Hoe leven op orde stellen?

Twijfelaar zondag 29 oktober 2023 om 20:00

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling

2.39% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar donderdag 12 december 2024 om 13:27

Ze willen me trouwens gaan onderzoeken op ADHD, autisme en andere stoornissen. Ik was daar altijd fel op tegen, maar ik ben overstag (probeer ik te zijn). Geen idee of het me wat gaat brengen. Voor nu is het vooral de wachtlijst doorlopen en nergens aan denken.
Laatst wel getriggerd omdat er een topic geopend werd over iemand met ADHD. Ze schreef haar punten op waar ze tegenaan liep en ik herkende het grotendeels. Dat was geen fijne gewaarwording. Dus ook dat weggestopt en niet meer over nadenken. Het blijft daardoor wel sluimeren op de achtergrond.

Hope is the first step on the road to disappointment

tyche donderdag 12 december 2024 om 13:41

Wat naakt het zo bedreigend Twijfelaar, dat er wel eens sprake zou kunnen zijn van een stoornis?
Voelt het dan hopeloos?
Of ben je bang dat een label je ex munitie geeft?
Of iets anders?

What a nuanced anxiety

framboise-t donderdag 12 december 2024 om 17:03

Twijfelaar schreef: ↑
12-12-2024 09:59
@framboise-t: ik had je berichtje over je zoon al eerder gelezen, maar niet gereageerd omdat mijn eerste reactie niet gepast is. How can i make this about me?
Ik dacht namelijk dat ik je ermee kon helpen financieel gezien. Stom hè.
Hebben de mensen van de hobby enig idee waar zoon terecht kan? Als ik het goed begrijp moet je op zoek naar een nieuwe locatie/hobby?
Kan de gemeente iets betekenen in financieel opzicht? Iemand in de omgeving? Sorry als ik ratel, maar ik snap heel goed dat je het wilt oplossen / mogelijk maken voor zoon dus ik ga direct in de regelstand. Kunnen we met je meedenken?

Sorry als het overkwam als om geld bedelen, dat was zeker niet de bedoeling, ik wilde alleen het gepieker delen. Meedenken welkom!

De gemeente is de boosdoener, die stopte de subsidie. Ik heb inmiddels gehoord dat ze zijn begonnen om een alternatief te organiseren, het is onduidelijk of dat gaat lukken. Voorlopig wacht ik af waar ze mee komen.
En om het geldstukje te relativeren: kind heeft 2 hobby's, ook als dit stopt, blijft nog een hobby over. Ik trek vooral dat afwachten vrij slecht, kind is er gelukkig en het liep lekker, dus ik hoefde me er geen zorgen om te maken.

framboise-t wijzigde dit bericht op 12-12-2024 22:54
Reden: Privacy

6.49% gewijzigd

framboise-t donderdag 12 december 2024 om 17:20

Twijfelaar schreef: ↑
12-12-2024 11:04
Mijn eerste ingeving: ik wil dochter niet leren dat weglopen oke is. Ook niet als dat voor selfcare is. (Zij mag dat wel en ik laat haar dan ook.) Ik wilde er op dat moment voor haar zijn, maar ik denk inderdaad dat dat niet helemaal gelukt is zoals ik zou willen. Als ik naar mijn slaapkamer was gegaan dan had ik dochter alleen gelaten en zij vindt alleen in de woonkamer zijn eigenlijk niet fijn. Ze komt vaker naar boven als ik daar even bezig ben onder het mom van "ik vind het eng alleen".

O als dochter het niet fijn vindt om alleen te zijn dan zijn al mijn ideeën idd helemaal niet van toepassing. Ik woon op 1 verdieping, en zoon vindt het prima om alleen te zijn (ook als ik boodschappen ga doen bijv.) dus hele andere situatie.

framboise-t donderdag 12 december 2024 om 23:09

Twijfelaar schreef: ↑
12-12-2024 09:59
Direct na de bezichtiging eigenlijk al besloten dat het niks gaat worden. De hoge vraagprijs icm teveel verbouwingen die echt moeten. - Ergens gaf het wel wat rust na de bezichtiging.

Soms is een duidelijke nee veel beter te verdragen dan een misschien. Ik kan me wel voorstellen dat het je echt rust geeft, weten dat dit financieel buiten bereik ligt.

