Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 juni 2024 om 04:21
Je hoeft ook niet alles in 1 keer te doen. Ik hoop dat je een beetje in contact kunt komen met je innerlijke cheerleader. Er zit beweging in, je zet stappen, je komt er heus wel.Twijfelaar schreef: ↑17-06-2024 23:23@frambozentaartje
Ja er zit beweging in, maar het gaat zo traag en ik heb het idee dat ik alles moet aanpakken ipv een voor een. Wat natuurlijk niet kan.
dinsdag 18 juni 2024 om 19:37
Enige wat ik weet is dat degene die bij me was een maatschappelijk werker is en dat er de volgende keer iemand komt voor praktische hulp.
Verder dan dat kom ik niet.
Dit net ook al getikt en vervolgens gaan zoeken naar de website om er een uur later achter te komen dat ik nog steeds niet op de website gekeken heb.
Aanvulling: ik kom geen wijs uit hun website.
twijfelaar wijzigde dit bericht op 18-06-2024 19:42
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
3.70% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 juni 2024 om 19:47
Ik liet zijn berichten vaker een paar dagen liggen, maar daardoor liep de spanning (onbewust) alleen maar op.Verbinder schreef: ↑18-06-2024 01:57Het zou fijn zijn als je een hulpverlener krijgt die wat kan helpen met communicatie richting ex.
Een dingetje wat zou kunnen helpen in het ontvangen en lezen van berichtjes van je ex is zodra je een berichtje ontvangt en je weet het is van je ex, ga het niet direkt lezen. Breng je aandacht even naar je ademhaling en neem een paar bewuste ademhalingen. Dan na een minuutje ofzo open je het berichtje.
Ook dan kun je proberen het niet in de volle lading tot je te nemen.
Een voorbeeld om dat te doen is: je telefoon wat op een afstand van jezelf houden en zo het berichtje zin voor zin lezen.
Je kunt ook 1 zin lezen ( ongeacht wat er in het berichtje staat) en dan weer even terug gaan naar de ademhaling. Dan weer een zin lezen etc.
Dit alles is om je eigen reaktie op een van zijn berichtjes iets te veranderen. Door iets langzamer te lezen ( bijv zin voor zin en weer even ademen) geef je jouw lijf de kans om ook even wat rustiger te worden.
Op de langere termijn heb je kans dat je een andere nareaktie ervaart in jezelf op zijn berichtjes.
Nu lees ik het direct, ga ik tegen het plafond en probeer ik daarna alsnog te relativeren en rustig te worden. Het blijkt echter telkens weer lastig te zijn. De manier waarop hij schrijft, de verwijten die er letterlijk staan of tussen de regels te lezen zijn. Het vreet aan me. Doet me twijfelen of ik wel juist handel.
Het in stapjes lezen van een bericht zou ik niet kunnen. Daar ben ik te opgefokt voor.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 juni 2024 om 19:51
frambozentaartje schreef: ↑18-06-2024 04:13Het lijkt me buitengewoon verstandig als je geen al te herkenbare dingen neerzet.
Precies. Maar daardoor kan ik dus eigenlijk net niks kwijt. Acties van ex durf ik niet meer te zetten. Problemen op het werk of dilemma’s omtrent dochter. Alles voelt herkenbaar (voor de juiste persoon).
Ik heb een tijdje hulp van een psycholoog gehad en die heeft -en dat was een beetje bijzaak, niet de reden waarom ik ging, maar kwam wel ter sprake- een paar heel zinnige dingen gezegd over hoe ik met andere ouder omging. En dan vooral over de stress die ik voelde, en hoe dat me beïnvloedde en hoe ik die stress hanteerbaar kon maken. Misschien is op termijn zoiets een idee?
Dat klinkt als een goed. Daarvoor heb ik inzicht in mijn gevoel nodig en dat zou ik beter moeten krijgen bij de vers training. Ik ga het zien (of niet).
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 juni 2024 om 19:52
Dat laatste hoop ik. Dat het ooit een keer beter gaat. Dat ik beter bestand ben tegen invloeden van buitenaf en minder snel tegen het plafond aanvlieg.frambozentaartje schreef: ↑18-06-2024 04:21Je hoeft ook niet alles in 1 keer te doen. Ik hoop dat je een beetje in contact kunt komen met je innerlijke cheerleader. Er zit beweging in, je zet stappen, je komt er heus wel.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 juni 2024 om 19:58
Er staat aanbod op hun site, maar daar kom ik niet wijzer uit. Ik kan mijn hulpvraag er in ieder geval niet vinden.
