Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 12 februari 2025 om 17:48
Ja, als iemand zegt 'je hebt geen bewijs dus ik kan niets met wat je zegt' daar werd ik vroeger heel wanhopig van. Ongezien, ongehoord etc. Maar tegenwoordig denk ik dan niet meer 'had ik maar bewijs' in plaats daarvan denk ik 'je deed al iets wat ik niet fijn vond, en in plaats van echt te luisteren, schoffel je me nog eens onderuit'.Twijfelaar schreef: ↑12-02-2025 17:32@framboise-t
Helaas heb ik die grip wel nog nodig omdat ik denk dat het ooit nog eens nodig kan zijn om aan een feitencheck te doen. Wellicht ook geïnspireerd door de vraag naar voorbeelden als ik wel eens aangaf iets niet fijn te vinden. Dan moest ik dat altijd beargumenteren met voorbeelden. Die kon ik dan niet zo oprakelen dus was het gesprek ten einde. Mijn argument werd dan in ieder geval onder de tafel geschoven want niet waar want geen bewijs.
Een van mijn ouders doet ook zo, die reageert niet op je gevoel tenzij die zich in dezelfde situatie ook zo zou voelen. Heel koud vind ik dat. Niet iedereen is hetzelfde.
woensdag 12 februari 2025 om 17:55
Qua winterdip: hoe langer het licht is, hoe beter het gaat. Ik wil in de winter het liefste de hele dag in bed blijven liggen met een thermos warme chocomel op m'n nachtkastje. Dat gaat jammer genoeg niet (al kan ik al wel eens verlangen naar m'n pensioen over 30 jaar: dan denk ik echt dat ik hooguit 1 keer per week de deur uit ga naar de bieb, en de rest van de tijd met een dekentje op de bank overleef op chips en diepvriespizza tot het lente wordt).
woensdag 12 februari 2025 om 18:08
Zou je de ambivalentie t.o.v. je ex kunnen uitspreken naar een therapeut? Of desnoods tekenen? De heke situatie dat hij je aanvalt, je dat waarneemt en ergens ook voelt, maar dat je dan gelijk de neiging hebt om het voor hem op te nemen?
Er kunnen zoveel scenario's aan de hand zijn, dat dat wel iets is om bij een therapeut uit elkaar te peuteren.
Je loyaliteits/verdedigingsreactie komt ergens vandaan.
Een greep uit de mogelijkheden:
- je wereldbeeld 'klopt' als jij de schuld krijgt en niet een ander
- wat zegt het over jou als je ooit je leven gedeeld hebt met iemand die een enorme *** blijkt te zijn
- naweeën van de patriarchale samenleving van onze voorouders: mocht er vroeger bij jou thuis kritiek komen op mannen/vaderfiguren? Of was dat verboden / gevaarlijk?
Er kunnen zoveel scenario's aan de hand zijn, dat dat wel iets is om bij een therapeut uit elkaar te peuteren.
Je loyaliteits/verdedigingsreactie komt ergens vandaan.
Een greep uit de mogelijkheden:
- je wereldbeeld 'klopt' als jij de schuld krijgt en niet een ander
- wat zegt het over jou als je ooit je leven gedeeld hebt met iemand die een enorme *** blijkt te zijn
- naweeën van de patriarchale samenleving van onze voorouders: mocht er vroeger bij jou thuis kritiek komen op mannen/vaderfiguren? Of was dat verboden / gevaarlijk?
woensdag 12 februari 2025 om 18:08
Is de pest van je ex niet dat hij precies hetzelfde zegt als je eigen interne criticus?Die isheel sterk is omdat je van jongs af aan hebt geleerd dat wat jij vindt, voelt en zegt en eigenlijk wie jij bent er niet toe doet.
Zijn twijfel, afwijzing, kritiek op jou is voor jou zo geloofwaardig, dat het geen optie is om het niet serieus te nemen, want dan voelt het alsof je liegt over jezelf.
En een ander deel van jou voelt dat dit zo werkt, en gaat juist keihard in de verdediging tegen hem. Het is een strijd in jezelf, die wordt gespiegeld door de strijd tussen je ex en jou.
Er is geen makkelijke snelle manier om dat te leren loslaten. Want dat vraagt een grote verandering van je zelfbeeld, en daar heb je goede hulp bij nodig.
