Psyche
alle pijlers
Ik vind het helemaal niet leuk meer (jonge mama)
dinsdag 7 januari 2020 om 16:57
De bedoeling was deze nick niet nog een keer te gebruiken, maar ik wil nu zo anoniem mogelijk schrijven.
Ik ben nu vier maanden mama van een lief meisje, maar ik vind het helemaal niet leuk meer
Ik ben alleen maar onzeker, ik loop voor mijn gevoel de deur plat bij de huisarts (maar ik zit er echt niet elke week), het voeden gaat niet relaxed, kolven ook niet en bij alles voel ik stress!
Morgen moet ik de oudste weer naar school brengen, dat deed manlief gisteren en vandaag. Daar heb ik ook nu al stress over, terwijl het is een kort wandelingetje. Vandaag hing de oudste te veel over de baby en ik werd er erg agressief van. Ik moest de neiging onderdrukken te slaan, terwijl van de oudste houd ik ook heel veel.
Ik herken mezelf helemaal niet! De oudste voedde ik als het nodig was, kreeg een schone luier als het tijd was en ik voelde me de koning te rijk met mijn baby in de kinderwagen. Nu voel ik dat niet
Ik ben vaak bang (voor van alles).
Herkennen anderen dit??
Ik ben nu vier maanden mama van een lief meisje, maar ik vind het helemaal niet leuk meer
Ik ben alleen maar onzeker, ik loop voor mijn gevoel de deur plat bij de huisarts (maar ik zit er echt niet elke week), het voeden gaat niet relaxed, kolven ook niet en bij alles voel ik stress!
Morgen moet ik de oudste weer naar school brengen, dat deed manlief gisteren en vandaag. Daar heb ik ook nu al stress over, terwijl het is een kort wandelingetje. Vandaag hing de oudste te veel over de baby en ik werd er erg agressief van. Ik moest de neiging onderdrukken te slaan, terwijl van de oudste houd ik ook heel veel.
Ik herken mezelf helemaal niet! De oudste voedde ik als het nodig was, kreeg een schone luier als het tijd was en ik voelde me de koning te rijk met mijn baby in de kinderwagen. Nu voel ik dat niet
Ik ben vaak bang (voor van alles).
Herkennen anderen dit??
woensdag 8 januari 2020 om 14:03
wat fijn van je manViva_one_time_only schreef: ↑08-01-2020 13:58Mijn man heeft voor me gebeld, dat durfde ik niet, want ondanks wat jullie allemaal schrijven (en mijn man ook bevestigt) voel ik me nog steeds te goed en denk dan vanalles als ik moet bellen. Het is gewoon te lastig!
Bij de buurvrouwen voel ik me nu ook akelig, me niet goed genoeg en wil ze het liefst niet zien.
Ik had net wel een vriendin op bezoek bij de lunch, die zei ook tegen me: je moet écht naar de huisarts hoor, want dit gaat niet goed. Ze was wel heel lief en begripvol, daar was ik heel blij om.
wanneer is de afspraak?
woensdag 8 januari 2020 om 14:27
Ik begrijp je helemaal. Bij mijn eerste was alles roze wolk, perfect met BV enzo. Lang gevoed.Viva_one_time_only schreef: ↑07-01-2020 23:46Nee, maar gelukkig is dit ook niet mijn bedoeling. Ik heb bovendien begrepen dat bv juist beschermend werkt tegen PPD’s.
Bij de 2e liep het allemaal niet. Ik voelde me vreselijk. Uiteindelijk ben ik gestopt met BV. Dat had ik veeeeeeel eerder moeten doen. Niet alleen de ruimte die ik kreeg om ook een ander te kunnen laten voeden, maar de hormonen braken me op. Binnen een week knapte ik op, kreeg ruimte in mn hoofd.
Hierna heb ik ook ineens last van PMS e.d. nooit gehad. Blijkbaar ben ik ineens heel hormoongevoelig geworden.
