Hoe leven op orde stellen?

Twijfelaar zondag 29 oktober 2023 om 20:00

Aanvulling: Dit topic gestart voor advies. Inmiddels een plek om af en toe te kunnen sparren over datgene wat me bezig houdt.

Bij gebrek aan steun in mijn omgeving, wil ik hier mijn vraag stellen.

Mijn leven is al een aantal jaren een rotzooi. Na een scheiding en depressie probeer ik mijn leven weer op orde te krijgen, maar ik weet niet waar te beginnen. Ik huur momenteel voor een schrikbarend bedrag (ik ben niet de enige) een klein appartement voor mij en mijn dochter. De huurovereenkomst kan door verhuurder ontbonden worden en dan heb ik twee maanden de tijd om een nieuw onderkomen te vinden. Dit brengt spanning met zich mee. Ik ben daarom aan het kijken naar koop- en huurwoningen, maar beide zijn niet (goed) te vinden, mede omdat ik door co-ouderschap en school van dochter gebonden ben aan een bepaald gebied. Nu heb ik een woning gevonden, maar ik twijfel of ik ervoor moet gaan. Het idee van verhuizen en verbouwen levert me veel spanning op, maar het blijven waar ik zit ook. Het gevoel dat ik met een (koop)woning een nieuwe start kan maken is groot, waar ik nu woon kan ik niet tot rust komen vanwege de beperkte plek en hoeveelheid spullen die ik heb. Een huis zou hierin verbetering kunnen zijn. De twijfels doen me verstijven, ik vermijd liever dan dat ik doorpak. Daarnaast een stemmetje dat bang is dat ik omkiep als ik daadwerkelijk ga verhuizen en verbouwen. Ik zie het mezelf niet doen. Maar wat dan? Hoeveel jaar moet ik nog wachten voor dat ik wel een echte start kan maken ipv deze tussenpauze in een appartement waar ik niet tot rust kom. Moet ik wachten of nu doorpakken?

Wat ook speelt is een lat relatie. We zien elkaar wekelijks, zonder kinderen. Mijn dochter weet niet van zijn bestaan af. De relatie is met momenten fijn en met momenten niet fijn. Ik merk een onrust in me als we afspreken, maar kan er tegelijkertijd naar uitkijken om hem weer te zien. Soms heb ik het gevoel dat ik misbruik van hem maak. Hij is helemaal hoteldebotel van mij en ik voel dat niet (soms wel). Hij helpt me door moeilijke perioden heen en ik steun en help hem ook als hij vast loopt met zaken. Ik wil de relatie niet beëindigen, maar ik wil ook niet zo doorgaan omdat het vaak energie kost. Ik denk dat ik me aanpas, maar ik weet dat niet zeker.

Misschien handig om te weten is dat ik nog steeds depressief ben en momenteel geen therapie volg. Ik sta op een wachtlijst voor diagnostisering, het kan nog maanden duren voordat ik daar een uitnodiging van krijg.

Voor mijn gevoel staat mijn leven "on hold". Graag wil ik weer een stapje vooruit zetten ipv vasthangen, want dat doe ik nu al jaren en ik ben nu iets stabieler dan een jaar geleden, maar het wordt niet echt beter. Iemand tips?

Ik ben bekend met vermijding als overlevingsstrategie dus het kan zijn dat ik niet veel of snel zal reageren omdat de reacties me bang maken. Excuses daarvoor!

twijfelaar wijzigde dit bericht op 12-12-2023 15:48
Reden: Aanvulling

2.39% gewijzigd

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 15 december 2023 om 09:34

smorre schreef: ↑
15-12-2023 08:21
Ik ben een meelezer in dit topic en volgens mij voldoe ik daarmee precies aan wat TO vraagt: een luisterend oor en verder nix.

Want; geen opname, geen AD, geen therapie, etc.
Alleen een luisterend oor.

