Psyche
alle pijlers
Hoog sensitief, mee om leren gaan door Mindfullness?
vrijdag 30 april 2010 om 17:50
Hey mensen,
Een tijd geleden ben ik eens bij iemand geweest die aan spirituele coaching doet, natuurgeneeskunde etc etc.
Zij vertelde me dat ze voelde dat ik hoogsensitief ben en dat ik daardoor dingen anders beleef (die voor mij normaal zijn natuurlijk want ik weet niet anders..)
Daar heb ik toen even wat informatie over opgezocht en vervolgens niks meer mee gedaan...
Heb het wel genoemd bij mijn psychotherapeut maar kreeg de indruk dat hij het niet relevant vond..
Nu heb ik een moeilijke periode doorgemaakt waar ik nu langzaam uit begin te komen en weer komt dat hoogsensitief terug, ik ben nl. erg onzeker en word soms van het ene gevoel in het andere gevoel gegooid wat erg verwarrend is!
Nu heeft die coach mij aangeraden hier toch iets mee te gaan doen omdat ik moet leren om mezelf op een energetische manier af te sluiten en leren wat wel en niet bij mij hoort qua gevoelens die ik oppik.
Hieronder een stukje uit haar mail:
het probleem naar mijn mening in de hooggevoeligheid en problemen als onzekerheden, wisseling van emoties etc. die daaruit voortkomen. NLP is een bepaalde techniek, (heb ik ook gestudeerd dus weet waar ik het over heb) daarmee kun je wel iets bereiken maar met hooggevoeligheid moet je meer met je onderbewustzijn aan de gang en dat bewust worden, wil je echt iets kunnen bereiken. Je zult naar mijn mening dan meer baat hebben bij bijv. een hypnotherapeut of iemand die met hooggevoeligheid bekend is.
NLP is ook weer een verstandelijke methode, net als psychotherapie, dat kan wel helpen een en ander te leren hanteren maar daarmee krijg je de dingen die je onbewust oppikt niet duidelijk of onder controle, vroeg of laat zul je dan weer in de verwarring raken door de dingen die je oppikt. Zelf werk ik niet met NLP bij hooggevoeligen, NLP is een prima methode voor mensen die minder gevoelig zijn. Hooggevoeligen moeten juist leren zich op een energetische manier af te sluiten en leren wat wel en niet bij hun hoort qua gevoelens die ze oppikken, je moet dus veel dieper gaan werken. Bijv.wanneer jou partner verdrietig is maar dat niet uit, kun jij plotseling verdrietig worden, je denkt dan dat het van jezelf is dat verdriet, terwijl het wel van een ander kan zijn wat je oppikt! En bij hooggevoeligen kan dat bij wijze de hele dag door gebeuren, bijv. als je naast iemand zit in de trein. Ik bedoel dus dat je als hooggevoelige dat soort zaken moet leren onderscheiden en oefeningen kunt leren om het dan bij de ander te laten. Dus eerst bewust worden. Met NLP zou het dan kunnen gebeuren dat je leert met een stuk onzekerheid en verdriet om te gaan wat niet eens bij jezelf hoort. Dus eerst bewust worden van jezelf en je gedachten en gevoelens en wat bij jou hoort en van een ander is.
Vandaar dat ik je Mindfulness, hypnotherapie of iets dergelijks aanbeveel. Hypnotherapie werkt ook op het onderbewustzijn.
De meeste psychologen in NL werken niet met hooggevoeligheid en nemen dat niet serieus omdat het niet in de opleiding voortkomt. In de VS bijv. wel en wordt in een sessie bij een therapeut meteen gekeken of je hooggevoelig bent. Je krijgt dan ook een andere aanpak. Jouw therapeut kan daar waarschijnlijk niets mee. Gelukkig is de groep therapeuten die daar wel mee werken snel aan het groeien.
Zijn jullie hier bekend mee en vooral, helpt het?
Een tijd geleden ben ik eens bij iemand geweest die aan spirituele coaching doet, natuurgeneeskunde etc etc.
Zij vertelde me dat ze voelde dat ik hoogsensitief ben en dat ik daardoor dingen anders beleef (die voor mij normaal zijn natuurlijk want ik weet niet anders..)
Daar heb ik toen even wat informatie over opgezocht en vervolgens niks meer mee gedaan...
Heb het wel genoemd bij mijn psychotherapeut maar kreeg de indruk dat hij het niet relevant vond..
Nu heb ik een moeilijke periode doorgemaakt waar ik nu langzaam uit begin te komen en weer komt dat hoogsensitief terug, ik ben nl. erg onzeker en word soms van het ene gevoel in het andere gevoel gegooid wat erg verwarrend is!
Nu heeft die coach mij aangeraden hier toch iets mee te gaan doen omdat ik moet leren om mezelf op een energetische manier af te sluiten en leren wat wel en niet bij mij hoort qua gevoelens die ik oppik.
Hieronder een stukje uit haar mail:
het probleem naar mijn mening in de hooggevoeligheid en problemen als onzekerheden, wisseling van emoties etc. die daaruit voortkomen. NLP is een bepaalde techniek, (heb ik ook gestudeerd dus weet waar ik het over heb) daarmee kun je wel iets bereiken maar met hooggevoeligheid moet je meer met je onderbewustzijn aan de gang en dat bewust worden, wil je echt iets kunnen bereiken. Je zult naar mijn mening dan meer baat hebben bij bijv. een hypnotherapeut of iemand die met hooggevoeligheid bekend is.
NLP is ook weer een verstandelijke methode, net als psychotherapie, dat kan wel helpen een en ander te leren hanteren maar daarmee krijg je de dingen die je onbewust oppikt niet duidelijk of onder controle, vroeg of laat zul je dan weer in de verwarring raken door de dingen die je oppikt. Zelf werk ik niet met NLP bij hooggevoeligen, NLP is een prima methode voor mensen die minder gevoelig zijn. Hooggevoeligen moeten juist leren zich op een energetische manier af te sluiten en leren wat wel en niet bij hun hoort qua gevoelens die ze oppikken, je moet dus veel dieper gaan werken. Bijv.wanneer jou partner verdrietig is maar dat niet uit, kun jij plotseling verdrietig worden, je denkt dan dat het van jezelf is dat verdriet, terwijl het wel van een ander kan zijn wat je oppikt! En bij hooggevoeligen kan dat bij wijze de hele dag door gebeuren, bijv. als je naast iemand zit in de trein. Ik bedoel dus dat je als hooggevoelige dat soort zaken moet leren onderscheiden en oefeningen kunt leren om het dan bij de ander te laten. Dus eerst bewust worden. Met NLP zou het dan kunnen gebeuren dat je leert met een stuk onzekerheid en verdriet om te gaan wat niet eens bij jezelf hoort. Dus eerst bewust worden van jezelf en je gedachten en gevoelens en wat bij jou hoort en van een ander is.
Vandaar dat ik je Mindfulness, hypnotherapie of iets dergelijks aanbeveel. Hypnotherapie werkt ook op het onderbewustzijn.
De meeste psychologen in NL werken niet met hooggevoeligheid en nemen dat niet serieus omdat het niet in de opleiding voortkomt. In de VS bijv. wel en wordt in een sessie bij een therapeut meteen gekeken of je hooggevoelig bent. Je krijgt dan ook een andere aanpak. Jouw therapeut kan daar waarschijnlijk niets mee. Gelukkig is de groep therapeuten die daar wel mee werken snel aan het groeien.
Zijn jullie hier bekend mee en vooral, helpt het?
zaterdag 1 mei 2010 om 08:17
quote:meds schreef op 30 april 2010 @ 23:58:
mindfullness is trouwens ook een soort van cognitieve therapie
Nou, meds, dat is niet echt waar. De focus binnen mindfulness ligt op het ervaren van. Ervaren doe je met je lichaam, niet met je hoofd. Zelfs het ervaren van gedachten (laat ze komen zoals ze komen en aanschouw ze) is een lijfelijk ervaren.
Bij cognitieve therapie ligt de nadruk om het bijsturen of ombuigen van (negatieve) gedachten / overtuiging etc. en is dus volledig gefocust op het rationele, het denken.
Ondanks dat je bij beide misschien met gedachten bezig kunt zijn (waardoor jij waarschijnlijk de conclusie trekt dat mindfulness een soort van ct is) is wát je doet met die gedachten (ervaren tov veranderen) en wáár je dat doet volledig anders (lichaam tov ratio)
mindfullness is trouwens ook een soort van cognitieve therapie
Nou, meds, dat is niet echt waar. De focus binnen mindfulness ligt op het ervaren van. Ervaren doe je met je lichaam, niet met je hoofd. Zelfs het ervaren van gedachten (laat ze komen zoals ze komen en aanschouw ze) is een lijfelijk ervaren.
Bij cognitieve therapie ligt de nadruk om het bijsturen of ombuigen van (negatieve) gedachten / overtuiging etc. en is dus volledig gefocust op het rationele, het denken.
Ondanks dat je bij beide misschien met gedachten bezig kunt zijn (waardoor jij waarschijnlijk de conclusie trekt dat mindfulness een soort van ct is) is wát je doet met die gedachten (ervaren tov veranderen) en wáár je dat doet volledig anders (lichaam tov ratio)
zaterdag 1 mei 2010 om 10:47
quote:meds schreef op 30 april 2010 @ 23:57:
dus de conclusie van vandaagJe bedoelt jouw conclusie van vandaag.quote:1. je kan nooit weten wat een ander denkt, de schaal waarop je zou moeten voelen is totaal onbekend, je weet dus niet of je hoog of laaggevoelig bent.
Denken en voelen zijn twee verschillende dingen. Die haal jij nu door elkaar. HSP's claimen niet te weten wat een ander denkt.
Ze voelen wat een ander voelt. Dat is iets heel anders.
