Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 19 april 2024 om 15:18
Ook weer herkenbaar.Twijfelaar schreef: ↑19-04-2024 13:56Hoe alerter ik probeer te zijn, hoe minder ik juist onthoud. Ik pak me dan vast aan een zin en blijf daar dan in hangen. De rest wat gezegd wordt, krijg ik dan helemaal niet meer mee.
Vooral het vastzitten in een zin. Dan herhaal ik die zin in mezelf en dat komt niet binnen en tegelijkertijd zijn er al weer meerdere nieuwe zinnen gezegd.
vrijdag 19 april 2024 om 15:37
Ik ga proberen of ik die ene rotopmerking van die domme peut die nu al weken in je hoofd rondtolt, uit je gedachtes kan krijgen:Twijfelaar schreef: ↑18-04-2024 13:03Goede vraag (alweer). Het lijkt me dat een groepstraining een bepaalt tempo heeft en dat ze die echt niet gaan aanpassen voor mij. Zeer begrijpelijk en verwacht ik ook niet van ze.
Ik heb ooit de uitleg gekregen dat 'de groep' heel ondersteunend kan zijn, zowel in dingen helder krijgen als in iemand ondersteunen die het zwaar heeft.
Therapeuten die graag groepstherapie geven, proberen juist ruimte te scheppen voor de (positieve!) kracht van de groep. Dus je kunt de groep helemaal niet ophouden, het is geen rondleiding in een museum in een vast tempo ofzo.
vrijdag 19 april 2024 om 16:56
Ik zou die vraag neerleggen bij de ggz.
Misschien noem jij het de hele tijd vermijding en zien zij ‘gewoon’ angst, terwijl jij misschien dissocieert door trauma.
•
zondag 21 april 2024 om 13:21
En die ene zin die je dan hebt geprobeerd te onthouden is ook alweer verdwenen in de mist.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 21 april 2024 om 13:25
Dank je wel voor de verduidelijking.frambozentaartje schreef: ↑19-04-2024 15:37Ik ga proberen of ik die ene rotopmerking van die domme peut die nu al weken in je hoofd rondtolt, uit je gedachtes kan krijgen:
Ik heb ooit de uitleg gekregen dat 'de groep' heel ondersteunend kan zijn, zowel in dingen helder krijgen als in iemand ondersteunen die het zwaar heeft.
Therapeuten die graag groepstherapie geven, proberen juist ruimte te scheppen voor de (positieve!) kracht van de groep. Dus je kunt de groep helemaal niet ophouden, het is geen rondleiding in een museum in een vast tempo ofzo.
Over de groepstherapie was ze nu heel anders. Meer dat iedereen zijn eigen doelen had en dat als je niet mee wilde doen, je ook voor jezelf daar kon zitten. Dat je eventueel wat kon opsteken van inzichten van anderen. Het is daarnaast vooral een theoretische benadering. Ik ga het zien tegen die tijd. Heb me bewust niet op de eerste nieuwe ronde gezet want die valt in de zomervakantie. Dus ik mag nog een maand of vijf wachten. In de tussentijd zouden we wel contact hebben. Ze vroeg waar ik dan behoefte aan had, dus voorzichtig aangegeven dat het misschien handig was om wat te werken aan de vermijding en toen kwam er een storm aan woorden en zinnen dat ik afhaakte. Zoals gezegd, therapeuten horen zichzelf zo graag praten!
Ik heb haar na dar relaas nog eens gevraagd of we daar dan concreet aan konden werken, maar toen kreeg ik ook geen antwoord. Niet raar dat ik me niet gehoord voel. Maar wellicht heb ik driekwart ook gewoon niet meegekregen.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 21 april 2024 om 13:27
Dank je
Ik ga deze proberen te incasseren, net zoals de andere complimenten die voorbij komen. Voor eens vind ik ook dat het wat beter gaat. Wat meer rust. Krijg thuis wat dingetjes gedaan, maar ik merk dat het wel al snel teveel/genoeg is en ik weer op die bank hang.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 21 april 2024 om 13:30
Ik zal het vragen, ondanks dat ik niet echt het idee heb dat ze weten waar ze het over hebben of echt luisteren naar wat ik bedoel.