Welnu, die heb je. En ik ben vast niet de enige meelezer hier. Goed bezig dus

Waar slaat dit op? Je hoeft niet te reageren hè. Maar als je doel was om een schop in de rug te geven, dat is je gelukt. Bedankt!

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar vrijdag 15 december 2023 om 09:38

Dank jullie wel voor de nieuwe berichten. Ik heb ze gelezen, verder dan dat kom ik even niet.

Gisteren een flinke huilbui gehad in bijzijn van vriend. Hij weet nu in ieder geval dat het niet zo goed gaat met me. Gisteravond bij de haptonoom geweest. Ze hebben een aantal dingen besproken, maar ook weer tot de conclusie gekomen dat het steeds om hetzelfde gaat. Daarnaast heeft ze een aantal inzichten met me besproken. Ik was daarna uitgeput en merk dat ik nu leeg ben. Ik voel niks, de somberheid en radeloosheid van gisteren is verdwenen. Waarschijnlijk weggedrukt tot de spanningen weer teveel oplopen.
Toch ga ik proberen gebruik te maken van dit lege zijn. Beetje was wegwerken en voorbereiden op de komst van mijn dochter over een paar dagen.

Hope is the first step on the road to disappointment

bijtie vrijdag 15 december 2023 om 10:08

Of de gelatenheid na een huilbui en het samenzijn bij de haptonoom?
Het maakt niet uit hoe het komt of wat het is, het is nu wat het is. De inzichten werken in je onderbewuste wel door. Misschien gebeurt daar een heleboel, ook al lijkt het alsof je stil staat.

Anoniem_670295c5b7b2b vrijdag 15 december 2023 om 12:26

Twijfelaar schreef: ↑
15-12-2023 09:34
Waar slaat dit op? Je hoeft niet te reageren hè. Maar als je doel was om een schop in de rug te geven, dat is je gelukt. Bedankt!

Laat gaan… jij hebt genoeg aan je kop, over dit soort infantiele reacties hoef je je niet ook nog ‘s druk te maken. Dit is iemand die denkt dat alles op te lossen is en die gaat schoppen als ze niet onmiddellijk krijgt wat ze wil. Blokken die hap.

Anoniem_670295c5b7b2b vrijdag 15 december 2023 om 12:26

..

anoniem_670295c5b7b2b wijzigde dit bericht op 15-12-2023 12:31
Reden: Dubbel

99.13% gewijzigd

Anoniem_670295c5b7b2b zaterdag 16 december 2023 om 15:38

Ik hoop dat je afwezig bent omdat je dochter thuis is of je voor jezelf aan het zorgen bent. Ik hoop dat je je niet hebt laten wegjagen.

Twijfelaar zaterdag 16 december 2023 om 18:09

Sorry, ik ben er nog. Laat me door een zo’n reactie niet wegjagen.
Ben druk met afleiding en zaken die confronterend zijn. Vriend om me heen, dus heb geen ruimte om hier te schrijven/reageren.

Er zit iets in me te knagen en ik krijg er geen zicht of grip op. Een onheimlich gevoel. Niet prettig.
Vandaag en morgen nog vriend en maandag werk en dochter. Het leven gaat gewoon door ondanks alles wat er in en om me gebeurd.

Hope is the first step on the road to disappointment

S-Groot zaterdag 16 december 2023 om 18:13

Twijfelaar schreef: ↑
16-12-2023 18:09
Sorry, ik ben er nog. Laat me door een zo’n reactie niet wegjagen.
Ben druk met afleiding en zaken die confronterend zijn. Vriend om me heen, dus heb geen ruimte om hier te schrijven/reageren.

Er zit iets in me te knagen en ik krijg er geen zicht of grip op. Een onheimlich gevoel. Niet prettig.
Vandaag en morgen nog vriend en maandag werk en dochter. Het leven gaat gewoon door ondanks alles wat er in en om me gebeurd.

Als jij dat fijn vindt mag je die ruimte gewoon nemen hè, ook als je vriend er is.

Twijfelaar zaterdag 16 december 2023 om 18:14

Daarnaast volop in de frustratie omdat ik per ongeluk alle tabbladen van internet op mijn telefoon gewist heb. Vaak laat ik die open staan om later nog eens te bekijken (lees: meeste nooit meer), maar daar kan ik dan zo van balen en het gevoel hebben dat ik van alles mis loop.
Verstandelijk weet ik dat het onzin is, maar dat neemt dat boze gevoel niet weg.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zaterdag 16 december 2023 om 18:35

Pffff door het sluiten van die tabbladen is er zo’n onrust ontstaan. Het voelt alsof ik tegen het plafond kan schieten van de onrust en spanning. Toch zit ik rustig op de bank me te beheersen. Ik kan er helemaal niks mee zoals ik nu ben. Zeker omdat ik weet dat ik dadelijk weer somber wordt.

Hope is the first step on the road to disappointment

bijtie zaterdag 16 december 2023 om 18:41

Kan je met die energie misschien in je eentje een rondje gaan lopen, of de badkamer schoonmaken of zoiets? Fysieke activiteit helpt soms om een gevoel los te krijgen.

Ik weet ook dat een mens soms helemaal niets heeft aan goedbedoelde tips, dus leg het gerust naast je neer.

Anoniem_6640a89315f0f zaterdag 16 december 2023 om 18:47

Twijfelaar schreef: ↑
16-12-2023 18:35
Pffff door het sluiten van die tabbladen is er zo’n onrust ontstaan. Het voelt alsof ik tegen het plafond kan schieten van de onrust en spanning. Toch zit ik rustig op de bank me te beheersen. Ik kan er helemaal niks mee zoals ik nu ben. Zeker omdat ik weet dat ik dadelijk weer somber wordt.

Wat gebeurt er al je je niet beheerst? Als je dit spanning en onrust er gewoon laat zijn en voelt? Ik weet het: het klinkt zweverig maar misschien helpt het. Verder sluit ik me bij de vorige post van Bijtie aan

S-Groot zaterdag 16 december 2023 om 20:05

Twijfelaar schreef: ↑
16-12-2023 18:14
Daarnaast volop in de frustratie omdat ik per ongeluk alle tabbladen van internet op mijn telefoon gewist heb. Vaak laat ik die open staan om later nog eens te bekijken (lees: meeste nooit meer), maar daar kan ik dan zo van balen en het gevoel hebben dat ik van alles mis loop.
Verstandelijk weet ik dat het onzin is, maar dat neemt dat boze gevoel niet weg.

Ah vervelend! Ik ken het, dat gevoel dat je dingen mist, want je had die tabs niet voor niks open laten staan. Maarrrr, je zegt zelf al dat je de meeste nooit meer bekijkt, dus zo belangrijk is het nou ook weer niet. Dat hou ik mezelf dan ook maar voor in zo'n geval. En als je het wel echt belangrijk vindt dat kun je je geschiedenis erop napluizen.

De spanning voel je, maar het kan ook een kwestie zijn van in hoeverre je jezelf toestaat om erin te blijven hangen, om het te blijven voeden met steeds weer gedachtes over hoe erg het is en waarom. Je kunt ook kiezen voor meer de kant van realisme en relativering op te gaan. Lukt niet altijd uiteraard, maar oefening baart wel kunst.

Twijfelaar vrijdag 22 december 2023 om 16:24

Even wat afstand genomen van het forum. Valkuil dat ik hier telkens kom kijken en dat werkt verslavend en deprimerend.

De onrust is vanzelf weggegaan. Dat gebeurd meestal, uiteindelijk. Duurt de ene keer langer dan de andere keer.