Verbinder vrijdag 13 december 2024 om 02:00

Twijfelaar schreef: ↑
12-12-2024 13:24
Een filmavond zou kunnen, maar ik zou geen leuke films weten.

Heb je Netflix? Of andere betaal tv?
Misschien kun je een beetje inschatten wat soort films je dochter leuk vindt? Als in comedy of drama of historisch ( met oude kostuums)
Of stop wat energie in het zoeken naar populaire familie films. Ik geloof dat je dat op Netflix kan zien ( ik heb het zelf niet).
Misschien vind je de film die jullie kijken zelf niet zo’n goede film maar…..dat hoeft ook niet. Als je dochter hem leuk vindt.
Het gaat er veel meer om dat jullie even samen tijd hebben, even zitten, een film kijken en gewoon even samen zijn. Halverwege even plaspauze, drinken maken etc.
Dit zijn momenten dat je meer aan het binden bent, je hoeft er niet voor te praten. Gewoon het feit dat je samen bent voor een paar uurtjes.
Je kunt zo’n avond wat vaker doen. Zeker in de wintermaanden. Mooi kaarsje branden.
Het zorgt voor sfeer, iets prettigs

verbinder wijzigde dit bericht op 13-12-2024 03:40

14.09% gewijzigd

Verbinder vrijdag 13 december 2024 om 02:07

Twijfelaar schreef: ↑
12-12-2024 13:27
Ze willen me trouwens gaan onderzoeken op ADHD, autisme en andere stoornissen. Ik was daar altijd fel op tegen, maar ik ben overstag (probeer ik te zijn). Geen idee of het me wat gaat brengen. Voor nu is het vooral de wachtlijst doorlopen en nergens aan denken.
Laatst wel getriggerd omdat er een topic geopend werd over iemand met ADHD. Ze schreef haar punten op waar ze tegenaan liep en ik herkende het grotendeels. Dat was geen fijne gewaarwording. Dus ook dat weggestopt en niet meer over nadenken. Het blijft daardoor wel sluimeren op de achtergrond.

Ik denk dat het wel goed is dat je je laat testen. Of misschien anders gezegd, ik denk dat je het niet kan voorkomen. Zeker nu je in de GGZ hulpverlening zit.
Ik merk bij mezelf dat ik verschillende punten herken van mezelf in veel ziektebeelden, adhd, autisme, add, aspergers, borderline. Er zullen er nog wel een aantal zijn. Maar ik heb geen van die diagnoses.
Misschien werkt dat bij jou ook zo, misschien niet.

Verbinder vrijdag 13 december 2024 om 02:19

Qua tips om te delen naar dochter, msschoen voor nu vooral de nadruk leggen op kwaliteit tijd met elkaar, proberen af en toe samen iets te doen. Bijvoorbeeld een keer koekjes bakken op een regenachtige zaterdag. Gewoon samen in de keuken wat bakken, leuteren. Koop wat grappige decoraties voor de koekjes, zodat jullie ze mooi en zeer decadent kunnen maken.

Qua delen over hulp die je krijgt zou ik wel mededelen als je dochter weer ziet na een week en jullie bespreken wellicht over gebeurtenissen van afgelopen week dat je ook naar de therapie was geweest. Je hoeft er verder niet inhoudelijk op in te gaan.

verbinder wijzigde dit bericht op 13-12-2024 11:56

47.79% gewijzigd

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 10:43

tyche schreef: ↑
12-12-2024 13:41
Wat naakt het zo bedreigend Twijfelaar, dat er wel eens sprake zou kunnen zijn van een stoornis?
Voelt het dan hopeloos?
Of ben je bang dat een label je ex munitie geeft?
Of iets anders?

Goede vraag, het antwoord complex en onsamenhangend?
Het voelt hopeloos inderdaad, nu houd ik me vast aan het idee dat het beter gaat worden met de juiste hulp. Met een stoornis zal dat niet zo zijn, want die heb je en kan je niet veranderen. Het tegenargument dat je kunt leren om ermee om te gaan vertrouw ik niet, het proces waar ik dan doorheen zou moeten evenmin niet. Alsof de verdoemenis op me wacht en ik er alles aan doe om die buiten te houden, terwijl het altijd zo leuk gezegd is dat als je door die verdoemenis heen bent, het "zoveel beter wordt/is". Ik geloof daar niet in. Beter gezegd, ik heb daar geen vertrouwen in.

