Psyche
alle pijlers
Hypochonder, schrijf van je af!
woensdag 29 februari 2012 om 16:12
Naar aanleiding van het topic: 'paniekaanvallen,angststoornis', waar ook de hypochondrie aanbod kwam, wil ik er in dit topic graag over doorgaan.
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
woensdag 3 september 2014 om 10:09
Ha allemaal!
@toefjeslagroom: succes vandaag! En inderdaad....het klinkt als ontzettend naar en pijnlijk, maar gelukkig niet iets als waar onze angsten liggen. Zet m op vandaag!
Ja, die focus op een bepaald onderdeel van ons lichaam kan super vervelend zijn. Je voelt dan echt van alles. Mij is ooit verteld je die focus kunt vergelijken met een verkeerd afgesteld alarmsysteem. In plaats van dat onze alarmbellen afgaan wanneer er daadwerkelijk een poging tot inbraak wordt gedaan, slaat bij ons het alarm aan zodra er iemand de straat in wandelt. Iemand die gewoon zijn hondje uitlaat of iemand die thuis komt uit het werk of een fietser met rammelende onderdelen van de fiets. Het is allemaal niets, al deze mensen gaan gewoon voorbij, maar wij staan in de hoogste staat van paraatheid. En we wachten op een nieuw geluid. En natuurlijk horen we dat. Want er komt altijd wel een keer iemand voorbij. Dat gebeurt de hele dag. Ondertussen focussen we ons er steeds meer op. We gaan wat dichterbij het raam staan, leggen ons oor nog beter te luister (breekt er echt niemand in?) en gaan daar steeds verder en verder in.
Misschien draaf ik wat door in het voorbeeld, maar ik herken het bij mezelf wel heel sterk.
Maar ja, met al die mooie woorden zit ik nu behoorlijk gestresst te wachten voor mijn middagafspraak bij de huisarts. Mijn 'lijstje' is bijna af. Brrrrrrr, zenuwen!!!
@toefjeslagroom: succes vandaag! En inderdaad....het klinkt als ontzettend naar en pijnlijk, maar gelukkig niet iets als waar onze angsten liggen. Zet m op vandaag!
Ja, die focus op een bepaald onderdeel van ons lichaam kan super vervelend zijn. Je voelt dan echt van alles. Mij is ooit verteld je die focus kunt vergelijken met een verkeerd afgesteld alarmsysteem. In plaats van dat onze alarmbellen afgaan wanneer er daadwerkelijk een poging tot inbraak wordt gedaan, slaat bij ons het alarm aan zodra er iemand de straat in wandelt. Iemand die gewoon zijn hondje uitlaat of iemand die thuis komt uit het werk of een fietser met rammelende onderdelen van de fiets. Het is allemaal niets, al deze mensen gaan gewoon voorbij, maar wij staan in de hoogste staat van paraatheid. En we wachten op een nieuw geluid. En natuurlijk horen we dat. Want er komt altijd wel een keer iemand voorbij. Dat gebeurt de hele dag. Ondertussen focussen we ons er steeds meer op. We gaan wat dichterbij het raam staan, leggen ons oor nog beter te luister (breekt er echt niemand in?) en gaan daar steeds verder en verder in.
Misschien draaf ik wat door in het voorbeeld, maar ik herken het bij mezelf wel heel sterk.
Maar ja, met al die mooie woorden zit ik nu behoorlijk gestresst te wachten voor mijn middagafspraak bij de huisarts. Mijn 'lijstje' is bijna af. Brrrrrrr, zenuwen!!!
woensdag 3 september 2014 om 11:53
moestuintje,
Dat systeem met dat lijstje werkte bij mij ook goed. Het gaat nu zo goed dat dit niet meer nodig is en dat ik alleen bel als iets echt niet overgaat. Bij mij hielp het als alles steeds weer niets bleek te zijn me daaraan vast te houden en te proberen de volgende afspraak een weekje uit te stellen.
Veel succes vanmiddag en laat even weten wat de dokter zei
Dat systeem met dat lijstje werkte bij mij ook goed. Het gaat nu zo goed dat dit niet meer nodig is en dat ik alleen bel als iets echt niet overgaat. Bij mij hielp het als alles steeds weer niets bleek te zijn me daaraan vast te houden en te proberen de volgende afspraak een weekje uit te stellen.
