Hoe weet je nou eigenlijk wat je echt wilt?

01-01-2018 10:16 55 berichten
Of eigenlijk: hoe leer ik dat te weten?

Al mijn hele leven zweef ik van de ene mening naar de andere mening. Keuzes maken lukt me echt voor geen meter. Als ik mezelf bijvoorbeeld een mening heb gevormd over iets, dan hoeft er maar één iemand met een tegenmening te komen en ik twijfel al weer. Of als ik een keuze heb gemaakt waar ik 100% achter sta, dan kan ik de dag er na gewoon weer helemaal twijfelen. Ik herken dat niet bij mijn man. Als hij iets vindt, dan vindt hij dat morgen ook nog. Nooit eens twijfel. Als hij voor een kleur op de muur kiest, dan is daar nooit twijfel. Ik kan niet eens kiezen tussen de verschillende kleuren die eigenlijk al best wel op elkaar lijken.

Maar hoe kom je hier van af? Hoe leer je om bij jezelf te blijven? Je niet te veel te laten leiden door wat anderen vinden?

Herkent iemand dit?
Alle reacties Link kopieren
Totaal niet. Ik vind mijn meningen niet belangrijk genoeg om me druk over te maken
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
Als je iets vindt kan je misschien voor jezelf goede argumenten verzinnen waarom je dat vindt. Dan heb je een reden, en ben je er wellicht minder makkelijk vanaf te brengen.

Maar het lijkt mij niet een enorm slechte eigenschap hoor. Dat liever dan een onwijs koppig persoon die maar niet op andere ideeën te brengen is, of zijn fouten niet toegeeft.
Those who don’t believe in magic will never find it
Je hoeft helemaal niet over van alles een mening te hebben. Het mag. Vorm gewoon geen mening als het je niet zo kan schelen

Zolang je over de belangrijkste zaken wel een mening hebt en houdt.
Zie het als een positieve eigenschap. Je bent flexibel. En je twijfelt er niet aan of je flexibel kunt zijn. ;-)

Ik snap je wel hoor, ik heb soms ook bij vrienden/familie dat ik sommige dingen (stijl, huis, kleuren, kleding etc) echt heel sterk met hen associeer, echt al jaren, iets echt zo typisch vind horen bij die persoon, en ik heb dat ook helemaal niet. Ik kan zelfs vandaag denken dat ik mijn huis helemaal in licht wit Scandinavisch wil en morgen denken dat ik Engels roze bloemetjesbehang wil.

Heb in het verleden ook best vaak toegegeven aan een interieurimpuls en ben wat dat betreft blij dat mijn partner veel vasthoudender is.

Zou soms ook wel willen dat ik echt iets typisch had dat 'helemaal bij mij hoorde' maar geen idee hoe het komt dat de een dat zoveel sterker heeft dan de ander.
anoniem_117397 wijzigde dit bericht op 01-01-2018 11:17
0.12% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
een mening is er om veranderd te worden.

maar waarom vind jij het vervelend dat je geen keuze kan maken? belemmert je dit in het normale leven? ben je bang dat je iets mis of dat het fout gaat? ben je bang dat mensen je niet leuk vinden wanneer je een afwijkende mening hebt?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
dropfruitje schreef:
01-01-2018 11:11
Als je iets vindt kan je misschien voor jezelf goede argumenten verzinnen waarom je dat vindt. Dan heb je een reden, en ben je er wellicht minder makkelijk vanaf te brengen.

Maar het lijkt mij niet een enorm slechte eigenschap hoor. Dat liever dan een onwijs koppig persoon die maar niet op andere ideeën te brengen is, of zijn fouten niet toegeeft.
Dank je voor je reactie! Het is inderdaad altijd wel fijner om met iemand te praten die zich niet zo vast houdt aan zijn/haar mening. Maar voor mezelf vind ik het toch wel lastig soms. Dan heb ik bv besloten iets te gaan studeren en dan weet 1 iemand met een opmerking mijn keuze aan het wankelen te krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan verschillende stijlen en verschillende meningen naast elkaar zetten en waarderen voor wat ze zijn. Ik hoef er niet altijd mijn mening op te geven.
Voor wat betreft je studie: dat is wel belangrijk dat je daar achter staat, en dat wat je doet dat je dat ook leuk vindt. Je studie hoeft echter geen eindstation te zijn, maar kan ook het begin zijn van iets anders, dat weet je natuurlijk niet. Als je verandert, veranderen je behoeftes en je voorkeuren ook
honingbijtje schreef:
01-01-2018 11:13
Je hoeft helemaal niet over van alles een mening te hebben. Het mag. Vorm gewoon geen mening als het je niet zo kan schelen

