Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 13 juli 2024 om 11:55
Sterkte Frambozentaartje.frambozentaartje schreef: ↑13-07-2024 11:33Beetje moeilijke dag hier: kind is vertrokken voor vakantie met ex. En daar is veel goed aan (leuke vakantieplannen, kind had er zin in) maar wat vind ik het ongezellig en stil.
Misschien even extra lief voor jezelf zorgen. Lekker potje losse thee voor jezelf maken of een goed bakje koffie.
What het ook is wat je lekker vindt. En misschien die film of serie toch gaan kijken, waar je niet aan toekwam.
zaterdag 13 juli 2024 om 13:22
Ik probeer wat vastberadener en zekerder over te komen, maar ik voel het totaal niet. Voordeel van het vooruit denken is dat ik me minder kan laten overdonderen dan als ik er open inga.
Vervelend dat je je zo voelt Frambozentaartje. Heb je nog wat tegoed van de bingokaart?
Hoelang is kind bij vader? Heb jij in die tijd wat op de planning staan? Werk of klusjes? Sterkte en wees lief voor jezelf, het gevoel mag er zijn want het lijkt me ook gewoon lastig om je kind te missen.
Ik herken het (helaas?) niet het ongezellig en stil zijn. Als kind hier weg is, dan komt vriend terwijl ik rust en stilte soms heel fijn vind. Geen idee hoe ik dat aan vriend kan vertellen.
Vervelend dat je je zo voelt Frambozentaartje. Heb je nog wat tegoed van de bingokaart?
Hoelang is kind bij vader? Heb jij in die tijd wat op de planning staan? Werk of klusjes? Sterkte en wees lief voor jezelf, het gevoel mag er zijn want het lijkt me ook gewoon lastig om je kind te missen.
Ik herken het (helaas?) niet het ongezellig en stil zijn. Als kind hier weg is, dan komt vriend terwijl ik rust en stilte soms heel fijn vind. Geen idee hoe ik dat aan vriend kan vertellen.
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 13 juli 2024 om 17:41
Ik wil het gesprek met vriend komende week aangaan, maar ik weet niet hoe. Ik weet ook niet wat ik wil bereiken qua relatiestatus. Of ik een andere invulling van de relatie wil of misschien beter de relatie verbreken?
Hoe kan ik hierin een bewuste keuze maken? Hoe moet ik de voors en tegens bepalen en afwegen tegen elkaar?
(Zal straks pas reageren ivm bezoek.)
Hoe kan ik hierin een bewuste keuze maken? Hoe moet ik de voors en tegens bepalen en afwegen tegen elkaar?
(Zal straks pas reageren ivm bezoek.)
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 13 juli 2024 om 20:47
Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes. Vanalles had ik kunnen doen, maar niet gedaan, ben amper m'n bed uitgekomen
Ik weet niet zo goed wat te adviseren met je relatie Twijfelaar, ik denk dat je hem niet helemaal vertrouwt en dat je hem meer ziet dan je leuk vindt.
Kun je jullie contactmomenten terugschroeven? Ik heb geen relatie nu en ben daarin wel eens eenzaam, tegelijkertijd moet ik er niet aan denken om nooit meer een dagje alleen te hebben.
Ik weet niet zo goed wat te adviseren met je relatie Twijfelaar, ik denk dat je hem niet helemaal vertrouwt en dat je hem meer ziet dan je leuk vindt.
Kun je jullie contactmomenten terugschroeven? Ik heb geen relatie nu en ben daarin wel eens eenzaam, tegelijkertijd moet ik er niet aan denken om nooit meer een dagje alleen te hebben.
zaterdag 13 juli 2024 om 20:55
Ja in ieder geval taartTwijfelaar schreef: ↑13-07-2024 13:22Vervelend dat je je zo voelt Frambozentaartje. Heb je nog wat tegoed van de bingokaart?
Hoelang is kind bij vader? Heb jij in die tijd wat op de planning staan? Werk of klusjes?
2 weken. Ik ga idd wel werken en heb wat afspraken. Klusjes genoeg maar ik denk dat ik die voor me uit ga schuiven.
zaterdag 13 juli 2024 om 23:29
zaterdag 13 juli 2024 om 23:30
zaterdag 13 juli 2024 om 23:32
Die fijne kanten ga je dan ook opschrijven. Je mag zelf weten wat je zwaar vindt wegen he?Twijfelaar schreef: ↑13-07-2024 23:29Het lukt me niet een lijstje te maken, ik focus me teveel op het negatieve terwijl de relatie zeker ook fijne kanten heeft.
Het is bedoeld om je inzicht te geven, niet om te tellen hoeveel voors en tegens je hebt.
•
zaterdag 13 juli 2024 om 23:35
Dan was vandaag een dagje in bed, lijkt me heerlijk! Alhoewel ik die dan op de bank zou doorbrengen. Het idee blijft hetzelfde.frambozentaartje schreef: ↑13-07-2024 20:47Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes. Vanalles had ik kunnen doen, maar niet gedaan, ben amper m'n bed uitgekomen
Ik weet niet zo goed wat te adviseren met je relatie Twijfelaar, ik denk dat je hem niet helemaal vertrouwt en dat je hem meer ziet dan je leuk vindt.
Kun je jullie contactmomenten terugschroeven? Ik heb geen relatie nu en ben daarin wel eens eenzaam, tegelijkertijd moet ik er niet aan denken om nooit meer een dagje alleen te hebben.
Ik weet niet of ik het niet vertrouw of dat ik mezelf niet vertrouw. Ik zie hem inderdaad vaker dan ik eigenlijk zou willen, maar wat ik wel wil is me onbekend. Ik kan moeilijk zeggen dat ik een dag voor mezelf wil, want wat als een dag niet voldoende is? Daarnaast weet ik nu al dat ik me schuldig ga voelen als we beide op onze eigen bank. Hij wilt het liefste altijd samen zijn en ik kan dat niet aan blijkbaar.
Mij lijkt het ook wel eens eenzaam om geen relatie te hebben, maar ergens verlang ik er ook naar. Geen verantwoordelijk afleggen, niemand om rekening mee te houden. Mijn eigen plan trekken.
Een vriendcshap is prima, maar of dat er nog in zit weet ik niet. Had ik maar nooit die stap gezet.
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 13 juli 2024 om 23:38
Welke taart gaat het worden? Ga je die kopen of zelf bakken?frambozentaartje schreef: ↑13-07-2024 20:55Ja in ieder geval taart
2 weken. Ik ga idd wel werken en heb wat afspraken. Klusjes genoeg maar ik denk dat ik die voor me uit ga schuiven.
Twee weken is te overzien, maar ik snap dat het erg lang kan zijn als je je rot voelt. Heb je naast werk en klusjes ook leuke dingen op de planning staan?
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 13 juli 2024 om 23:40
Ik vind het oprecht heel moeilijk. Ik weet niet wat van mij is of wat eventuele angst is die spreekt of het oneindige gat dat ik niet gevuld krijg. Of misschien wel mijn pleasegedrag richting hem, want ik weet dat hij er kapot van gaat zijn als ik uberhaupt aangeef niet constant samen te willen zijn.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 14 juli 2024 om 02:02
Misschien is er nog een optie. Met hem praten en je ‘ onduidelijke gevoel’ uiten:
Ik merk van de afgelopen tijd in onze relatie dat ik veel vage gevoelens heb over onze relatie. Ik weet vaak niet wat ik wil en ik vind het belangrijk dat je dit weet.
Ik weet vaak niet of ik je wel wil zien of je niet wil zien.
Het geeft onrust en soms ook rust als we samen zijn.
Soms wil ik samen zijn maar ik wil ook alleen zijn.
Ik merk dat ik er heel dubbel in sta en wil je dit laten weten.
Dit is natuurlijk geen duidelijkheid naar hem toe over wat je wil naar hem toe. Maar dat is het al lange tijd niet.
Op deze manier vertel je wel aan hem hoe het ( deels) bij je leeft.
Ik merk van de afgelopen tijd in onze relatie dat ik veel vage gevoelens heb over onze relatie. Ik weet vaak niet wat ik wil en ik vind het belangrijk dat je dit weet.
Ik weet vaak niet of ik je wel wil zien of je niet wil zien.
