Psyche
alle pijlers
Hypochonder, schrijf van je af!
woensdag 29 februari 2012 om 16:12
Naar aanleiding van het topic: 'paniekaanvallen,angststoornis', waar ook de hypochondrie aanbod kwam, wil ik er in dit topic graag over doorgaan.
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
woensdag 21 januari 2015 om 09:27
dinsdag 27 januari 2015 om 19:56
Hoi dames! Hoe gaat het met jullie?
Met mij heel goed. Door de AD welke ik slik heb ik iedere dag nog last van mijn hypo gedachten maar gaan ze veel sneller weer weg. Ook heb ik het hardlopen weer opgepakt. Iets wat voor mij echt heel ding was. Je kent het wel, angst op een plotse hartdood, hartaanval, hitteberoerte, waarschijnlijk kennen jullie deze angst wel.
Ik had gelezen dat je de eerste 2 uur na het lopen meer kans hebt op een hartaanval. De eerste paar keer lopen waren deze 2 uren zeer zwaar. Maar iedere keer na die 2 uur als ik dacht dat ik het aan mn hart kreeg kon ik mezelf geruststellen dat als ik het al aan mn hart zou krijgen, dat tijdens of 2 uur na het lopen had moeten gebeuren en dan laat ik het los.
Echt, de combi van AD en rennen geeft mij zoveel vertrouwen in mijn lijf, ik kan het iedereen aanraden.
Cath, Binkie, Toetie Hoe gaat het met jullie?
Met mij heel goed. Door de AD welke ik slik heb ik iedere dag nog last van mijn hypo gedachten maar gaan ze veel sneller weer weg. Ook heb ik het hardlopen weer opgepakt. Iets wat voor mij echt heel ding was. Je kent het wel, angst op een plotse hartdood, hartaanval, hitteberoerte, waarschijnlijk kennen jullie deze angst wel.
Ik had gelezen dat je de eerste 2 uur na het lopen meer kans hebt op een hartaanval. De eerste paar keer lopen waren deze 2 uren zeer zwaar. Maar iedere keer na die 2 uur als ik dacht dat ik het aan mn hart kreeg kon ik mezelf geruststellen dat als ik het al aan mn hart zou krijgen, dat tijdens of 2 uur na het lopen had moeten gebeuren en dan laat ik het los.
Echt, de combi van AD en rennen geeft mij zoveel vertrouwen in mijn lijf, ik kan het iedereen aanraden.
Cath, Binkie, Toetie Hoe gaat het met jullie?
dinsdag 27 januari 2015 om 21:16
Ha Wijn (klinkt lekker :-d!! *heeft zin in wijn maar neemt het niet ivm AD* )
Wat fijn dat het hardlopen zo voor je werkt! Ik ben ook weer begonnen met sporten. Doet me echt goed!
Jij hebt meer een algemene ziekteangst toch? Ik bedoel, niet voor 1 specifieke ziekte ofzo? Ik ben bv bang om kanker te hebben... Lijkt me rot om na het hardlopen zo in de stress te zitten voor een hartaanval. Misschien een idee om wat ontspanningsoefeningen te doen na het hardlopen? Lekker lang en warm douchen na het rennen kan ook voor ontspanning zorgen. Gewoon proberen te focussen op andere dingen dan je hart? I know, klinkt makkelijk... Ik weet zelf heel goed dat het niet zo simpel is als het klinkt maar misschien werkt het voor je? Hoeveel mg gebruik je van je AD?
Hier gaat het langzaamaan iets beter. Donderdag en vandaag bij de psych geweest... Kleine stapjes vooruit. Het ene moment gaat het beter dan het andere. Ach, de welbekende ups and downs hè
Hoe gaat het verder? Heb je genoeg afleiding overdag enzo?
Liefs
Wat fijn dat het hardlopen zo voor je werkt! Ik ben ook weer begonnen met sporten. Doet me echt goed!
Jij hebt meer een algemene ziekteangst toch? Ik bedoel, niet voor 1 specifieke ziekte ofzo? Ik ben bv bang om kanker te hebben... Lijkt me rot om na het hardlopen zo in de stress te zitten voor een hartaanval. Misschien een idee om wat ontspanningsoefeningen te doen na het hardlopen? Lekker lang en warm douchen na het rennen kan ook voor ontspanning zorgen. Gewoon proberen te focussen op andere dingen dan je hart? I know, klinkt makkelijk... Ik weet zelf heel goed dat het niet zo simpel is als het klinkt maar misschien werkt het voor je? Hoeveel mg gebruik je van je AD?
Hier gaat het langzaamaan iets beter. Donderdag en vandaag bij de psych geweest... Kleine stapjes vooruit. Het ene moment gaat het beter dan het andere. Ach, de welbekende ups and downs hè
Hoe gaat het verder? Heb je genoeg afleiding overdag enzo?
Liefs
woensdag 28 januari 2015 om 17:35
Ja die ups en downs zijn hier ook bekent. Soms denk ik dat ik weer helemaal terug bij af ben en de volgende dag sta ik weer zingend op hihi.
Ja ik werk weer fulltime. Had een flinke burnout Door mijn hypochondrie. Klinkt stom, maar hypochondrie en werken in de gezondheidszorg is geen goede combi. Al helemaal niet als je de ziekte van anderen op jezelf betrekt.