Mee eens bijtie dat een fysieke activiteit kan helpen. Dit klinkt misschien stom: als ik bij mijn vriend ben dan voel ik niet de vrijheid dat ik even een rondje kan gaan wandelen. Ik heb geen idee of hij me die vrijheid wel geeft, ik vermoed van wel, maar dan komen er toch vragen en blikken. Het idee dat hij gaat vragen of alleen al kijken van "wat zou er zijn?" is voor mij voldoende om niks te doen en dus de onrust uit te zitten.

S-Groot, dat klopt. Ik zou die ruimte mogen vragen en pakken, maar dat doe ik nooit. Kiezen voor mezelf is iets wat ik niet kan, wegcijferen voor de ander wel.

Mijn vriend probeert me daarin wel te stimuleren, maar ik merk dat ik steeds meer in de aanpassing ben gegaan (vrij snel in de relatie al). Dat en het feit dat ik hem op afstand houd en weinig vertel (hij weet bijvoorbeeld niet dat ik een optie heb op de huurwoning) is voor mij reden om de relatie te willen beeindigen. De wisselingen tussen wel en niet bij elkaar kunnen zijn (want beide kinderen en co-ouderschap) en de daarbij behorende tijdens alleen vallen me erg zwaar. Elke week samen moet ik weer wennen. Ik mis hem nauwelijks als we niet bij elkaar zijn. Als ik hem mis dan vraag ik me af of ik hem mis of simpelweg iemand om tegenaan te leunen.
Ik zit hier best over in dubio omdat ik geen idee heb of hij mijn herstel in de weg zit of juist helpend is om patronen te doorbreken. Dit blijft een terugkerend draadje in mijn gedachte.

Bijtie, elke goedbedoeld advies is welkom! Ook als ik er ter plekke even niks mee doe of kan. Ik neem het vast mee voor een volgende keer.

Mia: geen idee wat er dan zou gebeuren. Ik zou ook niet weten hoe ik die onrust moet toelaten. Ik blokker en vermijd op automatische piloot, ondanks dat ik wel merk dat er iets is. Ik kan vaak niet eens benoemen wat het is en waardoor het veroorzaakt is. Het blijft een "ver van mijn bed" show qua idee.

S-Groot, ik probeer het ook te benaderen dat ik ze toch niet nodig had en voornamelijk balast waren, maar ik merk dat het blijft knagen. Elke keer als ik internet nu open op mijn mobiel en geen waslijst aan tabbladen zie staan dan bekruipt me toch dat gevoel van frustratie weer. Het wordt wel steeds minder en ik blijf het zien als "opgeruimd staat netjes". Dit is me al eens eerder gebeurd en dat heb ik ook overleefd...
Geschiedenis napluizen is helaas geen optie, dat heb ik geprobeerd maar op de een of andere manier worden deze niet bij "laatst gesloten tabbladen" gezet. Loslaten blijft het toverwoord.

Van de huurwoning heb ik nog steeds geen bevestiging gekregen en ik merk dat ik steeds vaker denk dat het prima is zo, ik moet het dan simpelweg nog anderhalf jaar uitzingen in het appartement. Dat moet toch lukken? Waarom verhuizen voor (met een beetje pech) slechts anderhalf jaar?

Mag ik nog even kwijt dat de "fijne vakantie", "gezellige feestdagen" en "rust goed uit" niet meer kan horen. Het wordt geen fijne vakantie, de feestdagen zijn niet gezellig en uitrusten gaat niet. Schei toch uit.

Hope is the first step on the road to disappointment

Verbinder zaterdag 23 december 2023 om 01:54

Twijfelaar schreef: ↑
22-12-2023 16:24

Ik zit hier best over in dubio omdat ik geen idee heb of hij mijn herstel in de weg zit of juist helpend is om patronen te doorbreken. Dit blijft een terugkerend draadje in mijn gedachte.

Mag ik nog even kwijt dat de "fijne vakantie", "gezellige feestdagen" en "rust goed uit" niet meer kan horen. Het wordt geen fijne vakantie, de feestdagen zijn niet gezellig en uitrusten gaat niet. Schei toch uit.