Het geeft onrust en soms ook rust als we samen zijn.
Soms wil ik samen zijn maar ik wil ook alleen zijn.
Ik merk dat ik er heel dubbel in sta en wil je dit laten weten.
Dit is natuurlijk geen duidelijkheid naar hem toe over wat je wil naar hem toe. Maar dat is het al lange tijd niet.
Op deze manier vertel je wel aan hem hoe het ( deels) bij je leeft.
zondag 14 juli 2024 om 07:45
Juist omdat je het nu (nog) allemaal niet weet kan je dus gaan schrijven om zelf inzicht te krijgen. Maar ik merk dat je dat niet wil. 
Ik zou overigens totaal die insteek van Verbinder niet kiezen.
Volgens mij moet je een gesprek hebben over jezelf, over hoe overvraagd je bent, dat je bent gestart met therapie, dat je alles moeilijk kan overzien en veel moeite hebt met emoties.
Dat hij dat vast kan merken, en dat je het moeilijk vindt om zulke dingen te bespreken.
Verder zou ik geen rigoreuze beslissingen nemen. Ik zou na bovenstaande zeggen dat je daarom dus meer tijd nodig hebt voor jezelf. Voor therapie, voor huiswerk, en om rust te krijgen om op jezelf te reflecteren en ervan uit te rusten.
Het is dan aan hem om daar iets van te vinden. Het heeft weinig nut dat vooraf allemaal in te gaan vullen. Als hij daar gekwetst van raakt dan is dat zo. Maar dan ben je wel eerlijk geweest, en dat is belangrijk is een relatie.
Ik zou overigens totaal die insteek van Verbinder niet kiezen.
Volgens mij moet je een gesprek hebben over jezelf, over hoe overvraagd je bent, dat je bent gestart met therapie, dat je alles moeilijk kan overzien en veel moeite hebt met emoties.
Dat hij dat vast kan merken, en dat je het moeilijk vindt om zulke dingen te bespreken.
Verder zou ik geen rigoreuze beslissingen nemen. Ik zou na bovenstaande zeggen dat je daarom dus meer tijd nodig hebt voor jezelf. Voor therapie, voor huiswerk, en om rust te krijgen om op jezelf te reflecteren en ervan uit te rusten.
Het is dan aan hem om daar iets van te vinden. Het heeft weinig nut dat vooraf allemaal in te gaan vullen. Als hij daar gekwetst van raakt dan is dat zo. Maar dan ben je wel eerlijk geweest, en dat is belangrijk is een relatie.
•
zondag 14 juli 2024 om 07:52
Je kan toch vertellen hoe met met je gaat en wat je voelt. Als je nog geen conclusie hebt, dan is dat toch niet oneerlijk?Twijfelaar schreef: ↑13-07-2024 23:30Ik wil proberen eerlijk te zijn richting mijn vriend, maar het is dan wel handig om te weten wat ik wil met de relatie, want anders kan ik net zo goed niks zeggen.
zondag 14 juli 2024 om 08:35
Je hoeft niet vantevoren in te kunnen schatten of een dagje voldoende is. Daar kom je vanzelf wel achter. Begin gewoon met een dagje voor jezelf per week vrij te maken. Dan zeg je 'Joh Lancelot*, ik moet een beetje bijkomen van het afgelopen drukke jaar en ik wil voorlopig elke week een dagje in mijn eentje aanrommelen, voor wat rust in mijn hoofd'.Twijfelaar schreef: ↑13-07-2024 23:35Ik kan moeilijk zeggen dat ik een dag voor mezelf wil, want wat als een dag niet voldoende is?
inzicht wat ik heb opgedaan in therapie: Je mag van gedachten veranderen. Dus je hoeft nu niet te weten of het voldoende is.
anoniem_66fe539526f72 wijzigde dit bericht op 14-07-2024 08:36
Reden: *Lancelot omdat ik natuurlijk niet weet hoe je geliefde heeft, maar misschien lijkt hij wel een beetje op Richard Gere
Reden: *Lancelot omdat ik natuurlijk niet weet hoe je geliefde heeft, maar misschien lijkt hij wel een beetje op Richard Gere
0.69% gewijzigd
zondag 14 juli 2024 om 08:50
Bakken of kopen ben ik nog niet uit, iig iets met chocolade en nootjesTwijfelaar schreef: ↑13-07-2024 23:38Welke taart gaat het worden? Ga je die kopen of zelf bakken?