Dat is ook niet iets wat bedacht kan zijn, maar iets dat een HSP telkens weer tegenkomt in de realiteit. Je voelt als HSP bijv. wat iemand voelt, en daarna verteld iemand wat hij/zij voelt. Dat is dan weer een moment dat je al weet hoe iemand zich voelt, voordat iemand je dat heeft verteld. Dit is niet altijd te herleiden naar non-verbale signalen, hoewel HSP's non-verbale signalen vaak ook zeer sterk waarnemen. Het is dus een combinatie van aanvoelen/meevoelen en het interpreteren van non-verbale signalen.
quote:2. alles wordt bepaald door je eigen referentiekader, je kan "gevoelens' van anderen niet lezen of overnemen. Je kan hooguit gissen op basis van hun non verbale gedrag wat ze eventueel zouden kunnen voelen
Het woord 'gissen' suggereert dat een HSP maar in het luchtledige zal zitten raden. Dit is niet wat een HSP doet, wij hebben wel wat beters te doen. Terwijl wij bezig zijn met andere dingen, bijv. aan het werk zijn, voelen wij alsnog hoe een ander zich voelt (bijv. een collega) of wat voor sfeer er heerst in een groep.Dat is meestal niet iets waar een HSP op zit te wachten, het is eerder iets dat een HSP lastig vind.
Bij een vriendschap met een HSP kan het echter wel handig zijn voor iemand die niet HSP is, want een HSP heeft vaak aan een half woord genoeg.
Zo merk ik zelf heel vaak bij vriendinnen dat ik al weet hoe zij zich voelen en wat er aan de hand is in hun leven voordat ze me dat hebben verteld. Dat scheelt voor hun een hoop uitleg.
quote:3 ieder mens uit zich anders, iemand die emotieloos overkomt kan evenwel heel gevoelig zijn maar het niet laten zienDat lijkt me logisch, ieder mens heeft emoties, de 1 laat dat meer zien dan de ander. Dat geldt voor meer en minder gevoelige personen.quote:4 emoties zijn onmeetbaar
Dat is niet waar. Er zijn tegenwoordig genoeg neuro-psychologische onderzoeken gedaan naar emoties, en deze blijken wel meetbaar te zijn. Bepaalde hersenfuncties reageren al dan niet op emotionele prikkels. Dit soort onderzoeken zijn belangrijk voor bijv. de behandeling van traumaverwerking.
quote:5 emoties zijn producten van je gedachten en dus uiteindelijk ben je niet hooggevoelig, maar hecht je teveel waarde aan bepaalde gedachten of overtuigingen
Dit is een te simplistische conclusie.
Er is nog veel te weinig onderzoek gedaan naar de verschillen van gevoeligheid bij mensen, waardoor je dus ook niet kunt concluderen dat HSP's mensen zijn die teveel waarde hechten aan hun gedachtes.
Het kan namelijk ook liggen aan de neurologische verbindingen tussen bepaalde hersengebieden. Of aan een scherper afgesteld zenuwstelsel.
Als jouw punt zou kloppen, zou elke HSP cognitieve gedragstherapie gaan volgen en zou het 'probleem' verholpen zijn. Was het maar zo'n feest.
Voorbeeld: als jij iets meevoelt met iemand, bijv. je kind die pijn heeft, dan is dat toch een natuurlijke reactie, je leeft je in, in wat je kind voelt. Dat doe je omdat je met je verstand signaleert dat je kind pijn heeft, en met je hersenen besluit je medeleven te tonen (onbewust).
Maar het feit dat jouw hersenen dit kunnen, medeleven tonen, wil zeggen dat jij over een hersenpan beschikt die die gezonde 'meeleef' hersengebieden bezit. Dan kun je je waarsch. ook wel voorstellen dat dat hersengebied bij de 1 scherper is afgesteld dan bij de ander, of bijv. een groter gebied bestrijkt.
Ik ben helaas geen neuroloog, dus ik kan het niet beter uitleggen dan dit.
dus de conclusie van vandaagJe bedoelt jouw conclusie van vandaag.quote:1. je kan nooit weten wat een ander denkt, de schaal waarop je zou moeten voelen is totaal onbekend, je weet dus niet of je hoog of laaggevoelig bent.
Denken en voelen zijn twee verschillende dingen. Die haal jij nu door elkaar. HSP's claimen niet te weten wat een ander denkt.
Ze voelen wat een ander voelt. Dat is iets heel anders.
Dat is ook niet iets wat bedacht kan zijn, maar iets dat een HSP telkens weer tegenkomt in de realiteit. Je voelt als HSP bijv. wat iemand voelt, en daarna verteld iemand wat hij/zij voelt. Dat is dan weer een moment dat je al weet hoe iemand zich voelt, voordat iemand je dat heeft verteld. Dit is niet altijd te herleiden naar non-verbale signalen, hoewel HSP's non-verbale signalen vaak ook zeer sterk waarnemen. Het is dus een combinatie van aanvoelen/meevoelen en het interpreteren van non-verbale signalen.
quote:2. alles wordt bepaald door je eigen referentiekader, je kan "gevoelens' van anderen niet lezen of overnemen. Je kan hooguit gissen op basis van hun non verbale gedrag wat ze eventueel zouden kunnen voelen
Het woord 'gissen' suggereert dat een HSP maar in het luchtledige zal zitten raden. Dit is niet wat een HSP doet, wij hebben wel wat beters te doen. Terwijl wij bezig zijn met andere dingen, bijv. aan het werk zijn, voelen wij alsnog hoe een ander zich voelt (bijv. een collega) of wat voor sfeer er heerst in een groep.Dat is meestal niet iets waar een HSP op zit te wachten, het is eerder iets dat een HSP lastig vind.
Bij een vriendschap met een HSP kan het echter wel handig zijn voor iemand die niet HSP is, want een HSP heeft vaak aan een half woord genoeg.
Zo merk ik zelf heel vaak bij vriendinnen dat ik al weet hoe zij zich voelen en wat er aan de hand is in hun leven voordat ze me dat hebben verteld. Dat scheelt voor hun een hoop uitleg.
quote:3 ieder mens uit zich anders, iemand die emotieloos overkomt kan evenwel heel gevoelig zijn maar het niet laten zienDat lijkt me logisch, ieder mens heeft emoties, de 1 laat dat meer zien dan de ander. Dat geldt voor meer en minder gevoelige personen.quote:4 emoties zijn onmeetbaar
Dat is niet waar. Er zijn tegenwoordig genoeg neuro-psychologische onderzoeken gedaan naar emoties, en deze blijken wel meetbaar te zijn. Bepaalde hersenfuncties reageren al dan niet op emotionele prikkels. Dit soort onderzoeken zijn belangrijk voor bijv. de behandeling van traumaverwerking.
quote:5 emoties zijn producten van je gedachten en dus uiteindelijk ben je niet hooggevoelig, maar hecht je teveel waarde aan bepaalde gedachten of overtuigingen
Dit is een te simplistische conclusie.
Er is nog veel te weinig onderzoek gedaan naar de verschillen van gevoeligheid bij mensen, waardoor je dus ook niet kunt concluderen dat HSP's mensen zijn die teveel waarde hechten aan hun gedachtes.
Het kan namelijk ook liggen aan de neurologische verbindingen tussen bepaalde hersengebieden. Of aan een scherper afgesteld zenuwstelsel.
Als jouw punt zou kloppen, zou elke HSP cognitieve gedragstherapie gaan volgen en zou het 'probleem' verholpen zijn. Was het maar zo'n feest.
Voorbeeld: als jij iets meevoelt met iemand, bijv. je kind die pijn heeft, dan is dat toch een natuurlijke reactie, je leeft je in, in wat je kind voelt. Dat doe je omdat je met je verstand signaleert dat je kind pijn heeft, en met je hersenen besluit je medeleven te tonen (onbewust).
Maar het feit dat jouw hersenen dit kunnen, medeleven tonen, wil zeggen dat jij over een hersenpan beschikt die die gezonde 'meeleef' hersengebieden bezit. Dan kun je je waarsch. ook wel voorstellen dat dat hersengebied bij de 1 scherper is afgesteld dan bij de ander, of bijv. een groter gebied bestrijkt.
Ik ben helaas geen neuroloog, dus ik kan het niet beter uitleggen dan dit.
zaterdag 1 mei 2010 om 11:22
HSP is geen aandoening en geen ziekte. Het is gewoon een karaktertrek. Althans zo benader ik het.
Zelf ben ik ook hooggevoelig, maar zie dat niet als een probleem. Het is een eigenschap, niet meer en niet minder.
Als je er last van hebt kun je inderdaad leren er mee om te gaan. Daar zijn tal van boeken over gescheven die erg goede tips geven.
Als een psycholoog er geen aandacht aan besteed wil dat nog niet zeggen dat hij/zij het niet serieus neemt. Het ligt ook een beetje aan de persoon die de psycholoog zelf is. Het kan een rationeel persoon zijn die HSP onzin vindt, of het is iemand die open staat voor dat soort dingen.
Ik heb ooit een therapeut gehad die het wel serieus nam maar er niet veel nadruk op legde. Dus de focus daar vanaf haalde, omdat er bij veel mensen het risico erin zit dat ze het gaan zien als een handicap en dan dus als excuus.
Ik ben HSP, dus!...
De wereld kan niet rekening met jou gaan houden omdat je HSP bent. Dat moet je zelf doen. En ga er dus ook niet mee te koop lopen.
Zorg gewoon dat je niet te overprikkeld raakt door op tijd je rust te nemen en geen dingen te doen die je overvoeren/overprikkelen.
Toen ik mij bewust ging bezig houden met signalen uit mijn omgeving merkte ik heel duidelijk dat bepaalde gedachtes en gevoelens niet van mij waren. En dan kun je het dus heel makkelijk los laten.
Je kunt het ook vergelijken.
Bijvoorbeeld, je krijgt bezoek en na dat bezoek voel je je ineens depri, zonder aanleiding.
Voelde je je voordat het bezoek kwam ook al zo of niet?
Als dat niet zo is, dan komen die gevoelens hoogstwaarschijnlijk van die persoon af en zijn ze niet van jou.
Dan kun je het makkelijk loslaten.
Ga er dan ook niet teveel mee bezig zijn. Dus richt je aandacht er niet te veel op, want dan maak je het alleen maar groter.
Er zijn ook forums waar hsp-ers met elkaar praten over HSP.
Misschien heb je daar iets aan?
Ik heb dat destijds ook een tijdje gedaan maar vond het op en gegeven moment zo'n item worden.
"Wij zijn allemaal HSP en we zijn zoooo zielig" Dat stootte me erg tegen de borst.
Zelf ben ik ook hooggevoelig, maar zie dat niet als een probleem. Het is een eigenschap, niet meer en niet minder.
Als je er last van hebt kun je inderdaad leren er mee om te gaan. Daar zijn tal van boeken over gescheven die erg goede tips geven.
Als een psycholoog er geen aandacht aan besteed wil dat nog niet zeggen dat hij/zij het niet serieus neemt. Het ligt ook een beetje aan de persoon die de psycholoog zelf is. Het kan een rationeel persoon zijn die HSP onzin vindt, of het is iemand die open staat voor dat soort dingen.
Ik heb ooit een therapeut gehad die het wel serieus nam maar er niet veel nadruk op legde. Dus de focus daar vanaf haalde, omdat er bij veel mensen het risico erin zit dat ze het gaan zien als een handicap en dan dus als excuus.
Ik ben HSP, dus!...
De wereld kan niet rekening met jou gaan houden omdat je HSP bent. Dat moet je zelf doen. En ga er dus ook niet mee te koop lopen.
Zorg gewoon dat je niet te overprikkeld raakt door op tijd je rust te nemen en geen dingen te doen die je overvoeren/overprikkelen.
Toen ik mij bewust ging bezig houden met signalen uit mijn omgeving merkte ik heel duidelijk dat bepaalde gedachtes en gevoelens niet van mij waren. En dan kun je het dus heel makkelijk los laten.
Je kunt het ook vergelijken.
Bijvoorbeeld, je krijgt bezoek en na dat bezoek voel je je ineens depri, zonder aanleiding.
Voelde je je voordat het bezoek kwam ook al zo of niet?
Als dat niet zo is, dan komen die gevoelens hoogstwaarschijnlijk van die persoon af en zijn ze niet van jou.
Dan kun je het makkelijk loslaten.
Ga er dan ook niet teveel mee bezig zijn. Dus richt je aandacht er niet te veel op, want dan maak je het alleen maar groter.
Er zijn ook forums waar hsp-ers met elkaar praten over HSP.
Misschien heb je daar iets aan?
Ik heb dat destijds ook een tijdje gedaan maar vond het op en gegeven moment zo'n item worden.
"Wij zijn allemaal HSP en we zijn zoooo zielig" Dat stootte me erg tegen de borst.
zaterdag 1 mei 2010 om 11:51
quote:zakdoekjeopviva schreef op 30 april 2010 @ 20:08:
Gewoon uit nieuwsgierigheid (en geheel off-topic) een vraag aan zusenzo die steeds over sensorische integratie stoornis terug komt. Als een kind dat heeft en er gebeurd niks/weinig mee; groeit dat dan uit (of in ieder geval is die optie dan groter dan 'normaal') een stoornis?Nee, je houdt het gewoon. Er is gewoon iets mis, medisch gezien en dat blijft altijd. Je kan er alleen met therapie iets beter mee leren omgaan.
Gewoon uit nieuwsgierigheid (en geheel off-topic) een vraag aan zusenzo die steeds over sensorische integratie stoornis terug komt. Als een kind dat heeft en er gebeurd niks/weinig mee; groeit dat dan uit (of in ieder geval is die optie dan groter dan 'normaal') een stoornis?Nee, je houdt het gewoon. Er is gewoon iets mis, medisch gezien en dat blijft altijd. Je kan er alleen met therapie iets beter mee leren omgaan.
zaterdag 1 mei 2010 om 12:10
@Mazou
Voor een HSP kan het wel een probleem worden als deze zich te veel inleeft en te veel meevoelt.
Mensen gaan dat gemakkelijk en gewoon vinden. Omgekeerd krijg je dat niet zo vaak terug. Ze begrijpen het niet en/of zijn eigenlijk hoofdzakelijk met zichzelf begaan om daar oog voor te hebben.
Over het algemeen gaat het prima als je accepteert dat je er zelf rekening mee moet houden. Als je een periode hebt dat het moeilijk is, dan moet je alle mogelijke spanningsbronnen zoveel mogelijk mijden. Dus dan is het beter om even niet zo gezellig te zijn en die vrienden met verschrikkelijke problemen even zelf een oplossing te laten zoeken. De energie die het kost heb je voor jezelf nodig. In plaats daarvan leuke dingen te gaan doen die je energie geven. Heel moeilijk is dat, want omdat ze zo goed met je kunnen praten, weten ze je altijd te vinden.
Al dat zweverige gedoe is leuk voor even, omdat je (h)erkenning lijkt te krijgen. Zelf gaan mijn haren overeind staan bij een groot deel van wat daar wordt gezegd en gedaan. Als je zelf iemand gevonden hebt, waarvan je denkt dat het een goede begeleider is dan is dat meestal ook zo.
In discussie gaan met mensen die niet weten waar het over gaat, dat is zonde van je energie. Je hebt gelijk, maar zij weten het niet. Ze zijn volgens lekker lang aan het googlen geweest. Ze hebben iets gehoord of gelezen, maar snappen het niet.
O ja, RADAR had een leuke stunt uitgehaald met een of ander wetenschappelijk onderzoek over winderigheid.
Dat kwam zelfs in het nieuws dat er een nieuwe afwijking gevonden was. Het was volledig verzonnen
Voor een HSP kan het wel een probleem worden als deze zich te veel inleeft en te veel meevoelt.
Mensen gaan dat gemakkelijk en gewoon vinden. Omgekeerd krijg je dat niet zo vaak terug. Ze begrijpen het niet en/of zijn eigenlijk hoofdzakelijk met zichzelf begaan om daar oog voor te hebben.
Over het algemeen gaat het prima als je accepteert dat je er zelf rekening mee moet houden. Als je een periode hebt dat het moeilijk is, dan moet je alle mogelijke spanningsbronnen zoveel mogelijk mijden. Dus dan is het beter om even niet zo gezellig te zijn en die vrienden met verschrikkelijke problemen even zelf een oplossing te laten zoeken. De energie die het kost heb je voor jezelf nodig. In plaats daarvan leuke dingen te gaan doen die je energie geven. Heel moeilijk is dat, want omdat ze zo goed met je kunnen praten, weten ze je altijd te vinden.
Al dat zweverige gedoe is leuk voor even, omdat je (h)erkenning lijkt te krijgen. Zelf gaan mijn haren overeind staan bij een groot deel van wat daar wordt gezegd en gedaan. Als je zelf iemand gevonden hebt, waarvan je denkt dat het een goede begeleider is dan is dat meestal ook zo.
In discussie gaan met mensen die niet weten waar het over gaat, dat is zonde van je energie. Je hebt gelijk, maar zij weten het niet. Ze zijn volgens lekker lang aan het googlen geweest. Ze hebben iets gehoord of gelezen, maar snappen het niet.
O ja, RADAR had een leuke stunt uitgehaald met een of ander wetenschappelijk onderzoek over winderigheid.
Dat kwam zelfs in het nieuws dat er een nieuwe afwijking gevonden was. Het was volledig verzonnen
zaterdag 1 mei 2010 om 12:10
quote:precious1 schreef op 01 mei 2010 @ 11:22:
HSP is geen aandoening en geen ziekte. Het is gewoon een karaktertrek. Althans zo benader ik het.
Zelf ben ik ook hooggevoelig, maar zie dat niet als een probleem. Het is een eigenschap, niet meer en niet minder.
Als je er last van hebt kun je inderdaad leren er mee om te gaan. Daar zijn tal van boeken over gescheven die erg goede tips geven.
Als een psycholoog er geen aandacht aan besteed wil dat nog niet zeggen dat hij/zij het niet serieus neemt. Het ligt ook een beetje aan de persoon die de psycholoog zelf is. Het kan een rationeel persoon zijn die HSP onzin vindt, of het is iemand die open staat voor dat soort dingen.
Ik heb ooit een therapeut gehad die het wel serieus nam maar er niet veel nadruk op legde. Dus de focus daar vanaf haalde, omdat er bij veel mensen het risico erin zit dat ze het gaan zien als een handicap en dan dus als excuus.
Ik ben HSP, dus!...
De wereld kan niet rekening met jou gaan houden omdat je HSP bent. Dat moet je zelf doen. En ga er dus ook niet mee te koop lopen.
Zorg gewoon dat je niet te overprikkeld raakt door op tijd je rust te nemen en geen dingen te doen die je overvoeren/overprikkelen.
Toen ik mij bewust ging bezig houden met signalen uit mijn omgeving merkte ik heel duidelijk dat bepaalde gedachtes en gevoelens niet van mij waren. En dan kun je het dus heel makkelijk los laten.
Je kunt het ook vergelijken.
Bijvoorbeeld, je krijgt bezoek en na dat bezoek voel je je ineens depri, zonder aanleiding.
Voelde je je voordat het bezoek kwam ook al zo of niet?
Als dat niet zo is, dan komen die gevoelens hoogstwaarschijnlijk van die persoon af en zijn ze niet van jou.
Dan kun je het makkelijk loslaten.
Ga er dan ook niet teveel mee bezig zijn. Dus richt je aandacht er niet te veel op, want dan maak je het alleen maar groter.
Er zijn ook forums waar hsp-ers met elkaar praten over HSP.
Misschien heb je daar iets aan?
Ik heb dat destijds ook een tijdje gedaan maar vond het op en gegeven moment zo'n item worden.
"Wij zijn allemaal HSP en we zijn zoooo zielig" Dat stootte me erg tegen de borst.Hier sluit ik me volledig bij aan.
HSP is geen aandoening en geen ziekte. Het is gewoon een karaktertrek. Althans zo benader ik het.
Zelf ben ik ook hooggevoelig, maar zie dat niet als een probleem. Het is een eigenschap, niet meer en niet minder.
Als je er last van hebt kun je inderdaad leren er mee om te gaan. Daar zijn tal van boeken over gescheven die erg goede tips geven.
Als een psycholoog er geen aandacht aan besteed wil dat nog niet zeggen dat hij/zij het niet serieus neemt. Het ligt ook een beetje aan de persoon die de psycholoog zelf is. Het kan een rationeel persoon zijn die HSP onzin vindt, of het is iemand die open staat voor dat soort dingen.
Ik heb ooit een therapeut gehad die het wel serieus nam maar er niet veel nadruk op legde. Dus de focus daar vanaf haalde, omdat er bij veel mensen het risico erin zit dat ze het gaan zien als een handicap en dan dus als excuus.
Ik ben HSP, dus!...
De wereld kan niet rekening met jou gaan houden omdat je HSP bent. Dat moet je zelf doen. En ga er dus ook niet mee te koop lopen.
Zorg gewoon dat je niet te overprikkeld raakt door op tijd je rust te nemen en geen dingen te doen die je overvoeren/overprikkelen.
Toen ik mij bewust ging bezig houden met signalen uit mijn omgeving merkte ik heel duidelijk dat bepaalde gedachtes en gevoelens niet van mij waren. En dan kun je het dus heel makkelijk los laten.
Je kunt het ook vergelijken.
Bijvoorbeeld, je krijgt bezoek en na dat bezoek voel je je ineens depri, zonder aanleiding.
Voelde je je voordat het bezoek kwam ook al zo of niet?
Als dat niet zo is, dan komen die gevoelens hoogstwaarschijnlijk van die persoon af en zijn ze niet van jou.
Dan kun je het makkelijk loslaten.
Ga er dan ook niet teveel mee bezig zijn. Dus richt je aandacht er niet te veel op, want dan maak je het alleen maar groter.
Er zijn ook forums waar hsp-ers met elkaar praten over HSP.
Misschien heb je daar iets aan?
Ik heb dat destijds ook een tijdje gedaan maar vond het op en gegeven moment zo'n item worden.
"Wij zijn allemaal HSP en we zijn zoooo zielig" Dat stootte me erg tegen de borst.Hier sluit ik me volledig bij aan.
zaterdag 1 mei 2010 om 12:20
quote:Friezin71 schreef op 01 mei 2010 @ 08:17:
[...]
Nou, meds, dat is niet echt waar. De focus binnen mindfulness ligt op het ervaren van. Ervaren doe je met je lichaam, niet met je hoofd. Zelfs het ervaren van gedachten (laat ze komen zoals ze komen en aanschouw ze) is een lijfelijk ervaren.
Bij cognitieve therapie ligt de nadruk om het bijsturen of ombuigen van (negatieve) gedachten / overtuiging etc. en is dus volledig gefocust op het rationele, het denken.
Ondanks dat je bij beide misschien met gedachten bezig kunt zijn (waardoor jij waarschijnlijk de conclusie trekt dat mindfulness een soort van ct is) is wát je doet met die gedachten (ervaren tov veranderen) en wáár je dat doet volledig anders (lichaam tov ratio)CT is niet compleet gefocused op gedachten, het gaat juist over gevoel en ervaring en het referentiekader waarin JIJ deze plaatst. Grote overeenkomst is leven in het NU en ophouden te refereren aan het verleden bewust of onbewust.
[...]
Nou, meds, dat is niet echt waar. De focus binnen mindfulness ligt op het ervaren van. Ervaren doe je met je lichaam, niet met je hoofd. Zelfs het ervaren van gedachten (laat ze komen zoals ze komen en aanschouw ze) is een lijfelijk ervaren.
Bij cognitieve therapie ligt de nadruk om het bijsturen of ombuigen van (negatieve) gedachten / overtuiging etc. en is dus volledig gefocust op het rationele, het denken.
Ondanks dat je bij beide misschien met gedachten bezig kunt zijn (waardoor jij waarschijnlijk de conclusie trekt dat mindfulness een soort van ct is) is wát je doet met die gedachten (ervaren tov veranderen) en wáár je dat doet volledig anders (lichaam tov ratio)CT is niet compleet gefocused op gedachten, het gaat juist over gevoel en ervaring en het referentiekader waarin JIJ deze plaatst. Grote overeenkomst is leven in het NU en ophouden te refereren aan het verleden bewust of onbewust.
zaterdag 1 mei 2010 om 12:34
quote:Mazou schreef op 01 mei 2010 @ 10:47:
[...]
Je bedoelt jouw conclusie van vandaag.
[...]
Denken en voelen zijn twee verschillende dingen. Die haal jij nu door elkaar. HSP's claimen niet te weten wat een ander denkt.
Ze voelen wat een ander voelt. Dat is iets heel anders.
Elk gevoel ontstaat uit een gedachte of overtuiging. Als jij ineens angstig bent als je bijv. in een lift stapt dan komt dit omdat jij denkt dat de lift misschien wel eens kan blijven hangen.
Dat is ook niet iets wat bedacht kan zijn, maar iets dat een HSP telkens weer tegenkomt in de realiteit.
Kijk dit is ook een overtuiging. Dit is een gedachte, en zolang je dit denkt zal je het ook "voelen".
Je voelt als HSP bijv. wat iemand voelt, en daarna verteld iemand wat hij/zij voelt. Dat is dan weer een moment dat je al weet hoe iemand zich voelt, voordat iemand je dat heeft verteld. Dit is niet altijd te herleiden naar non-verbale signalen, hoewel HSP's non-verbale signalen vaak ook zeer sterk waarnemen.
Ook weer allemaal overtuigingen die niet te verifieren zijn. Iedereen neemt non verbale signalen waar, 95% van de communicatie tussen mensen verloopt via non verbaal gedrag. Dat pik je bewust op of onbewust.
Het is dus een combinatie van aanvoelen/meevoelen en het interpreteren van non-verbale signalen.
[...]
Het woord 'gissen' suggereert dat een HSP maar in het luchtledige zal zitten raden. Dit is niet wat een HSP doet, wij hebben wel wat beters te doen. Terwijl wij bezig zijn met andere dingen, bijv. aan het werk zijn, voelen wij alsnog hoe een ander zich voelt (bijv. een collega) of wat voor sfeer er heerst in een groep.Dat is meestal niet iets waar een HSP op zit te wachten, het is eerder iets dat een HSP lastig vind.
Nogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht. Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving. Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal niet
Bij een vriendschap met een HSP kan het echter wel handig zijn voor iemand die niet HSP is, want een HSP heeft vaak aan een half woord genoeg.
Zo merk ik zelf heel vaak bij vriendinnen dat ik al weet hoe zij zich voelen en wat er aan de hand is in hun leven voordat ze me dat hebben verteld. Dat scheelt voor hun een hoop uitleg.
wat een enorme flauwekul. Empathisch luisteren is een vaardigheid, fijn dat je dat bezit, maar het zegt niks over het feit dat een ander dat minder goed zou kunnen die zichzelf niet heeft gekwalificeerd als Hsp
[...]
Dat lijkt me logisch, ieder mens heeft emoties, de 1 laat dat meer zien dan de ander. Dat geldt voor meer en minder gevoelige personen.
Je weet niet of mensen meer of minder gevoelig zijn. Het enige wat je kan zien/ meten is dat sommige mensen hun gevoelens meer of zichtbaarder uiten. Vooralsnog is het heel goed mogelijk dat de innerlijke beleving voor iedereen het zelfde is.
[...]
Dat is niet waar. Er zijn tegenwoordig genoeg neuro-psychologische onderzoeken gedaan naar emoties, en deze blijken wel meetbaar te zijn. Bepaalde hersenfuncties reageren al dan niet op emotionele prikkels. Dit soort onderzoeken zijn belangrijk voor bijv. de behandeling van traumaverwerking.
Je hebt het over activiteit in bepaalde gebieden van de hersenen, dat is iets anders dan emoties ervaren. Als een bepaald gebied geactiveerd wordt dan kan dat gerelateerd zijn aan een emotie, maar het hoeft helemaal niet. Zo is bij OCD bekend dat de frontaalkwab geactiveerd is. OCD´ers zijn niet per definitie angstig, ze handelen uit dwangmatigheid en niet uit emotie.
[...]
Dit is een te simplistische conclusie.
Er is nog veel te weinig onderzoek gedaan naar de verschillen van gevoeligheid bij mensen, waardoor je dus ook niet kunt concluderen dat HSP's mensen zijn die teveel waarde hechten aan hun gedachtes.
Het kan namelijk ook liggen aan de neurologische verbindingen tussen bepaalde hersengebieden. Of aan een scherper afgesteld zenuwstelsel.
Als jouw punt zou kloppen, zou elke HSP cognitieve gedragstherapie gaan volgen en zou het 'probleem' verholpen zijn. Was het maar zo'n feest.
Heb je het al geprobeerd, ik denk het niet
Voorbeeld: als jij iets meevoelt met iemand, bijv. je kind die pijn heeft, dan is dat toch een natuurlijke reactie, je leeft je in, in wat je kind voelt. Dat doe je omdat je met je verstand signaleert dat je kind pijn heeft, en met je hersenen besluit je medeleven te tonen (onbewust).
Jij kiest er zelf voor om er een drama van te maken, of om gewoon een pleister te plakken en het kind te troosten. Sommige mensen gaan gewoon verder met het leven, anderen doorlopen alle doemscenario´s die hadden kunnen gebeuren en worden dan angstig of verdrietig. Het heeft niks met invoelen van het kind te maken, het gaat alleen maar over het referentiekader en het denk en gedragspatroon van moeder
Maar het feit dat jouw hersenen dit kunnen, medeleven tonen, wil zeggen dat jij over een hersenpan beschikt die die gezonde 'meeleef' hersengebieden bezit. Dan kun je je waarsch. ook wel voorstellen dat dat hersengebied bij de 1 scherper is afgesteld dan bij de ander, of bijv. een groter gebied bestrijkt.
Ik ben helaas geen neuroloog, dus ik kan het niet beter uitleggen dan dit.Precies, daar zit ´m de kneep. Ik ken geen neuroloog die onderschrijft dat er mensen zouden zijn die wetenschappelijk aantoonbaar gevoeliger zouden zijn dan anderen en dat dat dan een apart typeringskader zou moeten krijgen. Zoals al eerder gezegd zijn er diverse persoonlijkheidstyperingen, daar zit de verklaring, de 1 uit- gedraagt zich anders in dezelfde omstandigheden als de ander. Oorzaak, opvoeding en aanleg
[...]
Je bedoelt jouw conclusie van vandaag.
[...]
Denken en voelen zijn twee verschillende dingen. Die haal jij nu door elkaar. HSP's claimen niet te weten wat een ander denkt.
Ze voelen wat een ander voelt. Dat is iets heel anders.
Elk gevoel ontstaat uit een gedachte of overtuiging. Als jij ineens angstig bent als je bijv. in een lift stapt dan komt dit omdat jij denkt dat de lift misschien wel eens kan blijven hangen.
Dat is ook niet iets wat bedacht kan zijn, maar iets dat een HSP telkens weer tegenkomt in de realiteit.
Kijk dit is ook een overtuiging. Dit is een gedachte, en zolang je dit denkt zal je het ook "voelen".
Je voelt als HSP bijv. wat iemand voelt, en daarna verteld iemand wat hij/zij voelt. Dat is dan weer een moment dat je al weet hoe iemand zich voelt, voordat iemand je dat heeft verteld. Dit is niet altijd te herleiden naar non-verbale signalen, hoewel HSP's non-verbale signalen vaak ook zeer sterk waarnemen.
Ook weer allemaal overtuigingen die niet te verifieren zijn. Iedereen neemt non verbale signalen waar, 95% van de communicatie tussen mensen verloopt via non verbaal gedrag. Dat pik je bewust op of onbewust.
Het is dus een combinatie van aanvoelen/meevoelen en het interpreteren van non-verbale signalen.
[...]
Het woord 'gissen' suggereert dat een HSP maar in het luchtledige zal zitten raden. Dit is niet wat een HSP doet, wij hebben wel wat beters te doen. Terwijl wij bezig zijn met andere dingen, bijv. aan het werk zijn, voelen wij alsnog hoe een ander zich voelt (bijv. een collega) of wat voor sfeer er heerst in een groep.Dat is meestal niet iets waar een HSP op zit te wachten, het is eerder iets dat een HSP lastig vind.
Nogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht. Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving. Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal niet
Bij een vriendschap met een HSP kan het echter wel handig zijn voor iemand die niet HSP is, want een HSP heeft vaak aan een half woord genoeg.
Zo merk ik zelf heel vaak bij vriendinnen dat ik al weet hoe zij zich voelen en wat er aan de hand is in hun leven voordat ze me dat hebben verteld. Dat scheelt voor hun een hoop uitleg.
wat een enorme flauwekul. Empathisch luisteren is een vaardigheid, fijn dat je dat bezit, maar het zegt niks over het feit dat een ander dat minder goed zou kunnen die zichzelf niet heeft gekwalificeerd als Hsp
[...]
Dat lijkt me logisch, ieder mens heeft emoties, de 1 laat dat meer zien dan de ander. Dat geldt voor meer en minder gevoelige personen.
Je weet niet of mensen meer of minder gevoelig zijn. Het enige wat je kan zien/ meten is dat sommige mensen hun gevoelens meer of zichtbaarder uiten. Vooralsnog is het heel goed mogelijk dat de innerlijke beleving voor iedereen het zelfde is.
[...]
Dat is niet waar. Er zijn tegenwoordig genoeg neuro-psychologische onderzoeken gedaan naar emoties, en deze blijken wel meetbaar te zijn. Bepaalde hersenfuncties reageren al dan niet op emotionele prikkels. Dit soort onderzoeken zijn belangrijk voor bijv. de behandeling van traumaverwerking.
Je hebt het over activiteit in bepaalde gebieden van de hersenen, dat is iets anders dan emoties ervaren. Als een bepaald gebied geactiveerd wordt dan kan dat gerelateerd zijn aan een emotie, maar het hoeft helemaal niet. Zo is bij OCD bekend dat de frontaalkwab geactiveerd is. OCD´ers zijn niet per definitie angstig, ze handelen uit dwangmatigheid en niet uit emotie.
[...]
Dit is een te simplistische conclusie.
Er is nog veel te weinig onderzoek gedaan naar de verschillen van gevoeligheid bij mensen, waardoor je dus ook niet kunt concluderen dat HSP's mensen zijn die teveel waarde hechten aan hun gedachtes.
Het kan namelijk ook liggen aan de neurologische verbindingen tussen bepaalde hersengebieden. Of aan een scherper afgesteld zenuwstelsel.
Als jouw punt zou kloppen, zou elke HSP cognitieve gedragstherapie gaan volgen en zou het 'probleem' verholpen zijn. Was het maar zo'n feest.
Heb je het al geprobeerd, ik denk het niet
Voorbeeld: als jij iets meevoelt met iemand, bijv. je kind die pijn heeft, dan is dat toch een natuurlijke reactie, je leeft je in, in wat je kind voelt. Dat doe je omdat je met je verstand signaleert dat je kind pijn heeft, en met je hersenen besluit je medeleven te tonen (onbewust).
Jij kiest er zelf voor om er een drama van te maken, of om gewoon een pleister te plakken en het kind te troosten. Sommige mensen gaan gewoon verder met het leven, anderen doorlopen alle doemscenario´s die hadden kunnen gebeuren en worden dan angstig of verdrietig. Het heeft niks met invoelen van het kind te maken, het gaat alleen maar over het referentiekader en het denk en gedragspatroon van moeder
Maar het feit dat jouw hersenen dit kunnen, medeleven tonen, wil zeggen dat jij over een hersenpan beschikt die die gezonde 'meeleef' hersengebieden bezit. Dan kun je je waarsch. ook wel voorstellen dat dat hersengebied bij de 1 scherper is afgesteld dan bij de ander, of bijv. een groter gebied bestrijkt.
Ik ben helaas geen neuroloog, dus ik kan het niet beter uitleggen dan dit.Precies, daar zit ´m de kneep. Ik ken geen neuroloog die onderschrijft dat er mensen zouden zijn die wetenschappelijk aantoonbaar gevoeliger zouden zijn dan anderen en dat dat dan een apart typeringskader zou moeten krijgen. Zoals al eerder gezegd zijn er diverse persoonlijkheidstyperingen, daar zit de verklaring, de 1 uit- gedraagt zich anders in dezelfde omstandigheden als de ander. Oorzaak, opvoeding en aanleg
zaterdag 1 mei 2010 om 13:06
Meds, ik kan je niet quoten, daardoor is het wat moeilijker te reageren. Maar ik probeer het door handmatig te quoten.
Over CT: ik heb hier al meerdere keren aangegeven dat ik deze therapie volg, bij een psych. die begrijpt wat een grote gevoeligheid met zich meebrengt. Ik volg deze therapie overigens niet vanwege HSP maar vanwege trauma's. Ik ben net als jou een voorstander van deze therapievorm.
quote:Ook weer allemaal overtuigingen die niet te verifieren zijn. Iedereen neemt non verbale signalen waar, 95% van de communicatie tussen mensen verloopt via non verbaal gedrag. Dat pik je bewust op of onbewust.
Er zijn dus wel psychologische onderzoeken gedaan, waarbij duidelijk werd dat een bepaalde groep mensen alerter en gevoeliger was voor non verbale signalen dan de meerderheid.
Dit staat ook in het boek van Elaine Aron, misschien kun je die eens lezen. Niet om je te willen overtuigen, maar ik ben gewoon benieuwd of je er dan nog net zo over denkt als nu.
quote:Nogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht. Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving. Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal nietNogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht. Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving. Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal nietNogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht.
Het is inderdaad gevaarlijk om te spreken over 'zij' en 'wij', maar ik doe het toch, om aan te duiden dat er verschillen zijn tussen mensen en de mate van gevoeligheid.
Het is vervelend dat daar een label aan gehangen wordt, anderzijds is het ook handig voor de discussie om een bepaalde groep mensen bij de naam te noemen.
Jij zegt dat je niet kunt weten hoe een ander dingen ervaart, maar dat kun je wel weten. Namelijk door hierover te communiceren en de verschillen te benoemen.
Of door psychologisch onderzoek te doen.
quote:Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving.
Eigenlijk onderschrijf je met deze woorden dat er dus wel een verschil is tussen bepaalde groepen mensen. Wat jij 'extern georienteerd' noemt, noem ik dus HSP.
quote:Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal niet
Ik heb het inderdaad over mijzelf, maar ook over de dingen van mezelf die ook eigenschappen zijn van andere HSP'ers.
Daar heb ik namelijk veel over gelezen en het blijken naast persoonlijke kenmerken, ook algemene kenmerken te zijn (van HSP). Vandaar dat ik zowel spreek in de ik-vorm als in de wij-vorm.
quote:Jij kiest er zelf voor om er een drama van te maken, of om gewoon een pleister te plakken en het kind te troosten. Sommige mensen gaan gewoon verder met het leven, anderen doorlopen alle doemscenario´s die hadden kunnen gebeuren en worden dan angstig of verdrietig. Het heeft niks met invoelen van het kind te maken, het gaat alleen maar over het referentiekader en het denk en gedragspatroon van moeder
Het feit dat het in je opkomt het kind te troosten, is het resultaat van het functioneren van een bepaald gebied in je hersenen. Het heeft dus wel met invoelend vermogen te maken die weer veroorzaakt worden door neurologisch functioneren.
Ik denk dat dit neurologisch functioneren niet bij iedereen hetzelfde werkt, en dat er daarom een verschil is tussen meer en minder gevoelige mensen. Hierbij spreekt opvoeding en moreel besef natuurlijk ook een rol. Maar dat is ook neurologisch vastgelegd.
Ik kan inderdaad niet wetenschappelijk bewijzen dat mijn idee hierover klopt (het idee dat een HSP neurologisch anders in elkaar zou zitten).
Maar zoals eerder gezegd, niet alles valt direct wetenschappelijk te bewijzen. De werking van bijv. een therapievorm als EMDR is ook nog niet wetenschappelijk bewezen maar toch hebben vele mensen er al baat bij gehad.
Hiermee wil ik onderschrijven dat de wetenschap niet altijd alles (meteen) kan verklaren.
Over CT: ik heb hier al meerdere keren aangegeven dat ik deze therapie volg, bij een psych. die begrijpt wat een grote gevoeligheid met zich meebrengt. Ik volg deze therapie overigens niet vanwege HSP maar vanwege trauma's. Ik ben net als jou een voorstander van deze therapievorm.
quote:Ook weer allemaal overtuigingen die niet te verifieren zijn. Iedereen neemt non verbale signalen waar, 95% van de communicatie tussen mensen verloopt via non verbaal gedrag. Dat pik je bewust op of onbewust.
Er zijn dus wel psychologische onderzoeken gedaan, waarbij duidelijk werd dat een bepaalde groep mensen alerter en gevoeliger was voor non verbale signalen dan de meerderheid.
Dit staat ook in het boek van Elaine Aron, misschien kun je die eens lezen. Niet om je te willen overtuigen, maar ik ben gewoon benieuwd of je er dan nog net zo over denkt als nu.
quote:Nogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht. Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving. Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal nietNogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht. Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving. Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal nietNogmaals iedereen heeft dit, de een doet doet er alleen niks mee, de ander wordt erdoor uit zijn evenwicht gebracht.
Het is inderdaad gevaarlijk om te spreken over 'zij' en 'wij', maar ik doe het toch, om aan te duiden dat er verschillen zijn tussen mensen en de mate van gevoeligheid.
Het is vervelend dat daar een label aan gehangen wordt, anderzijds is het ook handig voor de discussie om een bepaalde groep mensen bij de naam te noemen.
Jij zegt dat je niet kunt weten hoe een ander dingen ervaart, maar dat kun je wel weten. Namelijk door hierover te communiceren en de verschillen te benoemen.
Of door psychologisch onderzoek te doen.
quote:Sommige mensen zijn extern georiënteerd en zullen zich dus meer aantrekken van hun omgeving.
Eigenlijk onderschrijf je met deze woorden dat er dus wel een verschil is tussen bepaalde groepen mensen. Wat jij 'extern georienteerd' noemt, noem ik dus HSP.
quote:Ik vind het verder nogal ridicuul dat jij spreek in zij en wij. Wij met HSP dit en wij met HSP dat. Vooralsnog heb je het over jezelf, hoe een ander (al dan niet met de zelfbedachte aandoening HSP) het ervaart weet je helemaal niet
Ik heb het inderdaad over mijzelf, maar ook over de dingen van mezelf die ook eigenschappen zijn van andere HSP'ers.
Daar heb ik namelijk veel over gelezen en het blijken naast persoonlijke kenmerken, ook algemene kenmerken te zijn (van HSP). Vandaar dat ik zowel spreek in de ik-vorm als in de wij-vorm.
quote:Jij kiest er zelf voor om er een drama van te maken, of om gewoon een pleister te plakken en het kind te troosten. Sommige mensen gaan gewoon verder met het leven, anderen doorlopen alle doemscenario´s die hadden kunnen gebeuren en worden dan angstig of verdrietig. Het heeft niks met invoelen van het kind te maken, het gaat alleen maar over het referentiekader en het denk en gedragspatroon van moeder
Het feit dat het in je opkomt het kind te troosten, is het resultaat van het functioneren van een bepaald gebied in je hersenen. Het heeft dus wel met invoelend vermogen te maken die weer veroorzaakt worden door neurologisch functioneren.
Ik denk dat dit neurologisch functioneren niet bij iedereen hetzelfde werkt, en dat er daarom een verschil is tussen meer en minder gevoelige mensen. Hierbij spreekt opvoeding en moreel besef natuurlijk ook een rol. Maar dat is ook neurologisch vastgelegd.
Ik kan inderdaad niet wetenschappelijk bewijzen dat mijn idee hierover klopt (het idee dat een HSP neurologisch anders in elkaar zou zitten).
Maar zoals eerder gezegd, niet alles valt direct wetenschappelijk te bewijzen. De werking van bijv. een therapievorm als EMDR is ook nog niet wetenschappelijk bewezen maar toch hebben vele mensen er al baat bij gehad.
Hiermee wil ik onderschrijven dat de wetenschap niet altijd alles (meteen) kan verklaren.
zaterdag 1 mei 2010 om 14:24
over emdr heb ik anders ook hele andere geluiden gelezen.
Wat jij steeds omschrijft is gedrag, het is geen gevoel, het is een uiting hoe iemand met zijn gevoel omgaat. Emotie is een intern proces, het doet iets met mensen die vervolgens op allemaal andere manieren reageren. Cultureel bepaald, aangeleerd, karakter etc.
Zuid europese culturen reageren veel emotioneler dan Noord Europese. Dat betekent echter niet dat men neurologisch anders in elkaar zit. Sterker nog, neurologisch is er geen enkel verschil. Het gedrag wat men vertoont is aangeleerd.
Er is wel een verschil tussen mannen en vrouwen op neurologisch gebied, of bij autisten of bij andere neurologische aandoeningen, of hersenbeschadiging gedrag wat zij vertonen is dan te relateren aan de aandoening. Er zijn aandoeningen bekend waarbij mensen emotioneler reageren dan gebruikelijk, bijv. bij bepaalde vormen van hersenbeschadiging.
HSP is echter niet te zien, de symptomen zijn niet specifiek en is als zodanig niet aan te duiden als neurologische aandoening, zelfs niet als psychiatrische of psychopathologische aandoening
Wat jij steeds omschrijft is gedrag, het is geen gevoel, het is een uiting hoe iemand met zijn gevoel omgaat. Emotie is een intern proces, het doet iets met mensen die vervolgens op allemaal andere manieren reageren. Cultureel bepaald, aangeleerd, karakter etc.
Zuid europese culturen reageren veel emotioneler dan Noord Europese. Dat betekent echter niet dat men neurologisch anders in elkaar zit. Sterker nog, neurologisch is er geen enkel verschil. Het gedrag wat men vertoont is aangeleerd.
Er is wel een verschil tussen mannen en vrouwen op neurologisch gebied, of bij autisten of bij andere neurologische aandoeningen, of hersenbeschadiging gedrag wat zij vertonen is dan te relateren aan de aandoening. Er zijn aandoeningen bekend waarbij mensen emotioneler reageren dan gebruikelijk, bijv. bij bepaalde vormen van hersenbeschadiging.
HSP is echter niet te zien, de symptomen zijn niet specifiek en is als zodanig niet aan te duiden als neurologische aandoening, zelfs niet als psychiatrische of psychopathologische aandoening
zaterdag 1 mei 2010 om 15:13
quote:meds schreef op 01 mei 2010 @ 14:24:
HSP is echter niet te zien, de symptomen zijn niet specifiek en is als zodanig niet aan te duiden als neurologische aandoening, zelfs niet als psychiatrische of psychopathologische aandoening
Ken jij dan onderzoek dat hier naar is gedaan? Ben ik wel benieuwd naar. Ik ben zelf altijd wat voorzichtig met dit soort conclusies trekken. Zo'n zestig jaar geleden 'bestond' bijvoorbeeld dyslexie ook nog niet. Een heleboel 'milde' leerproblemen kunnen we nog steeds neurologisch niet helemaal duiden. De neurologie van depressie is ook nog niet zo lang bekend.
Gebied waar Mazou naar refereert is spiegelneuronensysteem denk ik. Daarvan wordt gezegd dat daar de basis ligt van het kunnen leren van empathie. Er is wel onderzoek dat op verstoring van dit gebied bij autisme duidt, maar onderzoek naar hsp heb ik niet kunnen vinden (ben natuurlijk als nerd even gaan zoeken...
).
Overgens is het natuurlijk niet zo dat alle mensen die geen hersenstoornis hebben precies dezelfde hersenen hebben. Binnen het 'normale' is ook variatie. Aanleg speelt een rol, maar er zijn ook steeds meer onderzoeken dat (emotionele) ervaringen in de kindertijd hun weerslag hebben op het functioneren (en chemie) van de hersenen, en leren en andere ervaringen hebben ook hun 'weerslag' in de hersenen.
Ik denk dat er hoogstwaarschijnlijk meerdere redenen kunnen zijn waarom mensen meer of minder beinvloed worden door de emoties van anderen, en denk nog steeds dat eigen emotionele kwetsbaarheid de belangrijkste is. Waar dat door komt en zelfs hoe dat verband houdt met het neurologisch functionen zal waarschijnlijk verschillen.
HSP is echter niet te zien, de symptomen zijn niet specifiek en is als zodanig niet aan te duiden als neurologische aandoening, zelfs niet als psychiatrische of psychopathologische aandoening
Ken jij dan onderzoek dat hier naar is gedaan? Ben ik wel benieuwd naar. Ik ben zelf altijd wat voorzichtig met dit soort conclusies trekken. Zo'n zestig jaar geleden 'bestond' bijvoorbeeld dyslexie ook nog niet. Een heleboel 'milde' leerproblemen kunnen we nog steeds neurologisch niet helemaal duiden. De neurologie van depressie is ook nog niet zo lang bekend.
Gebied waar Mazou naar refereert is spiegelneuronensysteem denk ik. Daarvan wordt gezegd dat daar de basis ligt van het kunnen leren van empathie. Er is wel onderzoek dat op verstoring van dit gebied bij autisme duidt, maar onderzoek naar hsp heb ik niet kunnen vinden (ben natuurlijk als nerd even gaan zoeken...
).
Overgens is het natuurlijk niet zo dat alle mensen die geen hersenstoornis hebben precies dezelfde hersenen hebben. Binnen het 'normale' is ook variatie. Aanleg speelt een rol, maar er zijn ook steeds meer onderzoeken dat (emotionele) ervaringen in de kindertijd hun weerslag hebben op het functioneren (en chemie) van de hersenen, en leren en andere ervaringen hebben ook hun 'weerslag' in de hersenen.
Ik denk dat er hoogstwaarschijnlijk meerdere redenen kunnen zijn waarom mensen meer of minder beinvloed worden door de emoties van anderen, en denk nog steeds dat eigen emotionele kwetsbaarheid de belangrijkste is. Waar dat door komt en zelfs hoe dat verband houdt met het neurologisch functionen zal waarschijnlijk verschillen.
zaterdag 1 mei 2010 om 15:24
copypaste wiki:
Het fenomeen HSP zoals beschreven in het boek "Hoog Sensitieve Personen" van Elaine Aron is uitsluitend gebaseerd op statistisch onderzoek. Aron gebruikte daarvoor haar eigen cliënten, en was dus zowel behandelaar als onderzoeker. De diagnose HSP is niet geverifieerd door derden. Verder ontbreekt neurologische of psychologische onderbouwing.
Er bestaan geen sluitende diagnostische criteria voor hoogsensitiviteit omdat hoogsensitiviteit geen ziekte of een afwijking is maar een karaktereigenschap. De HSP-schaal is een zelftest die kan worden gebruikt om te kijken of iemand al dan niet hoogsensitief is. De kenmerken zoals deze in Arons boek en in zelftests op het internet te vinden zijn uiterst aspecifiek, vaag en subjectief. Hoe test je bijvoorbeeld objectief of iemand gevoelig is voor lawaai of muziek? Wat is gevoeligheid voor muziek exact? Waar ligt de grens tussen erg gevoelig en minder gevoelig? Andersom is niet iedere musicus hoogsensitief, maar vermoedelijk wel gevoelig voor muziek.
Het fenomeen HSP zoals beschreven in het boek "Hoog Sensitieve Personen" van Elaine Aron is uitsluitend gebaseerd op statistisch onderzoek. Aron gebruikte daarvoor haar eigen cliënten, en was dus zowel behandelaar als onderzoeker. De diagnose HSP is niet geverifieerd door derden. Verder ontbreekt neurologische of psychologische onderbouwing.
Er bestaan geen sluitende diagnostische criteria voor hoogsensitiviteit omdat hoogsensitiviteit geen ziekte of een afwijking is maar een karaktereigenschap. De HSP-schaal is een zelftest die kan worden gebruikt om te kijken of iemand al dan niet hoogsensitief is. De kenmerken zoals deze in Arons boek en in zelftests op het internet te vinden zijn uiterst aspecifiek, vaag en subjectief. Hoe test je bijvoorbeeld objectief of iemand gevoelig is voor lawaai of muziek? Wat is gevoeligheid voor muziek exact? Waar ligt de grens tussen erg gevoelig en minder gevoelig? Andersom is niet iedere musicus hoogsensitief, maar vermoedelijk wel gevoelig voor muziek.
zaterdag 1 mei 2010 om 15:26
Anna37: die Elaine Aron van dat boek, heeft dus wel wetenschappelijk onderzoek gedaan, psychologisch onderzoek, naar HSP.
Ze heeft daarbij wel empirische bewijzen gevonden, maar nog geen overtuigende neurologische bewijzen dat HSP bestaat. Maar het boek is ook al van een tijd geleden, ik weet niet hoe het tegenwoordig met dat onderzoek staat.
Hier kun je trouwens wetenschappelijke info vinden over de werking van EMDR, mocht het je interesseren.
Ze heeft daarbij wel empirische bewijzen gevonden, maar nog geen overtuigende neurologische bewijzen dat HSP bestaat. Maar het boek is ook al van een tijd geleden, ik weet niet hoe het tegenwoordig met dat onderzoek staat.
Hier kun je trouwens wetenschappelijke info vinden over de werking van EMDR, mocht het je interesseren.
zaterdag 1 mei 2010 om 15:34
quote:meds schreef op 01 mei 2010 @ 15:24:
copypaste wiki:
Het fenomeen HSP zoals beschreven in het boek "Hoog Sensitieve Personen" van Elaine Aron is uitsluitend gebaseerd op statistisch onderzoek. Aron gebruikte daarvoor haar eigen cliënten, en was dus zowel behandelaar als onderzoeker. De diagnose HSP is niet geverifieerd door derden. Verder ontbreekt neurologische of psychologische onderbouwing.
Er bestaan geen sluitende diagnostische criteria voor hoogsensitiviteit omdat hoogsensitiviteit geen ziekte of een afwijking is maar een karaktereigenschap. De HSP-schaal is een zelftest die kan worden gebruikt om te kijken of iemand al dan niet hoogsensitief is. De kenmerken zoals deze in Arons boek en in zelftests op het internet te vinden zijn uiterst aspecifiek, vaag en subjectief. Hoe test je bijvoorbeeld objectief of iemand gevoelig is voor lawaai of muziek? Wat is gevoeligheid voor muziek exact? Waar ligt de grens tussen erg gevoelig en minder gevoelig? Andersom is niet iedere musicus hoogsensitief, maar vermoedelijk wel gevoelig voor muziek.In het audiologisch centrum is dit wel meetbaar en ze kunnen echt per frequentie kijken hoe je reageert en of je dingen hoort die gemiddelde mensen niet horen.
copypaste wiki:
Het fenomeen HSP zoals beschreven in het boek "Hoog Sensitieve Personen" van Elaine Aron is uitsluitend gebaseerd op statistisch onderzoek. Aron gebruikte daarvoor haar eigen cliënten, en was dus zowel behandelaar als onderzoeker. De diagnose HSP is niet geverifieerd door derden. Verder ontbreekt neurologische of psychologische onderbouwing.
Er bestaan geen sluitende diagnostische criteria voor hoogsensitiviteit omdat hoogsensitiviteit geen ziekte of een afwijking is maar een karaktereigenschap. De HSP-schaal is een zelftest die kan worden gebruikt om te kijken of iemand al dan niet hoogsensitief is. De kenmerken zoals deze in Arons boek en in zelftests op het internet te vinden zijn uiterst aspecifiek, vaag en subjectief. Hoe test je bijvoorbeeld objectief of iemand gevoelig is voor lawaai of muziek? Wat is gevoeligheid voor muziek exact? Waar ligt de grens tussen erg gevoelig en minder gevoelig? Andersom is niet iedere musicus hoogsensitief, maar vermoedelijk wel gevoelig voor muziek.In het audiologisch centrum is dit wel meetbaar en ze kunnen echt per frequentie kijken hoe je reageert en of je dingen hoort die gemiddelde mensen niet horen.
zaterdag 1 mei 2010 om 15:36
quote:meds schreef op 01 mei 2010 @ 15:24:
copypaste wiki:
Het fenomeen HSP zoals beschreven in het boek "Hoog Sensitieve Personen" van Elaine Aron is uitsluitend gebaseerd op statistisch onderzoek. Aron gebruikte daarvoor haar eigen cliënten, en was dus zowel behandelaar als onderzoeker. De diagnose HSP is niet geverifieerd door derden. Verder ontbreekt neurologische of psychologische onderbouwing.
Er bestaan geen sluitende diagnostische criteria voor hoogsensitiviteit omdat hoogsensitiviteit geen ziekte of een afwijking is maar een karaktereigenschap. De HSP-schaal is een zelftest die kan worden gebruikt om te kijken of iemand al dan niet hoogsensitief is. De kenmerken zoals deze in Arons boek en in zelftests op het internet te vinden zijn uiterst aspecifiek, vaag en subjectief. Hoe test je bijvoorbeeld objectief of iemand gevoelig is voor lawaai of muziek? Wat is gevoeligheid voor muziek exact? Waar ligt de grens tussen erg gevoelig en minder gevoelig? Andersom is niet iedere musicus hoogsensitief, maar vermoedelijk wel gevoelig voor muziek.Ik vind Wikipedia geen relevante bron en deze info staat dan ook bol van de subjectieve mening en aannames van de schrijver.
copypaste wiki:
Het fenomeen HSP zoals beschreven in het boek "Hoog Sensitieve Personen" van Elaine Aron is uitsluitend gebaseerd op statistisch onderzoek. Aron gebruikte daarvoor haar eigen cliënten, en was dus zowel behandelaar als onderzoeker. De diagnose HSP is niet geverifieerd door derden. Verder ontbreekt neurologische of psychologische onderbouwing.
