Psyche
alle pijlers
Je grootste teleurstelling...
zaterdag 14 november 2015 om 23:15
Ik zit alleen thuis, niks leuks op tv en dus open ik dit topic uit verveling.
Wat is jouw grootste teleurstelling tot nu toe geweest in het leven?
TO traps af: het besef dat ook mensen die het prima voor elkaar hebben diep ongelukkig kunnen zijn omdat ze psychisch niet in orde zijn. Gelukkig bij mij zelf niet aan de orde. Maar ik ben (en nu nog eigenlijk) altijd iemand geweest die rationeel naar dingen probeert te kijken en probeert te relativeren. En ik vind het dus lastig dat geliefden van mij in mijn ogen een mooi leven hebben, en daar totaal niet van kunnen genieten. En ergens de angst dat ik die rationaliteit van mezelf op een dag zou kunnen verliezen.
Wat is jouw grootste teleurstelling tot nu toe geweest in het leven?
TO traps af: het besef dat ook mensen die het prima voor elkaar hebben diep ongelukkig kunnen zijn omdat ze psychisch niet in orde zijn. Gelukkig bij mij zelf niet aan de orde. Maar ik ben (en nu nog eigenlijk) altijd iemand geweest die rationeel naar dingen probeert te kijken en probeert te relativeren. En ik vind het dus lastig dat geliefden van mij in mijn ogen een mooi leven hebben, en daar totaal niet van kunnen genieten. En ergens de angst dat ik die rationaliteit van mezelf op een dag zou kunnen verliezen.
zondag 15 november 2015 om 00:56
quote:GateKeeper schreef op 15 november 2015 @ 00:53:
[...]
ja ik las vanmiddag in dat zwangertopic wat minder nieuws van jou. Hoe lang zijn jullie nou al bezig?
8 maanden actief proberen, waarvan 5 maanden met de gebruikelijke rommel om je cyclus te timen, en nu een jaar onbeschermd. Maandag wordt man's sperma getest, dus ben heel benieuwd of daar wat uitkomt. Daarna zien we wel weer even verder. Mijn cyclus is gewoon goed en heb een eisprong volgens de huisarts, dus als het niet aan het sperma ligt, dan is het wellicht wel gewoon pech en gaan we nog even zelf proberen.
Was er nogal door van slag, maar ben nu eigenlijk wel relaxt. 't Zal vast ooit wel lukken, ben pas 25 dus ik heb nog even maar had natuurlijk liever gehad dat het binnen een paar maandjes raak was geweest.
[...]
ja ik las vanmiddag in dat zwangertopic wat minder nieuws van jou. Hoe lang zijn jullie nou al bezig?
8 maanden actief proberen, waarvan 5 maanden met de gebruikelijke rommel om je cyclus te timen, en nu een jaar onbeschermd. Maandag wordt man's sperma getest, dus ben heel benieuwd of daar wat uitkomt. Daarna zien we wel weer even verder. Mijn cyclus is gewoon goed en heb een eisprong volgens de huisarts, dus als het niet aan het sperma ligt, dan is het wellicht wel gewoon pech en gaan we nog even zelf proberen.
Was er nogal door van slag, maar ben nu eigenlijk wel relaxt. 't Zal vast ooit wel lukken, ben pas 25 dus ik heb nog even maar had natuurlijk liever gehad dat het binnen een paar maandjes raak was geweest.
zondag 15 november 2015 om 01:00
quote:lux. schreef op 15 november 2015 @ 00:56:
[...]
8 maanden actief proberen, waarvan 5 maanden met de gebruikelijke rommel om je cyclus te timen, en nu een jaar onbeschermd. Maandag wordt man's sperma getest, dus ben heel benieuwd of daar wat uitkomt. Daarna zien we wel weer even verder. Mijn cyclus is gewoon goed en heb een eisprong volgens de huisarts, dus als het niet aan het sperma ligt, dan is het wellicht wel gewoon pech en gaan we nog even zelf proberen.
Was er nogal door van slag, maar ben nu eigenlijk wel relaxt. 't Zal vast ooit wel lukken, ben pas 25 dus ik heb nog even maar had natuurlijk liever gehad dat het binnen een paar maandjes raak was geweest.Tuurlijk. Maar t komt vast goed.
[...]
8 maanden actief proberen, waarvan 5 maanden met de gebruikelijke rommel om je cyclus te timen, en nu een jaar onbeschermd. Maandag wordt man's sperma getest, dus ben heel benieuwd of daar wat uitkomt. Daarna zien we wel weer even verder. Mijn cyclus is gewoon goed en heb een eisprong volgens de huisarts, dus als het niet aan het sperma ligt, dan is het wellicht wel gewoon pech en gaan we nog even zelf proberen.
Was er nogal door van slag, maar ben nu eigenlijk wel relaxt. 't Zal vast ooit wel lukken, ben pas 25 dus ik heb nog even maar had natuurlijk liever gehad dat het binnen een paar maandjes raak was geweest.Tuurlijk. Maar t komt vast goed.
zondag 15 november 2015 om 02:10
zondag 15 november 2015 om 07:32
Mijn grootste teleurstelling is dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is. En het besef dat ik mijn moeder binnen nu en ???? moet gaan missen, dat mijn kinderen al heel jong hun allerleukste oma (de andere opa's en oma's zijn niet zo leuk en actief met de kids) moeten gaan missen. En het voelt alsof mijn leven nu al voorgoed veranderd is. De glans is eraf en ik ben bang dat dat nooit meer terug zal komen. Ik hoop dat de schaduw die over alles heen hangt ooit weer minder zal worden of zelfs weg zal gaan. Maar dat kan ik me niet voorstellen. En dat vind ik een hele heftige, zware gedachte. Ik had nooit gedacht dat juist zij, die altijd supergezond leeft, dit zou overkomen, op deze jonge leeftijd.
zondag 15 november 2015 om 07:48
quote:lux. schreef op 14 november 2015 @ 23:55:
[...]
Erg hè
Ik lees mijn man voor uit Ziezo, tot zijn grote ergernis. En ik zit dan te schateren van het lachen en hij vindt het niks. Op vakantie en Zweden MOEST EN ZOU ik naar Junibacken, het Astrid Lindgrenmuseum, en ik vond het geweldig. De Efteling vind ik geweldig, en ik maak soms voor mezelf een 'paddestoel' of een 'toverappel'. Mijn ouders aten vroeger wel eens paddestoelen en dan kregen wij een hele bijzondere ik geloofde echt dat het een paddestoel was. Ze maakten een hardgekookt ei met een halve uitgeholde tomaat erop en dan mayonaise-stippen, terwijl zij aan de portobello's ofzo zaten En soms eet ik dat, omdat ik zo happy word van de 'champignon'. En een toverappel vond ik ook geweldig, dan haal je het klokhuis eruit met een appelboor en snij je er een zigzaglijntje door in het midden. En dan lijkt het of hij nog helemaal heel is, en als je hem open maakt heb je een super mooi patroon.
En daar kan ik dus oprecht zo van genieten Ik kan echt niet wachten tot ik kinderen krijg, dan geef ik ze elke dag een toverappel mee naar school.
Oh en ik heb nog steeds mijn knuffels en ik zou er serieus kapot van zijn als ze iets zou 'overkomen'.
En mijn vader vertelde altijd verhalen. Van broodkorstjes leerde je fluiten, in lampen zaten stukjes van de zon, vuurwerk was een doosje sterren dat opgesloten zaten, een vlammetje was een klein mannetje met haar van vuur, maar het mannetje was zooooo klein dat het een zwart streepje leek (de lont), dus je moest er heeeeeeeeel voorzichtig mee zijn en uit de buurt blijven, anders deed je hem pijn. Mijn vader praatte 'honds' en 'kats' en 'paards' en 'vis' en 'olifants' en stond dan uren te tetteren tegen zo'n olifant in de dierentuin en beweerde dan dat de olifant hem verteld had dat ie jaloers was op mijn strik in mijn haar.
Mijn vader was geweldig maar wat mís ik het dat je dat allemaal gewoon voor waar aan kon nemen.Prachtig hoe jij in het leven staat en stond. Leuk wat je je nog herinnert over je vader, erg waardevol!
[...]
Erg hè
Ik lees mijn man voor uit Ziezo, tot zijn grote ergernis. En ik zit dan te schateren van het lachen en hij vindt het niks. Op vakantie en Zweden MOEST EN ZOU ik naar Junibacken, het Astrid Lindgrenmuseum, en ik vond het geweldig. De Efteling vind ik geweldig, en ik maak soms voor mezelf een 'paddestoel' of een 'toverappel'. Mijn ouders aten vroeger wel eens paddestoelen en dan kregen wij een hele bijzondere ik geloofde echt dat het een paddestoel was. Ze maakten een hardgekookt ei met een halve uitgeholde tomaat erop en dan mayonaise-stippen, terwijl zij aan de portobello's ofzo zaten En soms eet ik dat, omdat ik zo happy word van de 'champignon'. En een toverappel vond ik ook geweldig, dan haal je het klokhuis eruit met een appelboor en snij je er een zigzaglijntje door in het midden. En dan lijkt het of hij nog helemaal heel is, en als je hem open maakt heb je een super mooi patroon.
En daar kan ik dus oprecht zo van genieten Ik kan echt niet wachten tot ik kinderen krijg, dan geef ik ze elke dag een toverappel mee naar school.
Oh en ik heb nog steeds mijn knuffels en ik zou er serieus kapot van zijn als ze iets zou 'overkomen'.
En mijn vader vertelde altijd verhalen. Van broodkorstjes leerde je fluiten, in lampen zaten stukjes van de zon, vuurwerk was een doosje sterren dat opgesloten zaten, een vlammetje was een klein mannetje met haar van vuur, maar het mannetje was zooooo klein dat het een zwart streepje leek (de lont), dus je moest er heeeeeeeeel voorzichtig mee zijn en uit de buurt blijven, anders deed je hem pijn. Mijn vader praatte 'honds' en 'kats' en 'paards' en 'vis' en 'olifants' en stond dan uren te tetteren tegen zo'n olifant in de dierentuin en beweerde dan dat de olifant hem verteld had dat ie jaloers was op mijn strik in mijn haar.
Mijn vader was geweldig maar wat mís ik het dat je dat allemaal gewoon voor waar aan kon nemen.Prachtig hoe jij in het leven staat en stond. Leuk wat je je nog herinnert over je vader, erg waardevol!
zondag 15 november 2015 om 08:09
Teleurstelling vooral dat ik als kind alles achter heb moeten laten samen met ouders, dus huis en haard om het zo maar te zeggen. Zag het verdriet van mijn ouders dus wilde niet 'lastig' zijn en heb nooit mijn verdriet met ze gedeeld. Jammer ook dat, op één tante na, nooit iemand vroeg hoe het met me ging, terwijl veel mensen op de hoogte waren. Voelde me erg alleen. Wel geleerd dat als je echt iets wilt in het leven, dat je er voor moet durven knokken, goede levensles.
zondag 15 november 2015 om 08:34
quote:momo1980 schreef op 15 november 2015 @ 07:32:
Mijn grootste teleurstelling is dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is. En het besef dat ik mijn moeder binnen nu en ???? moet gaan missen, dat mijn kinderen al heel jong hun allerleukste oma (de andere opa's en oma's zijn niet zo leuk en actief met de kids) moeten gaan missen. En het voelt alsof mijn leven nu al voorgoed veranderd is. De glans is eraf en ik ben bang dat dat nooit meer terug zal komen. Ik hoop dat de schaduw die over alles heen hangt ooit weer minder zal worden of zelfs weg zal gaan. Maar dat kan ik me niet voorstellen. En dat vind ik een hele heftige, zware gedachte. Ik had nooit gedacht dat juist zij, die altijd supergezond leeft, dit zou overkomen, op deze jonge leeftijd. Mono
Mijn grootste teleurstelling is dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is. En het besef dat ik mijn moeder binnen nu en ???? moet gaan missen, dat mijn kinderen al heel jong hun allerleukste oma (de andere opa's en oma's zijn niet zo leuk en actief met de kids) moeten gaan missen. En het voelt alsof mijn leven nu al voorgoed veranderd is. De glans is eraf en ik ben bang dat dat nooit meer terug zal komen. Ik hoop dat de schaduw die over alles heen hangt ooit weer minder zal worden of zelfs weg zal gaan. Maar dat kan ik me niet voorstellen. En dat vind ik een hele heftige, zware gedachte. Ik had nooit gedacht dat juist zij, die altijd supergezond leeft, dit zou overkomen, op deze jonge leeftijd. Mono
zondag 15 november 2015 om 10:03
Dat een goede en dierbare vriend mij, na meer dan 25 jaar bijzondere vriendschap, zonder enige aankondiging vooraf volledig uit zijn leven heeft gebannen. Ik vermoed omdat zijn nieuwe vriendin dat heeft geëist. Maar zeker weten doe ik het niet, hij heeft me overal geblokkeerd.
Dat hij kiest voor zijn grote liefde, en dat dat blijkbaar niet samen gaat met mij, kan ik wel begrijpen. Maar dat hij niet het fatsoen heeft om dat even te melden valt me zwaar tegen. Toch niet zo goed bevriend als ik dacht, denk ik.
Dat hij kiest voor zijn grote liefde, en dat dat blijkbaar niet samen gaat met mij, kan ik wel begrijpen. Maar dat hij niet het fatsoen heeft om dat even te melden valt me zwaar tegen. Toch niet zo goed bevriend als ik dacht, denk ik.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 15 november 2015 om 10:04
quote:Lovysa schreef op 15 november 2015 @ 02:10:
Mijn grootste teleurstelling, relatie op de klippen. Voelt als opnieuw moeten beginnen. Ben 32 jaar. Om mij heen zie ik stellen die trouwen, kinderen krijgen.
Maar ik kom hier overheen. Nieuwe stek, nieuwe start. Wat de toekomst brengt, ik zie wel. Toch is het nu even zuur.Ah vrouw toch knuffel terug.
Mijn grootste teleurstelling, relatie op de klippen. Voelt als opnieuw moeten beginnen. Ben 32 jaar. Om mij heen zie ik stellen die trouwen, kinderen krijgen.
Maar ik kom hier overheen. Nieuwe stek, nieuwe start. Wat de toekomst brengt, ik zie wel. Toch is het nu even zuur.Ah vrouw toch knuffel terug.
zondag 15 november 2015 om 10:04
quote:momo1980 schreef op 15 november 2015 @ 07:32:
Mijn grootste teleurstelling is dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is. En het besef dat ik mijn moeder binnen nu en ???? moet gaan missen, dat mijn kinderen al heel jong hun allerleukste oma (de andere opa's en oma's zijn niet zo leuk en actief met de kids) moeten gaan missen. En het voelt alsof mijn leven nu al voorgoed veranderd is. De glans is eraf en ik ben bang dat dat nooit meer terug zal komen. Ik hoop dat de schaduw die over alles heen hangt ooit weer minder zal worden of zelfs weg zal gaan. Maar dat kan ik me niet voorstellen. En dat vind ik een hele heftige, zware gedachte. Ik had nooit gedacht dat juist zij, die altijd supergezond leeft, dit zou overkomen, op deze jonge leeftijd.
Mijn grootste teleurstelling is dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is. En het besef dat ik mijn moeder binnen nu en ???? moet gaan missen, dat mijn kinderen al heel jong hun allerleukste oma (de andere opa's en oma's zijn niet zo leuk en actief met de kids) moeten gaan missen. En het voelt alsof mijn leven nu al voorgoed veranderd is. De glans is eraf en ik ben bang dat dat nooit meer terug zal komen. Ik hoop dat de schaduw die over alles heen hangt ooit weer minder zal worden of zelfs weg zal gaan. Maar dat kan ik me niet voorstellen. En dat vind ik een hele heftige, zware gedachte. Ik had nooit gedacht dat juist zij, die altijd supergezond leeft, dit zou overkomen, op deze jonge leeftijd.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 15 november 2015 om 10:28
quote:momo1980 schreef op 15 november 2015 @ 07:32:
Mijn grootste teleurstelling is dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is. En het besef dat ik mijn moeder binnen nu en ???? moet gaan missen, dat mijn kinderen al heel jong hun allerleukste oma (de andere opa's en oma's zijn niet zo leuk en actief met de kids) moeten gaan missen. En het voelt alsof mijn leven nu al voorgoed veranderd is. De glans is eraf en ik ben bang dat dat nooit meer terug zal komen. Ik hoop dat de schaduw die over alles heen hangt ooit weer minder zal worden of zelfs weg zal gaan. Maar dat kan ik me niet voorstellen. En dat vind ik een hele heftige, zware gedachte. Ik had nooit gedacht dat juist zij, die altijd supergezond leeft, dit zou overkomen, op deze jonge leeftijd.
Hee lieve Momo,
Ik herken dit heel erg, mijn vader was juist ook altijd de gezonde, de actieve. En hij had pech. En ik weet dat je het je nu niet voor kunt stellen, maar die glans gaat echt terugkomen. Het verlies van mijn vader heeft me geleerd hoeveel ik van iemand kan houden en hoe erg dat de moeite waard is, ondanks dat je in de liefde op het einde altijd zult verliezen. Maar wat je verliest is een toekomst met diegene, je zult nog een toekomst hebben met anderen. En een verleden met je moeder. En dat blijft.
En nu kun je je daar nog niks bij voorstellen, maar uiteindelijk vult dat straks het verlies voor 99% op. En er blijft 1% pijn en gemis over. Die procent koester ik, want mijn vader was het waard om te missen.
Voor nu helpt dat alleen niet zoveel waarschijnlijk. Ik hoop dat je een mooie laatste tijd met je moeder zult kunnen hebben en dat jullie nog veel mooie laatste herinneringen samen kunnen maken. Heel veel sterkte de komende tijd
Mijn grootste teleurstelling is dat mijn lieve moeder ongeneeslijk ziek is. En het besef dat ik mijn moeder binnen nu en ???? moet gaan missen, dat mijn kinderen al heel jong hun allerleukste oma (de andere opa's en oma's zijn niet zo leuk en actief met de kids) moeten gaan missen. En het voelt alsof mijn leven nu al voorgoed veranderd is. De glans is eraf en ik ben bang dat dat nooit meer terug zal komen. Ik hoop dat de schaduw die over alles heen hangt ooit weer minder zal worden of zelfs weg zal gaan. Maar dat kan ik me niet voorstellen. En dat vind ik een hele heftige, zware gedachte. Ik had nooit gedacht dat juist zij, die altijd supergezond leeft, dit zou overkomen, op deze jonge leeftijd.
Hee lieve Momo,
Ik herken dit heel erg, mijn vader was juist ook altijd de gezonde, de actieve. En hij had pech. En ik weet dat je het je nu niet voor kunt stellen, maar die glans gaat echt terugkomen. Het verlies van mijn vader heeft me geleerd hoeveel ik van iemand kan houden en hoe erg dat de moeite waard is, ondanks dat je in de liefde op het einde altijd zult verliezen. Maar wat je verliest is een toekomst met diegene, je zult nog een toekomst hebben met anderen. En een verleden met je moeder. En dat blijft.
En nu kun je je daar nog niks bij voorstellen, maar uiteindelijk vult dat straks het verlies voor 99% op. En er blijft 1% pijn en gemis over. Die procent koester ik, want mijn vader was het waard om te missen.
Voor nu helpt dat alleen niet zoveel waarschijnlijk. Ik hoop dat je een mooie laatste tijd met je moeder zult kunnen hebben en dat jullie nog veel mooie laatste herinneringen samen kunnen maken. Heel veel sterkte de komende tijd
