Psyche
alle pijlers
Ik moet het even kwijt...
donderdag 10 september 2009 om 20:50
Ik hou al 11 jaar een geheim voor me, en vandaag barstte er iets in me! Ik moet het even kwijt, dus alvast bedankt voor het luisterend oor/lezend oog...
Toen ik 12 en later 14 jaar was, heb ik 2 maal een poging tot zelfmoord gedaan. Het is klaarblijkelijk (gelukkig) niet gelukt, maar ik heb het nooit iemand verteld en niemand heeft ooit iets aan mij gemerkt! De laatste tijd merk ik dat het toch ergens aan me vreet, maar ik durf het mijn ouders niet te vertellen. Het is ook al zo lang geleden... Vandaag las ik op internet iets over het onderwerp zelfmoord en daar werd heel hard geroepen dat zelfmoord arrogant was en mensen die zelfmoordgedachtes hebben egoistisch en aanstellers zijn... Toen knapte er iets in mij... Ik heb al die jaren mijn mond gehouden om er maar niemand mee lastig te vallen en op deze website werd ik (en een heleboel andere mensen met mij dus) gewoon keihard uitgemaakt voor arrogante aanstellende aandachtsgeile egoist! Dat kwam gewoon even hard aan... Ik heb het nog steeds niemand verteld, maar ik speel met het idee om eens met een psycholoog te gaan praten. Het gaat nu gelukkig wel goed met mij, maar blijkbaar zitten er dingen die nog niet verwerkt zijn.
Ik wil niet proberen zielig te doen of iets, maar zoals al gezegd ik kon het echt even niet meer verkroppen!!
Toen ik 12 en later 14 jaar was, heb ik 2 maal een poging tot zelfmoord gedaan. Het is klaarblijkelijk (gelukkig) niet gelukt, maar ik heb het nooit iemand verteld en niemand heeft ooit iets aan mij gemerkt! De laatste tijd merk ik dat het toch ergens aan me vreet, maar ik durf het mijn ouders niet te vertellen. Het is ook al zo lang geleden... Vandaag las ik op internet iets over het onderwerp zelfmoord en daar werd heel hard geroepen dat zelfmoord arrogant was en mensen die zelfmoordgedachtes hebben egoistisch en aanstellers zijn... Toen knapte er iets in mij... Ik heb al die jaren mijn mond gehouden om er maar niemand mee lastig te vallen en op deze website werd ik (en een heleboel andere mensen met mij dus) gewoon keihard uitgemaakt voor arrogante aanstellende aandachtsgeile egoist! Dat kwam gewoon even hard aan... Ik heb het nog steeds niemand verteld, maar ik speel met het idee om eens met een psycholoog te gaan praten. Het gaat nu gelukkig wel goed met mij, maar blijkbaar zitten er dingen die nog niet verwerkt zijn.
Ik wil niet proberen zielig te doen of iets, maar zoals al gezegd ik kon het echt even niet meer verkroppen!!
donderdag 10 september 2009 om 23:10
Ik heb ook een keer een zelfmoordpoging gedaan. Was ook een puber, niemand hield van mij (achteraf was ik toen ook al depressief) was ook veel gepest op school etc, nouja alle shit. Dus toen heb ik een buisje asperines opgegeten en ging op bed liggen en wachten totdat ik dood ging. Ik weet nu wel dat je daar niet dood aan gaat maar toen niet. En achteraf kan ik er ook wel om lachen, lig ik op bed wachten om dood te gaan. Hoe blót kan je zijn als je puber bent.
donderdag 10 september 2009 om 23:23
Maar wat ik me soms wel eens afvraag, mensen die een poging hebben gedaan is later alles oke? Ik bedoel natuurlijk als je het allemaal hebt verwerkt enzo. Ik heb dit leven namelijk altijd al kut gevonden. Waarom ik in ***naam op de wereld ben gezet ik weet het niet. Ik hoef ook niet oud te worden. Ik zeg altijd ik wil niet ouder worden dan 70 jaar. Ik zeg ook wel eens dat ze mij bij de geboorte direkt een stuk touw hadden moeten geven (is cynisch bedoeld). Ik vind zelfmoord plegen ook een teken van lef hebben. Mijn broer die had het lef, ik niet ik ben bang voor de pijn van het dood gaan. Ik leef wel maar ik leef voor mijn 2 kinderen en ik heb ze ook beloofd dat ik het nooit zal doen. En die belofte hou ik me aan.
donderdag 10 september 2009 om 23:26
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 21:58:
[...]