Ik denk niet dat mijn ex dan munitie krijgt, niet meer dan nu, want hij weet niks. Hij heeft misschien zijn vermoedens en als dochter daar dingen verteld zal hij heus wel actie ondernemen, dus ik ga er voor nu vanuit dat dochter daar niks verteld. Niet over die zaken tenminste.
Ze heeft wel eens iets verteld en toen kreeg ik van ex een hoogdravend mailtje hoe ik het in mijn hoofd had gehaald om dat te doen. (dit gaat weer weg ivm herkenbaarheid: ik had dochter alleen gelaten ivm therapiesessie, zij was niet fit genoeg om naar school te gaan, maar niet ziek ziek. Met dochter overleg gehad of ze het goed vond als ik ging en dat ik altijd bereikbaar zou zijn en dan binnen tien minuten terug zou zijn. Ex heeft daar andere conclusies aan getrokken omdat ik niks tegen dochter had gezegd over therapie en daarop dus een kwaad mailtje.)

Ik denk maar dat als ex zou weten van sommige ruzies tussen mij en dochter dat ik wel meer mailtjes zou krijgen, maar feitelijk weet ik het niet natuurlijk. Dit heeft echter geen invloed op het eventueel geven van munitie en dus mijn angst voor het labeltje.

Het bedreigende zit hem vooral dus in het niet kunnen accepteren dat het niet meer wordt zoals het was. Dat ik mijn baan niet meer kan uitvoeren in de hoeveelheid die ik deed, dat ik wellicht voor altijd gedeeltelijk afgekeurd blijf en me zo chaotisch voel. Ik bedenk me net wel dat ik dat chaotische altijd al heb gehad, maar er een dusdanig strak regime overheen plakte dat chaos geen optie was. Werk was altijd op hetzelfde moment, boodschappen, huishouden, zorg voor de kinderen en noem maar op. Niks was me teveel en alles was gepland. Ik kreeg het ook allemaal onthouden en kon aanpassen waar nodig. Nu kan ik niet meer vooruit plannen en onthoud ik niks. Ik ben de controle kwijt, letterlijk de controle kwijt en dat maakt me onzeker en angstig. Een labeltje kan dat niet voor me veranderen. Ik en medicijnen is een no go. Dus als ik een labeltje krijg en ze adviseren dan iets van medicatie dan krijg ik daar weer ruzie met mezelf over (en met de hulpverleners, want als je niet wilt slikken dan wil je niet geholpen worden toch?)

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 10:58

framboise-t schreef: ↑
12-12-2024 17:03
Sorry als het overkwam als om geld bedelen, dat was zeker niet de bedoeling, ik wilde alleen het gepieker delen. Meedenken welkom!

De gemeente is de boosdoener, die stopte de subsidie. Ik heb inmiddels gehoord dat ze zijn begonnen om een alternatief te organiseren, het is onduidelijk of dat gaat lukken. Voorlopig wacht ik af waar ze mee komen.
En om het geldstukje te relativeren: kind heeft 2 hobby's, ook als dit stopt, blijft nog een hobby over. Ik trek vooral dat afwachten vrij slecht, kind is er gelukkig en het liep lekker, dus ik hoefde me er geen zorgen om te maken.

Zo kwam het helemaal niet over! Daarom schreef ik ook "how can i make this about me", want ik moest en zou delen dat dat mijn eerste gedachte was, dat ik je graag financieel zou helpen. Dat is een reflex van me dan ik direct iemand wil helpen. Ik heb nog steeds het geluk dat ik financieel niks te klagen heb, dus vandaar dat ik dat dacht. Dat reflex is een hardnekkige voor me. Laatst stond een vriendin met pech onderweg naar haar werk. Ik in de winkel. Toen ze appte dat ze autopech had, was mijn eerste gedachte "hup naar huis en haar ophalen / op weg helpen". Dat heb ik toen onderdrukt, omdat ze niks vroeg. Wat was ik trots op mezelf. Totdat ze tien minuten later de vraag dropte of ik haar kon oppikken, toen ging het regelrad direct aan de slag om het mogelijk te maken. Ik kan dan letterlijk alles laten vallen om dat te gaan doen. Stom hè. Dit even als uitleg waarom ik het aangaf om te helpen. Ik heb jouw post dus zeker niet gelezen als bedelen om geld. Echt niet! Blijf vooral je frustraties/gepieker delen, dan probeer ik wat minder in de "ik regel dat wel" stand te gaan zitten

