Psyche
alle pijlers
Hypochonder, schrijf van je af!
woensdag 29 februari 2012 om 16:12
Naar aanleiding van het topic: 'paniekaanvallen,angststoornis', waar ook de hypochondrie aanbod kwam, wil ik er in dit topic graag over doorgaan.
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
zondag 21 oktober 2018 om 09:31
Dat is fijn dat je goed kan relativeren!
Ik regelmatig ook wel maar ook momenten minder..meestal als ik moe ben of rond mijn menstruatie zit..hormonen pfffff
zondag 28 oktober 2018 om 08:12
Hallo allemaal,
Wat fijn dat er een centraal topic is over hypochrondie. Ik zou graag mee willen schrijven. Mijn geschiedenis:
Op jonge leeftijd hebben ze me bij mij een ziekte ontdekt, waardoor ik denk ik hypochondrie heb ontwikkeld. Van de artsen moest ik vooral goed op mijn lichaam letten en zeker als ik bv nieuwe medicijnen kreeg. Daar ben ik toen helemaal in doorgeslagen. Was extreem bang voor hartaanval, hersenbloeding en kanker. Ben toen in therapie gegaan en ben van deze hypochondrie wel redelijk af. Therapie kan dus echt goed helpen.
3 jaar geleden kreeg ik een nieuwe chronische ziekte. En poeh wat vind ik het moeilijk om als hypochonder ook echt daadwerkelijk een ziekte te krijgen. Ene kant valt t wel mee en overwin je een angst, want ik heb nu een ziekte, maar ga er niet dood van en leef nog steeds. Andere kant vind ik t heel moeilijk op mijn lichaam te vertrouwen. Elk pijntje voel ik en denk ik meteen het ergste. Mijn ziekte zit aan de goeie kant; ik heb een lichte vorm, maar ik maak het soms veel te zwaar door mijn angsten.
Daarnaast heb ik sinds n aantal jaar de angst gekregen om psychisch ziek te worden. Ik heb angst voor de angst gekregen. Als men zegt "het is maar stress" gaan bij mij de alarmbellen af, want als ik google op stress komen de ergste ziektes naar voren. Vooral burn out is iets waar ik heel bang voor ben. En van stress kun je ook n hartaanval krijgen enz. Het stomme is: ik heb een aantal maanden in de ziektewet gezeten omdat ik dus teveel stress heb gehad, en ben nu weer aan t opbouwen maar vind t zo moeilijk. Elk signaal van mijn lichaam vergroot ik en ik vermijd nu t liefst werk helemaal. Of eigenlijk elke factor die stress geeft.
Herkennen mensen dit? En hebben jullie tips daarmee om te gaan?
Iedereen heel veel sterkte, het is soms echt zwaar
Wat fijn dat er een centraal topic is over hypochrondie. Ik zou graag mee willen schrijven. Mijn geschiedenis:
Op jonge leeftijd hebben ze me bij mij een ziekte ontdekt, waardoor ik denk ik hypochondrie heb ontwikkeld. Van de artsen moest ik vooral goed op mijn lichaam letten en zeker als ik bv nieuwe medicijnen kreeg. Daar ben ik toen helemaal in doorgeslagen. Was extreem bang voor hartaanval, hersenbloeding en kanker. Ben toen in therapie gegaan en ben van deze hypochondrie wel redelijk af. Therapie kan dus echt goed helpen.
3 jaar geleden kreeg ik een nieuwe chronische ziekte. En poeh wat vind ik het moeilijk om als hypochonder ook echt daadwerkelijk een ziekte te krijgen. Ene kant valt t wel mee en overwin je een angst, want ik heb nu een ziekte, maar ga er niet dood van en leef nog steeds. Andere kant vind ik t heel moeilijk op mijn lichaam te vertrouwen. Elk pijntje voel ik en denk ik meteen het ergste. Mijn ziekte zit aan de goeie kant; ik heb een lichte vorm, maar ik maak het soms veel te zwaar door mijn angsten.
