Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang etc... deel 2
vrijdag 11 september 2009 om 10:58
Een nieuw topic, maar ik hoop met de "oude garde" die me door zoveel nare, zware, wanhopige momenten heeft heengetrokken. En die er was toen ik vrolijk was, gek wilde doen, van het leven wilde genieten .
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
Ik heb aan mijn eerste topic Ik ben zo bang: is de kanker terug? zoveel gehad, ik heb er zulke lieve en fijne contacten aan overgehouden, ik ben er zo blij mee... ik wens voor dit "deel 2" dat het wederom een plek wordt waar vrouwen met of zonder kanker elkaar kunnen steunen.
Ik ben jullie allemaal dankbaar voor wat geweest is, nu op naar de toekomst!
dinsdag 2 maart 2010 om 22:22
Oooh,Robo.
Wat een vreselijke diagnose.
Je weet dat er zoveel mensen hier en IRL met je meeleven en meevoelen.
Maar aan de andere kant maakt ook niet uit wat iedereen zegt en voelt,jij moet dit verwerken als het al te verwerken valt.
Wat is het toch fucking oneerlijk verdeeld in de wereld.
En je valt NIEMAND hier er mee lastig,toe zeg!
Wat een vreselijke diagnose.
Je weet dat er zoveel mensen hier en IRL met je meeleven en meevoelen.
Maar aan de andere kant maakt ook niet uit wat iedereen zegt en voelt,jij moet dit verwerken als het al te verwerken valt.
Wat is het toch fucking oneerlijk verdeeld in de wereld.
En je valt NIEMAND hier er mee lastig,toe zeg!
dinsdag 2 maart 2010 om 22:24
[quote]hiltje schreef op 02 maart 2010 @ 22:23:
Wou nog een roos plakken aan mijn vorige bericht maar verkeerde knopje.
Anyway: ik bedenk nog dat ik je heel inspirerend vind, ik ken je alleen virtueel van meelezen maar vind je een prachtige vrouw.
Maar daar heb je geen zak aan en ik had trouwens veel liever dat je een inspiratieloze en lelijke vrouw was maar wel lekker 80 werd op de berg in Frankrijk met je lieve man.
Hier! Alsnog die roos:
Wou nog een roos plakken aan mijn vorige bericht maar verkeerde knopje.
Anyway: ik bedenk nog dat ik je heel inspirerend vind, ik ken je alleen virtueel van meelezen maar vind je een prachtige vrouw.
Maar daar heb je geen zak aan en ik had trouwens veel liever dat je een inspiratieloze en lelijke vrouw was maar wel lekker 80 werd op de berg in Frankrijk met je lieve man.
Hier! Alsnog die roos:
dinsdag 2 maart 2010 om 22:28
Robo...zo veel te zeggen, maar ik heb zo weinig woorden. Ik ben diep geraakt door dit nieuws, door jouw post. En wat kan ik meer dan in deze virtuele wereld schrijven dat ik met je meevoel en het zo verschrikkelijk vind. Zo ontzettend verschrikkelijk.
En je valt niemand lastig. Jij bent een steun en inspiratie voor al deze vrouwen hier, iedereen in dit topic wil er voor je zijn. Juist nu.
je bent in mijn gedachten.
En je valt niemand lastig. Jij bent een steun en inspiratie voor al deze vrouwen hier, iedereen in dit topic wil er voor je zijn. Juist nu.
je bent in mijn gedachten.
dinsdag 2 maart 2010 om 22:30
Lieve meid, woorden schieten tekort. Niets, maar dan ook niets wat ik hier neerschrijf zal je verdriet verzachten. Weet dat ik, en met mij héél veel anderen, aan jou en aan je man denk. Hoop dat jullie samen een manier vinden om die moeilijke weg die voor jullie ligt door te komen. Héél veel sterks!
dinsdag 2 maart 2010 om 22:36
Meis wat maakt het ook uit. Gewoon hier neerplempen. Ons hoef je niet te sparen. Wij zijn hier nu alleen voor jou. Om jou bij te staan. Om je te steunen in dit ongelofelijke kut nieuws.
We zijn (ik ben) alleen maar voorzichtig geweest omdat het van jou uit moest komen. Jij moest die keiharde waarheid vertellen.
Misschien lucht het je nu een beetje op. Nu hoef je ook niet bang meer te zijn wat je neerschrijft. Nu kun je al je gevoelens kwijt.
We zijn (ik ben) alleen maar voorzichtig geweest omdat het van jou uit moest komen. Jij moest die keiharde waarheid vertellen.
Misschien lucht het je nu een beetje op. Nu hoef je ook niet bang meer te zijn wat je neerschrijft. Nu kun je al je gevoelens kwijt.
dinsdag 2 maart 2010 om 22:37
dinsdag 2 maart 2010 om 22:39
Lief meisje je kunt niet altijd de sterkste zijn, maar je bent het wel, ik snap wel dat je je nog niet wil/kunt laten gaan, want als de tranen komen houden ze niet meer op. Natuurlijk probeer je Ro te sparen, hij probeert hetzelfde te doen voor jou. Het doet hem vast vreselijk verdriet, je bent zijn allessie en hij wil niet dat je ziet hoe wanhopig hij nu is,vandaar zijn vlucht in het computerspel. Hij heeft je nodig net als wij. Ik zit al sinds ik het gelezen heb verdwaasd op de bank en probeer een nieuw plan te bedenken en manieren hoe ik er voor je zou kunnen zijn. Je weet het ik heb het al aangeboden, als je iemand nodig hebt just call. Spui hier je gedachten, we zijn er hoor.
dinsdag 2 maart 2010 om 22:41
Zovelen die je zó ontzettend veel goeds en moois gunnen en wensen. En dan zo'n f*cking oneerlijke en keiharde uitslag.
God Robo... je hebt zo hard gevochten, je bent zo dapper, en dan dit. Heb zoveel kaarsjes voor je gebrand, in de hoop dat je weer gezond zou worden. De tranen stromen hier alweer. Ik gunde je met heel m'n hart en ziel je gezondheid. Ik vind het zo erg voor je....
Heel, heel veel sterkte voor jou en je man.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 2 maart 2010 om 22:46
quote:Zoebie schreef op 02 maart 2010 @ 22:36:
Jij moest die keiharde waarheid vertellen.
Misschien lucht het je nu een beetje op. Nu hoef je ook niet bang meer te zijn wat je neerschrijft.
Ja.
Precies dat.
Ik kan het niet opbrengen om naar hem toe te gaan en mijn armen om hem heen te slaan en dat is voor het eerst. Ooit in onze relatie.
En wat ik wil? Ik weet het niet, ik ben leeg en vol van verdriet en angst tegelijkertijd en ik wil nog ZOVEEL doen!!
Maar ja.
Jij moest die keiharde waarheid vertellen.
Misschien lucht het je nu een beetje op. Nu hoef je ook niet bang meer te zijn wat je neerschrijft.
Ja.
Precies dat.
Ik kan het niet opbrengen om naar hem toe te gaan en mijn armen om hem heen te slaan en dat is voor het eerst. Ooit in onze relatie.
En wat ik wil? Ik weet het niet, ik ben leeg en vol van verdriet en angst tegelijkertijd en ik wil nog ZOVEEL doen!!
Maar ja.