Zolang je over de belangrijkste zaken wel een mening hebt en houdt.
Het nadeel is dat het me dus wel kan schelen dat ik zo 'meewaai'. En dat dus ook bij de belangrijke zaken. Heel irritant vind ik het zelf.
Alle reacties Link kopieren
jazekerenof schreef:
01-01-2018 11:40
Het nadeel is dat het me dus wel kan schelen dat ik zo 'meewaai'. En dat dus ook bij de belangrijke zaken. Heel irritant vind ik het zelf.
Is ook een mening. Waarin je standvastig bent!
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
hamerhaai schreef:
01-01-2018 11:17
een mening is er om veranderd te worden.

maar waarom vind jij het vervelend dat je geen keuze kan maken? belemmert je dit in het normale leven? ben je bang dat je iets mis of dat het fout gaat? ben je bang dat mensen je niet leuk vinden wanneer je een afwijkende mening hebt?
Goeie vragen allemaal.
Ik vind het vervelend dat ik geen keuze kan maken, omdat wanneer ik dan die keuze heb gemaakt, ik altijd weer twijfel of ik toch niet beter die andere keuze had kunnen maken.
Het belemmert me niet in mijn normale leven, want ik functioneer gewoon prima, maar ik merk wel dat ik soms het gevoel heb dat ik niet echt eigen ben. Dat ik niet echt bij mezelf blijf.
Ik ben overigens nooit bang dat iets fout of mis gaat. Ik kan best goed risico's nemen. Ik zal nooit een keuze niet maken omdat het risicovol is, maar meer omdat ik niet goed kan kiezen.
In groepen ben ik wel vaak bang om de afwijkende mening te hebben. Vooral als iedereen er hetzelfde over denkt en ik niet. Overigens betekent dat bij mij dat ik meteen weer mijn mening aanpas, omdat ik het gevoel heb dat mijn mening dan waarschijnlijk niet correct is aangezien er meer mensen zijn met die andere mening.
NYC schreef:
01-01-2018 11:16
Zie het als een positieve eigenschap. Je bent flexibel. En je twijfelt er niet aan of je flexibel kunt zijn. ;-)

Ik snap je wel hoor, ik heb soms ook bij vrienden/familie dat ik sommige dingen (stijl, huis, kleuren, kleding etc) echt heel sterk met hen associeer, echt al jaren, iets echt zo typisch vind horen bij die persoon, en ik heb dat ook helemaal niet. Ik kan zelfs vandaag denken dat ik mijn huis helemaal in licht wit Scandinavisch wil en morgen denken dat ik Engels roze bloemetjesbehang wil.

Heb in het verleden ook best vaak toegegeven aan een interieurimpuls en ben wat dat betreft blij dat mijn partner veel vasthoudender is.

Zou soms ook wel willen dat ik echt iets typisch had dat 'helemaal bij mij hoorde' maar geen idee hoe het komt dat de een dat zoveel sterker heeft dan de ander.
Herkenbaar. Heb jij dat ook bij hele belangrijke zaken in het leven? Zoals werkkeuze, studiekeuze, etc?
JollyRider schreef:
01-01-2018 11:41
Is ook een mening. Waarin je standvastig bent!
Dat is lief!
foeksia72 schreef:
01-01-2018 11:24
Ik kan verschillende stijlen en verschillende meningen naast elkaar zetten en waarderen voor wat ze zijn. Ik hoef er niet altijd mijn mening op te geven.
Voor wat betreft je studie: dat is wel belangrijk dat je daar achter staat, en dat wat je doet dat je dat ook leuk vindt. Je studie hoeft echter geen eindstation te zijn, maar kan ook het begin zijn van iets anders, dat weet je natuurlijk niet. Als je verandert, veranderen je behoeftes en je voorkeuren ook
Om een wat belangrijker voorbeeld te noemen dan de kleur op mijn muur:
Ik wil gaan starten met een omscholing. Een tweede HBO waar ik gelukkig nog collegegeld voor betaal, omdat mijn eerdere studie niet in zorg of onderwijs was en deze wel. Ik heb er heel veel zin in en heb over alle 'beren' goed nagedacht. Voor mezelf bepaald dat het niet makkelijk zal zijn op sommige vlakken, maar dat ook daar een oplossing voor te vinden zal zijn. Maar er hoeft maar 1 iemand te zijn die zegt: "maar dit of dat is allemaal niet zo makkelijk als jij denkt" en dan twijfel ik weer of ik het moet doen.
jazekerenof schreef:
01-01-2018 11:40
Het nadeel is dat het me dus wel kan schelen dat ik zo 'meewaai'. En dat dus ook bij de belangrijke zaken. Heel irritant vind ik het zelf.