Daarnaast heb ik sinds n aantal jaar de angst gekregen om psychisch ziek te worden. Ik heb angst voor de angst gekregen. Als men zegt "het is maar stress" gaan bij mij de alarmbellen af, want als ik google op stress komen de ergste ziektes naar voren. Vooral burn out is iets waar ik heel bang voor ben. En van stress kun je ook n hartaanval krijgen enz. Het stomme is: ik heb een aantal maanden in de ziektewet gezeten omdat ik dus teveel stress heb gehad, en ben nu weer aan t opbouwen maar vind t zo moeilijk. Elk signaal van mijn lichaam vergroot ik en ik vermijd nu t liefst werk helemaal. Of eigenlijk elke factor die stress geeft.
Herkennen mensen dit? En hebben jullie tips daarmee om te gaan?
Iedereen heel veel sterkte, het is soms echt zwaar
dinsdag 30 oktober 2018 om 09:12
Lievekleine; hier ook een hypochonder..ik had gister al een heel bericht getypt maar toen ging de deurbel. Ik zou verder gaan, bericht weg..
Ik kan me voorstellen dat je je symptomen uitvergroot; volgens mij zijn we daar als hypochonder erg goed in.
Geeft je werk je ook enigzins afleiding? Ik heb zelf ook een tijdje thuis gezeten maar vond het alleen thuis zijn vreselijk. Ik merk dat ik nu ik weer werk en meer afleiding heb beter in mijn vel zit.
Gebruik je ook medicijnen voor je angstklachten? Ik gebruik antidepressiva en dat haalt de scherpe randjes eraf..mindfulness vond ik ook een eye-opener..je leert om je gedachten niet altijd serieus te nemen.
En niet meer (of zo weinig mogelijk) googlen!! Ik weet dat dit lastig is maar het helpt mij wel.
Ik kan me voorstellen dat je je symptomen uitvergroot; volgens mij zijn we daar als hypochonder erg goed in.
Geeft je werk je ook enigzins afleiding? Ik heb zelf ook een tijdje thuis gezeten maar vond het alleen thuis zijn vreselijk. Ik merk dat ik nu ik weer werk en meer afleiding heb beter in mijn vel zit.
Gebruik je ook medicijnen voor je angstklachten? Ik gebruik antidepressiva en dat haalt de scherpe randjes eraf..mindfulness vond ik ook een eye-opener..je leert om je gedachten niet altijd serieus te nemen.
En niet meer (of zo weinig mogelijk) googlen!! Ik weet dat dit lastig is maar het helpt mij wel.
dinsdag 30 oktober 2018 om 14:19
Matz, dankje voor je lange behulpzame berichtje!
Vervelend dat jij er ook last van hebt. Ik heb een aantal maanden thuisgezeten en het hielp bij mij juist wel want ik ben vooral bang voor stress, en stress heb ik vooral op het werk. Nu ik weer aan het werk ben komen alle angstgedachten weer naar boven. Maar kan moeilijk mijn hele leven thuiszitten als ik verder wel gewoon kan werken. Ben nu met een psycholoog aan het kijken hoe het op het werk beter kan gaan en merk nu al wel verbetering, dus dat is fijn!
Ik heb verder geen medicijnen voor de angst. Mindfulness kan bij mij helpen maar soms ben ik daardoor juist nog meer op mijn lichaam gefocust.
Het googlen is idd het lastigst. Vind het zo moeilijk om toch niet even snel wat dingen op te zoeken. Maar goed, stapje voor stapje gaat t gelukkig steeds beter
Sterkte!
Vervelend dat jij er ook last van hebt. Ik heb een aantal maanden thuisgezeten en het hielp bij mij juist wel want ik ben vooral bang voor stress, en stress heb ik vooral op het werk. Nu ik weer aan het werk ben komen alle angstgedachten weer naar boven. Maar kan moeilijk mijn hele leven thuiszitten als ik verder wel gewoon kan werken. Ben nu met een psycholoog aan het kijken hoe het op het werk beter kan gaan en merk nu al wel verbetering, dus dat is fijn!
Ik heb verder geen medicijnen voor de angst. Mindfulness kan bij mij helpen maar soms ben ik daardoor juist nog meer op mijn lichaam gefocust.