Jammer dat die subsidie stopt. Ondanks dat ik begrijp dat gemeentes niet aan alles kunnen bijdragen (tel de bezuinigingen erbij op), lijkt het me toch logisch dat ze proberen te zorgen voor een bepaalde continuïteit. Was het een druk bezochte hobby? Heb ik het goed onthouden dat je een bijdrage deed voor kind? Ik denk dat je het niet wilt delen, maar kun je iets specifieker zijn over de hobby?

Afwachten is verschrikkelijk vind ik. Geef mij maar duidelijkheid! Ook als dat betekent dat iets niet meer doorgaat, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Wel fijn dat kind nog een hobby heeft. Dan valt tenminste niet alles weg. Is die hobby een stabiel iets? Dus niet/minder subsidiegevoelig?

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 10:59

framboise-t schreef: ↑
12-12-2024 23:09
Soms is een duidelijke nee veel beter te verdragen dan een misschien. Ik kan me wel voorstellen dat het je echt rust geeft, weten dat dit financieel buiten bereik ligt.

Je omschrijft het zoals het is. Dit is niet haalbaar. Punt. Klaar. Next.
Rationeel is dat wat er gebeurd en ik merk ook wel dat ik het losgelaten heb. Waar ik de afgelopen weken vaker langs het huis ben gereden, negeer ik het nu. Daar ben ik op zich wel goed in, negeren. Te goed....

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 11:03

Verbinder schreef: ↑
13-12-2024 02:00
Heb je Netflix? Of andere betaal tv?
Misschien kun je een beetje inschatten wat soort films je dochter leuk vindt? Als in comedy of drama of historisch ( met oude kostuums)
Of stop wat energie in het zoeken naar populaire familie films. Ik geloof dat je dat op Netflix kan zien ( ik heb het zelf niet).
Misschien vind je de film die jullie kijken zelf niet zo’n goede film maar…..dat hoeft ook niet. Als je dochter hem leuk vindt.
Het gaat er veel meer om dat jullie even samen tijd hebben, even zitten, een film kijken en gewoon even samen zijn. Halverwege even plaspauze, drinken maken etc.
Dit zijn momenten dat je meer aan het binden bent, je hoeft er niet voor te praten. Gewoon het feit dat je samen bent voor een paar uurtjes.
Je kunt zo’n avond wat vaker doen. Zeker in de wintermaanden. Mooi kaarsje branden.
Het zorgt voor sfeer, iets prettigs

Ik heb een betaal-tv. Welke laat ik even in het midden ivm herkenbaarheid. (Niet alsof niemand anders deze aanbieder heeft, maar de angst herkent te worden is te groot.)
Ik kan wel eens kijken of er leuke (kerst)films te vinden zijn. Soms kijken we wel samen tv of komt kind tegen me aanliggen op de bank als ze aan het gamen is, dat is ook altijd wel knus toch? Ik ken dat oprecht niet van vroeger dus ik vind het heel lastig om het toe te laten / te regelen, maar ook om te beoordelen of ik het dan goed doe.

twijfelaar wijzigde dit bericht op 13-12-2024 11:03
Reden: typo

0.35% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 11:09

Verbinder schreef: ↑
13-12-2024 02:07
Ik denk dat het wel goed is dat je je laat testen. Of misschien anders gezegd, ik denk dat je het niet kan voorkomen. Zeker nu je in de GGZ hulpverlening zit.
Ik merk bij mezelf dat ik verschillende punten herken van mezelf in veel ziektebeelden, adhd, autisme, add, aspergers, borderline. Er zullen er nog wel een aantal zijn. Maar ik heb geen van die diagnoses.
Misschien werkt dat bij jou ook zo, misschien niet.

Ik kan het inderdaad niet voorkomen. Ik moet en zal me laten testen, want anders kunnen ze niks betekenen. Voor een deel snap ik dat, voor een deel verzet ik me ertegen. Dat de bedrijfsarts zei dat ze het goed vond dat ik me ging laten testen, dat ik er nu voor open stond, dat liet me wel denken aan hoe erger ik me ertegen verzet heb. Ik onderga het, ik ben het er niet mee eens, maar ik heb/zie geen andere optie.

