Psyche
alle pijlers
Ik geniet nergens meer van
vrijdag 20 oktober 2023 om 20:56
Hoi,
Ik geniet, inmiddels eigenlijk al jaren, vrijwel nergens meer (echt) van.. Mijn leven voelt al heel lang als een soort vlakke brij. Waar ik vroeger kon uitkijken naar vanalles, zoals een afspraak met een vriendin en ik kon genieten van iets leuks (gaan) doen, doe ik dit soort dingen nu vooral 'omdat het hoort /moet'. En om te voorkomen dat ik anders misschien mensen verlies ofzo. Maar als ik dan een afspraak heb geniet ik er dus niet van en vind ik het prima om na een uurtje (of 2) weer weg te gaan (of te mogen kan ik beter zeggen, want zo voelt het..).
Ik heb de afgelopen 10 jaar veel meegemaakt en dat heeft er best ingehakt. Heb daarin ook regelmatig wel steun gemist van mensen om me heen. In die zin voel ik me ook wel teleurgesteld over bepaalde dingen. Ook over hoe bepaalde dingen in mijn leven zijn gelopen. En daarnaast voel ik me ook nog altijd onzeker over mezelf. Vind mezelf bijv. niet assertief genoeg, ik ben teveel een pleaser vind ik. Ik pas me vaak aan. Mijn zelfbeeld is ook niet erg positief. Ik word (daardoor?) naar mijn idee vaak niet gezien.
'Op papier' heb ik alles wel voor elkaar. Maar ook daar voel ik me niet echt tevreden over. Laat staan dat ik trots ben op mezelf.
Pfff dit klinkt misschien wel als een enorme klaagzang als ik het zo allemaal opschrijf.. Misschien vinden sommigen van jullie dit ook wel gezeur.. Maar ik voel het nou eenmaal zo en ik mis het zo om te voelen, te genieten.. ! Ik zit ook in de overgang. Maar zou ik daarom al zoo lang niet meer kunnen genieten ? Of zou het mijn auto immuun (schildklier) ziekte zijn waardoor ik zo vlak geworden ben... ?
Ik kom er niet uit.. Iemand hier die iets herkent ? En die wel weer van het leven is gaan genieten.. ?
Ik geniet, inmiddels eigenlijk al jaren, vrijwel nergens meer (echt) van.. Mijn leven voelt al heel lang als een soort vlakke brij. Waar ik vroeger kon uitkijken naar vanalles, zoals een afspraak met een vriendin en ik kon genieten van iets leuks (gaan) doen, doe ik dit soort dingen nu vooral 'omdat het hoort /moet'. En om te voorkomen dat ik anders misschien mensen verlies ofzo. Maar als ik dan een afspraak heb geniet ik er dus niet van en vind ik het prima om na een uurtje (of 2) weer weg te gaan (of te mogen kan ik beter zeggen, want zo voelt het..).
Ik heb de afgelopen 10 jaar veel meegemaakt en dat heeft er best ingehakt. Heb daarin ook regelmatig wel steun gemist van mensen om me heen. In die zin voel ik me ook wel teleurgesteld over bepaalde dingen. Ook over hoe bepaalde dingen in mijn leven zijn gelopen. En daarnaast voel ik me ook nog altijd onzeker over mezelf. Vind mezelf bijv. niet assertief genoeg, ik ben teveel een pleaser vind ik. Ik pas me vaak aan. Mijn zelfbeeld is ook niet erg positief. Ik word (daardoor?) naar mijn idee vaak niet gezien.
'Op papier' heb ik alles wel voor elkaar. Maar ook daar voel ik me niet echt tevreden over. Laat staan dat ik trots ben op mezelf.
Pfff dit klinkt misschien wel als een enorme klaagzang als ik het zo allemaal opschrijf.. Misschien vinden sommigen van jullie dit ook wel gezeur.. Maar ik voel het nou eenmaal zo en ik mis het zo om te voelen, te genieten.. ! Ik zit ook in de overgang. Maar zou ik daarom al zoo lang niet meer kunnen genieten ? Of zou het mijn auto immuun (schildklier) ziekte zijn waardoor ik zo vlak geworden ben... ?