Het googlen is idd het lastigst. Vind het zo moeilijk om toch niet even snel wat dingen op te zoeken. Maar goed, stapje voor stapje gaat t gelukkig steeds beter
Sterkte!
dinsdag 30 oktober 2018 om 22:15
Hallo allemaal!!
Afgelopen weken lekker druk geweest met werk, dat geeft altijd wel de nodige afleiding (zolang het niet teveel wordt, want dan slaat het door in stress
)
Nog steeds last van pieken en dalen maar sinds 2 maand gebruik ik bach bloesems wat enigzins de scherpe kantjes eraf haalt en dat is wel fijn.
Ik bedacht me vandaag dat ik eigenlijk nooit echt een link heb gelegd met de menstruatie periode, of ik dan meer last heb van angsten, piekeren etc. Afgelopen dagen wat meer last gehad en vandaag ongesteld geworden, dus ik ga het eens in de gaten houden of het verband heeft.
Wel heb ik voor mezelf ondervonden dat goede voeding belangrijk is voor mijn mentale gesteldheid. Sinds 3 jaar eet ik koolhydraatarm en suikervrij en dit heeft wel invloed op mijn gemoed. Ik merk dat wanneer ik eens zondig (heerlijk een patatje en chocola
) dan kan ik daar de dag erna wel last van krijgen, lichamelijke pijntjes krijgen waardoor ik weer angsten ontwikkel.
Ook heb ik mijn cafeine inname beperkt omdat ik daar sinds 3 maand ook slecht op reageer, terwijl ik al vanaf mijn 11de koffie drink....
Hebben jullie dat ook met voeding??
Wat Roma beschrijft, het 'doemdenken' herken ik ook... Soms kan ik zo verdrinken in mijn eigen gepieker en er depressieve gedachten van krijgen en denken dat ik echt iets ernstigs heb... bij wijze van heb ik al 10 keer mijn eigen begravenis gepland
Hebben jullie ook een sombere/depressive kant, waarin je juist heel neerslachtig bent, en een hele angstige kant waarin je een paniekaanval krijgt?? Bij mij komen dus steeds deze 2 kanten voor.
Matz: heb jij de mind fullness therapie via de huisarts moeten aanvragen?? Of kun je ook rechtstreeks de therapie aanvragen?
Iedereen veel sterkte tijdens de donkere dagen.... bah, ik wordt er lichamelijk altijd zo naar van, vaak last van zere schouders, nek, rug etc. dat brengt het hypochondrische hoofd weer op hol
Afgelopen weken lekker druk geweest met werk, dat geeft altijd wel de nodige afleiding (zolang het niet teveel wordt, want dan slaat het door in stress
)Nog steeds last van pieken en dalen maar sinds 2 maand gebruik ik bach bloesems wat enigzins de scherpe kantjes eraf haalt en dat is wel fijn.
Ik bedacht me vandaag dat ik eigenlijk nooit echt een link heb gelegd met de menstruatie periode, of ik dan meer last heb van angsten, piekeren etc. Afgelopen dagen wat meer last gehad en vandaag ongesteld geworden, dus ik ga het eens in de gaten houden of het verband heeft.
Wel heb ik voor mezelf ondervonden dat goede voeding belangrijk is voor mijn mentale gesteldheid. Sinds 3 jaar eet ik koolhydraatarm en suikervrij en dit heeft wel invloed op mijn gemoed. Ik merk dat wanneer ik eens zondig (heerlijk een patatje en chocola
) dan kan ik daar de dag erna wel last van krijgen, lichamelijke pijntjes krijgen waardoor ik weer angsten ontwikkel.Ook heb ik mijn cafeine inname beperkt omdat ik daar sinds 3 maand ook slecht op reageer, terwijl ik al vanaf mijn 11de koffie drink....
Hebben jullie dat ook met voeding??
Wat Roma beschrijft, het 'doemdenken' herken ik ook... Soms kan ik zo verdrinken in mijn eigen gepieker en er depressieve gedachten van krijgen en denken dat ik echt iets ernstigs heb... bij wijze van heb ik al 10 keer mijn eigen begravenis gepland
Hebben jullie ook een sombere/depressive kant, waarin je juist heel neerslachtig bent, en een hele angstige kant waarin je een paniekaanval krijgt?? Bij mij komen dus steeds deze 2 kanten voor.
