Psyche
alle pijlers
Hoe leven op orde stellen?
zondag 29 oktober 2023 om 20:00
Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.
Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?
Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.
Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.
Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?
Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!
twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.39% gewijzigd
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 4 maart 2025 om 11:11
Nog nooit geprobeerd. Natuurlijk is het zonde als het me wel zou helpen. "Als", want zeker weten is het niet en ja die instelfase lijkt me verschrikkelijk en schadelijk. Daarnaast weet ik vaak nu al niet wat ik voel, weet ik niet wat echt is of gespeeld, als ik er dan nog een pilletje bovenop gooi die gevoelens afvlakt dan weet ik helemaal niet meer wat echt is (qua gevoel en gedachten) en wat niet.Wombat schreef: ↑28-02-2025 22:23Heb je ooit wel eens AD geprobeerd? Het is zo zonde als dat je nou wel kan helpen, dat puur de angst voor de instelfase (die misschien reuze meevalt en bovenal tijdelijk is) je er zo van weerhoudt.
Bovendien modder je nu ook door terwijl je je niet goed voelt, dus dat kun je, niet van harte ongetwijfeld, maar je doet het maar wel mooi.
Als het in je hoofd echt niet in balans is kan AD soms wel een uitkomst zijn.
Ja ik modder nu ook maar wat aan. Toch kan ik dit beter volhouden dan nog een extra onbalans eraan toevoegen. Zo beredeneer ik het in ieder geval.
Als het in je hoofd echt niet in balans is kan AD soms wel een uitkomst zijn.
Als het in mijn hoofd niet in balans is dan kan AD soms een uitkomst zijn. Hierin zitten voor mij teveel twijfels. Ik neem de zin wellicht te letterlijk, maar dat is wel zoals ik het zie. Het zou een oplossing kunnen zijn, maar het hoeft niet. Ik wil zekerheid (die niemand me kan geven) en niet iets over me heen halen dat ook net zo goed averechts kan werken. Wat dat betreft werk ik nu vooral met het gegeven dat ik dit wat ik nu doe kan en "voorspelbaar" is. Dat is te overzien. Al het andere is onbekend en eng.
Daarnaast ben ik niet iemand die aan de bel trekt mocht het mis gaan bij de instelperiode. Ik vermijd en trek me terug, dus als het een negatief effect heeft dan kan dat ook gevolgen hebben. Zo ver ik begrepen heb wordt het tijdens de instelperiode eerst slechter qua suicidegedachten en daarna pas beter. Wat als ik op zo'n moment wel (impulsief) een beslissing maak? Als ik nu die gedachten heb dan kan ik me beheersen, dan lukt het me (geen idee hoe) om er doorheen te komen. Alleen en stilletjes. Hoeveel meer kan ik daarvan verdragen en doorheen komen? Ik weet het niet.
Ja de angst regeert.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 4 maart 2025 om 11:14
Ik vond het niet erg dat je een diagnose stelde, maar begrijp ook de regels van het forum. Het is niet dat ik je niet serieus neem, maar ik neem niet zo snel iets over van iemand.Verbinder schreef: ↑28-02-2025 23:48Ik ben het met iedereen eens dat je ook met een depressie je dingen kunt afvragen en je dingen bewust zijn.
Ik had een 48 uurs ban gekregen ivm stellen van een diagnose. Ik ben er weer en zal het proberen anders te verwoorden.
Ik heb vaak dingen gelezen waarbij je schreef TO: dat is toch niet normaal? Of, dat zou toch zo niet moeten?
Laat ik zeggen dat je een goede insteek hebt dat je dingen afvraagt/ betwijfelt.
Wat betreft het dingen afvragen en twijfelen, ja dat doe ik heel vaak. Ik denk dat het me soms meer in de weg zit dan dat het me goed doet.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 4 maart 2025 om 11:21
Dat is echt een zorg. De band met mijn kind is fragiel en steun vanuit ex hoef ik niet te verwachten. Gespeelde steun om kind nog meer naar hem toe te trekken wel. Ik ben als de dood (foute bewoording misschien) dat kind voor vader gaat kiezen, ondanks dat het me soms heerlijk lijkt want dan kan ik gaan, dan hoef ik niet meer voor kind in leven te blijven. Dan is het goed. Niet te veel over nadenken....