Veel succes vanmiddag en laat even weten wat de dokter zei
woensdag 3 september 2014 om 15:12
Ha allemaal,
Ik ben weer terug. Het ging goed. De huisarts heeft uitgebreid de tijd genomen en het was fijn om over de hypo met haar te spreken en hoe we daar het beste mee om kunnen gaan. Daarnaast hebben we mijn lijstje stap voor stap doorgenomen. Het was fijn om dit te doen.
Ook hebben we mijn medicatie opgehoogd. Zojuist de eerste extra dosis genomen.
Hoe gaat het met jullie?
Ik ben weer terug. Het ging goed. De huisarts heeft uitgebreid de tijd genomen en het was fijn om over de hypo met haar te spreken en hoe we daar het beste mee om kunnen gaan. Daarnaast hebben we mijn lijstje stap voor stap doorgenomen. Het was fijn om dit te doen.
Ook hebben we mijn medicatie opgehoogd. Zojuist de eerste extra dosis genomen.
Hoe gaat het met jullie?
woensdag 3 september 2014 om 18:42
quote:moestuintje schreef op 03 september 2014 @ 10:09:
Ja, die focus op een bepaald onderdeel van ons lichaam kan super vervelend zijn. Je voelt dan echt van alles. Mij is ooit verteld je die focus kunt vergelijken met een verkeerd afgesteld alarmsysteem. In plaats van dat onze alarmbellen afgaan wanneer er daadwerkelijk een poging tot inbraak wordt gedaan, slaat bij ons het alarm aan zodra er iemand de straat in wandelt. Iemand die gewoon zijn hondje uitlaat of iemand die thuis komt uit het werk of een fietser met rammelende onderdelen van de fiets. Het is allemaal niets, al deze mensen gaan gewoon voorbij, maar wij staan in de hoogste staat van paraatheid. En we wachten op een nieuw geluid. En natuurlijk horen we dat. Want er komt altijd wel een keer iemand voorbij. Dat gebeurt de hele dag. Ondertussen focussen we ons er steeds meer op. We gaan wat dichterbij het raam staan, leggen ons oor nog beter te luister (breekt er echt niemand in?) en gaan daar steeds verder en verder in.
Mooi verwoord! Hier afgelopen dagen zelf een dipje. Aanhoudende vermoeidheid, bang voor een migraine aanval, stress op de werkvloer, bang niet te kunnen functioneren. Jullie kennen het wel En het mooie is, ik ben er bang voor, maar ondertussen doe ik het prima. Nou uh, schiet mij maar lek..
Ja, die focus op een bepaald onderdeel van ons lichaam kan super vervelend zijn. Je voelt dan echt van alles. Mij is ooit verteld je die focus kunt vergelijken met een verkeerd afgesteld alarmsysteem. In plaats van dat onze alarmbellen afgaan wanneer er daadwerkelijk een poging tot inbraak wordt gedaan, slaat bij ons het alarm aan zodra er iemand de straat in wandelt. Iemand die gewoon zijn hondje uitlaat of iemand die thuis komt uit het werk of een fietser met rammelende onderdelen van de fiets. Het is allemaal niets, al deze mensen gaan gewoon voorbij, maar wij staan in de hoogste staat van paraatheid. En we wachten op een nieuw geluid. En natuurlijk horen we dat. Want er komt altijd wel een keer iemand voorbij. Dat gebeurt de hele dag. Ondertussen focussen we ons er steeds meer op. We gaan wat dichterbij het raam staan, leggen ons oor nog beter te luister (breekt er echt niemand in?) en gaan daar steeds verder en verder in.
Mooi verwoord! Hier afgelopen dagen zelf een dipje. Aanhoudende vermoeidheid, bang voor een migraine aanval, stress op de werkvloer, bang niet te kunnen functioneren. Jullie kennen het wel En het mooie is, ik ben er bang voor, maar ondertussen doe ik het prima. Nou uh, schiet mij maar lek..
