Psyche
alle pijlers
Hoe weer zin krijgen in het leven?
maandag 5 april 2021 om 19:21
Ik weet niet zo goed hoe te beginnen, en alvast excuses mocht het een lang verhaal worden.
Ik ben 26, heb al een lange tijd een lieve vriend en we zijn sinds kort verhuisd van ons appartement naar een leuk huis. Ik heb een vaste baan waar ik waarschijnlijk nog jaren kan blijven werken. Op zich alles goed dus.
Helaas lukt het me niet om te genieten van deze dingen. Ik mis het 'jong' zijn enorm, en heb het gevoel dat ik iets te kort kom, al kan ik niet precies zeggen wat.
Ik krijg nergens meer energie van en ik heb geen doelen meer. Vooral het jonger willen zijn steekt enorm, al klinkt dit misschien een beetje gek gezien mijn leeftijd. Ik heb een moeilijke jeugd en thuissituatie gehad, ik heb in mijn tienerjaren nooit echt feestjes/vriendinnen gehad. Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ik pas echt 'leefde' vanaf mijn 20e, toen had ik 2/3 vriendinnen en een eigen plekje thuis. Nu zijn we 6 Jaar verder en ik heb geen idee waar ik het allemaal voor doe. Ik sta op, ga werken, komt thuis en ga slapen. Ik probeer zo veel mogelijk leuke kleine dingen te doen, wandelen, een ijsje eten etc. Maar is dat waar ik voor moet leven? Ook de gedachte van de toekomst maakt me bang, ik wil geen kinderen omdat ik dan moet 'aanzien' dat zij jong zijn en nog een leuk leven kunnen leiden op school en ik als een oude doos achterblijf. Klinkt raar ik weet het. Ik loop al langer met dit gevoel rond, en Corona maakt het nu allemaal wel erger. Ik sleep me echt door de dagen heen en denk soms dat ik het maar moet eindigen. Maar ook dat durf ik niet, omdat ik dan mijn familie achterlaat. Dus gaat het gesleep maar door.
Ik weet ook niet zo goed wat ik wil met de topic, misschien tips/lotgenoten vinden?
Waar krijgen jullie energie van?
Ook het idee van voor altijd in NL wonen lijkt me vreselijk, maar dat is weer iets anders.
Iemand stelde voor vrijwilligerswerk doen in het buitenland om jezelf weer helemaal te vinden, iemand ervaring hiermee?
Bedankt voor het lezen.
Ik ben 26, heb al een lange tijd een lieve vriend en we zijn sinds kort verhuisd van ons appartement naar een leuk huis. Ik heb een vaste baan waar ik waarschijnlijk nog jaren kan blijven werken. Op zich alles goed dus.
Helaas lukt het me niet om te genieten van deze dingen. Ik mis het 'jong' zijn enorm, en heb het gevoel dat ik iets te kort kom, al kan ik niet precies zeggen wat.
Ik krijg nergens meer energie van en ik heb geen doelen meer. Vooral het jonger willen zijn steekt enorm, al klinkt dit misschien een beetje gek gezien mijn leeftijd. Ik heb een moeilijke jeugd en thuissituatie gehad, ik heb in mijn tienerjaren nooit echt feestjes/vriendinnen gehad. Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ik pas echt 'leefde' vanaf mijn 20e, toen had ik 2/3 vriendinnen en een eigen plekje thuis. Nu zijn we 6 Jaar verder en ik heb geen idee waar ik het allemaal voor doe. Ik sta op, ga werken, komt thuis en ga slapen. Ik probeer zo veel mogelijk leuke kleine dingen te doen, wandelen, een ijsje eten etc. Maar is dat waar ik voor moet leven? Ook de gedachte van de toekomst maakt me bang, ik wil geen kinderen omdat ik dan moet 'aanzien' dat zij jong zijn en nog een leuk leven kunnen leiden op school en ik als een oude doos achterblijf. Klinkt raar ik weet het. Ik loop al langer met dit gevoel rond, en Corona maakt het nu allemaal wel erger. Ik sleep me echt door de dagen heen en denk soms dat ik het maar moet eindigen. Maar ook dat durf ik niet, omdat ik dan mijn familie achterlaat. Dus gaat het gesleep maar door.
Ik weet ook niet zo goed wat ik wil met de topic, misschien tips/lotgenoten vinden?
Waar krijgen jullie energie van?
