Psyche
alle pijlers
Jezelf herpakken, heb er zin in maar..
maandag 9 mei 2022 om 13:07
Dat kan wel kloppen allemaal en daar geef ik je zeker geen ongelijk in.Friedel schreef: ↑09-05-2022 12:23Je slechter voelen tijdens een therapiebehandeling is volkomen normaal. Sterker nog: het is een teken dat je weer gaat voelen en dus ook die negatieve emoties. Helaas heb jij die gelijk weer onderdrukt met medicatie in plaats van het te bespreken met je behandelaar en samen te kijken hoe je dit op een gezonde manier kan reguleren en hiermee kan dealen.
Natuurlijk moet je het meer tijd geven. Therapie en verwerking is geen quick-fix en pillen poppen is geen oplossing maar vermijding en symptoombestrijding.
Maar goed, ik kan het je vertellen, je psych kan het je vertellen, dit hele forum kan het je vertellen, maar als jij het zelf beter denkt te weten en kennelijk nog steeds 'iets' haalt uit destructief gedrag, heeft geen enkel advies of raad zin. Je zult jezelf moeten overtuigen..
Maar goed ik kon t eerlijk gezegd niet meer aan doordat ik me zo beroerd voelde.
Die pijn was voor mij persoonlijk ondraaglijk en daardoor zocht ik naar rustgevende middelen. Leek mij ook onschuldig iets als oxepams om me weer te kunnen kalmeren. Liever dat dan jointjes. Daar ben ik nu in ieder geval van af en de oxazepams slik ik nu haast niet meer, terwijl in tijden van onrust gerust 10 kon slikken en het mij niks deed, doen nu er 2 al mij in slaap vallen. Alleen nu geef ik dus toe aan mijn slapeloosheid en slik ik niks meer dan wat mij is voorgeschreven.
maandag 9 mei 2022 om 13:20
Dat is toch goed nieuws, dat je niet meer neemt dan je is voorgeschreven! Hoezo maak je je zorgen over je gebruik?
En wat betreft stappen: neem je tijd. Het leven gaat niet om tempo, en jij hebt je eigen weg, dus kijk wat je wanneer oppakt!
Niemand anders dan jij zit aan t stuur, dus kijk gewoon wat je lukt en wanneer, dat is echt de enige weg met dit soort processen: dat je zelf die stappen zet hoe en wanneer je wilt/kunt!
En wat betreft stappen: neem je tijd. Het leven gaat niet om tempo, en jij hebt je eigen weg, dus kijk wat je wanneer oppakt!
Niemand anders dan jij zit aan t stuur, dus kijk gewoon wat je lukt en wanneer, dat is echt de enige weg met dit soort processen: dat je zelf die stappen zet hoe en wanneer je wilt/kunt!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 9 mei 2022 om 13:21
Regeneration schreef: ↑09-05-2022 13:07Dat kan wel kloppen allemaal en daar geef ik je zeker geen ongelijk in.
Maar goed ik kon t eerlijk gezegd niet meer aan doordat ik me zo beroerd voelde.
Die pijn was voor mij persoonlijk ondraaglijk en daardoor zocht ik naar rustgevende middelen. Leek mij ook onschuldig iets als oxepams om me weer te kunnen kalmeren. Liever dat dan jointjes. Daar ben ik nu in ieder geval van af en de oxazepams slik ik nu haast niet meer, terwijl in tijden van onrust gerust 10 kon slikken en het mij niks deed, doen nu er 2 al mij in slaap vallen. Alleen nu geef ik dus toe aan mijn slapeloosheid en slik ik niks meer dan wat mij is voorgeschreven.
Rustgevende medicatie zoals oxazepam kan best een plaats hebben in een behandeling die voor jou zo intensief is.
Om een beetje de scherpe randjes eraf te halen, je moet wel ook tot rust kunnen komen.
