Psyche
alle pijlers
Hoe rouw(de) jij?
maandag 22 november 2021 om 13:57
Mijn vader is een week geleden overleden en nu de begrafenis voorbij is en de rust is wedergekeerd vraag ik me af: en nu?
Ik snap dat elk proces anders is, maar benieuwd naar verhalen van hoe dit bij anderen verliep of loopt.
Vandaag zou ik weer gaan werken, want dacht moet toch een keer beginnen. Manager verbaasde zich dat ik er alweer (online) was, maar met koffie op de bank mijn mails gelezen, daarna in bad gegaan en toen met een boek op de bank.
Ik snap dat elk proces anders is, maar benieuwd naar verhalen van hoe dit bij anderen verliep of loopt.
Vandaag zou ik weer gaan werken, want dacht moet toch een keer beginnen. Manager verbaasde zich dat ik er alweer (online) was, maar met koffie op de bank mijn mails gelezen, daarna in bad gegaan en toen met een boek op de bank.
woensdag 24 november 2021 om 10:46
Zeker herkenbaar hoor. Later kun je het in kleine beetjes toelaten.
woensdag 24 november 2021 om 10:52
Gister ging ik ineens huilen toen ik een appje van een vriend kreeg die ik weinig zie/spreek maar wel waardeer en dat kwam even hard binnen. Ik was tegelijkertijd in het boek aan het lezen (was hier door iemand genoemd, dank!) Je bent jong en je rouwt wat. Erg fijn boek waar ik weel herkenning uithaal waardoor ik me direct ook normaler voel, ook tijdens het ziekteproces.
Vanmiddag een strandwandeling maken met mijn vriend en daarna lunchen. Hij gaat dan online meetings daar ergens doen en ik ga in mijn eentje nog even wandelen of op een andere plek rustig lezen.
Ga maar gewoon kijken wat wel en niet goed voelt en vanuit daar verder voelen of niet voelen.
Vanmiddag een strandwandeling maken met mijn vriend en daarna lunchen. Hij gaat dan online meetings daar ergens doen en ik ga in mijn eentje nog even wandelen of op een andere plek rustig lezen.
Ga maar gewoon kijken wat wel en niet goed voelt en vanuit daar verder voelen of niet voelen.
woensdag 24 november 2021 om 11:46
Bedankt voor dit inzicht, zo had ik het nog niet bekeken.LadyTramp schreef: ↑24-11-2021 08:10Allereerst: gecondoleerd.
Met het vetgedrukte ben ik het niet eens: sommige mensen gaan helemaal op slot en kunnen niet eens huilen terwijl ze toch echt een hechte band met hun dierbare hadden. Voor mij gold dat bijvoorbeeld: ik plengde geen traan en ging zelfs nieuwe schoenen die ik niet eens nodig had kopen in de stad. Denken dat jouw manier van rouwen past bij de band die je met de overledene had, kan dus een fikse valkuil zijn.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
woensdag 24 november 2021 om 11:47
Luchtte het een beetje op om te huilen? Fijne wandeling vanmiddagArequipa schreef: ↑24-11-2021 10:52Gister ging ik ineens huilen toen ik een appje van een vriend kreeg die ik weinig zie/spreek maar wel waardeer en dat kwam even hard binnen. Ik was tegelijkertijd in het boek aan het lezen (was hier door iemand genoemd, dank!) Je bent jong en je rouwt wat. Erg fijn boek waar ik weel herkenning uithaal waardoor ik me direct ook normaler voel, ook tijdens het ziekteproces.
Vanmiddag een strandwandeling maken met mijn vriend en daarna lunchen. Hij gaat dan online meetings daar ergens doen en ik ga in mijn eentje nog even wandelen of op een andere plek rustig lezen.