Ik heb dissocieren opgezocht en mij viel daarbij een situatie in. Is al een tijd geleden, toen ex en ik bij de relatietherapeut zaten. Tijdens een sessie dwaalde ik af met mijn gedachten (weet niet hoe ik het anders kan beschrijven) en de therapeut haalde me toen terug in het hier en nu. Terug naar het gesprek. Ik had het totaal niet meer meegekregen en was er niet bij. Fysiek wel, maar ik hoorde niks meer. Het verbaasde mij achteraf heel erg dat hij me resoluut terug pakte en dat hij blijkbaar doorhad dat ik afgedwaald was. Uitgecheckt van het gesprek.
Maar of dat toen dissocieren was, dat weet ik natuurlijk niet.
Frizz, waarom denk jij aan dissocieren? Waar komt voor jou die vraag vandaan? (Als ik dat weten mag natuurlijk.)
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 21 april 2024 om 13:36
De afgelopen paar dagen gaat het ietsjes beter. Ik krijg kleine taken voor elkaar. Ben paar keer gaan wandelen. Iets wat ik normaal niet uit mezelf doe, want te druk en teveel te doen en te moe en geen zin en en en. Ondanks de regen fijne wandelingen gehad.
Nu zit ik weer op de bank en lukt het niet echt om in beweging te komen. Zo meteen wil ik wel wat gaan doen, maar ik krijg het plan niet opgesteld. Eerst naar de winkel, eerst wandelen, eerst bezoekje brengen aan mijn vriend. Welke volgorde is het handigst? Wat moet er gebeuren en wat is optioneel?
Ik probeer me vooral af te leiden van mijn irritaties rondom mijn ex. Dat zou toch eens klaar moeten zijn, maar telkens gebeurd er wel weer iets en dan ben ik boos en teleurgesteld. Vind ik het jammer dat we niet als volwassenen met elkaar kunnen communiceren en dat dochter daar tussenin zit. Ik zou het zo graag anders zien, maar ik weet ook dat ik er in mijn eentje niks aan kan doen. Behalve telkens de eer aan mezelf houden en voor te leven hoe ik vind dat het zou moeten.
Met de haptonoom wil ik concreet aan de slag gaan, maar geen idee of dat wel verstandig is. En wat ik dan wil gaan aanpakken. Misschien het "waarom" omtrent de communicatie met ex. Waarom het me zoveel doet als hij weer wat flikt, waarom ik het niet van me af kan laten glijden. Waarom ik torenhoog spring als ik weer een fel mailtje van hem binnen krijg. En misschien nog wel handiger, hoe ga ik dat verbeteren? Hoe ga ik er gezond mee om?
Ik snap dat dat bij die vers training ook aan bod zal komen, maar dat zal te massaal zijn, te druk, te overweldigend. Misschien.
Nu zit ik weer op de bank en lukt het niet echt om in beweging te komen. Zo meteen wil ik wel wat gaan doen, maar ik krijg het plan niet opgesteld. Eerst naar de winkel, eerst wandelen, eerst bezoekje brengen aan mijn vriend. Welke volgorde is het handigst? Wat moet er gebeuren en wat is optioneel?
Ik probeer me vooral af te leiden van mijn irritaties rondom mijn ex. Dat zou toch eens klaar moeten zijn, maar telkens gebeurd er wel weer iets en dan ben ik boos en teleurgesteld. Vind ik het jammer dat we niet als volwassenen met elkaar kunnen communiceren en dat dochter daar tussenin zit. Ik zou het zo graag anders zien, maar ik weet ook dat ik er in mijn eentje niks aan kan doen. Behalve telkens de eer aan mezelf houden en voor te leven hoe ik vind dat het zou moeten.
Met de haptonoom wil ik concreet aan de slag gaan, maar geen idee of dat wel verstandig is. En wat ik dan wil gaan aanpakken. Misschien het "waarom" omtrent de communicatie met ex. Waarom het me zoveel doet als hij weer wat flikt, waarom ik het niet van me af kan laten glijden. Waarom ik torenhoog spring als ik weer een fel mailtje van hem binnen krijg. En misschien nog wel handiger, hoe ga ik dat verbeteren? Hoe ga ik er gezond mee om?
