Psyche
alle pijlers
Je altijd zo opgenaaid voelen ( door jezelf en anderen)
maandag 4 mei 2009 om 15:29
" Jeetje, vriendin a heeft onlangs een huis gekocht op 24e jarige leeftijd....moet ik dat nu ook?" " Vriendin b gaat helemaal voor haar carriere en boekt succes, ze adviseert mij nog een studie te gaan doen, maar wil ik dat wel??" " Moeder meent dat het tijd wordt dat ik eens ga samen wonen met vriend, na 5 jaar verkering...want tja je moet wel weten of je bij elkaar past, mocht je ooit kinderen willen...
" Oud-studiegenote D. is 1 jaar ouder dan ik maar heeft al op alle fronten van ons beroepsveld meerdere successen geboekt, dan ik ooit op 1 front zal behalen, loop ik dan zo achter???"
" Iedereen is al op reis geweest buiten Europa, ik nog nooit, moet ik nu binnen een jaar zorgen dat ik een " grote reis" boek??"
En ga zo maar door.
Bij alles wat ik doe of wil ondernemen wordt ik overspoelt door stemmetje in mijn hoofd van uiteraard mijzelf, maar meestel ingeprent door vrienden/kennisen en familie. Iedereen is wel ergens succesvol in....en ikzelf denk vaak genoeg, jeetje ik heb het ECHT niet slecht voor elkaar. 'k Bedoel, ben 25 jaar, heb een HBO diploma en gaat heel goed met mijn huidige baan, heb al 5 jaar een relatie, lieve vriendinnen, leuke koppie, niet ziek, ouders leven nog...WHY THE FUCK DO I KEEP COMPARING MYSELF WITH OTHERS AND FEEL SOOOOO behind of life......!!!"
Alsof er ontzettende druk en haast is bij alles wat ik doe, alsof elke seconde nuttig moet worden besteed......en ik op alle fronten van het leven moet scoren/
Is dit de keerzijde van een " goed leven hebben", dat je wordt geconfronteerd met de o zo luxe positie om " goed te willen en kunnen zijn in alles".
Ik wil me zo graag gewoon ergens op kunnen storten/richten zonder direct al moedeloos te worden omdat ik geniaal ben in het vinden van een voorbeeld van iemand die het al heeft/of heeft gedaan en het al haast niet meer te evenaren is.
Wie herkent zich hierin?
Wie heeft een slogan voor mij die je tegen jezelf kunt zeggen in de vorm van een mantra waardoor je in jezelf kan blijven en je niet meer " hoeft" te vergelijken met anderen.
Om nog een concreet voorbeeld te noemen:
Voor mijn beroepsveld is het zeer leuk/handig/effectief als ik goed met bepaalde computerprogramma's om weet te gaan. Daar begin ik me nu pas te orienteren. Na wat onderzoek op internet e.d kom ik erachter dat oud-studiegenoten van mij daar al mee bezig waren tijdens het 1e jaar van de opleiding, terwijl ik er NU pas achterkom ( al 4 jaar opleiding en 2 jaar praktijk jaren verder!!!)
Dit vormt een enorme drempel om me erin te storten, omdat je letterlijk 5000 kilometer achterligt voor je gevoel
Herkent iemand dit, dat je Achterloopt of bij moet blijven
GROOTSTE ANGST: Over 5 jaar zit iedereen in dikke huizen/kinderen/carrieres en kijken naar mij:
Ach dat meissie is ook niet veel veranderd sinds 10 jaar geleden, zielig hoor.....
Sorry voor mijn chaotische manier van probleem-omschrijving. Ik hoop dat iemand door al deze woorden de strekking eruit kan begrijpen
Bedankt
Redlady
" Oud-studiegenote D. is 1 jaar ouder dan ik maar heeft al op alle fronten van ons beroepsveld meerdere successen geboekt, dan ik ooit op 1 front zal behalen, loop ik dan zo achter???"
" Iedereen is al op reis geweest buiten Europa, ik nog nooit, moet ik nu binnen een jaar zorgen dat ik een " grote reis" boek??"
En ga zo maar door.
