Psyche
alle pijlers
Ik weet niet meer hoe ik ermee moet omgaan
donderdag 8 juni 2017 om 11:28
Hoi, ik ben een vrouw (belgisch) van 44 jaar, heb een dochter van 8 en ben 5 jaar gehuwd met een hele fijne man. Ik zit echter ongewild in een vechtscheiding met de papa van mijn dochter. Wij waren niet getrouwd, wel samenwonend. We hebben co-ouderschap, dus week/week. Hij maakt mijn leven zo zuur, pfff, ik weet echt niet meer hoe ik er moet mee omgaan. Zijn wil is wet, hij houdt zich 'aan de regels' als het in zijn voordeel uitdraait, en probeert zoveel mogelijk van mijn goedheid te profiteren. Als we even een fijn contact hebben, is dat na een maand alweer voorbij. Hij kan zichzelf niet bedwingen om niet zijn wil op te leggen. Ondertussen doet hij dit stilletjes aan ook bij onze dochter. Zij reageert er nog niet teveel op, doet af en toe haar beklag bij mij, maar ik vermoed dat ze evengoed haar beklag over mij bij papa doet. Naar mijn gevoel heeft mijn ex echt heel veel narcistische trekjes. En dat is dan maar zo, ik bedoel, ik kan daar toch niks aan veranderen, ik moet er maar leren mee omgaan. Alleen met het feit dat hij mij steeds dingen wil opdringen die ik niet wil, die eeuwige, vermoeiende discussies, ik word er gek van. Vorige week was ik nog op een ontspannende vakantie, vandaag - na wat heen en weer gesms - sta ik terug stijf van de stress. En ik wil dat niet meer. Ik wil me terug even goed en relaxed voelen als dat dat deze morgen nog was. Het lukt me al beter om alles een plaats te geven. Vorig jaar ben ik zelfs verschillende keren letterlijk ziek geweest van al dat gepest en gezaag, dit jaar valt het vrij goed mee vind ik. Al voel ik dat mijn rug, nek en schouders alweer enorm gespannen staan. De meeste gesprekken verlopen zelfs via advocaten, omdat ik dat heen en weer gemails en sms beu ben, maar voor kleine dingen smsen we wel nog. Met alle gevolgen vandien, keer op keer. Op de vraag om eens rond de tafel te gaan zitten om het één en ander te bespreken, met de advocaten bij zodat er geen nare discussies kunnen zijn of zodat er neutrale personen zijn die kunnen ingrijpen, krijg ik als reactie dat 'de tegenpartij' daar wel voor open staat, maar ze willen eerst precies weten waarover het gaat. Jah, over onze dochter natuurlijk. Hoe erg kan zo'n gesprek zijn dat je op voorhand wil weten wat er gezegd zal worden? Hij wil dit gewoon niet omdat hij wéét dat dat heen en weer gedoe mij leeg zuigt en als er nieuwe (betere) afspraken zouden zijn, kan hij dit niet meer doen. Op moederdag was dochter bij hem en ik wou graag dat ze bij mij was (zij zelf wou dat ook), ik ben 2 maanden bezig geweest om het geregeld te krijgen dat ze bij mij was. 2 maanden! Dochter is nog vrij jong en beïnvloedbaar, waar hij gretig gebruik van maakt. Zij was jarig rond moederdag, en hij had haar wijs gemaakt (terwijl hij reeds aan mij gezegd had dat - mits we een goede wissel vonden - ze bij mij mocht zijn op moederdag) dat hij haar verjaardagsfeest die dag zou doen. Terwijl hij dit anders steeds op woensdagnamiddag doet. Waardoor zij natuurlijk niet meer bij mij wou komen op moederdag, ze vierde liever haar verjaardagsfeest bij papa (wat logisch is natuurlijk). Om gek van te worden. Uiteindelijk is ze die dag toch mogen komen, maar hij is haar eerder terug komen halen omdat 'hij nog plannen had'. Wat uiteindelijk niet waar bleek te zijn, dochter vertelde dat ze erna niks meer gedaan hebben, behalve naar zijn moeder gaan (haar oma dus). Wat perfect kon als hij haar op het gewone uur kwam halen. En dat is met alles zo. Doodmoe word ik er van. Hij maakt haar ook steeds wijs dat ze op 10 jarige leeftijd mag kiezen bij wie ze is (wat helemaal niet zo is). Zij ziet dat wel anders dan hij, zij denkt dat ze per dag mag beslissen bij wie ze zal zijn. Hij wil dat ze ervoor kiest om meer bij hem te zijn. Wat zij niet zal doen, want ze staat er zelf heel erg op dat alles 'netjes' verdeeld wordt. Ik vind het zo erg dat hij haar van alles en nog wat wijsmaakt. Nog iemand in zo'n situatie zit of hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Want ik trek het echt niet lang meer.
donderdag 8 juni 2017 om 11:40
donderdag 8 juni 2017 om 11:46
Idd hou het zakelijk maar maak ook duidelijke afspraken zodat daar geen misverstanden over kunnen ontstaan.
Deze spanning tussen jullie is super slecht voor jullie dochter en lijkt mij voor jezelf ook niet prettig.
Probeer te bedenken dat jullie dochter uit liefde is ontstaan en absoluut geen baat heeft bij deze situatie...
Deze spanning tussen jullie is super slecht voor jullie dochter en lijkt mij voor jezelf ook niet prettig.