Ga maar gewoon kijken wat wel en niet goed voelt en vanuit daar verder voelen of niet voelen.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
woensdag 24 november 2021 om 11:56
Heel veel sterkte. Uiteindelijk slijt het wel. Nu is het een groot verdriet wat je op de raarste momenten ineens om je oren zal vliegen. Maar dat geeft helemaal niet. Dat verdriet laat zien hoeveel je gaf om je vader. Das allemaal prima. Natuurlijk mis je hem hartstikke. En natuurlijk huil je. Vermoedelijk zul je ook op momenten onredelijk boos zijn. Geeft niks. Laat het gewoon gebeuren. Hoort er allemaal bij. Maak gebruik van de steun van mensen om je heen, verstop jezelf niet, want als jij je onzichtbaar maakt kunnen zij je niet vinden. Geef ook aan wat je van ze nodig hebt. Het komt wel goed. Het duurt alleen vaak even. Nou en.
Maar het hoort er wel bij. Je verliest mensen van wie je houdt. Das part of life. En je hebt de capaciteiten om daarmee om te kunnen gaan. Verdriet slijt. Uiteindelijk komt het wel goed. Schaam je vooral ook niet als je je af en toe een dag helemaal omwentelt in je rotgevoel. Je hoeft niet altijd de zonneschijn te zijn. Voel je je kut, laat dat er dan gewoon zijn. Vecht er niet tegen en probeer het niet te verdringen. Dan ben je er sneller van af.
Maar het hoort er wel bij. Je verliest mensen van wie je houdt. Das part of life. En je hebt de capaciteiten om daarmee om te kunnen gaan. Verdriet slijt. Uiteindelijk komt het wel goed. Schaam je vooral ook niet als je je af en toe een dag helemaal omwentelt in je rotgevoel. Je hoeft niet altijd de zonneschijn te zijn. Voel je je kut, laat dat er dan gewoon zijn. Vecht er niet tegen en probeer het niet te verdringen. Dan ben je er sneller van af.
beaucis wijzigde dit bericht op 24-11-2021 18:05
43.73% gewijzigd
woensdag 24 november 2021 om 13:46
Haha viel wel tegen, het voelde als ‘te kort’ en niet intens genoeg. Slaat nergens op maar had mn zus gesproken en die hoorde nummer van de begrafenis en was in een fikse huilbui beland. Dus de mijne voelde wat kort, ook tegenover misschien de hevige pijnen die ik na zijn overlijden en na de diagnose heb gevoeld.
Nu ben ik weer vrij mat maar zit wel lekker aan het strand en dat is toch fijner dan thuis.
vrijdag 26 november 2021 om 11:17
Was het nog lekker op het strand?
Gisteren was de uitvaart van mijn vader. Het was een heel mooi afscheid, mooie muziek en mooie woorden van iedereen. Vanmorgen voelde ik me een beetje labiel, ik ging sporten en verwachtte eigenlijk een huilbui daar, maar ik heb het droog gehouden. Mijn trainer was al op de hoogte, dat scheelt. En het sporten heeft ook geholpen om alles er een beetje uit te slaan (o.a. boksen).
Straks mijn moeder even bellen hoe het met haar gaat nu de begrafenis geweest is.
Gisteren was de uitvaart van mijn vader. Het was een heel mooi afscheid, mooie muziek en mooie woorden van iedereen. Vanmorgen voelde ik me een beetje labiel, ik ging sporten en verwachtte eigenlijk een huilbui daar, maar ik heb het droog gehouden. Mijn trainer was al op de hoogte, dat scheelt. En het sporten heeft ook geholpen om alles er een beetje uit te slaan (o.a. boksen).
Straks mijn moeder even bellen hoe het met haar gaat nu de begrafenis geweest is.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
vrijdag 26 november 2021 om 12:06
Fijn dat het mooi was! Wat goed dat sporten helpt, ik kan mezelf er nog niet toe krijgen.
Strand was lekker, kom altijd goed tot rust aan het strand! Gister dagje naar de sauna geweest, vond het een paar uur lekker en toen werd ik zo onrustig en toen maar besloten wat eerder weg te gaan dan gepland.
Was je erg moe na de begrafenis? Ik merkte dat ik echt die avond in elkaar stortte en meteen een griepje volgde daarna.