Heb jij je laten testen en kwam er toen uit dat je wel een paar kenmerken had maar nergens voldeed aan genoeg kenmerken om de diagnose te krijgen?

Ik dacht dat ze bij de GGZ al eens gezegd hebben dat ik wel kenmerken van autisme heb, maar ze zo op het oog (na intake gesprek) niet voldoende aanknopingspunten zagen om daarop verder te testen. Van een andere GGZ therapeute kan ik me herinneren dat ze zei dat ze in het begin een sterk vermoeden van autisme had, maar dit gaande weg de behandeling vermindert was. Dit zijn voor mij wel uitspraken dat ik bang ben dat ze me dadelijk een diagnose geven, daarop gaan behandelen en dan tot de conclusie komen dat de diagnose niet passend is voor mij.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 11:16

Verbinder schreef: ↑
13-12-2024 02:19
Ja begrijpelijk na dit lezen dat je terughoudend bent in het delen naar dochter. Gezien eventuele reakties van ex.
En je dochter is ook nog erg jong.
Qua tips om te delen naar dochter, msschoen voor nu vooral de nadruk leggen op kwaliteit tijd met elkaar, proberen af en toe samen iets te doen. Bijvoorbeeld een keer koekjes bakken op een regenachtige zaterdag. Gewoon samen in de keuken wat bakken, leuteren. Koop wat grappige decoraties voor de koekjes, zodat jullie ze mooi en zeer decadent kunnen maken.

Qua delen over hulp die je krijgt zou ik wel mededelen als je dochter weer ziet na een week en jullie bespreken wellicht over gebeurtenissen van afgelopen week dat je ook naar de therapie was geweest. Je hoeft er verder niet inhoudelijk op in te gaan.

Wil je die qoute aub weghalen. Ik wil het stukje over uitspraken ex verwijderen namelijk. \
Dochter is jong, maar ze begrijpt wel veel hoor. Ze ziet dat het niet loopt tussen haar ouders en ze ziet ook op andere plekken dat het anders zou kunnen.

Ik probeer om de tijd met dochter goed door te brengen. Leuke dingen te doen, aandacht aan haar te geven. Komende week een uitje op de planning staan. Anderzijds merk ik dat ze afstand neemt, dat ze uitjes liever samen met een vriendinnetje doet. Ook omdat haar moeder natuurlijk minder leuk is om mee te zwemmen bijvoorbeeld. Los van mijn energiestrop, kan ik haar fantasiespellen vaak niet volgen. Met vriendinnetjes gaat dit natuurlijk een stuk beter.

Ik kom niet vaak bij therapie, maar ik kan bijvoorbeeld komende keer wel zeggen dat ik contact heb gezocht met de haptonoom om wat dingen te bespreken die me dwars zaten. Ik heb haar namelijk wel gemaild, maar dat was nav het voorval met ex.
Ik hoop ergens ook nog een "goed" moment te vinden om aan te geven dat ik minder ben gaan werken, want dat weet ze niet en ik heb nu constant het gevoel dat ik tegen haar lieg. Als zij bijvoorbeeld naar school gaat en ik doe alsof ik naar het werk ga, dat voelt niet fijn. Maar hier zit wel de angst dat ex dit te weten komt en er dus een reactie volgt. Ik gun hem de genoegdoening niet dat hij in zijn handjes klapt omdat ie me kapot heeft gekregen.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 11:20

Ik heb geen idee wat ik moet gaan doen, het is momenteel echt onrustig in mijn lichaam en hoofd. Ik zou het liefste onder een dekentje wegkruipen en gaan slapen.

Wat ik ga doen is richting ouderlijk huis en een poging doen een doos te vullen. Al is het maar met spullen waar ik nu nog niet over kan beslissen.

Maandag het idee dat ik de wereld aankan, vrijdag het idee dat de wereld me overreden heeft. Er is totaal geen balans.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 11:49

Als herinnering voor mezelf: (en jullie om me daarop te attenderen als nodig, mag dat?)

Ik heb een paar mailtjes voor werk gelezen, verwerkt en verstuurd en ik draai door. Ik zag een mailtje waarop ik wilde reageren met "als ik ga opbouwen van uren dan is dit het eerste wat ik ga oppakken" en ik krijg er de tranen van in mijn ogen. Ik voel een onmacht en onkunde die groot is. Ik kan niet opbouwen, ik zou echt niet weten hoe. Ik voel me op. Mijn schouders en nek doen pijn van de spanning. Het gaat NIET goed!

Hope is the first step on the road to disappointment

Verbinder vrijdag 13 december 2024 om 12:05

Ja, rottig joh.
Je hele lijf geeft aan dat je niet kunt opbouwen nu.
Soms is het alleen weten dat het zo is. Nu voel je dat het werkelijk zo is.
Je kunt niet doorgaan op de oude manier.
Rot he, als dat zo heftig binnenkomt.

Misschien helpt een rug massage. Heb je je rug wel eens laten masseren?
Als je een bad hebt thuis kun je een bad maken met Epsom salts (te hoop bij drogist) wat helpt bij spierspanningen.

Quote is weggehaald.

Verbinder vrijdag 13 december 2024 om 12:10

Er zijn ook zalven te koop bij de drogist die je kunt opsmeren bij harde stijve spieren. Ook bij spanningsspieren.

Twijfelaar vrijdag 13 december 2024 om 12:33

Nu komt het voor mij dus echt lastige stuk. De pijn in schouders en nek is weg. De tranen opgedroogd en ik sta op het punt te vertrekken naar ouderlijk huis (werd tijd!).

Het hele idee van "ik kan niet meer' is verdwenen als sneeuw voor de zon. Het sluimert nog wel en ik "weet" het inmiddels ook, maar ik voel het niet en gedraag me er ook niet naar. Dat maakt het zo lastig om tijdens een intake te vertellen waar ik last van heb, want ik kan alleen vertellen waar ik ter plekke last van heb. Al het andere is verdwenen.

Hier is al vaker geopperd een lijstje te maken met klachten, dat lijstje had ik ooit al eens gemaakt en misschien moet ik daar toch weer eens aan beginnen. Concrete momenten opschrijven wat er gebeurd en wat de aanleiding was. Waar ik op dat moment dan last van heb. Ik ben alleen bang dat dat weer een ellenlange opsomming wordt die ik vervolgens niet ga laten lezen of vertellen omdat er geen interesse voor is vanuit een therapeut.

Nu ga ik echt en probeer ik me niet te laten afleiden door van alles en nog wat.

twijfelaar wijzigde dit bericht op 13-12-2024 12:33
Reden: Aanvulling

4.09% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Frizz vrijdag 13 december 2024 om 21:34

Voor jou en dochter;
Bij Action liggen momenteel veel ‘kant-en-klaar’ knutselpakketten voor kerst;
- een boek met kartonnen huisjes die je met witte stift bewerkt en in elkaar zet
- een muziekdoosje of kerstballen van hout; eerst samen verven en dan in elkaar zetten
- kerstballen met diamond painting

Ik heb een kind dat daar niet perse van houdt, maar dan ga ik het gewoon doen en wat denk je; dan wil hij ineens ook!

Allemaal lekker simpel en met Sky Radio op de achtergrond en kerstkransjes op tafel helemaal gezellig.

•

Verbinder zaterdag 14 december 2024 om 05:21

Twijfelaar schreef: ↑
13-12-2024 11:09
Heb jij je laten testen en kwam er toen uit dat je wel een paar kenmerken had maar nergens voldeed aan genoeg kenmerken om de diagnose te krijgen?

Ik ben niet getest. De focus voor behandeling bij mij was voor gegeneraliseerde angststoornis en depressie. Het is alweer wat jaartjes geleden.
Daarnaast herkende ik veel van mezelf in andere ziektebeelden. En het rare was dat de hoedanigheid fluctueerde. Soms ging het een tijd op een bepaalde manier dat ik echt dacht dat ik autisme had. Maar ik had teveel controle over mezelf om het een ziektebeeld te noemen. Ik kon dat nl van binnen ‘regelen’ . Ik kon bewust weer even zorgen dat ik meer aandacht aan iets gaf of bijvoorbeeld mensen onder ogen tevkomen.