Dump the horse. Ride a cowboy!
woensdag 3 september 2014 om 21:24
woensdag 3 september 2014 om 22:02
Lief toefjeslagroom, volgens mij zijn we allemaal extreem bang voor kanker. Voor mijzelf geldt dat ik daar ENORM angstig voor ben. Het is dus zeker niet de bedoeling om jouw gevoel te bagatelliseren. Want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.
Wat we hebben geprobeerd te zeggen is dat het 'slechts' nierstenen of een nierbekkenonsteking is. Dat is voor een hypochonder 'goed' nieuws. Want het is niet levensbedreigend. Het is heel klote, maar het valt goed te behandelen en je gaat er niet dood aan.
Maar ik snap dat de hypo bang is voor het ergste en dat je daaraan denkt. Wanneer krijg je de uitslag?
Wat we hebben geprobeerd te zeggen is dat het 'slechts' nierstenen of een nierbekkenonsteking is. Dat is voor een hypochonder 'goed' nieuws. Want het is niet levensbedreigend. Het is heel klote, maar het valt goed te behandelen en je gaat er niet dood aan.
Maar ik snap dat de hypo bang is voor het ergste en dat je daaraan denkt. Wanneer krijg je de uitslag?
woensdag 3 september 2014 om 22:05
woensdag 3 september 2014 om 23:12
Toefjeslagroom, het spijt me als ik je een rotgevoel heb gegeven met mijn post.
Ik kan niet beter verwoorden wat ik bedoel dan hier al gedaan is. Ik hoop dat je iig van me aan wil nemen dat ik je angsten begrijp, deel, en met je meeleef.
Hebben jullie dit ook?
Dat je soms een moment, of een paar uur hebt, dat je zo bent afgeleid dat je vergeet je angstig en beroerd te voelen?
Gisteren was ik met een vriendin naar het park met de honden, en we liepen rustig ons rondje, ondertussen alle nieuwtjes uitwisselend.
Daarna bij haar thuis koffie gedronken, met haar kinderen gespeeld en ons rotgezocht naar de fopspeen van haar jongste.
En pas op het moment dat ik wegging bedacht ik me dat ik me eigenlijk prima voelde, en al uren geen last had van mijn ademhaling.
Op het moment dat ik dat denk beginnen mijn klachten weer, maar voor een paar uurtjes was ik afgeleid genoeg om me heel normaal te voelen.
En dat geeft me een goed gevoel, omdat ik weet dat als ik echt iets engs zou hebben, ik me niet beter zou voelen als ik afgeleid ben.
Het is prettig om me zo normaal te voelen, dan weet ik dat het nog kan.
Iemand vroeg hoe het ging met mijn pilletjes.
Het gaat goed, ik heb weinig bijwerkingen. Ze zijn ook nog niet echt ingekickt, maar het is pas dag 8.
Ik kan er verder nog weinig over zeggen.
Ik kan niet beter verwoorden wat ik bedoel dan hier al gedaan is. Ik hoop dat je iig van me aan wil nemen dat ik je angsten begrijp, deel, en met je meeleef.
Hebben jullie dit ook?
Dat je soms een moment, of een paar uur hebt, dat je zo bent afgeleid dat je vergeet je angstig en beroerd te voelen?
Gisteren was ik met een vriendin naar het park met de honden, en we liepen rustig ons rondje, ondertussen alle nieuwtjes uitwisselend.
Daarna bij haar thuis koffie gedronken, met haar kinderen gespeeld en ons rotgezocht naar de fopspeen van haar jongste.
En pas op het moment dat ik wegging bedacht ik me dat ik me eigenlijk prima voelde, en al uren geen last had van mijn ademhaling.
Op het moment dat ik dat denk beginnen mijn klachten weer, maar voor een paar uurtjes was ik afgeleid genoeg om me heel normaal te voelen.
En dat geeft me een goed gevoel, omdat ik weet dat als ik echt iets engs zou hebben, ik me niet beter zou voelen als ik afgeleid ben.
Het is prettig om me zo normaal te voelen, dan weet ik dat het nog kan.
Iemand vroeg hoe het ging met mijn pilletjes.
Het gaat goed, ik heb weinig bijwerkingen. Ze zijn ook nog niet echt ingekickt, maar het is pas dag 8.
Ik kan er verder nog weinig over zeggen.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 4 september 2014 om 04:29
GVD zeg!
