Je altijd zo opgenaaid voelen ( door jezelf en anderen)

En ik baal dan dus bv. als ik heen en weer gedraaid word (tijdens het dansen) en op een gegeven moment de tel kwijt ben. Niet dat mijn avond dan verpest is of dat ik in huilen uitbarst, maar wel dat ik dan meteen denk 'oh dat moet ik beter oefenen / leren / onder de knie krijgen'. Dat komt juist omdat ik er al mee bezig ben denk ik, want hoewel ik bv. rock en roll er heel leuk uit vind zien heb ik niet echt dat grote verlangen het te leren dansen. Maar ik durf wel te zeggen dat als ik er eenmaal aan zou beginnen ik ook steeds meer en beter wil.

Wat wil JIJ?

Margaretha,



Wat schrijf je nou?

Echter, ik heb ook in mijn omgeving mensen die gewacht hebben met die dingen tot de kinderen groot waren, en toen dood gingen. Dat wil ik natuurlijk wel proberen te voorkomen.



ik schrik me "dood" van je reactie. gelukkig niet echt .

Zouden deze mensen zich alleen maar hebben opgeofferd en ondertussen niet genoten hebben van reisjes met hun gezin naar bv de camping of anderzins?



Waar het om gaat is dat je gewoon de dingen doet die jij leuk vindt. Niet die anderen leuk vinden. Mijn kind is groot, en dat was ze ook al toen ze 14 was (qua vrijheid voor mij) en ik heb enorm genoten van mijn rol als moeder en management assistent. Dat ik toen niet het feestbeest uit kon hangen of verre reizen kon maken was geen punt, want het was allemaal -mijn keuze-.Ik was gelukkig met haar en de goedkope tripjes die ik met haar deed.



Sinds ze op zichzelf woont ben ik in Australie, Afrika en vele andere bestemmingen en vele malen op wintersport geweest. Ik zou niet ongelukkiger zijn geweest als ik deze reizen niet had kunnen maken. Ook op je 40e is dit leuk. en als ik dat niet gehaald zou hebben, tja, wat dan?



Bij jou lees ik niet dat je gaat voor de dingen zijn DIE JIJ WIL, maar die anderen doen of anderen jou willen opleggen. Daar kun je heel ongelukkig van worden. Niet doen, JIJ bent de belangrijkste persoon in je leven.



Echt waar, genieten van het leven is een stuk gemakkelijker als je voor jezelf kiest en anderen én jezelf niet veroordeeld of beoordeeld en ik hokjes goed of beter of succesvol enz plaatst.



Mijn slogan spreekt voor zich.....

Ik herken mijzelf ook wel in je verhaal redlady, Ik ben iemand die erg hoge eisen aan mezelf stelt en ook van mijzelf verwacht dat ik aan al deze eisen voldoe. Deze doelen eisen zijn niet realistisch en daaorm haal ik ze ook niet. Maar voor mijn gevoel doet iedereen dat wél!

Dit heb ik vooral wat betreft mijn studie! Lijkt wel alsof het iedereen van een leie dakkie vergaat terwijl ik zit te zwoegen en dan nét voldoende haal. De meesten halen gelijk in hun eerste jaar hun P, en dat heb ik niet gedaan, ik doe er 2 jaar over...

Soms is dat heel frustrerend en het brak mij echt helemaal op op een gegeven moment. Ik heb zo'n beeld in mijn hoofd waarin ik denk dat iedereen maar verwachtingen van mij heeft en deze verwachtingen creeër ik ook voor mijzelf.

Op aanraden van de decaan ( omdat ik mijn P niet kon halen ) naar de studentenpsycholoog gegaan. Ik had erge last van stress en er speelde nog meer dingen hoor dan alleen dit haha, bleek achteraf.



Maar wat mijn slogan is geworden is als ik ineens zo'n paniekvlaag krijg van; iedereen doet alles beter dan ik en ik kan niet niet allemaal en ik wil dit en ik wil dit en dat wil ik nu en dat wil ik zus en zo ppfffffffffff. Dan denk ik van;



En dan heb je het allemaal gedaan. En dan?.......



vergaat de wereld als het niet lukt? nee

ga ik dood als het niet lukt? nee

word ik ziek als het niet lukt? nee



Word ik er gelukkig van dat ik alles heb gedaan terwijl ik niet van 'de weg ernaartoe' heb kunnen genieten? nee..



En dan heb ik het allemaal gedaan. En dan?.. dan heb ik het gedaan.. en dan niks. Dan komt er wel weer iets anders waar ik mn hoofd over ga breken. en zo ga je dan maar door..



Dus, geniet! want voordat je het weet race je alle leuke dingen voorbij in de tocht om alles maar zo goed en perfect mogelijk te kunnen doen ( en ook nog eens zo snel mogelijk!)



Ik hoop dat je hier iets wat aan hebt Deze tips heb ik gekregen omdat ik te hoge eisen stelde aan mijn doelen en dat deze dus mede daardoor niet realistisch of haalbaar waren.



Xx

Haha ja je slogan is super! Ik heb toch niet het gevoel dat ik doe wat een ander me oplegt hoor! Vooral als ik kijk naar mijn omgeving, mijn vriendinnen doen allemaal héél wat anders dan ik en sommige keuzes werden ook best wel afgekeurd door mijn omgeving maar ik heb gelukkig altijd gedaan wat mij op dat moment het leukste en beste leek (en nu heb ik ook wel nieuwe vriendinnen gemaakt die met hetzelfde bezig zijn als ik). Dus dat herken ik toch niet echt.



En ja, helaas is het wel zo dat die mensen bv. lang zeiden 'als de kinderen uit huis zijn.....' dan gingen ze reizen maken, dan gingen ze weet ik het wat doen. Had misschien ook wel gekund terwijl de kinderen nog jong waren, waarom moest dat uitgesteld worden? En bij deze persoon, die hadden twee reizen oid gemaakt en toen ging de ene dood. Ik schrok me daar ook dood van en wil het nooit zo doen! En ik denk trouwens niet dat diegene een rotleven heeft gehad of niet heeft genoten, maar ik vind het toch wel een beetje wrang dat je zo uitkijkt naar iets en dat nooit doet vanwege praktische redenen, wat je eigenlijk graag had willen doen.



Redlady, ik ben in bepaalde dingen wel perfectionistisch denk ik. In andere dingen heeeeelemaal niet, laat ik echt de boel de boel, kan me dan niet boeien. Ik probeer mezelf ook steeds aan te sporen dingen te doen want ik ben eigenlijk vrij lui dus heel veel dingen lijken me wel leuk, maar dan moet ik echt een drempel over om die plannen ook waar te maken.



Sopsie, ik haalde ook opeens allerlei vakken niet, was nieuw voor mij , ook naar studentenpsycholoog gegaan, twee keer gezeten en zó veel aan gehad, veel praktische tips. Ik heb geen faalangst oid, alleen het was toch wel effe schrikken dat er iets niet lukte, dat was eigenlijk nog nooit gebeurd, haha. Beter nu erachter komen en er mee om leren gaan dan later, denk ik maar!

Oh en met die nieuwe vriendinnen stimuleren we elkaar wel erg hoor, dat klopt dan wel weer, omdat we allemaal een beetje dezelfde richting op willen en dezelfde ideeën daarover hebben, zijn gesprekken echt heel inspirerend en krijg ik daar veel energie van en weer nieuwe ideeën.

Idd Margaretha! Ik moet nog 4 sessies en mij heeft het erg veel geholpen niet alleen mbt de studie, maar ook met het terugvinden van mijzelf!!! Zit lekkerder in mijn vel!

Maar toch, het vergelijken met anderen zit er wel een beetje ingebakken.. krijg je er niet makkelijk uit. Betrap mezelf er nog wel eens op dat ik mezelf vergelijk met een meisje uit mijn klas die alles zo veel beter lijkt te doen dan ik. Ik schaamde me er altijd dood voor.. want het uit zich toch een beetje in een soort jaloers gevoel en dan voel ik me weer schuldig enzo.

Maar ben niet de enige hihi

Ik schaamde mde dood, ik ben een twintiger, je hoort jezelf al helemaal te kennen, al helemaal te weten wie je bent, wat je wil etcetera De fase van het jezelf leren kennen weten wat je wilt en jezelf vergelijken met anderen doe je als je 15 bent.



..dacht ik ... haha.



Ik ben zéér perfectionistisch, maar net als jij margaretha kan ik ook ontzettend lui zijn!! écht plannen om leuke dingen te doen en het ook écht te gaan doen moet ik mezelf altijd echt toe aanzetten, anders blijf ik gerust SATC kijken in mn kloffie op de bank. Terwijl als ik iets leuks ben gaan doen, voel ik me hartstikke goed. En toch telkens die drempel over.. lastig. haha.



Ik heb het ook met eten! ik wil persé gezonder gaan eten en gana sporten. ik zeg het al maanden. Maar ik ben te lui om gezond eten te maken en dan grijp ik naar iets makkelijks. Ook sporten komt er maar niet van ( nu moet ik wel want heb 1x per week een afspraak gemaakt met mijn vader om te gaan haha)



Maar ik herken het wel, dacht dat ik de enige was die alles wilde en toch lui was..

quote:Margaretha2 schreef op 04 mei 2009 @ 23:14:

Oh en met die nieuwe vriendinnen stimuleren we elkaar wel erg hoor, dat klopt dan wel weer, omdat we allemaal een beetje dezelfde richting op willen en dezelfde ideeën daarover hebben, zijn gesprekken echt heel inspirerend en krijg ik daar veel energie van en weer nieuwe ideeën.Wauw dat moet wel erg prettig voor je zijn!!

Redlady, uit je laatste post krijg ik het idee dat je denkt dat je er keihard voor moet vechten. Soms is dat ook inderdaad zo. Maar over het algemeen is het zo dat als lekker in je vel zit, weet wat je wilt, goed over de dingen nadenkt en ze handig aanpakt en tevreden bent met elke stap die je maakt (hoe groot of klein ook), dan kost het leven helemaal niet zoveel moeite. En dan heb ik het nog niet eens over dingen soms loslaten en maar zien hoe het gaat (werkt in sommige gevallen ook goed).



Snap je onrust op zich wel, maar krijg het een beetje benauwd van dat pusherige. No offense, maar ik zou doodmoe van mezelf worden als ik zo in elkaar stak.

Sopsie, toen ik achttien was kende ik mijzelf door en door. Vooral omdat ik nooit nadacht over mezelf , ik deed gewoon dingen die op dat moment goed voelden zonder verder daar bij stil te staan. Nu ik wat ouder word denk ik veel meer na over alles, waarom wil ik zus of zo qua baan, wat zegt dat over mijzelf, maar ook in de relatie met mijn vriend. Voor het eerst kan ik na een ruzie denken, goh Margaretha, dat was ook helemaal niet leuk hoe jij dat aangepakt hebt, of hmm, die karaktertrek is best wel naar , vroeger (zeg maar, op de middelbare school) niet, dan maakte ik het gewoon uit of verbrak de vriendschap, geen centje pijn.



Volgens mij komen de meeste mensen in zo'n fase na een jaar of twintig hoor, ik hoor het in elk geval wel van andere vriendinnen, dat opeens 'een relatie' best wel ingewikkeld is, en ook 'wat wil je met je leven' (vorig jaar heb ik een master gedaan en na het afstuderen opeens moesten er grote keuzes gemaakt worden die invloed hebben op het verdere verloop van je leven, ik geloof dat al mijn medestudenten daar Heel Diep over nagedacht hebben en behoorlijk gewikt en gewogen).



Ik word ook 'opeens' onzeker over dingen. Niet echt, maar een beetje. Volgens mij omdat dingen er nu opeens toe lijken te doen, toen ik op de middelbare school zat maakte ik me echt nergens druk over, en alles ging van een leien dakje. Maar nu heb ik een Echte Baan, oh en ik vind het zo erg als ik iets verkeerd doe of verkeerd begrijp, nou daar haalde ik mijn schouders echt niet over op toen ik 16 was.

Ook hoe ik overkwam op anderen, kon me niet echt boeien (of misschien wel maar was dat juist mijn 'cool', ik voelde me er in elk geval heerlijk bij), en nu wil ik juist graag een 'goed persoon' zijn. Niet dat k over me heen laat lopen ofzo maar ik denk na voor ik wat roep, enzovoort. Nouja, gewoon volwassen worden dus haha.



Redlady, je laatste post vind ik niet zo relativerend hoor



Ik las laatst een interview met Chris Zegers ofzo, waarin hij zei dat hij juist dacht dat hij op de goeie flow zat, met iets goeds bezig was, als het min of meer vanzelf ging. Als je keihard moet knokken, tegen de stroom in moet gaan, dan is het blijkbaar niet iets voor jou. Vond ik wel een mooie om over na te denken. Kei en keihard knokken doe ik trouwens nooit, daar ben ik dan weer te lui voor hahaha.

@to: ik heb het idee dat je er nu zoveel mee bezig bent, dat het alleen maar averechts werkt.



je hoeft alle antwoorden nog niet te weten, in kleine stapjes denken, wat wil je vandaag?



en misschien kun je voor jezelf bedenken wat je niet wil, dan weet je dat in ieder geval.



ik herken het wel hoor, meer het stuk dat je omgeving het allemaal zo goed voor elkaar heeft en ik daar zo ontzettend in achterblijf

prop het gewoon allemaal op je brood, je merkt vanzelf of het te eten is

quote:Margaretha2 schreef op 04 mei 2009 @ 21:16:

Oh haha ik herken die doelen EEEEEEEcht wel. Wat jij zegt Heejhallo is trouwens wel een eye opener, zo heb ik er eigeniljk nog nooit over nagedacht. (ook niet andersom hoor in de zin van 'ik ga over lijken om zus of zo te bereiken) Ik voel me nu echt een sul.



Mijn doelen zijn inderdaad ook wel net als die van Redlady. Grotere doelen zijn voor mij:

1) Iets zinvols en groots bereiken in mijn vakgebied (en ja, ik schaam me niet om te zeggen dat ik denk aan de maat van bijvoorbeeld Mohammed Yunus. Ik denk dat ik ook gelukkig zou kunnen zijn met wat kleiners maar iets wat alleen op jouw eigen vierkante meter zin heeft, blegh daar kan ik me niets bij voorstellen). Daar wil ik ook wel respect voor krijgen. En geld.

2) Financieel onafhankelijk zijn en zomaar kunnen zeggen 'kom, we gaan een weekendje naar parijs'. Ter vergelijking, op het moment kan ik nog niet eens spontaan zeggen, kom ik ga een dagje winkelen.

3) Een liefdevol gezin hebben. Een zeer goeie en stabiele relatie met mijn vriend (en weer heel herkenbaar Redlady, samenleven met anderen, ik moet er best aan wennen haha), kinderen, veel contact met onze families (de deur altijd open) en vrienden. Als ik hier aan denk dan zie ik een hele grote tafel voor me vol met eten, drinken en véél mensen.







Nou, als ik van iemand op het forum vind dat het geen sul is, dan ben jij het wel hoor...



En ik heb ook wel ambities binnen mijn vakgebeid hoor, ik vind mijn onderwerp gewoon zo leuk dat ik er echt wel in wil blijven werken. (Wat dat betreft zie ik mezelf best professor worden hoor, en daar ben ik ook niet bescheiden over). Maar grote doelen heb ik niet, wel wensen van landen die ik nog eens wil zien, en een lijst met vrienden in andere landen die ik graag op wil zoeken. En verder dus meer principes die ik probeer na te leven. Ik heb ze eigenlijk nooit opgeschreven maar zoiets als dit (ze klinken misschien een beetje vaag):



1. Trouw zijn aan mezelf en mezelf niet voor de gek houden. (Dus niet mezelf dingen wijsmaken, maar ook mezelf niet te hard veroordelen. Dat laatste vind ik ook een belangrijk deel van 'trouw zijn aan jezelf')



2. Niet andere mensen of de natuur uitbuiten. (Respect voor het leven zowel dat van een ander, als van de rest van de wereld om ons heen. )



3. De dingen zo simpel houden als mogelijk. (Zowel in relaties, als in inrichting en in plannen en etc ben ik een grote fan van alles eenvoudig houden. Niet dat dat natuurlijk bij mij komt, maar ik merk dat het voor me werkt)



4. Alles wat ik onderneem met liefde doen en dankbaar zijn voor wat ik heb. (Daarmee bedoel ik ook: soms niet wachten tot een 'betere' kans langs komt. Waar je nu mee bezig bent, dat is je kans. )



5. Accepteren wat ik niet kan veranderen. (Erg moeilijk soms, en ook niet zozeer een principe, maar wel iets waar ik mezelf veel aan moet herinnerren.)



Daarbij moet ik meteen opmerken dat ik vaak genoeg die regels verbreek, maar dat ik mezelf daar ook best kan voor vergeven.



Vergelijken met anderen doe ik eigenlijk nooit zo. Vooral niet nu ik weet dat 1 op de 5 mensen in de UK (waar ik woon) aan de anti-depressiva is. Ik vond dat zo'n ontnuchterende statistiek toen ik dat voor het eerst hoorde. Je weet eingelijk nooit wat er bij een ander achter gesloten deuren afspeelt.



Andersom kan ik wel blij zijn voor andermans geluk. Dat heb ik een beetje moeten leren van wat vriendinnen de laatste jaren. Ik zat vroeger veel meer in een groep mensen die wat cynischer waren en altijd bij iets leuk van een ander, een manier zochten om er overheen te pissen (niet letterlijk he ). Maar blij zijn voor een ander zijn voorspoed maakt jezelf ook blij.



Ach, uiteindelijk doen we allemaal ook maar gewoon ons best.

Haha newstylista, way to go!



Als je voor jezelf min of meer duidelijk hebt wat je wil dan wordt het al veel makkelijker denk ik. Wat voor mij goed werkte en nog steeds werkt is een héél gedetailleerde voorstelling maken van het leven wat ik over één, vijf of tien jaar wil leiden. Welke mensen heb ik om me heen, in wat voor soort huis woon ik, woon ik alleen of met anderen, met wie dan, wat voor baan heb ik, wat voor kleding draag ik, wat voor hobbies heb ik, wat doe ik in de weekenden, etcetera. Ook heel leuk vind ikzelf om te fantaseren (en ondertussen grapt mijn vriend dat ik 'in de toekomst leef').

Zo krijg ik voor mezelf duidelijk waar ik naartoe wil werken. Bij de beslissingen die ik moet nemen denk ik dan niet alleen 'lijkt me dit eigenlijk wel leuk?' maar ook 'brengt dit mij dichter bij mijn droomleven?'. Probleem bij mij is namelijk dat ik zo ontzettend veel leuk vind, en uiteindelijk dus niets doe.

Ook realiseer ik mij daardoor wat ik belangrijk vind en wat niet. Zoals ik al eerder zei, bijvoorbeeld als ik nadenk over in wat voor huis ik zou wonen, merk ik dat me dat niet zo heel veel uitmaakt, als het huis maar comfortabel is: een stad of een dorp bijvoorbeeld maakt me niet uit, een appartement, rijtjeshuis of vrijstaand huis ook niet. Dat is handig om te weten van mezelf, want dan kan ik mij meer concentreren op de dingen waar ik wel heel kieskeurig in ben.

Ik woon nu in een heel klein appartement, en ik merk dat er dingen zijn die ik mis zoals een ligbad, een oven en een parkeergelegenheid, nou dan weet ik voor als ik ga verhuizen dat ik dát zoek. Sommige vriendinnen uit Nederland die langs zijn geweest vinden het onbegrijpelijk dat ik hier woon, want zij wonen bijvoorbeeld in een groot nieuwbouwhuis. Niet dat ik dat nieuwbouwhuis niet leuk vind hoor, helemaaal niet, lijkt me ook wel wat, maar ik ga niet al mijn energie besteden om aan een nieuwbouw huis te komen want op dit moment in mijn leven heeft dat geen prioriteit.



Natuurlijk zullen je ideeën over een droomleven wel veranderen mettertijd, ik stel mij bijvoorbeeld voor dat wanneer ik aan kinderen wil beginnen het wel belangrijk voor me wordt wat voor soort huis ik heb. Ook gaandeweg kom je achter meer dingen, wat je dan weer als aanvulling kan maken o je fantasie. Bijvoorbeeld die oven , ik wil wel over een tijdje verhuizen, bijvoorbeeld na de zomer, en ga écht níet in een huis zonder oven, want die mis ik nu dus. Terwijl dat toen ik net hier ging wonen geen issue was.



Ik weet dat het stomme voorbeelden zijn, maar zo gaat het eigenlijk met alles, werk, vrienden, vrije tijdsbesteding, relatie, etc.

hahaha ja idd. ik hoop dat jij er een beetje uitkomt voor jezelf wat jij wil



succes!