Hey das toevallig
Woonde je oom wel misschien wel in het zelfde gekken huis als mijn moeder???
Dankjewel Diana :puke: Ik ben dus ook gek omdat ik de moed heb genomen om me te laten behandelen en ook in een "gekkenhuis" opgenomen ben geweest.
Ik zal je dit vertellen dame...Ik denk dat er meer gekken buiten rond lopen dan in een instelling en jij bent er 1 van.
[...]
Hey das toevallig
Woonde je oom wel misschien wel in het zelfde gekken huis als mijn moeder???
Dankjewel Diana :puke: Ik ben dus ook gek omdat ik de moed heb genomen om me te laten behandelen en ook in een "gekkenhuis" opgenomen ben geweest.
Ik zal je dit vertellen dame...Ik denk dat er meer gekken buiten rond lopen dan in een instelling en jij bent er 1 van.
donderdag 10 september 2009 om 23:35
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 20:58:
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen
Ik heb ervaring met iemand in mijn omgeving,
Beste Daantje, vanaf deze week zijn de regels veranderd over onnodig quoten.
Dit staat in de forummededelingen hiernaast, en ook in de moderatortopics.
Ik kan me voorstellen dat je dit nog niet hebt gezien, dus je krijgt geen waarschuwing, maar wil je dit in de gaten houden en in de toekomst anders aanpakken?
Dankjewel!
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen
Ik heb ervaring met iemand in mijn omgeving,
Beste Daantje, vanaf deze week zijn de regels veranderd over onnodig quoten.
Dit staat in de forummededelingen hiernaast, en ook in de moderatortopics.
Ik kan me voorstellen dat je dit nog niet hebt gezien, dus je krijgt geen waarschuwing, maar wil je dit in de gaten houden en in de toekomst anders aanpakken?
Dankjewel!
donderdag 10 september 2009 om 23:35
Mika, ik had dood moeten zijn na mijn laatste poging. De artsen stonden versteld dat ik niet eens in coma geraakt ben dus kennelijk "mocht" ik niet dood. Ik moet mijn leven hier op aarde afmaken, tenminste dat is mijn conclusie na dit gebeuren.
Ik ben door diepe dalen gegaan en ik kan niet zeggen dat ik blij ben dat het toen niet gelukt is. Ik voel me nu toch heel gelukkig ondanks dat het nog steeds met ups en downs gaat maar ik heb er mee leren om gaan.
Ook ik heb de wens om niet oud te worden. De pil van Drion vind ik dus helemaal geen gek idee en niet eerst een psychiater aan je bed om te beslissen of je te depressief bent om tot die daad te komen. Dit gebeurd wel bij euthansie... Tenminste 6 jaar geleden bij ons in het ziekenhuis.
Ik ben door diepe dalen gegaan en ik kan niet zeggen dat ik blij ben dat het toen niet gelukt is. Ik voel me nu toch heel gelukkig ondanks dat het nog steeds met ups en downs gaat maar ik heb er mee leren om gaan.
Ook ik heb de wens om niet oud te worden. De pil van Drion vind ik dus helemaal geen gek idee en niet eerst een psychiater aan je bed om te beslissen of je te depressief bent om tot die daad te komen. Dit gebeurd wel bij euthansie... Tenminste 6 jaar geleden bij ons in het ziekenhuis.
donderdag 10 september 2009 om 23:39
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 20:58:
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen.
De enige aandachttrekker hier in dit topic (en in andere topics) ben jij. Als je van jezelf weet dat je vaak te kort door de bocht reageert, zou je misschien eens even na moeten denken voordat je op 'verstuur bericht' drukt. Maar goed, dat is mijn mening.
Dian, heel veel sterkte
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen.
De enige aandachttrekker hier in dit topic (en in andere topics) ben jij. Als je van jezelf weet dat je vaak te kort door de bocht reageert, zou je misschien eens even na moeten denken voordat je op 'verstuur bericht' drukt. Maar goed, dat is mijn mening.