Ik slik 20 mg citalopram. En jij?
Oh ik drink echt nog wel wijn hoor, heerlijk! Kan er de hele dag naar uitkijken hihi.
Liefs!
Ja ik werk weer fulltime. Had een flinke burnout Door mijn hypochondrie. Klinkt stom, maar hypochondrie en werken in de gezondheidszorg is geen goede combi. Al helemaal niet als je de ziekte van anderen op jezelf betrekt.
Ik slik 20 mg citalopram. En jij?
Oh ik drink echt nog wel wijn hoor, heerlijk! Kan er de hele dag naar uitkijken hihi.
Liefs!
zaterdag 31 januari 2015 om 10:49
Fijn om zulke goede berichten te lezen hier.
Hoe het hier gaat? Ik dacht wel ok , maar nu weer even niet.
Paar weken geleden ben ik voor een second opinion naar een andere tandarts geweest. Die heeft me volledig gerustgesteld en had maar weinig mensen gezien met zo'n mooi gebit blabla.
Heel postitief dus zou je zeggen. Ik ging helemaal blij naar huis.
Ook gevraagd of het normaal is dat tanden wat bewegen , ja hoor volstrekt normaal.
Daarna poos er echt niet meer aan gedacht of aan gezeten.
En deze week ziek de hele dag niks te doen en dan begint het piekeren en eraan wiebelen weer.
Gek word ik van mezelf....
Hoe het hier gaat? Ik dacht wel ok , maar nu weer even niet.
Paar weken geleden ben ik voor een second opinion naar een andere tandarts geweest. Die heeft me volledig gerustgesteld en had maar weinig mensen gezien met zo'n mooi gebit blabla.
Heel postitief dus zou je zeggen. Ik ging helemaal blij naar huis.
Ook gevraagd of het normaal is dat tanden wat bewegen , ja hoor volstrekt normaal.
Daarna poos er echt niet meer aan gedacht of aan gezeten.
En deze week ziek de hele dag niks te doen en dan begint het piekeren en eraan wiebelen weer.
Gek word ik van mezelf....
maandag 2 februari 2015 om 13:44
Hallo lotgenoten 
,
Ik schrijf hier ook graag af en toe mee. Ik volg sinds een aantal weken cognitieve gedragstherapie. Door een burn out heb ik last van hypochondrie gekregen. Alle lichamelijke klachten die daar bij komen kijken, maken me telkens angstig. Uiteindelijk heb ik van de hypochondrie nu ook echt het meest last. Ik heb de afgelopen maanden vaak bij de huisarts gezeten en google me af en toe suf om er telkens achter te komen dat ik door het googelen nooit gerust gesteld wordt maar juist alleen maar meer info weet waarvan ik vervolgens weer angstig kan worden. En toch niet kunnen stoppen met dingen opzoeken hè.
Ik slik geen antidepressiva en hoop dat het me lukt om zonder antidepressiva deze pittige tijd door te komen. Er zijn momenten dat ik weer wat meer vertrouwen in mijn lijf heb maar op andere momenten kan ik alleen maar denken of en wanneer ik er mee naar de huisarts zal gaan. En die drempel wordt steeds hoger naar mijn idee terwijl de huisarts erg begripvol is.
Ik ken jullie natuurlijk nog niet dus is het nog even lastig om nu al op iedereen persoonlijk te reageren maar dat ga ik zeker nog doen.
,Ik schrijf hier ook graag af en toe mee. Ik volg sinds een aantal weken cognitieve gedragstherapie. Door een burn out heb ik last van hypochondrie gekregen. Alle lichamelijke klachten die daar bij komen kijken, maken me telkens angstig. Uiteindelijk heb ik van de hypochondrie nu ook echt het meest last. Ik heb de afgelopen maanden vaak bij de huisarts gezeten en google me af en toe suf om er telkens achter te komen dat ik door het googelen nooit gerust gesteld wordt maar juist alleen maar meer info weet waarvan ik vervolgens weer angstig kan worden. En toch niet kunnen stoppen met dingen opzoeken hè.
Ik slik geen antidepressiva en hoop dat het me lukt om zonder antidepressiva deze pittige tijd door te komen. Er zijn momenten dat ik weer wat meer vertrouwen in mijn lijf heb maar op andere momenten kan ik alleen maar denken of en wanneer ik er mee naar de huisarts zal gaan. En die drempel wordt steeds hoger naar mijn idee terwijl de huisarts erg begripvol is.