Ja dat kan ik me goed voorstellen dat je erg in dubio bent over je vriend en jouw gevoel over hem.
Dat is die dualiteit in je. Ik herken die grote dualiteiten ook. Er maar niet uit kunnen komen wat je nu moet doen. En dat is ook ok denk ik, alleen wel heel vervelend want je kan niet tot aktie komen.
Ik zeg altijd tegen mezelf: als ik geen keuze kan maken, als de keuze onmogelijk is want ik kom er maar niet uit dan is dat een aangever dat ik er op dat moment niks mee kan (en hoef) doen.
Neemt niet weg dat het koppie overuren maakt en maalt en maalt.

Leren loslaten is de grootste kern. En daarmee echt bedoelen: ‘leren’ loslaten. Leren hoe je dat moet doen. Stap voor stap voor stap voor stap wordt het getriggerd.

En gooi het eruit over de feestdagen, laatste dagen van het jaar……….enzo.
Is dan ook geen reet aan

Twijfelaar zaterdag 23 december 2023 om 12:34

Nog steeds afwachtende op een reactie van verhuurder/stichting of ik de woning daadwerkelijk kan gaan huren.
De angst dat ik daadwerkelijk akkoord krijg wordt steeds groter. Dan moet ik stel op sprong mijn appartement op orde hebben en daarnaast de verhuizing. Appartement heb ik niet even snel op orde. De stofvlokken vliegen in het rond. De badkamer is een klus voor een hele dag. Ik zie het niet gebeuren. Hulp inroepen gaat niet.

Had ik maar niet gereageerd.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zaterdag 23 december 2023 om 12:36

Verbinder: hoe leer ik dat dan? Welke stappen zijn er te nemen? Welk soort therapie of therapeut kan me daarbij helpen?

Het is ook zo lastig omdat er zo veel speelt. Dat merk ik bij de haptonoom ook en herken ik van vorige therapieën. Het blijft oppervlakkig en schiet alle kanten op zonder een probleem/situatie echt op te lossen of aan te pakken. Of verwacht ik dan iets wat niet kan?

Hope is the first step on the road to disappointment

makreel zaterdag 23 december 2023 om 15:24

Twijfelaar schreef: ↑
23-12-2023 12:34
Nog steeds afwachtende op een reactie van verhuurder/stichting of ik de woning daadwerkelijk kan gaan huren.
De angst dat ik daadwerkelijk akkoord krijg wordt steeds groter. Dan moet ik stel op sprong mijn appartement op orde hebben en daarnaast de verhuizing. Appartement heb ik niet even snel op orde. De stofvlokken vliegen in het rond. De badkamer is een klus voor een hele dag. Ik zie het niet gebeuren. Hulp inroepen gaat niet.

Had ik maar niet gereageerd.

Waarom gaat dat niet?

Wat eten we vanavond?

bijtie zaterdag 23 december 2023 om 20:19

Iets oplossen of aanpakken is niet mijn ervaring met therapie. Bij mij was het vooral leren voelen.

Het is niet leuk en gaat tegen je natuur in als je vermijdend bent, om te gaan voelen als er veel boosheid angst en verdriet in je opgekropt zitten. En niemand zal je dwingen om dat te doen, zelfs de beste therapeut niet, dat kan namelijk niet. Gevoelens komen pas naar boven als het veilig genoeg is, dat laat zich niet forceren. Bij mij kostte het meer dan een jaar.

Dus ik zou je verwachtingen laten varen wat betreft oplossingen. Het gaat je wel verder helpen maar pas als je weer in contact bent met je gevoelsleven zodat je die verantwoordelijkheid kan pakken om zelf je leven op orde te brengen. En dan nog zal het waarschijnlijk niet zo lopen zoals je wil of verwacht, gevoelens zijn rommelig en chaotisch vooral als je ze heel lang niet gevoeld hebt.

