Je grootste teleurstelling...

14-11-2015 23:15 232 berichten
Ik zit alleen thuis, niks leuks op tv en dus open ik dit topic uit verveling.



Wat is jouw grootste teleurstelling tot nu toe geweest in het leven?



TO traps af: het besef dat ook mensen die het prima voor elkaar hebben diep ongelukkig kunnen zijn omdat ze psychisch niet in orde zijn. Gelukkig bij mij zelf niet aan de orde. Maar ik ben (en nu nog eigenlijk) altijd iemand geweest die rationeel naar dingen probeert te kijken en probeert te relativeren. En ik vind het dus lastig dat geliefden van mij in mijn ogen een mooi leven hebben, en daar totaal niet van kunnen genieten. En ergens de angst dat ik die rationaliteit van mezelf op een dag zou kunnen verliezen.
Alle reacties Link kopieren
Niet bedoeld als dooddoener, maar meer voor zelfreflectie... Als je in iedereen teleurgesteld bent heb je misschien te hoge verwachtingen.

Een goede vriendin van mij gelooft in onvoorwaardelijke liefde en is daar regelmatig in teleurgesteld. Maar als je haar dan vraagt waar haar man/relatie aan zou moeten voldoen heeft ze zelf een A4'tje vol met voorwaarden.
Alle reacties Link kopieren
Dat alsje uit beeld bent, niemand meer aan je denkt.



Lang ziek thuis geweest en werkelijk niemand die er echt voor me was..



Uit het oog uit het hart, maar of het bewust was..denk het niet. Misschien had ik meer moeten zeggen/vragen
Alle reacties Link kopieren
quote:robbie75 schreef op 21 november 2015 @ 17:18:

Niet bedoeld als dooddoener, maar meer voor zelfreflectie... Als je in iedereen teleurgesteld bent heb je misschien te hoge verwachtingen.

Een goede vriendin van mij gelooft in onvoorwaardelijke liefde en is daar regelmatig in teleurgesteld. Maar als je haar dan vraagt waar haar man/relatie aan zou moeten voldoen heeft ze zelf een A4'tje vol met voorwaarden.







Zo was ik ook. Mond vol over onvoorwaardelijke liefde, hoe het moet en hoort, maar zelf wel met een eisenpakket van hier tot Tokio komen.



Mijn grootste teleurstelling uitgesmeerd over zo'n 30 jaar is dat niemand echt het antwoord weet op de levensvraag: waarom leven we eigenlijk? En daartussenin kleinere en middelgrote teleurstellingen omdat ik dingen van mensen/situaties verwachtte die nooit bedoeld waren om door de ander vervuld te worden.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees hier schrijnende verhalen. Een voor wie het kan gebruiken.
quote:Sweety2015 schreef op 21 november 2015 @ 17:35:

Dat alsje uit beeld bent, niemand meer aan je denkt.



Lang ziek thuis geweest en werkelijk niemand die er echt voor me was..



Uit het oog uit het hart, maar of het bewust was..denk het niet. Misschien had ik meer moeten zeggen/vragenOver wie heb je het dan precies? Ik ben zo iemand die (tenzij iemand echt heel dicht bij me staat) vaak denkt dat iemand die ziek is helemaal niet zit te wachten op mijn bemoeienis/gekoekeloer en laat mensen dus met rust. Dat bedoel ik dan goed, omdat ik in zo'n geval geen zin zou hebben in kennissen over de vloer bijvoorbeeld.
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me af wanneer je teveel verwacht van mensen. Sommigen krijgen alles voor elkaar. Ik heb zo'n tante die iedereen voor haar karretje weet te spannen. Toen mijn haar man een dure operatie moest in het buitenland, hadden ze daar het geld niet voor. Mijn ouders hebben toen het grootste deel voor hen betaald, de rest kwam van vrienden. Zij hadden het geluk dat ze mensen hadden die dat voor hen over hadden. Terwijl zij vooral een nemer is.

Ik vind het triest dat niet iedereen zulke mensen heeft die zo met hen begaan zijn. Terwijl dat vaak degenen zijn die zelf voor iedereen klaar staan.
Alle reacties Link kopieren
@matroejskaIk heb een flinke Burnout gehad en had het wel fijn gevonden iets te horen van mensen...

Een kaartje, berichtje.. Bezoekje..vraag of ik ms hulp nodig had, maar helaas. Ik had destijds wisselend werk, dus ook geen vaste collega's. Maar van het hele bedrijf nauwelijks wat gehoord.

Ben wel iemand die graag dingen zelf oplost, dus wellicht had ik meer moeten praten en vragen..misschien dat het dan anders zou zijn...
Alle reacties Link kopieren
Een kennis van mij gebruikt ook altijd iedereen als hulpje...maar dat zit gewoon niet in me
Alle reacties Link kopieren
quote:clemance schreef op 16 november 2015 @ 17:39:

[...]





Wat rot zeg. 'Zoals je eraan komt, kom je er ook vanaf', wijze les voor je zus.



Wie weet kunnen jullie met kerst in het vooruitzicht elkaar weer vinden?



'The stupid neither forgive nor forget; the naive forgive and forget; the wise forgive but do not forget.'



Dat hij haar ook verliet voor een ander en dat ze dit via Facebook moest vernemen deed haar niets. Dat vond ik nog het ergste dat hij voor haar een speeltje was. Zelfs nu kan ze geen sorry zeggen.



Ik zie haar sindskort af en toe omdat mijn zoon en haar zoon elkaar erg miste en ik omwille van hen, gezorgd heb dat ze elkaar weer kunnen zien en met elkaar kunnen spelen.

Ze zet hem voor de deur af, en haalt hem voor deur op, want mijn voordeur is voor haar gesloten. Dat doet mij echt wel pijn, het is tenslotte mijn zus, maar omgekeerd kan ik geen spoor van liefde ontdekken naar mij toe.

Dus ik ben bang dat het niet meer tot een verzoening zal komen en als dit wel zo is, dan zal ik haar nooit meer voor 100 procent vertrouwen.
quote:Krullevaer schreef op 14 november 2015 @ 23:44:

[...]





En ik vind Sinterklaas nog steeds magisch en zelfs spannend als ik daar sta bij de intocht. Ik vergeet dan gewoon even dat ik volwassen ben. Ik hoop dat ik dat kinderlijke nooit verlies.Wat fijn om dit te lezen! Dit heb ik ook.
quote:Krullevaer schreef op 15 november 2015 @ 00:18:

[...]





Ja, vind ik ook. Mensen willen vaak te graag te volwassen zijn. Ik ben blij dat ik af en toe echt nog zo kinderlijk kan zijn en ik zou willen dat daar meer ruimte voor was zonder dat je meteen vreemd aangekeken wordt (waar ik me trouwens niet zoveel van aantrek hoor, maar goed).



Ik doe dat ook gewoon.



Zo neem ik standaard mijn beertje mee op vakantie en hij moet wel "lucht krijgen" dus steekt zijn koppie uit mijn tas. Kan me werkelijk waar niet bommen wat anderen daarvan vinden.



Of ik ga vooraan staan bij een Sinterklaasintocht. Kan me ook niet bommen wat anderen daarvan vinden.
Alle reacties Link kopieren
Grootste teleurstelling in mijn leven is dat ik 10 jaar geleden ben gebeten door een teek en daardoor voor mijn hele leven getekend ben met de ziekte van Lyme. Dat ik waarschijnlijk nooit zal kunnen werken en altijd voor mijn gezondheid moet vechten. Komt geen eind aan....



Andere teleurstelling zit hem in mensen die je negeren of onrechtvaardig behandelen. Echt teleurstellend als dat gebeurt.
Alle reacties Link kopieren
Wat heftig superduba! Ik dacht dat dat ook over kon gaan? Ik weet alleen dat het ook jaren kan duren. Wat voor klachten heb je dan behalve vermoeidheid?
Alle reacties Link kopieren
quote:hondenmens schreef op 24 november 2015 @ 13:59:

Wat heftig superduba! Ik dacht dat dat ook over kon gaan? Ik weet alleen dat het ook jaren kan duren. Wat voor klachten heb je dan behalve vermoeidheid?



bij mij is het helaas te laat opgemerkt waardoor het te laat is om te genezen. Ik richt me nu vooral op het onder controle houden van mijn klachten. Mijn grootste klacht is mijn immuunsysteem dat op alles over reageert (dus een auto immuunsysteem ziekte). Dit uit zich in ernstige allergische aanvallen en ontstekingen en eczeem over het hele lichaam. Bij zo´n aanval die soms maanden kan duren, ben ik er ook echt ziek van... Waarbij prednison en zware hormoonzalf voor nu even de oplossing lijkt te zijn...

Ik vind het vooral jammer omdat ik zulke plannen had in het leven en ik er eigenlijk niks van waar kan maken door de ziekte. Ik probeer het wel, maar vaak is het zo dat ik altijd weer ziek word :(
Alle reacties Link kopieren
mijn grootste teleurstelling is toch wel het besef dat er aangenomen wordt dat ik sterk genoeg ben om het allemaal alleen te doen en er dus niet naar mij ( en mijn gezin) wordt omgekeken.



Mijn ouders zijn allebei overleden. Mijn tante heeft vanaf het begin dat mijn moeder ziek werd af aan gezegd; ik ben jullie safe haven.



Helaas is dat niet zo. Mijn zussen staan wel op een goed blaadje bij haar, ik niet. Want ik heb het goed, ik heb een man en 2 kinderen en heb niemand anders nodig. Ik heb haar hier op aangesproken en gevraagd waar dit over gaat. Geen antwoord.

En dus is mijn zoontje jarig komend weekend en komen alleen mijn zussen. De rest van de familie niet.

Dat doet pijn en is zeer teleurstellend. Ik red me wel, daar niet van. Maar ook ik zou graag iemand hebben die over mijn moeder kan vertellen en die nog iets van een bloedband met haar had.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
Alle reacties Link kopieren
biol

herken het wel een beetje
Alle reacties Link kopieren
Weet niet of het mijn grootste teleurstelling is, maar toch. Sinds ik volwassen ben blijkt mijn vroeger zo sterke, lieve, alleswetende vader een stereotype boze blanke man te zijn: boos op de politiek, boos op de buitenlanders maar vooral zelf niet uit je stoel komen om er iets aan te doen. En maar klagen...



En, iets recenter, een goede studievriendin. Na het afstuderen een jaar of 3, 4 minder contact gehad. Recent heb ik geprobeerd ons contact nieuw leven in te blazen. Maar ze reageert gewoon niet op mijn berichtjes, niks.
Alle reacties Link kopieren
quote:daan6 schreef op 20 november 2015 @ 23:22:

Dat iedereen vooral bezig is met zichzelf





deze ja, dat heb ik ook



zijn we in elk geval niet de enige
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
Alle reacties Link kopieren
Er zitten een aantal verhalen tussen die mij ook wel raken. Zo ben ik ook opgevoed met het idee dat wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Nu ben ikzelf niet christelijk meer, maar ik geloof sterk in dit principe.



In het leven ben ik echter vaker mensen tegen gekomen die dingen deden, die ik niet nooit zou doen. Het vreemdgaan van mij ex bijvoorbeeld. En vrienden die toen voor hem kozen en niet voor mij. Of een moeder die ondanks dat ze lief is, zichzelf op de eerste plek zet. Zo verkocht ze ooit mijn huisdier op mijn verjaardag toen ik 10 was. En is ze mijn verjaardag een keer vergeten met het excuus dat ze zo een leuke film aan het kijken was.



Maar het meest rare om te ervaren als je ouder wordt is dat anderen inderdaad een hele andere opvatting van liefde (en naastenliefde) hebben. Dat de liefde in sprookjes niet echt bestaat. En dat je soms uit elkaar gaat, vanwege verschillende toekomstvisies. Dat liefde niet alles overwint. En dat het slechte niet altijd bestraft wordt.
Alle reacties Link kopieren
quote:borboletas schreef op 24 november 2015 @ 15:58:

En, iets recenter, een goede studievriendin. Na het afstuderen een jaar of 3, 4 minder contact gehad. Recent heb ik geprobeerd ons contact nieuw leven in te blazen. Maar ze reageert gewoon niet op mijn berichtjes, niks.Ook zoiets meegemaakt. Heel hard en pijnlijk. Ik denk dan altijd: wat heb ik mis gedaan om me volledig te negeren... :(
Alle reacties Link kopieren
Grootste teleurstelling van het leven vind ik helaas vrouwen.
en dan vooral dat ze er vaak leuk uitzien,maar dat ze (bijna) nooit om mannen af stappen.Nu en
ja er zijn ook mannen die verlegen zijn en helaas ik ben er zo'n een.dus er op afstappen...nope
Vrouwen vind ik hebben vaak een waslijst aan eisen ,waar een man aan zou moeten voldoen,wat dat betreft kijk ik waarschijnlijk te veel films,waarin de vrouw nog wel gewoon voor een man valt ipv andere zaken....
De teleurstelling vind ik vooral,omdat ik denk dat ik een vrouw veel liefde zou kunnen geven,maar ik denk dat vrouwen dit
vaak als benouwend beschouwen.Waarom vallen vrouwen vaak op foute mannen? ?ze zijn veel spannender,stoerder etc...
totdat ze er achter komen dat ze agresief en geweldadig zijn..... ben nu bijna 48 en tsja ik denk niet meer dat ik een leuke vrouw zal tegen komen,die wederzijds verliefd is.....een erge teleurstelling. Sorry Dames is niet persoonlijk bedoeld,maar wilde gewoon
even dit kwijt.........
Alle reacties Link kopieren
Je upt dit 2 jaar oude topic enkel om even te kunnen ranten over vrouwen..? Waarom?

Daarnaast, alles wat je zegt is generaliserend en geldt voor heel veel vrouwen niet. Durf ook naar je eigen aandeel te kijken als het je niet lukt om een (leuke) relatie te vinden. Heel veel mannen - ook verlegen types - hebben jouw ervaringen namelijk niet èn wel een relatie.
Alle reacties Link kopieren
barthelomeus schreef:
02-09-2017 13:35
Grootste teleurstelling van het leven vind ik helaas vrouwen.
en dan vooral dat ze er vaak leuk uitzien,maar dat ze (bijna) nooit om mannen af stappen.Nu en
ja er zijn ook mannen die verlegen zijn en helaas ik ben er zo'n een.dus er op afstappen...nope
Vrouwen vind ik hebben vaak een waslijst aan eisen ,waar een man aan zou moeten voldoen,wat dat betreft kijk ik waarschijnlijk te veel films,waarin de vrouw nog wel gewoon voor een man valt ipv andere zaken....
De teleurstelling vind ik vooral,omdat ik denk dat ik een vrouw veel liefde zou kunnen geven,maar ik denk dat vrouwen dit
vaak als benouwend beschouwen.Waarom vallen vrouwen vaak op foute mannen? ?ze zijn veel spannender,stoerder etc...
totdat ze er achter komen dat ze agresief en geweldadig zijn..... ben nu bijna 48 en tsja ik denk niet meer dat ik een leuke vrouw zal tegen komen,die wederzijds verliefd is.....een erge teleurstelling. Sorry Dames is niet persoonlijk bedoeld,maar wilde gewoon
even dit kwijt.........
Ik heb dit precies omgekeerd met mannen....
Alle reacties Link kopieren
En in plaats van dat je in al die jaren iets aan je verlegenheid hebt gedaan ga je nu zitten boehoe-en in een oud topic.

Ok dan.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
dat ik echt, 100% zeker, niet geadopteerd was.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven