Psyche
alle pijlers
Je grootste teleurstelling...
zaterdag 14 november 2015 om 23:15
Ik zit alleen thuis, niks leuks op tv en dus open ik dit topic uit verveling.
Wat is jouw grootste teleurstelling tot nu toe geweest in het leven?
TO traps af: het besef dat ook mensen die het prima voor elkaar hebben diep ongelukkig kunnen zijn omdat ze psychisch niet in orde zijn. Gelukkig bij mij zelf niet aan de orde. Maar ik ben (en nu nog eigenlijk) altijd iemand geweest die rationeel naar dingen probeert te kijken en probeert te relativeren. En ik vind het dus lastig dat geliefden van mij in mijn ogen een mooi leven hebben, en daar totaal niet van kunnen genieten. En ergens de angst dat ik die rationaliteit van mezelf op een dag zou kunnen verliezen.
Wat is jouw grootste teleurstelling tot nu toe geweest in het leven?
TO traps af: het besef dat ook mensen die het prima voor elkaar hebben diep ongelukkig kunnen zijn omdat ze psychisch niet in orde zijn. Gelukkig bij mij zelf niet aan de orde. Maar ik ben (en nu nog eigenlijk) altijd iemand geweest die rationeel naar dingen probeert te kijken en probeert te relativeren. En ik vind het dus lastig dat geliefden van mij in mijn ogen een mooi leven hebben, en daar totaal niet van kunnen genieten. En ergens de angst dat ik die rationaliteit van mezelf op een dag zou kunnen verliezen.
zondag 15 november 2015 om 14:14
zondag 15 november 2015 om 14:33
quote:isa_isa_ schreef op 15 november 2015 @ 14:10:
[...]
Heel vreemd en erg pijnlijk lijkt me, vooral als je zo lang bevriend bent. Heb je nog overwogen om te proberen er met hem over te praten (via de mail dan ivm afstand) of was je zo flabbergasted dat je het er bij hebt gelaten?Ik heb hem een mail gestuurd dat ik er klaar mee ben. Geen idee of hij hem gelezen heeft en of hij dat adres nog gebruikt. Het is klaar voor mij, ik vind het zo respectloos.
[...]
Heel vreemd en erg pijnlijk lijkt me, vooral als je zo lang bevriend bent. Heb je nog overwogen om te proberen er met hem over te praten (via de mail dan ivm afstand) of was je zo flabbergasted dat je het er bij hebt gelaten?Ik heb hem een mail gestuurd dat ik er klaar mee ben. Geen idee of hij hem gelezen heeft en of hij dat adres nog gebruikt. Het is klaar voor mij, ik vind het zo respectloos.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 15 november 2015 om 17:24
quote:Toet08 schreef op 15 november 2015 @ 12:15:
Dat Sinterklaas niet bestaat.
Vond het zo erg dat wij altijd Sinterklaas bedankten terwijl mijn ouders alles hadden gedaan en gekocht.
Nu ik zelf kinderen heb, is t zo mooi om die snoetjes te zien. En snap ik het.
Volwassenheid.
Dat je van de "1 op de andere dag" verantwoordelijkheden hebt.
Dat het leven zo makkelijk, mooi, vriendelijk was in je jeugd. Vrijheid blijheid, zorgen dat je je examens haalde, en dat was het.
Geen zorgen over, bijvoorbeeld, geld, kinderen, ouders, familie, ziekte, de wereld.
Nu moet je van alles.
En dat die "makkelijke tijd" maar een paar jaar is.
En dat ik het zo erg vind voor mijn kinderen dat zij daar ook ooit achter gaan komen.
Dat het leven niet alleen maar leuk, gezellig, moeiteloos is.
Klinkt zwaar, lees ik. (Wauw topzin)
Maar het leven is ook wel leuk hoor Ja, dat ook. Wat meespeelt is dat ik nooit een seconde aan zijn bestaan getwijfeld heb maar iemand (een paar jaar ouder dan ik) die mij pestte vertelde dat Sinterklaas niet bestond. Ik zat dus nog volop in m'n geloof en toen ik naar mijn ouders rende zei ik 'Zij zegt dat Sinterklaas niet bestaat maar dat is niet waar toch?!' Maar dat was het wel en ik vond dat echt heel erg, vooral door de manier waarop en ik was er nog helemaal niet aan toe om dat te weten.
Dat Sinterklaas niet bestaat.
Vond het zo erg dat wij altijd Sinterklaas bedankten terwijl mijn ouders alles hadden gedaan en gekocht.
Nu ik zelf kinderen heb, is t zo mooi om die snoetjes te zien. En snap ik het.
Volwassenheid.
Dat je van de "1 op de andere dag" verantwoordelijkheden hebt.
Dat het leven zo makkelijk, mooi, vriendelijk was in je jeugd. Vrijheid blijheid, zorgen dat je je examens haalde, en dat was het.
Geen zorgen over, bijvoorbeeld, geld, kinderen, ouders, familie, ziekte, de wereld.
Nu moet je van alles.
En dat die "makkelijke tijd" maar een paar jaar is.
En dat ik het zo erg vind voor mijn kinderen dat zij daar ook ooit achter gaan komen.
Dat het leven niet alleen maar leuk, gezellig, moeiteloos is.
Klinkt zwaar, lees ik. (Wauw topzin)
Maar het leven is ook wel leuk hoor Ja, dat ook. Wat meespeelt is dat ik nooit een seconde aan zijn bestaan getwijfeld heb maar iemand (een paar jaar ouder dan ik) die mij pestte vertelde dat Sinterklaas niet bestond. Ik zat dus nog volop in m'n geloof en toen ik naar mijn ouders rende zei ik 'Zij zegt dat Sinterklaas niet bestaat maar dat is niet waar toch?!' Maar dat was het wel en ik vond dat echt heel erg, vooral door de manier waarop en ik was er nog helemaal niet aan toe om dat te weten.
zondag 15 november 2015 om 17:53
quote:Krullevaer schreef op 14 november 2015 @ 23:31:
De grootste teleurstelling... Eigenlijk zijn het er twee.
De eerste is de teleurstelling in mezelf. Dat ik zo de weg kwijt geweest ben en het zelf amper door had. Hoe kon het zo ver komen? Ik was bijna dood. Ik ben het vertrouwen in mezelf daardoor echt verloren. Ik ben nog steeds bezig met opnieuw mijn leven op de rit krijgen, ik heb het zo verpest voor mezelf en het is ontzettend moeilijk om opnieuw een fijn leven op te bouwen en het doet me verdriet dat ik zoveel tijd heb verspild aan mezelf kapot maken en vechten tegen mezelf. Ik hoop dat deze teleurstelling ooit je grootste trots gaat zijn. Dat je je leven weer op de rit hebt weten te krijgen.
De grootste teleurstelling... Eigenlijk zijn het er twee.
De eerste is de teleurstelling in mezelf. Dat ik zo de weg kwijt geweest ben en het zelf amper door had. Hoe kon het zo ver komen? Ik was bijna dood. Ik ben het vertrouwen in mezelf daardoor echt verloren. Ik ben nog steeds bezig met opnieuw mijn leven op de rit krijgen, ik heb het zo verpest voor mezelf en het is ontzettend moeilijk om opnieuw een fijn leven op te bouwen en het doet me verdriet dat ik zoveel tijd heb verspild aan mezelf kapot maken en vechten tegen mezelf. Ik hoop dat deze teleurstelling ooit je grootste trots gaat zijn. Dat je je leven weer op de rit hebt weten te krijgen.
zondag 15 november 2015 om 18:02
zondag 15 november 2015 om 18:18
quote:Kerstvrouw schreef op 15 november 2015 @ 14:14:
Op het moment dat oma overleed was ik teleurgesteld in de zorg die ze op haar laatste dagen (niet) kreeg. Was een snikhete week en ze gaven haar maar geen water meer omdat haar water geven haar leven met nog maar een paar dagen zou verlengen en dat vonden de lui zinloos.Waarom heb je haar niet gewoon zelf water gegeven?
Op het moment dat oma overleed was ik teleurgesteld in de zorg die ze op haar laatste dagen (niet) kreeg. Was een snikhete week en ze gaven haar maar geen water meer omdat haar water geven haar leven met nog maar een paar dagen zou verlengen en dat vonden de lui zinloos.Waarom heb je haar niet gewoon zelf water gegeven?
zondag 15 november 2015 om 18:43
Mijn grootste teleurstelling tot nu toe (21 jaar) is dat ik de afgelopen jaren erg veel over het leven heb geleerd in negatieve zin. En dan meer persoonlijke dingen (die ik zelf niet eens heb meegemaakt!). Ik doel meer op het kwaad in mensen. Hoe mensen andere mensen helemaal uit kunnen zuigen, misbruiken en bedriegen. Hoe een simpele ziel invloed kan hebben op meerdere mensen in negatieve zin. Hoe mensen hun geliefde kunnen bedriegen en geld van hun partner kunnen stelen en er vervolgens met de affaire van gaat genieten. Dat je als persoon iemand door en door vertrouwd en er dan een bot mes je rug in wordt gestoken. Deze gebeurtenissen om mij heen hebben mij wantrouwiger gemaakt in de mensheid. Maar ik denk dat dit gewoon "opgegroeid zijn" wordt genoemd.
zondag 15 november 2015 om 18:56
quote:lux. schreef op 14 november 2015 @ 23:55:
[...]
Erg hè
Ik lees mijn man voor uit Ziezo, tot zijn grote ergernis. En ik zit dan te schateren van het lachen en hij vindt het niks. Op vakantie en Zweden MOEST EN ZOU ik naar Junibacken, het Astrid Lindgrenmuseum, en ik vond het geweldig. De Efteling vind ik geweldig, en ik maak soms voor mezelf een 'paddestoel' of een 'toverappel'. Mijn ouders aten vroeger wel eens paddestoelen en dan kregen wij een hele bijzondere ik geloofde echt dat het een paddestoel was. Ze maakten een hardgekookt ei met een halve uitgeholde tomaat erop en dan mayonaise-stippen, terwijl zij aan de portobello's ofzo zaten En soms eet ik dat, omdat ik zo happy word van de 'champignon'. En een toverappel vond ik ook geweldig, dan haal je het klokhuis eruit met een appelboor en snij je er een zigzaglijntje door in het midden. En dan lijkt het of hij nog helemaal heel is, en als je hem open maakt heb je een super mooi patroon.
En daar kan ik dus oprecht zo van genieten Ik kan echt niet wachten tot ik kinderen krijg, dan geef ik ze elke dag een toverappel mee naar school.
Oh en ik heb nog steeds mijn knuffels en ik zou er serieus kapot van zijn als ze iets zou 'overkomen'.
En mijn vader vertelde altijd verhalen. Van broodkorstjes leerde je fluiten, in lampen zaten stukjes van de zon, vuurwerk was een doosje sterren dat opgesloten zaten, een vlammetje was een klein mannetje met haar van vuur, maar het mannetje was zooooo klein dat het een zwart streepje leek (de lont), dus je moest er heeeeeeeeel voorzichtig mee zijn en uit de buurt blijven, anders deed je hem pijn. Mijn vader praatte 'honds' en 'kats' en 'paards' en 'vis' en 'olifants' en stond dan uren te tetteren tegen zo'n olifant in de dierentuin en beweerde dan dat de olifant hem verteld had dat ie jaloers was op mijn strik in mijn haar.
Mijn vader was geweldig maar wat mís ik het dat je dat allemaal gewoon voor waar aan kon nemen.
ben ook zo ben al 28 maar kan me soms echt als een 5 jarige gedragen lig nog steeds in deuk bij spongebob en kijk nog steeds tekenfilms disney films ben ik ook nog steeds dol op en heb ook me knuffels nog slaap soms zelfs nog met me teddybeer. Efteling vind ik ook nog leuk, heb ooit een keer in het hotel gelogeerd en er lag een kleurplaat heb hem helemaal ingekleurd mijn moeder is ook zo met veel dingen die vooral gek op poppenkast en vind het sprookjesbos ook fanatisch. vertel ook hele verhalen aan me kat al snapt hij er geen hol van. Snap wel wat jullie bedoelen.
[...]
Erg hè
Ik lees mijn man voor uit Ziezo, tot zijn grote ergernis. En ik zit dan te schateren van het lachen en hij vindt het niks. Op vakantie en Zweden MOEST EN ZOU ik naar Junibacken, het Astrid Lindgrenmuseum, en ik vond het geweldig. De Efteling vind ik geweldig, en ik maak soms voor mezelf een 'paddestoel' of een 'toverappel'. Mijn ouders aten vroeger wel eens paddestoelen en dan kregen wij een hele bijzondere ik geloofde echt dat het een paddestoel was. Ze maakten een hardgekookt ei met een halve uitgeholde tomaat erop en dan mayonaise-stippen, terwijl zij aan de portobello's ofzo zaten En soms eet ik dat, omdat ik zo happy word van de 'champignon'. En een toverappel vond ik ook geweldig, dan haal je het klokhuis eruit met een appelboor en snij je er een zigzaglijntje door in het midden. En dan lijkt het of hij nog helemaal heel is, en als je hem open maakt heb je een super mooi patroon.
En daar kan ik dus oprecht zo van genieten Ik kan echt niet wachten tot ik kinderen krijg, dan geef ik ze elke dag een toverappel mee naar school.
Oh en ik heb nog steeds mijn knuffels en ik zou er serieus kapot van zijn als ze iets zou 'overkomen'.
En mijn vader vertelde altijd verhalen. Van broodkorstjes leerde je fluiten, in lampen zaten stukjes van de zon, vuurwerk was een doosje sterren dat opgesloten zaten, een vlammetje was een klein mannetje met haar van vuur, maar het mannetje was zooooo klein dat het een zwart streepje leek (de lont), dus je moest er heeeeeeeeel voorzichtig mee zijn en uit de buurt blijven, anders deed je hem pijn. Mijn vader praatte 'honds' en 'kats' en 'paards' en 'vis' en 'olifants' en stond dan uren te tetteren tegen zo'n olifant in de dierentuin en beweerde dan dat de olifant hem verteld had dat ie jaloers was op mijn strik in mijn haar.
Mijn vader was geweldig maar wat mís ik het dat je dat allemaal gewoon voor waar aan kon nemen.
ben ook zo ben al 28 maar kan me soms echt als een 5 jarige gedragen lig nog steeds in deuk bij spongebob en kijk nog steeds tekenfilms disney films ben ik ook nog steeds dol op en heb ook me knuffels nog slaap soms zelfs nog met me teddybeer. Efteling vind ik ook nog leuk, heb ooit een keer in het hotel gelogeerd en er lag een kleurplaat heb hem helemaal ingekleurd mijn moeder is ook zo met veel dingen die vooral gek op poppenkast en vind het sprookjesbos ook fanatisch. vertel ook hele verhalen aan me kat al snapt hij er geen hol van. Snap wel wat jullie bedoelen.
zondag 15 november 2015 om 18:58
quote:lux. schreef op 15 november 2015 @ 10:28:
[...]
Hee lieve Momo,
Ik herken dit heel erg, mijn vader was juist ook altijd de gezonde, de actieve. En hij had pech. En ik weet dat je het je nu niet voor kunt stellen, maar die glans gaat echt terugkomen. Wat een mooie reactie, dank je wel. Ik hoop echt dat ik dat ook zo ga ervaren. Kan me er nu niks bij voorstellen. We doen erg ons best om heel bewust te genieten van elkaar, mooie herinneringen maken. Gelukkig is ze daar nog wel toe in staat. Zo zijn we laatst nog op vakantie geweest met ons gezin (vader, moeder, broertje en ik, zonder kids en aanhang) om een van haar grote wensen te vervullen; walvissen zien. Was echt ongelofelijk mooi en bijzonder om dat met elkaar mee te maken.
[...]
Hee lieve Momo,
Ik herken dit heel erg, mijn vader was juist ook altijd de gezonde, de actieve. En hij had pech. En ik weet dat je het je nu niet voor kunt stellen, maar die glans gaat echt terugkomen. Wat een mooie reactie, dank je wel. Ik hoop echt dat ik dat ook zo ga ervaren. Kan me er nu niks bij voorstellen. We doen erg ons best om heel bewust te genieten van elkaar, mooie herinneringen maken. Gelukkig is ze daar nog wel toe in staat. Zo zijn we laatst nog op vakantie geweest met ons gezin (vader, moeder, broertje en ik, zonder kids en aanhang) om een van haar grote wensen te vervullen; walvissen zien. Was echt ongelofelijk mooi en bijzonder om dat met elkaar mee te maken.
zondag 15 november 2015 om 19:06
Momo ik heb zelf geen ervaring maar mijn man wel. Zijn moeder is vorig jaar overleden en ik herken wat lux zegt. Eerst is er alleen maar verdriet. En dat vervaagt langzaam. Een beetje alsof het bewolkt is en regent. Eerst stopt de regen en daarna vervaagt de ewolking heel langzaam en gaat de zon steeds meer schijnen. Uiteindelijk is het weer lekker zonnig. Met een klein wolkje hier en daar en ga je steeds meer lachen als je aan je moeder denkt ipv huilen.
Sterkte probeer in alles wat komen gaat de ellende niet te laten overheersen en ook te genieten van de goede momenten van je moeder. Achteraf zijn ook sommige dingen die op dat moment ellendig waren mooie herinneringen.
Sterkte probeer in alles wat komen gaat de ellende niet te laten overheersen en ook te genieten van de goede momenten van je moeder. Achteraf zijn ook sommige dingen die op dat moment ellendig waren mooie herinneringen.
zondag 15 november 2015 om 19:11
Mijn grootste teleurstelling? Euh, dat ik mijn ouders niet voor het uitkiezen heb .
Niet om niet respectvol naar mensen te zijn die hele fijne ouders hebben en blij zijn dat hun ouders hun ouders zijn, ik heb dit in mijn leven niet zo ervaren. En daarom houd ik ook bewust afstand, wat me meer rust geeft dan dat ik ze actief deel van mijn leven laat uitmaken.
Niet om niet respectvol naar mensen te zijn die hele fijne ouders hebben en blij zijn dat hun ouders hun ouders zijn, ik heb dit in mijn leven niet zo ervaren. En daarom houd ik ook bewust afstand, wat me meer rust geeft dan dat ik ze actief deel van mijn leven laat uitmaken.
zondag 15 november 2015 om 19:34
Dank je wel Matroesjka, en wat fijn dat meer mensen de ervaring hebben dat het uiteindelijk toch goed komt. Dat geeft me een heel klein beetje hoop.
Clemance, dat zou ik ook heel erg vinden als vrienden die zo dicht bij je staan niet eens op kraamvisite komen. Ook al hebben zij niks met kinderen, voor jullie is het belangrijk.
Clemance, dat zou ik ook heel erg vinden als vrienden die zo dicht bij je staan niet eens op kraamvisite komen. Ook al hebben zij niks met kinderen, voor jullie is het belangrijk.
zondag 15 november 2015 om 19:47
Ik heb wel even getwijfeld of ik dit topic zou doorlezen... is toch verdrietig wat ik lees, maar aan de andere kant heel mooi om dit hier te delen met elkaar.
Mijn grootste teleurstelling tot nu toe in mijn leven wordt uitgelegd in dit filmpje
https://www.facebook.com/video.php?v=10204982069463139
Ik ben 21 en heb het gevoel dat er heel veel van mij verwacht word, dat ik moet werken aan mijn toekomst en ik voel te weinig ruimte in mijn leven om verdriet te mogen voelen, plezier te hebben en om (touché...) zonder haast in het nú te leven.
Mijn grootste teleurstelling tot nu toe in mijn leven wordt uitgelegd in dit filmpje
https://www.facebook.com/video.php?v=10204982069463139
Ik ben 21 en heb het gevoel dat er heel veel van mij verwacht word, dat ik moet werken aan mijn toekomst en ik voel te weinig ruimte in mijn leven om verdriet te mogen voelen, plezier te hebben en om (touché...) zonder haast in het nú te leven.
zondag 15 november 2015 om 19:53
Eerst maar een voor iedereen die hem nodig heeft.
Mijn grootste teleurstelling is denk ik dat het leven niet eerlijk is. Of niet maakbaar eigenlijk, maar het voelt zo oneerlijk. Je kunt altijd klaar staan voor anderen en als je dan zelf hulp nodig hebt, nergens terecht kunnen. Of heel gezond leven en jong sterven aan een k*t ziekte.
Mijn grootste teleurstelling is denk ik dat het leven niet eerlijk is. Of niet maakbaar eigenlijk, maar het voelt zo oneerlijk. Je kunt altijd klaar staan voor anderen en als je dan zelf hulp nodig hebt, nergens terecht kunnen. Of heel gezond leven en jong sterven aan een k*t ziekte.
zondag 15 november 2015 om 22:34
Dat ik waarschijnlijk voor de tweede keer een beugel "moet" en het niet vergoed wordt. Als tiener heb in totaal 2,5 jaar gebeugeld en door de druk van verstandkiezen is de boel weer gaan verschuiven. Zodat mijn kiezen regelmatig ineens tegen elkaar botsen. Ook heb ik een open beet. Het is nog niet zeker, ik ga eerst een orthodontist om advies vragen. Ik zie aan de ene kant weer op tegen de pijn en het ongemak, maar ik denk ook: het is wel mijn gebit wat verder gezond is en ik moet er nog lang mee doen. En ach, een jaar is zo weer voorbij. Aan het eind van de rit zal ik er heel blij mee zijn.
Nooit meer kind kunnen zijn. Als ik de intocht van Sinterklaas zie of kinderen in het zwembad of de speeltuin zie spelen, ben ik stiekem wel een beetje jaloers. Zij mogen nog lekker spelen en hoeven nog niet deel te nemen aan de soms saaie grote mensenpraat. Ik ben die leeftijd al meer dan dubbel voorbij. Maar wat zou ik soms die dingen nog graag doen. Als ik oude foto's bekijk, zou ik er zo inkruipen als het kon.
Nu heb ik wel kleurboeken voor volwassenen en een boek voor lijntjestrekken. Maar dat is toch anders. Bepaalde dingen aan het volwassen leven vind ik wel makkelijker. Auto kunnen rijden, mijn eigen dag indelen op vrije dagen. Ik heb ook wel een paar mensen om me heen met wie ik wel leuk kan praten. Maar de hang naar vroeger is altijd wel blijven doorschemeren.
Nooit meer kind kunnen zijn. Als ik de intocht van Sinterklaas zie of kinderen in het zwembad of de speeltuin zie spelen, ben ik stiekem wel een beetje jaloers. Zij mogen nog lekker spelen en hoeven nog niet deel te nemen aan de soms saaie grote mensenpraat. Ik ben die leeftijd al meer dan dubbel voorbij. Maar wat zou ik soms die dingen nog graag doen. Als ik oude foto's bekijk, zou ik er zo inkruipen als het kon.
Nu heb ik wel kleurboeken voor volwassenen en een boek voor lijntjestrekken. Maar dat is toch anders. Bepaalde dingen aan het volwassen leven vind ik wel makkelijker. Auto kunnen rijden, mijn eigen dag indelen op vrije dagen. Ik heb ook wel een paar mensen om me heen met wie ik wel leuk kan praten. Maar de hang naar vroeger is altijd wel blijven doorschemeren.
zondag 15 november 2015 om 23:52
quote:BWitched schreef op 15 november 2015 @ 11:40:
[...]
Ach, ik weet het niet. Ik zou zoiets nooit vragen. Maar een andere reden /aanleiding kan ik echt niet bedenken. We hadden sinds ze samen zijn misschien een of twee keer per maand contact. Ik stuurde hem een berichtje op de verjaardag van zijn overleden dochter, om te zeggen dat ik aan hem dacht en ik zei dat ik blij was dat de dame in kwestie bij hem is.
Hij belde via WhatsApp maar ik miste de oproep. Dat was vreemd want hij belt eigenlijk nooit. Vroeg hem of hij had gebeld en of alles ok is. Alles ok, hij had niet gebeld (wie dan wel vanaf zijn telefoon?) en hij sloot af met ik app je over een dag of twee terug. Huh? Vervolgens blokkeerde hij me op Facebook en op de WhatsApp. En bedankt.Als iemand anders je op zijn telefoon belde, kan die iemand je dan ook hebben geblokkeerd, zonder dat hij het ook maar weet?
[...]
Ach, ik weet het niet. Ik zou zoiets nooit vragen. Maar een andere reden /aanleiding kan ik echt niet bedenken. We hadden sinds ze samen zijn misschien een of twee keer per maand contact. Ik stuurde hem een berichtje op de verjaardag van zijn overleden dochter, om te zeggen dat ik aan hem dacht en ik zei dat ik blij was dat de dame in kwestie bij hem is.
Hij belde via WhatsApp maar ik miste de oproep. Dat was vreemd want hij belt eigenlijk nooit. Vroeg hem of hij had gebeld en of alles ok is. Alles ok, hij had niet gebeld (wie dan wel vanaf zijn telefoon?) en hij sloot af met ik app je over een dag of twee terug. Huh? Vervolgens blokkeerde hij me op Facebook en op de WhatsApp. En bedankt.Als iemand anders je op zijn telefoon belde, kan die iemand je dan ook hebben geblokkeerd, zonder dat hij het ook maar weet?
maandag 16 november 2015 om 07:04
quote:Miffy schreef op 15 november 2015 @ 23:52:
[...]
Als iemand anders je op zijn telefoon belde, kan die iemand je dan ook hebben geblokkeerd, zonder dat hij het ook maar weet?
Dat kan. Maar hij appte me daarna nog. Tenminste, dat denk ik. Misschien deed zij dat wel.
Long time no see trouwens. Hoe gaat het met jou?
[...]
Als iemand anders je op zijn telefoon belde, kan die iemand je dan ook hebben geblokkeerd, zonder dat hij het ook maar weet?
Dat kan. Maar hij appte me daarna nog. Tenminste, dat denk ik. Misschien deed zij dat wel.
Long time no see trouwens. Hoe gaat het met jou?
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 16 november 2015 om 07:25
Dat ik meer van de helft van mijn leven een godsdienst heb geademd, geloofd en verkondigd waar ik nu niet meer in geloof. Het was mijn leven. Alles daar buiten bestond niet of was waardeloos.
Dat ik nu waarde moet leren vinden in iets dat voorheen waardeloos was. Ook in mezelf.
Dat behalve God mannen me ook niet gelukkig kunnen maken.
Dat het me tot nog toe maar matig is gelukt om het geluk in mezelf te vinden.
Dat ik nu waarde moet leren vinden in iets dat voorheen waardeloos was. Ook in mezelf.
Dat behalve God mannen me ook niet gelukkig kunnen maken.
Dat het me tot nog toe maar matig is gelukt om het geluk in mezelf te vinden.
