Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 12 juni 2024 om 22:55
Ik schrijf niet altijd op als ik vind dat iemand een goed idee heeft. die oefening viel wat mij betreft wel in categorie goede ideeën, want een manier om gevoelens hanteerbaar te maken. Niet de manier die bij to past op dit moment, blijkbaar.
En we modderen allemaal toch maar een beetje aan met ideeën en steun en soms past dat en soms helemaal niet.
donderdag 13 juni 2024 om 03:22
Dat is ook zo.frambozentaartje schreef: ↑12-06-2024 22:55En we modderen allemaal toch maar een beetje aan met ideeën en steun en soms past dat en soms helemaal niet.
En ik denk dat het voor TO vooral helpt dat ze hier kan sparren. Dingen neerschrijven als het nodig is en verschillende reakties krijgen.
Als het anders is Twijfelaar dan moet je het zeggen hoor.
donderdag 13 juni 2024 om 03:41
Misschien werkt dat wel voor je. Gewoon meelezen op het forum en misschien af en toe wat schrijven.frambozentaartje schreef: ↑12-06-2024 23:12En ik keek vandaag om me heen en dacht, ik zou mijn eigen leven wat meer op orde moeten krijgen en in plaats daarvan schrijf ik liever mee in het topic van een ander
vrijdag 14 juni 2024 om 10:27
Dat zou zeker helpen en heb ik ook al opgezocht hoe dat eventueel zou moeten. Echter is dit weer zo'n losse flodder die ik dan probeer aan te pakken en vervolgens niet uitvoer. De motivatie (?) of energie (?) ontbreekt me en dus blijft het allemaal liggen. Net zoals met alle andere dingen.
Ik heb het nog nooit echt geprobeerd omdat ik eigenlijk zo'n programma niet vertrouw dat die dat echt kan. En dat je dan achteraf nog van alles moet aanpassen. Dat las ik tenminste van mensen die dit geprobeerd hebben. Oftewel kost het heel veel tijd. Daar zie ik dan zo tegenop (los van de emoties die terugluisteren zouden kunnen oproepen) dat ik het laat en er allang weer wat anders mijn aandacht grijpt.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 14 juni 2024 om 10:28
Helaas niet, maar ik denk dat ik er wel in geslaagd ben om mijn hulpvragen duidelijk te krijgen. Prioriteit ligt wel anders dan waar ik zou willen (meer op het opruimen in huis dan om de communicatie met ex), maar er is hulp, er is beweging en ik moet het maar afwachten wat het wel of niet gaat opleveren. Toch?
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 14 juni 2024 om 10:30
Alsjeblieft geen sorry richting mij. Het is een forum en iedereen schrijft vanuit zijn eigen optiek. Je bedoelt het goed. Ik kon er niks mee, maar wellicht iemand anders die meeleest wel? Zo haal ik soms ook tips uit andere topics die niet over mij gaan.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 14 juni 2024 om 10:33
Heel eerlijk voelt het voor mij niet als "moeilijk". Ik ben er aan gewend is misschien het betere woord? Ja, soms dan weet ik dat het niet goed is zoals het gaat, maar ik zo het niet als moeilijk omschrijven.Rozemarijn38 schreef: ↑11-06-2024 07:37Hoi Twijfelaar,
Ik heb je reacties in het topic gelezen.
Wat heb jij het moeilijk. En wat naar moet dat zijn voor jou.
Ik herken enorm veel van jou strugles bij een vriendin van mij. Zij was jarenlang depressief tot zij er achter kwam dat ze autisme heeft. Ze heeft hierdoor heel veel over zichzelf geleerd en kan het leven nu veel beter aan.
Ik wil je niks aanpraten en zeg ook zeker niet dat jij ook autisme hebt. Maar ik herken zoveel (geen keuzes kunnen maken, niet weten wat je ergens bij voelt, moeite met sociale contacten/groepen, bang wat anderen vinden) dat ik het wel wilde benoemen.
Ik hoop dat je sowieso de juiste hulp krijgt en van het leven kunt genieten.
Autisme is een van de diagnoses die misschien meespelen, echter wilde ze eerst de training aanbieden en dan pas verder gaan zoeken. Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik zo'n onderzoek zou durven te doen. Maar dan kan ook grootspraak zijn omdat het nu niet aan de orde is als serieuze optie.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 14 juni 2024 om 10:34
Je laatste zin: treffend!frambozentaartje schreef: ↑12-06-2024 22:55Ik schrijf niet altijd op als ik vind dat iemand een goed idee heeft. die oefening viel wat mij betreft wel in categorie goede ideeën, want een manier om gevoelens hanteerbaar te maken. Niet de manier die bij to past op dit moment, blijkbaar.
En we modderen allemaal toch maar een beetje aan met ideeën en steun en soms past dat en soms helemaal niet.
Voor mij werkt zo'n oefening niet, maar wellicht wel met de juiste begeleiding erbij. Want zoals gezegd, ik kon er geen touw aan vastknopen. Geen idee hoe de oefening zou moeten.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 14 juni 2024 om 10:36
Fijn dat je meeschrijft!frambozentaartje schreef: ↑12-06-2024 23:12En ik keek vandaag om me heen en dacht, ik zou mijn eigen leven wat meer op orde moeten krijgen en in plaats daarvan schrijf ik liever mee in het topic van een ander
(En ja stiekem ook omdat ik daarmee niet de eerste reactie op een nieuwe pagina zou worden.)
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 14 juni 2024 om 10:37
Het sparren vind ik inderdaad belangrijk, ondanks dat ik bang ben voor herkenning of dat niemand reageert. Zo duikt de vermijding soms ook op, maar het zal er allemaal wel bijhoren.
Hope is the first step on the road to disappointment
vrijdag 14 juni 2024 om 10:51
Ik was in het begin ook bang om herkend te worden, maar -behalve gedachten en gevoelens - hoeveel persoonlijke details zetten we hier nou eigenlijk neer?Twijfelaar schreef: ↑14-06-2024 10:37Het sparren vind ik inderdaad belangrijk, ondanks dat ik bang ben voor herkenning of dat niemand reageert. Zo duikt de vermijding soms ook op, maar het zal er allemaal wel bijhoren.
Ik heb 1 thuiswonend kind, geen partner, een parttime baan, en ik houd van katten en eten en lezen en cola light. Nou, succes met uitvinden wie ik ben, er lopen duizenden mensen rond zoals ik.
vrijdag 14 juni 2024 om 11:26
Twijfelaar schreef: ↑14-06-2024 10:28Helaas niet, maar ik denk dat ik er wel in geslaagd ben om mijn hulpvragen duidelijk te krijgen. Prioriteit ligt wel anders dan waar ik zou willen (meer op het opruimen in huis dan om de communicatie met ex), maar er is hulp, er is beweging en ik moet het maar afwachten wat het wel of niet gaat opleveren. Toch?
Ja dit ben ik wel met je eens. Wat ik zelf ook weleens bespreek op m’n werk; starten met praktische hulp kan juist prettig zijn. Het is doorgaans wat minder mentaal belastend en heeft een zichtbaar resultaat.
•
vrijdag 14 juni 2024 om 11:27
Twijfelaar schreef: ↑14-06-2024 10:33Heel eerlijk voelt het voor mij niet als "moeilijk". Ik ben er aan gewend is misschien het betere woord? Ja, soms dan weet ik dat het niet goed is zoals het gaat, maar ik zo het niet als moeilijk omschrijven.
Autisme is een van de diagnoses die misschien meespelen, echter wilde ze eerst de training aanbieden en dan pas verder gaan zoeken. Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik zo'n onderzoek zou durven te doen. Maar dan kan ook grootspraak zijn omdat het nu niet aan de orde is als serieuze optie.
Ik blijf het een gekke volgorde vinden. Volgens mij zou eerst trauma moeten worden uitgesloten, daarna kan er verder onderzoek worden gedaan. En dan pas bied je een passende behandeling.
•
vrijdag 14 juni 2024 om 12:26
Okido, dank je voor je verduidelijkingTwijfelaar schreef: ↑14-06-2024 10:30Alsjeblieft geen sorry richting mij. Het is een forum en iedereen schrijft vanuit zijn eigen optiek. Je bedoelt het goed. Ik kon er niks mee, maar wellicht iemand anders die meeleest wel? Zo haal ik soms ook tips uit andere topics die niet over mij gaan.
vrijdag 14 juni 2024 om 19:19
Ik had hier gewoon eroverheen gelezen. Er komt hulp, er zit beweging in. Wat goed!Twijfelaar schreef: ↑14-06-2024 10:28Helaas niet, maar ik denk dat ik er wel in geslaagd ben om mijn hulpvragen duidelijk te krijgen. Prioriteit ligt wel anders dan waar ik zou willen (meer op het opruimen in huis dan om de communicatie met ex), maar er is hulp, er is beweging en ik moet het maar afwachten wat het wel of niet gaat opleveren. Toch?
En natuurlijk is het afwachten wat t oplevert maar al helpen ze maar een beetje. Rome is ook niet in 1 dag gebouwd opgeruimd
maandag 17 juni 2024 om 06:30
Ik schrijf hier bewust veel dingen niet, terwijl ik daar best wat hulp bij zou kunnen gebruiken of inzichten van anderen kan gebruiken. Ik moet mezelf daarin beperken omdat het anders herkenbaar zou worden.frambozentaartje schreef: ↑14-06-2024 10:51Ik was in het begin ook bang om herkend te worden, maar -behalve gedachten en gevoelens - hoeveel persoonlijke details zetten we hier nou eigenlijk neer?
Ik heb 1 thuiswonend kind, geen partner, een parttime baan, en ik houd van katten en eten en lezen en cola light. Nou, succes met uitvinden wie ik ben, er lopen duizenden mensen rond zoals ik.
Als ik bijvoorbeeld nu zou schrijven waar ik tegenaan loop met kind dan zou haar vader dat direct kunnen herkennen. Een paar mensen dicht bij me ook. Dus schrijf ik het niet.
Mee eens dat met de info die je als voorbeeld geeft weinig kunt.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 17 juni 2024 om 06:34
Ik begrijp de praktische kant ook, heb je dat op orde dan is er meer ruimte voor de rest. Ik voel alleen een dikke maar.
Juist de discussies in mijn hoofd, de twijfels over hoe iets aan te pakken richting ex, hoe om te gaan met van alles in mijn leven kost veel tijd en is belastend. Ik zou dus juist daar op inzetten. Kreeg bij maatschappelijk werk het idee dat juist het stukje rondom communicatie ex niet zo belangrijk was, terwijl ik dat bij bepaalde situaties (dus niet altijd) juist belangrijker vindt dan een opgeruimd huis.
Hope is the first step on the road to disappointment
maandag 17 juni 2024 om 07:08
Is het mogelijk dat je jezelf hierin wat kan sterken en wanneer hulp arriveert je dit nog een keer wil aankaarten.Twijfelaar schreef: ↑17-06-2024 06:34terwijl ik dat bij bepaalde situaties (dus niet altijd) juist belangrijker vindt dan een opgeruimd huis.
Je zou kunnen benoemen dat je soms niet in staat bent om direkt je eerste prioriteiten aan te geven maar dat begeleiding/hulp in kontakt met ex je grootste wens/ steunpunt is.
maandag 17 juni 2024 om 07:37
Twijfelaar schreef: ↑17-06-2024 06:34Ik begrijp de praktische kant ook, heb je dat op orde dan is er meer ruimte voor de rest. Ik voel alleen een dikke maar.
Juist de discussies in mijn hoofd, de twijfels over hoe iets aan te pakken richting ex, hoe om te gaan met van alles in mijn leven kost veel tijd en is belastend. Ik zou dus juist daar op inzetten. Kreeg bij maatschappelijk werk het idee dat juist het stukje rondom communicatie ex niet zo belangrijk was, terwijl ik dat bij bepaalde situaties (dus niet altijd) juist belangrijker vindt dan een opgeruimd huis.
Als de hulp er straks in bespreek je dat gewoon. Er volgt namelijk nog een startgesprek en jouw hulpvragen worden daarin doorgenomen.
Voel je ruimte in jezelf om van hulp rondom ex gebruik te kunnen maken?
•
maandag 17 juni 2024 om 23:23
Alweer nieuwe reacties terwijl ik nog niet op alles gereageerd heb. Sorry lieve mensen. Ik was het wel van plan, maar kwam in tijdsnood door werk.
Poging tot chronologische volgorde van reageren….
@Frizz
Ik zou ook denken dat trauma eerst opgelost moet zijn voordat andere dingen gaan werken. Alhoewel ik niet weet of ik last heb van trauma of verwaarlozing door ouders of een hechtingsproblematiek heb die diep zit. Dus ik volg hun raad maar op en ga mijn best doen bij de vers training. Haptonoom gaf ook al aan dat ik gewoon kan stoppen als het niet werkt, maar ik zie dat niet zo zitten. Stoppen is niet mijn ding. Wel gaan en niet meedoen, dat zou wel kunnen gebeuren.
@frambozentaartje
Ja er zit beweging in, maar het gaat zo traag en ik heb het idee dat ik alles moet aanpakken ipv een voor een. Wat natuurlijk niet kan.
Ik vind het lastig om de focus op een ding te gaan leggen, want ik kan de rest niet even parkeren of negeren. Die zaken zijn er ook nog. Daarnaast blijft de angst van “Wat als ik echt ga voelen? Wat ga ik dan voelen? Kan ik dan staande blijven of val ik om?”
Onzekerheid.
@verbinder
Ik denk dat mijn nick nog wel past ondanks dat het twijfelen misschien niet eens mijn grootste probleem is.
Het gaat wisselvallig. Helaas niets durven aangeven bij vriend. Tijd begint nu te tikken richting de training. Voelt als falen dat ik het niet durf want hij reageert meestal erg begripvol en ruimtegevend.
@verbinder en frizz
Tijdens het eerste gesprek met maatschappelijk werk werd juist aangegeven dat de praktische hulp geen probleem was maar dat het van de persoon zou afhangen of hulp rondom communicatie ex bespreekbaar was. Het leek erop alsof ze zoiets niet aanboden. Niet zoals ik gewend was in ieder geval. Misschien ook logisch omdat het een nieuwe organisatie betreft.
@frizz
Bedoel je dan ruimte rondom hulp van jullie op het forum of van anderen?
Vanuit WMO heb ik die hulp gehad en vond ik dat erg fijn. Een vast persoon die neutraal meekijkt naar de geschreven tekst. De emotie eruit haalt en nadenkt over andere intenties dat de negatieve die ik invul als ik iets lees van ex.
Poging tot chronologische volgorde van reageren….
@Frizz
Ik zou ook denken dat trauma eerst opgelost moet zijn voordat andere dingen gaan werken. Alhoewel ik niet weet of ik last heb van trauma of verwaarlozing door ouders of een hechtingsproblematiek heb die diep zit. Dus ik volg hun raad maar op en ga mijn best doen bij de vers training. Haptonoom gaf ook al aan dat ik gewoon kan stoppen als het niet werkt, maar ik zie dat niet zo zitten. Stoppen is niet mijn ding. Wel gaan en niet meedoen, dat zou wel kunnen gebeuren.
@frambozentaartje
Ja er zit beweging in, maar het gaat zo traag en ik heb het idee dat ik alles moet aanpakken ipv een voor een. Wat natuurlijk niet kan.
Ik vind het lastig om de focus op een ding te gaan leggen, want ik kan de rest niet even parkeren of negeren. Die zaken zijn er ook nog. Daarnaast blijft de angst van “Wat als ik echt ga voelen? Wat ga ik dan voelen? Kan ik dan staande blijven of val ik om?”
Onzekerheid.
@verbinder
Ik denk dat mijn nick nog wel past ondanks dat het twijfelen misschien niet eens mijn grootste probleem is.