Probeer te bedenken dat jullie dochter uit liefde is ontstaan en absoluut geen baat heeft bij deze situatie...
donderdag 8 juni 2017 om 11:47
Ik weet dat ik hem veel macht geef, dat is de reden waarom ik rond de tafel wil gaat zitten. Dingen vastleggen zoals moederdag / vaderdag, verjaardagen, verlofregeling enz... Dat ligt bij ons allemaal niet vast, wat hem de ruimte geeft om mij het leven zuur te maken. Ik weet ook wel dat dat de reden is waarom hij niet rond de tafel wil gaan zitten. Vandaar dat ik ook besloten heb dat - als hij niet rond de tafel wil zitten - ik hiermee naar de rechtbank ga, zodat alles vastligt. En wordt daar dan beslist dat dochter blijft waar ze is op moederdag / vaderdag, dan zal ik mij daarbij neerleggen. Het is op vraag van haar dat ik probeerde te wisselen. Komt daarbij dat ze bij beide verschillende hobby's heeft waar optredens aan verbonden zijn, dus moet er sowieso afgeweken worden van de gewone regeling en moeten er andere wissels komen. Dat wil ik gewoon allemaal beter laten vastleggen. Maar zolang dit niet het geval is (kan nog wel even duren) heeft hij mij in zijn greep. En ik wil er uit.
donderdag 8 juni 2017 om 11:49
op mijn werk had ik veel te maken met ouderschapsplannen en veel ouders vullen die maar half-half in, onder het motto dat regelen we laten wel. Mijn advies:
leg alles tot in de kleinste details vast ( dus benoem de dagen en tijdstippen etc), afwijken van iets wat vast ligt is veeeeeel makkelijker dan een afspraak maken over iets wat niet vast ligt.
Kortom: stel samen een nieuw ouderschapsplan op en timmer deze dicht.
leg alles tot in de kleinste details vast ( dus benoem de dagen en tijdstippen etc), afwijken van iets wat vast ligt is veeeeeel makkelijker dan een afspraak maken over iets wat niet vast ligt.
Kortom: stel samen een nieuw ouderschapsplan op en timmer deze dicht.
donderdag 8 juni 2017 om 11:49
Dat laatste besef ik maar al te goed, vandaar dat ik steeds zo goed mogelijk wil doen, regelmatig ten nadele van mezelf. Maar ik wil mijn dochter niet leren dat het ok is om over je heen te laten lopen...Babypink schreef: ↑08-06-2017 11:46Idd hou het zakelijk maar maak ook duidelijke afspraken zodat daar geen misverstanden over kunnen ontstaan.
Deze spanning tussen jullie is super slecht voor jullie dochter en lijkt mij voor jezelf ook niet prettig.
Probeer te bedenken dat jullie dochter uit liefde is ontstaan en absoluut geen baat heeft bij deze situatie...
donderdag 8 juni 2017 om 11:52
Klopt, is bij ons ook zo, omdat ik ervan uitging dat het toch niet allemaal zo'n vaart zou lopen en dat we een goede verstandhouding konden vasthouden (was zo in het begin). Vandaar dat ik hem nu rond de tafel wil krijgen, alleen wil hij dit echter niet. Nu, sowieso komt dat er toch van. Heb je nog tips omtrent dingen waar ik zeker rekening moet mee houden, die ik zeker vast moet leggen?guppekop schreef: ↑08-06-2017 11:49op mijn werk had ik veel te maken met ouderschapsplannen en veel ouders vullen die maar half-half in, onder het motto dat regelen we laten wel. Mijn advies:
leg alles tot in de kleinste details vast ( dus benoem de dagen en tijdstippen etc), afwijken van iets wat vast ligt is veeeeeel makkelijker dan een afspraak maken over iets wat niet vast ligt.
Kortom: stel samen een nieuw ouderschapsplan op en timmer deze dicht.
donderdag 8 juni 2017 om 13:14
Strijd om moederdag? Serieus? Ons kind was op moederdag bij mijn ex. Wij laten de zorgregeling zoveel mogelijk doorlopen. Veel rustiger voor kind. En al helemaal niet iets om strijd over te voeren... Had ons kind aangegeven graag bij mij te willen zijn, had dat gemogen natuurlijk maar duidelijkheid rust en structuur is voor een kind belangrijk. Stap over je eigen ego heen en ga werkelijk denken in het belang van je dochter! Jij zoekt dus net zo goed de strijd op. Niet alleen je ex. Jij ook. En daarbij schijnt het dus te gaan om jullie eigen ego's. En verschuil je niet langer achter je kind en dat je in haar belang handelt hiermee want dat doe je nl. niet op deze manier. Laat alles inderdaad vastleggen en creëer rust voor je dochter. Sterkte want ik weet hoe moeilijk dit is.
donderdag 8 juni 2017 om 13:39
Ik deed het echt wel omdat mijn dochter er om vroeg. Kan ik aantonen met volgend voorbeeld:tascha schreef: ↑08-06-2017 13:14Strijd om moederdag? Serieus? Ons kind was op moederdag bij mijn ex. Wij laten de zorgregeling zoveel mogelijk doorlopen. Veel rustiger voor kind. En al helemaal niet iets om strijd over te voeren... Had ons kind aangegeven graag bij mij te willen zijn, had dat gemogen natuurlijk maar duidelijkheid rust en structuur is voor een kind belangrijk. Stap over je eigen ego heen en ga werkelijk denken in het belang van je dochter! Jij zoekt dus net zo goed de strijd op. Niet alleen je ex. Jij ook. En daarbij schijnt het dus te gaan om jullie eigen ego's. En verschuil je niet langer achter je kind en dat je in haar belang handelt hiermee want dat doe je nl. niet op deze manier. Laat alles inderdaad vastleggen en creëer rust voor je dochter. Sterkte want ik weet hoe moeilijk dit is.