En misschien zeg je nee dat wil ik niet, want ik vind dat te eng of risicovol, mijn gevoelens toelaten, of ik denk dat er andere oplossingen mogelijk zijn, of ik vind het niet mijn verantwoordelijkheid om dat te moeten ondergaan. Het laatste heb ik zelf mee geworsteld, dat ik het oneerlijk vond dat ik alles moest opgeven om te gaan leren voelen, iets wat andere mensen gewoon al lang kunnen, en dan ga ik iets voelen en is het alleen maar ellende, pijn, angst en verdriet. Waarom zou ik dat allemaal moeten doorstaan? Als vermijden net zo makkelijk is voor mij, dat doe ik zelfs automatisch. Ik ben niet dom, had een goede baan en functioneerde als het moest prima. Ik functioneerde niet meer zo goed toen gevoelens in het spel kwamen en me overweldigden, en nog steeds doen ze dat. Niet voor niets had ik dat ooit uitgeschakeld.

Je gaat dus met de keuze voor therapie kiezen om je kwaliteit van leven nog meer omlaag te brengen op de korte termijn, met een vage belofte op een beter leven op de lange termijn. Dat vond ik destijds geen vanzelfsprekendheid om te doen. Ik ben er ook veel door kwijtgeraakt, mijn relatie, baan, vrienden. Uiteindelijk heb ik er veel voor terug gekregen maar niet direct. Het was eenzaam. Ik was daarvoor niet gelukkig en ik zag geen toekomst, maar het was wel vertrouwd en veilig om zo te zijn. Geef je dat op dan kom je in de kou te staan, en ga je ook alles voelen wat ertoe heeft geleid waardoor je depressief bent geraakt. Dat kan een hel zijn om door te maken.

Je focust nu erg op de praktische dingen die voor je liggen maar problemen zullen er altijd zijn. Als iemand ze voor je oplost komen er nieuwe. De persoon die met de problemen te maken heeft echter, als je die beter in het zadel krijgt dan zal je grip op alle levensproblemen veranderen en word je duurzaam beter bestand tegen alles wat op je pad komt.

Maar dat is dus een keuze die je zelf maakt, niemand kan dat voor je beslissen en er zijn ook geen garanties dat het goed uitpakt. Je weet alleen wat je nu hebt en je weet ergens dat een mensenleven normaal gesproken niet zo verloopt als de jouwe, dus dat daar therapie voor is. Maar ook die oplossing is niet simpel en niet eenduidig. Zo grimmig is de realiteit helaas als je met psychische problemen kampt, er zit geen enkele rechtvaardigheid aan en qua verwachtingen mag je vooral jezelf aankijken omdat het allemaal uit jou zelf moet komen. Daarom: je kan het niet alleen, echt niet. En dat hoeft ook niet.

Twijfelaar zaterdag 23 december 2023 om 20:51

Makreel: omdat ik geen hulp wil/kan toelaten. Ik schaam me rot voor de zooi die ik heb gemaakt. Dat ik met mijn ruim veertig jaar nog niet eens voor mezelf kan zorgen en een appartement schoon kan houden. Hoe moeilijk is dat nou?

Als iemand zou komen helpen dan ervaar ik daar veel spanning van. Schaamte en daarnaast een groot gevoel van controleverlies. Het gemis aan overzicht en beslissingen nemen onder druk. Het idee alleen al laat me stuiteren van spanning.

Hope is the first step on the road to disappointment

Twijfelaar zaterdag 23 december 2023 om 20:52

Bijtie: dank je wel voor je uitgebreide post. Ik moet dit even laten bezinken. Sorry.

Hope is the first step on the road to disappointment

Frizz zaterdag 23 december 2023 om 21:46

Ik kom even in dit topic op je reageren. Door mijn werk ben ik menigmaal in woningen geweest met achterstallig onderhoud, troep, zelfs woningen die helemaal vol waren en heel erg vies.