Mijn uitstrijkje kwam terug als inconclusive.
Dat kan van alles betekenen, maar het is iig niet "goed".
Mogelijk cellen die er anders uitzien maar het is niet duidelijk hoe anders.
Ik heb alleen de uitslag nog maar en de dokter nog niet gesproken.
Google is voor 1keer wel heel geruststellend dus ik proberr me geen overbodige zorgen te maken.
Maar dit is wel het laatste wat ik nu nodig heb zeg!
Mijn uitstrijkje kwam terug als inconclusive.
Dat kan van alles betekenen, maar het is iig niet "goed".
Mogelijk cellen die er anders uitzien maar het is niet duidelijk hoe anders.
Ik heb alleen de uitslag nog maar en de dokter nog niet gesproken.
Google is voor 1keer wel heel geruststellend dus ik proberr me geen overbodige zorgen te maken.
Maar dit is wel het laatste wat ik nu nodig heb zeg!
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 4 september 2014 om 10:57
donderdag 4 september 2014 om 11:28
Ze geven hier 3 verschillende uitslagen.
Normal. Inconclusive. Abnormal.
Inconclusive kan dus alles zijn van pap 0 tot 2 of 3.
Denk ik.
Ik moet sowieso naar de dokter voor ik naar NL ga, dus ik neem aan dat het dan besproken wordt.
Ik vind het irritant dat ze me niet even belt.
Ze heeft me amper een week geleden AD voorgeschreven verdorie.
Ik probeer me geen zorgen te maken, maar het giert bij vlagen door mijn lijf.
Normal. Inconclusive. Abnormal.
Inconclusive kan dus alles zijn van pap 0 tot 2 of 3.
Denk ik.
Ik moet sowieso naar de dokter voor ik naar NL ga, dus ik neem aan dat het dan besproken wordt.
Ik vind het irritant dat ze me niet even belt.
Ze heeft me amper een week geleden AD voorgeschreven verdorie.
Ik probeer me geen zorgen te maken, maar het giert bij vlagen door mijn lijf.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 4 september 2014 om 18:34
oke, dames, ik heb jullie nodig.
Ik heb de huisartsenpost volledig op zijn kop gezet met als resultaat dat ik nu peentjes zweet en tegen het plafond aan zit van de paniek.
Vorige week heb ik een controle van de vervanger gehad. Deze week van mijn eigen arts. Conclusie van beiden: er is niets.
Mijn hypomonster had vandaag bedacht om toch nog een vlek te checken. Dus weer naar de huisarts. En zij zei iets wat me triggerde. Wat mijn hypo triggerde. Dusdanig dat ik weer ben gaan voelen. En jawel, ik voelde iets.
Met gierende banden ben ik rond 1730 naar de huisarts gereden in de hoop dat ze er nog was. Dat was niet zo. De assistent was er wel.
Jankend heb ik het verhaal uitgelegd.
We zijn naar de onderzoekskamer gegaan waar zij heeft gevoeld. En jawel, ook zij voelde iets.
Maar wat zij voelde, had zij zelf ook, zei ze. Volgens haar heeft iedereen dat.
Jullie snappen.... de stress is er niet minder om.
Afspraak is dat ik morgenochtend weer bel zodat ik morgenmiddag nog een keer langs kan komen bij mijn arts.
Als zij écht overtuigd is dat het niets is, moet het afgelopen zijn met dat rennen naar de arts want ik word hier alleen maar ELLENDIG van en GESTRESST
Resultaat is wel dat ik aan het afvallen ben. Dat is dan weer mooi... Maar ja... Liever moddervet dan dit!!!!!!!
Ik heb de huisartsenpost volledig op zijn kop gezet met als resultaat dat ik nu peentjes zweet en tegen het plafond aan zit van de paniek.
Vorige week heb ik een controle van de vervanger gehad. Deze week van mijn eigen arts. Conclusie van beiden: er is niets.
Mijn hypomonster had vandaag bedacht om toch nog een vlek te checken. Dus weer naar de huisarts. En zij zei iets wat me triggerde. Wat mijn hypo triggerde. Dusdanig dat ik weer ben gaan voelen. En jawel, ik voelde iets.
