Psyche
alle pijlers
Je altijd zo opgenaaid voelen ( door jezelf en anderen)
maandag 4 mei 2009 om 15:29
" Jeetje, vriendin a heeft onlangs een huis gekocht op 24e jarige leeftijd....moet ik dat nu ook?" " Vriendin b gaat helemaal voor haar carriere en boekt succes, ze adviseert mij nog een studie te gaan doen, maar wil ik dat wel??" " Moeder meent dat het tijd wordt dat ik eens ga samen wonen met vriend, na 5 jaar verkering...want tja je moet wel weten of je bij elkaar past, mocht je ooit kinderen willen...
" Oud-studiegenote D. is 1 jaar ouder dan ik maar heeft al op alle fronten van ons beroepsveld meerdere successen geboekt, dan ik ooit op 1 front zal behalen, loop ik dan zo achter???"
" Iedereen is al op reis geweest buiten Europa, ik nog nooit, moet ik nu binnen een jaar zorgen dat ik een " grote reis" boek??"
En ga zo maar door.
Bij alles wat ik doe of wil ondernemen wordt ik overspoelt door stemmetje in mijn hoofd van uiteraard mijzelf, maar meestel ingeprent door vrienden/kennisen en familie. Iedereen is wel ergens succesvol in....en ikzelf denk vaak genoeg, jeetje ik heb het ECHT niet slecht voor elkaar. 'k Bedoel, ben 25 jaar, heb een HBO diploma en gaat heel goed met mijn huidige baan, heb al 5 jaar een relatie, lieve vriendinnen, leuke koppie, niet ziek, ouders leven nog...WHY THE FUCK DO I KEEP COMPARING MYSELF WITH OTHERS AND FEEL SOOOOO behind of life......!!!"
Alsof er ontzettende druk en haast is bij alles wat ik doe, alsof elke seconde nuttig moet worden besteed......en ik op alle fronten van het leven moet scoren/
Is dit de keerzijde van een " goed leven hebben", dat je wordt geconfronteerd met de o zo luxe positie om " goed te willen en kunnen zijn in alles".
Ik wil me zo graag gewoon ergens op kunnen storten/richten zonder direct al moedeloos te worden omdat ik geniaal ben in het vinden van een voorbeeld van iemand die het al heeft/of heeft gedaan en het al haast niet meer te evenaren is.
Wie herkent zich hierin?
Wie heeft een slogan voor mij die je tegen jezelf kunt zeggen in de vorm van een mantra waardoor je in jezelf kan blijven en je niet meer " hoeft" te vergelijken met anderen.
Om nog een concreet voorbeeld te noemen:
Voor mijn beroepsveld is het zeer leuk/handig/effectief als ik goed met bepaalde computerprogramma's om weet te gaan. Daar begin ik me nu pas te orienteren. Na wat onderzoek op internet e.d kom ik erachter dat oud-studiegenoten van mij daar al mee bezig waren tijdens het 1e jaar van de opleiding, terwijl ik er NU pas achterkom ( al 4 jaar opleiding en 2 jaar praktijk jaren verder!!!)
Dit vormt een enorme drempel om me erin te storten, omdat je letterlijk 5000 kilometer achterligt voor je gevoel
Herkent iemand dit, dat je Achterloopt of bij moet blijven
GROOTSTE ANGST: Over 5 jaar zit iedereen in dikke huizen/kinderen/carrieres en kijken naar mij:
Ach dat meissie is ook niet veel veranderd sinds 10 jaar geleden, zielig hoor.....
Sorry voor mijn chaotische manier van probleem-omschrijving. Ik hoop dat iemand door al deze woorden de strekking eruit kan begrijpen
Bedankt
Redlady
" Oud-studiegenote D. is 1 jaar ouder dan ik maar heeft al op alle fronten van ons beroepsveld meerdere successen geboekt, dan ik ooit op 1 front zal behalen, loop ik dan zo achter???"
" Iedereen is al op reis geweest buiten Europa, ik nog nooit, moet ik nu binnen een jaar zorgen dat ik een " grote reis" boek??"
En ga zo maar door.
Bij alles wat ik doe of wil ondernemen wordt ik overspoelt door stemmetje in mijn hoofd van uiteraard mijzelf, maar meestel ingeprent door vrienden/kennisen en familie. Iedereen is wel ergens succesvol in....en ikzelf denk vaak genoeg, jeetje ik heb het ECHT niet slecht voor elkaar. 'k Bedoel, ben 25 jaar, heb een HBO diploma en gaat heel goed met mijn huidige baan, heb al 5 jaar een relatie, lieve vriendinnen, leuke koppie, niet ziek, ouders leven nog...WHY THE FUCK DO I KEEP COMPARING MYSELF WITH OTHERS AND FEEL SOOOOO behind of life......!!!"
Alsof er ontzettende druk en haast is bij alles wat ik doe, alsof elke seconde nuttig moet worden besteed......en ik op alle fronten van het leven moet scoren/
Is dit de keerzijde van een " goed leven hebben", dat je wordt geconfronteerd met de o zo luxe positie om " goed te willen en kunnen zijn in alles".
Ik wil me zo graag gewoon ergens op kunnen storten/richten zonder direct al moedeloos te worden omdat ik geniaal ben in het vinden van een voorbeeld van iemand die het al heeft/of heeft gedaan en het al haast niet meer te evenaren is.
Wie herkent zich hierin?
Wie heeft een slogan voor mij die je tegen jezelf kunt zeggen in de vorm van een mantra waardoor je in jezelf kan blijven en je niet meer " hoeft" te vergelijken met anderen.
Om nog een concreet voorbeeld te noemen:
Voor mijn beroepsveld is het zeer leuk/handig/effectief als ik goed met bepaalde computerprogramma's om weet te gaan. Daar begin ik me nu pas te orienteren. Na wat onderzoek op internet e.d kom ik erachter dat oud-studiegenoten van mij daar al mee bezig waren tijdens het 1e jaar van de opleiding, terwijl ik er NU pas achterkom ( al 4 jaar opleiding en 2 jaar praktijk jaren verder!!!)
Dit vormt een enorme drempel om me erin te storten, omdat je letterlijk 5000 kilometer achterligt voor je gevoel
Herkent iemand dit, dat je Achterloopt of bij moet blijven
GROOTSTE ANGST: Over 5 jaar zit iedereen in dikke huizen/kinderen/carrieres en kijken naar mij:
Ach dat meissie is ook niet veel veranderd sinds 10 jaar geleden, zielig hoor.....
Sorry voor mijn chaotische manier van probleem-omschrijving. Ik hoop dat iemand door al deze woorden de strekking eruit kan begrijpen
Bedankt
Redlady