Een belangrijke stap is dat je ziet dat wat hij zegt niet helemaal waar is, dat een deel van je er tegenin gaat. Een volgende stap is misschien om je te realiseren dat het niet vreemd is dat je zo heftig op hem reageert, dat dat voortkomt uit je verleden en dat kwaad worden om je eigen emoties je niet verder helpt. Je hebt de gereedschappen nog niet om het anders te doen, dus het is best onredelijk om jezelf kwalijk te nemen dat je doet zoals je doet. Je bent geen slecht mens of slechte moeder omdat je geraakt wordt. Het is wel heel erg klote. En ook weer een heel concrete hulpvraag om nu ergens te noteren zodat je het mee kan nemen: ik wil minder geraakt worden door conflicten met uitspraken van mijn ex en leren vertrouwen op mijn eigen oordeel.
Zijn twijfel, afwijzing, kritiek op jou is voor jou zo geloofwaardig, dat het geen optie is om het niet serieus te nemen, want dan voelt het alsof je liegt over jezelf.
En een ander deel van jou voelt dat dit zo werkt, en gaat juist keihard in de verdediging tegen hem. Het is een strijd in jezelf, die wordt gespiegeld door de strijd tussen je ex en jou.
Er is geen makkelijke snelle manier om dat te leren loslaten. Want dat vraagt een grote verandering van je zelfbeeld, en daar heb je goede hulp bij nodig.
Een belangrijke stap is dat je ziet dat wat hij zegt niet helemaal waar is, dat een deel van je er tegenin gaat. Een volgende stap is misschien om je te realiseren dat het niet vreemd is dat je zo heftig op hem reageert, dat dat voortkomt uit je verleden en dat kwaad worden om je eigen emoties je niet verder helpt. Je hebt de gereedschappen nog niet om het anders te doen, dus het is best onredelijk om jezelf kwalijk te nemen dat je doet zoals je doet. Je bent geen slecht mens of slechte moeder omdat je geraakt wordt. Het is wel heel erg klote. En ook weer een heel concrete hulpvraag om nu ergens te noteren zodat je het mee kan nemen: ik wil minder geraakt worden door conflicten met uitspraken van mijn ex en leren vertrouwen op mijn eigen oordeel.
What a nuanced anxiety
donderdag 13 februari 2025 om 01:20
framboise-t schreef: ↑12-02-2025 17:39Tuin-ideeën voor zolang je nog niet weet of je wilt blijven: de dure dingen (schutting, terras, vaste planten) overslaan, wel een aantal perken maken. Als het in april niet meer vriest, omspitten, evt. wat zakken aarde erin. Ik zou doen: een mini-moestuin, een border met eenjarige bloemen en, als je plek hebt, een veldje met wilde-bloemenmix.
Heb je van die kweekbakken? Dan kun je vanaf maart al zaaien, als je dat leuk vindt.
In mijn buurtje zit ook een kast met stekjes die je kunt ruilen, zo leuk!
Eenjarige bloemen: je kunt bijv lathyrus (siererwt) zaaien, of de boel opvrolijken met bijv. viooltjes en lobelia of andere eenjarigen uit een tuincentrum
Mijn zoon is met geen stok een tuincentrum in te krijgen, jammer genoeg, maar ik vond dat als kind zelf wel een leuk uitje.
Het tegentegeltuintopic vind ik ook ontzettend leuk om doorheen te lezen. En je kunt misschien al wel uitzoeken welke milieuvriendelijke kwekers er bij je in de buurt zitten.
Goeie ideeen Framboise
donderdag 13 februari 2025 om 21:03
Sorry lieve mensen, ik heb geen puf om te reageren.
Merk dat er vaak topics hier voorbij komen die me triggeren, maar waar ik dan toch niks mee kan. Zoals nu een moeder die met dochter naar Parijs gaat en vraagt hoe het zit met het toestemmingsformulier van de vader. Doet me denken aan mijn ex die zonder verklaring onze dochter mee nam op vliegreis. Ik kan er nu nog steeds boos om worden.
Merk dat er vaak topics hier voorbij komen die me triggeren, maar waar ik dan toch niks mee kan. Zoals nu een moeder die met dochter naar Parijs gaat en vraagt hoe het zit met het toestemmingsformulier van de vader. Doet me denken aan mijn ex die zonder verklaring onze dochter mee nam op vliegreis. Ik kan er nu nog steeds boos om worden.