Dian, heel veel sterkte
donderdag 10 september 2009 om 23:44
Bosaapje, heb ook in t gekkenhuis gezeten. Laat mensen praten. Het kan iedereen overkomen.
Mika, ja, ik voel me nu weer okee en heb er weer zin in. Het kan omslaan, dat weet ik. Die angst zal ook nog een tijd bij me blijven.
Wat denk ik wel essentieel is: ik heb een warme jeugd gehad. Beschermd opgevoed, veel lieve mensen om me heen. Nette school, niemand ging dood. Ik werd nogal in de watten gelegd.
En ook al was ik niet altijd een blij kind en kon ik met hele rare onbestemde gevoelens rondlopen.... ik had wel een warm bedje en twee lieve ouders die geen ruzie maakten.
Ik bedoel: ik heb dan wel aanleg voor depressiviteit, maar de omgeving was er niet naar om heel depressief te worden.
Ik ben pas echt depressief geworden toen ik heel hard gewerkt had, lange tijd mezelf uit het oog verloren was, ongezond leefde, te veel dronk, etc etc. Toen mijn lichaam moe was, sloeg de depressie toe.
Maar de omgeving is nog steeds redelijk stabiel, vrienden met een 'goed' leven (studerend, geen ernstige problemen). Voor mij heeft dat het mogelijk gemaakt er weer uit te klimmen. Ook al zijn er momenten geweest dat ik niks had aan omgeving, vrienden, wat dan ook, en gewoon in bed lag en wilde dat de wereld snel zou vergaan.
Je vraag was of mensen er écht weer plezier in kunnen krijgen. In mijn geval dus wel, ook omdat de depressie volgde op een leven dat tot dan toe best oké was.
Is het nog te volgen?
Fijn rood-met-witte-stippen, dat je je herkent in mijn woorden. Ik praat er ook nooit over hoor, en op t forum is t ook half taboe natuurlijk. Lekker, zo even schrijven.
Mika, ja, ik voel me nu weer okee en heb er weer zin in. Het kan omslaan, dat weet ik. Die angst zal ook nog een tijd bij me blijven.
Wat denk ik wel essentieel is: ik heb een warme jeugd gehad. Beschermd opgevoed, veel lieve mensen om me heen. Nette school, niemand ging dood. Ik werd nogal in de watten gelegd.
En ook al was ik niet altijd een blij kind en kon ik met hele rare onbestemde gevoelens rondlopen.... ik had wel een warm bedje en twee lieve ouders die geen ruzie maakten.
Ik bedoel: ik heb dan wel aanleg voor depressiviteit, maar de omgeving was er niet naar om heel depressief te worden.
Ik ben pas echt depressief geworden toen ik heel hard gewerkt had, lange tijd mezelf uit het oog verloren was, ongezond leefde, te veel dronk, etc etc. Toen mijn lichaam moe was, sloeg de depressie toe.
Maar de omgeving is nog steeds redelijk stabiel, vrienden met een 'goed' leven (studerend, geen ernstige problemen). Voor mij heeft dat het mogelijk gemaakt er weer uit te klimmen. Ook al zijn er momenten geweest dat ik niks had aan omgeving, vrienden, wat dan ook, en gewoon in bed lag en wilde dat de wereld snel zou vergaan.
Je vraag was of mensen er écht weer plezier in kunnen krijgen. In mijn geval dus wel, ook omdat de depressie volgde op een leven dat tot dan toe best oké was.
Is het nog te volgen?
Fijn rood-met-witte-stippen, dat je je herkent in mijn woorden. Ik praat er ook nooit over hoor, en op t forum is t ook half taboe natuurlijk. Lekker, zo even schrijven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 23:44
Waarom is zelfmoord zo'n beladen onderwerp? Er rust nog altijd een taboe, mensen willen er niet over praten, je mag niet zeggen dat je dit leven kut vind en eigenlijk dood wil.