Je mag, dacht ik gelezen te hebben, een aantal dagen geen auto rijden bij start van AD. Dat is al geen optie met kind erbij. Die moet elke dag naar school gebracht worden met de auto ivm afstand.
Misschien is het een excuus, misschien wel. Mocht dat zo zijn dan zit dat excuus zo diep geworteld dat het voor mij voelt als een echte zorg. Ik heb het topic even vermeden juist omdat ik niet weer in die cirkel rondom AD terecht wil komen. Ergens weten dat het beter voor me zou kunnen zijn, dat het een poging is net zoals een nieuwe therapie starten. Ergens wetende dat ik dus iets tegenhoud dat me zou kunnen helpen. (Zou kunnen!). Daarnaast de angst dat ik verder wegzak, dat het niet gaat helpen (eerdere therapien hielpen ook niet dus waarom dit wel?), dat ik nog meer in onbalans kom en dat dat nog meer effect gaat hebben op mijn band/tijd met kind. Tussendoor kan ik dan ook nog boos op mezelf worden dat ik het niet probeer en dat ik ex zo wantrouw en mezelf gaan afvragen of dat terecht is of niet (daar komen de opnamen weer om de hoek kijken en het proberen te onthouden van alle dingen die gebeuren rondom ex).
Misschien is het ook wel dat ik geen vast persoon heb waar ik me veilig genoeg voel om alles mee te bespreken. Alhoewel veilig niet het juiste woord is. Te dichtbij betekent dat ik afstand ga pakken, dus er kan nooit zo'n persoon zijn voor mij.
Zo kan ik nog wel even doorgaan en besluit ik dan toch maar dat vermijden rustiger is voor de korte termijn.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 4 maart 2025 om 19:20
Wat rot dat je daardoor het topic ging vermijden. Ik lees veel angst inderdaad, maar ook hele terechte vragen. Vragen die je normaliter heel goed bespreekt met de psychiater. En dan kan je samen met de psychiater afwegingen gaan maken; is er een middel dat zou kunnen passen bij jouw klachten en jouw situatie? Misschien is de uitkomst van niet. Dan heb je in elk geval goed nagedacht en mag je dat voorlopig weer wegstrepen. Maar wellicht heeft de psychiater gewoon een prima middel voor jou.
Dan nog een persoonlijke ervaring; ik heb jaren terug antidepressivum gebruikt. Wat ik me nog herinner was dat ik er heel hinderlijk van ging gapen, maar verder had ik geen last van storende bijwerkingen. Dat kan natuurlijk voor jou ook gewoon gelden. En de ontwikkelingen hebben niet stilgestaan dus er zijn vast nu nog veel meer verschillende antidepressiva.
Dan nog een persoonlijke ervaring; ik heb jaren terug antidepressivum gebruikt. Wat ik me nog herinner was dat ik er heel hinderlijk van ging gapen, maar verder had ik geen last van storende bijwerkingen. Dat kan natuurlijk voor jou ook gewoon gelden. En de ontwikkelingen hebben niet stilgestaan dus er zijn vast nu nog veel meer verschillende antidepressiva.
•
woensdag 5 maart 2025 om 00:11
@frizz
Hoe kom ik bij een psychiater terecht? Ik heb met de huisarts wel een keer AD besproken en die zijn toen ook voorgeschreven. Geen plan van aanpak, geen begeleiding, niks. Pillen uiteindelijk in de kast beland. Missie gefaald. Ik had/heb gefaald.
Dank je wel voor het delen van jou ervaring. Ik ben er van overtuigd dat er veel positieve verhalen zijn, net zoals ik er van overtuigd ben dat ik niet een van die verhalen ga worden.