Strand was lekker, kom altijd goed tot rust aan het strand! Gister dagje naar de sauna geweest, vond het een paar uur lekker en toen werd ik zo onrustig en toen maar besloten wat eerder weg te gaan dan gepland.
Was je erg moe na de begrafenis? Ik merkte dat ik echt die avond in elkaar stortte en meteen een griepje volgde daarna.
vrijdag 26 november 2021 om 13:24
Ik was wel moe inderdaad, op de terugweg in de auto ben ik in slaap gevallen. Mijn dochter ook, moe van alle emoties. Mijn zoon kan daar nog wat makkelijker overheen stappen, die heeft wel veel gehuild bij de dienst, maar daarna was het ook wel weer oke.
Ik was ook een beetje bang dat ik er misschien last van zou krijgen dat alles nu ‘klaar’ is, maar voorlopig is dat nog niet zo. Kan nog komen natuurlijk. Vrijdag is altijd mijn vrije dag, dus ik rommel een beetje in huis en heb boodschappen gedaan, wat ik anders ook zou doen.
Ik was ook een beetje bang dat ik er misschien last van zou krijgen dat alles nu ‘klaar’ is, maar voorlopig is dat nog niet zo. Kan nog komen natuurlijk. Vrijdag is altijd mijn vrije dag, dus ik rommel een beetje in huis en heb boodschappen gedaan, wat ik anders ook zou doen.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
zondag 5 december 2021 om 19:35
Sterkte 
Ik vond sinterklaas zelf niet zo erg, veel chaos en kinderen. Vond het wel gek dat niemand mn vader noemde in gedichten, snapte het ook wel zoals mn moeder achteraf zei zouden we dan alleen maar huilen.
Ik kan maar een gedichtje gemaakt en het daar wel in genoemd, viel wel goed en emotioneel kort.
Maar toen het hele huis leeg was en ik met mn moeder nog zat klapte het in gister en vandaag toen ik 2u in de trein zat en er geen uitweg leek voor mijn emoties.
Dus voor iedereen wie een extra kan gebruiken
Ik vond sinterklaas zelf niet zo erg, veel chaos en kinderen. Vond het wel gek dat niemand mn vader noemde in gedichten, snapte het ook wel zoals mn moeder achteraf zei zouden we dan alleen maar huilen.
Ik kan maar een gedichtje gemaakt en het daar wel in genoemd, viel wel goed en emotioneel kort.
Maar toen het hele huis leeg was en ik met mn moeder nog zat klapte het in gister en vandaag toen ik 2u in de trein zat en er geen uitweg leek voor mijn emoties.
Dus voor iedereen wie een extra kan gebruiken
zondag 5 december 2021 om 22:53
Wij vieren al jaren geen sinterklaas meer, dus hier was deze dag niet extra beladen. Mijn broer viert het wel altijd nog met zijn schoonfamilie, maar die heeft afgezegd, hij was helemaal niet in de stemming. Zij hebben het dus overgeslagen, dat snap ik heel goed.
Kerst gaat lastiger worden. Vorig jaar in hele kleine kring gevierd, ik was alleen met mijn zoon bij mijn ouders. Niet wetende dat dat zijn laatste kerst thuis en ook zijn laatste kerst ooit zou zijn. Kerst 2 jaar geleden was fijn, toen heb ik een foto gemaakt van mijn ouders, de helft waar hij op staat stond op de kist tijdens de begrafenis en hebben we nu allemaal thuis ingelijst staan.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
zondag 5 december 2021 om 22:53
Voor jou ookArequipa schreef: ↑05-12-2021 19:35Sterkte
Ik vond sinterklaas zelf niet zo erg, veel chaos en kinderen. Vond het wel gek dat niemand mn vader noemde in gedichten, snapte het ook wel zoals mn moeder achteraf zei zouden we dan alleen maar huilen.
Ik kan maar een gedichtje gemaakt en het daar wel in genoemd, viel wel goed en emotioneel kort.