Ik zag een keer bij Sonja Barend een oud vrouwtje in een bejaardentehuis. Dat arme mensje had niemand meer ook geen kinderen. Maar ze moest dit leven blijven uitzitten omdat ze nog gezond was. Als ze terminaal was geweest had ze euthanasie kunnen plegen. Maar ze wilde niet meer. Vond het zo zielig voor dit vrouwtje, geef haar een pil, laat haar daar zelf over beslissen
@Bosaapje fijn dat het beter met je gaat
Ik zag een keer bij Sonja Barend een oud vrouwtje in een bejaardentehuis. Dat arme mensje had niemand meer ook geen kinderen. Maar ze moest dit leven blijven uitzitten omdat ze nog gezond was. Als ze terminaal was geweest had ze euthanasie kunnen plegen. Maar ze wilde niet meer. Vond het zo zielig voor dit vrouwtje, geef haar een pil, laat haar daar zelf over beslissen
@Bosaapje fijn dat het beter met je gaat
donderdag 10 september 2009 om 23:51
donderdag 10 september 2009 om 23:52
quote:Moonlight82 schreef op 10 september 2009 @ 23:44:
Je vraag was of mensen er écht weer plezier in kunnen krijgen. In mijn geval dus wel, ook omdat de depressie volgde op een leven dat tot dan toe best oké was.
Is het nog te volgen?
Fijn rood-met-witte-stippen, dat je je herkent in mijn woorden. Ik praat er ook nooit over hoor, en op t forum is t ook half taboe natuurlijk. Lekker, zo even schrijven.
Moon je hebt gelukkig ook een heel ander leven achter de rug dan ik. Een gelukkige veilige jeugd is heel mooi. Daar mag je blij mee zijn. Je hebt dan een goede basis meegekregen.
Ja ik vind het ook ff fijn om over dit onderwerp te praten want ik vind dat ze hier op het forum er verrekte moeilijk over doen. Dat zag je al aan de reactie van Diaantje.
En ik heb dus niet de intentie om het te doen maar denk vaak na over dit onderwerp
Je vraag was of mensen er écht weer plezier in kunnen krijgen. In mijn geval dus wel, ook omdat de depressie volgde op een leven dat tot dan toe best oké was.
Is het nog te volgen?
Fijn rood-met-witte-stippen, dat je je herkent in mijn woorden. Ik praat er ook nooit over hoor, en op t forum is t ook half taboe natuurlijk. Lekker, zo even schrijven.
Moon je hebt gelukkig ook een heel ander leven achter de rug dan ik. Een gelukkige veilige jeugd is heel mooi. Daar mag je blij mee zijn. Je hebt dan een goede basis meegekregen.
Ja ik vind het ook ff fijn om over dit onderwerp te praten want ik vind dat ze hier op het forum er verrekte moeilijk over doen. Dat zag je al aan de reactie van Diaantje.
En ik heb dus niet de intentie om het te doen maar denk vaak na over dit onderwerp
donderdag 10 september 2009 om 23:54
quote:bosaapje schreef op 10 september 2009 @ 23:51:
Dankje Mika.
Dat bedoel ik dus Mika, je laatse stukje over dat oude vrouwtje. Dat moet niet mogen... Ik vind echt dat je zelf mag beslissen of je gaat of niet en niet een één of ander stom studentje psychiatrie die dat besluit.
Het is jouw leven...He Bosaapje laten ze gewoon die medicijn die jij noemde uitdelen in het bejaardentehuis. Kunnen die mensjes zelf beslissen wat ze willen. Ze mogen dan wel oud zijn maar kunnen zelf wel goede beslissingen nemen
Dankje Mika.
Dat bedoel ik dus Mika, je laatse stukje over dat oude vrouwtje. Dat moet niet mogen... Ik vind echt dat je zelf mag beslissen of je gaat of niet en niet een één of ander stom studentje psychiatrie die dat besluit.
Het is jouw leven...He Bosaapje laten ze gewoon die medicijn die jij noemde uitdelen in het bejaardentehuis. Kunnen die mensjes zelf beslissen wat ze willen. Ze mogen dan wel oud zijn maar kunnen zelf wel goede beslissingen nemen
vrijdag 11 september 2009 om 00:04
Ik heb een prima jeugd gehad en de enige keren dat ik aan zelfdoding dacht was toen -op mijn 18e- mijn vriendje vreemdging. Dat was toen het einde van de wereld voor mij.
Toch wil ik ook niet oud worden. Ik vind het met 78 gewoon genoeg. Toen ik dit jaar 39 werd heb ik geproost op de helft. De reacties die je dan krijgt: "joh dan ben ik er bijna, nou ik wil nog wel effe door hoor". Het geldt ook voor míj!!