Bij alles wat ik doe of wil ondernemen wordt ik overspoelt door stemmetje in mijn hoofd van uiteraard mijzelf, maar meestel ingeprent door vrienden/kennisen en familie. Iedereen is wel ergens succesvol in....en ikzelf denk vaak genoeg, jeetje ik heb het ECHT niet slecht voor elkaar. 'k Bedoel, ben 25 jaar, heb een HBO diploma en gaat heel goed met mijn huidige baan, heb al 5 jaar een relatie, lieve vriendinnen, leuke koppie, niet ziek, ouders leven nog...WHY THE FUCK DO I KEEP COMPARING MYSELF WITH OTHERS AND FEEL SOOOOO behind of life......!!!"
Alsof er ontzettende druk en haast is bij alles wat ik doe, alsof elke seconde nuttig moet worden besteed......en ik op alle fronten van het leven moet scoren/
Is dit de keerzijde van een " goed leven hebben", dat je wordt geconfronteerd met de o zo luxe positie om " goed te willen en kunnen zijn in alles".
Ik wil me zo graag gewoon ergens op kunnen storten/richten zonder direct al moedeloos te worden omdat ik geniaal ben in het vinden van een voorbeeld van iemand die het al heeft/of heeft gedaan en het al haast niet meer te evenaren is.
Wie herkent zich hierin?
Wie heeft een slogan voor mij die je tegen jezelf kunt zeggen in de vorm van een mantra waardoor je in jezelf kan blijven en je niet meer " hoeft" te vergelijken met anderen.
Om nog een concreet voorbeeld te noemen:
Voor mijn beroepsveld is het zeer leuk/handig/effectief als ik goed met bepaalde computerprogramma's om weet te gaan. Daar begin ik me nu pas te orienteren. Na wat onderzoek op internet e.d kom ik erachter dat oud-studiegenoten van mij daar al mee bezig waren tijdens het 1e jaar van de opleiding, terwijl ik er NU pas achterkom ( al 4 jaar opleiding en 2 jaar praktijk jaren verder!!!)
Dit vormt een enorme drempel om me erin te storten, omdat je letterlijk 5000 kilometer achterligt voor je gevoel
Herkent iemand dit, dat je Achterloopt of bij moet blijven
GROOTSTE ANGST: Over 5 jaar zit iedereen in dikke huizen/kinderen/carrieres en kijken naar mij:
Ach dat meissie is ook niet veel veranderd sinds 10 jaar geleden, zielig hoor.....
Sorry voor mijn chaotische manier van probleem-omschrijving. Ik hoop dat iemand door al deze woorden de strekking eruit kan begrijpen
Bedankt
Redlady
maandag 4 mei 2009 om 15:44
maandag 4 mei 2009 om 16:07
dit schijnt een kleuter quarter life crisis te heten
Door het bomen het bos niet meer zien, twijfelen of je wel de goede (studie) keuzes hebt gemaakt tot nu toe, of je dat vriendje nou echt wel zo interessant vindt, of je niet hopeloos achter blijft bij "de rest"....
Klinkt cliche, maar je groeit hier overheen als je jezelf wat beter leert kennen. Schijnt dat je dat stadium rond je 40e bereikt en er dan weer een gros mensen is wat toch nog maar een keer de remmen los gooit omdat ze op jongere leeftijd altijd naar een ander hebben gekeken. (Toch nog die foute tattoo laten zetten, foute/jonger vriendje als minnaar nemen, bungeejumpen etdc.) Midlife crisis heet dat.
Leef, wees blij met wat je hebt, het kan allemaal veeeeel erger.
Door het bomen het bos niet meer zien, twijfelen of je wel de goede (studie) keuzes hebt gemaakt tot nu toe, of je dat vriendje nou echt wel zo interessant vindt, of je niet hopeloos achter blijft bij "de rest"....
Klinkt cliche, maar je groeit hier overheen als je jezelf wat beter leert kennen. Schijnt dat je dat stadium rond je 40e bereikt en er dan weer een gros mensen is wat toch nog maar een keer de remmen los gooit omdat ze op jongere leeftijd altijd naar een ander hebben gekeken. (Toch nog die foute tattoo laten zetten, foute/jonger vriendje als minnaar nemen, bungeejumpen etdc.) Midlife crisis heet dat.
Leef, wees blij met wat je hebt, het kan allemaal veeeeel erger.
maandag 4 mei 2009 om 16:11
quote:redlady schreef op 04 mei 2009 @ 16:03:
[...]
