Psyche
alle pijlers
Kinderleed, de wereld is verziekt. En dan?
maandag 7 februari 2022 om 12:45
Afgelopen dagen ben ik heel erg bezig geweest met Rayan het marrokaanse jongetje in de put. Wellicht omdat ik zelf jonge kinderen heb, en omdat ik kinderleed niet kan verdragen. Ik kreeg er buikpijn van, het jongetje alleen met pijn etc. Een kind alleen, terwijl het angstig is of pijn heeft, al mijn hele leven lang wil ik die kinderen helpen. Ik heb therapie gehad, waarin mijn eigen jeugd helemaal is doorlopen en ergens snap ik die behoefte. Ik heb mij als kind geregeld onveilig gevoeld en ben vaak angstig geweest. Ik heb eigenlijk altijd de drang gehad om het op te nemen voor de kinderen die datzelfde gevoel hadden of in ieder geval hulp nodig hebben.
Helaas is de realiteit hard en is de wereld keihard. Ik krijg hier gevoelens van die ik niet kan verdragen. Na het marrokaanse jongetje kwam ik bij toeval het syrische jongetje tegen dat ontvoerd is en mishandeld wordt. Het feit dat daar geen media aandacht voor is, zoals bij Rayan, vind ik moeilijk te verkroppen. Maar dan moet je het natuurlijk over alle kinderen hebben die in nood zitten en pijn lijden, het zijn er ontelbaar veel, en onzichtbaar. Door social media wordt er nu veel meer zichtbaar, hoewel ik me afvraag of dit soort vreselijke beelden wel online verspreid moeten worden. Ik wil het niet zien, ik wil het niet weten, maar ergens wil ik het wel weten, alleen kun je er niks mee.
Het hele weekend en ook vandaag loop ik met mn ziel onder de arm. Let op, ik ben niet depressief en mijn leven loopt goed, maar ik kan me voorstellen dat men nu denkt dat ik wel depressief ben. Is echt niet zo. Ik ben wel enorm teleurgesteld in het leven, in mensen. Dat dit gebeurt op een planeet die eigenlijk mooi is, dat we allemaal geboren zijn en hier mogen leven, dat er veel mensen van een onschuldig kind veranderen in monsters en kinderen martelen voor losgeld. Wat voor leven is dit toch? Geld, macht, ellende, wat wij als volwassenen doen, wat doet het er allemaal toe? Deze wereld is toch totaal verziekt.
Ik kan mn gevoel niet kwijt, weet niet wat te doen daarmee. Afleiding ja, maar het komt net zo hard terug. Ik wil deze kinderen helpen, ik kan niet verkroppen dat dit gebeurt. Ik ben erg boos op de wereld, op het leven, want waarom in godsnaam doen mensen dit? Ik knal uit elkaar van boosheid, van frustratie en onmacht. Ik wil dan blijven zoeken naar berichten waarin hopelijk staat dat dit jongetje is bevrijd en terug is bij zn ouders. Net als dat ik bleef zoeken naar bevestiging dat Rayan op dag 1 al overleden was in de put en niet lang heeft geleden. Het lijden van kinderen, hoe moet je daar nou mee omgaan?
Hoe kunnen we ons leven leven terwijl er tegelijkertijd zoveel kinderen lijden? Ik snap het niet, ik wil alles zo graag begrijpen en verklaren maar dat lukt niet. Het is dus accepteren dat dit er is, dat dit gevoel er is, meer kun je niet doen denk ik. Ik vind het zo ontzettend moeilijk en kan het niet loslaten
Helaas is de realiteit hard en is de wereld keihard. Ik krijg hier gevoelens van die ik niet kan verdragen. Na het marrokaanse jongetje kwam ik bij toeval het syrische jongetje tegen dat ontvoerd is en mishandeld wordt. Het feit dat daar geen media aandacht voor is, zoals bij Rayan, vind ik moeilijk te verkroppen. Maar dan moet je het natuurlijk over alle kinderen hebben die in nood zitten en pijn lijden, het zijn er ontelbaar veel, en onzichtbaar. Door social media wordt er nu veel meer zichtbaar, hoewel ik me afvraag of dit soort vreselijke beelden wel online verspreid moeten worden. Ik wil het niet zien, ik wil het niet weten, maar ergens wil ik het wel weten, alleen kun je er niks mee.