Ik hoop dat die pil tegen die tijd ook vrij verkrijgbaar is. Ik vind dat schrijnende, mensonterende gedoe met 48 uurs luiers enzo helemaal niks. Ik wil niet afhankelijk worden, ik wil niet dat mijn wereldje klein word, ik wil niet in een bejaarden huis. Ik wil gewoon niet oud worden!
En mensen zeggen dan: ja, het ligt eraan hoe hè, als je lijf nog wil. Nee!! Voor mij geldt dat niet. Ik ben ook niet bang voor de dood. Ik wil rust.... voor mijn 80ste!
Toch wil ik ook niet oud worden. Ik vind het met 78 gewoon genoeg. Toen ik dit jaar 39 werd heb ik geproost op de helft. De reacties die je dan krijgt: "joh dan ben ik er bijna, nou ik wil nog wel effe door hoor". Het geldt ook voor míj!!
Ik hoop dat die pil tegen die tijd ook vrij verkrijgbaar is. Ik vind dat schrijnende, mensonterende gedoe met 48 uurs luiers enzo helemaal niks. Ik wil niet afhankelijk worden, ik wil niet dat mijn wereldje klein word, ik wil niet in een bejaarden huis. Ik wil gewoon niet oud worden!
En mensen zeggen dan: ja, het ligt eraan hoe hè, als je lijf nog wil. Nee!! Voor mij geldt dat niet. Ik ben ook niet bang voor de dood. Ik wil rust.... voor mijn 80ste!
anoniem_91172 wijzigde dit bericht op 11-09-2009 00:24
Reden: belangrijk woordje vergeten!
Reden: belangrijk woordje vergeten!
% gewijzigd
vrijdag 11 september 2009 om 00:22
Ik heb even heel hard zitten denken of ik wel moest reageren, omdat dit een heel gevoelig onderwerp voor mij is.....aan de andere kant vind ik het ook heel belangrijk dat dit onderwerp uit de taboesfeer komt....
Dapper Dian dat je erover schrijft. Ik geloof dat zoiets altijd wel blijft knagen als je het "binnen" houdt. Ik geloof ook dat iemand diep wanhopig moet zijn om tot zo'n daad te komen. Je bent voor jezelf al 1 keer die drempel (en dat is een hele grote drempel) overgegaan. Als je het voor jezelf een plekje kunt geven is de kans veel groter dat je dit "middel" niet aangrijpt als je geen licht meer ziet. Want, in de meeste gevallen is zelfmoord een definitief antwoord op een tijdelijk probleem......
Ik heb mijn moeder gevonden toen ik 11 jaar oud was. Ze had zichzelf opgehangen. Dat beeld raak ik nooit meer kwijt. Ik heb geen broers of zussen en met haar daad liet ze mij achter bij mijn vader (die mij al vanaf mijn vierde misbruikte). De impact op de rest van mijn leven is groot (geweest). Ik ben boos op haar geweest, heb haar egoistisch gevonden, heb gedacht dat ze dan wel niet genoeg van mijn gehouden zou hebben, enz. Uiteindelijk heb ik begrepen dat ze wel diep wanhopig geweest moest zijn om zo'n keus te maken.
Wat ik ook heel erg vervelend vond was dat als ik probeerde mijn verhaal te vertellen, mensen op een bepaalde manier naar mij gingen kijken. Zichzelf geen houding meer konden geven. Ik heb me daarin heel eenzaam gevoeld. Daarom wil ik zo graag dat het uit de taboesfeer komt.
Aan de andere kant heb ik ook een ex gehad die te pas en te onpas dreigde met zelfmoord als we ruzie hadden. Als hij de discussie niet meer kon winnen.....hij wist van mijn achtergrond en hij wist dat hij mij daarmee had. Uiteindelijk heb ik hem een touw in handen gegeven en gezegd: "als je het echt wil, doe maar, dan hou ik je toch niet tegen". Daarna heeft hij er nooit meer mee gedreigd. De mensen die er het hardst over schreeuwen zijn meestal de mensen die het niet doen.
Het is gewoon een moeilijk onderwerp. En ik kan echt laaiend worden als ik het gevoel heb dat mensen het als manipulatie gebruiken. Aan de andere kant, als het echt serieus mis is, dan moet er ook ruimte zijn om er over te praten en dan moet die persoon serieus gehoord worden.