Ik zal je een pb sturen. Dank je wel voor je aanbod.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 juni 2024 om 21:37
Dank je wel voor het meekijken. Dit klinkt misschien gek, maar vind het wel fijn dat het niet aan mij ligt dat ik er niet uit kom.
Komende week komt maatschappelijk werker weer langs en dan met de begeleider die me gaat helpen met de praktische zaken. Ik zal het afwachten en zien wat wel en niet mogelijk is.
Komende week komt maatschappelijk werker weer langs en dan met de begeleider die me gaat helpen met de praktische zaken. Ik zal het afwachten en zien wat wel en niet mogelijk is.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 19 juni 2024 om 03:37
Ok, ja dan is het lastig.Twijfelaar schreef: ↑18-06-2024 19:47Ik liet zijn berichten vaker een paar dagen liggen, maar daardoor liep de spanning (onbewust) alleen maar op.
Nu lees ik het direct, ga ik tegen het plafond en probeer ik daarna alsnog te relativeren en rustig te worden. Het blijkt echter telkens weer lastig te zijn. De manier waarop hij schrijft, de verwijten die er letterlijk staan of tussen de regels te lezen zijn. Het vreet aan me. Doet me twijfelen of ik wel juist handel.
Het in stapjes lezen van een bericht zou ik niet kunnen. Daar ben ik te opgefokt voor.
Als het daarna gaat wroeten, is er dan een momentje dat je kan proberen om af en toe even te zitten, en je focus naar je ademhaling te brengen?
Er zullen vast dingen zijn die je zou kunnen veranderen in je relatie met je dochter en hij natuurlijk ook.
Maar dat lukt alleen maar als het inzicht er is.
Ondertussen is er een grote strijd tussen jullie.
woensdag 19 juni 2024 om 05:24
Als ik verwijten naar mijn hoofd krijg van ex, dan helpt het me om meteen erachteraan te denken '...en dat is jouw mening'. Zo van: jouw mening is niet de waarheid, jouw mening is niet wat ik vind, jouw mening is ook niet wat alle andere mensen vinden. Door zo te relativeren, komt het allemaal net iets minder hard binnen.
En het gaat nu goed, gelukkig, er komt zelden venijn mijn kant op.
En het gaat nu goed, gelukkig, er komt zelden venijn mijn kant op.
woensdag 19 juni 2024 om 05:39
Ken je Eckhart Tolle? Ik wil niet zeggen dat ik klakkeloos me achter alles uit alle boek schaar hoor, maar hij schrijft zinnige dingen tussen. Bijv. hoe iemand in verliefdheid de ander kan zien als oplossing voor alle eenzaamheid en ellende die iemand altijd al voelde en hoe, als die relatie ten einde komt, die iemand ervaart dat alle eenzaamheid en ellende weer terugkomt, en dat de mening over diezelfde ander dan 180 graden kantelt en opeens gezien wordt als bron van alle ellende pijn en eenzaamheid.
Een deel van de woede van mijn ex kwam daaruit voort - een soort liefdesverdriet waarin ik opeens schuldig werd bevonden aan alle eenzaamheid die hij altijd al met zich meetorste. En toen ik dat ging zien, raakten allerlei verwijten me niet meer zo hard. Met mij had het immers niet zo veel te maken.
Een deel van de woede van mijn ex kwam daaruit voort - een soort liefdesverdriet waarin ik opeens schuldig werd bevonden aan alle eenzaamheid die hij altijd al met zich meetorste. En toen ik dat ging zien, raakten allerlei verwijten me niet meer zo hard. Met mij had het immers niet zo veel te maken.
vrijdag 21 juni 2024 om 12:02
Net een vervelende situatie met ex achter de rug en ondanks dat iedereen die ik erover vertel (klinkt heel veel, maar is niet zo) aangeeft dat hij fout bezig is, dat ik me niet schuldig hoef te voelen, dat ik het goed doe, dat hij een slechte vader is, geen oog heeft voor kind. Ik kan niet zo denken. Ik doorvoel het en voel me schuldig, aangesproken, twijfels of ik het goed aangepakt heb en ik heb geen referentiekader waaraan ik kan meten of ik mijn gevoel moet geloven of de mensen in mijn omgeving. Zo'n moment mis ik mijn vorige begeleider vanuit WMO. Hij kent mijn ex niet, dus haalt het gevoel eruit en kan neutraal beoordelen of het correct is zoals ik en ex met de situatie omgaan. Dat mis ik nu dus echt. Ik word niet beter van horen dat hij een narcist is (volgens hen dan), dat hij een slechte vader is of dat hij vanuit zijn verdriet of woede richting mij spreekt. Ik ben er niet mee geholpen en kind dus ook niet. Het vreet aan me en het vreet dat ik mijn begeleider mis en dan in het gedachtecirkeltje kom dat ik mijn laatste psycholoog mis. Dat ik van hem wel accepteerde dat hij slecht praatte over mijn ex, dat hij begreep waarom het mij zo aangreep en welke pijn er bij mij van vroeger aangewakkerd werd. Echter is dit allemaal invulling want ik weet niet hoe hij zou reageren op de laatste situatie en op mijn en ex's handelen. Ik weet het niet, maar ik zou het zo graag willen weten. Me gesteund voelen. Waarom kan ik dat niet van de mensen in mijn omgeving die ik betrokken heb bij de situatie? Waarom probeer ik hun mening van me af te stoten alsof ze geen gelijk kunnen hebben? Ik snap het gewoon niet.
Ik word er onrustig van. Op werk is het enorm druk en krijg ik de touwtjes niet aan elkaar geknoopt, thuis is het een puinhoop en lichamelijk ben ik niet fit (minder dan normaal). Tijd voor vakantie zou ik willen zeggen, maar die is volgepland met therapie en huis leeg ruimen van ouders en weken met kind en en en...
Na de vakantie een nieuw druk schooljaar, zogenaamd minder werken, maar in de praktijk zal het tegenvallen en ik toch weer volle bak moeten met aanpassen en zucht. Ik word hier zo moe van.
Maar ik mag en wil eigenlijk niet klagen. Een kennis ligt met zware verwondingen in het ziekenhuis. Geen idee of hij het gaat halen en ik zit hier wat te zeuren over mijn zogenaamde probleempjes.
Ik word er onrustig van. Op werk is het enorm druk en krijg ik de touwtjes niet aan elkaar geknoopt, thuis is het een puinhoop en lichamelijk ben ik niet fit (minder dan normaal). Tijd voor vakantie zou ik willen zeggen, maar die is volgepland met therapie en huis leeg ruimen van ouders en weken met kind en en en...
Na de vakantie een nieuw druk schooljaar, zogenaamd minder werken, maar in de praktijk zal het tegenvallen en ik toch weer volle bak moeten met aanpassen en zucht. Ik word hier zo moe van.
Maar ik mag en wil eigenlijk niet klagen. Een kennis ligt met zware verwondingen in het ziekenhuis. Geen idee of hij het gaat halen en ik zit hier wat te zeuren over mijn zogenaamde probleempjes.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 21 juni 2024 om 12:32
Misschien kon je het van de psycholoog wel horen en accepteren omdat hij juist neutraal in de situatie staat. Hij luistert naar jouw situatie en verhalen en vanuit een begrip en empathie kan hij begrijpen wat jouw ex’s gedrag voor jou zou doen.
Misschien ervaar je bij bekenden die je erover vertelt dat ze vooral jou willen geruststellen en dus automatisch jouw kant kiezen terwijl je ex wordt weggewuifd.
Je ex komt zonder voordeel van de twijfel direkt in een kwaad daglicht terwijl jij het niet zo zou willen.
Het zal voor een buitenstaander lastig zijn om een mening te geven over een situatie als je niet het verhaal van beide kanten hoort. Als je 1 persoon hoort is het maar de helft van het verhaal en vaak zit er meer aan vast. Als in de dynamiek die tussen 2 personen spelen.
Vele mensen zullen dus ook maar iets goedbedoelds zeggen omdat ze toch iets willen zeggen.
Ik zou het voor je willen dat je tijdens de vakantie ook 2x een ‘you day’ kan nemen.
Een dagje voor jezelf, wat mooi weer, evt een wandeling of met de auto een ritje naar een plek waar je je wel prettig kan voelen.
( natuur, cafeetje voor een lunch, ofzo). Even adempauze, die dag hoeft er even niks behalve de zon voelen op je huid en staren naar de zee/ bomen/ vogels in de lucht
Misschien ervaar je bij bekenden die je erover vertelt dat ze vooral jou willen geruststellen en dus automatisch jouw kant kiezen terwijl je ex wordt weggewuifd.
Je ex komt zonder voordeel van de twijfel direkt in een kwaad daglicht terwijl jij het niet zo zou willen.
