Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang etc... deel 2
vrijdag 11 september 2009 om 10:58
Een nieuw topic, maar ik hoop met de "oude garde" die me door zoveel nare, zware, wanhopige momenten heeft heengetrokken. En die er was toen ik vrolijk was, gek wilde doen, van het leven wilde genieten .
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
dinsdag 2 maart 2010 om 21:39
Ik zit hier ongegeneerd te huilen. Ik hoop zo dat het jou oplucht, onder de douche! Waarom is positief nieuws bij de dokter nooit eens goed nieuws?
Lieve Robo... Ik denk aan je, voor iemand die niks te zeggen heeft, kan ik er nog een hoop uit krijgen. Robo, laat die kanker de kanker krijgen (dank Anita...), laat het een poepie ruiken! Ik denk aan jullie, ik denk aan iedereen die nu aan jou, aan jullie denkt. Als dat allemaal toch eens zou helpen! Ik hoop zó dat het ook maar iets uitmaakt.
Ik hoop dat je de kracht nog een keer kunt opbrengen. En mocht je er doorheen zitten en niet alleen op Ro willen steunen, wij zijn er, hier, maar eventueel ook "in het echt". Schroom niet ook te laten zien wat je nodig hebt.
Cher Ro, j'espére tu as encore le courage et le force pour toi et pour Bo. Il n'est pas facile, et c'est impossible de aider, mais je pense à vous, à Bo et à toi. J'espère qu'elle contribue.
bisous...
Het zal wel verschrikkelijk sentimenteel zijn allemaal, maar dit is wat in me op kwam. Ik hoop dat het goed komt. Ik hoop het zo!
Lieve Robo... Ik denk aan je, voor iemand die niks te zeggen heeft, kan ik er nog een hoop uit krijgen. Robo, laat die kanker de kanker krijgen (dank Anita...), laat het een poepie ruiken! Ik denk aan jullie, ik denk aan iedereen die nu aan jou, aan jullie denkt. Als dat allemaal toch eens zou helpen! Ik hoop zó dat het ook maar iets uitmaakt.
Ik hoop dat je de kracht nog een keer kunt opbrengen. En mocht je er doorheen zitten en niet alleen op Ro willen steunen, wij zijn er, hier, maar eventueel ook "in het echt". Schroom niet ook te laten zien wat je nodig hebt.
Cher Ro, j'espére tu as encore le courage et le force pour toi et pour Bo. Il n'est pas facile, et c'est impossible de aider, mais je pense à vous, à Bo et à toi. J'espère qu'elle contribue.
bisous...
Het zal wel verschrikkelijk sentimenteel zijn allemaal, maar dit is wat in me op kwam. Ik hoop dat het goed komt. Ik hoop het zo!
dinsdag 2 maart 2010 om 21:41
Heel veel sterkte Robo. Weet niets anders te zeggen nadat ik dagenlang gehoopt heb, bijna tegen beter weten in, dat het 'loos alarm' was. Helaas ken jij je lichaam beter dan wie dan ook. Hoop dat je de innerlijke kracht kunt vinden het nieuwe gevecht aan te gaan. Het is zo ontzettend oneerlijk dat jij en je man nu wéér opnieuw door zo'n zware periode heen moeten. Mocht er ook maar iets zijn wat ik voor je kan doen, hoop ik dat je mijn email nog hebt. Anders laat je het hier maar even weten. Heel veel kracht voor de komende tijd, liefs uit het zuiden,
Siensien
Siensien
dinsdag 2 maart 2010 om 21:52
Gedoucht, niet gehuild.
Mijn man zit nog steeds achter de computer, Farmville. Hij heeft mijn profiel daar geoogst en geplant en dat voelt nu als een aardige geste, want weet je, hij trekt het ook niet meer.
Hij verliest zich in de computer en heeft tranen in zijn ogen, dus ja, Zoebie, inderdaad, ik "spaar" hem nu.... wat anders hè?
Gelukkig heb ik mensen, ook al is het "virtueel".
Het nieuws wordt nu wel erg grimmig.
Fuck.
Mijn man zit nog steeds achter de computer, Farmville. Hij heeft mijn profiel daar geoogst en geplant en dat voelt nu als een aardige geste, want weet je, hij trekt het ook niet meer.
Hij verliest zich in de computer en heeft tranen in zijn ogen, dus ja, Zoebie, inderdaad, ik "spaar" hem nu.... wat anders hè?
Gelukkig heb ik mensen, ook al is het "virtueel".
Het nieuws wordt nu wel erg grimmig.
Fuck.
dinsdag 2 maart 2010 om 22:01
Lieverd ik kan het me zo goed voorstellen. Ik zat ook voor mijn pc en zag alleen maar dansende letters van de tranen. Hoe moet dit dan voor jullie zijn als het voor ons al niet te bevatten is.
Het is ook echt klote om dit nu weer te horen.
Meis wat is het gek hé, dat jij nu de sterkste moet zijn. Als je niet zo ver weg woonde kwam ik nu even naar je toe om je even stevig in mijn armen te nemen. Dit moet je eigenlijk helemaal niet in je eentje gaan zitten verwerken.