En natuurlijk schaamde de bewoner zich hiervoor. Dat snap ik ook echt heel erg goed.
Maar; het hoeft niet. Er is geen hulpverlener die een oordeel heeft over zo’n ontstane situatie. Het wordt gesnapt, begrepen en gekeken op WELKE manier jij geholpen kan worden.

Er zijn mensen die zeggen; alsjeblieft ik bijt door de zure appel heen, weg ermee en de hele boel wordt afgevoerd. Maar de andere kant van het spectrum bestaat ook; eens per week komt er iemand langs om jou te helpen en dan gaat het helemaal samen, stapje voor stapje. Daarbij houd je zelf ALLE controle.

Vaak zag ik dat de laatste categorie zelf ook de swung kreeg en ook zonder de hulp dingetjes ging doen in huis.

Maar altijd was er nadien zo’n gigantische opluchting. Opluchting dat het huis weer een fijne plek is, dat het geheim weg is, dat zelfzorg weer beter lukt.

Ik zou het je gunnen.

•

Verbinder zondag 24 december 2023 om 02:37

Twijfelaar schreef: ↑
23-12-2023 12:36
Verbinder: hoe leer ik dat dan? Welke stappen zijn er te nemen? Welk soort therapie of therapeut kan me daarbij helpen?

Het is ook zo lastig omdat er zo veel speelt. Dat merk ik bij de haptonoom ook en herken ik van vorige therapieën. Het blijft oppervlakkig en schiet alle kanten op zonder een probleem/situatie echt op te lossen of aan te pakken. Of verwacht ik dan iets wat niet kan?

Het belangrijkste wat moet gebeuren is dat je de controle leert loslaten. Die controle is gedurende,zeer waarschijnlijk, een zeer lange tijd opgebouwd en heeft dus ook weer lange tijd nodig om afgebroken te worden. Veel van dat afbreken gebeurt gewoon door het dagelijks leven en de dingen die je daar meemaakt.

Die controle staat momenteel voor je therapieen, staat ervoor zodat je geen ingang krijgt. Je komt niet dieper in de therapie, door een ontwijkingsmechanisme. En dingen blijven oppervlakkig.

Wat je qua therapie zou kunnen proberen is: overademen of ook wel rebirthing genoemd.
Een rebirthing therapeut kan door middel van een overademingstechniek bij de client bepaalde blokkades doorbreken. Ik denk dat het zeker een goeie is om te doen Twijfelaar. Ademhalen en ademen is zeer nauw verbonden met alles wat we doen, incl moeilijke situaties. Bijv adem kan schokken of we houden onze adem in etc.
Door op een bepaalde manier te ademen tijdens de therapie kun je iets in jezelf openen wat voorheen gesloten was. De adem is de manier om erdoorheen te breken als het ware.
Ik zal even een website opzoeken.

verbinder wijzigde dit bericht op 24-12-2023 03:11

16.27% gewijzigd

Verbinder zondag 24 december 2023 om 02:57

Therapeuten die deze therapie geven ( verschillende regios in Nederland, afhankelijk waar je woont)

https://www.aaltjereuver.nl/therapie/rebirthing/

https://www.praktijkandrijn.nl/wat-is-p ... -therapie/

https://www.aumm.nl/primal-rebirth-ther ... -en-belgie

https://regressietherapie-rotterdam.nl/ ... ebirthing/

Er zijn er nog veel meer maar deze kwam ik tegen op internet na een korte zoektocht.

Verbinder zondag 24 december 2023 om 03:32

Ik zag dat je bij Aaltje Reuver bijv een afspraak krijgt binnen 2 weken als je kontakt opneemt.
Ze zit wel in het zuiden van het land dus dan moet je daar wel wat dichter voor in de buurt zitten. Aan de andere kant kan een stukje reizen voor een goede prettige therapeut het wel waard zijn.

Actieve topics