerd wordt.
Ze weet hoe lastig ik hulp vragen vind en ook hoe lastig ik het vind (vond?) om te minderen in uren. Dit is blijkbaar beter te overzien voor me. Het is tijdelijk en daarnaast geheel duidelijk om welke uren het gaat (en belangrijker: dat dit volgens collega's realiseerbaar is zonder vervangingen of iets dergelijks).
Gesprek bij WMO verliep goed, ondanks dat zij geen idee hebben hoe de nieuwe aanbieder alles gaat organiseren. Dat is wel jammer. Ze zou in ieder geval komende week contact opnemen hoe het verder gaat. In het ergste geval wordt hulp pas ergens in mei opgestart, maar eerlijk gezegd maakt me dat niks uit. (Dan kan ik nog even lekker doorgaan met vermijden.)
Hulpvraag geformuleerd omtrent huishouden en communicatie met ex. Gevraagd om dit bij een persoon neer te leggen en niet te splitsen.
Ze weet hoe lastig ik hulp vragen vind en ook hoe lastig ik het vind (vond?) om te minderen in uren. Dit is blijkbaar beter te overzien voor me. Het is tijdelijk en daarnaast geheel duidelijk om welke uren het gaat (en belangrijker: dat dit volgens collega's realiseerbaar is zonder vervangingen of iets dergelijks).
Gesprek bij WMO verliep goed, ondanks dat zij geen idee hebben hoe de nieuwe aanbieder alles gaat organiseren. Dat is wel jammer. Ze zou in ieder geval komende week contact opnemen hoe het verder gaat. In het ergste geval wordt hulp pas ergens in mei opgestart, maar eerlijk gezegd maakt me dat niks uit. (Dan kan ik nog even lekker doorgaan met vermijden.)
Hulpvraag geformuleerd omtrent huishouden en communicatie met ex. Gevraagd om dit bij een persoon neer te leggen en niet te splitsen.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 10:54
Ik merk vooral dat ik behoefte heb aan tijd alleen. Als ik bij hem ben (of hij bij mij) dan pas ik me toch aan. Dan gaan er toch radertjes draaien en ben ik anders dan dat ik alleen ben. Wat dat is en of het goed of fout is, geen idee. Het kost wel energie, maar het levert ook energie op want het is echt een schat van een man. (Alleen wel een flink paar jaartjes ouder en dat doet me ook twijfelen.)
Voorbereiden op de therapie zal ik zeker niet doen. Ik ben nu weliswaar bezig met de praktische kant regelen, maar voor de rest ga ik dit negeren totdat het zo ver is en dan zal de spanning wel genadeloos toeslaan
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 10:56
Ze waren een half jaar geleden al moeilijk aan het doen. Dat ik niet kon blijven bij hun en dat ik een nieuwe huisarts moest zoeken. Ik ben alleen niet aan het zoeken en ik vind de reden ook onzin. Alsof ze tegenwoordig nog huisbezoeken afleggen. Ja vast, maar mij niet gezien!frambozentaartje schreef: ↑16-04-2024 12:11ik vermoed dat je sowieso kunt blijven tot je een nieuwe praktijk in je nieuwe woonplaats hebt gevonden. En i.v.m. het giga tekort aan huisartsen is dat meestal niet zo snel geregeld.
Ik moet maar eens proberen of ik de verhuizing digitaal kan doorgeven, dan gaat er tenminste geen lampje branden bij hun. Hoop ik dan.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 10:57
Dat heb ik inderdaad voorgesteld. Afwachten hoe daarop gereageerd gaat worden. (Zie eerste bericht in de nieuwe stroom van berichten)frambozentaartje schreef: ↑16-04-2024 12:14Is de bedrijfsarts al met verlof of gaat dat binnenkort gebeuren?
Want in het laatste geval kun je nu alles doorspreken en vast laten leggen met deze bedrijfsarts en is contact tijdens de trainingsperiode misschien helemaal niet nodig.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 10:58
Dit klinkt als een hele duidelijke hulpvraag, maar die is moeilijk uit te voeren als ik vervolgens dichtklap en doe alsof er niks aan de hand is.
Voor nu dus gegooid op huishouden, structuur aanbrengen en communicatie met ex.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 10:59
Dat klinkt heel mooi en idealiter zou ik dat ook wel willen, maar het voelt zo stom. Daarnaast ga ik dichtslaan en wordt het vooral een verhaal van "het gaat toch goed?".Verbinder schreef: ↑16-04-2024 12:26Ik heb hier verder geen ervaring in maar misschien kun je aangeven dat vooral af en toe de aanwezigheid van een begeleider jou kan steunen. Dat dat niet eens praktisch hoeft te zijn maar ook het feit dat er even iemand komt en mocht het nodig zijn dat je daarmee wat dingen kunt doornemen.
