Psyche
alle pijlers
Ik moet het even kwijt...
donderdag 10 september 2009 om 20:50
Ik hou al 11 jaar een geheim voor me, en vandaag barstte er iets in me! Ik moet het even kwijt, dus alvast bedankt voor het luisterend oor/lezend oog...
Toen ik 12 en later 14 jaar was, heb ik 2 maal een poging tot zelfmoord gedaan. Het is klaarblijkelijk (gelukkig) niet gelukt, maar ik heb het nooit iemand verteld en niemand heeft ooit iets aan mij gemerkt! De laatste tijd merk ik dat het toch ergens aan me vreet, maar ik durf het mijn ouders niet te vertellen. Het is ook al zo lang geleden... Vandaag las ik op internet iets over het onderwerp zelfmoord en daar werd heel hard geroepen dat zelfmoord arrogant was en mensen die zelfmoordgedachtes hebben egoistisch en aanstellers zijn... Toen knapte er iets in mij... Ik heb al die jaren mijn mond gehouden om er maar niemand mee lastig te vallen en op deze website werd ik (en een heleboel andere mensen met mij dus) gewoon keihard uitgemaakt voor arrogante aanstellende aandachtsgeile egoist! Dat kwam gewoon even hard aan... Ik heb het nog steeds niemand verteld, maar ik speel met het idee om eens met een psycholoog te gaan praten. Het gaat nu gelukkig wel goed met mij, maar blijkbaar zitten er dingen die nog niet verwerkt zijn.
Ik wil niet proberen zielig te doen of iets, maar zoals al gezegd ik kon het echt even niet meer verkroppen!!
Toen ik 12 en later 14 jaar was, heb ik 2 maal een poging tot zelfmoord gedaan. Het is klaarblijkelijk (gelukkig) niet gelukt, maar ik heb het nooit iemand verteld en niemand heeft ooit iets aan mij gemerkt! De laatste tijd merk ik dat het toch ergens aan me vreet, maar ik durf het mijn ouders niet te vertellen. Het is ook al zo lang geleden... Vandaag las ik op internet iets over het onderwerp zelfmoord en daar werd heel hard geroepen dat zelfmoord arrogant was en mensen die zelfmoordgedachtes hebben egoistisch en aanstellers zijn... Toen knapte er iets in mij... Ik heb al die jaren mijn mond gehouden om er maar niemand mee lastig te vallen en op deze website werd ik (en een heleboel andere mensen met mij dus) gewoon keihard uitgemaakt voor arrogante aanstellende aandachtsgeile egoist! Dat kwam gewoon even hard aan... Ik heb het nog steeds niemand verteld, maar ik speel met het idee om eens met een psycholoog te gaan praten. Het gaat nu gelukkig wel goed met mij, maar blijkbaar zitten er dingen die nog niet verwerkt zijn.
Ik wil niet proberen zielig te doen of iets, maar zoals al gezegd ik kon het echt even niet meer verkroppen!!
donderdag 10 september 2009 om 21:28
quote:ninon schreef op 10 september 2009 @ 21:22:
Pfiew, ongenuanceerd hoor diaantje. Maar voor Dian, ik heb teveel zelfdoding (vind ik een wat fijner woord) meegemaakt met dood tot gevolg en ik vind het juist enorm dapper dat je kan besluiten dat het genoeg is en er een einde aan kan maken. Zoiets beslis je niet zomaar, daar gaat veel aan vooraf. Ik vind het juist egoistisch als je mensen de keuze om zelf over het leven te beschikken wilt ontnemen.
Vreemd ook dat mensen heel anders tegen euthanasie aankijken, het is hier in Nederland algemeen geaccepteerd dat mensen een einde aan hun pijn mogen maken, maar zelfdoding wordt vaak als egoistisch beschouwd. Wat is het verschil? Dat er bij euthanasie iemand bij is die het uitvoert? Dat het bij euthanasie vaak om lichamelijke pijn gaat en bij zelfdoding om geestelijke pijn? Ik zie het verschil niet.Euthanasie is een hele andere discussie denk ik
Pfiew, ongenuanceerd hoor diaantje. Maar voor Dian, ik heb teveel zelfdoding (vind ik een wat fijner woord) meegemaakt met dood tot gevolg en ik vind het juist enorm dapper dat je kan besluiten dat het genoeg is en er een einde aan kan maken. Zoiets beslis je niet zomaar, daar gaat veel aan vooraf. Ik vind het juist egoistisch als je mensen de keuze om zelf over het leven te beschikken wilt ontnemen.