Met gierende banden ben ik rond 1730 naar de huisarts gereden in de hoop dat ze er nog was. Dat was niet zo. De assistent was er wel.
Jankend heb ik het verhaal uitgelegd.
We zijn naar de onderzoekskamer gegaan waar zij heeft gevoeld. En jawel, ook zij voelde iets.
Maar wat zij voelde, had zij zelf ook, zei ze. Volgens haar heeft iedereen dat.
Jullie snappen.... de stress is er niet minder om.
Afspraak is dat ik morgenochtend weer bel zodat ik morgenmiddag nog een keer langs kan komen bij mijn arts.
Als zij écht overtuigd is dat het niets is, moet het afgelopen zijn met dat rennen naar de arts want ik word hier alleen maar ELLENDIG van en GESTRESST
Resultaat is wel dat ik aan het afvallen ben. Dat is dan weer mooi... Maar ja... Liever moddervet dan dit!!!!!!!
donderdag 4 september 2014 om 22:20
Ja, ik heb gesport. Dat leidde gelukkig af.
Op mijn 'normale' momenten kan inderdaad goed relativeren maar als ik doorsla (EN DAT MOET IK NIET MEER DOEN!) in voelen (AFBLIJVEN!), loopt het volledig uit de hand.
Ik weet dat ik niet moet voelen. En ik baal enorm als ik het wel heb gedaan. Voelen staat voor mij gelijk aan VETTE ELLENDE
Ik voel ALTIJD iets waardoor ik uit mijn panty schiet. Altijd. En altijd ben ik overtuigd dat dit echt iets is. Dan is mijn relativering pleite. Geen weg meer terug.
Het is dus de kunst om NIET te voelen.
Gadverdamme. Zit ik weer in die viceuze cirkel. Ben het kotsbeu.
Op mijn 'normale' momenten kan inderdaad goed relativeren maar als ik doorsla (EN DAT MOET IK NIET MEER DOEN!) in voelen (AFBLIJVEN!), loopt het volledig uit de hand.
Ik weet dat ik niet moet voelen. En ik baal enorm als ik het wel heb gedaan. Voelen staat voor mij gelijk aan VETTE ELLENDE
Ik voel ALTIJD iets waardoor ik uit mijn panty schiet. Altijd. En altijd ben ik overtuigd dat dit echt iets is. Dan is mijn relativering pleite. Geen weg meer terug.
Het is dus de kunst om NIET te voelen.
Gadverdamme. Zit ik weer in die viceuze cirkel. Ben het kotsbeu.
donderdag 4 september 2014 om 22:22
@ modder: ik heb psychologische hulp, maar helaas zit ik in een hypo-dip waar ik erg lastig uitkom. De psycholoog zegt dat ik moet leren 'verdragen'. Verdragen dat ik nooit 100 procent zekerheid krijg over dingen en dat ik moet accepteren dat ik niet alles kan verklaren.
Maar ja, daar heb ik nu wat aan.....
Maar ja, daar heb ik nu wat aan.....
donderdag 4 september 2014 om 23:03
vrijdag 5 september 2014 om 03:42
Hoi allemaal, heb een paar dagen niks van me laten horen. Ik moest even een forum break hebben. Door hier te leven werd mijn hypo getriggerd en belandde ik bij de huisartsenpost....
@moestuintje, door jouw post begon ik ook te voelen. Heb nog niks kunnen vinden.
@delite, ik denk dat je uitstrijkje opnieuw moet. Probeer niet teveel te stressen (hoor wie het zegt). Meestal is het gewoon een fout waarbij de uitslag niet opgemaakt kon worden.
Hier gaat het vandaag iets beter dan de voorgaande dagen. Heb hier een paar dagen geleden gelezen wat de symptomen van ALS waren. De dagen daarna kreeg ik last van soort spiertrekkingen in mn been en oog. Heb ook nog steeds heel erg last van mijn maag en darmen.
16 september start mijn EMDR behandeling voor PTSS. Ik mag helaas geen anti depressiva gebruiken ivm hartklachten dus ik hoop dat de behandeling mij een beetje kan helpen.
@moestuintje, door jouw post begon ik ook te voelen. Heb nog niks kunnen vinden.