Hope is the first step on the road to disappointment
donderdag 13 februari 2025 om 21:22
Dat is ok hoor
Het is ronduit flut om en vermoeiend om al die emoties te ervaren.
dinsdag 18 februari 2025 om 15:42
Absoluut Verbinder. Al die emoties, of zoals nu een gebrek aan emoties/gedachten omdat alles zo veel is dat er een blokkade ontstaat. Ik voel een onrust en drukkend gevoel, maar wat eronder zit is mij onbekend.
Er is weer veel gebeurd afgelopen week en ik krijg het niet uit mijn systeem. Alsof het ergens verstopt zit, opgeslagen tot de volgende uitbraak. Wellicht dat dat de onrust verklaard?
Laatst een confronterend moment gehad. Ik keek naar mijn dochter tijdens een ruzietje en zag exact de gezichtsuitdrukkingen van mijn ex. Dat was echt geen fijn moment. Ik zie mijn dochter niet als mijn ex en heb ook niet het gevoel dat ik mijn spanning richting ex naar mijn dochter projecteer, maar toch, het kan zijn dat ik dat onbewust wel doe.
Ik weet niet hoe ik beter met de stressvolle situaties om kan gaan. Ik had ter plekke wel de behoefte om erover te praten met iemand, of schrijven, maar beide niet gedaan omdat ik geen ruimte had om dat te doen. Daarna sluit ik het af (?) en is het klaar, maar eigenlijk is het dan niet klaar omdat het blijft sluimeren onderhuids. Ik moet dus gaan voorkomen dat het onderhuids gaat, maar hoe? Als er geen ruimte is om het ter plekke te uiten, daarna dusdanig gesloopt voelen dat er simpelweg geen puf meer voor is.
Als ik een afspraak zou hebben bij de haptonoom dan kon ik het daar bespreken, maar dat duurt nog erg lang. Ik heb net geprobeerd om haar te mailen maar er komen geen woorden. De gebeurtenissen lijken vervaagd toch een wazige situatie waarvan ik niet meer weet waar het over ging.
Er is weer veel gebeurd afgelopen week en ik krijg het niet uit mijn systeem. Alsof het ergens verstopt zit, opgeslagen tot de volgende uitbraak. Wellicht dat dat de onrust verklaard?
Laatst een confronterend moment gehad. Ik keek naar mijn dochter tijdens een ruzietje en zag exact de gezichtsuitdrukkingen van mijn ex. Dat was echt geen fijn moment. Ik zie mijn dochter niet als mijn ex en heb ook niet het gevoel dat ik mijn spanning richting ex naar mijn dochter projecteer, maar toch, het kan zijn dat ik dat onbewust wel doe.
Ik weet niet hoe ik beter met de stressvolle situaties om kan gaan. Ik had ter plekke wel de behoefte om erover te praten met iemand, of schrijven, maar beide niet gedaan omdat ik geen ruimte had om dat te doen. Daarna sluit ik het af (?) en is het klaar, maar eigenlijk is het dan niet klaar omdat het blijft sluimeren onderhuids. Ik moet dus gaan voorkomen dat het onderhuids gaat, maar hoe? Als er geen ruimte is om het ter plekke te uiten, daarna dusdanig gesloopt voelen dat er simpelweg geen puf meer voor is.
Als ik een afspraak zou hebben bij de haptonoom dan kon ik het daar bespreken, maar dat duurt nog erg lang. Ik heb net geprobeerd om haar te mailen maar er komen geen woorden. De gebeurtenissen lijken vervaagd toch een wazige situatie waarvan ik niet meer weet waar het over ging.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 februari 2025 om 15:59
@framboise-t
Goede omdenking m.b.t. dat bewijs.
Helaas hoor ik het mijn dochter nu ook steeds vaker zeggen en mijn woorden in twijfel trekken. Vooral tijdens een ruzie of discussie. Dan is het niet zo gegaan zoals ik het beschrijf en wuift ze alle schuld weg. Dat maakt mij onzeker over mezelf en oprecht afvragend of ik geen camera zou ophangen zodat we het kunnen terugkijken. Dat is natuurlijk niet wat ik wil, maar ik ga het bijna zien als een noodzakelijk kwaad. Ik voel me dan heel machteloos in zo'n situatie.
Het is trouwens niet mijn bedoeling om de schuld bij dochter neer te leggen, het is een tendens van actie en reactie. Door mijn manier van reageren, reageert zij ook weer op een bepaalde manier en dat is een vicieuze cirkel die ik maar lastig doorbroken krijg.
Ik probeer me trouwens wel in te leven in mijn dochter, ik zal niet zeggen dat ik haar gedachten en gevoelens altijd begrijp, maar ik probeer wel open te staan voor wat ze zegt en aangeeft.
De zon begint steeds langer te schijnen. Ik merk het nu sinds een paar weken dat het langer licht is in de avond. Heerlijk vind ik dat. Hopelijk heeft het voor jou ook een positief effect!
Nadeel vind ik dan wel weer dat ik meer druk voel om aan de slag te gaan in de tuin. Het is nu een groot grasveld, dus ik moet echt aan de slag met het indelen van borders en eventueel grotere stukken met struiken en keien waar dan bodembedekkers over kunnen groeien. Veel ideeën, maar weinig concreet. Dat wat concreet is, durf ik eigenlijk niet uit te voeren omdat ik dus nu de insecten nog niet overhoop wil halen. Misschien iets voor in de aankomende vakantie.
Het tegentegeltuintopic volg ik, soms pik ik er wat van mee.
Een milieuvriendelijke kweker heb ik al gevonden, helemaal blij mee. Eerst bepalen hoe ik de tuin wil indelen en dan kan ik daar mijn slag gaan slaan.
Zou je de ambivalentie t.o.v. je ex kunnen uitspreken naar een therapeut? Of desnoods tekenen? De heke situatie dat hij je aanvalt, je dat waarneemt en ergens ook voelt, maar dat je dan gelijk de neiging hebt om het voor hem op te nemen?
Ik denk dat ik dit ga aankaarten bij de haptonoom. We hadden afgesproken verder te verdiepen in mijn omgang met mijn ex, misschien kunnen we dit erbij laten aansluiten. Dat kan ik haar wel mailen. Dank je wel voor de tip!
De greep uit de mogelijkheden die je noemt zijn allemaal herkenbaar. Ik ben altijd de schuldige (gevoelsmatig), tja wat zegt het over mij dat ik zo lang bij hem gebleven ben, of wat zegt het over mij dat ik zo over hem denk want zo slecht is hij toch niet? Kritiek richting mijn ouders was uit den boze. Mijn vader (sorry pap) kon vrij boos worden. Ik heb een onverklaarbare angst voor hem gehad als kind, terwijl ik nooit (tenminste niet kan herinneren) geslagen werd.
Goede omdenking m.b.t. dat bewijs.
Helaas hoor ik het mijn dochter nu ook steeds vaker zeggen en mijn woorden in twijfel trekken. Vooral tijdens een ruzie of discussie. Dan is het niet zo gegaan zoals ik het beschrijf en wuift ze alle schuld weg. Dat maakt mij onzeker over mezelf en oprecht afvragend of ik geen camera zou ophangen zodat we het kunnen terugkijken. Dat is natuurlijk niet wat ik wil, maar ik ga het bijna zien als een noodzakelijk kwaad. Ik voel me dan heel machteloos in zo'n situatie.
Het is trouwens niet mijn bedoeling om de schuld bij dochter neer te leggen, het is een tendens van actie en reactie. Door mijn manier van reageren, reageert zij ook weer op een bepaalde manier en dat is een vicieuze cirkel die ik maar lastig doorbroken krijg.
Ik probeer me trouwens wel in te leven in mijn dochter, ik zal niet zeggen dat ik haar gedachten en gevoelens altijd begrijp, maar ik probeer wel open te staan voor wat ze zegt en aangeeft.
De zon begint steeds langer te schijnen. Ik merk het nu sinds een paar weken dat het langer licht is in de avond. Heerlijk vind ik dat. Hopelijk heeft het voor jou ook een positief effect!
Nadeel vind ik dan wel weer dat ik meer druk voel om aan de slag te gaan in de tuin. Het is nu een groot grasveld, dus ik moet echt aan de slag met het indelen van borders en eventueel grotere stukken met struiken en keien waar dan bodembedekkers over kunnen groeien. Veel ideeën, maar weinig concreet. Dat wat concreet is, durf ik eigenlijk niet uit te voeren omdat ik dus nu de insecten nog niet overhoop wil halen. Misschien iets voor in de aankomende vakantie.