Het hele weekend en ook vandaag loop ik met mn ziel onder de arm. Let op, ik ben niet depressief en mijn leven loopt goed, maar ik kan me voorstellen dat men nu denkt dat ik wel depressief ben. Is echt niet zo. Ik ben wel enorm teleurgesteld in het leven, in mensen. Dat dit gebeurt op een planeet die eigenlijk mooi is, dat we allemaal geboren zijn en hier mogen leven, dat er veel mensen van een onschuldig kind veranderen in monsters en kinderen martelen voor losgeld. Wat voor leven is dit toch? Geld, macht, ellende, wat wij als volwassenen doen, wat doet het er allemaal toe? Deze wereld is toch totaal verziekt.
Ik kan mn gevoel niet kwijt, weet niet wat te doen daarmee. Afleiding ja, maar het komt net zo hard terug. Ik wil deze kinderen helpen, ik kan niet verkroppen dat dit gebeurt. Ik ben erg boos op de wereld, op het leven, want waarom in godsnaam doen mensen dit? Ik knal uit elkaar van boosheid, van frustratie en onmacht. Ik wil dan blijven zoeken naar berichten waarin hopelijk staat dat dit jongetje is bevrijd en terug is bij zn ouders. Net als dat ik bleef zoeken naar bevestiging dat Rayan op dag 1 al overleden was in de put en niet lang heeft geleden. Het lijden van kinderen, hoe moet je daar nou mee omgaan?
Hoe kunnen we ons leven leven terwijl er tegelijkertijd zoveel kinderen lijden? Ik snap het niet, ik wil alles zo graag begrijpen en verklaren maar dat lukt niet. Het is dus accepteren dat dit er is, dat dit gevoel er is, meer kun je niet doen denk ik. Ik vind het zo ontzettend moeilijk en kan het niet loslaten
maandag 7 februari 2022 om 12:51
Ik heb dit ook, maar dan met dieren en de natuur.
De mens heeft echt geen bestaansrecht, we zijn door en door rot. Ik hoop dat we snel uitsterven en de wereld weer in vrede verder kan gaan.
De mens heeft echt geen bestaansrecht, we zijn door en door rot. Ik hoop dat we snel uitsterven en de wereld weer in vrede verder kan gaan.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 7 februari 2022 om 12:51
Als je er niet tegen kan dan zou ik het proberen te ontwijken. Het is een utopie dat je al het leed de wereld uit kan helpen. Wat dat betreft was het vroeger een stuk makkelijker dat te ontlopen. Zo’n situatie als met Rayan, of een paar jaar geleden wat dichterbij met Julen had 20 jaar geleden echt de kranten niet gehaald in Nederland.
maandag 7 februari 2022 om 12:53
Het is hard, maar je kunt niet iedereen redden op de wereld. Stop met nieuws kijken. Echt, geen nieuws meer volgen scheelt zo veel. Als er een keer écht iets gebeurt hoor je het heus wel.
Ga naar buiten, zoek afleiding, en, als er een keer iets gebeurt in je nabije omgeving bied hulp waar je kunt.
En mocht je toch nog een keer het nieuws kijken en iets tragisch ter ore komen: kijk naar de hulpverleners die vaak keihard bezig zijn, soms zelfs hun eigen leven op het spel zetten om iemand te redden. Er zijn ook zo enorm veel goede en mooie mensen, echt.
Ga naar buiten, zoek afleiding, en, als er een keer iets gebeurt in je nabije omgeving bied hulp waar je kunt.
En mocht je toch nog een keer het nieuws kijken en iets tragisch ter ore komen: kijk naar de hulpverleners die vaak keihard bezig zijn, soms zelfs hun eigen leven op het spel zetten om iemand te redden. Er zijn ook zo enorm veel goede en mooie mensen, echt.
.
maandag 7 februari 2022 om 12:53
Mooi gezegd.