Ik heb een vriendin die lovend is over AD en niet meer zonder wil. Dat gun ik haar, mezelf niet. Het is oké zo. Toch? Mag dat? Dat ik opgeef? Dat ik doorhobbel tot het niet meer gaat. Tot het op is. Klaar.
Twee weken na mijn vorige dip, zit ik nu in de nieuwe dip. Om maar even terug te komen op de menopauze / hormonale suggesties. Terwijl er ook weken geweest zijn dat het wel redelijk stabiel was.
Triggers nu zijn mijn relatie en tweede diagnostiek gesprek dat eraan zit te komen.
Hoe kom ik bij een psychiater terecht? Ik heb met de huisarts wel een keer AD besproken en die zijn toen ook voorgeschreven. Geen plan van aanpak, geen begeleiding, niks. Pillen uiteindelijk in de kast beland. Missie gefaald. Ik had/heb gefaald.
Dank je wel voor het delen van jou ervaring. Ik ben er van overtuigd dat er veel positieve verhalen zijn, net zoals ik er van overtuigd ben dat ik niet een van die verhalen ga worden.
Ik heb een vriendin die lovend is over AD en niet meer zonder wil. Dat gun ik haar, mezelf niet. Het is oké zo. Toch? Mag dat? Dat ik opgeef? Dat ik doorhobbel tot het niet meer gaat. Tot het op is. Klaar.
Twee weken na mijn vorige dip, zit ik nu in de nieuwe dip. Om maar even terug te komen op de menopauze / hormonale suggesties. Terwijl er ook weken geweest zijn dat het wel redelijk stabiel was.
Triggers nu zijn mijn relatie en tweede diagnostiek gesprek dat eraan zit te komen.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 5 maart 2025 om 00:17
woensdag 5 maart 2025 om 10:08
@frizz
Och rot, het is het leven. Het went? Ooit, hopelijk.
Bij het diagnostiek traject weet ik niet of ze daar ook psychiaters in dienst hebben. Zal misschien wel, maar nog niet meegekregen. Ik kan me herinneren dat de therapeut van eerdere traject het had over verschillende gangen in het gebouw en dat ik bij de "persoonlijke ???" zat en ik absoluut niet in "die" gang wilde zijn, wijzend naar de gang voor depressies. Geen idee of ze gelijk heeft, want ik ben al lang geleden gediagnosticeerd met die persisterende depressie. Of hoe dat ook heet.
Morgen nieuw diagnostiek gesprek waar ik vooral wil vragen of alleen ASS onderzocht wordt, want die indruk kreeg ik de afgelopen keer.
Gisteren in een opwelling een stoel gekocht op marktplaats. Vrij impulsief, terwijl ik bij gesprekken altijd aangeef niet impulsief te zijn. Kenmerk van borderline... Tja, ik weet het allemaal niet maar ik weet wel dat dit niet oke is.
@verbinder
Dank je wel. Ik vermijd het idee van het gesprek momenteel, maar onbewust giert het denk ik wel door mijn hoofd en lijf.
Niet als reactie op anderen, maar algemeen.
Is het verstandig om aan te geven dat het vorige gesprek een negatieve invloed heeft gehad op mijn mentale zijn? Eventueel daar laten lezen wat ik hier heb geschreven?
Pff ik moet een familielid gaan vragen of zij bereid is om met diagnostiek in gesprek te gaan over mij in mijn vroege jeugd. Ik vind dat eng, confronterend en extreem lastig.
Och rot, het is het leven. Het went? Ooit, hopelijk.
Bij het diagnostiek traject weet ik niet of ze daar ook psychiaters in dienst hebben. Zal misschien wel, maar nog niet meegekregen. Ik kan me herinneren dat de therapeut van eerdere traject het had over verschillende gangen in het gebouw en dat ik bij de "persoonlijke ???" zat en ik absoluut niet in "die" gang wilde zijn, wijzend naar de gang voor depressies. Geen idee of ze gelijk heeft, want ik ben al lang geleden gediagnosticeerd met die persisterende depressie. Of hoe dat ook heet.