Ik snap dat dat bij die vers training ook aan bod zal komen, maar dat zal te massaal zijn, te druk, te overweldigend. Misschien.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 21 april 2024 om 13:51
Twijfelaar schreef: ↑21-04-2024 13:30Ik zal het vragen, ondanks dat ik niet echt het idee heb dat ze weten waar ze het over hebben of echt luisteren naar wat ik bedoel.
Ik heb dissocieren opgezocht en mij viel daarbij een situatie in. Is al een tijd geleden, toen ex en ik bij de relatietherapeut zaten. Tijdens een sessie dwaalde ik af met mijn gedachten (weet niet hoe ik het anders kan beschrijven) en de therapeut haalde me toen terug in het hier en nu. Terug naar het gesprek. Ik had het totaal niet meer meegekregen en was er niet bij. Fysiek wel, maar ik hoorde niks meer. Het verbaasde mij achteraf heel erg dat hij me resoluut terug pakte en dat hij blijkbaar doorhad dat ik afgedwaald was. Uitgecheckt van het gesprek.
Maar of dat toen dissocieren was, dat weet ik natuurlijk niet.
Frizz, waarom denk jij aan dissocieren? Waar komt voor jou die vraag vandaan? (Als ik dat weten mag natuurlijk.)
Ik denk daaraan omdat een mens gewoonlijk in een een op een gesprek ‘bij’ blijft. Je mist misschien weleens een zin wegens saaiheid, maar dat is het dan ook wel. Blijkbaar heeft je gesprekspartner het ook niet gemerkt, niet dat jij weet. Dat vind ik dus uitzonderlijk en ken ik van mensen ik als afweermechanisme bij mensen met ggz-problematiek wanneer de stress erg hoog wordt en/of bij trauma.
Als ik dan bv dit artikel er nog eens op na sla lijkt dat overeen te komen met jouw situatie:
https://mindyoung.nl/bijzondere-ervarin ... issociatie
Als het goed is hebben ze bij de ggz ruime ervaring met dissociatie en moeten zij daar gewoon verstand van hebben. Als het geen contra indicatie is voor de VERS is het vast goed om te kijken of er iets aan die dissociatie te doen is zodat je niet een (groot) deel van de training mist omdat je bewustzijn ongewenst zo laag is dat je niks meer meekrijgt.
•
zondag 21 april 2024 om 14:02
zou je je zo focussen op het waarom? Het lijkt me veel fijner als je lijf wat minder in de stress stand kan komen, dan zoekt je hoofd ook vaak minder naar waarommen. Zeker als je dan ook wat mildere gedachten kan aanleren jegens jezelf.
maandag 22 april 2024 om 07:27
Het is fijn als het wat beter gaat.Twijfelaar schreef: ↑21-04-2024 13:36De afgelopen paar dagen gaat het ietsjes beter. Ik krijg kleine taken voor elkaar. Ben paar keer gaan wandelen. Iets wat ik normaal niet uit mezelf doe, want te druk en teveel te doen en te moe en geen zin en en en. Ondanks de regen fijne wandelingen gehad.
Als je merkt dat dingetjes iets makkelijker gaan dan doorgaans.
Prettig dat je een paar keer een wandeling hebt gemaakt.
maandag 22 april 2024 om 10:32
Tot dusver….
Weekend was pittig. Voorval met ex gehad en daar blijf ik over malen.
Waarom de communicatie zo lastig moet verlopen, waarom hij niet eens een keer normaal kan doen. Voor dochter, niet voor mij.
Erg moe terwijl ik niet het idee heb dat ik slecht geslapen heb.
Weekend was pittig. Voorval met ex gehad en daar blijf ik over malen.
Waarom de communicatie zo lastig moet verlopen, waarom hij niet eens een keer normaal kan doen. Voor dochter, niet voor mij.
Erg moe terwijl ik niet het idee heb dat ik slecht geslapen heb.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 22 april 2024 om 18:38
Bestaat er een antwoord op die waarom-vraag dat jou rust zou geven? Dat ervoor zou zorgen dat je geen heftige emotie ervaart in de communicatie?