Vreemd ook dat mensen heel anders tegen euthanasie aankijken, het is hier in Nederland algemeen geaccepteerd dat mensen een einde aan hun pijn mogen maken, maar zelfdoding wordt vaak als egoistisch beschouwd. Wat is het verschil? Dat er bij euthanasie iemand bij is die het uitvoert? Dat het bij euthanasie vaak om lichamelijke pijn gaat en bij zelfdoding om geestelijke pijn? Ik zie het verschil niet.Euthanasie is een hele andere discussie denk ik
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
donderdag 10 september 2009 om 21:31
Sjonge, wat een hoop lieve reacties in zo'n korte tijd...
Heel erg bedankt in ieder geval. Voor mij was denk ik de anonimiteit van het internet gewoon een soort van veilig maskertje om deze eerste stap te nemen.
Helaas zijn de redenen van mijn pogingen destijds nog aanwezig, maar ik ben ouder en uit huis gegaan toen ik 19 was, waardoor het veel verder van me af staat. Zoals ik al zei: nu gaat het heel goed met me, en heb ik die gedachten ook niet meer. Maar ik weet nog précies hoe ik me toen voelde. Luister het nummer 'Fade to black' van metallica (of lees de tekst) beter dan dat kan ik het niet verwoorden.
Allemaal heel erg bedankt voor jullie luisterende 'oor', misschien hebben jullie me geholpen met mijn eerste stapje naar verwerking.
Groetjes, Dian
Heel erg bedankt in ieder geval. Voor mij was denk ik de anonimiteit van het internet gewoon een soort van veilig maskertje om deze eerste stap te nemen.
Helaas zijn de redenen van mijn pogingen destijds nog aanwezig, maar ik ben ouder en uit huis gegaan toen ik 19 was, waardoor het veel verder van me af staat. Zoals ik al zei: nu gaat het heel goed met me, en heb ik die gedachten ook niet meer. Maar ik weet nog précies hoe ik me toen voelde. Luister het nummer 'Fade to black' van metallica (of lees de tekst) beter dan dat kan ik het niet verwoorden.
Allemaal heel erg bedankt voor jullie luisterende 'oor', misschien hebben jullie me geholpen met mijn eerste stapje naar verwerking.
Groetjes, Dian
donderdag 10 september 2009 om 21:33
Het is een heftige ervaring om - ook als het een momentopname is - echt dood te willen. Beangstigend. Als het een korte opwelling was tijdens een huilbui om iets dat gebeurde en waarvan je als tiener denkt dat het leven nu geen zin meer heeft, maar even later is dat gevoel weer weg, dan zou ik zeggen dat dat redelijk normaal is.
Maar als je werkelijk een poging gedaan hebt en in jouw geval, TO, zelfs twee keer, kan ik me goed voorstellen dat dit echt een heftig gevoel was dat je nu nog steeds parten kan spelen.
Je schrijft niets over het hoe en waarom en dat hoeft natuurlijk ook niet, maar dat zal zeker wel meespelen in hoe je er nu tegenover staat. Was de reden waarom je toen niet meer wilde leven iets van toen, dat nu geen rol meer speelt? Of iets dat je nu nog wel speelt dan wel nu nog steeds last oplevert omdat het gebeurd/gespeeld heeft? Of is het vooral het meedragen van een geheim waar je last van hebt en had het ook om een ander soort geheim kunnen gaan? (dat laatste denk ik niet, daar de opmerkingen over aanstellerij etc je erg raken)
Of je dit zou moeten delen met bijvoorbeeld je ouders is een lastige vraag wat mij betreft. Ik denk daar wel eens over na, wat ik wel of niet zou vertellen. Ik denk ook nu weer dat het ervan afhangt hoeveel last het je nu nog oplevert. Het delen van iets maakt het gewoonlijk lichter. Als je het gevoel hebt dat het delen met je ouders het voor jou draaglijker maakt, denk ik dat je dat moet doen. Als je denkt dat het uiteindelijk voor je gevoel niet uitmaakt met wie je het deelt, zou ik persoonlijk (maar dat is dus persoonlijk, kan voor iedereen anders zijn) kiezen voor een goede vriendin en/of een therapeut. Je ouders zullen er toch verdriet van hebben en het heel erg vinden (lijkt mij, ken hen niet natuurlijk en de situatie niet) dat dit toen speelde en zij daar niet van wisten. Dat lijkt me erg machteloos om te voelen als ouders. Het ligt in het verleden en je kunt het niet veranderen, terwijl dat waarschijnlijk het liefste is dat je zou willen doen als ouder. Daar staat tegenover dat er wél in het hier en nu kunt zijn voor je kind en dat is ook heel veel waard.