Ook het idee van voor altijd in NL wonen lijkt me vreselijk, maar dat is weer iets anders.
Iemand stelde voor vrijwilligerswerk doen in het buitenland om jezelf weer helemaal te vinden, iemand ervaring hiermee?
Bedankt voor het lezen.
maandag 5 april 2021 om 19:28
Vervelend dat je je zo voelt. Kun je hier met iemand over praten? Weet je vriend dat je je zo voelt? Even een virtuele knuffel voor jou!
Ik schrijf zelf elke dag op waar ik blij van werd die dag. Het gaat vaak om kleine dingen zoals vlinders in de tuin, samen met mijn man iets nieuws gekookt of een fijn telefoongesprek met een vriendin. Dit helpt me om me meer positief te voelen. Als ik begin met schrijven vind ik het soms moeilijk om iets te bedenken waar ik blij van werd, maar als ik eenmaal bezig ben kom ik in een soort positieve stroming en kan ik steeds meer verzinnen. Ik lees af en toe terug wat ik op andere dagen heb geschreven en zo ontdekte ik dat er meer dingen zijn waar ik blij van word dan ik dacht.
Ik schrijf zelf elke dag op waar ik blij van werd die dag. Het gaat vaak om kleine dingen zoals vlinders in de tuin, samen met mijn man iets nieuws gekookt of een fijn telefoongesprek met een vriendin. Dit helpt me om me meer positief te voelen. Als ik begin met schrijven vind ik het soms moeilijk om iets te bedenken waar ik blij van werd, maar als ik eenmaal bezig ben kom ik in een soort positieve stroming en kan ik steeds meer verzinnen. Ik lees af en toe terug wat ik op andere dagen heb geschreven en zo ontdekte ik dat er meer dingen zijn waar ik blij van word dan ik dacht.
maandag 5 april 2021 om 19:31
maandag 5 april 2021 om 19:31
Vraag jezelf eens af waarom je jonger zou willen zijn...wat maakt dat dat jouw ideaal is?
Je hoeft niet te weten waar wij onze energie van krijgen, je moet weten waar jij energie van krijgt! Wat maakt jou gelukkig, wat vond je vroeger leuk om te doen, wat heeft jouw interesse?
Ga op zoek naar jouw passie, wanneer ben jij in je element, wanneer vergeet jij alles om je heen?
Succes!
Je hoeft niet te weten waar wij onze energie van krijgen, je moet weten waar jij energie van krijgt! Wat maakt jou gelukkig, wat vond je vroeger leuk om te doen, wat heeft jouw interesse?
Ga op zoek naar jouw passie, wanneer ben jij in je element, wanneer vergeet jij alles om je heen?
Succes!
maandag 5 april 2021 om 19:42
Ik kreeg energie van verre reizen en van maandenlang voorpret bij het uitzoeken en plannen. Nu natuurlijk even geen optie voor je wegens de pandemie, maar wellicht in de nabije toekomst? Het werkt voor mij als 'n soort mentale reset, even totaal andere omgeving met vooral veel meer ruimte/natuur/uitgestrektheid en minder mensen. Maar wellicht zou jij meer prikkels zoeken zoals fullmoonparty's op Thaise eilanden of citytrips naar grote wereldsteden.
maandag 5 april 2021 om 19:45
Bedankt alvast voor de reacties en de knuffels, doet me goed.
Mijn vriend weet dat ik hier al een tijd mee zit, hij weet alleen niet hoe ernstig het inmiddels is. Heb het gevoel dat ik hem niet wil meesleuren in mijn negativiteit. Praten met een professional lijkt me wel fijn, maar toch ook een bepaalde schaamte waar ik overheen moet stappen...
Ik hoop inderdaad dat het na Corona wat fijner wordt, maar het speelde ook al voor die tijd, dus in hoeverre dat zo is geen idee.
Wanneer de sportscholen weer open gaan wil ik een abonnement afsluiten, lijkt me ook een stap in de goede richting
Mijn vriend weet dat ik hier al een tijd mee zit, hij weet alleen niet hoe ernstig het inmiddels is. Heb het gevoel dat ik hem niet wil meesleuren in mijn negativiteit. Praten met een professional lijkt me wel fijn, maar toch ook een bepaalde schaamte waar ik overheen moet stappen...