Matz: heb jij de mind fullness therapie via de huisarts moeten aanvragen?? Of kun je ook rechtstreeks de therapie aanvragen?
Iedereen veel sterkte tijdens de donkere dagen.... bah, ik wordt er lichamelijk altijd zo naar van, vaak last van zere schouders, nek, rug etc. dat brengt het hypochondrische hoofd weer op hol
woensdag 31 oktober 2018 om 11:55
Lievekleine; fijn dat je wat het al wat lukt om het mbv psych het fijner te maken op je werk. Je hebt volgens mij ook van de email dat je elke dag een email een mooie spreuk of zo krijgt.
Ik herken dat hoor, graag iets meteen willen weten. Ik probeer nu wat meer mijn eigen vertrouwen te trainen. Het was bij mij wel s wat dwangmatig (heb wel meer dwangdingetjes) en heb het boek 'Vals alarm' van Menno Oosterhoff besteld. Deze psychiater heeft zelf ook last van dwang en dat maakt het een heel fijn boek!
Ik herken dat hoor, graag iets meteen willen weten. Ik probeer nu wat meer mijn eigen vertrouwen te trainen. Het was bij mij wel s wat dwangmatig (heb wel meer dwangdingetjes) en heb het boek 'Vals alarm' van Menno Oosterhoff besteld. Deze psychiater heeft zelf ook last van dwang en dat maakt het een heel fijn boek!
woensdag 31 oktober 2018 om 12:06
Muurtje85; erg herkenbaar wat je allemaal schrijft.
De training mindfulness is toen via de psycholoog gegaan waar ik bij kwam.
Het is alweer jaren terug hoor en ik moet zeggen dat ik het niet echt meer toepas alhoewel veel dingen een soort mindfulness is; zolang je er maar met je volle aandacht mee bezig bent. Destijds heeft het me goed geholpen!
Ik heb bij mij zelf het idee dat ik eerst depri wordt en daardoor mijn angstige gedachten weer invloed op me krijgen. Als ik energiek en vrolijk ben komen deze gedachten niet en zo wel kan ik ze beter opzij zetten.
Wat knap dat je suikervrij eet!! Dat is zeker goed voor je hormonen.
Ik probeer wel zo weinig mogelijk suiker te eten en gezond. Drink geen alcohol maar mijn kopjes koffie kan ik niet missen helaas...
Merk je nu je ongesteld bent ook dat je je beter voelt? Kan soms ook pas na een paar dagen komen.
De training mindfulness is toen via de psycholoog gegaan waar ik bij kwam.
Het is alweer jaren terug hoor en ik moet zeggen dat ik het niet echt meer toepas alhoewel veel dingen een soort mindfulness is; zolang je er maar met je volle aandacht mee bezig bent. Destijds heeft het me goed geholpen!
Ik heb bij mij zelf het idee dat ik eerst depri wordt en daardoor mijn angstige gedachten weer invloed op me krijgen. Als ik energiek en vrolijk ben komen deze gedachten niet en zo wel kan ik ze beter opzij zetten.
Wat knap dat je suikervrij eet!! Dat is zeker goed voor je hormonen.
Ik probeer wel zo weinig mogelijk suiker te eten en gezond. Drink geen alcohol maar mijn kopjes koffie kan ik niet missen helaas...
Merk je nu je ongesteld bent ook dat je je beter voelt? Kan soms ook pas na een paar dagen komen.
maandag 5 november 2018 om 19:33
@Matz: ik moet zeggen dat het vlak na de menstruatie wel iets beter ging... maar afgelopen weekend hadden we een feestje met uiteraard lekkere hapjes en drankjes en daar heb ik flink van genoten. Gisteren en vandaag voel ik me flink 'wattig'. Een heel vaag, leeg en opgejaagt gevoel van binnen. Ik voel het ook steken in mijn borstkast dus dat geeft ook weer de nodige stress
Vaak merk ik dat ik dit krijg wanneer ik teveel cafeinne of alcohol heb gehad. Mijn man noemde vandaag dat ik niet goed geaard ben en ik me daarom zo voel.... pfff, echt vermoeiend om er niet van in de stress te raken, en weer te gaan hyperventileren.