Dat 'meewaaien' maakt dat je heel flexibel bent. Leer dat te waarderen als goede eigenschap.

Bedenk bij echt belangrijke zaken goede argumenten waarom je daar niet wil meewaaien met anderen en vraag mensen in je omgeving om je te steunen.

Best een vervelende eigenschap van die anderen dat zij steeds proberen jou op andere gedachten te brengen. Misschien ook eens met hen bespreken, ze doen het waarschijnlijk niet bewust.
jazekerenof schreef:
01-01-2018 11:50
Om een wat belangrijker voorbeeld te noemen dan de kleur op mijn muur:
Ik wil gaan starten met een omscholing. Een tweede HBO waar ik gelukkig nog collegegeld voor betaal, omdat mijn eerdere studie niet in zorg of onderwijs was en deze wel. Ik heb er heel veel zin in en heb over alle 'beren' goed nagedacht. Voor mezelf bepaald dat het niet makkelijk zal zijn op sommige vlakken, maar dat ook daar een oplossing voor te vinden zal zijn. Maar er hoeft maar 1 iemand te zijn die zegt: "maar dit of dat is allemaal niet zo makkelijk als jij denkt" en dan twijfel ik weer of ik het moet doen.

Verzin op dat moment gelijk redenen om het ongelijk van die persoon voor jezelf te weerleggen.

En als je echt durft zeg je dat je moeite hebt met zijn opmerking omdat je juist alles heel goed overdacht had een dat je hoopte dat niemand je aan het twijfelen zou brengen.

Zelf ben ik de laatste jaren heel erg gaan letten op deze manier van communiceren. Tegen een familielid dat voor enkele jaren naar het buitenland vertrok heb ik alleen maar gezegd dat ik haar veel plezier en geluk wenste, er waren al genoeg anderen die het vooral naar zichzelf te trokken door te gaan zeggen hoezeer zij het familielid zouden gaan missen.
Wat zou je doen als je nog maar een jaar te leven had? Hoe zou je je leven inrichten als je 100 miljoen euro zou hebben?
jazekerenof schreef:
01-01-2018 11:50
Om een wat belangrijker voorbeeld te noemen dan de kleur op mijn muur:
Ik wil gaan starten met een omscholing. Een tweede HBO waar ik gelukkig nog collegegeld voor betaal, omdat mijn eerdere studie niet in zorg of onderwijs was en deze wel. Ik heb er heel veel zin in en heb over alle 'beren' goed nagedacht. Voor mezelf bepaald dat het niet makkelijk zal zijn op sommige vlakken, maar dat ook daar een oplossing voor te vinden zal zijn. Maar er hoeft maar 1 iemand te zijn die zegt: "maar dit of dat is allemaal niet zo makkelijk als jij denkt" en dan twijfel ik weer of ik het moet doen.
wat slap. gaan staan voor je eigen keuzes en blijf daar bij
jazekerenof schreef:
01-01-2018 11:45
Goeie vragen allemaal.
Ik vind het vervelend dat ik geen keuze kan maken, omdat wanneer ik dan die keuze heb gemaakt, ik altijd weer twijfel of ik toch niet beter die andere keuze had kunnen maken.
Het belemmert me niet in mijn normale leven, want ik functioneer gewoon prima, maar ik merk wel dat ik soms het gevoel heb dat ik niet echt eigen ben. Dat ik niet echt bij mezelf blijf.