Morgen nieuw diagnostiek gesprek waar ik vooral wil vragen of alleen ASS onderzocht wordt, want die indruk kreeg ik de afgelopen keer.
Gisteren in een opwelling een stoel gekocht op marktplaats. Vrij impulsief, terwijl ik bij gesprekken altijd aangeef niet impulsief te zijn. Kenmerk van borderline... Tja, ik weet het allemaal niet maar ik weet wel dat dit niet oke is.
@verbinder
Dank je wel. Ik vermijd het idee van het gesprek momenteel, maar onbewust giert het denk ik wel door mijn hoofd en lijf.
Niet als reactie op anderen, maar algemeen.
Is het verstandig om aan te geven dat het vorige gesprek een negatieve invloed heeft gehad op mijn mentale zijn? Eventueel daar laten lezen wat ik hier heb geschreven?
Pff ik moet een familielid gaan vragen of zij bereid is om met diagnostiek in gesprek te gaan over mij in mijn vroege jeugd. Ik vind dat eng, confronterend en extreem lastig.
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 8 maart 2025 om 10:08
Niks laten lezen bij de laatste afspraak. Ik heb er niks van gezegd. Blijkbaar toch een drempel om dingen te laten lezen. Ik had de betreffende pagina (71 leek me een goede) wel klaar staan, maar meer ook niet.
Het bekende DSM vragenlijst / boekje wordt afgewerkt. Na een aantal onderdelen van ASS zijn er al "hits", hier en daar ook twijfel en ik merk dat het mij onrustig maakt. Niet zo zeer het eventuele labeltje, maar ik ben er (nog) niet van overtuigd dat daar het probleem zit. Wat als ik introvert ben en nooit geleerd heb om in sociale situaties mezelf te redden? Dan kun je veel ASS dingen afstrepen hoor, maar HEB (BEN?) je het dan ook? Weerstand, heel veel weerstand.
Een opmerking die ze maakte vond ik zo frappant. Ze benoemde na elk onderdeel of ik "genoeg" gescoord had voor een "ja" als vinkje. Om daarbij dan te vertellen dat dit dan iets was wat bij mij hoorde en niet door de depressie kwam. Alsof ik dat als excuus gebruik voor bepaalde zaken. Zo raar. Nee ik heb weinig / geen vrienden, en ja ergens boeit me dat wel want het gezellige plaatje zoals het geschetst wordt lijkt me geweldig, maar ik weet dat ik zo niet ben, dat dat niks met mijn depressie te maken heeft snap ik ook wel. Ik zie dat als introvert. Een groep is me te druk. Nou nou, wat erg.
Het bekende DSM vragenlijst / boekje wordt afgewerkt. Na een aantal onderdelen van ASS zijn er al "hits", hier en daar ook twijfel en ik merk dat het mij onrustig maakt. Niet zo zeer het eventuele labeltje, maar ik ben er (nog) niet van overtuigd dat daar het probleem zit. Wat als ik introvert ben en nooit geleerd heb om in sociale situaties mezelf te redden? Dan kun je veel ASS dingen afstrepen hoor, maar HEB (BEN?) je het dan ook? Weerstand, heel veel weerstand.
Een opmerking die ze maakte vond ik zo frappant. Ze benoemde na elk onderdeel of ik "genoeg" gescoord had voor een "ja" als vinkje. Om daarbij dan te vertellen dat dit dan iets was wat bij mij hoorde en niet door de depressie kwam. Alsof ik dat als excuus gebruik voor bepaalde zaken. Zo raar. Nee ik heb weinig / geen vrienden, en ja ergens boeit me dat wel want het gezellige plaatje zoals het geschetst wordt lijkt me geweldig, maar ik weet dat ik zo niet ben, dat dat niks met mijn depressie te maken heeft snap ik ook wel. Ik zie dat als introvert. Een groep is me te druk. Nou nou, wat erg.
Hope is the first step on the road to disappointment
zaterdag 8 maart 2025 om 11:50
zondag 9 maart 2025 om 20:02
Ik heb het gevraagd, maar het antwoord is me ontgaan. Ik voel me een sukkel. Een vraag die zo belangrijk voor me is, maar het antwoord blijkbaar niet kan onthouden.