Ik zou het, als ik jou was, niet je ouders vertellen. Dat kan te heftig voor ze zijn. Je kan wel vertellen dat je je het heel moeilijk hebt gehad in die periode. Het idee om naar een psycholoog te gaan, lijkt me een goed idee.
Is je partner op de hoogte? Of goede vriendinnen? Hoe dan ook veel sterkte en veel succes!
Dapper Dian dat je erover schrijft. Ik geloof dat zoiets altijd wel blijft knagen als je het "binnen" houdt. Ik geloof ook dat iemand diep wanhopig moet zijn om tot zo'n daad te komen. Je bent voor jezelf al 1 keer die drempel (en dat is een hele grote drempel) overgegaan. Als je het voor jezelf een plekje kunt geven is de kans veel groter dat je dit "middel" niet aangrijpt als je geen licht meer ziet. Want, in de meeste gevallen is zelfmoord een definitief antwoord op een tijdelijk probleem......
Ik heb mijn moeder gevonden toen ik 11 jaar oud was. Ze had zichzelf opgehangen. Dat beeld raak ik nooit meer kwijt. Ik heb geen broers of zussen en met haar daad liet ze mij achter bij mijn vader (die mij al vanaf mijn vierde misbruikte). De impact op de rest van mijn leven is groot (geweest). Ik ben boos op haar geweest, heb haar egoistisch gevonden, heb gedacht dat ze dan wel niet genoeg van mijn gehouden zou hebben, enz. Uiteindelijk heb ik begrepen dat ze wel diep wanhopig geweest moest zijn om zo'n keus te maken.
Wat ik ook heel erg vervelend vond was dat als ik probeerde mijn verhaal te vertellen, mensen op een bepaalde manier naar mij gingen kijken. Zichzelf geen houding meer konden geven. Ik heb me daarin heel eenzaam gevoeld. Daarom wil ik zo graag dat het uit de taboesfeer komt.
Aan de andere kant heb ik ook een ex gehad die te pas en te onpas dreigde met zelfmoord als we ruzie hadden. Als hij de discussie niet meer kon winnen.....hij wist van mijn achtergrond en hij wist dat hij mij daarmee had. Uiteindelijk heb ik hem een touw in handen gegeven en gezegd: "als je het echt wil, doe maar, dan hou ik je toch niet tegen". Daarna heeft hij er nooit meer mee gedreigd. De mensen die er het hardst over schreeuwen zijn meestal de mensen die het niet doen.
Het is gewoon een moeilijk onderwerp. En ik kan echt laaiend worden als ik het gevoel heb dat mensen het als manipulatie gebruiken. Aan de andere kant, als het echt serieus mis is, dan moet er ook ruimte zijn om er over te praten en dan moet die persoon serieus gehoord worden.
Ik zou het, als ik jou was, niet je ouders vertellen. Dat kan te heftig voor ze zijn. Je kan wel vertellen dat je je het heel moeilijk hebt gehad in die periode. Het idee om naar een psycholoog te gaan, lijkt me een goed idee.
Is je partner op de hoogte? Of goede vriendinnen? Hoe dan ook veel sterkte en veel succes!
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 11 september 2009 om 00:29
O Lin wat afschuwelijk.
Wat ontzettend erg dat je je moeder hebt moeten vinden.
Dit zal je ontzettend gevormd hebben voor de rest van jouw leven! Ik kan me er werkelijk niks bij voorstellen. Wat ongelooflijk smerig van je ex om dit te gebruiken vooral omdat hij wist waar je "vandaan" kwam.
Heb je hulp (gehad)??
Aan de andere kant gaat mijn hart ook uit naar je moeder. (niet om jouw verdriet te bagatelliseren hoor). Wat zal ze zich ontzettend machteloos, eenzaam en wanhopig hebben gevoeld. Anders doe je dat niet, je laat je kinderen niet zomaar alleen op de wereld. Hè, Lin wat akelig!!
Heb je broers en/of zussen die dit met je delen?
Wat ontzettend erg dat je je moeder hebt moeten vinden.
Dit zal je ontzettend gevormd hebben voor de rest van jouw leven! Ik kan me er werkelijk niks bij voorstellen. Wat ongelooflijk smerig van je ex om dit te gebruiken vooral omdat hij wist waar je "vandaan" kwam.