@delite, ik denk dat je uitstrijkje opnieuw moet. Probeer niet teveel te stressen (hoor wie het zegt). Meestal is het gewoon een fout waarbij de uitslag niet opgemaakt kon worden.
Hier gaat het vandaag iets beter dan de voorgaande dagen. Heb hier een paar dagen geleden gelezen wat de symptomen van ALS waren. De dagen daarna kreeg ik last van soort spiertrekkingen in mn been en oog. Heb ook nog steeds heel erg last van mijn maag en darmen.
16 september start mijn EMDR behandeling voor PTSS. Ik mag helaas geen anti depressiva gebruiken ivm hartklachten dus ik hoop dat de behandeling mij een beetje kan helpen.
The world is not what it seems....
vrijdag 5 september 2014 om 09:18
@ Mientje: daar moeten we inderdaad voor oppassen dat we op dit forum elkaar triggeren. Ik probeer zelf zo min mogelijk te beschrijven waar en wat ik voel omdat ik weet dat dit een start van de hypo van iemand anders kan zijn.
@ delite: geen idee hoe ik moet verdragen... Inderdaad lekker simpel. Maar het is wel goed om terug te gaan naar de CGT die ik destijds heb gehad. Ga ik hier opschrijven (misschien helpt het jullie ook).
Regels om met hypochondrie te leren omgaan:
1. Hypochondrie niet voeden. Hoe meer je het voedt, hoe groter het verlangen van de hypochondrie naar geruststelling wordt. Dat betekent: NIET voelen, NIET kijken, NIET googlen
2. Een hypochonder voelt altijd iets door het verkeerd ingestelde alarmsysteem. Als je iets voelt: NEGEREN. Alles wat aandacht krijgt, groeit (figuurlijk). Dus NEGEREN
3. Vaste afspraken met de huisarts. Opbouwen naar een steeds langere frequentie van afspraken
4. Bij paniek altijd bedenken: dit gaat voorbij. Paniek duurt nooit langer dan een uur (vaak veel korter)
5. Afleiding zoeken. Puzzelen, schoonmaken, sporten
6. Mindfulness/ meditatie
Maar de belangrijkste regels zijn NIET voelen, NIET kijken, NIET googlen, maar NEGEREN
@ delite: geen idee hoe ik moet verdragen... Inderdaad lekker simpel. Maar het is wel goed om terug te gaan naar de CGT die ik destijds heb gehad. Ga ik hier opschrijven (misschien helpt het jullie ook).
Regels om met hypochondrie te leren omgaan:
1. Hypochondrie niet voeden. Hoe meer je het voedt, hoe groter het verlangen van de hypochondrie naar geruststelling wordt. Dat betekent: NIET voelen, NIET kijken, NIET googlen
2. Een hypochonder voelt altijd iets door het verkeerd ingestelde alarmsysteem. Als je iets voelt: NEGEREN. Alles wat aandacht krijgt, groeit (figuurlijk). Dus NEGEREN
3. Vaste afspraken met de huisarts. Opbouwen naar een steeds langere frequentie van afspraken
4. Bij paniek altijd bedenken: dit gaat voorbij. Paniek duurt nooit langer dan een uur (vaak veel korter)
5. Afleiding zoeken. Puzzelen, schoonmaken, sporten
6. Mindfulness/ meditatie
Maar de belangrijkste regels zijn NIET voelen, NIET kijken, NIET googlen, maar NEGEREN
vrijdag 5 september 2014 om 10:12
Ja dat klopt inderdaad. Als bij mij de google-drang opkomt ga ik 'gewoon' wat anders doen. Serieus. Met de hond uit, spelletje spelen, de vaat doen. Iets wat niet op de compter is.
Het is een beetje als stoppen met roken. Je krijgt enorme zin in een sigaret, maar die drang duurt maar even. Als je het negeert en sterk blijft, gaat die drang na een paar minuten over.
Natuurlijk is dit amper te vergelijken, maar feitelijk komt het op het zelfde neer.
Het is een beetje als stoppen met roken. Je krijgt enorme zin in een sigaret, maar die drang duurt maar even. Als je het negeert en sterk blijft, gaat die drang na een paar minuten over.
Natuurlijk is dit amper te vergelijken, maar feitelijk komt het op het zelfde neer.
Dump the horse. Ride a cowboy!