Veel sterkte met het besluiten wat je gaat doen etc.
xx lisa.
Maar als je werkelijk een poging gedaan hebt en in jouw geval, TO, zelfs twee keer, kan ik me goed voorstellen dat dit echt een heftig gevoel was dat je nu nog steeds parten kan spelen.
Je schrijft niets over het hoe en waarom en dat hoeft natuurlijk ook niet, maar dat zal zeker wel meespelen in hoe je er nu tegenover staat. Was de reden waarom je toen niet meer wilde leven iets van toen, dat nu geen rol meer speelt? Of iets dat je nu nog wel speelt dan wel nu nog steeds last oplevert omdat het gebeurd/gespeeld heeft? Of is het vooral het meedragen van een geheim waar je last van hebt en had het ook om een ander soort geheim kunnen gaan? (dat laatste denk ik niet, daar de opmerkingen over aanstellerij etc je erg raken)
Of je dit zou moeten delen met bijvoorbeeld je ouders is een lastige vraag wat mij betreft. Ik denk daar wel eens over na, wat ik wel of niet zou vertellen. Ik denk ook nu weer dat het ervan afhangt hoeveel last het je nu nog oplevert. Het delen van iets maakt het gewoonlijk lichter. Als je het gevoel hebt dat het delen met je ouders het voor jou draaglijker maakt, denk ik dat je dat moet doen. Als je denkt dat het uiteindelijk voor je gevoel niet uitmaakt met wie je het deelt, zou ik persoonlijk (maar dat is dus persoonlijk, kan voor iedereen anders zijn) kiezen voor een goede vriendin en/of een therapeut. Je ouders zullen er toch verdriet van hebben en het heel erg vinden (lijkt mij, ken hen niet natuurlijk en de situatie niet) dat dit toen speelde en zij daar niet van wisten. Dat lijkt me erg machteloos om te voelen als ouders. Het ligt in het verleden en je kunt het niet veranderen, terwijl dat waarschijnlijk het liefste is dat je zou willen doen als ouder. Daar staat tegenover dat er wél in het hier en nu kunt zijn voor je kind en dat is ook heel veel waard.
Veel sterkte met het besluiten wat je gaat doen etc.
xx lisa.
donderdag 10 september 2009 om 21:33
donderdag 10 september 2009 om 21:35
quote:ninon schreef op 10 september 2009 @ 21:33:
[...]
Waarom? Het gaat om het bewust beeindigen van je leven (zelfbeschikking), of dat nu middels euthanasie is of zelfdoding. Voor mij is dat hetzelfde.
Voor jou ja
Voor heel veel mensen niet
en euthanasie is ook niet zomaar geregeld hoor
[...]
Waarom? Het gaat om het bewust beeindigen van je leven (zelfbeschikking), of dat nu middels euthanasie is of zelfdoding. Voor mij is dat hetzelfde.
Voor jou ja
Voor heel veel mensen niet
en euthanasie is ook niet zomaar geregeld hoor
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
donderdag 10 september 2009 om 21:36
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 20:58:
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen
Ik heb ervaring met iemand in mijn omgeving,
Ongelooflijk, wat een botte reactie. Beetje dom ook.
Mensen (kinderen, want dat was T.O.nog) die zoiets doen, verkeren in grote problemen anders doe je dat niet.
T.O., ga hulp zoeken om dit een plek te geven, dat is niet raar maar juist heel gezond. Zorg goed voor jezelf, daar hoort hulp inroepen ook bij.
Sterkte!
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen
Ik heb ervaring met iemand in mijn omgeving,
Ongelooflijk, wat een botte reactie. Beetje dom ook.
Mensen (kinderen, want dat was T.O.nog) die zoiets doen, verkeren in grote problemen anders doe je dat niet.
T.O., ga hulp zoeken om dit een plek te geven, dat is niet raar maar juist heel gezond. Zorg goed voor jezelf, daar hoort hulp inroepen ook bij.
Sterkte!
donderdag 10 september 2009 om 21:39
Zoals ik het nu lees ben je niet meer bezig met de gedachte aan zelfdoding. Het is meer dat het besef ineens keihard is binnengekomen van de situatie waar je toe in zat en hoe je daarop reageerde.
Net alsof je nu pas de impact voelt van wat er toen aan de hand is.
Probeer, als je wilt daar eens met iemand over te praten. Als je dat niet In Real Life wilt, zou het ook per mail kunnen.
Verder schrijf je dat de redenen van je pogingen van toen nog steeds aanwezig zijn. Ik hoop dat je hier iets mee kan. Verder kan ik daar niet zoveel over zeggen want ik weet niet waar je op doelt. En als jij dat hier niet wilt zeggen zal je daar je gegronde redenen voor hebben. Ook daarvoor zou het misschien opluchten om met iemand (die je vertrouwt natuurlijk) per mail contact te hebben??
Heel veel sterkte in elk geval!
Net alsof je nu pas de impact voelt van wat er toen aan de hand is.
Probeer, als je wilt daar eens met iemand over te praten. Als je dat niet In Real Life wilt, zou het ook per mail kunnen.
Verder schrijf je dat de redenen van je pogingen van toen nog steeds aanwezig zijn. Ik hoop dat je hier iets mee kan. Verder kan ik daar niet zoveel over zeggen want ik weet niet waar je op doelt. En als jij dat hier niet wilt zeggen zal je daar je gegronde redenen voor hebben. Ook daarvoor zou het misschien opluchten om met iemand (die je vertrouwt natuurlijk) per mail contact te hebben??
Heel veel sterkte in elk geval!
donderdag 10 september 2009 om 21:45
Eens met Haasje dat het goed is om iemand in vertrouwen te nemen.
Maar... ik denk dat je moet kiezen voor een professional dan. Als jij het voor de eerste keer vertelt (en misschien de enige keer) is het wel belangrijk dat er goed op gereageerd wordt.
Een prof kan dat.
Een vriendin of tante of buurvrouw of weet ik veel wie, die kan misschien enorm schrikken, of verkeerde dingen zeggen. Waardoor jij ook weer gekwetst wordt.
Ik weet niet of jouw poging zichtbare gevolgen heeft? (hoef je ook niet te vertellen)
Zelf heb ik wel eens gesneden. Ik was volledig in de war en weet niet meer wat ik er precies mee wilde (en ik wil het er in dit topic ook helemaal niet over hebben)... maar heb wel zichtbare littekens. Je ziet ze nauwelijks, maar als ik een partner krijg zal er een bepaald moment zijn dat ik het wel moet vertellen. Kan niet jarenlang de binnenkant van mijn arm verbergen.
Nogmaals succes met het nemen van een wijze beslissing.
Maar... ik denk dat je moet kiezen voor een professional dan. Als jij het voor de eerste keer vertelt (en misschien de enige keer) is het wel belangrijk dat er goed op gereageerd wordt.
Een prof kan dat.
Een vriendin of tante of buurvrouw of weet ik veel wie, die kan misschien enorm schrikken, of verkeerde dingen zeggen. Waardoor jij ook weer gekwetst wordt.
Ik weet niet of jouw poging zichtbare gevolgen heeft? (hoef je ook niet te vertellen)
Zelf heb ik wel eens gesneden. Ik was volledig in de war en weet niet meer wat ik er precies mee wilde (en ik wil het er in dit topic ook helemaal niet over hebben)... maar heb wel zichtbare littekens. Je ziet ze nauwelijks, maar als ik een partner krijg zal er een bepaald moment zijn dat ik het wel moet vertellen. Kan niet jarenlang de binnenkant van mijn arm verbergen.
Nogmaals succes met het nemen van een wijze beslissing.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 21:48
De reden dat ik het nog niet met mijn ouders wil delen, is omdat zij eigenlijk de reden zijn dat het gebeurde...
Kort door de bocht; ouders gingen scheiden, kregen allebei een nieuwe partner. Beide stieffamilies kon ik totaal niet mee overweg, maar mijn beide ouders waren zo blij dat ze nieuwe liefde hadden gevonden, dat ik compleet op het 2e plan stond. Klinkt wellicht als een doorsnee puber-met-gescheiden-ouders-probleem, maar een vader die je buiten de deur in de kou zet omdat je zogenaamd zijn stiefzoon uitlachte???
