Ik kan me niet focussen als er nog iets gaat gebeuren

VGM1980 schreef: ↑

18-11-2022 12:21

Ik spreek ook het liefst niet bij mij thuis af, maar ga naar anderen. Ik ben altijd stipt op tijd en weet ook wanneer ik weer vertrek.
Onverwachts bezoek of een telefoontje 'ben je thuis want ik rij in de buurt' kan ik ook slecht tegen. Meestal ben ik thuis namelijk wel wat aan het doen en ik vind het rete-irritant als ik alles moet laten vallen voor bezoek. Als bezoek 2 uur is geweest zit ik ook niet meer in de flow om nog verder te gaan met wat ik deed.
Maar ook op een dag dat ik niks doe, en in mn pyjama rondslof en vogelnest op mn kop heb ik totaal geen zin in dat iemand ineens op de stoep staat.

Hier ook zo. Mensen schijnen te denken dat je altijd in de mood bent voor bezoek ofzo.

Fenja schreef: ↑

18-11-2022 10:07

Ook herkenbaar met de telefoontjes. Bang om die dan te missen. Dus het geluid heel hard zetten, steeds kijken of de oproep niet al geweest is, je wel bereik hebt etc.

Met bezorgers ook, dan ben ik bang dat ik niet op tijd de deur open doe ofzo? Dat ik het pakketje mis.. geen idee. Alsof de wereld dan zou vergaan haha. Maar toch het controle hebben / niet kunnen schakelen is denk ik de conclusie van alles.

Dat heb ik dus ook. Zo heb ik ooit een heel belangrijk pakketje gemist. Iets wat geïnstalleerd moest worden waarvoor ik iemand ingehuurd had. Ik heb nog uit het raam geroepen naar de bezorger die al heel snel na het aanbellen wegliep (ik woon in een appartement) maar dat mocht niet baten. Het pakket is vervolgens een week vermist geweest, ik werd een week lang van hot naar her gestuurd en ben de hele stad door gefietst.
Nou ja, sindsdien wil ik gewoon thuis zijn als er iets komt om bij het aanbellen snel naar de deur te sprinten. Als ze het bij buren brengen dan ben je ook weer afhankelijk van wanneer die thuis zijn.

Gelukkig bestel ik niet vaak wat. En het liefst laat ik het dan ook meteen naar een afhaalpunt brengen.

Veel te herkenbaar dan me lief is. Ik voel met je mee, en heb besloten de frustratie eens op te schrijven.

Met pakketjes (of bezoekers zoals bij jou) die geen vaste tijd hebben, sta ik altijd op "alert" en kan ik het niet naar de achtergrond schuiven om me volledig op een andere taak te richten, tot het pakketje er is. Met afspraken op vaste tijden ben ik de ochtend van de afspraak een soort van immobiel. Ik kan niet de rust vinden om iets anders te doen, dus verspil ik m'n tijd.... terwijl ik wel gewoon andere verplichtingen heb.

Ik kan alleen dingen doen waarvan ik weet dat ze niet langer gaan duren dan een vooraf bepaalde tijd. Als ik bijv. om 11u een afspraak heb en 9u uit bed kom, kan ik met genoeg wilskracht yoga doen met een video die bijv. 15 min duurt. Maar "gewoon even sporten" of studeren heeft geen bepaalde tijdsduur en zou kunnen uitlopen, dus dan doe ik het niet tot na de afspraak... blijkbaar. Geen idee hoe dat werkt en waarom nou.

En zelfs met zo'n 15 minuten durende video: als ik me dan ook nog moet wassen daarna en ontbijten, en lunch moet maken om mee te nemen, dan voel ik me meteen alsof het teveel wordt. Ik weet namelijk niet hoe lang alles gaat duren en of ik het allemaal wel red, en wat ik dan eerst moet doen... dus ik doe uiteindelijk de helft niet

Eindresultaat: ik blijf in bed liggen tot ik me alleen nog snel kan wassen en een reep ontbijtkoek kan pakken en naar de bus kan hollen voor die afspraak. Of ik nou 8u wakker word of 10u. En als ik dan zie hoe snel dat ging, denk ik "K*t, je had gewoon x of y kunnen doen in plaats van te lopen lummelen tot 30 minuten voor de afspraak".

