Psyche
alle pijlers
Kinderleed, de wereld is verziekt. En dan?
maandag 7 februari 2022 om 12:45
Afgelopen dagen ben ik heel erg bezig geweest met Rayan het marrokaanse jongetje in de put. Wellicht omdat ik zelf jonge kinderen heb, en omdat ik kinderleed niet kan verdragen. Ik kreeg er buikpijn van, het jongetje alleen met pijn etc. Een kind alleen, terwijl het angstig is of pijn heeft, al mijn hele leven lang wil ik die kinderen helpen. Ik heb therapie gehad, waarin mijn eigen jeugd helemaal is doorlopen en ergens snap ik die behoefte. Ik heb mij als kind geregeld onveilig gevoeld en ben vaak angstig geweest. Ik heb eigenlijk altijd de drang gehad om het op te nemen voor de kinderen die datzelfde gevoel hadden of in ieder geval hulp nodig hebben.
Helaas is de realiteit hard en is de wereld keihard. Ik krijg hier gevoelens van die ik niet kan verdragen. Na het marrokaanse jongetje kwam ik bij toeval het syrische jongetje tegen dat ontvoerd is en mishandeld wordt. Het feit dat daar geen media aandacht voor is, zoals bij Rayan, vind ik moeilijk te verkroppen. Maar dan moet je het natuurlijk over alle kinderen hebben die in nood zitten en pijn lijden, het zijn er ontelbaar veel, en onzichtbaar. Door social media wordt er nu veel meer zichtbaar, hoewel ik me afvraag of dit soort vreselijke beelden wel online verspreid moeten worden. Ik wil het niet zien, ik wil het niet weten, maar ergens wil ik het wel weten, alleen kun je er niks mee.
Het hele weekend en ook vandaag loop ik met mn ziel onder de arm. Let op, ik ben niet depressief en mijn leven loopt goed, maar ik kan me voorstellen dat men nu denkt dat ik wel depressief ben. Is echt niet zo. Ik ben wel enorm teleurgesteld in het leven, in mensen. Dat dit gebeurt op een planeet die eigenlijk mooi is, dat we allemaal geboren zijn en hier mogen leven, dat er veel mensen van een onschuldig kind veranderen in monsters en kinderen martelen voor losgeld. Wat voor leven is dit toch? Geld, macht, ellende, wat wij als volwassenen doen, wat doet het er allemaal toe? Deze wereld is toch totaal verziekt.
Ik kan mn gevoel niet kwijt, weet niet wat te doen daarmee. Afleiding ja, maar het komt net zo hard terug. Ik wil deze kinderen helpen, ik kan niet verkroppen dat dit gebeurt. Ik ben erg boos op de wereld, op het leven, want waarom in godsnaam doen mensen dit? Ik knal uit elkaar van boosheid, van frustratie en onmacht. Ik wil dan blijven zoeken naar berichten waarin hopelijk staat dat dit jongetje is bevrijd en terug is bij zn ouders. Net als dat ik bleef zoeken naar bevestiging dat Rayan op dag 1 al overleden was in de put en niet lang heeft geleden. Het lijden van kinderen, hoe moet je daar nou mee omgaan?
Hoe kunnen we ons leven leven terwijl er tegelijkertijd zoveel kinderen lijden? Ik snap het niet, ik wil alles zo graag begrijpen en verklaren maar dat lukt niet. Het is dus accepteren dat dit er is, dat dit gevoel er is, meer kun je niet doen denk ik. Ik vind het zo ontzettend moeilijk en kan het niet loslaten
Helaas is de realiteit hard en is de wereld keihard. Ik krijg hier gevoelens van die ik niet kan verdragen. Na het marrokaanse jongetje kwam ik bij toeval het syrische jongetje tegen dat ontvoerd is en mishandeld wordt. Het feit dat daar geen media aandacht voor is, zoals bij Rayan, vind ik moeilijk te verkroppen. Maar dan moet je het natuurlijk over alle kinderen hebben die in nood zitten en pijn lijden, het zijn er ontelbaar veel, en onzichtbaar. Door social media wordt er nu veel meer zichtbaar, hoewel ik me afvraag of dit soort vreselijke beelden wel online verspreid moeten worden. Ik wil het niet zien, ik wil het niet weten, maar ergens wil ik het wel weten, alleen kun je er niks mee.
Het hele weekend en ook vandaag loop ik met mn ziel onder de arm. Let op, ik ben niet depressief en mijn leven loopt goed, maar ik kan me voorstellen dat men nu denkt dat ik wel depressief ben. Is echt niet zo. Ik ben wel enorm teleurgesteld in het leven, in mensen. Dat dit gebeurt op een planeet die eigenlijk mooi is, dat we allemaal geboren zijn en hier mogen leven, dat er veel mensen van een onschuldig kind veranderen in monsters en kinderen martelen voor losgeld. Wat voor leven is dit toch? Geld, macht, ellende, wat wij als volwassenen doen, wat doet het er allemaal toe? Deze wereld is toch totaal verziekt.
Ik kan mn gevoel niet kwijt, weet niet wat te doen daarmee. Afleiding ja, maar het komt net zo hard terug. Ik wil deze kinderen helpen, ik kan niet verkroppen dat dit gebeurt. Ik ben erg boos op de wereld, op het leven, want waarom in godsnaam doen mensen dit? Ik knal uit elkaar van boosheid, van frustratie en onmacht. Ik wil dan blijven zoeken naar berichten waarin hopelijk staat dat dit jongetje is bevrijd en terug is bij zn ouders. Net als dat ik bleef zoeken naar bevestiging dat Rayan op dag 1 al overleden was in de put en niet lang heeft geleden. Het lijden van kinderen, hoe moet je daar nou mee omgaan?
Hoe kunnen we ons leven leven terwijl er tegelijkertijd zoveel kinderen lijden? Ik snap het niet, ik wil alles zo graag begrijpen en verklaren maar dat lukt niet. Het is dus accepteren dat dit er is, dat dit gevoel er is, meer kun je niet doen denk ik. Ik vind het zo ontzettend moeilijk en kan het niet loslaten
maandag 7 februari 2022 om 13:03
Vlees eten, snap ik ook niet. Waarom we dat in godesnaam nog doen.CleopatraVII schreef: ↑07-02-2022 13:00Dat doe ik al.
Maar er zijn zoveel dingen geaccepteerd in de maatschappij die echt zwaar onethisch zijn. Zoals het martelen en vermoorden van dieren in de bio-industrie. Daar doet het GROOTSTE deel van de mensheid aan mee (niet door persoonlijk te martelen maar wel door vlees te eten. We staan erbij en kijken ernaar met z'n allen). Dus nee, we hebben echt geen bestaansrecht. Alles draait om geld. Als de economie maar verder groeit. We gaan over lijken om meer geld in onze zakken te krijgen. Als we zo met dieren en de natuur omgaan, hoe eerder we uitgestorven zijn, hoe beter.
Merk dat ik echt afkeer heb van vlees en soms ook moeite heb met vleesetende mensen. Terwijl dat misschien ook vanuit mijn kant weer oneerlijk is.
Eerst ging ik nog wel naar BBQ’s etc, maar tegenwoordig sla ik over.
maandag 7 februari 2022 om 13:05
maandag 7 februari 2022 om 13:13
Dierenleed, ja, ik eet zelf geen vlees. Ik fietste een keer onder een viaduct waar net een vrachtwagen met varkens langsreed op weg naar de slacht. Op de fiets kon ik het gegil goed horen, vanuit een auto zou het me niet opgevallen zijn, vermoed ik. Maar het gegil ging me door merg en been.Aardbeienslof1989 schreef: ↑07-02-2022 13:03Vlees eten, snap ik ook niet. Waarom we dat in godesnaam nog doen.
Merk dat ik echt afkeer heb van vlees en soms ook moeite heb met vleesetende mensen. Terwijl dat misschien ook vanuit mijn kant weer oneerlijk is.
Eerst ging ik nog wel naar BBQ’s etc, maar tegenwoordig sla ik over.
maandag 7 februari 2022 om 13:16
TO, ik snap je helemaal hoor. Het is onnoemelijk zoveel leed er is op de wereld. Daardoor heb ik me serieus afgevraagd of ik wel kinderen wilde.
Ik lees hier adviezen zoals volg het nieuws niet te veel etc. Maar, hoewel begrijpelijk, vind ik het ook keihard richting de slachtoffers. Gewoon vingers in de oren en ogen dicht en we negeren het ofzo?
Plus dat je het nu niet meer kunt "niet-weten". Ook al zou je een jaar het nieuws niet volgen, je wéét gewoon wat voor slechte dingen er gebeuren op de wereld.
Ik heb geen oplossing voor je. Behalve dat ik je mee wil geven dat je niet moet vergeten dat er ook echt hele mooie dingen gebeuren. Dat is óók de realiteit.
Ik lees hier adviezen zoals volg het nieuws niet te veel etc. Maar, hoewel begrijpelijk, vind ik het ook keihard richting de slachtoffers. Gewoon vingers in de oren en ogen dicht en we negeren het ofzo?
Plus dat je het nu niet meer kunt "niet-weten". Ook al zou je een jaar het nieuws niet volgen, je wéét gewoon wat voor slechte dingen er gebeuren op de wereld.
Ik heb geen oplossing voor je. Behalve dat ik je mee wil geven dat je niet moet vergeten dat er ook echt hele mooie dingen gebeuren. Dat is óók de realiteit.
maandag 7 februari 2022 om 13:17
Ik neem bewust afstand van dit soort nieuws. Ik ken de ouders en het kind niet, ken de situatie niet. Is een ongeluk, jammer, klaar.
Ik wind me dan wel weer op over dingen dichter bij huis die dan geen ongeluk zijn. Over kinderen die ik ken waar thuis door ouders minimale zorg en begeleiding wordt gegeven. Dan zit er al genoeg in mijn hoofd.
Ik wind me dan wel weer op over dingen dichter bij huis die dan geen ongeluk zijn. Over kinderen die ik ken waar thuis door ouders minimale zorg en begeleiding wordt gegeven. Dan zit er al genoeg in mijn hoofd.
maandag 7 februari 2022 om 13:19
Wat heeft Rayan eraan dat een moeder in Nederland dagenlang van slag is en er daardoor niet voldoende kan zijn voor haar eigen kinderen ?Beschuitmetjam schreef: ↑07-02-2022 13:16TO, ik snap je helemaal hoor. Het is onnoemelijk zoveel leed er is op de wereld. Daardoor heb ik me serieus afgevraagd of ik wel kinderen wilde.
Ik lees hier adviezen zoals volg het nieuws niet te veel etc. Maar, hoewel begrijpelijk, vind ik het ook keihard richting de slachtoffers. Gewoon vingers in de oren en ogen dicht en we negeren het ofzo?
Plus dat je het nu niet meer kunt "niet-weten". Ook al zou je een jaar het nieuws niet volgen, je wéét gewoon wat voor slechte dingen er gebeuren op de wereld.
Ik heb geen oplossing voor je. Behalve dat ik je mee wil geven dat je niet moet vergeten dat er ook echt hele mooie dingen gebeuren. Dat is óók de realiteit.
Het leidt tot niets als ik hier 3 dagen niet eet, werk of mezelf verzorg bij wijze van spreken omdat ik de livestreams moest kijken. Als ik wél iets kan doen dan doe ik dat. Zoals schietgebedjes doen, zo gauw ik er even aan denk. Maar mezelf van slag maken omdat iets wat totaal buiten mijn bereik gebeurd, nee, daar schiet werkelijk niemand iets mee op.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 7 februari 2022 om 13:27
Ik ben ook gevoelig voor leed. En ik weet dat ik het nieuws beter kan vermijden soms.
Maar dit verhaal greep mij wel aan. En ik heb telkens het nieuws gecheckt in de hoop dat het jongetje levend gered zou worden.