Maar altijd in overleg en samenwerking. Zoals je al ervaren hebt is het heel makkelijk om eraan te wennen en er teveel van te nemen (of in elk geval meer dan voorgeschreven). Dat is dus wel het gevaar ervan, maar als je weet van jezelf dat het moeilijk is om verantwoord met medicijnen om te gaan, kan je ook vragen om bijvoorbeeld weekrecepten of ze aan een betrouwbaar iemand in beheer geven.
maandag 9 mei 2022 om 13:27
Als de psychische pijn te hevig wordt, dan je psych of huisarts degene bij wie je dit neerlegt. Zij hebben betere en gezondere methoden dan zelf grijpen naar een 'verdovend middel' als de helemaal-niet-onschuldige oxazepam waarmee je mogelijk het effect van de therapie weer teniet doet. Weet je: er geen easy way naar verlichting. Je zult dwars door je shit heen moeten om bij een beter leven te komen. Een therapeut kan je helpen om die shitload gedoseerd te verwerken. Al het andere zal je in dit proces tegenwerken. Kies maar.Regeneration schreef: ↑09-05-2022 13:07Dat kan wel kloppen allemaal en daar geef ik je zeker geen ongelijk in.
Maar goed ik kon t eerlijk gezegd niet meer aan doordat ik me zo beroerd voelde.
Die pijn was voor mij persoonlijk ondraaglijk en daardoor zocht ik naar rustgevende middelen. Leek mij ook onschuldig iets als oxepams om me weer te kunnen kalmeren. Liever dat dan jointjes. Daar ben ik nu in ieder geval van af en de oxazepams slik ik nu haast niet meer, terwijl in tijden van onrust gerust 10 kon slikken en het mij niks deed, doen nu er 2 al mij in slaap vallen. Alleen nu geef ik dus toe aan mijn slapeloosheid en slik ik niks meer dan wat mij is voorgeschreven.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
maandag 9 mei 2022 om 13:38
Ja dat is ook zo, mensen begrijpen het soms niet hoe het is als je er zo doorheen zit en mensen weigeren mee te werken dan houdt de hoop en vertrouwen in hulp van anderen wel op. Ik baal er wel van, doordat ik dus juist t liefst wilde dat het via hen ging en dan gedoseerd maar ik werd ziek van het naar elkaar wijzen wie t moet oppakken dat ik k ook niet meer de behoefte of energie voelde hier nog op terug te komen. Het klinkt ook raar om te zeggen dat ik al voorzien ben en ze niet nodig heb.kers schreef: ↑09-05-2022 13:20Dat is toch goed nieuws, dat je niet meer neemt dan je is voorgeschreven! Hoezo maak je je zorgen over je gebruik?
En wat betreft stappen: neem je tijd. Het leven gaat niet om tempo, en jij hebt je eigen weg, dus kijk wat je wanneer oppakt!
Niemand anders dan jij zit aan t stuur, dus kijk gewoon wat je lukt en wanneer, dat is echt de enige weg met dit soort processen: dat je zelf die stappen zet hoe en wanneer je wilt/kunt!
Ik heb daar dus al 3 keer om gevraagd maar ze duwen mij iedere keer van t kastje naar de muur. Huisarts zegt de psycholoog moet je doorverwijzen naar de psychiater en dat samen regelen. Psycholoog zegt dat moet bij de huisarts want dat valt niet onder waarvoor ik nu verwezen ben. Dus heel erg omslachtig en zo bleven ze naar elkaar wijzen waarbij ik ook ben gaan opgeven en ben begonnen aan zelfmedicatie. De huisarts bleef nog aandringen dat ik bij de psycholoog voor mezelf moest opkomen en de psycholoog geeft aan dat ze dat niet kan doordat het niet nu kan vanwege verzekeringstechnische kwestie dus. Ik blijf niet hulpeloos hen vragen om mij te helpen. Ik zat zo erg in de afgrond maar ze hebben mij vertrouwen in hulp hierin beschadigd waardoor ik zelf naar oplossingen ben gaan kijken.Friedel schreef: ↑09-05-2022 13:27Als de psychische pijn te hevig wordt, dan je psych of huisarts degene bij wie je dit neerlegt. Zij hebben betere en gezondere methoden dan zelf grijpen naar een 'verdovend middel' als de helemaal-niet-onschuldige oxazepam waarmee je mogelijk het effect van de therapie weer teniet doet. Weet je: er geen easy way naar verlichting. Je zult dwars door je shit heen moeten om bij een beter leven te komen. Een therapeut kan je helpen om die shitload gedoseerd te verwerken. Al het andere zal je in dit proces tegenwerken. Kies maar.