Andere momenten herkende ik erg veel van ADD/ADHD. En ook dat fluktueerde. Ik heb hier nooit hulp voor gevraagd.
Ook hier gold weer dat ik bewust met wat extra inzet dingen kon veranderen. Maar die extra inzet dievik gaf kon ik niet lang volhouden.
Misschien een vrij onduidelijk verhaal

Verbinder zaterdag 14 december 2024 om 05:37

Twijfelaar schreef: ↑
13-12-2024 12:33
Nu komt het voor mij dus echt lastige stuk. De pijn in schouders en nek is weg. De tranen opgedroogd en ik sta op het punt te vertrekken naar ouderlijk huis (werd tijd!).

Het hele idee van "ik kan niet meer' is verdwenen als sneeuw voor de zon. Het sluimert nog wel en ik "weet" het inmiddels ook, maar ik voel het niet en gedraag me er ook niet naar. Dat maakt het zo lastig om tijdens een intake te vertellen waar ik last van heb, want ik kan alleen vertellen waar ik ter plekke last van heb. Al het andere is verdwenen.

En dat herken ik.

Bij mij presenteerde het ook vaak op die manier.
Ik had zelfs wel dat ik een grote huilbui kreeg en na 1 minuut kon ik bedenken:’ wat is er nou eigenlijk aan de hand’?
En dat voelde dan ook zo. Alsof de lading zomaar was verdwenen, van me vandaan was gegaan.
Terwijl ik aanvankelijk een grote lading voelde en huilen spontaan gebeurde.

Dat is voor de hulpvraag een lastige ja.
Ik denk dat het dat lijstje wel handig is voor jezelf om te maken en dat je ook kunt vermelden dat je met momenten beter bij je gevoel kunt komen dan andere momenten. En de situatie van de emails als voorbeeld kan geven.

framboise-t zaterdag 14 december 2024 om 10:53

Twijfelaar schreef: ↑
13-12-2024 10:58
Daarom schreef ik ook "how can i make this about me", want ik moest en zou delen dat dat mijn eerste gedachte was, dat ik je graag financieel zou helpen. Dat is een reflex van me dan ik direct iemand wil helpen. Ik heb nog steeds het geluk dat ik financieel niks te klagen heb, dus vandaar dat ik dat dacht. Dat reflex is een hardnekkige voor me.

Ik denk dat je het niet wilt delen, maar kun je iets specifieker zijn over de hobby?

Afwachten is verschrikkelijk vind ik. Geef mij maar duidelijkheid! Ook als dat betekent dat iets niet meer doorgaat, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Wel fijn dat kind nog een hobby heeft. Dan valt tenminste niet alles weg. Is die hobby een stabiel iets? Dus niet/minder subsidiegevoelig?

Dat kwam 100% over hoor, dat je wilde helpen. Die andere hobby is stabiel & veel goedkoper, als daar iets in verandert, valt het op te vangen. Ik zet hobby liever niet hier i.v.m. privacy.

En eigenlijk heb ik financieel ook niets te klagen, ik ben vooral heel goed in dramatische doemscenario's bedenken (dat hobby toch doorgaat maar opeens wel twee keer zo duur wordt, ofzo, of een doorstart heeft op een hele onhandige onbereikbare plek, en ik daar achter kom in een gesprek waar kind bij is en ik dan in een split-second toch zeg ' o prima' en ik er vervolgens aan vast zit.

framboise-t zaterdag 14 december 2024 om 11:17

Qua filmtips: deze week Chocolat gekeken met kind (netflix). Hij vind de meeste 'oude' films niet leuk maar deze wel. (Ik weet nog dat hij uitkwam in de bios, kind vroeg zelfs 'in welke tijd speelt dit eigenlijk' en toen zei ik, nou ze hadden overal al elektriciteit dus ik denk niet de middeleeuwen maar wat later

).

En mijn kind houdt ook niet van knutselen Frizz, maar ik wel, wat een goed idee om dat gewoon zelf te gaan doen!

framboise-t zaterdag 14 december 2024 om 11:27

Helpt het om naar dochter ipv 'haptonoom' de naam van de therapeut te noemen? Ik zei tegen kind iets van 'ik breng jou naar school, en ik fiets gelijk door naar Miep'. En Miep was dan de psycholoog, maar dan klinkt het niet zo zwaar en tegelijkertijd hoef je niet je hele agenda af te schermen van kind.

Actieve topics