Twee weken is te overzien, maar ik snap dat het erg lang kan zijn als je je rot voelt. Heb je naast werk en klusjes ook leuke dingen op de planning staan?
Ja ik heb een feestje volgende week. En ik had allang een afspraak kunnen maken met vrienden die ik al lang niet heb gezien. Want nu wel tijd voor. En zo tegen deze weken opzien dat ik het heb uitgesteld. En dat uitstellen dan weer stom van mezelf vinden.
zondag 14 juli 2024 om 17:43
Taart met chocolade en nootjes klinkt lekker. Wat is het geworden?
Het uitstellen herken ik wel.
Leuk dat je een feestje hebt! Iets om naar uit te kijken hoop ik.
Heb je een afspraak kunnen maken met vrienden? Zou fijn zijn als dat nu lukt, omdat je nu wel de ruimte hebt. Het is je gegund!
Hoe was/is je dag vandaag gegaan?
Het uitstellen herken ik wel.
Leuk dat je een feestje hebt! Iets om naar uit te kijken hoop ik.
Heb je een afspraak kunnen maken met vrienden? Zou fijn zijn als dat nu lukt, omdat je nu wel de ruimte hebt. Het is je gegund!
Hoe was/is je dag vandaag gegaan?
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 14 juli 2024 om 19:45
@Verbinder
Jouw voorstel heeft het meeste weg van het idee dat ik voor ogen had. Nadeel eraan is dat het totaal geen duidelijkheid geeft en hij dan gaat proberen het duidelijk te krijgen en concrete afspraken te maken. Dat kan ik niet, want ik weet niet wat ik wil en waar ik behoefte aan heb. Ik krijg er geen zicht op.
@Frizz
Waarom zou je de insteek van Verbinder niet kiezen?
Ik vind het inderdaad heel eng en confronterend om het hier op te schrijven. Bang voor herkenning, maar ook bang dat ik teveel rode vlaggen ga tentoonstellen.
Ik durf hem niet te vertellen dat ik in therapie ben, dat wordt wel onvermijdelijk komende week. Hij weet een beetje wat er leeft in me, maar eigenlijk ook totaal niet want ik laat niks zien, behalve soms wat moeilijk en afstandelijk gedrag.
Graag zou ik eerlijk willen zijn, want dat vind ik erg belangrijk, maar blijkbaar niet belangrijk genoeg want ik ben zelf niet eerlijk.
Weet je, als je van iemand houdt dan zou je je toch moeten verheugen om hem weer te zien? Ik heb dat niet. Het voelt beperkend omdat ik niet mijn eigen gangetje kan gaan. Alsof ik me direct aanpas aan hem en de relatie. Alsof ik nergens en nooit mezelf ben. Niet dat ik weet wie ik ben hahaha.
@FaceofOZ
Dat lukt me dus niet om te vertellen. Ik heb er geen vat en zicht op. Ik weet niet hoe het met me gaat.
@frambozentaartje
Lancelot, goed bedacht. Eerlijk gezegd vind ik hem niet aantrekkelijk. Nooit gevonden ook. Het was meer de zachtheid/steun en de verbinding die ik toen nodig had. Nu ook, maar het voelt niet oprecht. Het is niet HEM die ik nodig heb en om me heen wil, maar IEMAND. Denk ik. Misschien.
Ik weet het niet.
Jouw voorstel heeft het meeste weg van het idee dat ik voor ogen had. Nadeel eraan is dat het totaal geen duidelijkheid geeft en hij dan gaat proberen het duidelijk te krijgen en concrete afspraken te maken. Dat kan ik niet, want ik weet niet wat ik wil en waar ik behoefte aan heb. Ik krijg er geen zicht op.
@Frizz
Waarom zou je de insteek van Verbinder niet kiezen?
Ik vind het inderdaad heel eng en confronterend om het hier op te schrijven. Bang voor herkenning, maar ook bang dat ik teveel rode vlaggen ga tentoonstellen.
Ik durf hem niet te vertellen dat ik in therapie ben, dat wordt wel onvermijdelijk komende week. Hij weet een beetje wat er leeft in me, maar eigenlijk ook totaal niet want ik laat niks zien, behalve soms wat moeilijk en afstandelijk gedrag.
Graag zou ik eerlijk willen zijn, want dat vind ik erg belangrijk, maar blijkbaar niet belangrijk genoeg want ik ben zelf niet eerlijk.
Weet je, als je van iemand houdt dan zou je je toch moeten verheugen om hem weer te zien? Ik heb dat niet. Het voelt beperkend omdat ik niet mijn eigen gangetje kan gaan. Alsof ik me direct aanpas aan hem en de relatie. Alsof ik nergens en nooit mezelf ben. Niet dat ik weet wie ik ben hahaha.
@FaceofOZ
Dat lukt me dus niet om te vertellen. Ik heb er geen vat en zicht op. Ik weet niet hoe het met me gaat.
@frambozentaartje
Lancelot, goed bedacht. Eerlijk gezegd vind ik hem niet aantrekkelijk. Nooit gevonden ook. Het was meer de zachtheid/steun en de verbinding die ik toen nodig had. Nu ook, maar het voelt niet oprecht. Het is niet HEM die ik nodig heb en om me heen wil, maar IEMAND. Denk ik. Misschien.
Ik weet het niet.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 14 juli 2024 om 20:33
zondag 14 juli 2024 om 20:52
Misschien sla ik het veel te plat, maar het klinkt alsof je op dit gebied juist goed weet wat je wil: meer tijd voor jezelf, alleen. Dat je niet precies weet hoeveel tijd precies en of je door moet gaan met de relatie, dat is een tweede vraag. Maar ook zonder dat je daar het antwoord op hebt, weet je: ik wil tijd voor mezelf.
En dat vind ik helemaal niet raar. Ook als er niets mis is met een relatie kun je die behoefte hebben. Waarmee ik wil zeggen dat het dus niet raar is tegen hem te zeggen dat je de dag graag alleen doorbrengt om bij te tanken en dat je dat structureel nodig hebt.
En dat vind ik helemaal niet raar. Ook als er niets mis is met een relatie kun je die behoefte hebben. Waarmee ik wil zeggen dat het dus niet raar is tegen hem te zeggen dat je de dag graag alleen doorbrengt om bij te tanken en dat je dat structureel nodig hebt.
What a nuanced anxiety
zondag 14 juli 2024 om 23:26
@frizz
Ik weet niet te beschrijven hoe ik me voel bij hem. Als we samen ergens zijn dan ben ik meestal op mijn hoede of ik iemand bekend zie.
Het kan best gezellig zijn samen, hij is niet slecht of zo. Soms kan ik genieten van zijn aandacht, de knuffels, het samen op de bank liggen. Het bij elkaar zijn. Maar het voelt ook vaak als moetje.
Ik denk dat ik moeite heb met het “lat” gedeelte. Het afscheid nemen valt me elke keer zwaar, maar het binden ook. In het begint van de relatie keek ik er naar uit om weer bij hem te zijn, maar inmiddels valt dat tegen en trek ik liever mijn eigen plan. Dat zeg ik alleen niet en dus ga ik mee in de flow van het moment.
Misschien houd ik wel afstand omdat ik weet dat het afscheid, wat onvermijdelijk is, me anders weer pijn doet.
Dit klinkt misschien heel onlogisch en ik kan er zelf ook niet echt een touw aan vastknopen.
Wat je schrijft over de bonk vaagheid is precies wat mij ook tegenstaat aan het idee om alleen al mijn twijfels bij hem te dumpen. Leuk dat ik eerlijk ben, maar het zorgt er volgens mij alleen voor dat er nog meer onduidelijkheid is.
Het is voor mij ook redelijk zwart wit. In een relatie wil je bij elkaar zijn ipv tijd voor jezelf. Ik kan geen dag voor mezelf pakken zonder me daar schuldig over te voelen en te gaan piekeren wat hij dan doet en hoe hij zich erbij voelt. Daarom eindigt dit cirkeltje altijd in de relatie verbreken. Dat is duidelijk en compleet helder. Wat me tegenhoudt is (vermoed ik) dat ik hem graag als gewone vriend zou willen behouden. Het sparren over bepaalde dingen, gezellig kletsen of er een dagje op uit gaan. Of hoort dat bij een relatie?
@tyche en frizz
Het klopt dat ik tijd alleen wil/nodig heb, maar hoe regel ik dat dan en hoe ga ik dan effectief met die tijd om want verdorie er staat zoveel op de planning voor de komende tijd.
Het klinkt zo simpel, maar het voelt zo niet simpel! Het doet pijn, pijn dat ik hem pijn en verdriet ga doen en ik wil dat niet. Ik voel me een slecht mens erdoor. Alsof ik misbruik van hem maak, doe ik nu ook al misschien?
Wat me opvalt is dat er niet inhoudelijk gereageerd wordt op mijn plus/minpunten (behalve frizz over de pluspunten) en ik vraag me oprecht af waarom. Zijn het zoveel rode vlaggen op een rijtje?
Ik heb ook geen idee hoe een relatie eruit hoort te zien, hoe het moet voelen, hoe het moet zijn. Dat besef is confronterend en enorm pijnlijk.
Ik weet niet te beschrijven hoe ik me voel bij hem. Als we samen ergens zijn dan ben ik meestal op mijn hoede of ik iemand bekend zie.
Het kan best gezellig zijn samen, hij is niet slecht of zo. Soms kan ik genieten van zijn aandacht, de knuffels, het samen op de bank liggen. Het bij elkaar zijn. Maar het voelt ook vaak als moetje.
Ik denk dat ik moeite heb met het “lat” gedeelte. Het afscheid nemen valt me elke keer zwaar, maar het binden ook. In het begint van de relatie keek ik er naar uit om weer bij hem te zijn, maar inmiddels valt dat tegen en trek ik liever mijn eigen plan. Dat zeg ik alleen niet en dus ga ik mee in de flow van het moment.
Misschien houd ik wel afstand omdat ik weet dat het afscheid, wat onvermijdelijk is, me anders weer pijn doet.
Dit klinkt misschien heel onlogisch en ik kan er zelf ook niet echt een touw aan vastknopen.
Wat je schrijft over de bonk vaagheid is precies wat mij ook tegenstaat aan het idee om alleen al mijn twijfels bij hem te dumpen. Leuk dat ik eerlijk ben, maar het zorgt er volgens mij alleen voor dat er nog meer onduidelijkheid is.
Het is voor mij ook redelijk zwart wit. In een relatie wil je bij elkaar zijn ipv tijd voor jezelf. Ik kan geen dag voor mezelf pakken zonder me daar schuldig over te voelen en te gaan piekeren wat hij dan doet en hoe hij zich erbij voelt. Daarom eindigt dit cirkeltje altijd in de relatie verbreken. Dat is duidelijk en compleet helder. Wat me tegenhoudt is (vermoed ik) dat ik hem graag als gewone vriend zou willen behouden. Het sparren over bepaalde dingen, gezellig kletsen of er een dagje op uit gaan. Of hoort dat bij een relatie?
@tyche en frizz
Het klopt dat ik tijd alleen wil/nodig heb, maar hoe regel ik dat dan en hoe ga ik dan effectief met die tijd om want verdorie er staat zoveel op de planning voor de komende tijd.
Het klinkt zo simpel, maar het voelt zo niet simpel! Het doet pijn, pijn dat ik hem pijn en verdriet ga doen en ik wil dat niet. Ik voel me een slecht mens erdoor. Alsof ik misbruik van hem maak, doe ik nu ook al misschien?
Wat me opvalt is dat er niet inhoudelijk gereageerd wordt op mijn plus/minpunten (behalve frizz over de pluspunten) en ik vraag me oprecht af waarom. Zijn het zoveel rode vlaggen op een rijtje?
Ik heb ook geen idee hoe een relatie eruit hoort te zien, hoe het moet voelen, hoe het moet zijn. Dat besef is confronterend en enorm pijnlijk.
Hope is the first step on the road to disappointment
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