maandag 9 mei 2022 om 14:28
Als je psycholoog en huisarts naar elkaar aan het wijzen zijn, dan zeg je dat zij elkaar maar eens moeten bellen om dingen kort te sluiten. Desnoods maak je een afspraak met één van beide en bellen ze waar je bij zit. Dat heb ik ook wel eens zo gedaan hoor. Het is belangrijk dat zij ook samenwerken voor jou.
Wat dat betreft heb je wel gelijk dat de GGZ soms om moedeloos van te worden is, maar opgeven brengt je sowieso niet verder.
Dus assertief zijn en zorgen dat je de hulp krijgt waar je recht op hebt. En laat ze samen maar uitzoeken hoe ze dat doen met verwijzingen en wat dan ook.
Wat dat betreft heb je wel gelijk dat de GGZ soms om moedeloos van te worden is, maar opgeven brengt je sowieso niet verder.
Dus assertief zijn en zorgen dat je de hulp krijgt waar je recht op hebt. En laat ze samen maar uitzoeken hoe ze dat doen met verwijzingen en wat dan ook.
maandag 9 mei 2022 om 15:21
Dat zou ook gedaan worden maar uiteindelijk is er niet meer op terugkomen en dat is weer mijn valkuil dat ik er dan niet meer op terug kom doordat ik dan al teleurgesteld ben dat t niet ter sprake wordt gebracht, misschien is vergeten en dat trek ik dan persoonlijk op doordat de vele pogingen wel aandacht vereist maar niet wordt besproken. Ik ben er ook achter gekomen dat je daarmee alleen maar jezelf dwars ligt, maar misschien speelt mijn ego ook hierin een rol. Koste me al veel moeite hulp te zoeken, aanvaarden en dan met twijfels werd aangenomen en dan dit tegenstrijdig gewerkt wordt. Dan voel ik me niet echt serieus genomen of mis ik toch een bepaalde betrokkenheid. Ik moet leren dat het een harde wereld is en je hierbij veel doorzettingsvermogen moet hebben wat ik juist mis en niet had gedacht dat het weer zo moest verlopen waardoor ik de moed indd verlies, maar daar help ik mezelf niet echt mee en dat weet ik. De wereld draait niet om mij als het om anderen neerkomt en heb dan misschien te hoge verwachtingen of ga zonder de duidelijkheid mijn eigen weg inslaan.OohBoy schreef: ↑09-05-2022 14:28Als je psycholoog en huisarts naar elkaar aan het wijzen zijn, dan zeg je dat zij elkaar maar eens moeten bellen om dingen kort te sluiten. Desnoods maak je een afspraak met één van beide en bellen ze waar je bij zit. Dat heb ik ook wel eens zo gedaan hoor. Het is belangrijk dat zij ook samenwerken voor jou.
Wat dat betreft heb je wel gelijk dat de GGZ soms om moedeloos van te worden is, maar opgeven brengt je sowieso niet verder.
Dus assertief zijn en zorgen dat je de hulp krijgt waar je recht op hebt. En laat ze samen maar uitzoeken hoe ze dat doen met verwijzingen en wat dan ook.
maandag 9 mei 2022 om 15:32
Regeneration schreef: ↑09-05-2022 15:21Dat zou ook gedaan worden maar uiteindelijk is er niet meer op terugkomen en dat is weer mijn valkuil dat ik er dan niet meer op terug kom doordat ik dan al teleurgesteld ben dat t niet ter sprake wordt gebracht, misschien is vergeten en dat trek ik dan persoonlijk op doordat de vele pogingen wel aandacht vereist maar niet wordt besproken. Ik ben er ook achter gekomen dat je daarmee alleen maar jezelf dwars ligt, maar misschien speelt mijn ego ook hierin een rol. Koste me al veel moeite hulp te zoeken, aanvaarden en dan met twijfels werd aangenomen en dan dit tegenstrijdig gewerkt wordt. Dan voel ik me niet echt serieus genomen of mis ik toch een bepaalde betrokkenheid. Ik moet leren dat het een harde wereld is en je hierbij veel doorzettingsvermogen moet hebben wat ik juist mis en niet had gedacht dat het weer zo moest verlopen waardoor ik de moed indd verlies, maar daar help ik mezelf niet echt mee en dat weet ik. De wereld draait niet om mij als het om anderen neerkomt en heb dan misschien te hoge verwachtingen of ga zonder de duidelijkheid mijn eigen weg inslaan.
Ja dat is ook echt gewoon heel rot. Als je eindelijk de moed hebt gevonden en er gebeurt dan nog niets.
Probeer het toch nog een keer. Want als zij iets niet oppakken of vergeten ligt dat niet aan jou. Ze zullen vast 101 excuses hebben, maar ze moeten het gewoon regelen.
Misschien kan je ze nu nog even bellen of mailen? Of anders morgenochtend?
maandag 9 mei 2022 om 15:47
Het valt me op dat je steeds weer een hoop redenen en argumenten hebt waarom je maar niet tot de juiste hulp en behandeling komt: je treft het almaar slecht, je wordt niet serieus genomen, er wordt niet naar je geluisterd en je valt hulpeloos tussen wal en schip.Regeneration schreef: ↑09-05-2022 15:21Dat zou ook gedaan worden maar uiteindelijk is er niet meer op terugkomen en dat is weer mijn valkuil dat ik er dan niet meer op terug kom doordat ik dan al teleurgesteld ben dat t niet ter sprake wordt gebracht, misschien is vergeten en dat trek ik dan persoonlijk op doordat de vele pogingen wel aandacht vereist maar niet wordt besproken. Ik ben er ook achter gekomen dat je daarmee alleen maar jezelf dwars ligt, maar misschien speelt mijn ego ook hierin een rol. Koste me al veel moeite hulp te zoeken, aanvaarden en dan met twijfels werd aangenomen en dan dit tegenstrijdig gewerkt wordt. Dan voel ik me niet echt serieus genomen of mis ik toch een bepaalde betrokkenheid. Ik moet leren dat het een harde wereld is en je hierbij veel doorzettingsvermogen moet hebben wat ik juist mis en niet had gedacht dat het weer zo moest verlopen waardoor ik de moed indd verlies, maar daar help ik mezelf niet echt mee en dat weet ik. De wereld draait niet om mij als het om anderen neerkomt en heb dan misschien te hoge verwachtingen of ga zonder de duidelijkheid mijn eigen weg inslaan.
Je verwijt de hulpverlening dat ze tekortschieten en dat het in feite hun schuld is dat jij wel moet kiezen voor zelfmedicatie en verdoving. Ik lees óók dat je zèlf die behandeling eigenlijk niet eens serieus neemt en er goedbeschouwd ook niet in gelooft.
Ik lees in al je berichten een opsomming van mooi verpakte uitvluchten, zelfbeklag en rookgordijnen waarom jouw behandeling zo beroerd verloopt en ik durf te wedden dat zaken een hele andere wending gaan nemen als jij begint met jezelf en je therapie serieus te nemen. Zonder dit fundamentele uitgangspunt is elke therapie gedoemd te mislukken. En dat heeft niets met doorzettingsvermogen of hoge verwachtingen te maken en ligt ook niet aan iets of iemand anders, maar simpelweg bij jouw eigen instelling, houding en inzet. De basis van alles.
Als je je therapie niet serieus neemt, stop er dan maar mee. Zonde van de tijd, geld en de therapeut.
En als je jezelf niet serieus neemt, waarom zou een ander dat wel doen?
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
maandag 9 mei 2022 om 17:09
Ja ik ga wel even contacteren inderdaad en er achter aan gaan. Dat wil ik al weken doen maar iets hield me steeds tegen doordat ik ook niet als een zeikerd wil overkomen en anderen niet wil lastigvallen met mijn sores.OohBoy schreef: ↑09-05-2022 15:32Ja dat is ook echt gewoon heel rot. Als je eindelijk de moed hebt gevonden en er gebeurt dan nog niets.
Probeer het toch nog een keer. Want als zij iets niet oppakken of vergeten ligt dat niet aan jou. Ze zullen vast 101 excuses hebben, maar ze moeten het gewoon regelen.
Misschien kan je ze nu nog even bellen of mailen? Of anders morgenochtend?
Ik nam het wel serieus maar naarmate de tijd verstreek en het verslechterde begon ik dus mijn twijfels te trekken en doordat dus niet alles lekker verliep tussen de communicatie van beide hulpverleners voelde ik mij nog meer een zielepoot die vraagt om iets onmogelijks lijkt het wel. Daarom dacht ik laat maar ik wacht wel af totdat het wel mogelijk is.Friedel schreef: ↑09-05-2022 15:47Het valt me op dat je steeds weer een hoop redenen en argumenten hebt waarom je maar niet tot de juiste hulp en behandeling komt: je treft het almaar slecht, je wordt niet serieus genomen, er wordt niet naar je geluisterd en je valt hulpeloos tussen wal en schip.
Je verwijt de hulpverlening dat ze tekortschieten en dat het in feite hun schuld is dat jij wel moet kiezen voor zelfmedicatie en verdoving. Ik lees óók dat je zèlf die behandeling eigenlijk niet eens serieus neemt en er goedbeschouwd ook niet in gelooft.
Ik lees in al je berichten een opsomming van mooi verpakte uitvluchten, zelfbeklag en rookgordijnen waarom jouw behandeling zo beroerd verloopt en ik durf te wedden dat zaken een hele andere wending gaan nemen als jij begint met jezelf en je therapie serieus te nemen. Zonder dit fundamentele uitgangspunt is elke therapie gedoemd te mislukken. En dat heeft niets met doorzettingsvermogen of hoge verwachtingen te maken en ligt ook niet aan iets of iemand anders, maar simpelweg bij jouw eigen instelling, houding en inzet. De basis van alles.
Als je je therapie niet serieus neemt, stop er dan maar mee. Zonde van de tijd, geld en de therapeut.
En als je jezelf niet serieus neemt, waarom zou een ander dat wel doen?
Ik weet dat mijn houding misschien niet altijd goed is geweest, maar dat komt dus ook door bepaalde uitspraken die werden gemaakt die ik tot de dag van vandaag moeite mee heb en niet bespreekbaar heb gemaakt waardoor ik met bepaalde vragen zit en nu is er zo lange tijd verstreken dat ik denk is het nog boeiend daarover te hebben.
Ik heb veel behandelingen gedaan zoals ik deed en kwam dan ook ziek thuis aan waardoor mijn omgeving adviseerde dat ik alles met een korreltje zout moet nemen en anders werkelijk gaat geloven dat je ziek en beschadigd bent en daar dan heel lang mee blijft zitten.
Ik heb de emoties paar maanden dus toe gelaten en dat viel mij erg zwaar tegen.
Ik besef nu ook dat ik indd van alles in twijfel trek daardoor wat ten koste gaat van de effectiviteit. Maar eerlijk heb de eerste maanden het wel gedaan zoals gevraagd en dat was zwaar maar het het heeft wel bepaalde dingen geholpen doordat ik die onderwerp niet meer mij continu bezighoud met waarom en hoe enz. Daar heb ik dan wel rust van gekregen en daar geef ik de deskundige ook de credits voor.
maandag 9 mei 2022 om 17:18
Regeneration schreef: ↑09-05-2022 17:09Ja ik ga wel even contacteren inderdaad en er achter aan gaan. Dat wil ik al weken doen maar iets hield me steeds tegen doordat ik ook niet als een zeikerd wil overkomen en anderen niet wil lastigvallen met mijn sores.
Ja kijk dat is ook omdenken he, als zij meteen actie ondernemen - op je op z’n minst op de hoogte houden wanneer het ze om wat voor reden dan ook niet meteen lukt, hoef jij niet meerdere keren te komen ‘zeiken’. (Wat dus geen zeiken is maar opkomen en zorgen voor jezelf).
maandag 9 mei 2022 om 17:38
Ja dat is ook waar. Dat moet ik dus afleren dat ik mezelf te veel dan al bij zoiets voel en het laat liggen na meerdere pogingen.OohBoy schreef: ↑09-05-2022 17:18Ja kijk dat is ook omdenken he, als zij meteen actie ondernemen - op je op z’n minst op de hoogte houden wanneer het ze om wat voor reden dan ook niet meteen lukt, hoef jij niet meerdere keren te komen ‘zeiken’. (Wat dus geen zeiken is maar opkomen en zorgen voor jezelf).
Je moet erg kracht en doorzettingsvermogen voor hebben om duidelijk te maken waar je behoefte aan hebt. Maar dan spreekt weer een stemmetje in mijn hoofd die aannames gaan maken en misschien zij bewust niet zo snel aan medicatie willen beginnen, al heb ik die al eerder al eens gehad dus oprecht niet begreep waarom hier nou zon bigdeal van werd gemaakt. Ik dacht misschien doen ze dit dus met voorbedachte raden en moet ik alle pijn doorboelen met alle gevolgen van dien van hoofdpijn, nekpijn en neerslachtigheid.
Ik krijg voornamelijk focus op emdr steeds en tips om vaker de deur uit te gaan, plannen, wandelen en erop uit gaan. Maar dat laatste is echt t laatste waar ik nu behoefte aan heb om gezellig zitten tr doen die ik niet voel. Maar dan word gezegd dat je ook niet kan wachten totdat je wel het voelt want dan kan weer lang wachten.
Ik heb de menige adviezen opgevolgd en heb ook daarin stappen gemaakt. Normaliter bleef ik gerust maandeland op bed liggen en moesten zelfs familieleden boodschappen brengen doordat ik 3 dagen aan een stuk door bleef liggen en dat liet mij wel toen beseffen dat ik moet vechten om hieruit te komen.
Daar is die manische behoefte denk ik van toegenomen doordat ik nu meer wil ondernemen. Meer afleiding zoeken, hobbys oppakken enz.
En wat dat betreft met jezelf opkomen, ik raak al snel ontmoedigd als ik dan weer aan de bel trek en ik afgewimpeld word met meer gaan wandelen en wandelen. Wellicht moet ik ook gewoon leren er hier sterker uit te komen zonder verdovende middelen.
Maar dat vind ik nu nog lastig doordat ik zo erg schommel qua emoties. Wellicht is medicatie niet nodig en moet ik gewoon op eigen kracht leren op beide benen te blijven staan.
maandag 9 mei 2022 om 18:09
Nee niet alleen op eigen kracht. Mensen zijn niet gemaakt om alles maar alleen op te knappen. Hulp accepteren. Erkennen dat je het zelf soms ook gewoon niet meer weet en trekt.
Nu heb je het over medicatie die de huisarts niet voor wilde schrijven, begrijp ik dat goed? Ik dacht dat je bedoelde dat je al had gevraagd of je huisarts eens direct met de psych kon overleggen ipv via jou. Zodat de neuzen allemaal dezelfde kant op staan, dat je de behandeling krijgt die je nodig hebt - of er voor doorverwezen en aangemeld wordt als dat nodig is, en dat er afspraken zijn over medicatie en wie die wanneer voorschrijft.
Dat lijkt me echt belangrijk voor je, dat je weet waar je aan toe bent en niet zo heen en weer geslingerd wordt.
Wanneer heb je eigenlijk een evaluatie van je huidige behandeling?
Nu heb je het over medicatie die de huisarts niet voor wilde schrijven, begrijp ik dat goed? Ik dacht dat je bedoelde dat je al had gevraagd of je huisarts eens direct met de psych kon overleggen ipv via jou. Zodat de neuzen allemaal dezelfde kant op staan, dat je de behandeling krijgt die je nodig hebt - of er voor doorverwezen en aangemeld wordt als dat nodig is, en dat er afspraken zijn over medicatie en wie die wanneer voorschrijft.
Dat lijkt me echt belangrijk voor je, dat je weet waar je aan toe bent en niet zo heen en weer geslingerd wordt.
Wanneer heb je eigenlijk een evaluatie van je huidige behandeling?
maandag 9 mei 2022 om 20:54
En wat dat betreft met jezelf opkomen, ik raak al snel ontmoedigd als ik dan weer aan de bel trek en ik afgewimpeld word met meer gaan wandelen en wandelen. Wellicht moet ik ook gewoon leren er hier sterker uit te komen zonder verdovende middelen.
Je neemt niet meer dan voorgeschreven, schreef je, dus val jezelf niet te hard!! Als je verslaafd bent trek aan de bel bij de huisarts, heus het enige dat kan helpen, maar als je neemt wat je krijgt voorgeschreven en niet meer dan dat is het ook goed niet jezelf zo hard te vallen over gebruik van 'verdovende' middelen. Als je hiermee de angstremmende middelen bedoelt die je dan op voorschrift neemt, dan neem je ze met de bedoeling tot herstel te komen. Dat is alleen maar positief.
NB als ik iets heb gemist wat je schreef tav middelen gaat het niet op natuurlijk, ik heb niet alles gelezen en alleen dat je neemt wat je is voorgeschreven en daarmee kan je jezelf ook zien als dapper: je grijpt aan wat je eventueel uit dit gat kan helpen.
Nogmaals, mss ben je wel in problematisch gebruik of verslaving verzeild geraakt, dat is iets compleet anders, maar je begrijpt wel wat ik bedoel: medicatie op voorschrift nemen is ook zelfzorg!
En ik herken wel wat je schrijft: al die adviezen en adviesjes, van wandelen tot punikken: je mag mensen niet afvallen want 'goedbedoeld' advies, maar jeez, soms wordt je het gewoon beu. En dat mag.
Besef je ook dat velen geen idee hebben wie jij bent, ze kennen je niet of nauwelijks, en weten niet hoe jij je voelt dus ook geen idee wat jouw helpt.
Bovendien is empathie, echte empathie, een schaars goed dat niet veel mensen hebben/kunnen geven.
Zie https://www.youtube.com/watch?v=1Evwgu369Jw
SVP niet quoten, merci
Je neemt niet meer dan voorgeschreven, schreef je, dus val jezelf niet te hard!! Als je verslaafd bent trek aan de bel bij de huisarts, heus het enige dat kan helpen, maar als je neemt wat je krijgt voorgeschreven en niet meer dan dat is het ook goed niet jezelf zo hard te vallen over gebruik van 'verdovende' middelen. Als je hiermee de angstremmende middelen bedoelt die je dan op voorschrift neemt, dan neem je ze met de bedoeling tot herstel te komen. Dat is alleen maar positief.
NB als ik iets heb gemist wat je schreef tav middelen gaat het niet op natuurlijk, ik heb niet alles gelezen en alleen dat je neemt wat je is voorgeschreven en daarmee kan je jezelf ook zien als dapper: je grijpt aan wat je eventueel uit dit gat kan helpen.
Nogmaals, mss ben je wel in problematisch gebruik of verslaving verzeild geraakt, dat is iets compleet anders, maar je begrijpt wel wat ik bedoel: medicatie op voorschrift nemen is ook zelfzorg!
En ik herken wel wat je schrijft: al die adviezen en adviesjes, van wandelen tot punikken: je mag mensen niet afvallen want 'goedbedoeld' advies, maar jeez, soms wordt je het gewoon beu. En dat mag.
Besef je ook dat velen geen idee hebben wie jij bent, ze kennen je niet of nauwelijks, en weten niet hoe jij je voelt dus ook geen idee wat jouw helpt.
Bovendien is empathie, echte empathie, een schaars goed dat niet veel mensen hebben/kunnen geven.
Zie https://www.youtube.com/watch?v=1Evwgu369Jw
SVP niet quoten, merci
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 9 mei 2022 om 21:16
haha, lol -
Heeft ze geschreven dat ze meer neemt dan voorgeschreven?
Geloof het niet!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
maandag 9 mei 2022 om 21:17
maandag 9 mei 2022 om 21:38
6 slaappillen om te slapen, 10 oxazepam in de mik...kalmerende middelen van anderen gebruiken.
En de rest waar ze het nog niet over gehad heeft.
Nog steeds lol -:) ??
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 12 mei 2022 om 10:49
?
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