Het tegentegeltuintopic volg ik, soms pik ik er wat van mee.
Een milieuvriendelijke kweker heb ik al gevonden, helemaal blij mee. Eerst bepalen hoe ik de tuin wil indelen en dan kan ik daar mijn slag gaan slaan.
Zou je de ambivalentie t.o.v. je ex kunnen uitspreken naar een therapeut? Of desnoods tekenen? De heke situatie dat hij je aanvalt, je dat waarneemt en ergens ook voelt, maar dat je dan gelijk de neiging hebt om het voor hem op te nemen?
Ik denk dat ik dit ga aankaarten bij de haptonoom. We hadden afgesproken verder te verdiepen in mijn omgang met mijn ex, misschien kunnen we dit erbij laten aansluiten. Dat kan ik haar wel mailen. Dank je wel voor de tip!
De greep uit de mogelijkheden die je noemt zijn allemaal herkenbaar. Ik ben altijd de schuldige (gevoelsmatig), tja wat zegt het over mij dat ik zo lang bij hem gebleven ben, of wat zegt het over mij dat ik zo over hem denk want zo slecht is hij toch niet? Kritiek richting mijn ouders was uit den boze. Mijn vader (sorry pap) kon vrij boos worden. Ik heb een onverklaarbare angst voor hem gehad als kind, terwijl ik nooit (tenminste niet kan herinneren) geslagen werd.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 februari 2025 om 16:01
@tyche
Rake post.
Dit vat het wel samen denk ik: Zijn twijfel, afwijzing, kritiek op jou is voor jou zo geloofwaardig, dat het geen optie is om het niet serieus te nemen, want dan voelt het alsof je liegt over jezelf.
En een ander deel van jou voelt dat dit zo werkt, en gaat juist keihard in de verdediging tegen hem. Het is een strijd in jezelf, die wordt gespiegeld door de strijd tussen je ex en jou.
Het is die wisselwerking die energieslurpend is. Enorm!
Dank voor de concrete hulpvraag. Die ga ik noteren. ik wil minder geraakt worden door conflicten met uitspraken van mijn ex en leren vertrouwen op mijn eigen oordeel.
Rake post.
Dit vat het wel samen denk ik: Zijn twijfel, afwijzing, kritiek op jou is voor jou zo geloofwaardig, dat het geen optie is om het niet serieus te nemen, want dan voelt het alsof je liegt over jezelf.
En een ander deel van jou voelt dat dit zo werkt, en gaat juist keihard in de verdediging tegen hem. Het is een strijd in jezelf, die wordt gespiegeld door de strijd tussen je ex en jou.
Het is die wisselwerking die energieslurpend is. Enorm!
Dank voor de concrete hulpvraag. Die ga ik noteren. ik wil minder geraakt worden door conflicten met uitspraken van mijn ex en leren vertrouwen op mijn eigen oordeel.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 februari 2025 om 16:08
Dit klinkt misschien raar, maar het lijkt echt alsof ik de weg kwijt ben. Ik doe mijn werk, ik verzorg mijn kind als ze bij me is en voor de rest wandel ik wat door het leven zonder richting of doel. Het maakt me onrustig, net zoals een doel me ook onrustig maakt want iets voltooien zit er niet in.
Ik twijfel nog steeds over de opruimcoach afzeggen. Of in ieder geval laten weten dat ik er even geen energie meer voor heb. Wat nu nog moet gebeuren wil ik graag op mijn eigen tempo doen zonder dwingende ogen naast me waardoor ik niet bewust opruim. Maar ik wil haar ook niet kwetsen, ze heeft me zeker geholpen de afgelopen tijd.
Ik twijfel nog steeds over de opruimcoach afzeggen. Of in ieder geval laten weten dat ik er even geen energie meer voor heb. Wat nu nog moet gebeuren wil ik graag op mijn eigen tempo doen zonder dwingende ogen naast me waardoor ik niet bewust opruim. Maar ik wil haar ook niet kwetsen, ze heeft me zeker geholpen de afgelopen tijd.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 februari 2025 om 16:10
Dat je kind op je ex lijkt en dat dat hard binnenkomt, zo herkenbaar. Mijn ex is heel klagerig (over alles en iedereen) en soms, als zoon net bij zijn vader is geweest, dan zeurt hij op dezelfde manier. Ik probeer het niet te laten blijken maar o wat haat ik dat.