Ik moet zeggen dat wanneer ik me goed en vrolijk voel ik dan juist sneller wordt overvallen door een angstgedachten, heel raar. Wanneer ik me somber en depri voel lijkt het net alsof er dan geen ruimte is voor een angstgedachte want ik heb al een depri stemming, gek he.
Sinds ik afgelopen zomer ben overvallen door een flinke paniekaanval met hyperventilatie, komt het nu wat sneller en met meer regelmaat terug. Het lijkt wel steeds erger te worden ofzo.... dat zorgt er dan ook weer voor dat ik het soms niet kan helpen om te denken; 'wat als het nu wel wat ernstigs is....?? In plaats van het te checken blijf ik maar denken dat het psychisch is...
Heel verwarrend :-s
Ik ben tevens asmatisch dus dat werkt ook niet echt mee om goed naar de buik adem te halen en volgens mij kan dat er ook voor zorgen dat ik soms steken op de borst heb.
Hebben jullie tips voor de komende wintermaanden, wat te doen aan voeding en vitamines?? Ik merk dat ik veel moe ben de laatste tijd en daardoor wordt ik ook wat sneller paniekeriger... zou het helpen om vitamines voor extra energie te slikken?? In ieder geval geen cafeinne haha
Vaak merk ik dat ik dit krijg wanneer ik teveel cafeinne of alcohol heb gehad. Mijn man noemde vandaag dat ik niet goed geaard ben en ik me daarom zo voel.... pfff, echt vermoeiend om er niet van in de stress te raken, en weer te gaan hyperventileren.
Ik moet zeggen dat wanneer ik me goed en vrolijk voel ik dan juist sneller wordt overvallen door een angstgedachten, heel raar. Wanneer ik me somber en depri voel lijkt het net alsof er dan geen ruimte is voor een angstgedachte want ik heb al een depri stemming, gek he.
Sinds ik afgelopen zomer ben overvallen door een flinke paniekaanval met hyperventilatie, komt het nu wat sneller en met meer regelmaat terug. Het lijkt wel steeds erger te worden ofzo.... dat zorgt er dan ook weer voor dat ik het soms niet kan helpen om te denken; 'wat als het nu wel wat ernstigs is....?? In plaats van het te checken blijf ik maar denken dat het psychisch is...
Heel verwarrend :-s
Ik ben tevens asmatisch dus dat werkt ook niet echt mee om goed naar de buik adem te halen en volgens mij kan dat er ook voor zorgen dat ik soms steken op de borst heb.
Hebben jullie tips voor de komende wintermaanden, wat te doen aan voeding en vitamines?? Ik merk dat ik veel moe ben de laatste tijd en daardoor wordt ik ook wat sneller paniekeriger... zou het helpen om vitamines voor extra energie te slikken?? In ieder geval geen cafeinne haha
donderdag 8 november 2018 om 06:49
vrijdag 31 januari 2020 om 21:13
Ik heb vandaag dit topic ontdekt!
Ik ben niet gediagnosticeerd maar ook ik denk hypochondrisch te zijn. Ik herken veel van de verhalen die hier al verteld zijn, vooral dit bleef me bij: het niet durven denken dat het niets is, omdat dat het lot zou kunnen tarten. Ik dacht dat ik echt de enige was die dit had! Ook heb ik inderdaad dat wanneer de ene kwaal voorbij is (waaraan ik in mijn gedachten zeker aan zou kunnen sterven) een andere kwaal weer begint. Ik zit altijd wel ergens mee.
Eigenlijk zou ik ook eens naar een psycholoog moeten. Heeft dat bij jullie geholpen? (ik ga niet alle berichten in dit topic teruglezen want dat is gewoon teveel)
Ik ben niet gediagnosticeerd maar ook ik denk hypochondrisch te zijn. Ik herken veel van de verhalen die hier al verteld zijn, vooral dit bleef me bij: het niet durven denken dat het niets is, omdat dat het lot zou kunnen tarten. Ik dacht dat ik echt de enige was die dit had! Ook heb ik inderdaad dat wanneer de ene kwaal voorbij is (waaraan ik in mijn gedachten zeker aan zou kunnen sterven) een andere kwaal weer begint. Ik zit altijd wel ergens mee.
Eigenlijk zou ik ook eens naar een psycholoog moeten. Heeft dat bij jullie geholpen? (ik ga niet alle berichten in dit topic teruglezen want dat is gewoon teveel)
maandag 9 maart 2020 om 20:26
Hoi iedereen, ‘blij’ dat ik dit forum gevonden heb...
Sinds een jaar of drie ben ik ook echt bang om ernstig ziek te worden, vnl kanker. Ben zo zo zo ontzettend bang dat ik dat krijg. Bij het minste dat ik voel denk ik meteen dat het zover is. Ik zoek op google nr symptomen en ja hoor, kanker staat op de eerste plaats
Nu ben ik al enkele maanden thuis met burnout en weet ik dat veel klachten daardoor komen, maar soms is er dan iets anders waardoor ik weer in paniek sla. Zoals nu heb ik sinds enkele weken vergrote klieren in de hals, ben ook serieus verkouden geweest enzo - dus kon ik het min of meer plaatsen.
Ondertussen is de verkoudheid over maar die klier zit er nog.
De huisarts heeft er al twee keer naar gekeken en volgens hem is alles normaal. Vandaag vroeg hij of het pijn deed, maar op die moment was dat niet.
Uiteraard sinds ik thuis ben voelt die klier wél pijnlijk aan en pijnscheut nr het oor... google: keelkanker.
Mijn man zegt dat ik de huisarts moet vertrouwen, maar ik ben bang dat die mss iets over het hoofd ziet(
Andere arts van die praktijk maakte zich ook geen zorgen, maar toen was ik fiks verkouden en kon ik het nog wel plaatsen...
Ben nog maar 41, 3 kindjes... ik begin al spontaan te huilen bij de gedachte dat ik er niet meer zou zijn voor hen :’(
Sinds een jaar of drie ben ik ook echt bang om ernstig ziek te worden, vnl kanker. Ben zo zo zo ontzettend bang dat ik dat krijg. Bij het minste dat ik voel denk ik meteen dat het zover is. Ik zoek op google nr symptomen en ja hoor, kanker staat op de eerste plaats
Nu ben ik al enkele maanden thuis met burnout en weet ik dat veel klachten daardoor komen, maar soms is er dan iets anders waardoor ik weer in paniek sla. Zoals nu heb ik sinds enkele weken vergrote klieren in de hals, ben ook serieus verkouden geweest enzo - dus kon ik het min of meer plaatsen.
Ondertussen is de verkoudheid over maar die klier zit er nog.
De huisarts heeft er al twee keer naar gekeken en volgens hem is alles normaal. Vandaag vroeg hij of het pijn deed, maar op die moment was dat niet.
Uiteraard sinds ik thuis ben voelt die klier wél pijnlijk aan en pijnscheut nr het oor... google: keelkanker.
Mijn man zegt dat ik de huisarts moet vertrouwen, maar ik ben bang dat die mss iets over het hoofd ziet
( Andere arts van die praktijk maakte zich ook geen zorgen, maar toen was ik fiks verkouden en kon ik het nog wel plaatsen...
Ben nog maar 41, 3 kindjes... ik begin al spontaan te huilen bij de gedachte dat ik er niet meer zou zijn voor hen :’(
maandag 16 maart 2020 om 23:58
Hoi Aninoompje,
Wat jij beschrijft is precies wat ik zelf ook enkele jaren terug had.
Ik had ook een verdikte klier in de hals en die ging maar niet weg. De huisarts zei dat dit kwam door een verkoudheid die ik had gehad. Zelfs weken na de verkoudheid bleef de klier en bleef hij dit zeggen. Hij zei ook dat het een tijdje kon duren voordat het weg was.
Ik werd compleet gek, geloofde er niks van... Dacht uiteraard aan het ergste, dus ik kreeg een echo in het ziekenhuis.
Eenmaal daar, tijdens de echo, werd ik vreemd aangekeken door de deskundige. Die vroeg zich af waarom ik was doorverwezen. Ik vertelde dat dat kwam door de bult in mijn nek. Toen ze zei dat dit enkel een klier was en verder niks ernstig, voelde ik me een beetje maf maar heel opgelucht. Korte dagen erna was de klier flink geslonken.
Wat zonnenbloem20 benoemd is heel herkenbaar. Ergens weet je in je verstand vrijwel zeker dat er niks ernstigs is, maar dit durf je bijna niet te denken/geloven, want wat als je echt eens iets hebt... hoe maak je het onderscheid. Ik merk wel dat ik in de paniekmomenten dat wanneer ik compleet gek wordt, veel geruststelling nodig heb, zoals toen de echo, en dan is het weer goed, en voel me best dom dat ik me aanstelde.
Vervolgens na een tijdje gaat het riedeltje weer opnieuw met een nieuw probleempje, weer paniek en compleet gek. Een bekend verschijnsel bij hypochonders.
Afgelopen anderhalf jaar heb ik weer vaker last van angsten, paniek etc. Pijn op mijn borstkas, bang voor ziektes, zere spieren door de spanning. Heel vermoeiend. Het nieuws van vandaag de dag draagt hier ook niet positief aan mee...
Hopelijk gaat het momenteel weer iets beter met jullie
Wat jij beschrijft is precies wat ik zelf ook enkele jaren terug had.
Ik had ook een verdikte klier in de hals en die ging maar niet weg. De huisarts zei dat dit kwam door een verkoudheid die ik had gehad. Zelfs weken na de verkoudheid bleef de klier en bleef hij dit zeggen. Hij zei ook dat het een tijdje kon duren voordat het weg was.
Ik werd compleet gek, geloofde er niks van... Dacht uiteraard aan het ergste, dus ik kreeg een echo in het ziekenhuis.
Eenmaal daar, tijdens de echo, werd ik vreemd aangekeken door de deskundige. Die vroeg zich af waarom ik was doorverwezen. Ik vertelde dat dat kwam door de bult in mijn nek. Toen ze zei dat dit enkel een klier was en verder niks ernstig, voelde ik me een beetje maf maar heel opgelucht. Korte dagen erna was de klier flink geslonken.
Wat zonnenbloem20 benoemd is heel herkenbaar. Ergens weet je in je verstand vrijwel zeker dat er niks ernstigs is, maar dit durf je bijna niet te denken/geloven, want wat als je echt eens iets hebt... hoe maak je het onderscheid. Ik merk wel dat ik in de paniekmomenten dat wanneer ik compleet gek wordt, veel geruststelling nodig heb, zoals toen de echo, en dan is het weer goed, en voel me best dom dat ik me aanstelde.
Vervolgens na een tijdje gaat het riedeltje weer opnieuw met een nieuw probleempje, weer paniek en compleet gek. Een bekend verschijnsel bij hypochonders.
Afgelopen anderhalf jaar heb ik weer vaker last van angsten, paniek etc. Pijn op mijn borstkas, bang voor ziektes, zere spieren door de spanning. Heel vermoeiend. Het nieuws van vandaag de dag draagt hier ook niet positief aan mee...
Hopelijk gaat het momenteel weer iets beter met jullie
zondag 3 mei 2020 om 09:25
Hi allemaal,
is er nog animo om hier verder te schrijven? Ik struggle al een aantal jaar met hypochondrie met ups en downs. Helaas nu al een aantal maanden in een grote dip en inderdaad zoals @muurtje85 hierboven aangeeft helpt de huidige periode mij zeker niet. Het idee dat er niet overal voldoende plek is voor reguliere zorg vind ik erg eng.
Bij mij is het ooit gestart als gegeneraliseerde angststoornis met paniekaanvallen. Na een tijd is dit over gegaan in hypochondrie (met paniekaanvallen). Als ik denk aan al die onderzoeken die ik al gehad heb in het ziekenhuis en al die stress daar omheen pffff. Elke keer denk ik dat ik een verschrikkelijke diagnose ga krijgen.
Ik heb al redelijk wat therapie gehad, zowel EMDR als cognitieve gedragstherapie. Momenteel heb ik geen therapie, omdat ik ook wel het gevoel heb uitgepraat te zijn voor nu. Ik ben sinds 4 gestart met AD (sertraline), inmiddels anderhalve week op 50MG.
Het lijkt me fijn om met andere echte hypochonders te kletsen en te delen. Wie o wie is met mij?
is er nog animo om hier verder te schrijven? Ik struggle al een aantal jaar met hypochondrie met ups en downs. Helaas nu al een aantal maanden in een grote dip en inderdaad zoals @muurtje85 hierboven aangeeft helpt de huidige periode mij zeker niet. Het idee dat er niet overal voldoende plek is voor reguliere zorg vind ik erg eng.
Bij mij is het ooit gestart als gegeneraliseerde angststoornis met paniekaanvallen. Na een tijd is dit over gegaan in hypochondrie (met paniekaanvallen). Als ik denk aan al die onderzoeken die ik al gehad heb in het ziekenhuis en al die stress daar omheen pffff. Elke keer denk ik dat ik een verschrikkelijke diagnose ga krijgen.
Ik heb al redelijk wat therapie gehad, zowel EMDR als cognitieve gedragstherapie. Momenteel heb ik geen therapie, omdat ik ook wel het gevoel heb uitgepraat te zijn voor nu. Ik ben sinds 4 gestart met AD (sertraline), inmiddels anderhalve week op 50MG.
Het lijkt me fijn om met andere echte hypochonders te kletsen en te delen. Wie o wie is met mij?
maandag 4 mei 2020 om 21:52
Ik heb er ook last van.
Ik verbied mezelf te googlen, want dat maakt het alleen maar erger. En van angst ga ik nog harder zoeken naar geruststelling.
Als je zelf iets voelt, vraag dan aan een nuchter iemand om te voelen en anders ga je naar de huisarts.
Een internist zei ooit tegen mij: als er echt iets mis is, dan weet je wel dat het mis is. Nachtelijk zweten is niet een beetje nat zijn 's nachts, maar dan moet je je per nacht 3 a 4 keer verkleden en je bed verschonen. Een opgezette lymfklier is serieus wanneer je opstaat, in de spiegel kijkt en een ei onder je kaak ziet....
Uiteindelijk heeft iedereen net zoveel kans op ziek worden, dus als het niet zo is dan denk je er niet aan want het heeft geen enkele zin.
Een mens lijd het meest, van het lijden dat hij vreest....
Het is makkelijk praten, maar houd jezelf dit voor. Na verloop van tijd wordt het gevoel minder. Het is allemaal onstaan door angst en word geleid door angst.
Ik verbied mezelf te googlen, want dat maakt het alleen maar erger. En van angst ga ik nog harder zoeken naar geruststelling.
Als je zelf iets voelt, vraag dan aan een nuchter iemand om te voelen en anders ga je naar de huisarts.
Een internist zei ooit tegen mij: als er echt iets mis is, dan weet je wel dat het mis is. Nachtelijk zweten is niet een beetje nat zijn 's nachts, maar dan moet je je per nacht 3 a 4 keer verkleden en je bed verschonen. Een opgezette lymfklier is serieus wanneer je opstaat, in de spiegel kijkt en een ei onder je kaak ziet....
Uiteindelijk heeft iedereen net zoveel kans op ziek worden, dus als het niet zo is dan denk je er niet aan want het heeft geen enkele zin.
Een mens lijd het meest, van het lijden dat hij vreest....
Het is makkelijk praten, maar houd jezelf dit voor. Na verloop van tijd wordt het gevoel minder. Het is allemaal onstaan door angst en word geleid door angst.
dinsdag 5 mei 2020 om 09:31
Bij mij is het begonnen rond de overgangsleeftijd. Ik was altijd wel een beetje bang voor ziektes, maar op "normale" manier. Tegenwoordig kan ik bij vlagen echt denken dat ik van alles mankeer en het volgende jaar niet zal halen. De hormonen geef ik hier toch echt de schuld van. Sinds ik met de overgang ben begonnen hebben alle ziektes de revue al gepasseerd in mijn gedachten. Maar je lijf voelt ook anders, dus wel begrijpelijk soms die zorgen. En je hoort veel ellende om je heen wat ook weer triggert. En ja, als je googled lees je bovenaan altijd kanker. Dus niet doen.