Dat dat jou al wat rust zou kunnen geven ( misschien) waardoor je later zelf weer iets helderder voort kunt.
Omdat je vaker moe bent in je hoofd dan fysiek
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 11:05
Mijn ex is echt een bliksemafleider, wel een bliksemveroorzaker!Pekka123 schreef: ↑16-04-2024 12:53WMO kan je helpen met structuur aanbrengen en met het stoppen met het zoeken naar redenen om steeds iets niet te doen of niet door te zetten. Kortom ik zou het vermijden bespreken en ook het vermijden van de behandeling door werk op 1 te zetten ipv je gezondheid door goedkeuring aan je collega's te vragen voor iets wat medisch noodzakelijk is en waar zij niets van hebben te vinden. Ik zou dat soort zaken met die WMO-er bespreken en niet je ex als bliksemafleider presenteren.
Je bent opzoek naar redenen om dingen te kunnen vermijden die echt moeten worden aangepakt. Laat die WMO-er anders je topic lezen.
Ik snap dat het voor jou lijkt alsof mijn ex niet het grootste probleem is en dat is hij ook niet. Hij is wel onderdeel van het grote geheel. Ik was en ben er niet aan toe om mega stappen te zetten. Kleine stapjes lukken soms, een daarvan is de communicatie met ex regelen. Waarom is dat zo fout? Dochter heeft daar profijt van (mits het beter gaat natuurlijk). Dit is een klein stapje voor mij, met weinig impact op mijn leven, maar wel genoeg om het iets beter te kunnen verdragen.
Ik heb geen goedkeuring aan mijn collega's gevraagd. Ik heb ze gevraagd hoe zij erover zouden denken als iets tijdelijk niet zou gaan en hoe we dat kunnen aanvliegen. Juist omdat het in mijn hoofd geen optie is. Was, want de huisarts heeft me laten inzien dat er misschen wel opties zijn. En ja, dan heb ik de bevestiging nodig dat het ook echt kan en lukt en dat ik dus mag kiezen voor de training. Noem het niet nodig, noem het kinderachtig, noem het vermijden of wat dan ook. Dit was voor mij nodig om eind van de week wel ja te kunnen zeggen tegen de training. Ik zeg het niet vaak, maar ik vind oprecht dat ik dit goed aangepakt heb.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 11:06
Jij omschrijft het beter dan ik in mijn vorige reactie.Frizz schreef: ↑16-04-2024 20:30Misschien kan je voor jezelf eens kijken of je het wat minder negatief kan labelen. Want je bent nu niet aan het vermijden, je bent juist dingen stapje voor stapje aan het aangaan. En je doet dat stapje voor stapje zodat het voor jou ook behapbaar is. Zodat je niet stijf staat van de angst zet je precies te maat stappen die nu bij jou passen.
Precies het behapbaar maken. Zo lijkt het nu te gaan. Een klein stapje en niet meteen een hele berg op.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 11:09
Ik heb dit nog nooit met hem besproken, maar ik denk dat ik deze week een moment ga zoeken en plannen om hem wel iets te vertellen over wat ik voel en niet en wat dat voor een effect op mij heeft. Ik vind gewoon dat ik eerlijk moet zijn. Nu zeg ik vaker dat ik hem mis of van hem houdt terwijl ik dat helemaal niet voel. Ik zeg het dan vooral terug om hem niet teleur te stellen. Dat zou niet de bedoeling moeten zijn. Het is puur please gedrag.Frizz schreef: ↑16-04-2024 20:53Met betrekking tot je relatie; heb je al eens met hem besproken hoe jij in het algemeen omgaat met gevoelens?
En zo niet; zou dat misschien een eerste stap kunnen zijn? Want volgens mij weet jij zelf ook nog niet waarom je wel/niet voelt wat je wel/niet voelt. En dat is ook echt oké.
En dan de bedrijfsarts; is zij/hij er nu nog wel? Kun je voor het verlof contact opnemen?
Bedrijfarts is er nu nog wel en ik heb gevraagd of het mogelijk is om vooraf al een plan te maken. Ik hoop dat bedrijfsarts daarin wilt meedenken.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 17 april 2024 om 11:16
Twijfelaar schreef: ↑17-04-2024 11:05Ik zeg het niet vaak, maar ik vind oprecht dat ik dit goed aangepakt heb.
Je houdt vast niet van complimenten, maar ik sta stiekem dit te doen terwijl ik dit typ.
•
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