Had ik beter niet kunnen doen. Maar tja, ik ben een mens met gevoel. Gelukkig maar.
Dus wees trots op jezelf dat je een mens bent met medeleven. Hopelijk zit het je niet in de weg, maar kan je het voor jezelf zo inrichten dat je een steentje bij kan dragen.
Elk jaar kies ik een organisatie uit, waar ik een donatie aan geef. En er zijn best wel wat organisaties die gericht zijn op kinderen.
Maar dit verhaal greep mij wel aan. En ik heb telkens het nieuws gecheckt in de hoop dat het jongetje levend gered zou worden.
Had ik beter niet kunnen doen. Maar tja, ik ben een mens met gevoel. Gelukkig maar.
Dus wees trots op jezelf dat je een mens bent met medeleven. Hopelijk zit het je niet in de weg, maar kan je het voor jezelf zo inrichten dat je een steentje bij kan dragen.
Elk jaar kies ik een organisatie uit, waar ik een donatie aan geef. En er zijn best wel wat organisaties die gericht zijn op kinderen.
I was reminded that my bloodtype is B positive.
maandag 7 februari 2022 om 13:30
Jemig, het is al erg genoeg wat er gebeurd is zonder daar gelijk allerlei persoonlijke fatalistische gevolgen aan te verbinden. Het is allemaal heel tragisch, maar het was een ongeluk, net zoals er in Nederland ongelukken gebeuren met fatale afloop.
Ik snap werkelijk niet waarom je dit vijf dagen achter elkaar gaat zitten volgen (terwijl je weet dat je ervan van de leg raakt) en je nu weer vastbijt in een ontvoerd syrisch jongetje terwijl je twee jonge kindjes hebt die ook gewoon een moeder nodig hebben. Wat schiet je daar in godsnaam mee op?
Ik snap werkelijk niet waarom je dit vijf dagen achter elkaar gaat zitten volgen (terwijl je weet dat je ervan van de leg raakt) en je nu weer vastbijt in een ontvoerd syrisch jongetje terwijl je twee jonge kindjes hebt die ook gewoon een moeder nodig hebben. Wat schiet je daar in godsnaam mee op?
maandag 7 februari 2022 om 13:31
Kijk even naar dit filmpje: https://youtu.be/9YRjX3A_8cM
Focus je op de dingen waar je wel invloed op hebt. En probeer je kinderen het juiste voorbeeld te geven.
Verder: bedenk je dat het nieuws op tv, internet en de krant per definitie vrijwel altijd negatief is. Positieve gebeurtenissen zijn geen nieuws. Een jongetje dat niet in een put valt, is geen nieuws. Een kind dat niet ontvoerd wordt, is geen nieuws. Terwijl de wereld echt flink verbeterd is in de laatste decennia.
Naast ‘De meeste mensen deugen’ is het boek ‘Factfullness’ (‘Feitenkennis’ in vertaling) een aanrader. Beide boeken tonen aan dat de wereld echt een stuk minder zwart is dan men vaak denkt.
Focus je op de dingen waar je wel invloed op hebt. En probeer je kinderen het juiste voorbeeld te geven.
Verder: bedenk je dat het nieuws op tv, internet en de krant per definitie vrijwel altijd negatief is. Positieve gebeurtenissen zijn geen nieuws. Een jongetje dat niet in een put valt, is geen nieuws. Een kind dat niet ontvoerd wordt, is geen nieuws. Terwijl de wereld echt flink verbeterd is in de laatste decennia.
Naast ‘De meeste mensen deugen’ is het boek ‘Factfullness’ (‘Feitenkennis’ in vertaling) een aanrader. Beide boeken tonen aan dat de wereld echt een stuk minder zwart is dan men vaak denkt.
maandag 7 februari 2022 om 13:32
Ik zeg ook niet dat iemand er iets mee opschiet. Niemand heeft er inderdaad wat aan dat je van slag bent. En toch.Doreia* schreef: ↑07-02-2022 13:19Wat heeft Rayan eraan dat een moeder in Nederland dagenlang van slag is en er daardoor niet voldoende kan zijn voor haar eigen kinderen ?
Het leidt tot niets als ik hier 3 dagen niet eet, werk of mezelf verzorg bij wijze van spreken omdat ik de livestreams moest kijken. Als ik wél iets kan doen dan doe ik dat. Zoals schietgebedjes doen, zo gauw ik er even aan denk. Maar mezelf van slag maken omdat iets wat totaal buiten mijn bereik gebeurd, nee, daar schiet werkelijk niemand iets mee op.
Toch blijf ik het hard vinden naar slachtoffers. Dat we het met een bepaald gemak van onze schouders laten glijden.
maandag 7 februari 2022 om 13:34
De meeste mensen deugen vind ik ook een aanrader!Procne schreef: ↑07-02-2022 13:31Kijk even naar dit filmpje: https://youtu.be/9YRjX3A_8cM
Focus je op de dingen waar je wel invloed op hebt. En probeer je kinderen het juiste voorbeeld te geven.
Verder: bedenk je dat het nieuws op tv, internet en de krant per definitie vrijwel altijd negatief is. Positieve gebeurtenissen zijn geen nieuws. Een jongetje dat niet in een put valt, is geen nieuws. Een kind dat niet ontvoerd wordt, is geen nieuws. Terwijl de wereld echt flink verbeterd is in de laatste decennia.
Naast ‘De meeste mensen deugen’ is het boek ‘Factfullness’ (‘Feitenkennis’ in vertaling) een aanrader. Beide boeken tonen aan dat de wereld echt een stuk minder zwart is dan men vaak denkt.
maandag 7 februari 2022 om 13:39
Je kunt ook meeleven zónder de livestreams tot diep in de nacht te volgen.Beschuitmetjam schreef: ↑07-02-2022 13:32Ik zeg ook niet dat iemand er iets mee opschiet. Niemand heeft er inderdaad wat aan dat je van slag bent. En toch.
Toch blijf ik het hard vinden naar slachtoffers. Dat we het met een bepaald gemak van onze schouders laten glijden.
Je kunt ook meeleven zónder elk uur een update te willen.
Je kunt ook meeleven terwijl je leven doorgaat.
Het is niet zo zwart - wit als jij het ziet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 7 februari 2022 om 13:43
Misschien hebben mensen ook wel wat anders aan hun hoofd, een zieke ouder, een sterfgeval in hun directe nabijheid, zorgen over een vriend, eigen gezondheidsissues. Dat je niet huilend bij een livestream zit wil niet zeggen dat je geen emoties hebt. Voor mij persoonlijk zegt het vooral dat ik niet zo'n ramptoerist ben.Beschuitmetjam schreef: ↑07-02-2022 13:32Ik zeg ook niet dat iemand er iets mee opschiet. Niemand heeft er inderdaad wat aan dat je van slag bent. En toch.
Toch blijf ik het hard vinden naar slachtoffers. Dat we het met een bepaald gemak van onze schouders laten glijden.
maandag 7 februari 2022 om 13:44
maandag 7 februari 2022 om 13:44
Leuke link.
maandag 7 februari 2022 om 13:49
nessemeisje schreef: ↑07-02-2022 13:43Misschien hebben mensen ook wel wat anders aan hun hoofd, een zieke ouder, een sterfgeval in hun directe nabijheid, zorgen over een vriend, eigen gezondheidsissues. Dat je niet huilend bij een livestream zit wil niet zeggen dat je geen emoties hebt. Voor mij persoonlijk zegt het vooral dat ik niet zo'n ramptoerist ben.
Dit inderdaad!
Het is geen misstand het is een dom ongeluk. Verschrikkelijk voor de nabestaanden maar, niets in vergelijking tot de rest van al het wereldleed.
maandag 7 februari 2022 om 14:00
Hoi TO,
Heel herkenbaar. Sinds ik moeder ben is mijn filter voor met name honger bij kinderen kapot. Waar ik dat vroeger van me afschudde lukt dat niet meer. Als ik mijn eigen baby hoor huilen om eten dan vind ik het al erg. Kun je na gaan hoe het moet zijn om het dan niet te hebben? Ik heb niet de illusie dat ik meer of minder van mijn kinderen hou dan andere moeder, in vluchtelingen kampen of gebieden met honger. Vroeger dacht ik: het is nu eenmaal zo. Nu denk ik: het is de verantwoordelijkheid van volwassenen dit op te lossen. Die kinderen moeten gewoon eten en naar school.
Deels vermijd ik het nieuws wat (van Facebook af, alleen krant geen journaal, geen tv behalve uitzending gemist/Netflix), zeker nu in de kraamperiode van de tweede. Deels maak ik 2 keer per jaar een smak geld over naar vluchtelingen werk of war child of save the children. Het is namelijk niet zo dat ik niets kan doen.
Kijk eens of je jezelf wat kan beschermen tegen het leed, en waar je wel wat kunt betekenen. Ook in Nederland genoeg kinderen in armoede/emotionele nood. Rayan is vreselijk, maar een ongeluk. Er zijn zat dingen die geen ongeluk zijn maar het gevolg van structurele keuzes die wij als volwassene maken. Wees een volwassene aan de goede kant van die keuzes, voor meer kinderen dan alleen je eigen.
Heel herkenbaar. Sinds ik moeder ben is mijn filter voor met name honger bij kinderen kapot. Waar ik dat vroeger van me afschudde lukt dat niet meer. Als ik mijn eigen baby hoor huilen om eten dan vind ik het al erg. Kun je na gaan hoe het moet zijn om het dan niet te hebben? Ik heb niet de illusie dat ik meer of minder van mijn kinderen hou dan andere moeder, in vluchtelingen kampen of gebieden met honger. Vroeger dacht ik: het is nu eenmaal zo. Nu denk ik: het is de verantwoordelijkheid van volwassenen dit op te lossen. Die kinderen moeten gewoon eten en naar school.
Deels vermijd ik het nieuws wat (van Facebook af, alleen krant geen journaal, geen tv behalve uitzending gemist/Netflix), zeker nu in de kraamperiode van de tweede. Deels maak ik 2 keer per jaar een smak geld over naar vluchtelingen werk of war child of save the children. Het is namelijk niet zo dat ik niets kan doen.
Kijk eens of je jezelf wat kan beschermen tegen het leed, en waar je wel wat kunt betekenen. Ook in Nederland genoeg kinderen in armoede/emotionele nood. Rayan is vreselijk, maar een ongeluk. Er zijn zat dingen die geen ongeluk zijn maar het gevolg van structurele keuzes die wij als volwassene maken. Wees een volwassene aan de goede kant van die keuzes, voor meer kinderen dan alleen je eigen.
maandag 7 februari 2022 om 14:01
maandag 7 februari 2022 om 14:05
maandag 7 februari 2022 om 14:07
Ik zie mezelf niet als ramptoerist, heel vaak bij slecht nieuws op tv zap ik door en ga verder met mijn leven.
Dat ik dit topic open, er is in de afgelopen dagen iets gebeurt in mij wat ik zelf niet zo kon plaatsen. Het van me afschrijven hier helpt daar een beetje bij.
Het is gewoon shit dat ik dat filmpje heb gezien op social media van dat ontvoerde jongetje, dat beeld kan ik niet wegstoppen. Dat zit me in de weg omdat ik dat beeld en geluid continu hoor in mijn hoofd. Daar heb ik helemaal niks aan, weet ik ook wel, maar het gebeurt. Het wegstoppen geeft mij misschien ook een schuldgevoel ofzo? Dat ik me bezig moet houden met hem omdat anders niemand het doet?
Ik maak mezelf hiermee veel groter dan ik ben, dat is helemaal niet mijn bedoeling. Het is een oprechte emotie en oprecht gevoel. Ik heb mijn 5 jarige heel vaak extra vastgepakt afgelopen dagen, voor hem fijn dat hij hier geboren is.