Ik wilde ook niet stoppen met BV en voelde me vreselijk schuldig dat ik de oudste lang had gevoed en dat er nu een mindere band zou kunnen zijn met de jongste. Maar je bouwt een betere band op met een goed in haar vel zittende fles gevende moeder dan met een angstige ongelukkige BV moeder.
Heel veel sterkte. Ik hoop dat de HA je kan helpen.
woensdag 8 januari 2020 om 15:37
Ik geloof je, en toch vind ik het nu heel lastig om voor ons ook die beslissing te nemen..Protocol schreef: ↑08-01-2020 14:27Ik begrijp je helemaal. Bij mijn eerste was alles roze wolk, perfect met BV enzo. Lang gevoed.
Bij de 2e liep het allemaal niet. Ik voelde me vreselijk. Uiteindelijk ben ik gestopt met BV. Dat had ik veeeeeeel eerder moeten doen. Niet alleen de ruimte die ik kreeg om ook een ander te kunnen laten voeden, maar de hormonen braken me op. Binnen een week knapte ik op, kreeg ruimte in mn hoofd.
Hierna heb ik ook ineens last van PMS e.d. nooit gehad. Blijkbaar ben ik ineens heel hormoongevoelig geworden.
Ik wilde ook niet stoppen met BV en voelde me vreselijk schuldig dat ik de oudste lang had gevoed en dat er nu een mindere band zou kunnen zijn met de jongste. Maar je bouwt een betere band op met een goed in haar vel zittende fles gevende moeder dan met een angstige ongelukkige BV moeder.
Heel veel sterkte. Ik hoop dat de HA je kan helpen.
woensdag 8 januari 2020 om 15:41
Ja hij gaat met me mee. Ik moest al bloed laten prikken. Ik had nl een flink ijzertekort tijdens mijn zwangerschap, maar nog niet aan toegekomen. Verder staat ook foliumzuur en vitamine D erop, maar ik las dat zink ook deze klachten kan geven.Gele_Suikerspin schreef: ↑08-01-2020 14:02voor jou.
Fijn dat je man heeft gebeld.
De huisarts gaat misschien ook wel voor de zekerheid bloed prikken. Nvan sommige vitamine tekorten kun je ook angstig en warrig en somber worden.
Gaat je man mee naar de huisarts?
woensdag 8 januari 2020 om 15:42
lekker snel, fijn!
woensdag 8 januari 2020 om 16:17
woensdag 8 januari 2020 om 16:54
Goed dat je naar de huisarts gaat! Schrijf van tevoren op hoe je je voelt, waar je tegenaan loopt, wat je denkt, alles wat je maar kwijt wil.
Ga je vooral niet groot zitten houden, wees eerlijk naar jezelf.
Ik herken je verhaal, bij mij was het een postnatale depressie.
Ik was al na een week gestopt met borstvoeding, omdat ik daar zo ongemakkelijk en onzeker door werd. Flesvoeding bracht rust en zorgde ervoor dat mijn man mij kon helpen met de voedingen.
Veel sterkte en wees open en eerlijk naar jezelf en de huisarts.
Je staat er niet alleen voor. Er zijn meer vrouwen die dit hebben meegemaakt.
Ga je vooral niet groot zitten houden, wees eerlijk naar jezelf.
Ik herken je verhaal, bij mij was het een postnatale depressie.
Ik was al na een week gestopt met borstvoeding, omdat ik daar zo ongemakkelijk en onzeker door werd. Flesvoeding bracht rust en zorgde ervoor dat mijn man mij kon helpen met de voedingen.
Veel sterkte en wees open en eerlijk naar jezelf en de huisarts.
Je staat er niet alleen voor. Er zijn meer vrouwen die dit hebben meegemaakt.
woensdag 8 januari 2020 om 18:24
Ik heb destijds begeleiding en medicatie gehad, ik knapte er erg van op maar heeft wel een dik jaar geduurd.
Neem de tijd en wees lief en niet te streng voor jezelf
woensdag 8 januari 2020 om 18:37
Je bent absoluut geen slechte moeder hoor. Als ik lees hoe de afgelopen maanden waren, ik zou van minder omvallen. Dit is ook gewoon een chemisch proces in je lichaam. Het zegt niets over jou als persoon, als moeder of over de liefde voor je kinderen. En wat je ook beslist over bv of fv, je maakt die keuze uit liefde voor je beide kinderen en voor jezelf om een goede moeder te zijn ongeacht wat je kiest.
Ik wil ook een motto
woensdag 8 januari 2020 om 21:59
Heel eerlijk...tijd. Na 6 maanden waren de ergste krampjes voorbij en werden de huilbuien minder (al was het echt geen huilbaby hoor!) Maar die eerste paar maanden...pffff!!
woensdag 8 januari 2020 om 22:11
Dank voor je tips voor het gesprek!Mandy81 schreef: ↑08-01-2020 16:54Goed dat je naar de huisarts gaat! Schrijf van tevoren op hoe je je voelt, waar je tegenaan loopt, wat je denkt, alles wat je maar kwijt wil.
Ga je vooral niet groot zitten houden, wees eerlijk naar jezelf.
Ik herken je verhaal, bij mij was het een postnatale depressie.
Ik was al na een week gestopt met borstvoeding, omdat ik daar zo ongemakkelijk en onzeker door werd. Flesvoeding bracht rust en zorgde ervoor dat mijn man mij kon helpen met de voedingen.
Veel sterkte en wees open en eerlijk naar jezelf en de huisarts.
Je staat er niet alleen voor. Er zijn meer vrouwen die dit hebben meegemaakt.
Mijn man is er vaak niet hij heeft een meer dan fulltime baan dus hij is er vaker niet dan wel en maakt vaak lange dagen. Dus ik denk niet dat een fles mij direct gaat helpen. Ik tover sneller mijn borst tevoorschijn.
Verder dank dat je de tijd hebt genomen om te reageren!
woensdag 8 januari 2020 om 22:12
Enjoyyourlife schreef: ↑08-01-2020 18:24Ik heb destijds begeleiding en medicatie gehad, ik knapte er erg van op maar heeft wel een dik jaar geduurd.
Neem de tijd en wees lief en niet te streng voor jezelf
Dank je wel! Dus geduld is ook wel handig..
woensdag 8 januari 2020 om 22:12
Imikgirl schreef: ↑08-01-2020 18:37Je bent absoluut geen slechte moeder hoor. Als ik lees hoe de afgelopen maanden waren, ik zou van minder omvallen. Dit is ook gewoon een chemisch proces in je lichaam. Het zegt niets over jou als persoon, als moeder of over de liefde voor je kinderen. En wat je ook beslist over bv of fv, je maakt die keuze uit liefde voor je beide kinderen en voor jezelf om een goede moeder te zijn ongeacht wat je kiest.
Dank je wel voor je lieve reactie!
woensdag 8 januari 2020 om 22:15
Ja, misschien gaat dat hier ook nog wel uitmaken. Het is me ook gewoon zwaar tegengevallen hoezeer je je baby niet kent en nog niet begrijpt. Van mijn kleuter weet ik veel beter hoe en wat. Simpel en klaar. Maar ik denk dat ik ook gewoon heel erg ben vergeten hoe het was met een baby’tje. En het is jammer dat ze niet kunnen praten
vrijdag 10 januari 2020 om 13:45
Ik kom net bij de huisarts vandaan en die denkt dat ik wel baat kan hebben bij antidepressiva. Vooral ook omdat het niet mijn eerste episode is waarin ik slechter in mijn vel zit. Daarnaast wil ze gesprekken voor me regelen met de POH-ggz, vooral omdat therapie eerder niet goed ging. (Ik stond heel lang op een wachtlijst, afgekeurd, weer zoeken, weer wachtlijst etc etc) Dus ze laat me in eerste instantie gewoon bij onze praktijk. Ik kan wel pas in februari terecht omdat de nieuwe POH dan pas begint, maar voor die tijd mocht ik ook nog wel met de huisarts praten.
anoniem_649453e297351 wijzigde dit bericht op 10-01-2020 14:46
0.62% gewijzigd
vrijdag 10 januari 2020 om 13:47
Ze begreep iig heel goed waar de klachten vandaan kwamen en snapte ook wel dat ik me daardoor nu zo voel. Dat is fijn. Voor de antidepressiva heb ik wel wat huiver, ik hoor veel over de bijwerkingen en dat beangstigt me. Ook over het afbouwen en terugvallen, dus ja...
Zijn er hier ervaringen wat dat betreft?
Zijn er hier ervaringen wat dat betreft?
vrijdag 10 januari 2020 om 14:20
Geen ervaring met het moederschap of PND gerelateerde klachten, wel met antidepressiva door depressieve klachten. Een lichte dosis AD heeft mij destijds heel goed geholpen om de onrust weg te nemen en me weer wat stabieler te voelen. Ik snap de angst maar dat weegt in mijn opzicht niet op tegen wat je ervoor terug krijgt. De bijwerking die ik ervaarde was met name slaperigheid, maar dat was tevens waarom de huisarts voor deze AD koos. Ik had namelijk last van slapeloosheid, nam dan de AD voor het slapengaan en dat hielp goed bij het inslapen. Neem aan dat de huisarts voor jou een AD uitkiest die bij jouw klachten passen. Voor de rest was ik in de eerste 2-3 weken wat duf in het hoofd, zakte daarna af. Afbouwen ging verder prima. In wezen is een AD niet verslavend en krijg je bij afbouwen ondersteuning van de huisarts dus die angst mag je overboord gooien.
Hopelijk ga je je gauw wat beter voelen!
Hopelijk ga je je gauw wat beter voelen!
vrijdag 10 januari 2020 om 17:43
Wat goed dat je bent gegaan.Viva_one_time_only schreef: ↑10-01-2020 13:47Ze begreep iig heel goed waar de klachten vandaan kwamen en snapte ook wel dat ik me daardoor nu zo voel. Dat is fijn. Voor de antidepressiva heb ik wel wat huiver, ik hoor veel over de bijwerkingen en dat beangstigt me. Ook over het afbouwen en terugvallen, dus ja...
Zijn er hier ervaringen wat dat betreft?
Welke adp heb je gekregen?
vrijdag 10 januari 2020 om 18:01
Je kunt een termijn met jezelf afspreken, gaat het over 3 of 4 weken niet beter of nog slechter. Dan is er geen optie en moet je de medicijnen wel nemen. Overleg dit dan wel ook met de huisarts.
Ik zou zeker tot dat je bij de poh terrecht kunt. Minimaal wekelijks of om de week naar de huisarts gaan.
Zeker nu ze dit ook heeft aangegeven.
Ik zou zeker tot dat je bij de poh terrecht kunt. Minimaal wekelijks of om de week naar de huisarts gaan.
Zeker nu ze dit ook heeft aangegeven.
zaterdag 11 januari 2020 om 00:01
Dank je wel, wat een fijne praktische tip!!! Dat kan ik ook goed met mijn man afspreken. Hij heeft nl altijd direct door of het goed met me gaat of niet.Gele_Suikerspin schreef: ↑10-01-2020 18:01Je kunt een termijn met jezelf afspreken, gaat het over 3 of 4 weken niet beter of nog slechter. Dan is er geen optie en moet je de medicijnen wel nemen. Overleg dit dan wel ook met de huisarts.
Ik zou zeker tot dat je bij de poh terrecht kunt. Minimaal wekelijks of om de week naar de huisarts gaan.
Zeker nu ze dit ook heeft aangegeven.
zaterdag 11 januari 2020 om 00:03
Fluoxetine of zo, maar bij de Apotheek zeiden ze juist dat die niet goed is voor de baby. Dus dat ik een andere ssri moest krijgen. Toen zouden ze contact opnemen met de huisarts om dat te bespreken alleen werd ik toen teruggebeld dat ik het zelf met de huisarts moest regelen
en toen was de huisarts niet meer bereikbaar.... zucht..Vanzelf gaan dingen niet blijkbaar.
zaterdag 11 januari 2020 om 00:06
Eyeofthetiger schreef: ↑10-01-2020 14:20Geen ervaring met het moederschap of PND gerelateerde klachten, wel met antidepressiva door depressieve klachten. Een lichte dosis AD heeft mij destijds heel goed geholpen om de onrust weg te nemen en me weer wat stabieler te voelen. Ik snap de angst maar dat weegt in mijn opzicht niet op tegen wat je ervoor terug krijgt. De bijwerking die ik ervaarde was met name slaperigheid, maar dat was tevens waarom de huisarts voor deze AD koos. Ik had namelijk last van slapeloosheid, nam dan de AD voor het slapengaan en dat hielp goed bij het inslapen. Neem aan dat de huisarts voor jou een AD uitkiest die bij jouw klachten passen. Voor de rest was ik in de eerste 2-3 weken wat duf in het hoofd, zakte daarna af. Afbouwen ging verder prima. In wezen is een AD niet verslavend en krijg je bij afbouwen ondersteuning van de huisarts dus die angst mag je overboord gooien.
Hopelijk ga je je gauw wat beter voelen!
Dank je wel voor je lieve reactie. Alleen maakt je verhaal me nu bang voor het stikken van mijn kindje. Ik voed mijn baby nl sNachts in bed en leg haar dan terug, maar als ik te slaperig of te weinig alert ben dan weet ik niet wat er gebeurt. Dat vind ik griezelig.
En haar zelf voeden vind ik heel belangrijk. Het gaat nu ook eindelijk(!!) steeds beter. Bij de oudste ging het meteen goed en toen heb ik me maanden zo goed gevoeld!!
zaterdag 11 januari 2020 om 10:27
Ik denk dat je die 3 a 4 weken, als je daarvoor kiest, ook moet gebruiken om een zorgcirkel, vangnet op te zetten.
Dus maak een plan met familie, vrienden en eventueel hulp via Wmo (huishoudelijke hulp of thuiszorg ter ondersteuning van de verzorging van jou en baby)
Als je heel duf word van de medicijnen, wie kan dan komen, blijven logeren, kan je man vrij krijgen, ziekteverlof.
Ik zou wat hulp lijnen uit zetten.
Je kunt ook de hulp lijn bij bijvoorbeeld een oom of tante (iemand die dit kan) uitzetten en vragen of zij het willen overleggen, bespreken, coördineren.
Ook kunnen zij de aanvraag bij Wmo voor thuiszorg doen..
Echt, je hoeft het niet alleen te doen. Al voelt dit vaak wel zo. Want je moet het wel enigszins aansturen en initiatief nemen.
Net als met die apotheek. Erg vermoeiend is het om ziek te zijn.
Dus maak een plan met familie, vrienden en eventueel hulp via Wmo (huishoudelijke hulp of thuiszorg ter ondersteuning van de verzorging van jou en baby)
Als je heel duf word van de medicijnen, wie kan dan komen, blijven logeren, kan je man vrij krijgen, ziekteverlof.
Ik zou wat hulp lijnen uit zetten.
Je kunt ook de hulp lijn bij bijvoorbeeld een oom of tante (iemand die dit kan) uitzetten en vragen of zij het willen overleggen, bespreken, coördineren.
Ook kunnen zij de aanvraag bij Wmo voor thuiszorg doen..
Echt, je hoeft het niet alleen te doen. Al voelt dit vaak wel zo. Want je moet het wel enigszins aansturen en initiatief nemen.
Net als met die apotheek. Erg vermoeiend is het om ziek te zijn.