Heb je hulp (gehad)??
Aan de andere kant gaat mijn hart ook uit naar je moeder. (niet om jouw verdriet te bagatelliseren hoor). Wat zal ze zich ontzettend machteloos, eenzaam en wanhopig hebben gevoeld. Anders doe je dat niet, je laat je kinderen niet zomaar alleen op de wereld. Hè, Lin wat akelig!!
Heb je broers en/of zussen die dit met je delen?
vrijdag 11 september 2009 om 00:36
quote:diaantje1971 schreef op 10 september 2009 @ 20:58:
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen
Natuurlijk. Alleen mislukt het soms
In mijn omgeving hebben meerdere mensen zelfmoord gepleegd, mensen die dichtbij stonden en sommigen wat verder weg.
Mensen die nooit gezegd hebben zelfmoord te willen of zullen plegen.
Zonder mededelingen zijn zij uit dit leven vertrokken.
Zo had ik het ooit ook gepland alleen werd ik wel weer wakker. Heel weinig mensen in mijn omgeving weten dat ik heel serieus bezig ben geweest om uit mijn leven te stappen.
En heel weinig mensen weten dat ik zo diep heb gezeten.
Mijn ouders heb ik het nooit verteld. Het voegt niets toe als zij hiervan op de hoogte zijn, het verandert voor mij niets in mijn leven van toen en van nu.
Hooguit dat 2 mensen zich intens zorgen maken om iets en me misschien wel een belofte willen laten doen ik ik niet kan en wil doen.
[...]
Het zijn ook vaak aandacht trekkers, want als je echt dood wil, dan kun je daar voor zorgen
Natuurlijk. Alleen mislukt het soms
In mijn omgeving hebben meerdere mensen zelfmoord gepleegd, mensen die dichtbij stonden en sommigen wat verder weg.
Mensen die nooit gezegd hebben zelfmoord te willen of zullen plegen.
Zonder mededelingen zijn zij uit dit leven vertrokken.
Zo had ik het ooit ook gepland alleen werd ik wel weer wakker. Heel weinig mensen in mijn omgeving weten dat ik heel serieus bezig ben geweest om uit mijn leven te stappen.
En heel weinig mensen weten dat ik zo diep heb gezeten.
Mijn ouders heb ik het nooit verteld. Het voegt niets toe als zij hiervan op de hoogte zijn, het verandert voor mij niets in mijn leven van toen en van nu.
Hooguit dat 2 mensen zich intens zorgen maken om iets en me misschien wel een belofte willen laten doen ik ik niet kan en wil doen.
vrijdag 11 september 2009 om 00:36
Nee, haasje. Ik heb geen broers of zussen. Mijn vader was een Engelsman (mijn vader zie ik al jarenlang niet meer) dus familie in het buitenland die ik verder niet ken. Mijn moeders familie is maar heel klein en mijn oma (is nu al een aantal jaren overleden) is daarna nooit meer dezelfde geweest. Het was 1 groot taboe.
Ik heb het jarenlang "geheim" gehouden omdat ik al vrij snel merkte dat het iets was, waar je niet over sprak.
Ik heb mijn leven door veel therapie gehad. Veel acting-out gedrag in mijn pubertijd, veel 'stoornissen' in de jaren erna. Nu voel ik me al een tijdje rustig en stabiel....maar weggaan? Nee weg gaat het nooit. In mijn familie hebben 3 mensen zelfmoord gepleegd, ben zelf ook erfelijk belast. Maar omdat ik weet hoeveel pijn mijn moeder's dood mij heeft gedaan, zal ik het mijn kinderen nooit aandoen. (en ook daar ben ik boos over geweest als ik zelf geen licht meer zag)
Daarom graag uit de taboesfeer. Dit soort geheimen wil je niet hoeven dragen.....
Ik heb het jarenlang "geheim" gehouden omdat ik al vrij snel merkte dat het iets was, waar je niet over sprak.