Gelukkig heeft zoon een heel ander karakter, veel leuker en liever en dapperder, en heeft hij ook de leuke dingen van zijn vader.
Gelukkig heeft zoon een heel ander karakter, veel leuker en liever en dapperder, en heeft hij ook de leuke dingen van zijn vader.
dinsdag 18 februari 2025 om 16:46
Ik heb geen verstand van vermijdingsproblematiek maar wel (een beetje) van tuinen. Dat hoeft niet in één keer en het hoeft niet perfect. Als je het moeilijk vindt om klussen af te maken, zou ik een klein stukje van de tuin aanpakken en daar beginnen. Misschien kun je één border aanleggen van een halve meter. En laat het daar dan lekker bij voor dit jaar. Waarschijnlijk heb je genoeg energie om dat stukje border bij te houden, water te geven als het een tijd droog is, een nieuw plantje erin te zetten als iets niet goed aanslaat. Je hebt dan tenminste eer van je werk. En je hebt nog genoeg andere dingen te doen! Volgend tuinseizoen pak je er nog een stukje bij, en zo wordt de tuin steeds meer naar je zin.Twijfelaar schreef: ↑18-02-2025 15:59Nadeel vind ik dan wel weer dat ik meer druk voel om aan de slag te gaan in de tuin. Het is nu een groot grasveld, dus ik moet echt aan de slag met het indelen van borders en eventueel grotere stukken met struiken en keien waar dan bodembedekkers over kunnen groeien. Veel ideeën, maar weinig concreet. Dat wat concreet is, durf ik eigenlijk niet uit te voeren omdat ik dus nu de insecten nog niet overhoop wil halen. Misschien iets voor in de aankomende vakantie.
Het tegentegeltuintopic volg ik, soms pik ik er wat van mee.
Een milieuvriendelijke kweker heb ik al gevonden, helemaal blij mee. Eerst bepalen hoe ik de tuin wil indelen en dan kan ik daar mijn slag gaan slaan.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 18 februari 2025 om 16:48
De zon begint steeds langer te schijnen. Ik merk het nu sinds een paar weken dat het langer licht is in de avond. Heerlijk vind ik dat. Hopelijk heeft het voor jou ook een positief effect!
Nadeel vind ik dan wel weer dat ik meer druk voel om aan de slag te gaan in de tuin. Het is nu een groot grasveld, dus ik moet echt aan de slag met het indelen van borders en eventueel grotere stukken met struiken en keien waar dan bodembedekkers over kunnen groeien. Veel ideeën, maar weinig concreet. Dat wat concreet is, durf ik eigenlijk niet uit te voeren omdat ik dus nu de insecten nog niet overhoop wil halen. Misschien iets voor in de aankomende vakantie.
Ja ik voel me stukken energieker en hoopvoller ook, ik ben een soort een zonnecel, van zonneschijn laad ik op
Ik heb geen tuin maar ik doe voor anderen wel eens tuinplannen tekenen, zo leuk. Heb je ruitjespapier? Want dan begin je gewoon met de afmetingen van de tuin en wat er ligt, staat en groeit.
Plan voor gras: een wilde bloemenmix met o.a. klaprozen en korenbloemen over het gras strooien. Goed voor de bijtjes (want inheems en je verstoort niks) en makkelijk. Ik zou dit doen op een zonnig stukje.
Nadeel vind ik dan wel weer dat ik meer druk voel om aan de slag te gaan in de tuin. Het is nu een groot grasveld, dus ik moet echt aan de slag met het indelen van borders en eventueel grotere stukken met struiken en keien waar dan bodembedekkers over kunnen groeien. Veel ideeën, maar weinig concreet. Dat wat concreet is, durf ik eigenlijk niet uit te voeren omdat ik dus nu de insecten nog niet overhoop wil halen. Misschien iets voor in de aankomende vakantie.
Ja ik voel me stukken energieker en hoopvoller ook, ik ben een soort een zonnecel, van zonneschijn laad ik op
Ik heb geen tuin maar ik doe voor anderen wel eens tuinplannen tekenen, zo leuk. Heb je ruitjespapier? Want dan begin je gewoon met de afmetingen van de tuin en wat er ligt, staat en groeit.