Gooi het er hier maar uit. Dan ben je het in ieder geval ergens kwijt.
Liefs en
Zoeb
Het is ook echt klote om dit nu weer te horen.
Meis wat is het gek hé, dat jij nu de sterkste moet zijn. Als je niet zo ver weg woonde kwam ik nu even naar je toe om je even stevig in mijn armen te nemen. Dit moet je eigenlijk helemaal niet in je eentje gaan zitten verwerken.
Gooi het er hier maar uit. Dan ben je het in ieder geval ergens kwijt.
Liefs en
Zoeb
dinsdag 2 maart 2010 om 22:16
Weten jullie, ik vertel het ook gewoon maar allemaal.
Ten eerste dus die drie bulten, en dan zijn het dus alleen nog maar de voelbare zichtbare bulten, want waarschijnlijk is het nu écht mis. Overal, dus. Vandaar de scan. Ten tweede de markers, die echt bizar hoog zijn geworden, in een paar wéken verdomme.
En tot slot? Tot slot dat de professor zelf, één van de authoriteiten in Frankrijk op het gebied van erfelijke borstkanker, na vier keer vragen mijn kansen voor 5-jaar-overleven lager inschat dan 10%. En lager dan 5%.
Dus.
Anyway, er is dus gebeurd wat al die jaren in de lucht hing: dit gaat niet meer goedkomen, echt niet.
Na mijn vorige chemo leek het even helemaal OK, maar nu is die fuckziekte terug met 150%. En superagressief, ook gezien de analyse van de biopsies.
Duis ach ja, wat de scan ook gaat zeggen, ik ga gewoon dood aan kanker en niet over 25 jaar maar best wel snel al en zo is het gewoon. Tenzij er een wonder gebeurt, maar daar geloof ik niet meer zo in. Het is nu voor de derde keer in 6 jaar terug en het is klaar.
Voor mij, voor mijn man, voor de artsen, voor iedereen, maar niemand zegt het echt. Ja, kansen van bijna nul, maar dat zijn cijfers weet je?
Ik ga dood hieraan en ik weet het en iedereen weet het en mijn man weet het en Petit weet het ook.
Goed. Nu dus kijken welke chemo, welke kuur, welke behandeling om de zaak te rekken. Maar voor het eerst praat niémand meer over genezen.
Maar over hoe lang nog.
Sorry, ik val jullie lastig hiermee en het is echt TE naar voor woorden, maar dit is het en ik ga het niet meer verzachten want dit is het.
Ten eerste dus die drie bulten, en dan zijn het dus alleen nog maar de voelbare zichtbare bulten, want waarschijnlijk is het nu écht mis. Overal, dus. Vandaar de scan. Ten tweede de markers, die echt bizar hoog zijn geworden, in een paar wéken verdomme.
En tot slot? Tot slot dat de professor zelf, één van de authoriteiten in Frankrijk op het gebied van erfelijke borstkanker, na vier keer vragen mijn kansen voor 5-jaar-overleven lager inschat dan 10%. En lager dan 5%.
Dus.
Anyway, er is dus gebeurd wat al die jaren in de lucht hing: dit gaat niet meer goedkomen, echt niet.
Na mijn vorige chemo leek het even helemaal OK, maar nu is die fuckziekte terug met 150%. En superagressief, ook gezien de analyse van de biopsies.
Duis ach ja, wat de scan ook gaat zeggen, ik ga gewoon dood aan kanker en niet over 25 jaar maar best wel snel al en zo is het gewoon. Tenzij er een wonder gebeurt, maar daar geloof ik niet meer zo in. Het is nu voor de derde keer in 6 jaar terug en het is klaar.
Voor mij, voor mijn man, voor de artsen, voor iedereen, maar niemand zegt het echt. Ja, kansen van bijna nul, maar dat zijn cijfers weet je?
Ik ga dood hieraan en ik weet het en iedereen weet het en mijn man weet het en Petit weet het ook.
Goed. Nu dus kijken welke chemo, welke kuur, welke behandeling om de zaak te rekken. Maar voor het eerst praat niémand meer over genezen.
Maar over hoe lang nog.
Sorry, ik val jullie lastig hiermee en het is echt TE naar voor woorden, maar dit is het en ik ga het niet meer verzachten want dit is het.
dinsdag 2 maart 2010 om 22:20
Lieve Robo,
Las het slechte nieuws net. ***. Heb tranen in m'n ogen. Had zo gehoopt dat het allemaal mee zou vallen en dat je eindelijk een gezonde toekomst tegemoet zou gaan. ***. Ik weet wel dat het niet zinvol is om te zeggen dat het niet eerlijk is, maar ik doe het toch: het is niet eerlijk. ***.
Heel veel sterkte voor jou en Ro.
Las het slechte nieuws net. ***. Heb tranen in m'n ogen. Had zo gehoopt dat het allemaal mee zou vallen en dat je eindelijk een gezonde toekomst tegemoet zou gaan. ***. Ik weet wel dat het niet zinvol is om te zeggen dat het niet eerlijk is, maar ik doe het toch: het is niet eerlijk. ***.
Heel veel sterkte voor jou en Ro.