Ik kom er niet uit.. Iemand hier die iets herkent ? En die wel weer van het leven is gaan genieten.. ?
vrijdag 20 oktober 2023 om 22:20
vrijdag 20 oktober 2023 om 22:26
Ik denk ook niet dat het alleen de overgang is. Maar de overgang speelt misschien wel een rol.Sierlijk schreef: ↑20-10-2023 22:20Gooi niet alles op de overgang. Ik weet dat het een stokpaardje is van veel mensen, maar er kunnen tig oorzaken zijn voor wat jij ervaart. Bij alles denken dat de oorzaak de overgang is, maakt ook dat je andere mogelijkheden minder gauw gaat onderzoeken. Neem jezelf serieus en zoek hulp.
Maar dank voor je advies, ben het ook wel met je eens dat ik dit serieus moet nemen
vrijdag 20 oktober 2023 om 23:09
Misschien ook juist een thrillseeking activiteit ondernemen. Een adrenalinerush kan ook een impasse doorbreken.
vrijdag 20 oktober 2023 om 23:16
Herkenbaar hoor..
Bij mij is het een combinatie van ook hormonen, jarenlange depressies, angstklachten, wat mentaal ook echt iets met je doet en was/ben ook vaak gefrustreerd over dat ik ook zo graag weer wil genieten, gelukkig wil zijn, het weer wil voelen, meer voor mezelf willen etc.
Maar ik ben er ook achter dat het willen forceren alleen maar averechts werkt.
Ik probeer de laatste tijd juist vaker nee te zeggen en meer te luisteren naar wat ik wil/waar ik behoefte aan heb en merk echt wel weer kleine momentjes van positieve energie.
Ik merk het vooral op de sportschool, daar voel ik me echt gezien, heb daar leuke contacten en het voelt goed om aan lichaam en geest te werken.
Drukke omgevingen/verjaardagen/feestjes probeer ik zoveel mogelijk te vermijden want ik weet dat ik dan teveel moet inleveren op mijn eigen leven en heb al zo weinig energie, het levert me teveel stress op en dat wil ik momenteel gewoon niet.
Ga dan liever op tijd naar bed en de volgende ochtend naar een yoga les bijvoorbeeld.
Soms voelt het wel eenzaam maar ik merkte de laatste tijd dat als ik wél iets deed wat teveel energie kostte of als ik me teveel liet leiden door wat anderen dachten dat goed voor me was ik me daarna ook niet happy voelde.
Het is een proces maar ik merk wel weer steeds meer waar ik blij van word en merk ook door juist niet te forceren mensen ook weer anders op me reageren omdat ik toch weer momentjes heb dat ik me weer vaker mezelf voel, mijn sociale grappige kant komt dan weer meer naar voren en ben dan ook opener, daardoor weer beter contact met mensen
Misschien heb je er iets aan en kun je zoals anderen hier ook zeiden eerst kijken naar de dingen, hoe klein misschien ook die je blij maken ipv 'ik moet weer kunnen genieten'
Liever niet quoten trouwens, misschien te herkenbaar.
Bij mij is het een combinatie van ook hormonen, jarenlange depressies, angstklachten, wat mentaal ook echt iets met je doet en was/ben ook vaak gefrustreerd over dat ik ook zo graag weer wil genieten, gelukkig wil zijn, het weer wil voelen, meer voor mezelf willen etc.
Maar ik ben er ook achter dat het willen forceren alleen maar averechts werkt.
Ik probeer de laatste tijd juist vaker nee te zeggen en meer te luisteren naar wat ik wil/waar ik behoefte aan heb en merk echt wel weer kleine momentjes van positieve energie.
Ik merk het vooral op de sportschool, daar voel ik me echt gezien, heb daar leuke contacten en het voelt goed om aan lichaam en geest te werken.
Drukke omgevingen/verjaardagen/feestjes probeer ik zoveel mogelijk te vermijden want ik weet dat ik dan teveel moet inleveren op mijn eigen leven en heb al zo weinig energie, het levert me teveel stress op en dat wil ik momenteel gewoon niet.
Ga dan liever op tijd naar bed en de volgende ochtend naar een yoga les bijvoorbeeld.
Soms voelt het wel eenzaam maar ik merkte de laatste tijd dat als ik wél iets deed wat teveel energie kostte of als ik me teveel liet leiden door wat anderen dachten dat goed voor me was ik me daarna ook niet happy voelde.
Het is een proces maar ik merk wel weer steeds meer waar ik blij van word en merk ook door juist niet te forceren mensen ook weer anders op me reageren omdat ik toch weer momentjes heb dat ik me weer vaker mezelf voel, mijn sociale grappige kant komt dan weer meer naar voren en ben dan ook opener, daardoor weer beter contact met mensen
Misschien heb je er iets aan en kun je zoals anderen hier ook zeiden eerst kijken naar de dingen, hoe klein misschien ook die je blij maken ipv 'ik moet weer kunnen genieten'
Liever niet quoten trouwens, misschien te herkenbaar.
vrijdag 20 oktober 2023 om 23:44
Dank voor je reactie yesss. Ik herken veel van wat je schrijft. Ik ben ook bekend met angstklachten en in hef verleden ook al eens flink sombere periodes meegemaakt. Wat je zegt, dat put je uit. En de combinatie met ouder worden/overgang helpt dan zeker niet mee.
Wat fijn dat je goede ervaringen hebt met de sportschool , daar positieve momenten beleeft. Ik denk dat ik mijn yoga ook weer ga oppakken. Heb een tijdje yin yoga gedaan, dat deed mij goed. En ik denk er ook over om eens een kerkdienst (bij een tolerante, vrije kerk dan want ik ben allergisch voor strenge, intolerante kerkelijke gemeentes) oid te bezoeken. Misschien dat mij dat meer een gevoel van zingeving , of misschien iets van saamhorigheid, een groepsgevoel kan geven oid. .
Wat fijn dat je goede ervaringen hebt met de sportschool , daar positieve momenten beleeft. Ik denk dat ik mijn yoga ook weer ga oppakken. Heb een tijdje yin yoga gedaan, dat deed mij goed. En ik denk er ook over om eens een kerkdienst (bij een tolerante, vrije kerk dan want ik ben allergisch voor strenge, intolerante kerkelijke gemeentes) oid te bezoeken. Misschien dat mij dat meer een gevoel van zingeving , of misschien iets van saamhorigheid, een groepsgevoel kan geven oid. .
zaterdag 21 oktober 2023 om 00:00
Vriendin van me had een soortgelijk verhaal. Ze bleek flink vitamine D tekort te hebben. Tachtig is prachtig, als het om de waarde gaat.
zaterdag 21 oktober 2023 om 00:09
zaterdag 21 oktober 2023 om 01:36
zaterdag 21 oktober 2023 om 04:24
zaterdag 21 oktober 2023 om 07:38
Ik vind dit wel een heel goede, een waar ik niet zozeer bewust over heb nagedacht, maar meer als conclusie " ik ben de zorgmodus wel een beetje klaar " " Is dit het?, en ik ben inderdaad meer voor mezelf gaan doen, mijn kinderen zijn op een na volwassen, dus die ruimte is er.LuciFee2023 schreef: ↑20-10-2023 21:26Gemiddeld duurt de overgang tien jaar.
En dan nog, is het de overgang of zorgt de overgang misschien wel voor het besef dat je niet meer puur voor anderen wil leven?
Dat je gewoon moe bent tegen die tijd en dat je door de klachten en moeheid beseft, ik wil dit niet meer, ik ga de boel anders inrichten. Meer mijn kant uit qua behoeftes?
En dan kom je op een punt, met de vraag " wat vind ik ook alweer echt leuk om te doen "
En dat zijn althans voor mij, andere dingen dan die ik de afgelopen jaren deed.
Neemt in mijn geval niet weg dat ik meteen het licht zag of zie hoor.
