Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 6 juni 2024 om 10:19
Ik heb bij WMO een hulpvraag gedaan (en mee gebeld, nu dan afwachtend hoe verder) en volgende week afspraak bij de huisarts. Die is vooral bedoeld om hulp voor dochter te realiseren.
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 6 juni 2024 om 10:20
donderdag 6 juni 2024 om 11:45
Ok, ja dat begrijp ik.
zaterdag 8 juni 2024 om 12:16
Komende week afspraak met WMO. Thuis. Dus hij zal direct de chaos/rotzooi zien. Ik heb via whatsapp zijn foto gezien en eigenlijk was dat direct een no-go. Ik probeer er open in te gaan, maar mijn eerste gevoel zegt “nee”. Is dat normaal? Is dat veroordelend? Telefoongesprek was ook niet beter. Ook daar kreeg ik geen fijn gevoel bij. Maar oké. Misschien is hij face to face wel goed. Ik zal het moeten afwachten.
Komende week afspraak bij huisarts. Ik vind het moeilijk. Ben bang dat huisarts mediation voor mij en ex gaat voorstellen en dat kan ik misschien helemaal niet aan. Elk contact vreet aan me. Hoe hij doet (en niet doet). Wat hij zegt en hoe dat effect heeft op mij en mijn schuldgevoel. De negatieve cirkel komt dan snel om de hoek kijken.
Komende week tijd voor vriend en vanmorgen toen ik me dat bedacht werd ik er onrustig van. Weer beslissen waar we gaan slapen, waarschijnlijk ik bij hem. Dus weer spullen bij elkaar pakken, geen eigen ruimte. Ik merk steeds meer dat ik rust wil, alleen wil zijn. Maar anderzijds spreek ik dingen met hem af. Klussen we samen bij hem of mij. Ik zie niet hoe we dat kunnen blijven doen (als vrienden?). Ik heb het me zelf onnodig ingewikkeld gemaakt. Ik had nooit wat moeten beginnen met hem. We hadden vrienden moeten blijven, maar ik verwarde mijn drang naar aandacht en steun voor echte verliefdheid en nu zit ik met de gebakken peren. Alle gevoel verdwenen (of niet durven toelaten, want eng als iemand dichtbij me komt). Ik “mag” weer iemand gaan kwetsen. Geweldig gedaan!
Komende week afspraak bij huisarts. Ik vind het moeilijk. Ben bang dat huisarts mediation voor mij en ex gaat voorstellen en dat kan ik misschien helemaal niet aan. Elk contact vreet aan me. Hoe hij doet (en niet doet). Wat hij zegt en hoe dat effect heeft op mij en mijn schuldgevoel. De negatieve cirkel komt dan snel om de hoek kijken.
Komende week tijd voor vriend en vanmorgen toen ik me dat bedacht werd ik er onrustig van. Weer beslissen waar we gaan slapen, waarschijnlijk ik bij hem. Dus weer spullen bij elkaar pakken, geen eigen ruimte. Ik merk steeds meer dat ik rust wil, alleen wil zijn. Maar anderzijds spreek ik dingen met hem af. Klussen we samen bij hem of mij. Ik zie niet hoe we dat kunnen blijven doen (als vrienden?). Ik heb het me zelf onnodig ingewikkeld gemaakt. Ik had nooit wat moeten beginnen met hem. We hadden vrienden moeten blijven, maar ik verwarde mijn drang naar aandacht en steun voor echte verliefdheid en nu zit ik met de gebakken peren. Alle gevoel verdwenen (of niet durven toelaten, want eng als iemand dichtbij me komt). Ik “mag” weer iemand gaan kwetsen. Geweldig gedaan!
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 8 juni 2024 om 17:09
Die wmo persoon is alleen je casemanager, dus inventariseert wat jij nodig hebt en kijkt wat ze kunnen doen voor jou binnen hun pakket.
Daarna heb je niet zo veel met deze persoon van doen, hij is niet de hulpverlener of de schoonmaker ect.
Dat jij meteen nee voelt verbaast me niets, hele topic staat vol met zelfde gedrag toch?
Een huisarts die mediation voorstelt met ex?
Denk eerder therapie en een goede advocaat.
En bel die vriend af, je bent niet oke, ziek, te moe en blijf thuis.