Ik ken jullie natuurlijk nog niet dus is het nog even lastig om nu al op iedereen persoonlijk te reageren maar dat ga ik zeker nog doen.
zaterdag 14 februari 2015 om 23:15
Hallo,
Ook ik herken hier zoveel. Bij mij is het begonnen vanaf dat ik kinderen heb vooral bij mijn laatste. Met 3 kinderen en druk aan het studeren ben ik mijzelf vaak voorbij gelopen. Ik ben heel stressbestendig en kan ook heel veel hebben. Maar op een gegeven moment begon ik vanuit het niets paniekaanvallen te krijgen. Ik wist niet wat mij overkwam want ik ben nooit Ziek totaal geen angstig persoon ik heb overal controle over en Boem opeens was alle controle over mijn lichaam weg. Hyperventileren zweten duizelig het hele pakket overviel mij in 1 keer. Dit kreeg ik steeds vaker en op een gegeven moment raakte ik het vertrouwen in mijn eigen lichaam kwijt. Paniekaanvallen heb ik lang niet meer gehad en als ik het voel opkomen dan dwing ik mijzelf het gewoon niet toe te laten en voel ik het weggaan, toch nog een stukje controle. In de tussentijd heb ik maagonderzoeken hartfilmpjes bloedonderzoeken longonderzoeken etc alles gehad en hier is natuurlijk niks uitgekomen op een middenrifbreuk en lichte astma na. Niks ernstigs en niks waar ik mij zorgen om hoef te maken. Maar elke keer zegt er iets in mij dat ik wel eens dood kan gaan en dat mijn kinderen het dan zonder mij moeten doen. Deze gedachte maakt mij gek en hierdoor begin ik allemaal ziektes in te beelden. De laatste tijd gaat het goed mar zoals vandaag zag Ik een reclame over trombose waarin voorbeelden werden genoemd van jonge meisjes die opeens dood gingen aan een longembolie. Jullie kunnen het al raden... Ik heb heel vaak erge kramp in mijn linkeronderbeen een soort groeipijn dit is heftig maar gaat vanzelf over..... Jahaaaa of is het misschien trombose en heb ik dat nooit gemerkt?! Juist ik sta dus alweer te popelen om maandag naar de huisarts te gaan. Maar ik probeer dit altijd niet te doen en dwing mijzelf dan te focussen op andere dingen. Wie herkent dit ook?
Ook ik herken hier zoveel. Bij mij is het begonnen vanaf dat ik kinderen heb vooral bij mijn laatste. Met 3 kinderen en druk aan het studeren ben ik mijzelf vaak voorbij gelopen. Ik ben heel stressbestendig en kan ook heel veel hebben. Maar op een gegeven moment begon ik vanuit het niets paniekaanvallen te krijgen. Ik wist niet wat mij overkwam want ik ben nooit Ziek totaal geen angstig persoon ik heb overal controle over en Boem opeens was alle controle over mijn lichaam weg. Hyperventileren zweten duizelig het hele pakket overviel mij in 1 keer. Dit kreeg ik steeds vaker en op een gegeven moment raakte ik het vertrouwen in mijn eigen lichaam kwijt. Paniekaanvallen heb ik lang niet meer gehad en als ik het voel opkomen dan dwing ik mijzelf het gewoon niet toe te laten en voel ik het weggaan, toch nog een stukje controle. In de tussentijd heb ik maagonderzoeken hartfilmpjes bloedonderzoeken longonderzoeken etc alles gehad en hier is natuurlijk niks uitgekomen op een middenrifbreuk en lichte astma na. Niks ernstigs en niks waar ik mij zorgen om hoef te maken. Maar elke keer zegt er iets in mij dat ik wel eens dood kan gaan en dat mijn kinderen het dan zonder mij moeten doen. Deze gedachte maakt mij gek en hierdoor begin ik allemaal ziektes in te beelden. De laatste tijd gaat het goed mar zoals vandaag zag Ik een reclame over trombose waarin voorbeelden werden genoemd van jonge meisjes die opeens dood gingen aan een longembolie. Jullie kunnen het al raden... Ik heb heel vaak erge kramp in mijn linkeronderbeen een soort groeipijn dit is heftig maar gaat vanzelf over..... Jahaaaa of is het misschien trombose en heb ik dat nooit gemerkt?! Juist ik sta dus alweer te popelen om maandag naar de huisarts te gaan. Maar ik probeer dit altijd niet te doen en dwing mijzelf dan te focussen op andere dingen. Wie herkent dit ook?
woensdag 25 februari 2015 om 11:09
Beste mensen, ik ben nieuw op dit forum. Wat een verademing, zoveel herkenning! Ik ben volgens mij al mijn hele leven een hypochonder. De laatste 10 jaar zijn best wel goed geweest. Sinds een paar maanden heb ik last van mijn maag. Heb ik in het verleden ook gehad. Bij onderzoek bleek ik een breukje in mijn middenrif te hebben. Maandag naar de ha geweest. Volgende week woensdag krijg ik een gastroscopie. Van het een komt natuurlijk het ander. Ik ben ook weer bang voor iets ergs in mijn borsten. Morgen weer naar ha. Ik word weer gek van mezelf!!
maandag 9 maart 2015 om 19:00
Niet een heel actief topic maar wil toch even reageren omdat ik blij ben dat dit er is! Ik heb soms de neiging allemaal topics te maken over waar ik allemaal bang voor ben en dan maak ik iedereen op VIVA vast gek haha!