Ex en ik wonen op 30 km van elkaar, en ze gaat daar naar school. Dit jaar boterde het totaal niet op school en ze wou naar een andere school, in de gemeente waar ik woon. Wat voor mij superhandig zou zijn, want ik mag iedere 14 dagen op en neer rijden (wat mij absoluut niet teveel is). Had ik gewild, dan kon ik doorgezet hebben en gemaakt hebben dat zij volgend schooljaar bij mij startte. In plaats daarvan heb ik verschillende gesprekken met de zorgjuf geregeld voor haar en apart voor mij, om te kijken hoe we het konden aanpakken om haar daar toch op school te laten. Ik heb heel erg getwijfeld, want op een gegeven moment begon ze zelfs de kindjes uit haar klas pijn te doen, iets wat totaal niet in haar aard lag. Blijkt dat er issues waren bij papa en zijn ouders. Samen met de juf en de zorgjuf hebben we naar een oplossing gezocht, want papa wou (alweer) niet meewerken. Waardoor dochter zich na verloop van tijd toch beter in haar vel voelde en dan toch wou blijven op de school waar ze was. Ik doe echt wel moeite om haar niet steeds op haar wenken te bedienen en om te proberen achterhalen wat er juist speelt, maar als een kind met tranen in haar ogen zegt dat ze bij mama wil zijn op moederdag en niet bij papa, dan doe ik daar wél de moeite voor. Ongeacht of papa daar nu moeilijk over doet of niet.
donderdag 8 juni 2017 om 13:52
dit model is erg goed en volledigprutsemarie schreef: ↑08-06-2017 11:52Klopt, is bij ons ook zo, omdat ik ervan uitging dat het toch niet allemaal zo'n vaart zou lopen en dat we een goede verstandhouding konden vasthouden (was zo in het begin). Vandaar dat ik hem nu rond de tafel wil krijgen, alleen wil hij dit echter niet. Nu, sowieso komt dat er toch van. Heb je nog tips omtrent dingen waar ik zeker rekening moet mee houden, die ik zeker vast moet leggen?
www.vbbradvocaten.nl/download/VBBW01144.docx
donderdag 8 juni 2017 om 14:24
guppekop schreef: ↑08-06-2017 13:52dit model is erg goed en volledig
www.vbbradvocaten.nl/download/VBBW01144.docx
Super! Dank je wel.
donderdag 8 juni 2017 om 15:05
Ik heb ook week-week co-ouderschap, dochter is inmiddels 6, en haar vader is ongeveer hetzelfde als jouw ex. En dochter begint telkens meer te beseffen hoe moeilijk en afwezig haar vader eigenlijk is, en hoe weinig hij met haar doet. Erover praten met hem werkt niet. Of hij lapt het aan zijn laars, of hij wordt boos op dochter. Vroeger wilde ze graag dat ik de dingen zei of vroeg aan papa, wat zij niet zelf tegen hem zou durven zeggen. Maar vanwege zijn eerder genoemde reacties wil ze ook niet meer dat ik dat doe. Ze is nu op het punt dat ze niet meer zo lang bij papa wil blijven, maar nog wel gaat.
We hebben een gerechterlijk vonnis waarin alles staat omschreven, inclusief zomervakantieregeling, kerst/nieuwjaar jaarlijks om en om, kerstvakantie door de helft. Maar geen verjaardagen, moederdag, vaderdag, sinterklaas, etc.
Dat hoeft van mij ook niet. Daar vind ik wel een alternatieve dag voor als ik of dochter het belangrijk genoeg vinden.
Voor de zomervakantie dit jaar heb ik voorgesteld dat we in plaats van om de 2 weken, om de week laten door lopen. Dochter vond dat ze de vorige zomervakanties mij te lang niet zag. En dat vond hij goed, nadat ik via email zou vermelden aan hem dat het wel mijn idee was.
Het contact met hem gaat ook met vallen en opstaan. Vier keren ben ik op zijn initiatief gezellig iets leuks met hem en dochter gaan doen, telkens in de hoop dat de onderlinge communicatie verbetert. Zonder effect. Dus dat doe ik niet meer. Bemiddeling na 2 jaar co-ouderschap heeft hij na 2 sessies afgekapt, waar hij me overigens uitschold in bijzijn van de bemiddelaar.
De enige manieren waarop ik hem te woord sta, zijn:
- sms
- enkel telefonisch bij noodgevallen
- email
- mondeling als ik bij zijn huis onze dochter ophaal en hij zich van achter zijn computer kan wegrukken
Alle andere manieren heb ik geblokkeerd. Werkt als een tiet.
We hebben een gerechterlijk vonnis waarin alles staat omschreven, inclusief zomervakantieregeling, kerst/nieuwjaar jaarlijks om en om, kerstvakantie door de helft. Maar geen verjaardagen, moederdag, vaderdag, sinterklaas, etc.
Dat hoeft van mij ook niet. Daar vind ik wel een alternatieve dag voor als ik of dochter het belangrijk genoeg vinden.
Voor de zomervakantie dit jaar heb ik voorgesteld dat we in plaats van om de 2 weken, om de week laten door lopen. Dochter vond dat ze de vorige zomervakanties mij te lang niet zag. En dat vond hij goed, nadat ik via email zou vermelden aan hem dat het wel mijn idee was.
Het contact met hem gaat ook met vallen en opstaan. Vier keren ben ik op zijn initiatief gezellig iets leuks met hem en dochter gaan doen, telkens in de hoop dat de onderlinge communicatie verbetert. Zonder effect. Dus dat doe ik niet meer. Bemiddeling na 2 jaar co-ouderschap heeft hij na 2 sessies afgekapt, waar hij me overigens uitschold in bijzijn van de bemiddelaar.
De enige manieren waarop ik hem te woord sta, zijn:
- sms
- enkel telefonisch bij noodgevallen
- mondeling als ik bij zijn huis onze dochter ophaal en hij zich van achter zijn computer kan wegrukken
Alle andere manieren heb ik geblokkeerd. Werkt als een tiet.
donderdag 8 juni 2017 om 17:11
Meaki, mijn dochter is nog niet op het punt dat ze niet meer naar papa wil. Ik heb wel een vermoeden dat die dag komt, aangezien ze reeds problemen had op school en dit eigenlijk niet met school te maken had maar wel met de 'omgeving van en met' papa (vooral zijn ouders dan die haar helemaal opeisen en hij die dit toelaat). Zo doet ze aan mij ook haar beklag dat ze tijdens de week van papa 1x per week bij zijn ouders MOET gaan slapen en daar iedere middag moet gaan eten, zelfs al is hij niet gaan werken. Hij komt dan ook daar eten. Ze heeft mij al regelmatig de vraag gesteld om dat niet meer te moeten doen. Ik reageer er voorlopig niet teveel op en vraag haar om er zelf met papa over te praten, maar dat helpt niet zegt ze. Ze heeft daarvoor reeds verschillende pogingen gedaan. Ook slaapt ze steeds (de wissel is bij ons op vrijdagavond na school - gelukkig maar) op vrijdagavond als ze bij papa komt en op donderdagavond (de laatste dag bij papa) bij hem in bed. Op vrijdagavond komt ze bij ons dan doodop aan, want ze liggen dan te praten of tv te kijken, waardoor ze slaaptekort heeft. De school en het CLB zijn hier allemaal van op de hoogte.