Het lijkt wel alsof ik iemand nodig zou hebben om me precies te vertellen "oké, nu maak je ontbijt" en dan "oké, nu ga je je wassen" en ik doe dat dan allemaal gewoon, zonder zelf ook maar één keer op de klok te kijken. En dat dan tot alles wat ik moet doen gedaan is, en ik uit kan rusten aan het eind van de dag. Ik snap echt niet waarom het zo'n probleem is, en toch lukt het nooit.

Ik doe eigenlijk bijna niks in m'n leven op het moment, ik schrijf alleen mijn scriptie. En toch schiet het niet op, heb ik weinig productieve uren in een dag, rust ik nooit uit en heb "geen tijd" voor mijn hobby's. Heel klote, de enige oplossing lijkt wel geen ambitieuze dingen zoals die studie te doen, laat staan een bijbaantje ernaast nemen, en maar zo min mogelijk afspraken hebben zodat ik toch nog wát gedaan krijg... maar ja, daar word ik eigenlijk niet blij van

LuciFee2022 schreef: ↑

17-11-2022 19:19

Ja heel erg, bij mij is ws door adhd, dat blijkt bij veel mensen met adhd/add een heel erg vaak voorkomend ding te zijn.

Dit, alleen zonder het waarschijnlijke. Heb er ook het schurft aan als een pakketbezorger aangeeft "We komen tussen 11.00 en 18.00". Dan is mijn hele dag naar de vaantjes want ik zit constant op hete kolen en ga dan dus ook geen boodschappen doen oid. Vreselijk. Al helemaal als zo'n lambal dan ook nog een briefje door de bus propt met "Helaas, we hebben u gemist!"
HOEZO!?

Zo herkenbaar, ik heb het vooral met belangrijke gesprekken.
Ik kan dagen van te voren een gesprek in mijn hoofd al maken, dan komt de dag van de afspraak en ben ik er tot minuten vooraf nog mee bezig.

Dan ben ik vervolgens nog een aantal dagen met dat gesprek bezig, tot ik uitsluitsel heb. (vb sollicitatiegesprek/functioneringsgesprek, de psycholoog.

Ik heb het ook met een feestdag/verjaardag. Ik heb vier kinderen, en 3 schoonkinderen. Twee wonen er nog thuis. Alles komt altijd hierheen, enorm gezellig, maar het geeft wel een bepaalde onrust.

Gisteren een mooi voorbeeld ( vooral ook mbt loslaten) mijn vriend was er, (wonen niet samen) om een klusje in mijn huis te doen. Mijn jongste zoon was jarig, en ik zou nog wat laatste dingen met mijn dochter gaan halen (vriend kwam donderdag met het idee om dat klusje even te komen doen, hij was de ochtend vrij)
Error, want ik moest best nog veel doen. De AH kwam in de ochtend, ik moest nog wat spullen in de stad halen, en ik had met mijn dochter afgesproken te gaan sporten voor zij ging werken en later op de dag zou ik mijn zoon bij zijn vader ophalen.

Een rete drukke dag, want rond het eten zouden mijn zoon en zijn vriendin komen.

Het sloeg nergens op, mijn vriend had mij niet nodig voor die klus (logisch, maar ik voel me dan een soort van verplicht en beperkt om thuis te blijven.
Onzin, hij was allang blij dat dochter en ik gewoon ons ding gingen doen.

Dochter moest om een X tijd werken, en ik had al om 12.30 in mijn hoofd " we gaan het niet redden en nog sporten zij om 15.30 haar afspraak en ik om 16.30 zoon ophalen. Terwijl ik de klusrommel nog wil opruimen en nog wat versieren voor ik zoon om 16.30 ophaal.

Sporten skippen?

Zo blij dat mijn vriend zei " ga en doe je ding, als ik klaar ben, sluit ik af en ga ik werken" (duhuh waarom voel ik me verplicht om thuis te blijven??)
Dochter zei " mam wij gaan sporten, dan doen we desnoods iets korter dan normaal, maar we gaan wel"

Ik had gewoon nog tijd over na het sporten om de boel hier te doen en zoon op te halen.

Maar in mijn hoofd reken ik de tijd altijd veel te ruim, ik ben ook altijd overal minimaal een kwartier te vroeg.

Daardoor ben ik dus steeds met tijd bezig, en hou ik dus ook steeds kwartiertjes en halfuurtjes over. Die ik achteraf gewoon beter had kunnen besteden.

Ik merk wel dat ik relaxter met afspreek tijd omga. En dat geeft wel rust.
" ik kom tussen 14/14.30" ik ben er dan ook op zijn vroegst 14:00 en ten laatste 14.30 " Dat half uurtje speling geeft me rust. En de ander weet ook waar hij/zij aan toe is.
Plus ik app altijd voor ik weg rij, anderen doen dat andersom ook vaak.

Dat scheelt zoveel qua " wachttijd"

En ja de bezorger " we hebben u gemist " hou op met mij hoor, ik was gewoon thuis.
Als ze al iets door de bus gooien. Even zo vaak hoor je niks, en hebben ze het bij de buren afgegeven, die dan in de avond met je pakket aan de deur staan.
Andersom gebeurt dat ook regelmatig. Dat ik dus met pakketten bij de buren sta " oh ik wist helemaal niet dat ze het bij jou hadden afgegeven"

Mijn buren hebben ook weleens een pakket dat voor mijn deur stond bij hen binnen gezet " ja het stond voor je deur, ik dacht haal het maar binnen, want straks is het weg, en weet jij van niks "

Dank voor de fijne buren, maar waanzin vanuit de postbezorgers.
En daar zit je dan op te wachten.

navyblue schreef: ↑

18-11-2022 08:46

Ik heb dat ook wel eens, maar ben je er niet, dan komt het toch gewoon bij een afhaalpunt te liggen? Dus hoezo gevangen dan?

Ik bedoel, ik begrijp dat ik wel iets te erg nonchalant ben, maar leg je jezelf niet teveel druk op? Het is maar een koerier, die vat dat niet persoonlijk op toch.

Ohh ik denk absoluut niet dat zo'n koerier daar ook maar iets over denkt of vindt hoor!!! Het is meer mijn eigen mentale overload waardoor ik onrustig raak daarvan.

1. Pakket ligt bij de buren en dan moet ik bij buren aanbellen en hopen dat ze thuis zijn. Soms moet je dan meerdere keren aanbellen, omdat ze steeds niet thuis zijn. Ik woon in een complex met +50 buren. Ik heb bijvoorbeeld een keer gehad dat mijn pakket bij iemand lag die veel avond/nachtdiensten draaide en omdat ik overdag werk liepen we elkaar continu mis.

2. Pakket ligt bij één van de vier pakketpunten hier in de buurt. Dan moet ik goed onthouden bij welk pakketpunt het geleverd is, want ik heb ook al regelmatig bij het verkeerde pakketpunt gestaan; ("Huh nee uw pakket is niet geleverd hier"). Bovendien staat er soms op de app dat het pakket daar geleverd is, terwijl het pakket nog helemaal niet geleverd is. Dan moet ik nog een keer terugkomen in de hoop dat het er dan wel ligt. En: Vaak ligt zo'n pakket er maar 6 dagen. Ik zou donderdag een pakket krijgen, maar pakketbezorger stond aan de deur toen ik weg was. En nu ben ik vier dagen niet onder openingstijden van het pakketpunt thuis / in de buurt. Dus moet ik echt niet vergeten om uiterlijk woensdag dat pakket op te halen. Ik vergeet dat soort dingen snel.

3. Soms komen ze ook een andere keer/tijdstip terug. Daar word ik dan weer onrustig van. Het thuis wachten totdat je pakket komt en dan de melding 'We hebben u gemist!' op je telefoon krijgen is ook herkenbaar. Gisteren nog! Volgens de app komen ze nu maandagavond weer. Zo is het al 2x eerder uitgesteld.

Ik heb vandaag een vrije dag en zag net dat twee pakketjes vandaag worden bezorgd ipv morgen. Ik word daar dus meteen onrustig van. Alsof ze mijn bubbel binnendringen. Slaat nergens op eigenlijk. Als het goed is bellen ze niet eens aan, want bij beide aangegeven dat ze het op de afgesproken plek mogen neerleggen.

Hier heeft een bezorger eens een pakket, een kartonnen doos, in de papiercontainer verstopt voor ons... kwamen we per toeval achter net voor hij opgehaald zou worden... dus die rust voelen want plek afgesproken lukt me niet meer grr

Yasminmax schreef: ↑

21-11-2022 01:21

Ohh ik denk absoluut niet dat zo'n koerier daar ook maar iets over denkt of vindt hoor!!! Het is meer mijn eigen mentale overload waardoor ik onrustig raak daarvan.

1. Pakket ligt bij de buren en dan moet ik bij buren aanbellen en hopen dat ze thuis zijn. Soms moet je dan meerdere keren aanbellen, omdat ze steeds niet thuis zijn. Ik woon in een complex met +50 buren. Ik heb bijvoorbeeld een keer gehad dat mijn pakket bij iemand lag die veel avond/nachtdiensten draaide en omdat ik overdag werk liepen we elkaar continu mis.

2. Pakket ligt bij één van de vier pakketpunten hier in de buurt. Dan moet ik goed onthouden bij welk pakketpunt het geleverd is, want ik heb ook al regelmatig bij het verkeerde pakketpunt gestaan; ("Huh nee uw pakket is niet geleverd hier"). Bovendien staat er soms op de app dat het pakket daar geleverd is, terwijl het pakket nog helemaal niet geleverd is. Dan moet ik nog een keer terugkomen in de hoop dat het er dan wel ligt. En: Vaak ligt zo'n pakket er maar 6 dagen. Ik zou donderdag een pakket krijgen, maar pakketbezorger stond aan de deur toen ik weg was. En nu ben ik vier dagen niet onder openingstijden van het pakketpunt thuis / in de buurt. Dus moet ik echt niet vergeten om uiterlijk woensdag dat pakket op te halen. Ik vergeet dat soort dingen snel.

3. Soms komen ze ook een andere keer/tijdstip terug. Daar word ik dan weer onrustig van. Het thuis wachten totdat je pakket komt en dan de melding 'We hebben u gemist!' op je telefoon krijgen is ook herkenbaar. Gisteren nog! Volgens de app komen ze nu maandagavond weer. Zo is het al 2x eerder uitgesteld.

Ik herken al deze dingen enigszins, maar ervaar dat niet als een probleem. Ik heb hier veel meer dan 4 afhaalpunten om me heen, maar als ik het ga ophalen kijk ik gewoon in de apps, dat onthoud ik verder niet. Ik heb van elke koerier de app wel. Te vroeg ben ik nooit, want ik ga er nooit meteen heen.

Bij buren afleveren wil ik inderdaad niet, zo’n gedoe steeds. Ben zelf ook vaak laat thuis, dan wil ik niet meer aanbellen.

Tweede afleverpoging heb ik hier al jaren niet meer meegemaakt, dat doen ze nooit meer hier. Scheelt weer!

Ja, soms zit ik ook krap met max. aantal dagen, maar veel afleverpunten zijn hier gelukkig laat open. Maar heb ook weleens gehad dat iets teruggestuurd werd. Ach ja. Ook geen ramp.

Maar goed, hoe je iets ervaart kun je niets aan doen natuurlijk. Dat is het jammer. Zelf maak ik me pas druk om dingen als het zover is, zelden van tevoren. Dat heeft ook weer zo zijn nadelen, maar met dit soort dingen is het wel ontspannen.

Kimberley87 schreef: ↑

23-11-2022 18:47

De hel:

Ben aan het koken en intussen met een vriend aan het videobellen. Tegelijkertijd word ik steeds gebeld. Na de derde keer bel ik terug, zal wel belangrijk zijn. Zegt diegene: kan ik je zo terugbellen? Oke tot zo.

En nu zit ik te wachten. Zal ik gaan eten? Of zal diegene zo bellen. Ik kan me ook voor mijn kop slaan dat ik niet snel genoeg zei dat het eigenlijk niet kon

Brrr vreselijk van die dingen die door elkaar heen lopen. Ik kan daar ook helemaal de zenuwen van krijgen, zeker rond etenstijd of ' savonds als je net uit wil tunen met een serie. (Nouja elk moment van de dag eigenlijk )

Had gisteren zo'n dag, moest best veel doen en merk dat ik dan al onrustig opsta en er niet veel bij kan hebben en er het liefst al een sneltrein doorheen ga

Ik probeer dan wel rustig te blijven en dat lukte redelijk maar ik zat uiteindelijk helemaal overprikkeld in de bus, had ik een oproep gemist, ik krijg daar dan al de zenuwen van want ik moest daarna nog van alles doen, energie lekte al weg en wilde eigenlijk daarna op de bank en niemand meer spreken.
Vervolgens nog wat berichten pfff daar heb ik nog niet op geantwoord.

Heb morgen nog wat dingen maar daarna even niks, verheug me er nu al op.

Creatieveling schreef: ↑

18-11-2022 14:41

Hier ook zo. Mensen schijnen te denken dat je altijd in de mood bent voor bezoek ofzo.

Ja of altijd bereikbaar zijn, onder het mom van 'je bent toch thuis'
Wil niet zeggen dat je niks te doen hebt of niks anders aan je hoofd kan hebben.

Liv8 schreef: ↑

21-11-2022 10:03

Ik heb vandaag een vrije dag en zag net dat twee pakketjes vandaag worden bezorgd ipv morgen. Ik word daar dus meteen onrustig van. Alsof ze mijn bubbel binnendringen. Slaat nergens op eigenlijk. Als het goed is bellen ze niet eens aan, want bij beide aangegeven dat ze het op de afgesproken plek mogen neerleggen.

Herkenbaar, ik laat het altijd bij een pick up point bezorgen, als dat bij de bestelling niet lukt dan kijk ik altijd of ik het later nog kan wijzigen, altijd weer die opluchting als het kan, dan kun je het zelf beslissen.

Gisteren appte een vriendin "Ben je al vrij? Dan bel ik je ergens vanavond even"

Ik was vrij maar had een planning in m'n hoofd met taken die ik wilde doen. Vroeger zou ik zeggen: "ja hoor, bel maar wanneer het uitkomt, ik ben thuis!"
Maar als ik dat te vaak toezeg kom ik niet tot rust in m'n hoofd, en slaap ik slecht.

Dus ik reageerde met: "Ik kan anders op X dag en Y tijd wel bij je koffie drinken, kun je dan?"

"Ja gezellig!"

Ik rust, en een concreet moment om toch ruimte te hebben voor sociaal contact.

Alles dat jullie schrijven is zo herkenbaar. Ik word vaak kwaad op mijzelf, alsof de wereld alleen om mij draait. In de ochtend aan de koffie kan ik tig keer mijn dag doordenken en hoe lang alles duurt. Wil precies weten op welk tijdstip ik klaar ben met een taak. Zelfs het huishouden wordt op kwartier gepland. Pakketjes laat ik bij voordeur zetten. Ik trek zelfs de deurbel uit. Zie wel op mijn scherm of ze zijn geweest. Bezoek vind ik niet leuk, hooguit in de zomer in de tuin. Ben het liefst alleen of met mijn vriend. Die heeft ook geen zin in bezoek, maar laat onverwacht bezoek wel binnen. Dat verpest mijn hele dag. Als ik vrij heb, wil ik als een zombie thuis klungelen. Ik doe niet open als ik niemand verwacht. Gisteren klopte iemand op het raam, die zag dus licht. Misschien mij ook. Bleef kloppen. Niet open gedaan. Als er iets met iemand is gebeurd zullen ze wel bellen.
Ik snap ook niet, dat mensen mij vaak uitnodigen, terwijl ik meestal zeg dat ik niet kan.

Zeer herkenbaar wat hier geschreven wordt. Zelf adhd.
Heb er geen problemen door en vind het meer een maffe onnodige eigenschap van mezelf. Tegenwoordig spreek ik af dat mensen me appen als ze weg gaan.
Heel soms wordt ik nog verrast door iemand die dan pas appt als die voor de deur staat. Dat vind ik echt heeeeeel irritant. Alsof ik wordt aangerand in mijn eigen tijd. Denk ook dat het voor iemand die het zelf niet kent, niet goed in te voelen is. Net als dat ik het niet goed kan uitleggen.

Heb het niet zo erg met pakketjes. Alleen met afspraken waar ik sociaal moet gaan doen denk ik.

Vraag me nu af of dit ook een reden is waarom ik pas echt bij kan komen als ik helemaal niks hoef op een dag. Echt zonder klok kunnen aanrommelen. En als er spontaan iets komt waar ik zin in heb kan dat prima.

Ik Kees hier mensen die juist erg van de klok zijn en alles op de minuut af duidelijk willen hebben. Dat wil ik helemaal niet. Hou van spontaan op afspraak . Dus een berichtje met “heb je zin zo te lunchen”. Dat kan dan vaak prima. Van te voren geen onrust gehad en ook niet de ellende van een vol geplande agenda.

Interessant die theorie over dat het energie kost om te switchen van taak en/ of concentratie.

Begin dit jaar werd mijn huis gerenoveerd, via de woningbouwvereniging. Hartstikke fijn hoor, kan ik nu zeggen nu het al een tijd achter de rug is.
Maar dit was dus de overtreffende trap van "je ziet ons wel verschijnen".
Het was een periode van meer dan 8 weken waarin op ieder moment een bouwvakker, elektricien, monteur, glaszetter of aannemer voor de deur kon staan. Vanaf half 8 's ochtends. Of dat er ineens weer iemand voor je raam in de woonkamer, op de steiger stond.
Ik heb geprobeerd om afspraken te maken. Maar dat is niet één keer gelukt.
Als er een monteur op donderdag zou verschijnen, dan stond ie op dinsdagmiddag al voor de deur.
Wanneer de aannemer zou bellen (of langskomen) dan belde hij niet. Die vergat sowieso alle afspraken.
Als de glaszetter aan het eind van de ochtend zou komen dan stond hij er om 7.30 uur.
Wanneer een timmerman direct na de lunch terug zou komen om de klus te af te maken, kwam hij een paar uur later. Want er kwam altijd weer een klusje tussendoor.
En dat dus voor een periode van ruim 8 weken.
Ik snap dat een paar straten met woningen renoveren een enorm project is waarbij je afhankelijk bent van materialen, het weer, etcetera. Maar voor mij was dit echt horror.

Serengeti schreef: ↑

24-11-2022 16:53

Begin dit jaar werd mijn huis gerenoveerd, via de woningbouwvereniging. Hartstikke fijn hoor, kan ik nu zeggen nu het al een tijd achter de rug is.
Maar dit was dus de overtreffende trap van "je ziet ons wel verschijnen".
Het was een periode van meer dan 8 weken waarin op ieder moment een bouwvakker, elektricien, monteur, glaszetter of aannemer voor de deur kon staan. Vanaf half 8 's ochtends. Of dat er ineens weer iemand voor je raam in de woonkamer, op de steiger stond.
Ik heb geprobeerd om afspraken te maken. Maar dat is niet één keer gelukt.
Als er een monteur op donderdag zou verschijnen, dan stond ie op dinsdagmiddag al voor de deur.
Wanneer de aannemer zou bellen (of langskomen) dan belde hij niet. Die vergat sowieso alle afspraken.
Als de glaszetter aan het eind van de ochtend zou komen dan stond hij er om 7.30 uur.
Wanneer een timmerman direct na de lunch terug zou komen om de klus te af te maken, kwam hij een paar uur later. Want er kwam altijd weer een klusje tussendoor.
En dat dus voor een periode van ruim 8 weken.
Ik snap dat een paar straten met woningen renoveren een enorm project is waarbij je afhankelijk bent van materialen, het weer, etcetera. Maar voor mij was dit echt horror.

Ik heb bij dat soort lui soms ook wel ‘t idee dat ze gewoon niet willen hoor.. Ik huur maar niet van de woningbouw, maar veel huizen in deze straat zijn wel woningbouw. Mijn verhuurder had geregeld dat mijn huis gelijk door de schilders van de woningbouw gedaan zouden worden, maar wel aangegeven van, ze heeft PTSS ga niet zomaar voor haar raam staan, bel even aan of iets. En ze waren daar ook lang mee bezig want veel huizen, dus eerst alles schuren, dan de ene kleur, dan de volgende kleur etc.

Ik ben er niet trots op maar nadat ze me al twee keer een hartverzakking hadden gegeven door gewoon aan de slag te gaan zonder iets te zeggen, heb ik de derde keer alle spullen uit m’n tuin gehaald en in de steeg gezet. Ik was even onder de douche gaan staan, kom beneden, tref een klusradio aan die vol open staat en allemaal spullen, maar geen schilders. Was even teveel in m’n hoofd, had net naakt over de bovenverdieping gelopen.

Klussende mensen vind ik ook altijd een dingetje. Zelfs als het 1 dag is, laat staan 8 weken.