Hoe dan ook, ik hoop het in ieder geval snel uit mijn systeem te krijgen. Want ermee blijven tobben, zoveel jaar nadien schiet uiteraard ook niet op...
Kort door de bocht; ouders gingen scheiden, kregen allebei een nieuwe partner. Beide stieffamilies kon ik totaal niet mee overweg, maar mijn beide ouders waren zo blij dat ze nieuwe liefde hadden gevonden, dat ik compleet op het 2e plan stond. Klinkt wellicht als een doorsnee puber-met-gescheiden-ouders-probleem, maar een vader die je buiten de deur in de kou zet omdat je zogenaamd zijn stiefzoon uitlachte???
Hoe dan ook, ik hoop het in ieder geval snel uit mijn systeem te krijgen. Want ermee blijven tobben, zoveel jaar nadien schiet uiteraard ook niet op...
donderdag 10 september 2009 om 21:50
donderdag 10 september 2009 om 21:51
Moonlight82, een lieve en mooie post naar Dian. Je eerste vooral.
Ninon, ik ben het helemaal met je eens. Het is maar zelden dat ik een gelijkgestemde in dit onderwerp tref maar dit hadden mijn woorden kunnen zijn.
Door mijn chronische depressies ben ik veel opgenomen geweest en heb verschillende zelfmoorden meegemaakt. Heel heftig maar in de gevallen was het geen schreeuw om aandacht. In de meeste gevallen was het goed voorbereid en wist niemand er van.
Ninon, ik ben het helemaal met je eens. Het is maar zelden dat ik een gelijkgestemde in dit onderwerp tref maar dit hadden mijn woorden kunnen zijn.
Door mijn chronische depressies ben ik veel opgenomen geweest en heb verschillende zelfmoorden meegemaakt. Heel heftig maar in de gevallen was het geen schreeuw om aandacht. In de meeste gevallen was het goed voorbereid en wist niemand er van.
donderdag 10 september 2009 om 21:51
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 21:44:
[...]
Nee dank je!
Afbeelding van diaantje1971
* Profiel
* 776 berichten
* Voeg toe als contact
10-09-2009, 15:22
Ik ben ook een aantal jaren compleet ingestort en ben zelfs in het ziekenhuis beland
Ook in de ziektewet geraakt enz
Ik kan je alleen zeggen, neem de tijd!!!
En mensen die er geen begrip voor hebben, die laat je even buiten de deur!
Een gebroken arm is zichtbaar voor mensen, maar zit je van binnen niet lekker is dat soms moeilijk mensen aan het verstand te brengen!
probeer wel met iemand te praten!!
Verder wens ik je heel veel sterkte!
Wie vecht kan verliezen, maar wie niet vecht heeft al verloren
Neem dan in ieder geval je eigen raad ter harte.
(ik weet quoten mag niet)
[...]
Nee dank je!
Afbeelding van diaantje1971
* Profiel
* 776 berichten
* Voeg toe als contact
10-09-2009, 15:22
Ik ben ook een aantal jaren compleet ingestort en ben zelfs in het ziekenhuis beland
Ook in de ziektewet geraakt enz
Ik kan je alleen zeggen, neem de tijd!!!
En mensen die er geen begrip voor hebben, die laat je even buiten de deur!
Een gebroken arm is zichtbaar voor mensen, maar zit je van binnen niet lekker is dat soms moeilijk mensen aan het verstand te brengen!
probeer wel met iemand te praten!!
Verder wens ik je heel veel sterkte!
Wie vecht kan verliezen, maar wie niet vecht heeft al verloren
Neem dan in ieder geval je eigen raad ter harte.
(ik weet quoten mag niet)
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 10 september 2009 om 21:53
DianV,
Als de redenen nog aanwezig zijn dan zou ik nu je deze kracht in je voelt ontluiken gaan praten met een professional. Er moet nogal iets stuk gaan in een mens voordat zelfdoding een daadwerkelijke optie wordt.
Een professional zal je zeker kunnen helpen bij het vergeven van jezelf dat je ooit die pogingen hebt ondernomen. Maar naar alle waarschijnlijkheid kan hij of zij je ook helpen de oorzaak van die pogingen een plaatsje te geven. En alles wat netjes is opgeruimd, daar struikel je later nooit meer over...
Als de redenen nog aanwezig zijn dan zou ik nu je deze kracht in je voelt ontluiken gaan praten met een professional. Er moet nogal iets stuk gaan in een mens voordat zelfdoding een daadwerkelijke optie wordt.
Een professional zal je zeker kunnen helpen bij het vergeven van jezelf dat je ooit die pogingen hebt ondernomen. Maar naar alle waarschijnlijkheid kan hij of zij je ook helpen de oorzaak van die pogingen een plaatsje te geven. En alles wat netjes is opgeruimd, daar struikel je later nooit meer over...
donderdag 10 september 2009 om 21:55
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 21:33:
Dianv , probeer iets te veranderen aan die redenen!
Of zoek hulp om ze met iemand op te lossen
zelfmoord is geen oplossing!
Zelfmoord is nu juist een van die ontzettend effectieve oplossingen, sec geredeneerd.
Aandacht? Och, er zijn er. Ik word er ook kwaad om want ook poging gedaan. En dat was geen mietjespoging, ik heb het ook ternauwernood overleefd. Snijden? Ook gedaan. Aandacht? Sure, daarom ga ik ze ook laten verwijderen. Krassen als behorende tot de 'emo'-cultuur misschien, maar tot op het bot snijden is geen aandachttrekkerij. Dat is gewoon een extreme pijn (en dan heb ik het niet over het fysieke gedeelte).
Mijn oom heeft 4 pogingen gedaan en telkens werd hij gevonden en opgelapt, zelfs toen hij met een scheermes zijn keel doorsneed (over echt niet meer willen gesproken). De vierde keer kon hij wegkomen uit 't gekkenhuis vol aanstellers en sprong voor de trein....waar mijn neef in zat. Aandachttrekker dat 't was!
Dianv , probeer iets te veranderen aan die redenen!
Of zoek hulp om ze met iemand op te lossen
zelfmoord is geen oplossing!
Zelfmoord is nu juist een van die ontzettend effectieve oplossingen, sec geredeneerd.
Aandacht? Och, er zijn er. Ik word er ook kwaad om want ook poging gedaan. En dat was geen mietjespoging, ik heb het ook ternauwernood overleefd. Snijden? Ook gedaan. Aandacht? Sure, daarom ga ik ze ook laten verwijderen. Krassen als behorende tot de 'emo'-cultuur misschien, maar tot op het bot snijden is geen aandachttrekkerij. Dat is gewoon een extreme pijn (en dan heb ik het niet over het fysieke gedeelte).
Mijn oom heeft 4 pogingen gedaan en telkens werd hij gevonden en opgelapt, zelfs toen hij met een scheermes zijn keel doorsneed (over echt niet meer willen gesproken). De vierde keer kon hij wegkomen uit 't gekkenhuis vol aanstellers en sprong voor de trein....waar mijn neef in zat. Aandachttrekker dat 't was!
donderdag 10 september 2009 om 21:56
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 21:53:
ja???
Wat is je punt??
In deze discussie heeft TO dingen op internet gevonden waarin mensen zeggen dat mensen die zelfmoord plegen aanstellers en egoisten zijn
Daar heb ik mijn mening over gegeven, wat heeft mijn overspannen toestand van jaren geleden daar mee te maken???
ja???
Wat is je punt??
In deze discussie heeft TO dingen op internet gevonden waarin mensen zeggen dat mensen die zelfmoord plegen aanstellers en egoisten zijn
Daar heb ik mijn mening over gegeven, wat heeft mijn overspannen toestand van jaren geleden daar mee te maken???
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
donderdag 10 september 2009 om 21:58
quote:Digitalis schreef op 10 september 2009 @ 21:55:
[...]
Zelfmoord is nu juist een van die ontzettend effectieve oplossingen, sec geredeneerd.
Aandacht? Och, er zijn er. Ik word er ook kwaad om want ook poging gedaan. En dat was geen mietjespoging, ik heb het ook ternauwernood overleefd. Snijden? Ook gedaan. Aandacht? Sure, daarom ga ik ze ook laten verwijderen. Krassen als behorende tot de 'emo'-cultuur misschien, maar tot op het bot snijden is geen aandachttrekkerij. Dat is gewoon een extreme pijn (en dan heb ik het niet over het fysieke gedeelte).