Weet ik, maar that's the hole problem....other people's blessings zijn zo overduidelijk aanwezig in mijn koppie...;(
Had ook eigenlijk meteen al een beetje spijt van mijn post. Nogal kortaf, terwijl ik het niet zo bedoel. Ik herken het wel, dat je alle reden hebt om blij te zijn met je leven, maar dat er altijd wel iets is wat beter kan.
De ultieme remedie ken ik helaas niet. Merk wel dat ik mezelf steeds minder gauw laat opjagen. Klinkt suf, maar mischien is het deels wel een kwestie van wat ouder worden en aan den lijve ondervinden wat er nu werkelijk toe doet.
[...]
Weet ik, maar that's the hole problem....other people's blessings zijn zo overduidelijk aanwezig in mijn koppie...;(
Had ook eigenlijk meteen al een beetje spijt van mijn post. Nogal kortaf, terwijl ik het niet zo bedoel. Ik herken het wel, dat je alle reden hebt om blij te zijn met je leven, maar dat er altijd wel iets is wat beter kan.
De ultieme remedie ken ik helaas niet. Merk wel dat ik mezelf steeds minder gauw laat opjagen. Klinkt suf, maar mischien is het deels wel een kwestie van wat ouder worden en aan den lijve ondervinden wat er nu werkelijk toe doet.
maandag 4 mei 2009 om 16:28
quote:Elynn schreef op 04 mei 2009 @ 16:11:
[...]
aan den lijve ondervinden wat er nu werkelijk toe doet.
Dank je wel! Ik vatte je eerste reactie niet kortaf op hoor! Ben alleen maar blij dat jullie de moeite te nemen te reageren op mijn forum-topic!!!!
Heb je daar misschien een voorbeeld van? Ben ik erg nieuwsgierig naar;)
[...]
aan den lijve ondervinden wat er nu werkelijk toe doet.
Dank je wel! Ik vatte je eerste reactie niet kortaf op hoor! Ben alleen maar blij dat jullie de moeite te nemen te reageren op mijn forum-topic!!!!
Heb je daar misschien een voorbeeld van? Ben ik erg nieuwsgierig naar;)
maandag 4 mei 2009 om 16:30
Weet je, zodra je tevreden kan zijn met wat je zelf hebt, kun je pas verder groeien!
Beeld je ook eens in hoe zij hun leven leiden; denk je dat zij zich druk maken om andere mensen? Nee, ze doen lekker waar ze zelf zin in hebben!
Dus boek alleen die grote reis als je dat zelf wilt, ga alleen samenwonen als je het ziet zitten etc
Beeld je ook eens in hoe zij hun leven leiden; denk je dat zij zich druk maken om andere mensen? Nee, ze doen lekker waar ze zelf zin in hebben!
Dus boek alleen die grote reis als je dat zelf wilt, ga alleen samenwonen als je het ziet zitten etc
maandag 4 mei 2009 om 16:33
quote:Madiken schreef op 04 mei 2009 @ 16:25:
. Maar ik merk ook dat je echt bij jezelf moet blijven en je niet teveel moet vergelijken met anderen. Onthoudt dat iedereen wel zijn eigen problemen heeft, ook al lijkt dat niet zo.
Je hebt helemaal gelijk Madiken!!! Ken je het nummer, was ooit een hit: " Vraaaaag jezelf eens af, ben je blij met het leven dat je leeft elke dag en, Waaaaar vindt je de kracht, om te doen wat je voelt terwijl niemand je snapt, terwijl niemand je snapt terwijl niemand je snapt........"
Maar ik weeeeet wat je bedoelt!!!!
Bovendie'; jij bent hartstikke jong en je hebt nog alle tijd om te doen waar je zin in hebt. WIL je wel verre reizen maken enzo? Je moet namelijk niets alleen maar omdat anderen het doen.Zo, jij ziet de dingen scherp zeg!!! Inderdaad, ik WEET niet eens meer of ik wel wil reizen...ik loop dat al 2 jaar rond te bazuinen dat ik die wereldreis ZAL gaan maken....maar ....tja.....wat is er nou leuk aan om in je eentje in prachtige natuur te zitten....voor een dagje leuk, maar daarna wil je het toch DELEN.....( Jee, ik heb nu zojuist een Nieuw inzicht gekregen in mezelf dankzij jou Madiken.THANK YOU!!!)
. Maar ik merk ook dat je echt bij jezelf moet blijven en je niet teveel moet vergelijken met anderen. Onthoudt dat iedereen wel zijn eigen problemen heeft, ook al lijkt dat niet zo.
Je hebt helemaal gelijk Madiken!!! Ken je het nummer, was ooit een hit: " Vraaaaag jezelf eens af, ben je blij met het leven dat je leeft elke dag en, Waaaaar vindt je de kracht, om te doen wat je voelt terwijl niemand je snapt, terwijl niemand je snapt terwijl niemand je snapt........"
Maar ik weeeeet wat je bedoelt!!!!
Bovendie'; jij bent hartstikke jong en je hebt nog alle tijd om te doen waar je zin in hebt. WIL je wel verre reizen maken enzo? Je moet namelijk niets alleen maar omdat anderen het doen.Zo, jij ziet de dingen scherp zeg!!! Inderdaad, ik WEET niet eens meer of ik wel wil reizen...ik loop dat al 2 jaar rond te bazuinen dat ik die wereldreis ZAL gaan maken....maar ....tja.....wat is er nou leuk aan om in je eentje in prachtige natuur te zitten....voor een dagje leuk, maar daarna wil je het toch DELEN.....( Jee, ik heb nu zojuist een Nieuw inzicht gekregen in mezelf dankzij jou Madiken.THANK YOU!!!)
maandag 4 mei 2009 om 16:33
Het is heel herkenbaar wat je beschrijft, jezelf vergelijken met anderen. Dat is alleen wel beter om dat af te leren (stukje bij beetje) Wat goed is voor een ander is niet persé goed voor jou. Bovendien, JIJ moet blij zijn/worden met jezelf. Helaas kun je niet iedereen tevreden houden, hou het dus maar op jezelf..
maandag 4 mei 2009 om 16:35
quote:Heb je daar misschien een voorbeeld van? Ben ik erg nieuwsgierig naar;)
Ik ben dingen veel meer gaan relativeren doordat mijn ouders overleden, ik een relatie kreeg met iemand die je de pis niet snel lauw maakt, ik moeder werd en een eigen zaak begon. (Enne, dat gebeurde gelukkig niet allemaal tegelijkertijd.)
Wat bij mij ook veel onrust wegneemt, is praten met anderen. Vooral met goede vriendinnen die qua werk iets heel anders doen dan ik en heel anders in het leven staan. En het dan niet alleen hebben over mooi weer en successen, maar ook over onzekerheden en mislukkingen.
Ik ben dingen veel meer gaan relativeren doordat mijn ouders overleden, ik een relatie kreeg met iemand die je de pis niet snel lauw maakt, ik moeder werd en een eigen zaak begon. (Enne, dat gebeurde gelukkig niet allemaal tegelijkertijd.)
Wat bij mij ook veel onrust wegneemt, is praten met anderen. Vooral met goede vriendinnen die qua werk iets heel anders doen dan ik en heel anders in het leven staan. En het dan niet alleen hebben over mooi weer en successen, maar ook over onzekerheden en mislukkingen.
maandag 4 mei 2009 om 16:37
Ik herken dat wel een beetje van toen ik begin 20 was. Nu ben ik een dertiger en weet ik gewoon precies wat ik wil. Dat betekent dat ik mijn eigen plan trek, en wat anderen doen moeten zij weten en vind ik leuk voor ze maar ik word daar nu niet meer door beinvloed.
Ik hou nou eenmaal niet van verre buitenlandse reizen, sterker nog, ik ben helemaal niet zo`n vakantietype, en wintersport al helemaal niet. We zijn ook geen uitgaanstypes en vriendengroep-mensen, eigenlijk zijn we saaie huismussen, en dat is prima.
Op een gegeven moment leer je jezelf echt kennen en wat je fijn vindt, en als dat afwijkt van verschillende mensen om je heen is dat prima, en gelukkig maar dat iedereen anders is toch!
Mensen hebben altijd snel een mening over hoe je je leven moet leiden, maar de enige die dat bepaald ben je zelf en laat je niet opjutten door anderen, én vergelijk jezelf ook niet met anderen. Het is zonde van de tijd om je hier druk over te maken.
Ik hou nou eenmaal niet van verre buitenlandse reizen, sterker nog, ik ben helemaal niet zo`n vakantietype, en wintersport al helemaal niet. We zijn ook geen uitgaanstypes en vriendengroep-mensen, eigenlijk zijn we saaie huismussen, en dat is prima.
Op een gegeven moment leer je jezelf echt kennen en wat je fijn vindt, en als dat afwijkt van verschillende mensen om je heen is dat prima, en gelukkig maar dat iedereen anders is toch!
Mensen hebben altijd snel een mening over hoe je je leven moet leiden, maar de enige die dat bepaald ben je zelf en laat je niet opjutten door anderen, én vergelijk jezelf ook niet met anderen. Het is zonde van de tijd om je hier druk over te maken.
maandag 4 mei 2009 om 16:40
maandag 4 mei 2009 om 17:27
Een beetje herken ik het wel. Ik ben 24 en als ik bedenk wat ik nog allemaal 'voor mijn dertigste gedaan wil hebben' jongens, dan vraag ik me af waar ik de tijd vandaan moet halen!
Het komt denk ik ook omdat ik nu pas net 'leef', klinkt stom, maar zeker tot mijn achttiende deed ik echt niets bewusts, alles gaat vanzelf (basisschool, middelbare school, vrienden kom je 'toevallig' tegen) ik dacht nooit na over 'volgend jaar'. Nu ben ik afgestudeerd, aan het werk, en helemaal vrij om te doen en laten wat ik wil en om te gaan en staan waar ik wil.
Ik heb niet echt het gevoel dat ik opgejaagd word door anderen, maar vooral door mezelf. Ik wil bv. graag reizen met mijn vriend, maar we verdienen allebei geen zak, dus hoe dat praktisch zal moeten weet ik niet, we hebben we lvrienden over de hele wereld en je kan natuurlijk sparen maar het wordt dan zeker wel een aantal jaren plan (en dat is ook logisch, wie kan er nou in één jaar naar India, Puerto Rico, de VS, Zuid Afrika, Iran en Noorwegen om maar wat te noemen). Ik wil graag jong kinderen, ik zou best wel willen trouwen, maar ik wil eerst een tijd samenwonen, oh dan ben ik al weer vijf, zesentwintig, en dat geld dan weer he, wij wonen in het buitenland, al met al wordt dat een duur grapje. Hij moet nog jaren studeren, als hij klaar is ben ik al bijna dertig, ik wil niet alles uitstellen tot dán.
En dan het werk, ik doe nu iets wat me heel goed bevalt, waarin ik mij super kan ontwikkelen op allerlei terreinen. Ik wil heel graag carriere maken, daarvoor moet ik dan ook veel werken, waarschijnlijk ook cursussen volgen etc. Wanneer moet je overstappen? Ik verdien nu heel slecht, is het dan slimmer om wat anders te gaan doen? (want ja, toch vergelijken, veel leeftijdsgenootjes hebben al geld om een huis te kopen en dat is voor mij toch wel heel ver weg qua financiën).
Ik wil vooral zo ontzettend veel doen.
Als ik denk dat ik dat wil doen voor mijn zestigste heb ik alle tijd, maar nee, zo denk ik dan niet, ik moet het gedaan hebben voor mijn dertigste
En idd. kom ik af en toe mensen tegen die vanalles al eerder gedaan hebben. Bijvoorbeeld tijdens mijn middelbare school tijd spijbelde ik heel veel, leefde van weekend naar weekend, deed een miljoen sporten en hobbies, etc. Toen hoorde ik van een studiegenoot die tijdens zijn middelbare schooltijd in zijn vrije tijd een niet europese taal had geleerd. Hallo!
Dat had ik ook best kunnen doen!!!!!
Voor mijn achttiende ben ik een jaar naar het buitenland geweest, toen voelde het wel of ik al véél had ondernomen, maargoed dat verloor een beetje zijn glans, want wie is er nou niet naar het buitenland geweest op mijn huidige leeftijd . En dan denk ik, goh, het wordt wel weer tijd nog wat groots te ondernemen. Zoals een baan aannemen in Singapore / Saoudi Arabië of Namibië!!!
AAARRRGHHHHHH!!!!!!
Het komt denk ik ook omdat ik nu pas net 'leef', klinkt stom, maar zeker tot mijn achttiende deed ik echt niets bewusts, alles gaat vanzelf (basisschool, middelbare school, vrienden kom je 'toevallig' tegen) ik dacht nooit na over 'volgend jaar'. Nu ben ik afgestudeerd, aan het werk, en helemaal vrij om te doen en laten wat ik wil en om te gaan en staan waar ik wil.