Maar toen het hele huis leeg was en ik met mn moeder nog zat klapte het in gister en vandaag toen ik 2u in de trein zat en er geen uitweg leek voor mijn emoties.
Dus voor iedereen wie een extra kan gebruiken
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
maandag 6 december 2021 om 10:49
Wij zijn juist wel echte sinterklaasvierders met mijn moeder voorop. We hadden er dit jaar niet zoveel energie voor dus we hadden het al veranderd van surprises en cadeautjes naar cadeautjes en samen eten. Met kerst hebben wij dan weer wat minder.
Gelukkig begrepen juist mijn vader en zus dat het gisteren even niet ging met mij en werd het geloof ik nog best een leuke avond, al heb ik er niet veel van meegekregen.
De rest ook sterkte deze maand. Het is toch een rare maand, zo'n feestmaand met iemand die je mist. .
Gelukkig begrepen juist mijn vader en zus dat het gisteren even niet ging met mij en werd het geloof ik nog best een leuke avond, al heb ik er niet veel van meegekregen.
De rest ook sterkte deze maand. Het is toch een rare maand, zo'n feestmaand met iemand die je mist. .
woensdag 8 december 2021 om 23:41
Mijn moeder is dit jaar op 22-08-2021 overleden, aan de gevolgen van een verkeersongeval, sindsdien ben ik in standje rouw
Er is een draaiboek gemaakt met begrafenisondernemer, en rest van de familie hoe alles zou lopen. En besloten er bij alle diensten te zijn. Het voelde zo onwerkelijk, verdrietig. tijdens het volgen van de rouwauto, kwam het verdriet los.
nu nog steeds in de rouw, doe veel muziek en liedjes luisteren, nu doe ik soort mantel zorgen voor mijn vader, en regelmatig op bezoek..
belangrijk vind ik nu zorgen en praktisch bezig zijn met mantelzorg voor mijn vader
Er is een draaiboek gemaakt met begrafenisondernemer, en rest van de familie hoe alles zou lopen. En besloten er bij alle diensten te zijn. Het voelde zo onwerkelijk, verdrietig. tijdens het volgen van de rouwauto, kwam het verdriet los.
nu nog steeds in de rouw, doe veel muziek en liedjes luisteren, nu doe ik soort mantel zorgen voor mijn vader, en regelmatig op bezoek..
belangrijk vind ik nu zorgen en praktisch bezig zijn met mantelzorg voor mijn vader
pluk de dag
donderdag 9 december 2021 om 08:31
Mijn moeder heeft longkanker en zal binnenkort overlijden. Maart dit jaar de diagnose, sindsdien rouw ik al.
Ik heb geen idee hoe ik het doe, en ik weet ook niet hoe het zou 'moeten'. Ik voel me met vlagen ontzettend kut, verdrietig en vooral ook heel boos. Boos op iedereen, die me proberen te helpen en te steunen maar die ook niet goed kunnen inschatten hoe ik me voel omdat zij dat nooit hebben gevoeld. Die eenzaamheid vind ik erg moeilijk, maar tegelijkertijd kan ik me ook moeilijk open stellen naar de vrienden die ik heb die al een ouder hebben verloren. In die zin kan ook niemand het goed doen bij me, wat weer oneerlijk is want ik voel me echt wel gesteund ook.
Ik probeer leuke dingen in mijn leven in te bouwen om nog wat positieve energie te krijgen, maar temidden van de corona pandemie moet ik me helemaal een ongeluk lopen, fietsen of lezen om nog echt op te laden. Ik voel me blind in een zwarte kamer. Het enige praktische dat ik heb bedacht wat helpt is duidelijk zijn naar anderen wanneer ik me slecht voel, ook al voel ik me dan weer een zeurpiet die van alles iets negatiefs maakt.
Hoe moet je afscheid nemen van het kind in je? Hoe moet je afscheid nemen van je thuis? Ik weet het niet, ik weet alleen dat het voelt alsof je zelf weer kind bent en iemand is langzaam maar gestaag je lievelingsknuffel aan het losbreken bij je. Zo voelt het.