Vandaag bij de dokter geweest die astma vermoedt. Ben al weken benauwd (maar ook verkouden) en nu ik er wat over opgezocht heb (mag eigenlijk niet googlen van mezelf maar heb wat verhalen erover gelezen op het forum hier) lijkt het eigenlijk ontzettend logisch! Het al jaren geklooi met ademhaling maar werd steeds op hyperventilatie gegooid. Nadeel is dat het pufje wat ik heb gekregen wel wat helpt maar ook geen wonderen verricht en doordat ik hierover angstig werd ga ik ook nog hyperventileren... hoe benauwd wil je het krijgen . Nu loop ik mezelf dus gek te maken want ik heb nog steeds pijn op m'n borst en ik krijg gelukkig wel lucht maar echt van harte gaat het ook niet... En ik zie mezelf alweer in het ziekenhuis belanden aan de beademing. Natuurlijk ontzettend overdreven en nu ik niet meer alleen thuis ben gaat het wel ietsje beter, maar het is zo frustrerend! Ik heb morgen wat belangrijke dingen te doen die ik eigenlijk niet kan/wil afzeggen dus ik hoop dat met het pufje en wat goede nachtrust het morgen weer gewoon oké is..
Vandaag bij de dokter geweest die astma vermoedt. Ben al weken benauwd (maar ook verkouden) en nu ik er wat over opgezocht heb (mag eigenlijk niet googlen van mezelf maar heb wat verhalen erover gelezen op het forum hier) lijkt het eigenlijk ontzettend logisch! Het al jaren geklooi met ademhaling maar werd steeds op hyperventilatie gegooid. Nadeel is dat het pufje wat ik heb gekregen wel wat helpt maar ook geen wonderen verricht en doordat ik hierover angstig werd ga ik ook nog hyperventileren... hoe benauwd wil je het krijgen . Nu loop ik mezelf dus gek te maken want ik heb nog steeds pijn op m'n borst en ik krijg gelukkig wel lucht maar echt van harte gaat het ook niet... En ik zie mezelf alweer in het ziekenhuis belanden aan de beademing. Natuurlijk ontzettend overdreven en nu ik niet meer alleen thuis ben gaat het wel ietsje beter, maar het is zo frustrerend! Ik heb morgen wat belangrijke dingen te doen die ik eigenlijk niet kan/wil afzeggen dus ik hoop dat met het pufje en wat goede nachtrust het morgen weer gewoon oké is..
maandag 9 maart 2015 om 23:50
Vreselijk om hypochronder te zijn... Ik ken het uit duizenden.
Ik zoek alles op, zelfs als ik het niet voel.
Als ik op het nieuws hoor dat diegene overleden is aan bijvoorbeeld ALS, ga ik ALS op zoeken en die symptomen.
En dan ben ik bang dat ik daar binnenkort last van ga hebben, dus ga op heel mijn lichaam letten.
DIt noem je ook wel hyperfocus.
VRESELIJK, maar zodra je niet meer googled naar deze dingen ben je je er ook niet bewust van.
Als er echt iets mis is met je, voel je dat meestal snel genoeg!
Ik zoek alles op, zelfs als ik het niet voel.
Als ik op het nieuws hoor dat diegene overleden is aan bijvoorbeeld ALS, ga ik ALS op zoeken en die symptomen.
En dan ben ik bang dat ik daar binnenkort last van ga hebben, dus ga op heel mijn lichaam letten.
DIt noem je ook wel hyperfocus.
VRESELIJK, maar zodra je niet meer googled naar deze dingen ben je je er ook niet bewust van.
Als er echt iets mis is met je, voel je dat meestal snel genoeg!
donderdag 19 maart 2015 om 20:27
Ja wat zijn we weer lekker creatief bezig allemaal haha! Soms vind ik mijzelf wel creatief met alles wat ik wel niet kan hebben/krijgen.
Na een rustige periode komt mijn hypochondriekabouter ( zo noem ik het maar even om er iets leuks van te maken) naar boven. Zoals vandaag want is er lichamelijk niks dan kan er geestelijk wel eens iets ergs zijn. Misschien ben ik wel depressief? Of word ik gek? Of raak ik straks in een psychose en loop ik naakt over straat en ken ik niemand meer? Ja zulke gedachtes zijn er de laatste tijd weer. Vooral nu ik extreem moe ben doordat ik een verkoudheid te pakken heb ... Jahwel een echte verkoudheid! Het lijkt soms wel of ik voor elke gedachten elk lichamelijk dingentje een verklaring aan het zoeken ben. Ik ben moe en daardoor ook somber.. "Maar zomaar somber kan toch niet.. Er moet dan zeker wel een depressie aanwezig zijn" in plaats dat ik gewoon accepteer dat ik mijzelf wel eens somber kan voelen zoals ieder mens denk ik gelijk het ergste. Het is ook een soort controle die je niet wilt verliezen. Ik weet van mijzelf dat ik een aardige controlefreak kan zijn. En als je lichamelijk iets mankeert heb je daar geen controle over .. En als je "gek" word verlies je ook een stukje controle. Het idee alleen al dat ik niet overal de controle over kan hebben maakt de hypochondriekabouter wakker. Het is grappig dat ik weet wat het is en waar het vandaan komt maar het zelf niet kan tegenhouden.. Stom he?!
Na een rustige periode komt mijn hypochondriekabouter ( zo noem ik het maar even om er iets leuks van te maken) naar boven. Zoals vandaag want is er lichamelijk niks dan kan er geestelijk wel eens iets ergs zijn. Misschien ben ik wel depressief? Of word ik gek? Of raak ik straks in een psychose en loop ik naakt over straat en ken ik niemand meer? Ja zulke gedachtes zijn er de laatste tijd weer. Vooral nu ik extreem moe ben doordat ik een verkoudheid te pakken heb ... Jahwel een echte verkoudheid! Het lijkt soms wel of ik voor elke gedachten elk lichamelijk dingentje een verklaring aan het zoeken ben. Ik ben moe en daardoor ook somber.. "Maar zomaar somber kan toch niet.. Er moet dan zeker wel een depressie aanwezig zijn" in plaats dat ik gewoon accepteer dat ik mijzelf wel eens somber kan voelen zoals ieder mens denk ik gelijk het ergste. Het is ook een soort controle die je niet wilt verliezen. Ik weet van mijzelf dat ik een aardige controlefreak kan zijn. En als je lichamelijk iets mankeert heb je daar geen controle over .. En als je "gek" word verlies je ook een stukje controle. Het idee alleen al dat ik niet overal de controle over kan hebben maakt de hypochondriekabouter wakker. Het is grappig dat ik weet wat het is en waar het vandaan komt maar het zelf niet kan tegenhouden.. Stom he?!
dinsdag 24 maart 2015 om 11:21
Haha Mintje89, dat is wel een goeie! De hypochondriekabouter xD Die was vanmorgen ook weer bij mij op bezoek en nu staat ie nog van een afstandje te kijken. Plotselinge pijn in mijn been gisteravond en vanmorgen steken in mijn borst. In paniek de dokter gebeld, die heeft naar mijn longen geluisterd en volgens hem was er niks aan de hand. Ook geen longembolie want dan zou ik last moeten hebben van mijn kuit en het is juist mijn bovenbeen. Je zou denken dat ik nu 100% gerust gesteld zou moeten zijn maar dat valt nog vies tegen...
maandag 30 maart 2015 om 20:55
Haha Monochra ja wij weten alles zogenaamd beter he.. En als het geen embolie is dan is het wel een zeldzame ziekte. Het gaat met mij de laatste tijd wel goed qua lichamelijke klachten. Nu ben ik meer bang voor psychische aandoeningen.. Soms lijkt het wel alsof we zoeken naar iets! Maar voor jouw geruststelling een embolie voel je echt wel hoor een vriendin van mij heeft het gehad. 1 ding is zooooo slecht "google" de rampscenarios staan bovenaan en wij hebben altijd wel een symptoom. Makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het haha!
dinsdag 31 maart 2015 om 11:04
Googlen is iets wat ik zeker niet moet doen (en toch blijf ik het doen) vanmiddag mag ik weer gezellig langs de huisarts. Ik wilde eerst niet gaan omdat ik denk dat ik toch weer afgewimpeld wordt maar ik maak alles nu alleen maar erger voor mezelf.. Ik ben gelukkig niet meer bang voor een embolie en denk ook niet dat ik echt iets ernstigs heb maar heb wel continu last van benauwdheid en ik merk wel dat het geen hyperventilatie is. Maar de dokter doet er zo luchtig over.. Ik denk dat het kan komen door allergieën die ik heb maar ik kan nog niet helemaal wennen aan het idee dat ik die allergieën heb en vervolgens heb ik gelezen dat je daar weer astma van kunt krijgen dus het paniek feest is weer in volle gang.
& mintje, waarom bang voor psychologische aandoeningen?
& mintje, waarom bang voor psychologische aandoeningen?
dinsdag 31 maart 2015 om 14:31
Hey Monochra,
Die benauwdheidsklachten herken ik wel ik heb allerlei tests ondergaan en daar kwam uit dat mijn luchtwegen iets gevoeliger zijn ( licht astmatisch) maar dat ben ik al vanaf kinds af aan. Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ik met stress veel benauwder ben, stress doet veel met je lichaam. Je ademt automatisch oppervlakkiger. En dat over de psychische aandoeningen... Ik heb geen idee! Ik denk dat door mijn paniekaanvallen in het verleden dat ik mijn vertrouwen ben kwijt geraakt... Ik ben een persoon met veel draagkracht dus dit had ik nooit zien aankomen. Daarbij heb ik net mijn opleiding afgerond en daar kwam veel stof over psychische aandoeningen aan te pas( stoornissen, psychoses etc) kom je weer op het stukje " alles op jezelf betrekken" vanaf februari ga ik verder leren en ga ik meer de psychologische kant op ( jaaa heel hypocriet) hahaha . Dat naar huisartsen gaan doe ik niet meer want ik heb gemerkt dat steeds die gerustelling de hypochondrie in stand houd. Het is heel moeilijk maar ik bijt door de zure appel heen. Op het moment dat ik voel dat ik naar de huisarts wil ga ik gewoon niet. Eindstand stel ik mijzelf gerust. Het is heel lastig dat weet ik. Ik heb meer last van een angststoornis ( angstgedachtes) dan echt klassieke hypochondrie. Het komt wel eens om het hoekje loeren. Eindstand is ook hypochondrie een angststoornis en hoort alles toch bij elkaar!
Die benauwdheidsklachten herken ik wel ik heb allerlei tests ondergaan en daar kwam uit dat mijn luchtwegen iets gevoeliger zijn ( licht astmatisch) maar dat ben ik al vanaf kinds af aan. Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ik met stress veel benauwder ben, stress doet veel met je lichaam. Je ademt automatisch oppervlakkiger. En dat over de psychische aandoeningen... Ik heb geen idee! Ik denk dat door mijn paniekaanvallen in het verleden dat ik mijn vertrouwen ben kwijt geraakt... Ik ben een persoon met veel draagkracht dus dit had ik nooit zien aankomen. Daarbij heb ik net mijn opleiding afgerond en daar kwam veel stof over psychische aandoeningen aan te pas( stoornissen, psychoses etc) kom je weer op het stukje " alles op jezelf betrekken" vanaf februari ga ik verder leren en ga ik meer de psychologische kant op ( jaaa heel hypocriet) hahaha . Dat naar huisartsen gaan doe ik niet meer want ik heb gemerkt dat steeds die gerustelling de hypochondrie in stand houd. Het is heel moeilijk maar ik bijt door de zure appel heen. Op het moment dat ik voel dat ik naar de huisarts wil ga ik gewoon niet. Eindstand stel ik mijzelf gerust. Het is heel lastig dat weet ik. Ik heb meer last van een angststoornis ( angstgedachtes) dan echt klassieke hypochondrie. Het komt wel eens om het hoekje loeren. Eindstand is ook hypochondrie een angststoornis en hoort alles toch bij elkaar!
woensdag 1 april 2015 om 12:35
Ha Mintje, wel een beetje apart dat je dan toch de psychologie kant op wilt maar als dat is wat je wilt dan komt het ook vast wel goed! Begrijp wel dat je het dan op jezelf gaat betrekken wanneer je er zoveel over leert maar misschien leer je dat ook vanzelf weer makkelijker los te laten.
Dat van de huisarts.. tsja.. aan de ene kant denk ik wel dat je een goed punt hebt. Normaal gesproken ga ik ook niet meer zo vaak heen omdat ik me dan toch een aansteller voel. Maar wanneer ik het gevoel heb dat iets echt niet goed zit laat ik het toch liever een keertje extra checken. De huisarts wordt er gelukkig voor betaald.
Heb jij (of andere in dit topic) ook zo'n moeite met (nieuwe) medicijnen innemen? Ik ben altijd zo onwijs bang voor de bijwerkingen dat ik binnen de kortste keren na het innemen een paniekaanval krijg waardoor ik juist denk dat het bijwerkingen zijn. Super vervelend! Ik heb nu een anti allergie pil ingenomen voor de eerste keer. Nu een half uur geleden en er is nog niets ernstigs gebeurd maar je wordt er wel vermoeid/suf van en daar word ik toch ook weer een beetje bang van. Maar dat is ook misschien meer angst/paniekstoornis dan hypochonder.
Dat van de huisarts.. tsja.. aan de ene kant denk ik wel dat je een goed punt hebt. Normaal gesproken ga ik ook niet meer zo vaak heen omdat ik me dan toch een aansteller voel. Maar wanneer ik het gevoel heb dat iets echt niet goed zit laat ik het toch liever een keertje extra checken. De huisarts wordt er gelukkig voor betaald.
Heb jij (of andere in dit topic) ook zo'n moeite met (nieuwe) medicijnen innemen? Ik ben altijd zo onwijs bang voor de bijwerkingen dat ik binnen de kortste keren na het innemen een paniekaanval krijg waardoor ik juist denk dat het bijwerkingen zijn. Super vervelend! Ik heb nu een anti allergie pil ingenomen voor de eerste keer. Nu een half uur geleden en er is nog niets ernstigs gebeurd maar je wordt er wel vermoeid/suf van en daar word ik toch ook weer een beetje bang van. Maar dat is ook misschien meer angst/paniekstoornis dan hypochonder.
woensdag 1 april 2015 om 21:27
Hey monochra!
Dat van de huisarts heb je idd een punt als je het niet vertrouwd altijd laten checken! Echter moet je hierbij wel een grens kunnen stellen en zorgen dat je er niet in doorslaat, dit is heel lastig en moeilijk omdat je toch geruststelling wilt, heeft een lange tijd geduurd voordat ik die grens te pakken had. Ja psychologie trekt mij ondanks mijn klachten heel erg aan. Ik studeerde al in deze richting voor de kabouter op bezoek kwam dus ik wil hier graag mee door gaan en vooral niet mijn leven laten beïnvloeden door dit. Ik denk zelf dat ik door de studie ook leer om ermee om te gaan zodat ik later zelf mensen kan helpen.
Over die medicijnen.. Ik heb altijd al een afschuwelijke hekel gehad aan medicijnen een paracetamol innemen doe ik pas als het niet uit te houden is, dit heb ik altijd al gehad. De bijsluiter lezen doe ik pas sinds de kabouter op bezoek is geweest haha! Maar ik begrijp volkomen wat jij bedoeld! Die bijsluiter is er ter informatie maar ik kan hierdoor ook behoorlijk van in paniek raken! Ik lees de bijsluiter nu gewoon niet meer en mocht ik rare klachten krijgen kan ik de bijsluiter er altijd nog bij pakken. Want al die bijwerkingen ja die zal ik dan allemaal wel weer zogenaamd krijgen.. En dan ga je extra op je lichaam letten waardoor je inderdaad dingen voelt ! Heel herkenbaar!
Dat van de huisarts heb je idd een punt als je het niet vertrouwd altijd laten checken! Echter moet je hierbij wel een grens kunnen stellen en zorgen dat je er niet in doorslaat, dit is heel lastig en moeilijk omdat je toch geruststelling wilt, heeft een lange tijd geduurd voordat ik die grens te pakken had. Ja psychologie trekt mij ondanks mijn klachten heel erg aan. Ik studeerde al in deze richting voor de kabouter op bezoek kwam dus ik wil hier graag mee door gaan en vooral niet mijn leven laten beïnvloeden door dit. Ik denk zelf dat ik door de studie ook leer om ermee om te gaan zodat ik later zelf mensen kan helpen.
Over die medicijnen.. Ik heb altijd al een afschuwelijke hekel gehad aan medicijnen een paracetamol innemen doe ik pas als het niet uit te houden is, dit heb ik altijd al gehad. De bijsluiter lezen doe ik pas sinds de kabouter op bezoek is geweest haha! Maar ik begrijp volkomen wat jij bedoeld! Die bijsluiter is er ter informatie maar ik kan hierdoor ook behoorlijk van in paniek raken! Ik lees de bijsluiter nu gewoon niet meer en mocht ik rare klachten krijgen kan ik de bijsluiter er altijd nog bij pakken. Want al die bijwerkingen ja die zal ik dan allemaal wel weer zogenaamd krijgen.. En dan ga je extra op je lichaam letten waardoor je inderdaad dingen voelt ! Heel herkenbaar!
vrijdag 17 juli 2015 om 22:23
Hallo iedereen,
Toevallig dat ik vanavond dacht; hoe gaat het met deze topic....
al zeker een paar jaar niet actief geweest, maar nog zeker hypochondriese gedachtes
Vanmorgen werd ik wat angstig wakker. Ik had een nare droom dat ik met mijn man en zoon op vakantie ging. Ineens verliet ik het vliegtuig voordat deze opsteeg en nam mijn man en kind mee.
Bij het opstijgen van het vliegtuig zagen we het kort erna neerstorten..... ik werd er naar wakker van.
Opeens besefte ik me dat het vandaag een jaar geleden is van mh17....
Ik droom vaak 'levensecht' en kan de angsten dan ook echt voelen in mijn hoofd en lichaam.
Ik moet zeggen dat ik het afgelopen jaar minder angstig ben geweest, af en toe komt de 'angst' opwaaien maar ergens kan ik het iets beter relativeren.
Sinds een paar maanden is bij mijn zoon de diagnose pdd-nos, mcdd en adhd gesteld.
We lopen nu met hem bij een kinderpsychiater. Voornamelijk van de mcdd heeft hij veel last van. Kort uitgelegd wil dit zeggrn dat hij veel angsten heeft, een levendige fantasie en hierdoor soms fantasie en werkelijkheid moeilijk kan scheiden. Zijn angsten beleefd hij intens en voelt hij door zijn hele lichaam. Voor mij was het heel herkenbaar en ik heb hier ook een soort van 'eye opener' door gekregen.
Om zelf veelal angstig te zijn is al vervelend, maar om het nu te zien bij je kind is verschikkelijk. Misschien dat dat ook maakt dat ik mijn eigen angsten iets beter onder controle heb want ik moet er zijn voor mijn zoon en die is mij vele malen belangrijker....
Neemt niet weg dat ik nog steeds mijn angsten heb en voel. Hiervoor krijg ik samen met mijn zoon binnenkort cognitieve therapie voor.
Ik ben benieuwd!!
Toevallig dat ik vanavond dacht; hoe gaat het met deze topic....
al zeker een paar jaar niet actief geweest, maar nog zeker hypochondriese gedachtes
Vanmorgen werd ik wat angstig wakker. Ik had een nare droom dat ik met mijn man en zoon op vakantie ging. Ineens verliet ik het vliegtuig voordat deze opsteeg en nam mijn man en kind mee.
Bij het opstijgen van het vliegtuig zagen we het kort erna neerstorten..... ik werd er naar wakker van.
Opeens besefte ik me dat het vandaag een jaar geleden is van mh17....
Ik droom vaak 'levensecht' en kan de angsten dan ook echt voelen in mijn hoofd en lichaam.
Ik moet zeggen dat ik het afgelopen jaar minder angstig ben geweest, af en toe komt de 'angst' opwaaien maar ergens kan ik het iets beter relativeren.
Sinds een paar maanden is bij mijn zoon de diagnose pdd-nos, mcdd en adhd gesteld.
We lopen nu met hem bij een kinderpsychiater. Voornamelijk van de mcdd heeft hij veel last van. Kort uitgelegd wil dit zeggrn dat hij veel angsten heeft, een levendige fantasie en hierdoor soms fantasie en werkelijkheid moeilijk kan scheiden. Zijn angsten beleefd hij intens en voelt hij door zijn hele lichaam. Voor mij was het heel herkenbaar en ik heb hier ook een soort van 'eye opener' door gekregen.
Om zelf veelal angstig te zijn is al vervelend, maar om het nu te zien bij je kind is verschikkelijk. Misschien dat dat ook maakt dat ik mijn eigen angsten iets beter onder controle heb want ik moet er zijn voor mijn zoon en die is mij vele malen belangrijker....