Er is altijd wel een verklaring voor het gedrag van mensen, maar die verklaring kennen is meestal niet écht helpend.
Fijn te lezen dat je ervaart dat dingen soms beter gaan.
Er is altijd wel een verklaring voor het gedrag van mensen, maar die verklaring kennen is meestal niet écht helpend.
Fijn te lezen dat je ervaart dat dingen soms beter gaan.
What a nuanced anxiety
dinsdag 23 april 2024 om 16:47
Frizz: ik ga het eventueel dissocieren bespreken met ggz, maar ook met de haptonoom. Misschien dat zij daar al iets over kan zeggen.
Ik herken me deels in de beschrijvingen, maar juist doordat herinneringen bij mij nauwelijks aanwezig zijn is het natuurlijk moeilijk te zeggen of ik dissocieer of niet.
Het "waarom". Ik focus me op het waarom omdat me dat controle geeft. Wellicht schijnheilige controle. Als ik weet waar het vandaan komt, dan kan ik misschien ook begrijpen wat er gebeurd en het beter omzetten naar een andere gedachte of reactie. Nu reageer ik vanuit instinct en niet doordacht. Dus vandaar de waarom vraag.
Ik keer het dus eigenlijk om. Als ik weet waar de stress in mijn lijf vandaan komt, dan kan ik die bestrijden met gedachten over het waarom en dat het niet nodig is. Maar wellicht is dit juist niet zoals het gaat werken.
Tyche: zie ook hierboven, maar ik hoop dus juist dat dat antwoord (geen idee welk antwoord ik precies zoek, want anders kende ik de waarom al) me kan helpen om rustig te worden, mezelf te kalmeren.
Ik denk dat ik deels weet waar de onrust vandaan komt en wat de spanning oplevert. Het niet gezien worden is een groot thema als ik mezelf zou analyseren. Controle en overzicht houden is voor mij belangrijk. Maar waar dat precies vandaan komt is natuurlijk een groot raadsel. Ik ben nog altijd van plan om het boek "ongezien opgegroeid" te lezen. Ik vermoed daar veel herkenning te vinden.
Ik herken me deels in de beschrijvingen, maar juist doordat herinneringen bij mij nauwelijks aanwezig zijn is het natuurlijk moeilijk te zeggen of ik dissocieer of niet.
Het "waarom". Ik focus me op het waarom omdat me dat controle geeft. Wellicht schijnheilige controle. Als ik weet waar het vandaan komt, dan kan ik misschien ook begrijpen wat er gebeurd en het beter omzetten naar een andere gedachte of reactie. Nu reageer ik vanuit instinct en niet doordacht. Dus vandaar de waarom vraag.
Ik keer het dus eigenlijk om. Als ik weet waar de stress in mijn lijf vandaan komt, dan kan ik die bestrijden met gedachten over het waarom en dat het niet nodig is. Maar wellicht is dit juist niet zoals het gaat werken.
Tyche: zie ook hierboven, maar ik hoop dus juist dat dat antwoord (geen idee welk antwoord ik precies zoek, want anders kende ik de waarom al) me kan helpen om rustig te worden, mezelf te kalmeren.
Ik denk dat ik deels weet waar de onrust vandaan komt en wat de spanning oplevert. Het niet gezien worden is een groot thema als ik mezelf zou analyseren. Controle en overzicht houden is voor mij belangrijk. Maar waar dat precies vandaan komt is natuurlijk een groot raadsel. Ik ben nog altijd van plan om het boek "ongezien opgegroeid" te lezen. Ik vermoed daar veel herkenning te vinden.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 23 april 2024 om 16:56
Dat weet ik wel, maar ik laat het niet toe en daarnaast kan ik de emotie niet echt beschrijven. Het is een opwelling van irritatie, letterlijke chaos. Ik voel dan een onrust in mijn lijf en hoofd. Alsof ik stuiter. Daarna volgt meestal de boosheid en/of het verdriet dat hij zo tegen me doet. Het zijn kleine dingen die me de lucht in kunnen laten schieten. Ventileren erover lukt niet goed. Mijn vriend praat alleen maar negatief over hem en waar ik voorheen bij een vriendin of kennis een kreet eruit gooide, kreeg ik ook alleen maar negativiteit over hem te horen. Leuk natuurlijk als je hem zwart wilt maken, maar ik ga hem dan soms zelfs verdedigen en ik voel me dan niet gehoord omdat er dan altijd een "zie je nou wel wat een eikel het is" komt. Daar heb ik niks aan.
De begeleider die ik had kon juist neutraal blijven en vanuit meerdere oogpunten bekijken waarom ex bepaalde dingen schreef. Dat hielp mij om het te relativeren en zonder emotie een reactie terug te schrijven. Natuurlijk vrat ik me van binnen op over zijn reactie en wat dit bij mij teweeg bracht, maar het was minder heftig dan als ik uit emotie weer een reactie schreef, want dat was olie op het vuur natuurlijk.
Morgen afspraak bij de haptonoom, wellicht dat zij er iets mee kan.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 23 april 2024 om 18:51
Natuurlijk is de waarom een manier om controle te krijgen en je emoties niet toe te laten.
Ik ging vroeger in zo’n situatie weleens met m’n ogen dicht in mediatiehouding zitten om zo niet langer mijn gevoelens te vermijden. Niet zelden leidde dat tot een flinke huilbui maar ook wel inzichten. Dat ik eigenlijk heel erg bang was, bijvoorbeeld.
Maar soms is piekeren of mopperen wel ‘veiliger’, dan vermeed ik dus om te gaan zitten.
De haptonoom zou daar juist iets mee moeten kunnen.
Oh, en volgens mij heb je juist bij dissociatie geen herinneringen. Goed om dat ook bij de haptonoom te bespreken.
Ik ging vroeger in zo’n situatie weleens met m’n ogen dicht in mediatiehouding zitten om zo niet langer mijn gevoelens te vermijden. Niet zelden leidde dat tot een flinke huilbui maar ook wel inzichten. Dat ik eigenlijk heel erg bang was, bijvoorbeeld.
Maar soms is piekeren of mopperen wel ‘veiliger’, dan vermeed ik dus om te gaan zitten.
De haptonoom zou daar juist iets mee moeten kunnen.
Oh, en volgens mij heb je juist bij dissociatie geen herinneringen. Goed om dat ook bij de haptonoom te bespreken.
•
dinsdag 23 april 2024 om 19:55
Behoefte aan controle en grip vind ik heel menselijk, wie wil dat nu niet? Ik denk dat je daarin helemaal niet zo abnormaal bent, maar dat je meer onzekerheid en machteloosheid ervaart waardoor die behoefte meer op de voorgrond komt.
Even verder denkend over de communicatie met ex: maakt dat je zo boos omdat je hem niet begrijpt, of heb je een bepaalde interpretatie van zijn gedrag die woede oproept?
Even verder denkend over de communicatie met ex: maakt dat je zo boos omdat je hem niet begrijpt, of heb je een bepaalde interpretatie van zijn gedrag die woede oproept?
What a nuanced anxiety
woensdag 24 april 2024 om 05:48
Ik denk dat je erg moe bent omdat je zo strijd van binnen.Twijfelaar schreef: ↑22-04-2024 10:32Weekend was pittig. Voorval met ex gehad en daar blijf ik over malen.
Waarom de communicatie zo lastig moet verlopen, waarom hij niet eens een keer normaal kan doen. Voor dochter, niet voor mij.
Erg moe terwijl ik niet het idee heb dat ik slecht geslapen heb.
Je vecht van binnen en houdt een grote strijd tegen dingen waar je zelf niks aan kan veranderen.
Dat maakt moe
Je ex heeft zijn eigen reaktie patronen en manieren van reageren. Dat zal niet veranderen. En heeft hij waarschijnlijk zijn hele leven al gehad.
Succes vandaag bij de haptonoom
woensdag 24 april 2024 om 22:14
Gelezen, geen energie om te reageren.
Energie, wat dat dan ook mag zijn. Het klinkt stom. Het lukt niet. Ben gespannen. Paniekerig. Moe.
Vervelend drukkend gevoel op mijn borstbeen. Anders dan ik “normaal” heb. Dat zijn meer steken, dit voelt meer als spierpijn. Alsof ik verkrampt slaap. Leek de afgelopen dagen overdag minder te zijn, maar vandaag hele dag wel in meer of minder mate gevoeld. Het zal wel weer overgaan.
Slapen. Niet dat het helpt tegen de vermoeidheid.
Werken, afleiding, drukke planning. Bezigheidstherapie.
Ooit gaat het beter. Zeggen ze
Energie, wat dat dan ook mag zijn. Het klinkt stom. Het lukt niet. Ben gespannen. Paniekerig. Moe.
Vervelend drukkend gevoel op mijn borstbeen. Anders dan ik “normaal” heb. Dat zijn meer steken, dit voelt meer als spierpijn. Alsof ik verkrampt slaap. Leek de afgelopen dagen overdag minder te zijn, maar vandaag hele dag wel in meer of minder mate gevoeld. Het zal wel weer overgaan.
Slapen. Niet dat het helpt tegen de vermoeidheid.
Werken, afleiding, drukke planning. Bezigheidstherapie.
Ooit gaat het beter. Zeggen ze
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 25 april 2024 om 07:52
Alweer slecht geslapen. Rare dromen gehad. Veel wakker geweest.
Het helpt niet mee.
Drukke dag voor de boeg met veel afleiding. Bezigheidstherapie.
Ik zal morgen proberen te antwoorden op jullie berichten. Heb ze in mijn hoofd, maar het opschrijven is nu teveel. Geen rust voor.
Het helpt niet mee.
Drukke dag voor de boeg met veel afleiding. Bezigheidstherapie.
Ik zal morgen proberen te antwoorden op jullie berichten. Heb ze in mijn hoofd, maar het opschrijven is nu teveel. Geen rust voor.
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 25 april 2024 om 08:07
Hi TO - ik reageer ook even, want dit is dus exact waar ik ook tegen aan loop en waar ik onlangs toch wat aan gedaan heb (met hulp van psych).Twijfelaar schreef: ↑23-04-2024 16:47
Het "waarom". Ik focus me op het waarom omdat me dat controle geeft. Wellicht schijnheilige controle. Als ik weet waar het vandaan komt, dan kan ik misschien ook begrijpen wat er gebeurd en het beter omzetten naar een andere gedachte of reactie. Nu reageer ik vanuit instinct en niet doordacht. Dus vandaar de waarom vraag.
Ik keer het dus eigenlijk om. Als ik weet waar de stress in mijn lijf vandaan komt, dan kan ik die bestrijden met gedachten over het waarom en dat het niet nodig is. Maar wellicht is dit juist niet zoals het gaat werken.
Het 'waarom' analyseren is een heel logische gedachtegang en het werkt ook bij heel veel andere dingen, maar niet echt bij emoties. Soms is er een duidelijke aanleiding voor een emotie, en dan kun je hier wel iets mee maar vaak niet - en vooral niet bij mensen met een psychische stoornis. Vaak zijn emoties een gevolg van heel veel verschillende factoren tegelijkertijd: te veel/weinig slaap, honger, isolement, hormonen, neurotransmitters, wat er gisteren gebeurde, wat er drie weken geleden gebeurde, gedachtenpatronen, je eigen normen en waarden, zelfvertrouwen, enz. Het zou dus ook echt superhandig zijn om een antwoord op de 'waarom-vraag' te hebben, maar omdat het heel vaak onmogelijk is om te achterhalen, is dit geen nuttige aanpak. Je blijft in kringetjes denken.
Wat ik nu dus doe (op aanraden van psych dus), is niet kijken naar 'waarom voel ik me zo?', maar 'wat kan ik ermee?' en 'hoe reageer ik erop?'. En dat is heel moeilijk (want het waarom? blijft me triggeren) maar het helpt me echt enorm! Misschien kun je hier ook iets mee (evt met een behandelaar want in je eentje is het echt lastig).
En verder lees ik toch wel echt een andere TO dan een paar maanden geleden. Er blijven ups en downs en terugvallen ik oude patronen maar volgens mij ben je heel goed bezig!!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