Ik heb niet echt het gevoel dat ik opgejaagd word door anderen, maar vooral door mezelf. Ik wil bv. graag reizen met mijn vriend, maar we verdienen allebei geen zak, dus hoe dat praktisch zal moeten weet ik niet, we hebben we lvrienden over de hele wereld en je kan natuurlijk sparen maar het wordt dan zeker wel een aantal jaren plan (en dat is ook logisch, wie kan er nou in één jaar naar India, Puerto Rico, de VS, Zuid Afrika, Iran en Noorwegen om maar wat te noemen). Ik wil graag jong kinderen, ik zou best wel willen trouwen, maar ik wil eerst een tijd samenwonen, oh dan ben ik al weer vijf, zesentwintig, en dat geld dan weer he, wij wonen in het buitenland, al met al wordt dat een duur grapje. Hij moet nog jaren studeren, als hij klaar is ben ik al bijna dertig, ik wil niet alles uitstellen tot dán.
En dan het werk, ik doe nu iets wat me heel goed bevalt, waarin ik mij super kan ontwikkelen op allerlei terreinen. Ik wil heel graag carriere maken, daarvoor moet ik dan ook veel werken, waarschijnlijk ook cursussen volgen etc. Wanneer moet je overstappen? Ik verdien nu heel slecht, is het dan slimmer om wat anders te gaan doen? (want ja, toch vergelijken, veel leeftijdsgenootjes hebben al geld om een huis te kopen en dat is voor mij toch wel heel ver weg qua financiën).
Ik wil vooral zo ontzettend veel doen.
Als ik denk dat ik dat wil doen voor mijn zestigste heb ik alle tijd, maar nee, zo denk ik dan niet, ik moet het gedaan hebben voor mijn dertigste
En idd. kom ik af en toe mensen tegen die vanalles al eerder gedaan hebben. Bijvoorbeeld tijdens mijn middelbare school tijd spijbelde ik heel veel, leefde van weekend naar weekend, deed een miljoen sporten en hobbies, etc. Toen hoorde ik van een studiegenoot die tijdens zijn middelbare schooltijd in zijn vrije tijd een niet europese taal had geleerd. Hallo!
Dat had ik ook best kunnen doen!!!!!
Voor mijn achttiende ben ik een jaar naar het buitenland geweest, toen voelde het wel of ik al véél had ondernomen, maargoed dat verloor een beetje zijn glans, want wie is er nou niet naar het buitenland geweest op mijn huidige leeftijd . En dan denk ik, goh, het wordt wel weer tijd nog wat groots te ondernemen. Zoals een baan aannemen in Singapore / Saoudi Arabië of Namibië!!!
AAARRRGHHHHHH!!!!!!
maandag 4 mei 2009 om 17:48
quote:Margaretha2 schreef op 04 mei 2009 @ 17:27:
Als ik denk dat ik dat wil doen voor mijn zestigste heb ik alle tijd, maar nee, zo denk ik dan niet, ik moet het gedaan hebben voor mijn dertigste
!!!!!
Ja, want na je dertigste houden je leven en je kansen op!!!! ( NOT)
Is dat iets primitiefs ofzo dat vrouwen dat denken, zo van, na onze vruchtbaarheidspiek staan we ten dienste van ......kinderen/gezin???
Grote onzin, een toffe vrouwelijke collega van mij, net 40 geworden heeft een kind van 6 ( dus pas op haar 34 begonnen) en die gaat nog ten volle voor zichzelf `( dat kind is inmiddels zeer gewend aan de oppas..;`)
Thanks for je reactie!!!
Als ik denk dat ik dat wil doen voor mijn zestigste heb ik alle tijd, maar nee, zo denk ik dan niet, ik moet het gedaan hebben voor mijn dertigste
!!!!!
Ja, want na je dertigste houden je leven en je kansen op!!!! ( NOT)
Is dat iets primitiefs ofzo dat vrouwen dat denken, zo van, na onze vruchtbaarheidspiek staan we ten dienste van ......kinderen/gezin???
Grote onzin, een toffe vrouwelijke collega van mij, net 40 geworden heeft een kind van 6 ( dus pas op haar 34 begonnen) en die gaat nog ten volle voor zichzelf `( dat kind is inmiddels zeer gewend aan de oppas..;`)
Thanks for je reactie!!!
maandag 4 mei 2009 om 17:56
Hey redlady,
Ik herken het verhaal zeker wel. Mijn angst is juist dat ik door al die eisen die ik aan mezelf stel, en alles wat anderen van mij verwachten, mezelf voorbijloop en vergeet te genieten. Zoals in de reclame van Peijnenburg; je loopt steeds achter een koekje aan dat je voorgehouden wordt (succes, geld, dure vakantie of prachtig huis) zonder dat je stil kan staan, en misschien tot het besef komt dat je dat koekje eigenlijk helemaal niet wil hebben.
Ben je straks 60, achter de feiten aangelopen, uiteindelijk toch nog 'minder succesvol', jij 23 reizen gemaakt en vriendin wel 30. Jij een huis van x euro en een ander een huis 2x zo duur.
Och ik bedoel maar. Het is zo zonde, als je tevreden bent met wat je hebt, maar je laat opjagen door anderen of door twijfels van jezelf.
"Het is nooit goed genoeg". Nee want het gras bij de buren is altijd groener... Neverending story. Zo zonde echt.
Ik hoop dat je geen ellende mee gaat maken binnenkort. Maar als je ellende meemaakt, dan besef je pas hoe fijn het was voor de ellende begon. En dat je daar eigenlijk helemaal niet zoveel waardering voor had. Moraal van het verhaal: probeer te vatten hoe fijn je het hebt. (Ik nam aan uit je verhaal dat je het fijn hebt)
Het is trouwens niet ondenkbaar dat vriendin A/B/C/D juist andersom het gras bij jou weer groener vindt. Beetje kromme situatie is dat hé... even om te relativeren.
Goed ik zeg dat wel zo makkelijk, maar zelf vind ik het ook moeilijk om tevreden te zijn met wat ik heb. Maar ik tel mijn zegeningen wel. Het kan zóveel slechter. En het kan altijd beter.
Ik probeer daar niet teveel over na te denken. Op momenten dat ik geniet, maak ik helemaal geen vergelijkingen.
De moeilijkste momenten vind ik opmerkingen van anderen, die me even bewust maken van de verschillen en verwachtingen (?) die er zijn.
Lang verhaal, maar waar je je topic mee begon: laat je niet van de wijs brengen.
x
Ik herken het verhaal zeker wel. Mijn angst is juist dat ik door al die eisen die ik aan mezelf stel, en alles wat anderen van mij verwachten, mezelf voorbijloop en vergeet te genieten. Zoals in de reclame van Peijnenburg; je loopt steeds achter een koekje aan dat je voorgehouden wordt (succes, geld, dure vakantie of prachtig huis) zonder dat je stil kan staan, en misschien tot het besef komt dat je dat koekje eigenlijk helemaal niet wil hebben.
Ben je straks 60, achter de feiten aangelopen, uiteindelijk toch nog 'minder succesvol', jij 23 reizen gemaakt en vriendin wel 30. Jij een huis van x euro en een ander een huis 2x zo duur.
Och ik bedoel maar. Het is zo zonde, als je tevreden bent met wat je hebt, maar je laat opjagen door anderen of door twijfels van jezelf.
"Het is nooit goed genoeg". Nee want het gras bij de buren is altijd groener... Neverending story. Zo zonde echt.
Ik hoop dat je geen ellende mee gaat maken binnenkort. Maar als je ellende meemaakt, dan besef je pas hoe fijn het was voor de ellende begon. En dat je daar eigenlijk helemaal niet zoveel waardering voor had. Moraal van het verhaal: probeer te vatten hoe fijn je het hebt. (Ik nam aan uit je verhaal dat je het fijn hebt)
Het is trouwens niet ondenkbaar dat vriendin A/B/C/D juist andersom het gras bij jou weer groener vindt. Beetje kromme situatie is dat hé... even om te relativeren.
Goed ik zeg dat wel zo makkelijk, maar zelf vind ik het ook moeilijk om tevreden te zijn met wat ik heb. Maar ik tel mijn zegeningen wel. Het kan zóveel slechter. En het kan altijd beter.
Ik probeer daar niet teveel over na te denken. Op momenten dat ik geniet, maak ik helemaal geen vergelijkingen.
De moeilijkste momenten vind ik opmerkingen van anderen, die me even bewust maken van de verschillen en verwachtingen (?) die er zijn.
Lang verhaal, maar waar je je topic mee begon: laat je niet van de wijs brengen.
x