Neemt niet weg dat ik nog steeds mijn angsten heb en voel. Hiervoor krijg ik samen met mijn zoon binnenkort cognitieve therapie voor.
Ik ben benieuwd!!
vrijdag 9 oktober 2015 om 08:21
Hooi hooi mensen
Ik ben ook bang om heel erg ziek tw worden
Ik had toen ik klein was veel blaasontsteking gehad wat is uitgelopen tot nierbekonsteking
Waardoor ik dus naar het ziekenhuis moest ik was hier denk jaar 5 later toen ik ouderwas kreeg las van doods angst ik durft niet meer naar buiten ik was alleen maar aan het huilen het is wel weer weggegaan maarja nu woon ik dus pas op me zelf en dat is echt ff wennen
Er zijn veel mensen om mij heen die erg ziek zijn of zijn overleden ik rookte maar ben heel erg verkouden geweest ik moest zo erg hoesten dat ik nu dus pijn heb aan me rug dus ik ging ff kijken wat het kon zijn er stond gelijk het word kanker dus ik ben zo erg gaan stressen dat ik gwn 11 kilo kwijt was in 2 weken tijd ik durf niet meer te roken (dat is wel een plus punt )maar tog het wel vervelend dat ik zo gespanen blijf kan ook niet goed slapen word elke keer heel onrustig wakker
Ik ben ook bang om heel erg ziek tw worden
Ik had toen ik klein was veel blaasontsteking gehad wat is uitgelopen tot nierbekonsteking
Waardoor ik dus naar het ziekenhuis moest ik was hier denk jaar 5 later toen ik ouderwas kreeg las van doods angst ik durft niet meer naar buiten ik was alleen maar aan het huilen het is wel weer weggegaan maarja nu woon ik dus pas op me zelf en dat is echt ff wennen
Er zijn veel mensen om mij heen die erg ziek zijn of zijn overleden ik rookte maar ben heel erg verkouden geweest ik moest zo erg hoesten dat ik nu dus pijn heb aan me rug dus ik ging ff kijken wat het kon zijn er stond gelijk het word kanker dus ik ben zo erg gaan stressen dat ik gwn 11 kilo kwijt was in 2 weken tijd ik durf niet meer te roken (dat is wel een plus punt )maar tog het wel vervelend dat ik zo gespanen blijf kan ook niet goed slapen word elke keer heel onrustig wakker
donderdag 19 oktober 2017 om 00:28
hallo
ik ben 23 jaar
toen ik 6 jaar was is mijn mama vermoord voor mijn ogen door papa.
daarna ben ik opgegroeid bij grootouders, geen voldoende eten, geen zorg etc. op mijn 11e bijbaantjes gehad zoals kranten uitdelen, was druk bezig , en zat niet mee met de gebeurtenis van mijn mama, toen het gebeurde ging ik zelfs die week naar school. ging ook naar school. op mijn 18e leerde ik mn man kennen, op slag verliefd, hou super veel van hem. sinds mijn 20e zijn we getrouwd. op 19e kreeg ik diagnose ms. gelukkig de milde vorm ik ben nog heerlijk stabiel. maar sinds ik met mn man woon samen, toen zijn de aanvallen en hypochrondie begonnen. heb ook geen familie omdat ik op mijn 20e mn koffers heb ingepakt en met mijn liefde een nieuwe start heb gemaakt. alleen hoewel ik gelukkig moet zijn geniet ik soms ervan en soms steekt die hypochrondie weer op,super heftig. slik ook antidepressiva 10 mg citalopram. enkel bij hoofdpijn denk ik dat ik iets ernstigs heb, en idd met borsten ook. binnekort misschien een mri scan voor de ms als ik het wil. maar super bang voor de uitslag ofzo. pffffffff de dokter zegt dat alles naar boven KAN komen , omdat ik nu juist eigenlijk rust heb. maarjah sorry voor t lange verhaal.
ik ben 23 jaar
toen ik 6 jaar was is mijn mama vermoord voor mijn ogen door papa.
daarna ben ik opgegroeid bij grootouders, geen voldoende eten, geen zorg etc. op mijn 11e bijbaantjes gehad zoals kranten uitdelen, was druk bezig , en zat niet mee met de gebeurtenis van mijn mama, toen het gebeurde ging ik zelfs die week naar school. ging ook naar school. op mijn 18e leerde ik mn man kennen, op slag verliefd, hou super veel van hem. sinds mijn 20e zijn we getrouwd. op 19e kreeg ik diagnose ms. gelukkig de milde vorm ik ben nog heerlijk stabiel. maar sinds ik met mn man woon samen, toen zijn de aanvallen en hypochrondie begonnen. heb ook geen familie omdat ik op mijn 20e mn koffers heb ingepakt en met mijn liefde een nieuwe start heb gemaakt. alleen hoewel ik gelukkig moet zijn geniet ik soms ervan en soms steekt die hypochrondie weer op,super heftig. slik ook antidepressiva 10 mg citalopram. enkel bij hoofdpijn denk ik dat ik iets ernstigs heb, en idd met borsten ook. binnekort misschien een mri scan voor de ms als ik het wil. maar super bang voor de uitslag ofzo. pffffffff de dokter zegt dat alles naar boven KAN komen , omdat ik nu juist eigenlijk rust heb. maarjah sorry voor t lange verhaal.