Plan voor gras: een wilde bloemenmix met o.a. klaprozen en korenbloemen over het gras strooien. Goed voor de bijtjes (want inheems en je verstoort niks) en makkelijk. Ik zou dit doen op een zonnig stukje.
dinsdag 18 februari 2025 om 23:57
woensdag 19 februari 2025 om 00:12
Twijfelaar schreef: ↑18-02-2025 15:42Ik weet niet hoe ik beter met de stressvolle situaties om kan gaan. Ik had ter plekke wel de behoefte om erover te praten met iemand, of schrijven, maar beide niet gedaan omdat ik geen ruimte had om dat te doen. Daarna sluit ik het af (?) en is het klaar, maar eigenlijk is het dan niet klaar omdat het blijft sluimeren onderhuids. Ik moet dus gaan voorkomen dat het onderhuids gaat, maar hoe? Als er geen ruimte is om het ter plekke te uiten, daarna dusdanig gesloopt voelen dat er simpelweg geen puf meer voor is.
Wat is de laatste tijd meer probeer als dingen me dieper raken is een combinatie van verschillende dingen. Ik ga proberen regelmatiger te ademen. Dat doe ik terwijl ik in de verte ga kijken. Tenminste, mijn ogen zijn niet gericht op iets dichtbij, meer op een afstand, naar de tuin bijv.
Ik kijk dan richting de tuin maar kijk niet specifiek naar iets. Zo blijf ik een tijdje regelmatig doorademen. Ik staar niet, en verleg m’n blik ook weer naar een andere kant vd tuin. En later weer.
Dat is om de eerste impact op te vangen.
Als ik iets ben bekomen, maak ik een bakje warme drank (thee meestal, warmte kalmeert me ook) en zet de tv aan.
Ik neem niks op maar ik zie bewegende beelden, hoor geluiden en heb het idee dat dat dan even goed is. Zo kan ik best een tijd zitten.
woensdag 19 februari 2025 om 00:53
Twijfelaar schreef: ↑18-02-2025 15:59Dat maakt mij onzeker over mezelf en oprecht afvragend of ik geen camera zou ophangen zodat we het kunnen terugkijken. Dat is natuurlijk niet wat ik wil, maar ik ga het bijna zien als een noodzakelijk kwaad. Ik voel me dan heel machteloos in zo'n situatie.
In het uiterste geval zou je de recorder op je mobiel aan kunnen zetten die het gesprek opneemt.
Lastig temidden van een felle discussie, maar het is eventueel een mogelijkheid voor jezelf. Dan kun je het gesprek achteraf terugluisteren.
Je dochter vertelt dat je dingen soms anders zegt tegen haar dan vader. Bijv over huiswerk doen ofzo.
Zou je je dochter op een rustiger moment kunnen vragen hoe haar vader, in de situatie waar het over ging, iets vroeg aan haar? Bijv qua huiswerk doen of als hij haar een opdracht geeft.
Dan kan zij het verbaliseren en jij kan horen hoe het op een andere manier gevraagt wordt.
woensdag 19 februari 2025 om 01:06
Twijfelaar schreef: ↑18-02-2025 16:08Ik twijfel nog steeds over de opruimcoach afzeggen. Of in ieder geval laten weten dat ik er even geen energie meer voor heb. Wat nu nog moet gebeuren wil ik graag op mijn eigen tempo doen zonder dwingende ogen naast me waardoor ik niet bewust opruim. Maar ik wil haar ook niet kwetsen, ze heeft me zeker geholpen de afgelopen tijd.
Het klinkt als dat je graag een pauze wil mbt de hulp. Je zou de instantie kunnen bellen of mailen en vragen of een tijdelijke stop mogelijk is qua hulp. Omdat je de veranderingen in huis graag gevoelsmatig een plek wil geven. Dat je verder erg dankbaar bent voor de hulp die je hebt gekregen van hun en direkt van …..(naam opruimcoach). Zouden jullie haar erg willen bedanken voor haar hulp en bijstand?
Als je het nummer of email van opruim coach zelf hebt zou je daarnaast haar ook nog een zelfde soort berichtje kunnen sturen en waarbij je haar ook erg bedankt voor haar hulp en dat je het erg waardeert.
Schrijven is dan makkelijker dan het mondeling zeggen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