Bij ons loopt de zomervakantie gewoon week/week door, waarvan we elk eens 2 weken haar bij ons hebben. Rest blijft gewoon doorlopen. 'Grappig' (en niet grappig) dat hij vraagt dat je via email moest vermelden dat het jouw idee was. Was bij mij ook zo toen ik voorstelde om de wissels om 17u te laten doorgaan i.p.v. 18u. Moest ik hem ook nog eens bevestigen via email.
Feit is, iedere mail of sms, om het kleinste dingetje ook, draait uit op een eeuwenlange discussie. Maar sommige dingen moet je nu toch eenmaal kunnen navragen of checken. Telefonisch begin ik niet meer aan, hij verwijt me steeds of dreigt met van alles en nog wat, om het achteraf te ontkennen dat hij dat ooit zei. Nooit is iets zijn schuld en meestal heeft hij zeker niet gezegd wat ik beweer (terwijl ik het opgenomen heb met mijn gsm). Mondeling lukt ook niet want als hij dochter komt ophalen staan steeds of zijn moeder of zijn vader mee aan de deur, idem als ik haar bij hem ga ophalen, dan is het of met zijn ouders of zijn ouders zijn aanwezig in het huis. Mocht ik iets zeggen, dat zij daar direct kunnen op reageren... Het verwondert me trouwens dat jouw ex ermee akkoord ging dat ze minder bij hem gaat. Mijn ex zou daar nooit mee akkoord gaan, dat zou onmiddellijk terug rechtbanken en dergelijke zijn. Hij heeft mij ooit 2 dingen beloofd: 1. 'Ik maak je kapot' en 2. 'ik doe er alles aan om haar van jou af te nemen (op mijn dochter dan)'. Ik ben lang bang geweest van hem, nu is hij voor mij een vervelende zoemende mug die van alles een drama moet maken... Dit is voor niemand plezant.
Ik haat het dat hij (en jouw ex) zo reageren, zeker tegenover de kids. Maar je oogst wat je zaait. Ik probeer dochter zo lang mogelijk bij hem te laten gaan, maar eens ze niet meer wil, zal ik haar zeker niet pushen...
Bij ons loopt de zomervakantie gewoon week/week door, waarvan we elk eens 2 weken haar bij ons hebben. Rest blijft gewoon doorlopen. 'Grappig' (en niet grappig) dat hij vraagt dat je via email moest vermelden dat het jouw idee was. Was bij mij ook zo toen ik voorstelde om de wissels om 17u te laten doorgaan i.p.v. 18u. Moest ik hem ook nog eens bevestigen via email.
Feit is, iedere mail of sms, om het kleinste dingetje ook, draait uit op een eeuwenlange discussie. Maar sommige dingen moet je nu toch eenmaal kunnen navragen of checken. Telefonisch begin ik niet meer aan, hij verwijt me steeds of dreigt met van alles en nog wat, om het achteraf te ontkennen dat hij dat ooit zei. Nooit is iets zijn schuld en meestal heeft hij zeker niet gezegd wat ik beweer (terwijl ik het opgenomen heb met mijn gsm). Mondeling lukt ook niet want als hij dochter komt ophalen staan steeds of zijn moeder of zijn vader mee aan de deur, idem als ik haar bij hem ga ophalen, dan is het of met zijn ouders of zijn ouders zijn aanwezig in het huis. Mocht ik iets zeggen, dat zij daar direct kunnen op reageren... Het verwondert me trouwens dat jouw ex ermee akkoord ging dat ze minder bij hem gaat. Mijn ex zou daar nooit mee akkoord gaan, dat zou onmiddellijk terug rechtbanken en dergelijke zijn. Hij heeft mij ooit 2 dingen beloofd: 1. 'Ik maak je kapot' en 2. 'ik doe er alles aan om haar van jou af te nemen (op mijn dochter dan)'. Ik ben lang bang geweest van hem, nu is hij voor mij een vervelende zoemende mug die van alles een drama moet maken... Dit is voor niemand plezant.
Ik haat het dat hij (en jouw ex) zo reageren, zeker tegenover de kids. Maar je oogst wat je zaait. Ik probeer dochter zo lang mogelijk bij hem te laten gaan, maar eens ze niet meer wil, zal ik haar zeker niet pushen...
donderdag 8 juni 2017 om 21:57
Onze dochter gaat wel week om week, het is niet minder geworden. Daar zou mijn ex ook nooit zomaar akkoord mee gaan. Hij heeft week om week geëist, zodat hij mij geen kinderalimentatie moest betalen. Zijn woorden. De door de rechtbank aangestelde kinderpsychiater adviseerde geen week om week, maar om het weekend. De rechtbank had daar geen gehoor aan gegeven.
Het is dat dochter het steeds minder leuk vindt, en het mij niet zou verbazen als ze op gegeven moment echt niet meer wil. Dan ga ik het ook niet stimuleren. Heb ik al genoeg gedaan. Ex vindt het mijn taak om ervoor te zorgen dat dochter graag naar hem wil gaan, en dat ze zich genoeg op haar gemak voelt dat ze hem durft te zeggen als er iets is. Heb hem geschreven dat het zijn taak is, nooit een antwoord meer op teruggekregen.
Dochter heeft ook vooral negatieve dingen te zeggen over haar week bij hem. Verbaast mij ook niets, hij is een wispelturige, agressieve gast die te hoge verwachtingen heeft van onze dochter en haar vooral voor de tv plaatst.
Ja, hij heeft ook veel gedreigd. Ik maak je kapot, ik ga je op je bakkes slaan, ik ga je een pak slaag komen geven, je bent niks, niemand moet je, scheldwoorden en beledigingen hier en daar, etc etc. Heb al 2x een PV laten opmaken bij de politie hiervoor.
Het resultaat is dat ik een zeer aanhankelijk meisje terugkrijg dat veel in mijn buurt wil zijn en niet vaak alleen wil slapen. Op school doet ze het heel goed, de juf gaf aan dat ze haar een voorbeeldleerling vindt. Vorig jaar had ik wel een gesprek met haar vorige juf, om te bespreken hoe het gaat met haar en of er een verschil is in haar gedrag als ze bij mij is of bij haar vader. De juf vond van niet, maar zei ook dat dit kan komen doordat dochter zich op haar gemak voelt op school en dan even niet hoeft te denken aan thuis met papa.
Ik merk in heel veel dingen dat mijn ex zichzelf als prioriteit heeft, en zijn vriendin. Op vakantie gaan doet ie met zijn vriendin, niet met dochter. Kleding kopen doet ie niet voor haar, leuke dingen met haar doen doet ie ook niet veel. Ze wilde een keer nog een nachtje bij mij slapen en dan de zaterdag naar papa, "dikke pech voor haar, mag niet". Dochter zit sowieso elk weekend bij zijn ouders, en regelmatig zorgen ze ook voor haar op schooldagen, omdat hij onregelmatig werk heeft (leger). De rechter had hij wijs gemaakt dat hij niet meer op oefening of missie zou gaan. Dat is 1 jaar goed gegaan. Nu al bijna 3 jaar lijkt het alsof ik een co-ouderschap met zijn moeder heb. Dochter vindt het gelukkig wel leuk met haar grootouders.
Dus nee, veel communicatie is er niet, even tussendoor dingetjes vragen/overleggen zit er niet in, omdat ik geen zin meer heb in discussies, beledigingen, stress. Dat vind ik echt jammer, dat er geen vriendschappelijk contact mogelijk is.
Hehe, hij is voor mij ook een mug die ik liefst plat sla. Ik ben ook niet meer bang als hij dreigt, ik doe aangifte omdat hij er niet mee weg moet komen.
Ik vermoed dat hij op den duur wel een nieuwe rechtszaak zal starten, omdat ik sinds kort een bedrijfswagen heb. Ooit gaat hem dat vast opvallen (als hij niet vergroeid is met zijn computer), en zal ie gaan zagen over dat ie dochter bij hem wil domiciliëren. Een jaar geleden vroeg hij al hoe hoog mijn uitkering was, want als dat hoger was dan zijn loon dan wilde hij dochter bij hem inschrijven, ten laste hebben, en het volledige kindergeld. Ik heb alleen gezegd dat het voldoende is. Mocht ooit een rechtszaak willen starten, terwijl hij geen geldgebrek heeft, maar het geld vooral aan zichzelf en zijn vriendin besteedt, dan zal ik mijn dossiertje eens opendoen.
De wisselmomenten zijn volgens vonnis telkens op vrijdag om 18.00u, maar dat doen we meestal niet. We halen haar telkens van school op. Op schoolvrije dagen kan hij haar om 18.00u bij mij ophalen, puur omdat ik haar geen minuut langer wil laten bij iemand waar ze niet graag wil zijn. Moet ik haar op een schoolvrije dag bij hem ophalen, dan gaat ie akkoord met wat voor uur ik maar voorstel. Hoe vroeger hoe beter, vermoed ik.
Het enige wat ik je kan aanraden is:
- het beste schriftelijk overleggen. Wordt er toch mondeling iets afgesproken, bevestig dit dan nogmaals op mail. Dan bouw je een dossier op, voor het geval je het nodig gaat hebben
- blokkeren op sociale media, whatsapp, etc, mocht je dat nog niet gedaan hebben, laat hem zo min mogelijk toe in je leven. SMS en e-mail zijn nog steeds prima schriftelijke communicatievormen
- aangeven dat ze niet iedere middag bij zijn ouders wil eten, dat ze graag ook op school wil eten en lekker spelen met haar klasgenootjes
- aangeven dat je de indruk krijgt dat ze meer behoefte heeft aan slaap, omdat ze op de wisseldag altijd vermoeid is. Wat zeggen school en CLB eigenlijk hierover?
- elk voorval, hoe klein ook, in je dossier bewaren, met datum
- doorgaan met hoe je het nu doet met jullie dochter, haar een leuke en liefdevolle tijd bij jou thuis geven, en haar stimuleren om haarzelf te kunnen zijn, en haar gevoelens te uiten
Het is dat dochter het steeds minder leuk vindt, en het mij niet zou verbazen als ze op gegeven moment echt niet meer wil. Dan ga ik het ook niet stimuleren. Heb ik al genoeg gedaan. Ex vindt het mijn taak om ervoor te zorgen dat dochter graag naar hem wil gaan, en dat ze zich genoeg op haar gemak voelt dat ze hem durft te zeggen als er iets is. Heb hem geschreven dat het zijn taak is, nooit een antwoord meer op teruggekregen.
Dochter heeft ook vooral negatieve dingen te zeggen over haar week bij hem. Verbaast mij ook niets, hij is een wispelturige, agressieve gast die te hoge verwachtingen heeft van onze dochter en haar vooral voor de tv plaatst.
Ja, hij heeft ook veel gedreigd. Ik maak je kapot, ik ga je op je bakkes slaan, ik ga je een pak slaag komen geven, je bent niks, niemand moet je, scheldwoorden en beledigingen hier en daar, etc etc. Heb al 2x een PV laten opmaken bij de politie hiervoor.
Het resultaat is dat ik een zeer aanhankelijk meisje terugkrijg dat veel in mijn buurt wil zijn en niet vaak alleen wil slapen. Op school doet ze het heel goed, de juf gaf aan dat ze haar een voorbeeldleerling vindt. Vorig jaar had ik wel een gesprek met haar vorige juf, om te bespreken hoe het gaat met haar en of er een verschil is in haar gedrag als ze bij mij is of bij haar vader. De juf vond van niet, maar zei ook dat dit kan komen doordat dochter zich op haar gemak voelt op school en dan even niet hoeft te denken aan thuis met papa.
Ik merk in heel veel dingen dat mijn ex zichzelf als prioriteit heeft, en zijn vriendin. Op vakantie gaan doet ie met zijn vriendin, niet met dochter. Kleding kopen doet ie niet voor haar, leuke dingen met haar doen doet ie ook niet veel. Ze wilde een keer nog een nachtje bij mij slapen en dan de zaterdag naar papa, "dikke pech voor haar, mag niet". Dochter zit sowieso elk weekend bij zijn ouders, en regelmatig zorgen ze ook voor haar op schooldagen, omdat hij onregelmatig werk heeft (leger). De rechter had hij wijs gemaakt dat hij niet meer op oefening of missie zou gaan. Dat is 1 jaar goed gegaan. Nu al bijna 3 jaar lijkt het alsof ik een co-ouderschap met zijn moeder heb. Dochter vindt het gelukkig wel leuk met haar grootouders.
Dus nee, veel communicatie is er niet, even tussendoor dingetjes vragen/overleggen zit er niet in, omdat ik geen zin meer heb in discussies, beledigingen, stress. Dat vind ik echt jammer, dat er geen vriendschappelijk contact mogelijk is.
Hehe, hij is voor mij ook een mug die ik liefst plat sla. Ik ben ook niet meer bang als hij dreigt, ik doe aangifte omdat hij er niet mee weg moet komen.
Ik vermoed dat hij op den duur wel een nieuwe rechtszaak zal starten, omdat ik sinds kort een bedrijfswagen heb. Ooit gaat hem dat vast opvallen (als hij niet vergroeid is met zijn computer), en zal ie gaan zagen over dat ie dochter bij hem wil domiciliëren. Een jaar geleden vroeg hij al hoe hoog mijn uitkering was, want als dat hoger was dan zijn loon dan wilde hij dochter bij hem inschrijven, ten laste hebben, en het volledige kindergeld. Ik heb alleen gezegd dat het voldoende is. Mocht ooit een rechtszaak willen starten, terwijl hij geen geldgebrek heeft, maar het geld vooral aan zichzelf en zijn vriendin besteedt, dan zal ik mijn dossiertje eens opendoen.
De wisselmomenten zijn volgens vonnis telkens op vrijdag om 18.00u, maar dat doen we meestal niet. We halen haar telkens van school op. Op schoolvrije dagen kan hij haar om 18.00u bij mij ophalen, puur omdat ik haar geen minuut langer wil laten bij iemand waar ze niet graag wil zijn. Moet ik haar op een schoolvrije dag bij hem ophalen, dan gaat ie akkoord met wat voor uur ik maar voorstel. Hoe vroeger hoe beter, vermoed ik.
Het enige wat ik je kan aanraden is:
- het beste schriftelijk overleggen. Wordt er toch mondeling iets afgesproken, bevestig dit dan nogmaals op mail. Dan bouw je een dossier op, voor het geval je het nodig gaat hebben
- blokkeren op sociale media, whatsapp, etc, mocht je dat nog niet gedaan hebben, laat hem zo min mogelijk toe in je leven. SMS en e-mail zijn nog steeds prima schriftelijke communicatievormen
- aangeven dat ze niet iedere middag bij zijn ouders wil eten, dat ze graag ook op school wil eten en lekker spelen met haar klasgenootjes
- aangeven dat je de indruk krijgt dat ze meer behoefte heeft aan slaap, omdat ze op de wisseldag altijd vermoeid is. Wat zeggen school en CLB eigenlijk hierover?
- elk voorval, hoe klein ook, in je dossier bewaren, met datum
- doorgaan met hoe je het nu doet met jullie dochter, haar een leuke en liefdevolle tijd bij jou thuis geven, en haar stimuleren om haarzelf te kunnen zijn, en haar gevoelens te uiten
vrijdag 9 juni 2017 om 11:22
Jeetje, dit kan gewoon mijn leven zijn. Ik heb ook al verschillende klachten (pv's) laten opmaken, maar er gebeurt niks mee. Wat ik nu wel doe, is telkens een melding maken bij de politie als er iets is. Zij houden alles bij, maar er wordt niks aan hem doorgegeven. Als we ooit naar de rechtbank moeten, kan ik dat meenemen. De school volgt alles vrij goed op als ik daar naar vraag. Als het niet nodig is, hoeft dat natuurlijk ook niet. Ik krijg telkens een klein verslagje - want niet alles wat er gezegd wordt bij haar mag doorgegeven worden - van de zorgjuf als dochter bij haar geweest is. Ook van de school kan ik een dossiertje meenemen als het zover komt. Dochter had haar beklag gedaan zij de zorgjuf dat ze niet bij grootouders wou gaan eten, dit werd door de juf aan ex doorgegeven op het oudercontact. Hij heeft haar heel kort geantwoord dat dochter bij zijn ouders blijft eten, dat dat niet bespreekbaar is. De juf durfde toen geen opmerking meer geven over het feit dat het geen goed idee is dat ze op donderdagavond bij hem slaapt. Toen hij daarna bij zijn ouders kwam, waar dochter ook was, zei hij: 'wie denkt de juf wel dat ze is, dat ze durft vragen dat dochter niet meer bij grootouders blijft eten (was toen enkel op vrijdag dat ze dat niet wou)'. Dochter antwoordde dat dat niet de vraag van de juf was, maar haar vraag. Hij heeft haar gezegd dat ze - willen of niet - bij haar grootouders moest blijven eten.
Mijn ex staat er op dat alles correct verloopt zoals afgesproken bij de advocaten of zoals het in het vonnis staat, behalve als het in 'zijn voordeel' uitdraait. Een extra uurtje bij ons kan niet, bij hem is zeker geen probleem en ik moet dan ook maar niet vragen om dat uurtje (ik geef maar een voorbeeld) een ander keertje te wisselen, want 'hij heeft mij uit nood moeten helpen dus wie ben ik dat ik durf vragen om dat uur te wisselen'... Hij heeft hemel en aarde moeten verzetten om haar dat extra uurtje bij hem te houden. Op moederdag kwam hij haar ook een uur eerder dan anders halen, en toen ik hem vroeg waarom niet de gewone regeling, kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd dat hij plannen had en ik mij daar niet mee te bemoeien had, ondankbare trut want hij had wel toegestaan dat ze bij mij was op moederdag. Dat daartegenover een andere dag stond dat ze bij hem was ipv bij mij en dit dus een gewone wissel was zoals we nog doen, dat was hij blijkbaar vergeten. Achteraf bleek dat ze niks speciaals gedaan hebben. En zo kan ik veel voorbeelden opnoemen. Zijn reacties zijn als die van een kind van 10, in alles overdrijven, je moet toch zoooo'n medelijden hebben met hem, en achter mijn rug om zit hij mij waarschijnlijk gewoon uit te lachen. Hij kan mij zo erg het bloed van onder mijn nagels halen, en dat wil ik vermijden.
Ik had het ook veel liever anders gezien. Ik besef ondertussen dat er ook nooit verandering in zal komen. Alleen laat ik er mij - omwille van dochter - toch nog aan vangen. En dat moet ik afleren. De hoop dat hij ooit zal veranderen en dat we anders kunnen omgaan met elkaar omwille van dochter. Zolang het niet zijn wil is, gaat hij toch nooit akkoord.
Ik vind het enorm moeilijk tegenover dochter als ze haar beklag zit te doen. Ik wil hem tegenover haar niet zwart maken (dat doe ik ook niet), ik weet alleen niet altijd hoe ik er wel moet op reageren. Meestal verdedig ik hem dan nog tegenover haar, andere keren reageer ik er niet echt op. Is lang niet altijd even gemakkelijk om ermee om te gaan. De dingen die ik haar wil zeggen, zal ik haar nooit kunnen zeggen. Het is en blijft haar papa, dat wil ik ook zo houden. Ik zal haar wel stimuleren om er contact mee te houden, maar in welke mate, dat zal zij steeds meer en meer beginnen bepalen...
Je schrijft nog: elk voorval, hoe klein ook, in je dossier bewaren, met datum. In België (ik weet niet of je van België of Nederland bent) moet je daarbij ook nog eens bewijzen hebben, anders geldt het niet. En videobeelden en geluidsopnames waarop dochter dingen zegt mogen niet gebruikt worden, want dat kan haar voorgezegd geweest zijn...
Hoe gaan jullie eigenlijk met elkaar om tijdens optredens of schoolfeestjes? Praten jullie met elkaar, gun je hem een blik, of negeer je hem gewoon? Ik stuur dochter - als ze bij mij is - steeds naar papa toe om even met hem te praten, hij trekt haar steeds bij mij weg. Er komt een dag dat ze dat ook doorheeft en ik vermoed zelfs dat dat niet lang meer op zich zal laten wachten...
Mijn ex staat er op dat alles correct verloopt zoals afgesproken bij de advocaten of zoals het in het vonnis staat, behalve als het in 'zijn voordeel' uitdraait. Een extra uurtje bij ons kan niet, bij hem is zeker geen probleem en ik moet dan ook maar niet vragen om dat uurtje (ik geef maar een voorbeeld) een ander keertje te wisselen, want 'hij heeft mij uit nood moeten helpen dus wie ben ik dat ik durf vragen om dat uur te wisselen'... Hij heeft hemel en aarde moeten verzetten om haar dat extra uurtje bij hem te houden. Op moederdag kwam hij haar ook een uur eerder dan anders halen, en toen ik hem vroeg waarom niet de gewone regeling, kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd dat hij plannen had en ik mij daar niet mee te bemoeien had, ondankbare trut want hij had wel toegestaan dat ze bij mij was op moederdag. Dat daartegenover een andere dag stond dat ze bij hem was ipv bij mij en dit dus een gewone wissel was zoals we nog doen, dat was hij blijkbaar vergeten. Achteraf bleek dat ze niks speciaals gedaan hebben. En zo kan ik veel voorbeelden opnoemen. Zijn reacties zijn als die van een kind van 10, in alles overdrijven, je moet toch zoooo'n medelijden hebben met hem, en achter mijn rug om zit hij mij waarschijnlijk gewoon uit te lachen. Hij kan mij zo erg het bloed van onder mijn nagels halen, en dat wil ik vermijden.
Ik had het ook veel liever anders gezien. Ik besef ondertussen dat er ook nooit verandering in zal komen. Alleen laat ik er mij - omwille van dochter - toch nog aan vangen. En dat moet ik afleren. De hoop dat hij ooit zal veranderen en dat we anders kunnen omgaan met elkaar omwille van dochter. Zolang het niet zijn wil is, gaat hij toch nooit akkoord.
Ik vind het enorm moeilijk tegenover dochter als ze haar beklag zit te doen. Ik wil hem tegenover haar niet zwart maken (dat doe ik ook niet), ik weet alleen niet altijd hoe ik er wel moet op reageren. Meestal verdedig ik hem dan nog tegenover haar, andere keren reageer ik er niet echt op. Is lang niet altijd even gemakkelijk om ermee om te gaan. De dingen die ik haar wil zeggen, zal ik haar nooit kunnen zeggen. Het is en blijft haar papa, dat wil ik ook zo houden. Ik zal haar wel stimuleren om er contact mee te houden, maar in welke mate, dat zal zij steeds meer en meer beginnen bepalen...
Je schrijft nog: elk voorval, hoe klein ook, in je dossier bewaren, met datum. In België (ik weet niet of je van België of Nederland bent) moet je daarbij ook nog eens bewijzen hebben, anders geldt het niet. En videobeelden en geluidsopnames waarop dochter dingen zegt mogen niet gebruikt worden, want dat kan haar voorgezegd geweest zijn...
Hoe gaan jullie eigenlijk met elkaar om tijdens optredens of schoolfeestjes? Praten jullie met elkaar, gun je hem een blik, of negeer je hem gewoon? Ik stuur dochter - als ze bij mij is - steeds naar papa toe om even met hem te praten, hij trekt haar steeds bij mij weg. Er komt een dag dat ze dat ook doorheeft en ik vermoed zelfs dat dat niet lang meer op zich zal laten wachten...
vrijdag 9 juni 2017 om 12:09
Ik ben Nederlands, maar was voor mijn ex naar Belgie verhuisd. Inmiddels woon ik hier best prima hoor, maar uiteraard zou ik liefst dichtbij mijn familie wonen. Terug in de grote stad, in plaats van de middle of nowhere. Maar ja, dat gaat nooit gebeuren als ik dochter hier moet achterlaten.
Met de pv's is wel wat gedaan, ex is 2x ondervraagd geweest. Als ik wil, zou ik die verslagen mogen inzien tegen betaling. Tot nu toe is was het niet zwaar genoeg voor justitie om er gevolgen voor hem aan vast te hangen. Ooit komt dat wel. Het spreekt alleszins niet in zijn voordeel als we nog eens voor de familierechtbank staan.
Wat mijn dossier betreft, ik schrijf alles erin op wat dochter zegt, wat ex zegt, emails, screenshots van berichten, screenshots van aparte facebookberichten (met oud en nieuw gaan feesten en dochter bij zijn ouders laten bijv). Ook al heb ik van gesproken woorden geen bewijs, ik hoop dat het allemaal voldoende zal zijn om ooit opnieuw een sociaal onderzoek te starten. Dan gaat er opnieuw iemand worden aangesteld die individuele gesprekken voert met mij, met ex, en met dochter. Dochter is dan ook wat ouder en hopelijk wat spraakzamer.
Hou je voor de rest zo veel mogelijk aan het vonnis of ouderschapsplan. Wees niet afhankelijk van hem om dochter een keer voor jou op te vangen, verleen hem die dienst ook niet. Hij zal waarschijnlijk beweren dat je het voor dochter moet doen en dat als je haar niet voor hem opvangt dat je je dochter dan niet graag genoeg ziet. Is allemaal manulipatieve bullshit.
Je bespreekt wat je kan met hem, over dat dagelijks eten tussen de middag bij zijn ouders, het is aangegeven bij school, school heeft er ook over gesproken met hem, er zijn verslagen van. Aan hem om ernaar te luisteren of niet. Luistert hij nooit, dan gaat dat allemaal ooit tegen hem werken. Of in een rechtszaak, of dat dochter op gegeven moment echt niet meer wil komen bij hem. Meer dan dat kan je niet doen.
Ik kan je alleen maar hetzelfde adviseren, zoals ik het aanpak. Het is verre van ideaal, maar wel zo stressvrij mogelijk.
Met de pv's is wel wat gedaan, ex is 2x ondervraagd geweest. Als ik wil, zou ik die verslagen mogen inzien tegen betaling. Tot nu toe is was het niet zwaar genoeg voor justitie om er gevolgen voor hem aan vast te hangen. Ooit komt dat wel. Het spreekt alleszins niet in zijn voordeel als we nog eens voor de familierechtbank staan.
Wat mijn dossier betreft, ik schrijf alles erin op wat dochter zegt, wat ex zegt, emails, screenshots van berichten, screenshots van aparte facebookberichten (met oud en nieuw gaan feesten en dochter bij zijn ouders laten bijv). Ook al heb ik van gesproken woorden geen bewijs, ik hoop dat het allemaal voldoende zal zijn om ooit opnieuw een sociaal onderzoek te starten. Dan gaat er opnieuw iemand worden aangesteld die individuele gesprekken voert met mij, met ex, en met dochter. Dochter is dan ook wat ouder en hopelijk wat spraakzamer.
Hou je voor de rest zo veel mogelijk aan het vonnis of ouderschapsplan. Wees niet afhankelijk van hem om dochter een keer voor jou op te vangen, verleen hem die dienst ook niet. Hij zal waarschijnlijk beweren dat je het voor dochter moet doen en dat als je haar niet voor hem opvangt dat je je dochter dan niet graag genoeg ziet. Is allemaal manulipatieve bullshit.
Je bespreekt wat je kan met hem, over dat dagelijks eten tussen de middag bij zijn ouders, het is aangegeven bij school, school heeft er ook over gesproken met hem, er zijn verslagen van. Aan hem om ernaar te luisteren of niet. Luistert hij nooit, dan gaat dat allemaal ooit tegen hem werken. Of in een rechtszaak, of dat dochter op gegeven moment echt niet meer wil komen bij hem. Meer dan dat kan je niet doen.
Ik kan je alleen maar hetzelfde adviseren, zoals ik het aanpak. Het is verre van ideaal, maar wel zo stressvrij mogelijk.
dinsdag 13 juni 2017 om 14:43
Dan zit er niks anders op dan of goede afspraken maken of dochter een paar keer moeten kwetsen (jammer genoeg). Ik heb mij aan 1 wissel met hem gewaagd omdat dochter die avond niet bij mij kon blijven en liever eens naar papa ging ipv naar haar grootouders. Ik mag het al meer dan een maand bekopen dat ik 1x haar bij hem liet. Ik snap niet hoe je zo in elkaar kan zitten, maar sinds vorige week doet het mij ook niks meer. Ligt het nu hier aan het topic, heb ik het nu eindelijk geleerd om het achter mij te laten, of omdat ik nu een document in mijn handen heb waarop ik verder kan werken om naar de toekomst toe zo weinig mogelijk contact / problemen te hebben, geen idee. Zijn dreigementen halen in ieder geval niks meer uit. En hij voelt het wel. Even veranderde de manier waarop hij smste, omdat hij precies schrik kreeg, maar als hij zag dat ook dat niks meer uithaalde, ging hij er terug volledig voor. Ik heb er gewoon niet meer op gereageerd.