Er bestaan geen sluitende diagnostische criteria voor hoogsensitiviteit omdat hoogsensitiviteit geen ziekte of een afwijking is maar een karaktereigenschap. De HSP-schaal is een zelftest die kan worden gebruikt om te kijken of iemand al dan niet hoogsensitief is. De kenmerken zoals deze in Arons boek en in zelftests op het internet te vinden zijn uiterst aspecifiek, vaag en subjectief. Hoe test je bijvoorbeeld objectief of iemand gevoelig is voor lawaai of muziek? Wat is gevoeligheid voor muziek exact? Waar ligt de grens tussen erg gevoelig en minder gevoelig? Andersom is niet iedere musicus hoogsensitief, maar vermoedelijk wel gevoelig voor muziek.Ik vind Wikipedia geen relevante bron en deze info staat dan ook bol van de subjectieve mening en aannames van de schrijver.
zaterdag 1 mei 2010 om 15:50
quote:Mazou schreef op 01 mei 2010 @ 15:36:
[...]
Ik vind Wikipedia geen relevante bron en deze info staat dan ook bol van de subjectieve mening en aannames van de schrijver.
Dan zou ik zeggen: kom eens met een onderzoek waarin wél wordt aangetoond dat HSP bestaat, door middel van een statistisch relevant onderzoek.
Wikipedia willen afdoen als irrelevant is één ding, met bewijzen vòòr je theorie komen is een tweede.
[...]
Ik vind Wikipedia geen relevante bron en deze info staat dan ook bol van de subjectieve mening en aannames van de schrijver.
Dan zou ik zeggen: kom eens met een onderzoek waarin wél wordt aangetoond dat HSP bestaat, door middel van een statistisch relevant onderzoek.
Wikipedia willen afdoen als irrelevant is één ding, met bewijzen vòòr je theorie komen is een tweede.
zaterdag 1 mei 2010 om 16:06
Ik kan erg weing wetenschappelijks over HSP vinden en het lijkt er gewoon op dat het niet goed genoeg is onderzocht. Aron zelf heeft het idd wel in een wetenschappelijk tijdschrift (1997) gepubliceerd, maar er is erg weinig onderzoek dat het verder bevestigd (eentje in 2006 maar in hetzelfde tijdschrift en wederom statisch onderzoek).
Ik kan me op zich ook wel iets voorstellen bij de meeste bedenkingen die op wiki staan (maar ook altijd goed om je te bedenken dat iedereen iets leuks op wiki kan neerpennen). Er lijkt geen (verder) psychologisch of neurologisch onderzoek te zijn dat de resultaten bevestigd, maar ook niet dat het ontkracht (behalve dan een alternatieve verklaring) of tegenspreekt. Volgens mij is dat best mogelijk. De luidjes op wiki hebbben verder ook geen literatuur hierover. Waarom het op wiki dan wel als karaktereigenschap wordt geaccepteerd is me ook niet helemaal duidelijk eigenlijk, maar okay.
Kortom lijkt me niet voldoende bewezen, maar ook niet voldoende onderzocht.
Ik kan me op zich ook wel iets voorstellen bij de meeste bedenkingen die op wiki staan (maar ook altijd goed om je te bedenken dat iedereen iets leuks op wiki kan neerpennen). Er lijkt geen (verder) psychologisch of neurologisch onderzoek te zijn dat de resultaten bevestigd, maar ook niet dat het ontkracht (behalve dan een alternatieve verklaring) of tegenspreekt. Volgens mij is dat best mogelijk. De luidjes op wiki hebbben verder ook geen literatuur hierover. Waarom het op wiki dan wel als karaktereigenschap wordt geaccepteerd is me ook niet helemaal duidelijk eigenlijk, maar okay.
Kortom lijkt me niet voldoende bewezen, maar ook niet voldoende onderzocht.
zaterdag 1 mei 2010 om 16:19
Ik zit even te googlen en het lijkt er inderdaad op dat HSP niet heel veel is onderzocht. Echter, de reden daarvoor ligt volgens mij in het feit dat de "HSP-persoonlijkheid" zoals voorgesteld door Aron zo algemeen is, met zoveel verschillende kenmerken, dat het bijna onmogelijk is er een statistisch sluitend onderzoek bij te bedenken.
Daaruit volgt (voor mij dan) ook dat haar "diagnose" nooit sluitend kan zijn, omdat er te veel en te wijd uit elkaar liggende kenmerken bijhoren. Oftewel: iedereen kan HSP zijn binnen haar regels, omdat het net waarmee ze vist veel te grote mazen heeft.
Daarnaast is het misschien interessant te lezen dat er mensen zijn die HSP niet zien als een positieve karaktertrek, maar als een pathologische aandoening die vooral te maken heeft met het niet kunnen ervaren van de eigen behoeften (!!).
"As explained above, many writers on HSP propose a positive, accepting attitude towards [being an] HSP. However, this is not the general consensus in the professional psychological community. For instance, Jeffrey E. Young, founder of the increasingly applied Schema Therapy, although never having been critical of HSP writers or writings, links high sensitivity, or as he calls it, the "highly empathic temperament" with the Self Sacrifice Schema (Young, 2003, pp. 246-251), which in turn is almost always related to the Emotional Deprivation Schema. In his opinion, these persons (patients) need to learn to focus on themselves instead of others and to learn to get their own needs met, needs they typically are not aware of. As such, HSP can be seen not as a positive personality trait, but as a psychopathological condition that can be treated with experiential, cognitive, behavioral, and limited-reparenting strategies."
Daaruit volgt (voor mij dan) ook dat haar "diagnose" nooit sluitend kan zijn, omdat er te veel en te wijd uit elkaar liggende kenmerken bijhoren. Oftewel: iedereen kan HSP zijn binnen haar regels, omdat het net waarmee ze vist veel te grote mazen heeft.
Daarnaast is het misschien interessant te lezen dat er mensen zijn die HSP niet zien als een positieve karaktertrek, maar als een pathologische aandoening die vooral te maken heeft met het niet kunnen ervaren van de eigen behoeften (!!).
"As explained above, many writers on HSP propose a positive, accepting attitude towards [being an] HSP. However, this is not the general consensus in the professional psychological community. For instance, Jeffrey E. Young, founder of the increasingly applied Schema Therapy, although never having been critical of HSP writers or writings, links high sensitivity, or as he calls it, the "highly empathic temperament" with the Self Sacrifice Schema (Young, 2003, pp. 246-251), which in turn is almost always related to the Emotional Deprivation Schema. In his opinion, these persons (patients) need to learn to focus on themselves instead of others and to learn to get their own needs met, needs they typically are not aware of. As such, HSP can be seen not as a positive personality trait, but as a psychopathological condition that can be treated with experiential, cognitive, behavioral, and limited-reparenting strategies."
zaterdag 1 mei 2010 om 16:21
quote:robo schreef op 01 mei 2010 @ 15:50:
[...]
Dan zou ik zeggen: kom eens met een onderzoek waarin wél wordt aangetoond dat HSP bestaat, door middel van een statistisch relevant onderzoek.
Wikipedia willen afdoen als irrelevant is één ding, met bewijzen vòòr je theorie komen is een tweede.Ik heb al meerdere keren een boek genoemd waarin onderzoek is gepubliceerd.
[...]
Dan zou ik zeggen: kom eens met een onderzoek waarin wél wordt aangetoond dat HSP bestaat, door middel van een statistisch relevant onderzoek.
Wikipedia willen afdoen als irrelevant is één ding, met bewijzen vòòr je theorie komen is een tweede.Ik heb al meerdere keren een boek genoemd waarin onderzoek is gepubliceerd.
zaterdag 1 mei 2010 om 16:23
quote:Mazou schreef op 01 mei 2010 @ 16:21:
[...]
Ik heb al meerdere keren een boek genoemd waarin onderzoek is gepubliceerd.
Als dat het boek is van Aron zelf (sorry, ik kan uit je laatste posts niet opmaken of dat inderdaad het boek is dat je bedoelt) dan is dat onderzoek statistisch volledig onbetrouwbaar.
Overigens zegt ze dat ook zelf; ze heeft het over empirische waarnemingen, niet over statistisch onderzoek.
[...]
Ik heb al meerdere keren een boek genoemd waarin onderzoek is gepubliceerd.
Als dat het boek is van Aron zelf (sorry, ik kan uit je laatste posts niet opmaken of dat inderdaad het boek is dat je bedoelt) dan is dat onderzoek statistisch volledig onbetrouwbaar.
Overigens zegt ze dat ook zelf; ze heeft het over empirische waarnemingen, niet over statistisch onderzoek.
zaterdag 1 mei 2010 om 16:25
quote:robo schreef op 01 mei 2010 @ 16:23:
[...]
Als dat het boek is van Aron zelf (sorry, ik kan uit je laatste posts niet opmaken of dat inderdaad het boek is dat je bedoelt) dan is dat onderzoek statistisch volledig onbetrouwbaar.
Overigens zegt ze dat ook zelf; ze heeft het over empirische waarnemingen, niet over statistisch onderzoek.Ik zou zeggen lees eerst het boek, en oordeel dan.
[...]
Als dat het boek is van Aron zelf (sorry, ik kan uit je laatste posts niet opmaken of dat inderdaad het boek is dat je bedoelt) dan is dat onderzoek statistisch volledig onbetrouwbaar.
Overigens zegt ze dat ook zelf; ze heeft het over empirische waarnemingen, niet over statistisch onderzoek.Ik zou zeggen lees eerst het boek, en oordeel dan.