Dit is een cruciale zin. Je zegt het zelf al: je blijft niet bij je eigen gevoel. Oefen je hier in, dan zal je merken dat je steeds standvastiger wordt. In een extreem geval zou je naar een haptonoom kunnen gaan o.i.d. Maar het is aan jou om te beslissen hoe erg het van invloed is op je doen en laten.
S-Meds schreef:
01-01-2018 12:16
wat slap. gaan staan voor je eigen keuzes en blijf daar bij
Het is inderdaad slap en daar wil ik iets aan gaan doen. Maar voor mijn eigen keuzes staan en daar bij blijven vind ik dus erg moeilijk. Ik laat me erg snel verleiden tot de mening van een ander. En daar zoek ik dus ook tips voor.
@andersom, wat een goede tips! Daar ga ik zeker iets mee doen als me zoiets weer overkomt. Lief dat je er zelf ook mee bezig bent bij een ander. Ik weet zeker dat ze dit enorm heeft gewaardeerd dat er iemand gewoon iets leuks zei zonder zelfprojectie.
Alle reacties Link kopieren
jazekerenof schreef:
01-01-2018 11:50
Om een wat belangrijker voorbeeld te noemen dan de kleur op mijn muur:
Ik wil gaan starten met een omscholing. Een tweede HBO waar ik gelukkig nog collegegeld voor betaal, omdat mijn eerdere studie niet in zorg of onderwijs was en deze wel. Ik heb er heel veel zin in en heb over alle 'beren' goed nagedacht. Voor mezelf bepaald dat het niet makkelijk zal zijn op sommige vlakken, maar dat ook daar een oplossing voor te vinden zal zijn. Maar er hoeft maar 1 iemand te zijn die zegt: "maar dit of dat is allemaal niet zo makkelijk als jij denkt" en dan twijfel ik weer of ik het moet doen.
Waarom ga je daarvan twijfelen? Je hebt er toch goed over nagedacht? Dat is toch een prima antwoord: ‘ja, ik heb aan die bezwaren gedacht, maar ik denk dat het allemaal wel gaat lukken, want...’
Die ander heeft er vast minder lang over nagedacht dan jij, dus waarom ga je er vanuit dat die ander gelijk heeft?

Als jij een vriend van mij was zou ik prima kunnen vragen ‘goh, wordt dat dan niet zwaar/duur/whatever?’. Maar dat vraag ik niet om jou van mening te doen veranderen, maar omdat ik nieuwsgierig ben naar hoe je met de obstakels omgaat.
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
Cazandra schreef:
01-01-2018 12:05
Wat zou je doen als je nog maar een jaar te leven had? Hoe zou je je leven inrichten als je 100 miljoen euro zou hebben?
Misschien moet ik dat inderdaad eens opschrijven. En dat dus ook eens gaan uitvoeren.
Dymphnatam schreef:
01-01-2018 12:21
Dit is een cruciale zin. Je zegt het zelf al: je blijft niet bij je eigen gevoel. Oefen je hier in, dan zal je merken dat je steeds standvastiger wordt. In een extreem geval zou je naar een haptonoom kunnen gaan o.i.d. Maar het is aan jou om te beslissen hoe erg het van invloed is op je doen en laten.
Wat zou een haptonoom kunnen bijdragen hierin? Want dat ik hierin moet oefenen staat vast, maar vast staat ook dat ik dat blijkbaar niet zelf kan zonder handvatten. Wie weet dus de haptonoom wel.
may_ka schreef:
01-01-2018 12:26
Waarom ga je daarvan twijfelen? Je hebt er toch goed over nagedacht? Dat is toch een prima antwoord: ‘ja, ik heb aan die bezwaren gedacht, maar ik denk dat het allemaal wel gaat lukken, want...’
Die ander heeft er vast minder lang over nagedacht dan jij, dus waarom ga je er vanuit dat die ander gelijk heeft?

Als jij een vriend van mij was zou ik prima kunnen vragen ‘goh, wordt dat dan niet zwaar/duur/whatever?’. Maar dat vraag ik niet om jou van mening te doen veranderen, maar omdat ik nieuwsgierig ben naar hoe je met de obstakels omgaat.
Ik ga dan toch twijfelen, omdat ik eerder al aan die zaken twijfelden. Ik heb mezelf er van weten te overtuigen dat het goed komt, maar als iemand daar dan over begint, dan begint dat denkproces weer opnieuw in mijn hoofd en twijfel ik dus weer. Het lukt me niet om overtuigd te blijven. Dat komt dus ook omdat ik altijd bang ben de verkeerde keuze te maken. Ik maak dus de keuze om te gaan studeren met al haar voors en tegens en dan onderdruk ik die twijfel. Maar die komt dan dus boven als iemand over de tegens begint.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven