Psyche
alle pijlers
Ik vind het helemaal niet leuk meer (jonge mama)
dinsdag 7 januari 2020 om 16:57
De bedoeling was deze nick niet nog een keer te gebruiken, maar ik wil nu zo anoniem mogelijk schrijven.
Ik ben nu vier maanden mama van een lief meisje, maar ik vind het helemaal niet leuk meer
Ik ben alleen maar onzeker, ik loop voor mijn gevoel de deur plat bij de huisarts (maar ik zit er echt niet elke week), het voeden gaat niet relaxed, kolven ook niet en bij alles voel ik stress!
Morgen moet ik de oudste weer naar school brengen, dat deed manlief gisteren en vandaag. Daar heb ik ook nu al stress over, terwijl het is een kort wandelingetje. Vandaag hing de oudste te veel over de baby en ik werd er erg agressief van. Ik moest de neiging onderdrukken te slaan, terwijl van de oudste houd ik ook heel veel.
Ik herken mezelf helemaal niet! De oudste voedde ik als het nodig was, kreeg een schone luier als het tijd was en ik voelde me de koning te rijk met mijn baby in de kinderwagen. Nu voel ik dat niet
Ik ben vaak bang (voor van alles).
Herkennen anderen dit??
Ik ben nu vier maanden mama van een lief meisje, maar ik vind het helemaal niet leuk meer
Ik ben alleen maar onzeker, ik loop voor mijn gevoel de deur plat bij de huisarts (maar ik zit er echt niet elke week), het voeden gaat niet relaxed, kolven ook niet en bij alles voel ik stress!
Morgen moet ik de oudste weer naar school brengen, dat deed manlief gisteren en vandaag. Daar heb ik ook nu al stress over, terwijl het is een kort wandelingetje. Vandaag hing de oudste te veel over de baby en ik werd er erg agressief van. Ik moest de neiging onderdrukken te slaan, terwijl van de oudste houd ik ook heel veel.
Ik herken mezelf helemaal niet! De oudste voedde ik als het nodig was, kreeg een schone luier als het tijd was en ik voelde me de koning te rijk met mijn baby in de kinderwagen. Nu voel ik dat niet
Ik ben vaak bang (voor van alles).
Herkennen anderen dit??
dinsdag 7 januari 2020 om 23:39
Dank je wel! Ook fijn je herkenning te lezenNon30 schreef: ↑07-01-2020 17:06Herkenbaar hoor...en pfff wat is dat gevoel toch vervelend!
Bij mij duurde het lang voor ik voor mezelf een ritme had.
Bij de eerste ook de HA platgelopen. Hij verzekerde mij er telkens van dat dat geen punt was. Heb toen wel ook aangegeven dat ik me er vervelend onder voelde.
Voor nu;
dinsdag 7 januari 2020 om 23:40
Confronterend maar dank, want ja dat denk ik iddZonnedauwRegenboog schreef: ↑07-01-2020 17:07Ga naar de huisarts. Je denkt dat een postnatale depressie te zwaar klinkt waarschijnlijk. De gedachte "dat heb ik vast niet" of "daar is het niet erg genoeg voor" ligt op de loer. Echter, de signalen die jij geeft wijzen hier wel degelijk op. Zoek aub snel hulp voordat je erin verzinkt.
dinsdag 7 januari 2020 om 23:41
Dat lijkt mij wel. Je hebt veel op ke bord gehad. En nog steeds. Iemand zonder baby zal al omvallen door alles wat jij mee (hebt) gemaakt.
Tip voor de zorg van je moeder. Kan familie of je man Wmo ondersteuning voor haar aanvragen. Sommige taken al huishouden, wassen aankleden (iik weet niet wat nodig is) kunnen dan overgenomen worden.
Jij kunt dan ook gewoon voor de gezelligheid bij je moeder langs, op de koffie of wat nog mogelijk is. Een boek voorlezen. Dan ben je er wel, voor de speciale momenten. En de extra's
Want naast Wmo ondersteuning blijft er nog genoeg te zorgen over.
Tip voor de zorg van je moeder. Kan familie of je man Wmo ondersteuning voor haar aanvragen. Sommige taken al huishouden, wassen aankleden (iik weet niet wat nodig is) kunnen dan overgenomen worden.
Jij kunt dan ook gewoon voor de gezelligheid bij je moeder langs, op de koffie of wat nog mogelijk is. Een boek voorlezen. Dan ben je er wel, voor de speciale momenten. En de extra's
Want naast Wmo ondersteuning blijft er nog genoeg te zorgen over.
dinsdag 7 januari 2020 om 23:41
Die is al lang op gang helaas, maar dat zou niet het verschil moeten zijn, want bij de oudste had ik binnen no time (twee maanden na de bevalling) mijn cyclus weer terug.mindervanmij schreef: ↑07-01-2020 17:15Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan en dit bespreken. Zou ook nog kunnen dat je menstruatie nu weer op gang komt en dat het PMDD is. De huisarts kan daar beter bij helpen om te kijken wat er precies aan de hand is. Sterkte
dinsdag 7 januari 2020 om 23:44
Dank voor je concrete tips! Vind het wel lastig iets te bedenken nu. Het liefst hou ik alles in eigen handSallySpectra* schreef: ↑07-01-2020 18:01Probeer ook, als dat je nu lukt tenminste, om concreet op een rijtje te zetten wát je precies zo zwaar vindt (/waardoor je dat angstige gevoel krijgt) en aan welke van die dingen iets te doen is. Zo kan je misschien alvast een start maken met een paar dingen wat makkelijker te maken (denk aan: man een paar weken extra thuis/dag per week thuis/oppas voor de oudste/schoonmaakster/ flesvoeding/nachtshifts verdelen... ik noem maar wat voorbeelden) en jij wat lucht krijgt. Niet dat je nare gevoel daar meteen mee weg is, maar het kan een begin zijn.
Maar nogmaals: neem ook zeker contact op met de huisarts.
dinsdag 7 januari 2020 om 23:44
Dank je wel! Hoe is het bij jou verder gegaan?Enjoyyourlife schreef: ↑07-01-2020 18:09Hoe herkenbaar...ik kan je enkel adviseren om snel contact met je huisarts.
Ik bleek een postnatale depressie te ontwikkelen met deze vervelende gevoelens.
Misschien helpt praten met iemand hierover al voldoende voor je
suc6!
dinsdag 7 januari 2020 om 23:45
Ok, ga ik laten doen!CatherineTheGreat schreef: ↑07-01-2020 18:28En laat je bloedwaarden controleren!!!
Ijzer en schildklier!
dinsdag 7 januari 2020 om 23:46
dinsdag 7 januari 2020 om 23:47
Dank je! Wat hielp bij jou om het beter te krijgen?Louhi schreef: ↑07-01-2020 21:53En ook zonder een postnatale depressie, vond ik de eerste paar maanden bij mn tweede echt heel pittig! Veel zwaarder dan bij de oudste.
Dus er hoeft niet meteen echt iets ‘aan de hand’ te zijn, maar het kan ook al fijn zijn om eens je verhaal te delen bij de huisarts toch?
Voor nu veel sterkte! Je bent echt niet de enige die het even niet leuk meer vindt. Het wordt echt echt beter, maar vraag en accepteer ook hulp!
dinsdag 7 januari 2020 om 23:48
Ok, dank je wel! Ga ik ook aanvragen.
dinsdag 7 januari 2020 om 23:51
Hmmm ok, dus dat ook...Gele_Suikerspin schreef: ↑07-01-2020 23:41Dat lijkt mij wel. Je hebt veel op ke bord gehad. En nog steeds. Iemand zonder baby zal al omvallen door alles wat jij mee (hebt) gemaakt.
Tip voor de zorg van je moeder. Kan familie of je man Wmo ondersteuning voor haar aanvragen. Sommige taken al huishouden, wassen aankleden (iik weet niet wat nodig is) kunnen dan overgenomen worden.
Jij kunt dan ook gewoon voor de gezelligheid bij je moeder langs, op de koffie of wat nog mogelijk is. Een boek voorlezen. Dan ben je er wel, voor de speciale momenten. En de extra's
Want naast Wmo ondersteuning blijft er nog genoeg te zorgen over.
Dank je wel voor je tips!
Ik ga kijken wat we kunnen qua WMO ed.
dinsdag 7 januari 2020 om 23:53
Wat dapper van je!
Wat naar dat je zo ziek bent geweest en dat het zo slecht gaat met je moeder. Natuurlijk kan dat ook een rol spelen!
De gevoelens die je beschrijft (somber, schuldgevoel, aggressief, angst, niet kunnen genieten) herken ik van de periode na de geboorte van mijn jongste. Ik had toen een PPD. Dat kan elke moeder overkomen, dus schaam je alsjeblieft niet. Je huisarts kan helpen vaststellen of je een depressie hebt of iets anders, dus goed dat je hulp gaat zoeken!
dinsdag 7 januari 2020 om 23:56
Ja en dat breekt je nu op.Viva_one_time_only schreef: ↑07-01-2020 23:44Dank voor je concrete tips! Vind het wel lastig iets te bedenken nu. Het liefst hou ik alles in eigen hand
Jij hebt veel te veel op je bordje, wil alles zelf doen en vindt dat je dat ook allemaal maar moet kunnen. Dat lukt jou niet en zou niemand lukken.
Tot zover mijn psychologische analyse
dinsdag 7 januari 2020 om 23:59
Dat het niet lukt blijkt wel denk ik, nu nog loslaten..SallySpectra* schreef: ↑07-01-2020 23:56Ja en dat breekt je nu op.
Jij hebt veel te veel op je bordje, wil alles zelf doen en vindt dat je dat ook allemaal maar moet kunnen. Dat lukt jou niet en zou niemand lukken.
Tot zover mijn psychologische analyse
woensdag 8 januari 2020 om 00:01
Sterkte TO. Je doet het goed. Laat je niet gek maken . Ook niet hier
anoniem_392700 wijzigde dit bericht op 08-01-2020 00:04
25.00% gewijzigd
woensdag 8 januari 2020 om 00:03
Dank je wel Zappie!zappie schreef: ↑07-01-2020 23:53Wat dapper van je!
Wat naar dat je zo ziek bent geweest en dat het zo slecht gaat met je moeder. Natuurlijk kan dat ook een rol spelen!
De gevoelens die je beschrijft (somber, schuldgevoel, aggressief, angst, niet kunnen genieten) herken ik van de periode na de geboorte van mijn jongste. Ik had toen een PPD. Dat kan elke moeder overkomen, dus schaam je alsjeblieft niet. Je huisarts kan helpen vaststellen of je een depressie hebt of iets anders, dus goed dat je hulp gaat zoeken!
woensdag 8 januari 2020 om 00:19
Daar kan je aan werken, echt. Kost misschien wat tijd maar het hoeft niet morgen.Viva_one_time_only schreef: ↑07-01-2020 23:59Dat het niet lukt blijkt wel denk ik, nu nog loslaten..
Misschien helpen een paar gesprekken met de huisarts of de praktijkondersteuner al, zeker een praktijkondersteuner kan veel praktische handvatten geven.
woensdag 8 januari 2020 om 09:11
Viva_one_time_only schreef: ↑07-01-2020 23:46Nee, maar gelukkig is dit ook niet mijn bedoeling. Ik heb bovendien begrepen dat bv juist beschermend werkt tegen PPD’s.
Helaas niet altijd. Google maar eens op dysfore toeschietreflex. Borstvoeding kan in sommige gevallen juist ook een naar gevoel veroorzaken.
Is het al gelukt om naar de huisarts te bellen? En hoe is het gegaan met naar school brengen??
woensdag 8 januari 2020 om 13:30
mindervanmij schreef: ↑08-01-2020 09:11Helaas niet altijd. Google maar eens op dysfore toeschietreflex. Borstvoeding kan in sommige gevallen juist ook een naar gevoel veroorzaken.
Is het al gelukt om naar de huisarts te bellen? En hoe is het gegaan met naar school brengen??
Ik weet idd van een D-tsr, maar dat heb ik echt niet. Als mijn dochtertje goed drinkt, dan voelt het gewoon goed. Ze is alleen regelmatig niet goed aan het drinken. Drinkt de borst niet goed leeg, hapt niet goed aan etc etc. Haar tongriempje is gekliefd, maar het werd niet beter (ook niet meteen). Daarna opnieuw door de lk laten nakijken, maar zag er goed uit, terwijl haar drinktechniek niet beter werd. Ze drinkt ook écht alleen als het haar uitkomt en dat geeft mij stress, want bij de eerste had ik alle tijd van de wereld en die hebben we nu gewoonweg niet. Ze moet mee in het ritme, en ik dus ook, en juist die onrust maakt het voor mij nu stressvol. En de eerste waar ik die rust wel had, daar ging het sowieso al makkelijk. Zo frustrerend die gedachte!
Naar school gaan ging kut. Ik kon niets vinden waardoor de oudste alleen een koekje heeft gegeten
. Mijn man had alles klaargezet, maar ik zag het gewoon niet! Pas toen ik weer thuiskwam vond ik alles. Ik voelde me er zo’n slechte moeder door!!!
Hij heeft gelukkig wel een fijne schooldag gehad vandaag. Zijn lievelingsjuf was er weer, die werkte de eerste dagen niet. Trampoline springen met gym en hij was iig blij toen ik m uit school haalde. In zijn broodtrommel zat gelukkig wel genoeg, dus hij is niet verhongerd.
woensdag 8 januari 2020 om 13:58
Mijn man heeft voor me gebeld, dat durfde ik niet, want ondanks wat jullie allemaal schrijven (en mijn man ook bevestigt) voel ik me nog steeds te goed en denk dan vanalles als ik moet bellen. Het is gewoon te lastig!
Bij de buurvrouwen voel ik me nu ook akelig, me niet goed genoeg en wil ze het liefst niet zien.
Ik had net wel een vriendin op bezoek bij de lunch, die zei ook tegen me: je moet écht naar de huisarts hoor, want dit gaat niet goed. Ze was wel heel lief en begripvol, daar was ik heel blij om.
Bij de buurvrouwen voel ik me nu ook akelig, me niet goed genoeg en wil ze het liefst niet zien.
Ik had net wel een vriendin op bezoek bij de lunch, die zei ook tegen me: je moet écht naar de huisarts hoor, want dit gaat niet goed. Ze was wel heel lief en begripvol, daar was ik heel blij om.