Het gaat wisselvallig. Helaas niets durven aangeven bij vriend. Tijd begint nu te tikken richting de training. Voelt als falen dat ik het niet durf want hij reageert meestal erg begripvol en ruimtegevend.
@verbinder en frizz
Tijdens het eerste gesprek met maatschappelijk werk werd juist aangegeven dat de praktische hulp geen probleem was maar dat het van de persoon zou afhangen of hulp rondom communicatie ex bespreekbaar was. Het leek erop alsof ze zoiets niet aanboden. Niet zoals ik gewend was in ieder geval. Misschien ook logisch omdat het een nieuwe organisatie betreft.
@frizz
Bedoel je dan ruimte rondom hulp van jullie op het forum of van anderen?
Vanuit WMO heb ik die hulp gehad en vond ik dat erg fijn. Een vast persoon die neutraal meekijkt naar de geschreven tekst. De emotie eruit haalt en nadenkt over andere intenties dat de negatieve die ik invul als ik iets lees van ex.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 juni 2024 om 01:57
Het zou fijn zijn als je een hulpverlener krijgt die wat kan helpen met communicatie richting ex.
Een dingetje wat zou kunnen helpen in het ontvangen en lezen van berichtjes van je ex is zodra je een berichtje ontvangt en je weet het is van je ex, ga het niet direkt lezen. Breng je aandacht even naar je ademhaling en neem een paar bewuste ademhalingen. Dan na een minuutje ofzo open je het berichtje.
Ook dan kun je proberen het niet in de volle lading tot je te nemen.
Een voorbeeld om dat te doen is: je telefoon wat op een afstand van jezelf houden en zo het berichtje zin voor zin lezen.
Je kunt ook 1 zin lezen ( ongeacht wat er in het berichtje staat) en dan weer even terug gaan naar de ademhaling. Dan weer een zin lezen etc.
Dit alles is om je eigen reaktie op een van zijn berichtjes iets te veranderen. Door iets langzamer te lezen ( bijv zin voor zin en weer even ademen) geef je jouw lijf de kans om ook even wat rustiger te worden.
Op de langere termijn heb je kans dat je een andere nareaktie ervaart in jezelf op zijn berichtjes.
Een dingetje wat zou kunnen helpen in het ontvangen en lezen van berichtjes van je ex is zodra je een berichtje ontvangt en je weet het is van je ex, ga het niet direkt lezen. Breng je aandacht even naar je ademhaling en neem een paar bewuste ademhalingen. Dan na een minuutje ofzo open je het berichtje.
Ook dan kun je proberen het niet in de volle lading tot je te nemen.
Een voorbeeld om dat te doen is: je telefoon wat op een afstand van jezelf houden en zo het berichtje zin voor zin lezen.
Je kunt ook 1 zin lezen ( ongeacht wat er in het berichtje staat) en dan weer even terug gaan naar de ademhaling. Dan weer een zin lezen etc.
Dit alles is om je eigen reaktie op een van zijn berichtjes iets te veranderen. Door iets langzamer te lezen ( bijv zin voor zin en weer even ademen) geef je jouw lijf de kans om ook even wat rustiger te worden.
Op de langere termijn heb je kans dat je een andere nareaktie ervaart in jezelf op zijn berichtjes.
dinsdag 18 juni 2024 om 04:13
Het lijkt me buitengewoon verstandig als je geen al te herkenbare dingen neerzet.Twijfelaar schreef: ↑17-06-2024 06:30Ik schrijf hier bewust veel dingen niet, terwijl ik daar best wat hulp bij zou kunnen gebruiken of inzichten van anderen kan gebruiken. Ik moet mezelf daarin beperken omdat het anders herkenbaar zou worden.
Ik heb een tijdje hulp van een psycholoog gehad en die heeft -en dat was een beetje bijzaak, niet de reden waarom ik ging, maar kwam wel ter sprake- een paar heel zinnige dingen gezegd over hoe ik met andere ouder omging. En dan vooral over de stress die ik voelde, en hoe dat me beïnvloedde en hoe ik die stress hanteerbaar kon maken. Misschien is op termijn zoiets een idee?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