Dit is een leuk idee, ga ik proberen!boekenlegger0 schreef: ↑05-04-2021 19:28
Ik schrijf zelf elke dag op waar ik blij van werd die dag. Het gaat vaak om kleine dingen zoals vlinders in de tuin, samen met mijn man iets nieuws gekookt of een fijn telefoongesprek met een vriendin. Dit helpt me om me meer positief te voelen. Als ik begin met schrijven vind ik het soms moeilijk om iets te bedenken waar ik blij van werd, maar als ik eenmaal bezig ben kom ik in een soort positieve stroming en kan ik steeds meer verzinnen. Ik lees af en toe terug wat ik op andere dagen heb geschreven en zo ontdekte ik dat er meer dingen zijn waar ik blij van word dan ik dacht.
Ik heb zelf veel gemist in mijn tienerjaren, ook als ik dus een film zie over een High school oid word ik verdrietig, omdat ik het nooit 'leuk' heb gehad en voor mijn gevoel echt een hele periode heb gemist. Als ik denk aan wat ik vroeger leuk vond kan ik niets bedenken..lushmeisje schreef: ↑05-04-2021 19:31Vraag jezelf eens af waarom je jonger zou willen zijn...wat maakt dat dat jouw ideaal is?
Je hoeft niet te weten waar wij onze energie van krijgen, je moet weten waar jij energie van krijgt! Wat maakt jou gelukkig, wat vond je vroeger leuk om te doen, wat heeft jouw interesse?
Ga op zoek naar jouw passie, wanneer ben jij in je element, wanneer vergeet jij alles om je heen?
Succes!
Ik hoop inderdaad dat het na Corona wat fijner wordt, maar het speelde ook al voor die tijd, dus in hoeverre dat zo is geen idee.
Wanneer de sportscholen weer open gaan wil ik een abonnement afsluiten, lijkt me ook een stap in de goede richting
maandag 5 april 2021 om 19:48
Reizen vind ik idd ook erg leuk, nu hebben we nog niet echt verre (en lange) reizen kunnen maken ivm budget maar dit kan hopelijk in de toekomst wel. Lijkt me wel gaaf om een maand ergens rond te trekken bijv. Maar ook dat voelt nu nog zo ver weg.redbulletje schreef: ↑05-04-2021 19:42Ik kreeg energie van verre reizen en van maandenlang voorpret bij het uitzoeken en plannen. Nu natuurlijk even geen optie voor je wegens de pandemie, maar wellicht in de nabije toekomst? Het werkt voor mij als 'n soort mentale reset, even totaal andere omgeving met vooral veel meer ruimte/natuur/uitgestrektheid en minder mensen. Maar wellicht zou jij meer prikkels zoeken zoals fullmoonparty's op Thaise eilanden of citytrips naar grote wereldsteden.
Vrijwiligerswerk is het dus ook niet echt lees ik? Dacht dat dat wel een redelijk low budget optie was om een mooie ervaring op te doen.
maandag 5 april 2021 om 19:51
Valt het jonger willen zijn niet samen met dat toen alles kon en nu niets? Je kunt stappen/ concerten/ festivals / reizen doen tot je 70 ste alleen nu op dit moment niet. Eerlijk gezegd hoor ik op t moment weinig mensen die het leven op dit moment echt leuk hebben....
Jouw gevoelens herken ik ook, ik duid het als heimwee naar betere tijden.
Jouw gevoelens herken ik ook, ik duid het als heimwee naar betere tijden.
maandag 5 april 2021 om 19:51
Ik herken overigens wel het gevoel dat je iets gemist hebt. Ik heb ook geen fijne jeugd en dan met name puberteit gehad. Door problemen thuis was het overleven en kwam ik helemaal niet toe aan mezelf ontwikkelen en vriendschappen aangaan. Ik zie de tijd tussen mijn 11de en een paar jaar geleden graag over doen.
boekenlegger0 wijzigde dit bericht op 05-04-2021 19:53
13.45% gewijzigd
maandag 5 april 2021 om 19:59
boekenlegger0 schreef: ↑05-04-2021 19:51Ik herken overigens wel het gevoel dat je iets gemist hebt. Ik heb ook geen fijne jeugd en dan met name puberteit gehad. Door problemen thuis was het overleven en kwam ik helemaal niet toe aan mezelf ontwikkelen en vriendschappen aangaan. Ik zie de tijd tussen mijn 11de en een paar jaar geleden graag over doen.
Allereerst:
Dat is ook hoe ik het heb ervaren: overleven. Als ik ook terug denk aan die tijd is het allemaal op automatische piloot gegaan, ik was er niet bewust bij, heel raar gevoel. Het idee dat ik het nooit over kan doen, en alleen maar ouder word en op een gegeven moment dood ga is echt heel benauwend.
maandag 5 april 2021 om 20:00
Ik heb niet echt vriendinnen waar dit mee kan, en ergens alleen binnen stappen is ook wel heel spannend. Misschien toch eens proberen..Jagersvrouw schreef: ↑05-04-2021 19:58Toen ik 26 was ging ik gewoon nog stappen hoor. Nu met corona niet te doen maar als de horeca open is gewoon lekker op stap gaan en genieten!
maandag 5 april 2021 om 20:22
@TO
Het gevoel dat ik veel gemist heb in mijn jeugd kwam bij mij heel sterk binnen toen mijn eigen kinderen gingen studeren. Als we soms aanwezig waren in hun studentenleven tijdens open dagen, sportevenementen of feestjes met hun vrienden kon ik zo genieten! Ik zat wel eens huilend terug in de auto omdat ik geen afscheid kon nemen. Dat was wat ik graag gewild had en waar mijn kinderen - gelukkig!- nu met volle teugen van konden genieten. In de jaren daarvoor had ik zelf veel gedaan wat eerder niet kon, een nieuwe opleiding volgen, vakanties, maar ook mezelf ontwikkelen dmv cursussen en werk. Nu heb ik zoveel leuks gedaan en bereikt dat ik dik tevreden ben!
Wat zijn de dingen die jij “had willen doen” toen je jonger was en wat houd je tegen om dat zoveel mogelijk alsnog te gaan doen? (Na Corona)
Het gevoel dat ik veel gemist heb in mijn jeugd kwam bij mij heel sterk binnen toen mijn eigen kinderen gingen studeren. Als we soms aanwezig waren in hun studentenleven tijdens open dagen, sportevenementen of feestjes met hun vrienden kon ik zo genieten! Ik zat wel eens huilend terug in de auto omdat ik geen afscheid kon nemen. Dat was wat ik graag gewild had en waar mijn kinderen - gelukkig!- nu met volle teugen van konden genieten. In de jaren daarvoor had ik zelf veel gedaan wat eerder niet kon, een nieuwe opleiding volgen, vakanties, maar ook mezelf ontwikkelen dmv cursussen en werk. Nu heb ik zoveel leuks gedaan en bereikt dat ik dik tevreden ben!
Wat zijn de dingen die jij “had willen doen” toen je jonger was en wat houd je tegen om dat zoveel mogelijk alsnog te gaan doen? (Na Corona)
maandag 5 april 2021 om 20:32
Wat rot dat je hier doorheen gaat. Goed dag je het deelt! Voordat ik inhoudelijk reageer, wil ik je vast meegeven dat je met dit soort vragen bij de huisarts terecht kunt. Wellicht dat die je doorverwijst naar de poh-ggz of een eerstelijnspsycholoog. Depressieve gevoelens kunnen komen en gaan, maar ik kan me voorstellen dat het fijn is dat er een iemand met je meedenkt.
Wat betreft de inhoud: ik hoop dat je je realiseert dat vrijwel iedereen hier in meer of mindere mate doorheen gaat, en de jonge mensen zelf misschien nog wel het meest. Ik kan ook verlangen naar etentjes met vriendinnen, terrasjes, het gevoel dat allerlei keuzes voor het oprapen liggen.
Maar dat maakt je eigen struggle niet minder vervelend of belangrijk, het maakt het alleen ingewikkelder om die elementen die je mist nu in je leven in te bouwen.
Ik denk dat je er wat zou kunnen hebben om eens voor jezelf op te schrijven wat voor jou belangrijke waarden zijn, en vervolgens dingen te gaan plannen die binnen die waarden vallen. Ik herken wel dat gevoel dat je probeert iets leuks te doen en dat het allemaal nutteloos voelt. Door het wat planmatiger en waardegerichter te doen, kun je dat soms doorbreken. En dan hoef je niet direct een half jaar in Tanzania te gaan zitten als je bijvoorbeeld zelfstandigheid belangrijk vindt, maar beginnen met eens een weekendje in je eentje een stad in Nederland verkennen.
Je zou ook specifiek kunnen kijken naar wat van het jong zijn zo fijn zou vinden. Dat uitpluizen. Is het de vrijheid? Is het gevoel van jong aantrekkelijk en single zijn? Dat er leuke dingen te doen zijn? Dat je ergens naar toe werkt? Een rijk sociaal leven?
En dan als je een aantal activiteiten hebt bedacht, en dat kan zo klein zijn als ' keukenla uitzoeken' of zo groot als "wereldreis maken" dan kijk je hoe en wanneer je het gaat inplannen en probeer je te doen wat je je hebt voorgenomen los van of je daar nou mega zin hebt op dat moment. Dan achteraf kun je kijken of het bevallen is.
Ik ben mega aan het multitasken tijdens het typen dus hoop dat het een beetje duidelijk is en dat je er iets mee kunt.
Wat betreft de inhoud: ik hoop dat je je realiseert dat vrijwel iedereen hier in meer of mindere mate doorheen gaat, en de jonge mensen zelf misschien nog wel het meest. Ik kan ook verlangen naar etentjes met vriendinnen, terrasjes, het gevoel dat allerlei keuzes voor het oprapen liggen.
Maar dat maakt je eigen struggle niet minder vervelend of belangrijk, het maakt het alleen ingewikkelder om die elementen die je mist nu in je leven in te bouwen.
Ik denk dat je er wat zou kunnen hebben om eens voor jezelf op te schrijven wat voor jou belangrijke waarden zijn, en vervolgens dingen te gaan plannen die binnen die waarden vallen. Ik herken wel dat gevoel dat je probeert iets leuks te doen en dat het allemaal nutteloos voelt. Door het wat planmatiger en waardegerichter te doen, kun je dat soms doorbreken. En dan hoef je niet direct een half jaar in Tanzania te gaan zitten als je bijvoorbeeld zelfstandigheid belangrijk vindt, maar beginnen met eens een weekendje in je eentje een stad in Nederland verkennen.
Je zou ook specifiek kunnen kijken naar wat van het jong zijn zo fijn zou vinden. Dat uitpluizen. Is het de vrijheid? Is het gevoel van jong aantrekkelijk en single zijn? Dat er leuke dingen te doen zijn? Dat je ergens naar toe werkt? Een rijk sociaal leven?
En dan als je een aantal activiteiten hebt bedacht, en dat kan zo klein zijn als ' keukenla uitzoeken' of zo groot als "wereldreis maken" dan kijk je hoe en wanneer je het gaat inplannen en probeer je te doen wat je je hebt voorgenomen los van of je daar nou mega zin hebt op dat moment. Dan achteraf kun je kijken of het bevallen is.
Ik ben mega aan het multitasken tijdens het typen dus hoop dat het een beetje duidelijk is en dat je er iets mee kunt.
maandag 5 april 2021 om 20:46
Anoniempje10012003 schreef: ↑05-04-2021 19:45
Ik heb zelf veel gemist in mijn tienerjaren, ook als ik dus een film zie over een High school oid word ik verdrietig, omdat ik het nooit 'leuk' heb gehad en voor mijn gevoel echt een hele periode heb gemist. Als ik denk aan wat ik vroeger leuk vond kan ik niets bedenken..
Je hebt het gevoel dat je veel hebt gemist, maar is dat echt zo? Die high school films staan vaak ver van de realiteit.
En... je wil toch niet later terugkijken en je realiseren dat je deze jaren (nu) aan je voorbij hebt laten gaan door steeds te denken aan het verleden?
Je bent nog superjong en gezond. De wereld ligt voor je open. Dat is eigenlijk iets heel moois.
En je hoeft je echt niet te schamen om hulp te zoeken. Gewoon doen
.
maandag 5 april 2021 om 20:52
Lieve Anoniempje
Ga eens langs de huisarts en zorg dat je met een goede psycholoog in contact komt. Dit zijn zaken die vanaf onze plek jou niet echt kunnen helpen.
Het enige dat ik kan zeggen is mijn eigen ervaring en gevoel. Ook ik had het gevoel dat ik een stuk jeugd miste en erg lang ben doorgegaan in een bepaald keurslijf omdat mijn omgeving dat eiste, of ik dacht dat mijn omgeving dat eiste.
Ik kan nu wel zeggen dat je je dromen moet gaan najagen maar als je die niet scherp hebt wordt dat even niks. Wat ik wel had gewild is dat ik toen hulp had gekregen. Nu ben ik door schade en schande wijs geworden. Je bent 26 en het gaat goedkomen met je, dat is zeker. De vraag is alleen welke kant je opgaat en dat antwoord zit al in jou al zie je dat nu nog niet.
Ga eens langs de huisarts en zorg dat je met een goede psycholoog in contact komt. Dit zijn zaken die vanaf onze plek jou niet echt kunnen helpen.
Het enige dat ik kan zeggen is mijn eigen ervaring en gevoel. Ook ik had het gevoel dat ik een stuk jeugd miste en erg lang ben doorgegaan in een bepaald keurslijf omdat mijn omgeving dat eiste, of ik dacht dat mijn omgeving dat eiste.
Ik kan nu wel zeggen dat je je dromen moet gaan najagen maar als je die niet scherp hebt wordt dat even niks. Wat ik wel had gewild is dat ik toen hulp had gekregen. Nu ben ik door schade en schande wijs geworden. Je bent 26 en het gaat goedkomen met je, dat is zeker. De vraag is alleen welke kant je opgaat en dat antwoord zit al in jou al zie je dat nu nog niet.
maandag 5 april 2021 om 22:52
Ik kan het ook niet precies plaatsen wat het dan is wat ik mis, ik denk het hebben van ervaringen, vriendschappen, feestjes, vakanties eigenlijk het hele plaatje wat een normale tiener hoort te hebben.Arcoíris schreef: ↑05-04-2021 20:32Wat rot dat je hier doorheen gaat. Goed dag je het deelt! Voordat ik inhoudelijk reageer, wil ik je vast meegeven dat je met dit soort vragen bij de huisarts terecht kunt. Wellicht dat die je doorverwijst naar de poh-ggz of een eerstelijnspsycholoog. Depressieve gevoelens kunnen komen en gaan, maar ik kan me voorstellen dat het fijn is dat er een iemand met je meedenkt.
Wat betreft de inhoud: ik hoop dat je je realiseert dat vrijwel iedereen hier in meer of mindere mate doorheen gaat, en de jonge mensen zelf misschien nog wel het meest. Ik kan ook verlangen naar etentjes met vriendinnen, terrasjes, het gevoel dat allerlei keuzes voor het oprapen liggen.
Maar dat maakt je eigen struggle niet minder vervelend of belangrijk, het maakt het alleen ingewikkelder om die elementen die je mist nu in je leven in te bouwen.
Ik denk dat je er wat zou kunnen hebben om eens voor jezelf op te schrijven wat voor jou belangrijke waarden zijn, en vervolgens dingen te gaan plannen die binnen die waarden vallen. Ik herken wel dat gevoel dat je probeert iets leuks te doen en dat het allemaal nutteloos voelt. Door het wat planmatiger en waardegerichter te doen, kun je dat soms doorbreken. En dan hoef je niet direct een half jaar in Tanzania te gaan zitten als je bijvoorbeeld zelfstandigheid belangrijk vindt, maar beginnen met eens een weekendje in je eentje een stad in Nederland verkennen.
Je zou ook specifiek kunnen kijken naar wat van het jong zijn zo fijn zou vinden. Dat uitpluizen. Is het de vrijheid? Is het gevoel van jong aantrekkelijk en single zijn? Dat er leuke dingen te doen zijn? Dat je ergens naar toe werkt? Een rijk sociaal leven?
En dan als je een aantal activiteiten hebt bedacht, en dat kan zo klein zijn als ' keukenla uitzoeken' of zo groot als "wereldreis maken" dan kijk je hoe en wanneer je het gaat inplannen en probeer je te doen wat je je hebt voorgenomen los van of je daar nou mega zin hebt op dat moment. Dan achteraf kun je kijken of het bevallen is.
Ik ben mega aan het multitasken tijdens het typen dus hoop dat het een beetje duidelijk is en dat je er iets mee kunt.
Nu kan ik deel daarvan nu ook nog wel doen, maar in mijn beleving is het te laat daarvoor. Lekker roddelen met vriendinnen in de pauzes, dat soort dingen. Ik heb ook nooit echt een vriendengroep gehad waarmee je elk weekend iets leuks gaat doen. Heb ik nu overigens ook niet.
Ik zou het ook zo graag over willen doen allemaal, in een ander gezin geboren worden, een normaal gezin. Dat kan natuurlijk niet, en die machteloosheid maakte me verdrietig.
Dit bij de huisarts neer leggen moet ik ook doen, maar op dit moment vind ik de drempel nog te groot.
Iemand benoemde ook een chat/telefoongesprek met iemand, dat ga ik eens uitzoeken..