Niet meer helpen met klussen bij hem. Dat kwetsen kan altijd nog. Neem afstand en verzin voor nu even een goede smoes, ziek of te overspannen om wat dan ook te doen.
Daarna heb je niet zo veel met deze persoon van doen, hij is niet de hulpverlener of de schoonmaker ect.
Dat jij meteen nee voelt verbaast me niets, hele topic staat vol met zelfde gedrag toch?
Een huisarts die mediation voorstelt met ex?
Denk eerder therapie en een goede advocaat.
En bel die vriend af, je bent niet oke, ziek, te moe en blijf thuis.
Niet meer helpen met klussen bij hem. Dat kwetsen kan altijd nog. Neem afstand en verzin voor nu even een goede smoes, ziek of te overspannen om wat dan ook te doen.
zondag 9 juni 2024 om 11:11
De paniek slaat toe, zoals wel vaker. Er moet nog zoveel en er lukt zo weinig. Kleren die niet meer passen omdat ik maar blijf snaaien en dus aankomen. Een boodschap die ik moet gaan overbrengen aan vriend. Confrontatie met mezelf omdat het niet goed gaat en dit aankomende week weer uitvergroot gaat worden. Gewoon omdat het leven ruk is en de zon schijnt.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 9 juni 2024 om 12:11
Tijd om even voor te gaan stellen dat je lijf deels doorlaatbaar is en dat die lading aan vloed gedachten, zorgen, zwaarte wat door je heen gaat ‘stromen’ , door je heen en wat je deels achter je laat.
Er komt geen paniek…..zodra je merkt dat je intense gedachten krijgt breng je jezelf naar je ademhaling…..
En gaat je inademing volgen…en je uitademing.
Er komt geen paniek…..zodra je merkt dat je intense gedachten krijgt breng je jezelf naar je ademhaling…..
En gaat je inademing volgen…en je uitademing.
zondag 9 juni 2024 om 12:24
Je kunt het Twijfelaar!
Heb 1 of 2 iets wijdere broeken. Koop desnoods een grote maat joggingbroek voor nu. En oversized tshirt erop en vest of trui voor als het koeler is. Ook naar de training kun je dat prima aan.
Je hoeft niet ‘prima’ voor de dag te komen. De situatie is zoals ie is en als jij nu even in een grote maat joggingbroek loopt, so be it!
De buitenwereld slaapt daar geen nacht minder om.
Die joggingbroek was je, en kun je de dag erna weer aan.
En het gaat ook lukken om je vriend te vertellen wat je hem gaat vertellen.
Heb 1 of 2 iets wijdere broeken. Koop desnoods een grote maat joggingbroek voor nu. En oversized tshirt erop en vest of trui voor als het koeler is. Ook naar de training kun je dat prima aan.
Je hoeft niet ‘prima’ voor de dag te komen. De situatie is zoals ie is en als jij nu even in een grote maat joggingbroek loopt, so be it!
De buitenwereld slaapt daar geen nacht minder om.
Die joggingbroek was je, en kun je de dag erna weer aan.
En het gaat ook lukken om je vriend te vertellen wat je hem gaat vertellen.
zondag 9 juni 2024 om 13:57
Verbinder schreef: ↑09-06-2024 12:11Tijd om even voor te gaan stellen dat je lijf deels doorlaatbaar is en dat die lading aan vloed gedachten, zorgen, zwaarte wat door je heen gaat ‘stromen’ , door je heen en wat je deels achter je laat.
Er komt geen paniek…..zodra je merkt dat je intense gedachten krijgt breng je jezelf naar je ademhaling…..
En gaat je inademing volgen…en je uitademing.
Ik ga er vanuit dat je het heel goed bedoelt, maar dikgedrukte vind ik een nare boodschap. Er komt geen paniek? TO heeft al paniek en jouw oefening doen is echt geen enkele garantie dat het lukt om die paniek af te laten vloeien. En hoppa, heeft TO er weer een rotgevoel bij: toch paniek terwijl het er niet zou moeten zijn want Verbinder zei dat als ze die oefening zou doen er geen paniek zou komen. Weer mislukt.
zondag 9 juni 2024 om 14:05
Twijfelaar schreef: ↑09-06-2024 11:11De paniek slaat toe, zoals wel vaker. Er moet nog zoveel en er lukt zo weinig. Kleren die niet meer passen omdat ik maar blijf snaaien en dus aankomen. Een boodschap die ik moet gaan overbrengen aan vriend. Confrontatie met mezelf omdat het niet goed gaat en dit aankomende week weer uitvergroot gaat worden. Gewoon omdat het leven ruk is en de zon schijnt.