Want op het moment zit ik ook een beetje in mineur, en probeer ik mezelf opnieuw uit te vinden.
To, misschien is het een idee om te kijken naar wat je leuk vindt.
Teveel sociale dingen maken je niet blij, (snap ik) is het een idee om te onderzoeken wat je wel leuk vindt?
Ik kwam erachter dat ik juist dingen alleen doen heel fijn vindt.
Dagje sauna, dagje naar een onbekende stad, museumpje pakken, ergens lunchen.
Ik heb het lezen weer maximaal opgepakt.
Bovenstaand werden mijn rust momenten, alleen, alleen met mijn gedachten, met niemand rekening houden.
Ik kom extravert over, maar eigenlijk ben ik een enorme introvert.
Maar door altijd aan te staan ( als ouder logisch) sijpelde alle energie weg.
Ik was en ben ergens nog steeds, zoekende naar wat ik leuk vind en waar ik naar uit kan kijken.
Voor mij werd het een museumkaart en een NS flex abonnement en een E-reader (prima combi ook)
Heb het ook in schilderen op nummer voor volwassenen gezocht, heeft wel een tijdje voor ontspanning gezorgd.
Puzzelen ( niet mijn ding) heb overwogen om een pakket te kopen om zo een miniatuur huisje/winkeltje te maken.
Maar ik wil iets met een doel, en schilderen/puzzelen knustselen is het voor mij niet, ik zou het gemaakte nergens neerzetten of ophangen.
Geen idee of je hier iets mee kan hoor.
Ik had het idee dat ik mezelf gewoon een beetje opnieuw moest gaan uitvinden.
Ik slik overigens nog steeds de pil (zonder stopweek) en ik ben een aantal maanden geleden begonnen aan " Hormoonbalans " van de Rode Pilaren.
En ik moet zeggen, ik merkte best snel verschil, mijn vriend overigens ook.
Het haalt bij mij de scherpe randjes weg, het is puur natuur.
Twee soorten tabletten met een samenstelling die voor overdag goed is en een tablet die je in de avond inneemt.
Voor mij was het een gevalletje " baat het niet, schaadt het niet
ladylola2022 wijzigde dit bericht op 21-10-2023 07:48
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
9.07% gewijzigd
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zaterdag 21 oktober 2023 om 16:22
Ladylola2022 schreef: ↑21-10-2023 07:38Ik vind dit wel een heel goede, een waar ik niet zozeer bewust over heb nagedacht, maar meer als conclusie " ik ben de zorgmodus wel een beetje klaar " " Is dit het?, en ik ben inderdaad meer voor mezelf gaan doen, mijn kinderen zijn op een na volwassen, dus die ruimte is er.
En dan kom je op een punt, met de vraag " wat vind ik ook alweer echt leuk om te doen "
En dat zijn althans voor mij, andere dingen dan die ik de afgelopen jaren deed.
Neemt in mijn geval niet weg dat ik meteen het licht zag of zie hoor.
Want op het moment zit ik ook een beetje in mineur, en probeer ik mezelf opnieuw uit te vinden.
To, misschien is het een idee om te kijken naar wat je leuk vindt.
Teveel sociale dingen maken je niet blij, (snap ik) is het een idee om te onderzoeken wat je wel leuk vindt?
Ik kwam erachter dat ik juist dingen alleen doen heel fijn vindt.
Dagje sauna, dagje naar een onbekende stad, museumpje pakken, ergens lunchen.
Ik heb het lezen weer maximaal opgepakt.
Bovenstaand werden mijn rust momenten, alleen, alleen met mijn gedachten, met niemand rekening houden.
Ik kom extravert over, maar eigenlijk ben ik een enorme introvert.
Maar door altijd aan te staan ( als ouder logisch) sijpelde alle energie weg.
Ik was en ben ergens nog steeds, zoekende naar wat ik leuk vind en waar ik naar uit kan kijken.
Voor mij werd het een museumkaart en een NS flex abonnement en een E-reader (prima combi ook)
Heb het ook in schilderen op nummer voor volwassenen gezocht, heeft wel een tijdje voor ontspanning gezorgd.
Puzzelen ( niet mijn ding) heb overwogen om een pakket te kopen om zo een miniatuur huisje/winkeltje te maken.
Maar ik wil iets met een doel, en schilderen/puzzelen knustselen is het voor mij niet, ik zou het gemaakte nergens neerzetten of ophangen.
Geen idee of je hier iets mee kan hoor.
Ik had het idee dat ik mezelf gewoon een beetje opnieuw moest gaan uitvinden.
Ik slik overigens nog steeds de pil (zonder stopweek) en ik ben een aantal maanden geleden begonnen aan " Hormoonbalans " van de Rode Pilaren.
En ik moet zeggen, ik merkte best snel verschil, mijn vriend overigens ook.
Het haalt bij mij de scherpe randjes weg, het is puur natuur.
Twee soorten tabletten met een samenstelling die voor overdag goed is en een tablet die je in de avond inneemt.
Voor mij was het een gevalletje " baat het niet, schaadt het niet
Dat is denk ik ook een beetje wat ik nu moet gaan onderzoeken.. wat vind ík leuk, waar heb ík behoefte aan..? Ik heb me de afgelopen jaren ook vooral op anderen (gezin met name) gericht en ben mezelf een beetje kwijt geraakt lijkt het. .
zaterdag 21 oktober 2023 om 16:24
Hopelijk ga je verbetering merken door de hormoontherapie. En ik vind je reactie sowieso zinvol hoorWaterflesje schreef: ↑21-10-2023 00:09Ik herken het (ook in de overgang en bekend met somberheid en een postnatale depressie) en heb even geen tips voor je. Ik ben gestart met een hormoonkuur en dat helpt wel met slapen zodat ik meer energie heb overdag.
Ik volg graag en hoop binnenkort wat meer zinvols te schrijven.
zaterdag 21 oktober 2023 om 16:34
Tegen de tijd dat je je realiseert dat het wel eens de overgang kan zijn, ben je vaak wel al een paar jaar verder
Ik zeg natuurlijk niet dat alles dé overgang is, maar het zijn wel bekende issues voor vrouwen in de overgang. De fb-groep die hier genoemd wordt is echt een bad vol informatie en ervaringsdeskundigen hoor!
zaterdag 21 oktober 2023 om 16:54
Hoe gaat het met je energieniveau? Je benoemt nogal wat dingen die daar impact op kunnen hebben. Langdurige vermoeidheid heeft ook impact op je stemming.
Wat jij beschrijft krijg ik als ik (langdurig) verminderde energie heb, in mijn geval door een chronische aandoening. Ik ervaar dan aan bijna niks meer écht plezier, het is me echt om het even. Ik moet me altijd ergens overheen zetten als ik iets ga doen (wat dan ook). Het liefste lig ik gewoon te vegeteren in bed haha, maar ja daar wordt het leven ook niet beter van… Ik zou mezelf dan niet depressief noemen, want ik voel me niet persé rot maar wel lusteloos met een gebrek aan levensvreugde. Toen ik mijn diagnose nog niet had dacht ik dat ik mentaal in de knoop zat, maar ik had ook fysieke klachten en daar bleek de oorzaak te liggen. Mijn vermoeidheid merkte ik toen al bijna niet meer op omdat ik er al jaren mee (door)leefde. Als mijn ziekte onder controle is krijg ik mijn energie en plezier ook weer terug. Wat in vermoeide periodes wel helpt is voldoende rust nemen, niet té vaak mezelf pushen, zodat ik ook af en toe weer wat energie opbouw om me een paar dagen wat beter te voelen.
Wat jij beschrijft krijg ik als ik (langdurig) verminderde energie heb, in mijn geval door een chronische aandoening. Ik ervaar dan aan bijna niks meer écht plezier, het is me echt om het even. Ik moet me altijd ergens overheen zetten als ik iets ga doen (wat dan ook). Het liefste lig ik gewoon te vegeteren in bed haha, maar ja daar wordt het leven ook niet beter van… Ik zou mezelf dan niet depressief noemen, want ik voel me niet persé rot maar wel lusteloos met een gebrek aan levensvreugde. Toen ik mijn diagnose nog niet had dacht ik dat ik mentaal in de knoop zat, maar ik had ook fysieke klachten en daar bleek de oorzaak te liggen. Mijn vermoeidheid merkte ik toen al bijna niet meer op omdat ik er al jaren mee (door)leefde. Als mijn ziekte onder controle is krijg ik mijn energie en plezier ook weer terug. Wat in vermoeide periodes wel helpt is voldoende rust nemen, niet té vaak mezelf pushen, zodat ik ook af en toe weer wat energie opbouw om me een paar dagen wat beter te voelen.
zaterdag 21 oktober 2023 om 16:57
Ja precies dit inderdaad..H73 schreef: ↑20-10-2023 23:44Dank voor je reactie yesss. Ik herken veel van wat je schrijft. Ik ben ook bekend met angstklachten en in hef verleden ook al eens flink sombere periodes meegemaakt. Wat je zegt, dat put je uit. En de combinatie met ouder worden/overgang helpt dan zeker niet mee.
Wat fijn dat je goede ervaringen hebt met de sportschool , daar positieve momenten beleeft. Ik denk dat ik mijn yoga ook weer ga oppakken. Heb een tijdje yin yoga gedaan, dat deed mij goed. En ik denk er ook over om eens een kerkdienst (bij een tolerante, vrije kerk dan want ik ben allergisch voor strenge, intolerante kerkelijke gemeentes) oid te bezoeken. Misschien dat mij dat meer een gevoel van zingeving , of misschien iets van saamhorigheid, een groepsgevoel kan geven oid. .
Het is gewoon vermoeiend en daardoor zie ik ook al jaren dingen voor anderen gebeuren wat bij mij dan niet 'lukt' vaak ook huilbuien en heb ook geen partner dus dan moet je jezelf ook maar overeind blijven houden.
Dat is gewoon best wel pittig met vlagen. Maar dingen forceren werkt bij mij gewoon niet, heb net als Lady Lola vooral ook dat ik dingen alleen doen vooral heerlijk vind en daar behoefte aan heb.
Gewoon al het nergens rekening mee hoeven houden, geen 'gezeur' van anderen
Vind het soms ook lastig om altijd maar empatisch en geïnteresseerd te zijn terwijl ik zelf echt moeite heb mijn hoofd boven water te houden.
(Dan heb ik het trouwens ook echt over mensen die vooral met zichzelf bezig zijn waar ik weinig steun aan heb, dat trekt me echt helemaal leeg en kan ik gewoon niet meer zo goed opbrengen)
Ik ga dan liever in mijn eentje wandelen, sporten, winkelen etc.
Ben ook altijd een enorme pleaser geweest en probeer wel meer te kijken naar wat ik wil en naar mijn lichaam te luisteren.
Had vandaag eigenlijk een verjaardag maar heb dus nee gezegd en nu zit ik heerlijk met een kop thee een Kerstfilm te kijken, vanmiddag nog een dutje gedaan
Moet er ook echt niet aan dénken, pfff.
En vandaag rust betekent morgen ruimte en energie om te wandelen of sporten en iets doen waar ík blij van word. Als ik wél was gegaan betekent morgen een gare dag, sportsessie kan ik dan sowieso al skippen en die vermoeidheid neem ik mee naar volgende week.
Maar nogmaal het is een proces en ik heb nog een lange weg te gaan, voel me ook echt vaak niet happy maar dit zijn toch kleine stapjes
zaterdag 21 oktober 2023 om 16:59
zaterdag 21 oktober 2023 om 17:54
Dank voor je reactie.ollie-ollie schreef: ↑21-10-2023 16:54Hoe gaat het met je energieniveau? Je benoemt nogal wat dingen die daar impact op kunnen hebben. Langdurige vermoeidheid heeft ook impact op je stemming.
Wat jij beschrijft krijg ik als ik (langdurig) verminderde energie heb, in mijn geval door een chronische aandoening. Ik ervaar dan aan bijna niks meer écht plezier, het is me echt om het even. Ik moet me altijd ergens overheen zetten als ik iets ga doen (wat dan ook). Het liefste lig ik gewoon te vegeteren in bed haha, maar ja daar wordt het leven ook niet beter van… Ik zou mezelf dan niet depressief noemen, want ik voel me niet persé rot maar wel lusteloos met een gebrek aan levensvreugde. Toen ik mijn diagnose nog niet had dacht ik dat ik mentaal in de knoop zat, maar ik had ook fysieke klachten en daar bleek de oorzaak te liggen. Mijn vermoeidheid merkte ik toen al bijna niet meer op omdat ik er al jaren mee (door)leefde. Als mijn ziekte onder controle is krijg ik mijn energie en plezier ook weer terug. Wat in vermoeide periodes wel helpt is voldoende rust nemen, niet té vaak mezelf pushen, zodat ik ook af en toe weer wat energie opbouw om me een paar dagen wat beter te voelen.
Mijn energie niveau wisselt ook heel erg. Sinds ik die auto immuunziekte (tav schildklier) heb voel ik me veel vaker moe. En ik heb sindsdien ook wat andere (vage) klachten, oa 'brainfog' en tinnitus. Dat helpt ook niet echt mee.
Misschien heeft deze aandoening wel meer impact op mij dan ik denk. , zo denk ik wel eens. Vind t ook lastig om te accepteren dat ik me minder goed voel dan vroeger, toen ik deze aandoening nog niet had.
Het klinkt alsof jouw ziekte veel impact op je leven heeft. Lijkt me pittig !
zaterdag 21 oktober 2023 om 17:59
Goed yesss dat je voor jezelf kiest en lekker met een film op de bank zit 
En idd mensen die het de hele tijd over zichzelf hebben daar ben ik ook steeds meer klaar mee. Ben wat dat betreft al heel vaak over m'n grenzen gegaan, wil nu echt meer voor mezelf kiezen. Dus idd (meer) omgaan met mensen die energie geven ipv nemen en bij wie je (ook) terecht kan voor steun .
En idd mensen die het de hele tijd over zichzelf hebben daar ben ik ook steeds meer klaar mee. Ben wat dat betreft al heel vaak over m'n grenzen gegaan, wil nu echt meer voor mezelf kiezen. Dus idd (meer) omgaan met mensen die energie geven ipv nemen en bij wie je (ook) terecht kan voor steun .
zondag 22 oktober 2023 om 10:48
ollie-ollie schreef: ↑21-10-2023 16:54Hoe gaat het met je energieniveau? Je benoemt nogal wat dingen die daar impact op kunnen hebben. Langdurige vermoeidheid heeft ook impact op je stemming.
Wat jij beschrijft krijg ik als ik (langdurig) verminderde energie heb, in mijn geval door een chronische aandoening. Ik ervaar dan aan bijna niks meer écht plezier, het is me echt om het even. Ik moet me altijd ergens overheen zetten als ik iets ga doen (wat dan ook). Het liefste lig ik gewoon te vegeteren in bed haha, maar ja daar wordt het leven ook niet beter van… Ik zou mezelf dan niet depressief noemen, want ik voel me niet persé rot maar wel lusteloos met een gebrek aan levensvreugde. Toen ik mijn diagnose nog niet had dacht ik dat ik mentaal in de knoop zat, maar ik had ook fysieke klachten en daar bleek de oorzaak te liggen. Mijn vermoeidheid merkte ik toen al bijna niet meer op omdat ik er al jaren mee (door)leefde. Als mijn ziekte onder controle is krijg ik mijn energie en plezier ook weer terug. Wat in vermoeide periodes wel helpt is voldoende rust nemen, niet té vaak mezelf pushen, zodat ik ook af en toe weer wat energie opbouw om me een paar dagen wat beter te voelen.
Mag ik je een PB sturen Ollie Ollie ?
zondag 22 oktober 2023 om 11:48
zondag 22 oktober 2023 om 13:44
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