Ze wilde inderdaad een scheiding aangeven. Op mij kwam het echter over alsof ik de depressie de "schuld" van bepaalde zaken geef en volgens mij doe ik dat helemaal niet. Misschien is het wel standaardpraat. Geen idee. Het gaat wel snel. Een nieuwe afspraak voor komende week staat al gepland.
Ze wilde inderdaad een scheiding aangeven. Op mij kwam het echter over alsof ik de depressie de "schuld" van bepaalde zaken geef en volgens mij doe ik dat helemaal niet. Misschien is het wel standaardpraat. Geen idee. Het gaat wel snel. Een nieuwe afspraak voor komende week staat al gepland.
Hope is the first step on the road to disappointment
zondag 9 maart 2025 om 21:26
Het is heel goed om te blijven kijken welk gedrag en welke gevoelens in een gewone normale range vallen.
Fijn dat ze snel doorpakken met de afspraken. Lijkt me goed. Ze zullen daar ook gewoon een psychiater hebben hoor (ik had die vraag nog niet beantwoord, denk ik). Ik geloof niet dat er dergelijke instellingen (specialistische ggz) zijn zónder artsen.
Fijn dat ze snel doorpakken met de afspraken. Lijkt me goed. Ze zullen daar ook gewoon een psychiater hebben hoor (ik had die vraag nog niet beantwoord, denk ik). Ik geloof niet dat er dergelijke instellingen (specialistische ggz) zijn zónder artsen.
•
zondag 9 maart 2025 om 23:28
Begrijpelijk dat je je gefrustreerd daarover voelt maar ik kan me voorstellen dat dat gebeurt. Dat het antwoord je is ontgaan.
Ik hoorde van m’n familie dat het lekker weer is in Nederland. Fijn om even geen wolkenlucht te hebben denk ik.
Hier hebben we een warme zomer gehad. Vrijwel geen regen en ik heb de tuin en het gras flink water moeten geven. Het groeit er prima op maar als het regent doen de planten, gras en groenten het zoveel beter. Het is alsof ze compleet opleven van het hemelwater.
Ik hoorde van m’n familie dat het lekker weer is in Nederland. Fijn om even geen wolkenlucht te hebben denk ik.
Hier hebben we een warme zomer gehad. Vrijwel geen regen en ik heb de tuin en het gras flink water moeten geven. Het groeit er prima op maar als het regent doen de planten, gras en groenten het zoveel beter. Het is alsof ze compleet opleven van het hemelwater.
maandag 10 maart 2025 om 14:54
Ik zou het je zo graag gunnen Twijfelaar, dat je om zoiets niet boos wordt op jezelf. Zoals je het beschrijft kan het heel goed zijn dat je de hele dag in dissociatie of overlevingsstand doorbrengt. Dus dan kan je idd echt niet aan het einde van de dag zeggen of je buikpijn hebt gehad. Ik gun je mildheid naar jezelf.Twijfelaar schreef: ↑27-02-2025 11:04
@martje55
Zie mijn reactie op Frizz.
Het noteren in een app of een notitie maken, bijhouden van. Dat zijn voor mij lastige dingen. Ik krijg dat niet voor elkaar. Bij de VERS training was dat al lastig (lukte vaak niet en dus schuldgevoel), nu voor de huisarts moet ik een buikpijndagboek bijhouden. Ik zit op dag 6 en kan al constateren dat ik 2 dagen niet heb ingevuld omdat ik er door de dag heen geen aandacht voor heb gehad dus niet weet wat ik in moet vullen.
Het klinkt als simpel en een makkelijke taak, eind van de dag invullen hoe je dag was (of voor de huisarts: heb je buikpijn gehad en hoeveel dan?), maar verdorie het lukt me niet. Ja daar word ik boos van op mezelf, dat zoiets simpels al niet lukt. Echter is het ombuigen van die boosheid in dan toch dat simpele taakje doen niet mogelijk.
Ben ik dan een klein stampend kind? Waarschijnlijk wel.
maandag 10 maart 2025 om 15:03
Wat houdt je tegen om er nog een mail aan te wagen met dezelfde vraag? Dan kun je het antwoord weer terugvinden, ook als het in je hoofd door de gaten van de vergiet valt.Twijfelaar schreef: ↑09-03-2025 20:02Ik heb het gevraagd, maar het antwoord is me ontgaan. Ik voel me een sukkel. Een vraag die zo belangrijk voor me is, maar het antwoord blijkbaar niet kan onthouden.
dinsdag 11 maart 2025 om 20:22
@Frizz
Helemaal mee eens om te blijven kijken welk gedrag en gevoelens "normaal" zijn. Ik krijg helaas het idee dat ze sterk op zoek zijn naar een labeltje, maar dat kan ook mijn vooroordeel zijn mbt labeltjes. Ik weet dat ik trekjes van ASS heb, zoals ik ook trekjes van ADHD en borderline vertoon. Dat wil alleen niet zeggen dat ik het ook heb.
Ik vermoed dat de instelling een psychiater heeft, dus eventuele AD voorschrijven zal wel kunnen. Eerst maar eens afwachten of ze een labeltje uit de hoed kunnen toveren en dan kijken wat ze voorstellen qua behandeling. Gezien mijn ervaringen met de VERS training ben ik niet erg hoopvol / vertrouwend.
@Verbinder
Helaas is het iets dat ik wel herken. Zodra het belangrijk is en ik probeer om het echt zeker weten te onthouden dan vergeet ik het. Niet dat ik de rest niet vergeet, maar dat frustreert dan inderdaad meer.
Het was inderdaad zonnig hier de afgelopen dagen. Ik heb wat in de tuin gerommeld en voelde me warempel niet zo somber als voorheen, maar inmiddels ben ik weer ingehaald door de zorgen en cirkeltjes die ik draai omtrent huisvesting, kind en ex. Alsof het nooit anders is geweest.
Hoe warm is jullie zomer geweest? Als je er iets over kwijt wilt natuurlijk. Is het nu herfst bij jou?
Regen is inderdaad echt beter dan kraanwater. Heb je een regenton?
Ik als plantjesgek had zelfs een regenton op mijn kleine balkonnetje. Ik zie het gezicht nog voor me van degene waar ik de regenton via marktplaats gekocht had. Hahaha.
@martje
Ik denk dat ik elke aanleiding grijp om boos op of teleurgesteld te zijn in mezelf. Het is nooit goed. Dat zit er ingebakken en ik kan de oorzaak er niet van vinden. Geen idee of (een van) mijn ouders altijd kritiek hadden of zichzelf ook nooit goed genoeg vonden. Dat maakt het vermoedelijk ook zo lastig. Als er een oorzaak was dan is dat makkelijker aan te pakken lijkt me. Dit lijkt meer uit mezelf te komen, maar ik zou mezelf ook niet perfectionistisch willen noemen want ook daar herken ik me niet in.
Dissociatie denk ik niet dat het is, Frizz heeft dat al eens aangehaald om te onderzoeken, maar ik herken me daar niet voldoende is. Overlevingsstand is een betere omschrijving vermoed ik. Een overlevingsstand die ik al dik 30 jaar voer als zijnde normaal. Ik weet oprecht niet beter, ik zie dat het anders kan bij anderen, maar voor mezelf lijkt dit -vooralsnog- het hoogst haalbare.
Lastige is wel dat ik zo geen dagboek over mijn buikpijn kan gaan aanleveren bij de huisarts. Ik sta op het punt om door te geven dat ik ermee stop en dat het allemaal wel zal meevallen. Ik ervaar ook oprecht minder buikpijn, maar of dat komt doordat ik er niet mee bezig ben of omdat het er niet is.
Ik ga de vraag mbt ASS onderzoek volgende keer nog eens stellen. Mailen doe ik liever niet, dan staat zwart op wit dat ik de vorige keer niet geluisterd/onthouden heb.
Helemaal mee eens om te blijven kijken welk gedrag en gevoelens "normaal" zijn. Ik krijg helaas het idee dat ze sterk op zoek zijn naar een labeltje, maar dat kan ook mijn vooroordeel zijn mbt labeltjes. Ik weet dat ik trekjes van ASS heb, zoals ik ook trekjes van ADHD en borderline vertoon. Dat wil alleen niet zeggen dat ik het ook heb.
Ik vermoed dat de instelling een psychiater heeft, dus eventuele AD voorschrijven zal wel kunnen. Eerst maar eens afwachten of ze een labeltje uit de hoed kunnen toveren en dan kijken wat ze voorstellen qua behandeling. Gezien mijn ervaringen met de VERS training ben ik niet erg hoopvol / vertrouwend.
@Verbinder
Helaas is het iets dat ik wel herken. Zodra het belangrijk is en ik probeer om het echt zeker weten te onthouden dan vergeet ik het. Niet dat ik de rest niet vergeet, maar dat frustreert dan inderdaad meer.
Het was inderdaad zonnig hier de afgelopen dagen. Ik heb wat in de tuin gerommeld en voelde me warempel niet zo somber als voorheen, maar inmiddels ben ik weer ingehaald door de zorgen en cirkeltjes die ik draai omtrent huisvesting, kind en ex. Alsof het nooit anders is geweest.
Hoe warm is jullie zomer geweest? Als je er iets over kwijt wilt natuurlijk. Is het nu herfst bij jou?
Regen is inderdaad echt beter dan kraanwater. Heb je een regenton?
Ik als plantjesgek had zelfs een regenton op mijn kleine balkonnetje. Ik zie het gezicht nog voor me van degene waar ik de regenton via marktplaats gekocht had. Hahaha.
@martje
Ik denk dat ik elke aanleiding grijp om boos op of teleurgesteld te zijn in mezelf. Het is nooit goed. Dat zit er ingebakken en ik kan de oorzaak er niet van vinden. Geen idee of (een van) mijn ouders altijd kritiek hadden of zichzelf ook nooit goed genoeg vonden. Dat maakt het vermoedelijk ook zo lastig. Als er een oorzaak was dan is dat makkelijker aan te pakken lijkt me. Dit lijkt meer uit mezelf te komen, maar ik zou mezelf ook niet perfectionistisch willen noemen want ook daar herken ik me niet in.
Dissociatie denk ik niet dat het is, Frizz heeft dat al eens aangehaald om te onderzoeken, maar ik herken me daar niet voldoende is. Overlevingsstand is een betere omschrijving vermoed ik. Een overlevingsstand die ik al dik 30 jaar voer als zijnde normaal. Ik weet oprecht niet beter, ik zie dat het anders kan bij anderen, maar voor mezelf lijkt dit -vooralsnog- het hoogst haalbare.
Lastige is wel dat ik zo geen dagboek over mijn buikpijn kan gaan aanleveren bij de huisarts. Ik sta op het punt om door te geven dat ik ermee stop en dat het allemaal wel zal meevallen. Ik ervaar ook oprecht minder buikpijn, maar of dat komt doordat ik er niet mee bezig ben of omdat het er niet is.
Ik ga de vraag mbt ASS onderzoek volgende keer nog eens stellen. Mailen doe ik liever niet, dan staat zwart op wit dat ik de vorige keer niet geluisterd/onthouden heb.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 11 maart 2025 om 22:31
dinsdag 11 maart 2025 om 22:36
Een intense ervaring, dat je je kind hebt gezien.
Het is raar, ik heb geen kinderen maar ik herken dingen in je woorden,. Alsof ik het ook zo zou kunnen ervaren.
Ik denk waarschijnlijk omdat ik erg veel in jouw situatie herken. Verschillende gelijkenissen
Ik denk dat je misschien iets kunt zeggen als: Hee, hoi. Hoe gaat het?
Zoiets
Was hij veel veranderd?