Het zal voor een buitenstaander lastig zijn om een mening te geven over een situatie als je niet het verhaal van beide kanten hoort. Als je 1 persoon hoort is het maar de helft van het verhaal en vaak zit er meer aan vast. Als in de dynamiek die tussen 2 personen spelen.
Vele mensen zullen dus ook maar iets goedbedoelds zeggen omdat ze toch iets willen zeggen.
Ik zou het voor je willen dat je tijdens de vakantie ook 2x een ‘you day’ kan nemen.
Een dagje voor jezelf, wat mooi weer, evt een wandeling of met de auto een ritje naar een plek waar je je wel prettig kan voelen.
( natuur, cafeetje voor een lunch, ofzo). Even adempauze, die dag hoeft er even niks behalve de zon voelen op je huid en staren naar de zee/ bomen/ vogels in de lucht
vrijdag 21 juni 2024 om 12:56
Verbinder schreef: ↑21-06-2024 12:32Misschien kon je het van de psycholoog wel horen en accepteren omdat hij juist neutraal in de situatie staat. Hij luistert naar jouw situatie en verhalen en vanuit een begrip en empathie kan hij begrijpen wat jouw ex’s gedrag voor jou zou doen. Dat is inderdaad precies wat ik bedoelde en had met de begeleider vanuit WMO. Die was neutraal en kon er dus ook neutraal naar kijken. De psycoloog was minder neutraal maar zal vanuit zijn begrip zo gereageerd hebben. Alhoewel ik me ook wel afgevraagd heb of hij dat alleen zei omdat hij dacht mij daarmee te helpen. Het voelt echt als een mindfuck.
Misschien ervaar je bij bekenden die je erover vertelt dat ze vooral jou willen geruststellen en dus automatisch jouw kant kiezen terwijl je ex wordt weggewuifd. Ze willen in ieder geval elke keer benoemen dat hij een eikel is, geen goede vader is of een narcist. Elke keer iets van die strekking en ja leuk dat je dat vindt, maar het helpt niet bij het oplsosen van mijn schuldgevoel of twijfels. Wellicht heeft dat ook te maken met de grote scheiding tussen gevoel en gedachten bij mezelf. Dat valt me nu zo in, misschien maakt dat het wel lastiger. Want natuurlijk vind ik hem ook een eikel en op sommige vlakken niet vader waardig, maar hij is niet alleen maar een eikel of een slechte vader. Hij (schijnt) ook zijn goede kanten te hebben. Die ik steeds moeilijker te zien vind.
Je ex komt zonder voordeel van de twijfel direkt in een kwaad daglicht terwijl jij het niet zo zou willen.
Het zal voor een buitenstaander lastig zijn om een mening te geven over een situatie als je niet het verhaal van beide kanten hoort. Als je 1 persoon hoort is het maar de helft van het verhaal en vaak zit er meer aan vast. Als in de dynamiek die tussen 2 personen spelen.
Vele mensen zullen dus ook maar iets goedbedoelds zeggen omdat ze toch iets willen zeggen. Mee eens, maar ik kreeg dit keer wel direct een heftige reactie als in "houd alles bij" en "ga naar de rechter", terwijl ik dat echt niet zo ver wil laten komen en ook niet nodig acht.
Ik zou het voor je willen dat je tijdens de vakantie ook 2x een ‘you day’ kan nemen.
Een dagje voor jezelf, wat mooi weer, evt een wandeling of met de auto een ritje naar een plek waar je je wel prettig kan voelen.
( natuur, cafeetje voor een lunch, ofzo). Even adempauze, die dag hoeft er even niks behalve de zon voelen op je huid en staren naar de zee/ bomen/ vogels in de lucht
Dit gaat heel fout overkomen, maar als ik het nog niet heb uitgemaakt tegen die tijd dan zal mijn vriend dat vast regelen. Het liefste wilt hij een paar dagen op vakantie samen, maar ik zie alleen maar dat wat moet en wil geen tijd verliezen met ontspannen ondanks dat ik weet dat ik het keihard nodig heb. (Weer die grote scheiding tussen gevoelen en ratio.)
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 21 juni 2024 om 13:42
Ik wilde even quoten maar lukt niet.
Geen probleem, doe het zonder.
Ik herken het wel wat je vertelt in het laatste stukje, vooral alles doen wat moet gebeuren omdat het in de rij staat van dingen die nu gaan komen en iets anders gaat niet.