Er zijn miljoenen kinderen elke dag die honger lijden of misbruikt worden, maar die Rayan komt nu toevallig in het nieuws.
Wat ik dan niet begrijp is waarom mensen dan nog voor kinderen kiezen..
Zelf ben ik heel blij dat ik kinderloos ben, gezien de rare wereld, hoewel ik er vroeger wel anders over dacht.
kerst wijzigde dit bericht op 07-02-2022 12:58
1.62% gewijzigd
maandag 7 februari 2022 om 12:55
Ik heb de laatste tijd ook meer medeleven met de dieren en de natuur.,dan met de mensen. Herkenbaar dus. Ik ben nu ook donateur voor een stichting voor huis voor katten die moeilijk plaatsbaar zijn door hun gedrag.CleopatraVII schreef: ↑07-02-2022 12:51Ik heb dit ook, maar dan met dieren en de natuur.
De mens heeft echt geen bestaansrecht, we zijn door en door rot. Ik hoop dat we snel uitsterven en de wereld weer in vrede verder kan gaan.
maandag 7 februari 2022 om 12:56
Sorry , maar jij brengt het wel heel naar. Er zijn genoeg mooie en lieve mensen op de wereld die het vooral goed voor hebben met andere mensen. Ik ken er persoonlijk genoeg. Als je zo zwart de wereld in kijkt , zorg er dan in ieder geval voor dat je zelf veel goeds doet om te compenseren. Zo kijk ik naar mezelf.CleopatraVII schreef: ↑07-02-2022 12:51Ik heb dit ook, maar dan met dieren en de natuur.
De mens heeft echt geen bestaansrecht, we zijn door en door rot. Ik hoop dat we snel uitsterven en de wereld weer in vrede verder kan gaan.
maandag 7 februari 2022 om 12:57
Even spammen, maar als je nog een organisatie zoekt om te sponsoren is dit ook een mooie optie: https://dierenthuis.nl/ Voor asieldieren die niet meer herplaatst kunnen worden.
maandag 7 februari 2022 om 12:59
maandag 7 februari 2022 om 12:59
Door en door rot vind ik niet (tenminste ken oprecht ook veel goede mensen, die heel bewust omgaan met de natuur/milieu) , maar denk inderdaad niet dat we de aarde veel goeds doen. Anderzijds zijn er zo ontzettend veel andere planeten en sterrenstelsels, dat de aarde hier ook maar weer bij in het “niet” valt.CleopatraVII schreef: ↑07-02-2022 12:51Ik heb dit ook, maar dan met dieren en de natuur.
De mens heeft echt geen bestaansrecht, we zijn door en door rot. Ik hoop dat we snel uitsterven en de wereld weer in vrede verder kan gaan.
Denk dat de mensheid zichzelf, ook best snel, een keer vernietigd. Kan me dan wel weer enorm zorgen maken over de kleinkinderen van straks.
Beetje off topic trouwens.
Jongetje in de put greep mij ook aan, idee dat hij daar moederziel alleen is doodgegaan. Wat een hel voor zo’n manneke.
anoniem_410274 wijzigde dit bericht op 07-02-2022 13:00
9.38% gewijzigd
maandag 7 februari 2022 om 12:59
In deze gedachte kan ik me vinden, dat had ik nooit van mezelf verwacht. Ik vind het puur naar mezelf gekeken geweldig dat ik zelf heb mogen ervaren om kinderen te krijgen. Dat houden van gevoel vind ik ook prachtig, en tegelijkertijd zo kwetsbaar.kerst schreef: ↑07-02-2022 12:53Mooi gezegd.
Er zijn miljoenen kinderen elke dag die honger lijden of misbruikt worden, maar die Rayan komt nu toevallig in het nieuws.
Wat ik dan niet begrijp is waarom mensen dan nog voor kinderen kiezen..
Zelf ben ik heel blij dat ik kinderloos ben, gezien de harde maatschappij, hoewel ik er vroeger wel anders over dacht.
Ik heb afgelopen dagen een aantal keer gezegd dat mensen nooit meer kinderen zouden moeten krijgen, dat de mensheid gewoon moet verdwijnen. Daar had ik dan natuurlijk zelf ook aan mee moeten werken en geen kinderen moeten krijgen.
Ik kan niet elk kind redden, dat weet ik. Verstandelijk weet ik dat wel, gevoelsmatig neemt mijn kinderbrein het van me over ofzo. Mijn kinderen en vast alle kinderen stellen diezelfde vraag als het gaat om oorlog en geweld: "waarom doen mensen dat?"
Stoppen met nieuws moet ik idd doen, het stomme is dat ik tegelijkertijd behoefte heb om het wel te volgen.. Dat is een controle drang, alles om maar dat ene bericht te zien waarin staat dat dit kind bevrijd is.
maandag 7 februari 2022 om 13:00
Dat doe ik al.Dulce_leche schreef: ↑07-02-2022 12:56Sorry , maar jij brengt het wel heel naar. Er zijn genoeg mooie en lieve mensen op de wereld die het vooral goed voor hebben met andere mensen. Ik ken er persoonlijk genoeg. Als je zo zwart de wereld in kijkt , zorg er dan in ieder geval voor dat je zelf veel goeds doet om te compenseren. Zo kijk ik naar mezelf.
Maar er zijn zoveel dingen geaccepteerd in de maatschappij die echt zwaar onethisch zijn. Zoals het martelen en vermoorden van dieren in de bio-industrie. Daar doet het GROOTSTE deel van de mensheid aan mee (niet door persoonlijk te martelen maar wel door vlees te eten. We staan erbij en kijken ernaar met z'n allen). Dus nee, we hebben echt geen bestaansrecht. Alles draait om geld. Als de economie maar verder groeit. We gaan over lijken om meer geld in onze zakken te krijgen. Als we zo met dieren en de natuur omgaan, hoe eerder we uitgestorven zijn, hoe beter.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 7 februari 2022 om 13:00
De Oeigieren, Ugli.
Ik heb tijdens de puberteit een jaar gehad dat ik zo met het leed van de wereld op mijn schouders liep. Niet alleen erg deprimerend, maar ook zinloos.
Dit soort nieuws steeds opzoeken en volgen is alsof je een pijnlijke kies blijft bevoelen: er is geen ruimte meer voor iets anders dan pijn. Het is een soort wrange verslaving of behoefte aan controle om er van alles over op te zoeken, maar het enige dat het oplevert is een zwart mensbeeld en een rothumeur. Dus stop met dit soort zaken volgen en opzoeken, tenzij je er iets mee kunt doen.
Mensen kunnen ook prachtige dingen doen, zich inzetten voor anderen of de natuur, de wereld mooier, interessanter, wijzer, humaner, grappiger maken. Ga ook op zoek naar dat soort voorbeelden.
En kijk hoe je in je eigen, directe omgeving iets kan doen om de wereld beter te maken.
Ik heb tijdens de puberteit een jaar gehad dat ik zo met het leed van de wereld op mijn schouders liep. Niet alleen erg deprimerend, maar ook zinloos.
Dit soort nieuws steeds opzoeken en volgen is alsof je een pijnlijke kies blijft bevoelen: er is geen ruimte meer voor iets anders dan pijn. Het is een soort wrange verslaving of behoefte aan controle om er van alles over op te zoeken, maar het enige dat het oplevert is een zwart mensbeeld en een rothumeur. Dus stop met dit soort zaken volgen en opzoeken, tenzij je er iets mee kunt doen.
Mensen kunnen ook prachtige dingen doen, zich inzetten voor anderen of de natuur, de wereld mooier, interessanter, wijzer, humaner, grappiger maken. Ga ook op zoek naar dat soort voorbeelden.
En kijk hoe je in je eigen, directe omgeving iets kan doen om de wereld beter te maken.
What a nuanced anxiety
maandag 7 februari 2022 om 13:01
Ik voel het precies het zelfde al jij dat doet. Eigenlijk heb ik mezelf voorgenomen om niet meer het nieuws zo veel te volgens, omdat ik merk dat ik helemaal niet om kan gaan met al het leed op de wereld.
Zeker nu ik zelf een klein kind heb, kan ik leed van kinderen en van dieren helemaal niet meer verdragen. Ik kan dagen verdrietig rondlopen en nergens anders aan denken na zo'n verhaal als Rayan. En daar heeft helemaal niemand wat aan.
Ik moet mezelf dus echt bewust beschermen tegen de waarheid, anders ga ik er aan onderdoor.
Zeker nu ik zelf een klein kind heb, kan ik leed van kinderen en van dieren helemaal niet meer verdragen. Ik kan dagen verdrietig rondlopen en nergens anders aan denken na zo'n verhaal als Rayan. En daar heeft helemaal niemand wat aan.
Ik moet mezelf dus echt bewust beschermen tegen de waarheid, anders ga ik er aan onderdoor.
-What if i fall? But darling, what if you fly!-
maandag 7 februari 2022 om 13:01
Kinderleed? In het geval van Rayan, ging het toch om een afschuwelijk ongeval? Toch niet opzettelijk veroorzaakt door anderen?. Hoe sneu het ook voor het kindje en alle betrokkenen is.
Ik heb vooral medeleven met dieren, wat mensen dieren aandoen, daar word ik echt niet goed van en dan met mensen, ouderen, zwakkeren. Ken van dichtbij gelukkig geen kinderen die slecht behandeld worden.
Ik heb vooral medeleven met dieren, wat mensen dieren aandoen, daar word ik echt niet goed van en dan met mensen, ouderen, zwakkeren. Ken van dichtbij gelukkig geen kinderen die slecht behandeld worden.
maandag 7 februari 2022 om 13:01
Dat klopt, ik ben Italiaanse en begin jaren 80 was er een jongetje in Italië , Alfredo Rampi, dat in een put terechtkwam en overleed, dat haalde de Italiaanse pers en ook wel internationale pers, maar in Nederland zullen maar weinig mensen zijn die dit hebben meegekregen, vermoed ik.madamecannibale schreef: ↑07-02-2022 12:51Als je er niet tegen kan dan zou ik het proberen te ontwijken. Het is een utopie dat je al het leed de wereld uit kan helpen. Wat dat betreft was het vroeger een stuk makkelijker dat te ontlopen. Zo’n situatie als met Rayan, of een paar jaar geleden wat dichterbij met Julen had 20 jaar geleden echt de kranten niet gehaald in Nederland.
maandag 7 februari 2022 om 13:02
Ik heb het nieuws niet gevolgd.
Sinds ik moeder ben geworden, kan ik dit kinderleed niet meer aan. Daarvoor ook al niet, maar nu helemaal niet.
Ik heb het zijdelings gevolgd, met een muur tussen mijn moederschap en het nieuws. Zeker omdat ik zelf een zoon heb in die leeftijd.
Je hóeft het niet te volgen.
Je hóeft het niet te zien.
Het is nergens voor nodig.
Echt niet.
Sinds ik moeder ben geworden, kan ik dit kinderleed niet meer aan. Daarvoor ook al niet, maar nu helemaal niet.
Ik heb het zijdelings gevolgd, met een muur tussen mijn moederschap en het nieuws. Zeker omdat ik zelf een zoon heb in die leeftijd.
Je hóeft het niet te volgen.
Je hóeft het niet te zien.
Het is nergens voor nodig.
Echt niet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 7 februari 2022 om 13:02
Klopt, wat Rayan betreft. Dan is het nog steeds wel leed natuurlijk, maar ik doelde later op dat ontvoerde jongetje waar beelden online van rondgaan.Gisselle schreef: ↑07-02-2022 13:01Kinderleed? In het geval van Rayan, ging het toch om een afschuwelijk ongeval? Toch niet opzettelijk veroorzaakt door anderen?. Hoe sneu het ook voor het kindje en alle betrokkenen is.
Ik heb vooral medeleven met dieren, wat mensen dieren aandoen, daar word ik echt niet goed van en dan met mensen, ouderen, zwakkeren. Ken van dichtbij gelukkig geen kinderen die slecht behandeld worden.