Ik heb mijn leven door veel therapie gehad. Veel acting-out gedrag in mijn pubertijd, veel 'stoornissen' in de jaren erna. Nu voel ik me al een tijdje rustig en stabiel....maar weggaan? Nee weg gaat het nooit. In mijn familie hebben 3 mensen zelfmoord gepleegd, ben zelf ook erfelijk belast. Maar omdat ik weet hoeveel pijn mijn moeder's dood mij heeft gedaan, zal ik het mijn kinderen nooit aandoen. (en ook daar ben ik boos over geweest als ik zelf geen licht meer zag)
Daarom graag uit de taboesfeer. Dit soort geheimen wil je niet hoeven dragen.....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 11 september 2009 om 00:38
Lin wat moet dat verschrikkelijk voor je zijn geweest dat jij je moeder vond. Mijn nichtje heeft haar vader (mijn broer dus) gevonden op zolder zij heeft er ook heel veel last van gehad.
Maar ik kan me voorstellen dat je boos bent haar egoistisch vind dan gaat er van alles door je heen.
Dat je dan een ex krijgt die er vaak mee dreigt om je ermee te 'pakken' ja dan kan ik me voorstellen dat je op een gegeven moment hem een stuk touw geeft.
Bij ons in de familie hebben we nogal een rare humor en zeggen ook vaak 'moet je een stuk touw hebben'? Totdat mijn neefje (zoon van mijn zus) ook zelfmoord pleegde. Nu zeggen we dat niet meer.
En Lin bedankt voor de knuf maar jij kunt hem ook wel gebruiken En voor alle anderen die hier meepraten ook natuurlijk
Maar ik kan me voorstellen dat je boos bent haar egoistisch vind dan gaat er van alles door je heen.
Dat je dan een ex krijgt die er vaak mee dreigt om je ermee te 'pakken' ja dan kan ik me voorstellen dat je op een gegeven moment hem een stuk touw geeft.
Bij ons in de familie hebben we nogal een rare humor en zeggen ook vaak 'moet je een stuk touw hebben'? Totdat mijn neefje (zoon van mijn zus) ook zelfmoord pleegde. Nu zeggen we dat niet meer.
En Lin bedankt voor de knuf maar jij kunt hem ook wel gebruiken En voor alle anderen die hier meepraten ook natuurlijk
vrijdag 11 september 2009 om 00:42
quote:Lin67 schreef op 11 september 2009 @ 00:36:
Maar omdat ik weet hoeveel pijn mijn moeder's dood mij heeft gedaan, zal ik het mijn kinderen nooit aandoen. (en ook daar ben ik boos over geweest als ik zelf geen licht meer zag)
Daarom graag uit de taboesfeer. Dit soort geheimen wil je niet hoeven dragen.....Toen mijn neefje zelfmoord had gepleegd moest ik mijn kinderen beloven het nooit te doen. En daar zal ik me altijd aan houden hoe kut ik me ook voel. Dit verdriet zal ik mijn kinderen niet aandoen.
Maar omdat ik weet hoeveel pijn mijn moeder's dood mij heeft gedaan, zal ik het mijn kinderen nooit aandoen. (en ook daar ben ik boos over geweest als ik zelf geen licht meer zag)
Daarom graag uit de taboesfeer. Dit soort geheimen wil je niet hoeven dragen.....Toen mijn neefje zelfmoord had gepleegd moest ik mijn kinderen beloven het nooit te doen. En daar zal ik me altijd aan houden hoe kut ik me ook voel. Dit verdriet zal ik mijn kinderen niet aandoen.
vrijdag 11 september 2009 om 00:46
Jeetje Mika...je hebt dus je broer en je neefje op deze manier verloren? Heftig. Jouw zus heeft haar kind verloren...dat is verschrikkelijk.
Mijn zoon is ook een tijdje depressief geweest. Heeft ook een poging (erg halfslachtig gelukkig) gedaan. Het idee om en mijn moeder en mijn kind te verliezen vond ik ondraaglijk. Koste toen alles wat ik in mij had om mijn zoon goed te begeleiden en niet zelf gek te worden.
Geen wonder dat jij het zo moeilijk hebt. Heb je hulp (gehad)?
Mijn zoon is ook een tijdje depressief geweest. Heeft ook een poging (erg halfslachtig gelukkig) gedaan. Het idee om en mijn moeder en mijn kind te verliezen vond ik ondraaglijk. Koste toen alles wat ik in mij had om mijn zoon goed te begeleiden en niet zelf gek te worden.
Geen wonder dat jij het zo moeilijk hebt. Heb je hulp (gehad)?
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