Hé wat rot voor je. Kunnen we misschien je zorgen opdelen in kleine stapjes zodat het behapbaar wordt voor je?
•
maandag 10 juni 2024 om 16:37
Lucifee2024 schreef: ↑08-06-2024 17:09Die wmo persoon is alleen je casemanager, dus inventariseert wat jij nodig hebt en kijkt wat ze kunnen doen voor jou binnen hun pakket.
Daarna heb je niet zo veel met deze persoon van doen, hij is niet de hulpverlener of de schoonmaker ect.
Dat kan ik niet rijmen met mijn idee van maatschappelijk werker, want ik heb begrepen dat er een maatschappelijk werker komt. Wat had de vorige persoon dan voor een rol? Hij hield met de communicatie met ex maar was daarbij de enige met wie ik contact had bij WMO.
Dat jij meteen nee voelt verbaast me niets, hele topic staat vol met zelfde gedrag toch?
Daar heb je wel een punt.
Een huisarts die mediation voorstelt met ex?
Denk eerder therapie en een goede advocaat.
Therapie ga ik krijgen in de vorm van VERS training. Een advocaat? Ouderschapsplan is al jaren geleden opgesteld en door de rechter goedgekeurd. Waarom dan een advocaat? (Die had ik moeten regelen ipv mediation, maar daar is het nu te laat voor.)
Huisarts (andere) gaf vaker aan dat we “gewoon moesten communiceren”, maar dat is lastig als aan beide kanten de emoties hoog oplopen.
En bel die vriend af, je bent niet oke, ziek, te moe en blijf thuis.
Niet meer helpen met klussen bij hem. Dat kwetsen kan altijd nog. Neem afstand en verzin voor nu even een goede smoes, ziek of te overspannen om wat dan ook te doen.
Ik moet in ieder geval iets gaan bespreken, maar het blijkt enorm lastig te zijn voor me.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 10 juni 2024 om 16:37
Mee eens. Ik snap dat dat thuisbezoek nodig is. Voor mij is het vooral confronterend.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 10 juni 2024 om 16:39
Sorry, dit klinkt voor mij als hocuspocus.Verbinder schreef: ↑09-06-2024 12:11Tijd om even voor te gaan stellen dat je lijf deels doorlaatbaar is en dat die lading aan vloed gedachten, zorgen, zwaarte wat door je heen gaat ‘stromen’ , door je heen en wat je deels achter je laat.
Er komt geen paniek…..zodra je merkt dat je intense gedachten krijgt breng je jezelf naar je ademhaling…..
En gaat je inademing volgen…en je uitademing.
Ik snap niet wat je zegt en hoe paniek weg zou moeten gaan.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 10 juni 2024 om 16:40
Op het werk zal ik wel netjes gekleed moeten zijn en dat probeer ik ook, maar ik voel de blikken. De mensen die staren omdat mijn omvang echt toegenomen is en veel duidelijker zichtbaar.Verbinder schreef: ↑09-06-2024 12:24Je kunt het Twijfelaar!
Heb 1 of 2 iets wijdere broeken. Koop desnoods een grote maat joggingbroek voor nu. En oversized tshirt erop en vest of trui voor als het koeler is. Ook naar de training kun je dat prima aan.
Je hoeft niet ‘prima’ voor de dag te komen. De situatie is zoals ie is en als jij nu even in een grote maat joggingbroek loopt, so be it!
De buitenwereld slaapt daar geen nacht minder om.
Die joggingbroek was je, en kun je de dag erna weer aan.
En het gaat ook lukken om je vriend te vertellen wat je hem gaat vertellen.
Die training boeit me qua kleding niet veel, maar je zult me zeker niet in een joggingbroek zien lopen. Daar voel ik me echt niet prettig in buitenshuis.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 10 juni 2024 om 16:42
Dit zou een goed voorbeeld kunnen zijn van hoe het gaat.S-Groot schreef: ↑09-06-2024 13:57Ik ga er vanuit dat je het heel goed bedoelt, maar dikgedrukte vind ik een nare boodschap. Er komt geen paniek? TO heeft al paniek en jouw oefening doen is echt geen enkele garantie dat het lukt om die paniek af te laten vloeien. En hoppa, heeft TO er weer een rotgevoel bij: toch paniek terwijl het er niet zou moeten zijn want Verbinder zei dat als ze die oefening zou doen er geen paniek zou komen. Weer mislukt.