Het is raar, ik heb geen kinderen maar ik herken dingen in je woorden,. Alsof ik het ook zo zou kunnen ervaren.
Ik denk waarschijnlijk omdat ik erg veel in jouw situatie herken. Verschillende gelijkenissen
Ik denk dat je misschien iets kunt zeggen als: Hee, hoi. Hoe gaat het?
Zoiets
Was hij veel veranderd?
dinsdag 11 maart 2025 om 22:52
De herfst begint nu en vanaf 1 Maart begonnen de blaadjes te vallen. Echt waar.
1 Maart begint officieel de herfst.
Ik was die ochtend wat aan het opruimen en vegen buiten onder de overkapping en toen ik een paar uur later terugkwam lag het vol blad
Lang niet alle bomen hier verliezen hun blad, veel inheemse bomen blijven gewoon groeien.
De zomer temperatuur was veel dagen rond de 30 graden, met af en toe dagen tot 37 graden. Er waren ook wel dagen met 23, 24 graden. Erg fijn.
Maar het merendeel was hoog in de twintigers.
Mijn man heeft nog een oude watertank die hij heeft meegenomen van de boerderij waar hij opgroeide. Die tank wilden we verbinden met de dakgoot maar hij bleek lek.
We zouden wel weer een regenton kunnen kopen misschien.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit blij zou zijn dat het regent
1 Maart begint officieel de herfst.
Ik was die ochtend wat aan het opruimen en vegen buiten onder de overkapping en toen ik een paar uur later terugkwam lag het vol blad
Lang niet alle bomen hier verliezen hun blad, veel inheemse bomen blijven gewoon groeien.
De zomer temperatuur was veel dagen rond de 30 graden, met af en toe dagen tot 37 graden. Er waren ook wel dagen met 23, 24 graden. Erg fijn.
Maar het merendeel was hoog in de twintigers.
Mijn man heeft nog een oude watertank die hij heeft meegenomen van de boerderij waar hij opgroeide. Die tank wilden we verbinden met de dakgoot maar hij bleek lek.
We zouden wel weer een regenton kunnen kopen misschien.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit blij zou zijn dat het regent
woensdag 12 maart 2025 om 02:15
Dat weet ik niet, maar is een goede en terechte vraag. Die ga ik meenemen voor de volgende afspraak.
Hope is the first step on the road to disappointment
woensdag 12 maart 2025 om 02:21
Bijzonder om te zien hoe er ineens zoveel blad kan liggen. Dat gaat vaak erg snel.Verbinder schreef: ↑11-03-2025 22:52De herfst begint nu en vanaf 1 Maart begonnen de blaadjes te vallen. Echt waar.
1 Maart begint officieel de herfst.
Ik was die ochtend wat aan het opruimen en vegen buiten onder de overkapping en toen ik een paar uur later terugkwam lag het vol blad
Lang niet alle bomen hier verliezen hun blad, veel inheemse bomen blijven gewoon groeien.
De zomer temperatuur was veel dagen rond de 30 graden, met af en toe dagen tot 37 graden. Er waren ook wel dagen met 23, 24 graden. Erg fijn.
Maar het merendeel was hoog in de twintigers.
Mijn man heeft nog een oude watertank die hij heeft meegenomen van de boerderij waar hij opgroeide. Die tank wilden we verbinden met de dakgoot maar hij bleek lek.
We zouden wel weer een regenton kunnen kopen misschien.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit blij zou zijn dat het regent
Lijkt me een mooi zicht dat bomen blijven groeien en groen blijven. Beter dan de kale bedoening hier in NL in de winter.
Jammer van de watertank. Was wel handig geweest als je die kon aansluiten voor regenwater. Goed voor de natuur en beter dan het gebruik van drinkwater.
Kun je een beetje tegen die hoge temperaturen? Ik merk dat ik er alweer tegenop kijk. Afgelopen week hier bijna 20 graden en ik liep te puffen en zweten. Dan moeten de echte zomerse temperaturen nog komen. Niks voor mij.
Hope is the first step on the road to disappointment
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