Mijn oom heeft 4 pogingen gedaan en telkens werd hij gevonden en opgelapt, zelfs toen hij met een scheermes zijn keel doorsneed (over echt niet meer willen gesproken). De vierde keer kon hij wegkomen uit 't gekkenhuis vol aanstellers en sprong voor de trein....waar mijn neef in zat. Aandachttrekker dat 't was!
Hey das toevallig
Woonde je oom wel misschien wel in het zelfde gekken huis als mijn moeder???
[...]
Zelfmoord is nu juist een van die ontzettend effectieve oplossingen, sec geredeneerd.
Aandacht? Och, er zijn er. Ik word er ook kwaad om want ook poging gedaan. En dat was geen mietjespoging, ik heb het ook ternauwernood overleefd. Snijden? Ook gedaan. Aandacht? Sure, daarom ga ik ze ook laten verwijderen. Krassen als behorende tot de 'emo'-cultuur misschien, maar tot op het bot snijden is geen aandachttrekkerij. Dat is gewoon een extreme pijn (en dan heb ik het niet over het fysieke gedeelte).
Mijn oom heeft 4 pogingen gedaan en telkens werd hij gevonden en opgelapt, zelfs toen hij met een scheermes zijn keel doorsneed (over echt niet meer willen gesproken). De vierde keer kon hij wegkomen uit 't gekkenhuis vol aanstellers en sprong voor de trein....waar mijn neef in zat. Aandachttrekker dat 't was!
Hey das toevallig
Woonde je oom wel misschien wel in het zelfde gekken huis als mijn moeder???
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
donderdag 10 september 2009 om 21:59
quote:DianV schreef op 10 september 2009 @ 21:48:
De reden dat ik het nog niet met mijn ouders wil delen, is omdat zij eigenlijk de reden zijn dat het gebeurde...
Kort door de bocht; ouders gingen scheiden, kregen allebei een nieuwe partner. Beide stieffamilies kon ik totaal niet mee overweg, maar mijn beide ouders waren zo blij dat ze nieuwe liefde hadden gevonden, dat ik compleet op het 2e plan stond. Klinkt wellicht als een doorsnee puber-met-gescheiden-ouders-probleem, maar een vader die je buiten de deur in de kou zet omdat je zogenaamd zijn stiefzoon uitlachte???
Hoe dan ook, ik hoop het in ieder geval snel uit mijn systeem te krijgen. Want ermee blijven tobben, zoveel jaar nadien schiet uiteraard ook niet op...
Ja, meissie dat vreesde ik al. Misschien raar hoor maar je mag me altijd mailen.
Even een vriendenuitnodiging sturen en klaar. Maar je mag het helemaal zelf weten, wil je gewoon laten weten dat ik je best aan wil horen/lezen. Zie maar wat je ermee doet.
De reden dat ik het nog niet met mijn ouders wil delen, is omdat zij eigenlijk de reden zijn dat het gebeurde...
Kort door de bocht; ouders gingen scheiden, kregen allebei een nieuwe partner. Beide stieffamilies kon ik totaal niet mee overweg, maar mijn beide ouders waren zo blij dat ze nieuwe liefde hadden gevonden, dat ik compleet op het 2e plan stond. Klinkt wellicht als een doorsnee puber-met-gescheiden-ouders-probleem, maar een vader die je buiten de deur in de kou zet omdat je zogenaamd zijn stiefzoon uitlachte???
Hoe dan ook, ik hoop het in ieder geval snel uit mijn systeem te krijgen. Want ermee blijven tobben, zoveel jaar nadien schiet uiteraard ook niet op...
Ja, meissie dat vreesde ik al. Misschien raar hoor maar je mag me altijd mailen.
Even een vriendenuitnodiging sturen en klaar. Maar je mag het helemaal zelf weten, wil je gewoon laten weten dat ik je best aan wil horen/lezen. Zie maar wat je ermee doet.
donderdag 10 september 2009 om 22:00
Mensen, zullen we de discussie over andere forummers hier buiten laten?
Het gaat om DianV hier. Voor mijn part wordt er een apart topic geopend over het wel en wee van Diaantje, de discussie over euthanasie of wat dan ook. Dan kunnen we hier verder met TO.
Het gaat om DianV hier. Voor mijn part wordt er een apart topic geopend over het wel en wee van Diaantje, de discussie over euthanasie of wat dan ook. Dan kunnen we hier verder met TO.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