Ik heb geen idee hoe ik het doe, en ik weet ook niet hoe het zou 'moeten'. Ik voel me met vlagen ontzettend kut, verdrietig en vooral ook heel boos. Boos op iedereen, die me proberen te helpen en te steunen maar die ook niet goed kunnen inschatten hoe ik me voel omdat zij dat nooit hebben gevoeld. Die eenzaamheid vind ik erg moeilijk, maar tegelijkertijd kan ik me ook moeilijk open stellen naar de vrienden die ik heb die al een ouder hebben verloren. In die zin kan ook niemand het goed doen bij me, wat weer oneerlijk is want ik voel me echt wel gesteund ook.
Ik probeer leuke dingen in mijn leven in te bouwen om nog wat positieve energie te krijgen, maar temidden van de corona pandemie moet ik me helemaal een ongeluk lopen, fietsen of lezen om nog echt op te laden. Ik voel me blind in een zwarte kamer. Het enige praktische dat ik heb bedacht wat helpt is duidelijk zijn naar anderen wanneer ik me slecht voel, ook al voel ik me dan weer een zeurpiet die van alles iets negatiefs maakt.
Hoe moet je afscheid nemen van het kind in je? Hoe moet je afscheid nemen van je thuis? Ik weet het niet, ik weet alleen dat het voelt alsof je zelf weer kind bent en iemand is langzaam maar gestaag je lievelingsknuffel aan het losbreken bij je. Zo voelt het.
donderdag 9 december 2021 om 08:56
Mijn vader overleed dit jaar ook vrij onverwachts. Hij is drie weken ziek geweest waarin veel geregeld moest worden omdat hij zelfstandig woonde. Uiteindelijk was er opluchting dat hij overleed omdat wel duidelijk was dat hij niet meer naar huis kon en het geen man was om verzorgd of verpleegd te worden. Het was goed zo.
Daarna hebben wij binnen drie weken zijn huurhuis opgeruimd en ontruimd.
Ik was heel close met mijn vader en kon me nooit voorstellen dat hij er niet meer zou zijn. Alleen al dat idee brak me altijd. Na zijn overlijden heb ik maar één keer echt verdriet gehad. Ik denk dagelijks aan hem maar wordt daar niet verdrietig van.
Ik weet niet of de echte klap nog gaat komen of dat dit het is.
Ik wil anderen hierbij nog condoleren en sterkte wensen met hun verlies en verdriet.
Daarna hebben wij binnen drie weken zijn huurhuis opgeruimd en ontruimd.
Ik was heel close met mijn vader en kon me nooit voorstellen dat hij er niet meer zou zijn. Alleen al dat idee brak me altijd. Na zijn overlijden heb ik maar één keer echt verdriet gehad. Ik denk dagelijks aan hem maar wordt daar niet verdrietig van.
Ik weet niet of de echte klap nog gaat komen of dat dit het is.
Ik wil anderen hierbij nog condoleren en sterkte wensen met hun verlies en verdriet.
donderdag 9 december 2021 om 09:52
Dit is hoe het ook voor mij voelde en hoe het een beetje blijft voelen na zijn overlijden.Suusje666 schreef: ↑09-12-2021 08:31Mijn moeder heeft longkanker en zal binnenkort overlijden. Maart dit jaar de diagnose, sindsdien rouw ik al.
Ik heb geen idee hoe ik het doe, en ik weet ook niet hoe het zou 'moeten'. Ik voel me met vlagen ontzettend kut, verdrietig en vooral ook heel boos. Boos op iedereen, die me proberen te helpen en te steunen maar die ook niet goed kunnen inschatten hoe ik me voel omdat zij dat nooit hebben gevoeld. Die eenzaamheid vind ik erg moeilijk, maar tegelijkertijd kan ik me ook moeilijk open stellen naar de vrienden die ik heb die al een ouder hebben verloren. In die zin kan ook niemand het goed doen bij me, wat weer oneerlijk is want ik voel me echt wel gesteund ook.