Ik heb de oefening niet geprobeerd, ik kom er simpelweg geen wijs uit. Ik zal er niet slim genoeg voor zijn?
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 10 juni 2024 om 16:44
Geen idee.
Ik ben uiteindelijk ergens aan begonnen. Dan zakt de paniek ook wel weg. Het onrustige dat ik van alles moet en niks lukt / ik niet vooruit kom blijft toch wel knagen.
Nu alvast gaan nadenken over wat ik de maatschappelijk werker wil vertellen zou misschien wel fijn zijn, maar uiteindelijk vertel ik toch nooit wat ik van te voren had bedacht.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 10 juni 2024 om 17:11
Dat laatste snap ik wel, want volgens mij ben je als de spanning oploopt (zoals heel veel mensen) niet meer goed in contact met jezelf. Ik had zelf laatst een heftig gesprek en de uren erna wist ik eigenlijk over het grootste deel van het gesprek niet meer wat er gezegd werd. Ik zeg het maar even, voor je jezelf weer naar beneden haalt.Twijfelaar schreef: ↑10-06-2024 16:44Geen idee.
Ik ben uiteindelijk ergens aan begonnen. Dan zakt de paniek ook wel weg. Het onrustige dat ik van alles moet en niks lukt / ik niet vooruit kom blijft toch wel knagen.
Nu alvast gaan nadenken over wat ik de maatschappelijk werker wil vertellen zou misschien wel fijn zijn, maar uiteindelijk vertel ik toch nooit wat ik van te voren had bedacht.
Het kan natuurlijk heel erg helpen vooraf de punten op te schrijven die je wil bespreken. Dat kan houvast geven tijdens je gesprek. Je kunt ook het gesprek opnemen (ik had spijt dat ik dat zelf niet heb gedaan!) of zelf per punt opschrijven wat het antwoord was.
Ik lees dat je niet goed snapt hoe het nu zit met WMO/een maatschappelijk werker. Voor mij is het ook gissen, maar wellicht heeft WMO gevraagd aan het Algemeen Maatschappelijk Werk (AMW) om eerst meer zicht te krijgen op jouw problematiek? Heb je gegevens van deze man zodat je kan zien of hij in dienst is van het AMW of in dienst is van de gemeente (WMO)?
Ik kreeg wel al een beetje te indruk dat WMO niet zo goed weet wat bij jou past namelijk, en voor zover jij je communicatie omschrijft is dat misschien ook wel logisch?
•
maandag 10 juni 2024 om 18:37
Frizz schreef: ↑10-06-2024 17:11Dat laatste snap ik wel, want volgens mij ben je als de spanning oploopt (zoals heel veel mensen) niet meer goed in contact met jezelf. Ik had zelf laatst een heftig gesprek en de uren erna wist ik eigenlijk over het grootste deel van het gesprek niet meer wat er gezegd werd. Ik zeg het maar even, voor je jezelf weer naar beneden haalt.
DIt heb ik vrijwel constant, maar ik snap en weet dat ik niet de enige ben hierin. Dat rationeel benaderen lukt me alleen niet. Voor iedereen mag dat en kan dat en heb ik er begrip voor, maar als het op mezelf aan komt dan had het niet mogen gebeuren. Beetje dat idee.
Het kan natuurlijk heel erg helpen vooraf de punten op te schrijven die je wil bespreken. Dat kan houvast geven tijdens je gesprek. Je kunt ook het gesprek opnemen (ik had spijt dat ik dat zelf niet heb gedaan!) of zelf per punt opschrijven wat het antwoord was.
Opnemen staat genoteerd. Dat doe ik wel vaker, maar dat luister ik vervolgens nooit meer terug omdat ik er de energie/motivatie niet voor kan opbrengen.
Ik weet niet welke punten ik zou willen bespreken, daar begint het al mee. Veel verder dan dat ik nu vastloop kom ik nu niet. Ja en dan stukje communicatie met ex die echt anders moet, maar dat zal ook wel liggen aan mijn niet kunnen emotiereguleren. Lang leve de VERS training. (Sorry, ik ben nogal opgefokt momenteel.)
Ik lees dat je niet goed snapt hoe het nu zit met WMO/een maatschappelijk werker. Voor mij is het ook gissen, maar wellicht heeft WMO gevraagd aan het Algemeen Maatschappelijk Werk (AMW) om eerst meer zicht te krijgen op jouw problematiek? Heb je gegevens van deze man zodat je kan zien of hij in dienst is van het AMW of in dienst is van de gemeente (WMO)?
Ik heb zijn naam, maar kan niet echt wat vinden naast dat hij maatschappelijk werker is en bij een of ander buurtproject betrokken is.
Ik kreeg wel al een beetje te indruk dat WMO niet zo goed weet wat bij jou past namelijk, en voor zover jij je communicatie omschrijft is dat misschien ook wel logisch?
Hahaha, dan zijn ze net zo ver als ik, want ik weet het ook niet. Eigenlijk is het om te huilen en ik ben er momenteel helemaal klaar mee. Het voelt constant als falen en misschien ben ik wel de gekkie die ze niet meer op een rijtje heeft. Het zou zomaar kunnen.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 10 juni 2024 om 18:46
Je neemt gesprekken wel op maar luistert ze niet terug. Zou het voor je kunnen werken om het - door een computerprogramma - om te laten zetten naar tekst, zodat je kunt lezen in plaats van luisteren?
Wat eten we vanavond?
dinsdag 11 juni 2024 om 07:05
Dank je. Ik zal m’n verontschuldiging aanbieden. Ook naar Twijfelaar.S-Groot schreef: ↑09-06-2024 13:57Ik ga er vanuit dat je het heel goed bedoelt, maar dikgedrukte vind ik een nare boodschap. Er komt geen paniek? TO heeft al paniek en jouw oefening doen is echt geen enkele garantie dat het lukt om die paniek af te laten vloeien. En hoppa, heeft TO er weer een rotgevoel bij: toch paniek terwijl het er niet zou moeten zijn want Verbinder zei dat als ze die oefening zou doen er geen paniek zou komen. Weer mislukt.
Ik denk dat ik soms emoties oppak als ik lees ofzo en ga teveel van mezelf uit.
Dank voor je feedback.
dinsdag 11 juni 2024 om 07:12
Sorry TO, voor het stellig neerschrijven van de tekst die aangehaald is door S-Groot.Twijfelaar schreef: ↑10-06-2024 16:42Dit zou een goed voorbeeld kunnen zijn van hoe het gaat.
Ik heb de oefening niet geprobeerd, ik kom er simpelweg geen wijs uit. Ik zal er niet slim genoeg voor zijn?
Ik ging teveel uit van mezelf, wat ik zou doen in zo’n situatie.
dinsdag 11 juni 2024 om 07:37
Hoi Twijfelaar,
Ik heb je reacties in het topic gelezen.
Wat heb jij het moeilijk. En wat naar moet dat zijn voor jou.
Ik herken enorm veel van jou strugles bij een vriendin van mij. Zij was jarenlang depressief tot zij er achter kwam dat ze autisme heeft. Ze heeft hierdoor heel veel over zichzelf geleerd en kan het leven nu veel beter aan.
Ik wil je niks aanpraten en zeg ook zeker niet dat jij ook autisme hebt. Maar ik herken zoveel (geen keuzes kunnen maken, niet weten wat je ergens bij voelt, moeite met sociale contacten/groepen, bang wat anderen vinden) dat ik het wel wilde benoemen.
Ik hoop dat je sowieso de juiste hulp krijgt en van het leven kunt genieten.
Ik heb je reacties in het topic gelezen.
Wat heb jij het moeilijk. En wat naar moet dat zijn voor jou.
Ik herken enorm veel van jou strugles bij een vriendin van mij. Zij was jarenlang depressief tot zij er achter kwam dat ze autisme heeft. Ze heeft hierdoor heel veel over zichzelf geleerd en kan het leven nu veel beter aan.
Ik wil je niks aanpraten en zeg ook zeker niet dat jij ook autisme hebt. Maar ik herken zoveel (geen keuzes kunnen maken, niet weten wat je ergens bij voelt, moeite met sociale contacten/groepen, bang wat anderen vinden) dat ik het wel wilde benoemen.
Ik hoop dat je sowieso de juiste hulp krijgt en van het leven kunt genieten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