Misschien heb je ruimte voor een serie bingen op Netflix ofzo.
Gewoon…voor de gewoon.
Geen probleem, doe het zonder.
Ik herken het wel wat je vertelt in het laatste stukje, vooral alles doen wat moet gebeuren omdat het in de rij staat van dingen die nu gaan komen en iets anders gaat niet.
Misschien heb je ruimte voor een serie bingen op Netflix ofzo.
Gewoon…voor de gewoon.
dinsdag 25 juni 2024 om 17:51
Ik hoop nu maar vooral dat de vers training me handvatten gaat geven om met stressvolle situaties om te gaan en te zorgen dat het emmertje niet overloopt. Van de andere kant, ik ben een mens en ervaar emoties. Zou toch raar zijn als ik er niet van slag van zou raken. Alleen de mate waarin is misschien een punt der discussie.Verbinder schreef: ↑19-06-2024 03:37Ok, ja dan is het lastig.
Als het daarna gaat wroeten, is er dan een momentje dat je kan proberen om af en toe even te zitten, en je focus naar je ademhaling te brengen?
Er zullen vast dingen zijn die je zou kunnen veranderen in je relatie met je dochter en hij natuurlijk ook.
Maar dat lukt alleen maar als het inzicht er is.
Ondertussen is er een grote strijd tussen jullie.
Er is vooral een grote strijd van hem tegen mij. Ik heb tenminste niet het idee dat ik strijd initieer, maar misschien is dat mijn blinde vlek. Daarom juist de begeleider van WMO. Die kan beoordelen wat emotie vrij is en wat niet.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 25 juni 2024 om 17:53
Dat probeer ik ook, maar net na contact met hem dan is het donker. Hij triggert mijn pijnpunten van vroeger. Ik ga dan mijn cirkeltje van het niet goed genoeg doen en er dus beter niet meer kunnen zijn. Dat gaat dan vrij snel die afgang. Afgelopen week weer mogen ervaren.frambozentaartje schreef: ↑19-06-2024 05:24Als ik verwijten naar mijn hoofd krijg van ex, dan helpt het me om meteen erachteraan te denken '...en dat is jouw mening'. Zo van: jouw mening is niet de waarheid, jouw mening is niet wat ik vind, jouw mening is ook niet wat alle andere mensen vinden. Door zo te relativeren, komt het allemaal net iets minder hard binnen.
En het gaat nu goed, gelukkig, er komt zelden venijn mijn kant op.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 25 juni 2024 om 17:55
Ik denk te weten waar de boosheid van ex vandaan komt. Daarin kan ik iets relativeren na een tijdje, maar ter plekke is het zo moeilijk en schiet ik uit mijn rol.frambozentaartje schreef: ↑19-06-2024 05:39Ken je Eckhart Tolle? Ik wil niet zeggen dat ik klakkeloos me achter alles uit alle boek schaar hoor, maar hij schrijft zinnige dingen tussen. Bijv. hoe iemand in verliefdheid de ander kan zien als oplossing voor alle eenzaamheid en ellende die iemand altijd al voelde en hoe, als die relatie ten einde komt, die iemand ervaart dat alle eenzaamheid en ellende weer terugkomt, en dat de mening over diezelfde ander dan 180 graden kantelt en opeens gezien wordt als bron van alle ellende pijn en eenzaamheid.
Een deel van de woede van mijn ex kwam daaruit voort - een soort liefdesverdriet waarin ik opeens schuldig werd bevonden aan alle eenzaamheid die hij altijd al met zich meetorste. En toen ik dat ging zien, raakten allerlei verwijten me niet meer zo hard. Met mij had het immers niet zo veel te maken.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 25 juni 2024 om 21:56
Het is onzin dat WMO komt. Zo lang ik geen energie heb om dingen aan te pakken, hoe willen ze mij dan helpen om orde op zaken te stellen.
Ik zie het even niet meer. Vast ook omdat het erg druk is op werk. Valt me op dat ik er minder moeite mee heb als er nu iets zou voorvallen waardoor ik per direct me ziek kan melden. Het boeit minder. Schooljaar is voorbij, binding met leerlingen is weg. Ik zie nu al op tegen het komend schooljaar.
Ik zie het even niet meer. Vast ook omdat het erg druk is op werk. Valt me op dat ik er minder moeite mee heb als er nu iets zou voorvallen waardoor ik per direct me ziek kan melden. Het boeit minder. Schooljaar is voorbij, binding met leerlingen is weg. Ik zie nu al op tegen het komend schooljaar.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 26 juni 2024 om 04:06
Dat is ook heel moeilijk als je geen energie hebt.
Misschien valt het begin van WMO hulp samen met het begin van de training.
Dan zou je in het begin alleen al even rond de tafel kunnen zitten met de WMO begeleider en niet iets praktisch doen, gewoon even wat geestelijke steun, een oor, zitten met een bakkie terwijl er niet persee wat gedaan hoeft te worden.
Juist dat ( het gevoel van: er moet niet iets persee) kan misschien voor iets ruimte zorgen van binnen in jou.
En als dat voor alle keren geldt dat een WMO begeleider komt, dan is dat zo.
Dan is het zitten met een bakkie met een ander even de juiste hulp/ begeleiding voor jou
Misschien valt het begin van WMO hulp samen met het begin van de training.
Dan zou je in het begin alleen al even rond de tafel kunnen zitten met de WMO begeleider en niet iets praktisch doen, gewoon even wat geestelijke steun, een oor, zitten met een bakkie terwijl er niet persee wat gedaan hoeft te worden.
Juist dat ( het gevoel van: er moet niet iets persee) kan misschien voor iets ruimte zorgen van binnen in jou.
En als dat voor alle keren geldt dat een WMO begeleider komt, dan is dat zo.
Dan is het zitten met een bakkie met een ander even de juiste hulp/ begeleiding voor jou
woensdag 26 juni 2024 om 07:07
Zijn er vaste verwijten die elke keer voorbij komen? Want dan kun je je vantevoren wapenen. Bijvoorbeeld een speelbord bullshit-bingo maken. Op elk vakje een rotopmerking en ernaast iets lekkers, een pepermuntje of een Mars ofzo, en elke rotopmerking is bingo, twee keer dezelfde rotopmerking is 2 keer bingo. Hoe rotter de opmerking hoe lekkerder de beloning.Twijfelaar schreef: ↑25-06-2024 17:55Ik denk te weten waar de boosheid van ex vandaan komt. Daarin kan ik iets relativeren na een tijdje, maar ter plekke is het zo moeilijk en schiet ik uit mijn rol.
In het verwijten-repertoire van mijn ex zit bijvoorbeeld:
'Dit had goedkoper/tweedehands/gratis gekund'
'Jij maakt je ook nergens zorgen over'
'waarom wil je dit nu al vastleggen'
'Je had dit beter helemaal anders kunnen doen'
(En dat was toen tientallen keren in een gesprek, energiezuigend )
Natuurlijk kun je zulke opmerkingen ook overdenken en rationeel tegenin gaan, maar zo'n bingo helpt het een beetje luchtig te houden. Mijn bord was gewoon een A4tje trouwens. Ik legde er niet echt op dat moment marsen op, want je moet het uit het zicht houden van ex en kind natuurlijk.
woensdag 26 juni 2024 om 11:28
Ik snap wat je bedoelt en ik denk dat dit ook voor nu genoeg is. Eerst even mijn hart kunnen luchten af en toe en van daaruit zoeken naar oplossingen voor de druk die ik ervaar en de rotzooi, maar ergens denk ik dat WMO daar niet voor bedoeld is. Er werd juist heel erg gesproken over de praktische kant (het opruimen). De begeleiding rondom communicatie met mijn ex werd aan de kant geschoven en van gezegd dat dit misschien mogelijk was en vooral dat dit afhankelijk was van de nieuwe begeleider die zou komen. Morgen is de afspraak. Ik ben nu te druk met andere dingen om me er druk over te maken en waarschijnlijk morgen ook tot aan de afspraak, dus ik zie het wel.Verbinder schreef: ↑26-06-2024 04:06Dat is ook heel moeilijk als je geen energie hebt.
Misschien valt het begin van WMO hulp samen met het begin van de training.
Dan zou je in het begin alleen al even rond de tafel kunnen zitten met de WMO begeleider en niet iets praktisch doen, gewoon even wat geestelijke steun, een oor, zitten met een bakkie terwijl er niet persee wat gedaan hoeft te worden.
Juist dat ( het gevoel van: er moet niet iets persee) kan misschien voor iets ruimte zorgen van binnen in jou.
En als dat voor alle keren geldt dat een WMO begeleider komt, dan is dat zo.
Dan is het zitten met een bakkie met een ander even de juiste hulp/ begeleiding voor jou
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 26 juni 2024 om 20:27
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