Ik probeer leuke dingen in mijn leven in te bouwen om nog wat positieve energie te krijgen, maar temidden van de corona pandemie moet ik me helemaal een ongeluk lopen, fietsen of lezen om nog echt op te laden. Ik voel me blind in een zwarte kamer. Het enige praktische dat ik heb bedacht wat helpt is duidelijk zijn naar anderen wanneer ik me slecht voel, ook al voel ik me dan weer een zeurpiet die van alles iets negatiefs maakt.
Hoe moet je afscheid nemen van het kind in je? Hoe moet je afscheid nemen van je thuis? Ik weet het niet, ik weet alleen dat het voelt alsof je zelf weer kind bent en iemand is langzaam maar gestaag je lievelingsknuffel aan het losbreken bij je. Zo voelt het.
Het leven gaat door, en dat is ook goed ook maar vaak voelt het alsof ik stilsta en een beetje ronddool.
Zorg dat je inderdaad doet wat goed voelt voor jou, want zo’n periode trekt energie nu en straks ook.
Sterkte
donderdag 9 december 2021 om 09:55
Wat naar ook Forumautist, kan me voorstellen dat dat zo’n shock is.
En hopperdepopper, zo was ik ook altijd wilde niet eens denken aan een leven zonder mn ouders omdat het idee al te pijnlijk was.
Ik put er ergens kracht uit dat een van de ergste dingen die kunnen gebeuren zijn gebeurd, dat ik nog sta en het aankan. Dat ik 1,5 jaar geleden een kind heb gekregen en die nog een opa heeft gehad en nog meer mijn vader als opa heb kunnen zien.
Tegelijkertijd ben in ook bang dat er nog een echte klap komt die alles onderuit haalt maar misschien blijft het zoals nu. Vaak in bed als ik lig te malen, even heel hard huilen, puur het gevoel van pijn en daarna weer door.
En hopperdepopper, zo was ik ook altijd wilde niet eens denken aan een leven zonder mn ouders omdat het idee al te pijnlijk was.
Ik put er ergens kracht uit dat een van de ergste dingen die kunnen gebeuren zijn gebeurd, dat ik nog sta en het aankan. Dat ik 1,5 jaar geleden een kind heb gekregen en die nog een opa heeft gehad en nog meer mijn vader als opa heb kunnen zien.
Tegelijkertijd ben in ook bang dat er nog een echte klap komt die alles onderuit haalt maar misschien blijft het zoals nu. Vaak in bed als ik lig te malen, even heel hard huilen, puur het gevoel van pijn en daarna weer door.
donderdag 9 december 2021 om 12:31
Forumautist, wat een shock als het zo plotseling gebeurt. Veel sterkte.
Suusjes666, wat jij zegt dat je al sinds de diagnose aan het rouwen bent herken ik heel erg. Mijn vader had Alzheimer en we zijn de afgelopen jaren steeds bezig geweest verder afscheid van hem te nemen. Bij vlagen kon ik erg verdrietig zijn, vooral ook toen hij in juli dit jaar werd opgenomen. Dat was heel zwaar en weer een stap verder in het afscheid. Heel veel sterkte de komende tijd en ik wens je nog mooie momenten met je moeder.
Hopperdepopper, herkenbaar dat je je niet kunt voorstellen hoe het is als je ouders overlijden. Net als Arequipa vond ok dat te pijnlijk om aan te denken. Mijn moeder leeft nog en is gezond, woont op zichzelf, ik moet er ook niet aan denken dat we haar ook verliezen. Ik hoop dat ze net zo oud wordt als haar moeder en oma (resp. 93 en 95).
Arequipa, inderdaad sta je nog na een van de ergste dingen. Fijn dat je kind nog een opa heeft gehad en dat je vader jouw kind heeft gekend.
Mijn vader was een lieve opa. Bezorgd en betrokken. De oudste zoon van mijn broer heeft op de uitvaart een gedicht voorgelezen namens alle kleinkinderen, zo mooi.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Gisteren begon dat al eigenlijk, maar ik ben iemand die alleen wil huilen, zonder mensen om me heen. Ik wil geen troost, ik wil dan alleen maar hard huilen om het verdriet en de pijn eruit te laten. Dat heb ik vanmorgen gedaan, bij het terugkijken van de uitvaart. Nu voelt het beter, lichter. Tot de volgende keer dat mijn emmertje overloopt.
We moeten binnenkort nog naar het verzorgingshuis om zijn spullen op te halen. Zijn kamer is al leeg, alles is voor ons apart gezet. Omdat er Corona heerst op de afdeling heeft het geen haast, ze willen nog dat we hiervoor risico nemen.
Mijn moeder krijgt vanmiddag haar booster-prik, daar ben ik wel erg blij mee.
Suusjes666, wat jij zegt dat je al sinds de diagnose aan het rouwen bent herken ik heel erg. Mijn vader had Alzheimer en we zijn de afgelopen jaren steeds bezig geweest verder afscheid van hem te nemen. Bij vlagen kon ik erg verdrietig zijn, vooral ook toen hij in juli dit jaar werd opgenomen. Dat was heel zwaar en weer een stap verder in het afscheid. Heel veel sterkte de komende tijd en ik wens je nog mooie momenten met je moeder.
Hopperdepopper, herkenbaar dat je je niet kunt voorstellen hoe het is als je ouders overlijden. Net als Arequipa vond ok dat te pijnlijk om aan te denken. Mijn moeder leeft nog en is gezond, woont op zichzelf, ik moet er ook niet aan denken dat we haar ook verliezen. Ik hoop dat ze net zo oud wordt als haar moeder en oma (resp. 93 en 95).
Arequipa, inderdaad sta je nog na een van de ergste dingen. Fijn dat je kind nog een opa heeft gehad en dat je vader jouw kind heeft gekend.
Mijn vader was een lieve opa. Bezorgd en betrokken. De oudste zoon van mijn broer heeft op de uitvaart een gedicht voorgelezen namens alle kleinkinderen, zo mooi.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Gisteren begon dat al eigenlijk, maar ik ben iemand die alleen wil huilen, zonder mensen om me heen. Ik wil geen troost, ik wil dan alleen maar hard huilen om het verdriet en de pijn eruit te laten. Dat heb ik vanmorgen gedaan, bij het terugkijken van de uitvaart. Nu voelt het beter, lichter. Tot de volgende keer dat mijn emmertje overloopt.
We moeten binnenkort nog naar het verzorgingshuis om zijn spullen op te halen. Zijn kamer is al leeg, alles is voor ons apart gezet. Omdat er Corona heerst op de afdeling heeft het geen haast, ze willen nog dat we hiervoor risico nemen.
Mijn moeder krijgt vanmiddag haar booster-prik, daar ben ik wel erg blij mee.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
donderdag 9 december 2021 om 12:54
Soms heb je van die dagen Juultje, toevallig merkte ik aan alles dat het vandaag niet mijn dag was. Heb toevallig ook net een deel van de begrafenis terug gekeken om ook de emoties even te laten stromen.
Mooi dat je broer een gedicht heeft voorgelezen!
Laat vandaag dan maar een dag zijn om alles even te laten gaan. Ik ga zo even een kast opruimen, gewoon om even mn gedachtes te verzetten naar iets simpels.
Een van de laatste dingen die mn vader zei was, mijn liefde voor jullie is oneindig en zal altijd blijven stromen. Daar haal ik op deze dachten een beetje kracht uit.
Mooi dat je broer een gedicht heeft voorgelezen!
Laat vandaag dan maar een dag zijn om alles even te laten gaan. Ik ga zo even een kast opruimen, gewoon om even mn gedachtes te verzetten naar iets simpels.
Een van de laatste dingen die mn vader zei was, mijn liefde voor jullie is oneindig en zal altijd blijven stromen. Daar haal ik op deze dachten een beetje kracht uit.