Iemand schreef dat ik maar eens moest onderzoeken waarom ik me hier zo in vast bijt. Dat had ik in mn openingspost al gezegd, ik heb al therapie gehad en het heeft zn oorsprong in mijn eigen jeugd. Ik voelde me onveilig en angstig maar geen enkele volwassenen die dat zag of wilde zien. Het machteloze gevoel wat ik had, ik zou dat echt bij alle kinderen willen wegnemen.
Als mensen aan mij vragen wat ik doe als ik de loterij win? Dan bouw ik een heel groot huis waar ik alle kindjes in onveilige situaties ga opvangen. Een utopie natuurlijk, dat is mijn kinderlijke brein denk ik. Iemand moet zich hard maken voor die kinderen. Als iedereen denkt "rot maar we kunnen er niets aan doen" dan verandert er nooit wat.
Dat ik dit topic open, er is in de afgelopen dagen iets gebeurt in mij wat ik zelf niet zo kon plaatsen. Het van me afschrijven hier helpt daar een beetje bij.
Het is gewoon shit dat ik dat filmpje heb gezien op social media van dat ontvoerde jongetje, dat beeld kan ik niet wegstoppen. Dat zit me in de weg omdat ik dat beeld en geluid continu hoor in mijn hoofd. Daar heb ik helemaal niks aan, weet ik ook wel, maar het gebeurt. Het wegstoppen geeft mij misschien ook een schuldgevoel ofzo? Dat ik me bezig moet houden met hem omdat anders niemand het doet?
Ik maak mezelf hiermee veel groter dan ik ben, dat is helemaal niet mijn bedoeling. Het is een oprechte emotie en oprecht gevoel. Ik heb mijn 5 jarige heel vaak extra vastgepakt afgelopen dagen, voor hem fijn dat hij hier geboren is.
Iemand schreef dat ik maar eens moest onderzoeken waarom ik me hier zo in vast bijt. Dat had ik in mn openingspost al gezegd, ik heb al therapie gehad en het heeft zn oorsprong in mijn eigen jeugd. Ik voelde me onveilig en angstig maar geen enkele volwassenen die dat zag of wilde zien. Het machteloze gevoel wat ik had, ik zou dat echt bij alle kinderen willen wegnemen.
Als mensen aan mij vragen wat ik doe als ik de loterij win? Dan bouw ik een heel groot huis waar ik alle kindjes in onveilige situaties ga opvangen. Een utopie natuurlijk, dat is mijn kinderlijke brein denk ik. Iemand moet zich hard maken voor die kinderen. Als iedereen denkt "rot maar we kunnen er niets aan doen" dan verandert er nooit wat.
maandag 7 februari 2022 om 14:14
Ik begrijp je newspaper en ik ben niet eens moeder. Lang geleden had ik onder een ander account ook iets geplaatst over kinderen en toen kwam iemand met de boodschap dat ik zeker wel trauma's moet hebben als ik zo heftig reageer.
Je zegt dat je het aan niemand kwijt kan. Ik heb dat ook zo ervaren. Sterker nog, er zijn mensen die er lacherig over doen/ deden.
Je zegt dat je het aan niemand kwijt kan. Ik heb dat ook zo ervaren. Sterker nog, er zijn mensen die er lacherig over doen/ deden.
lenalovich wijzigde dit bericht op 07-02-2022 14:19
18.60% gewijzigd
maandag 7 februari 2022 om 14:18
Gelsomina schreef: ↑07-02-2022 13:13Dierenleed, ja, ik eet zelf geen vlees. Ik fietste een keer onder een viaduct waar net een vrachtwagen met varkens langsreed op weg naar de slacht. Op de fiets kon ik het gegil goed horen, vanuit een auto zou het me niet opgevallen zijn, vermoed ik. Maar het gegil ging me door merg en been.
Ik eet wel vlees, maar super weinig. Heb er de laatste tijd steeds meer moeite mee. Inderdaad.. varkens. Als ik langs een vrachtwagen met varkens rij dan vind ik dat echt heel erg sneu.
maandag 7 februari 2022 om 14:19
Wat een totaal uit zijn verband gerukte topictitel: de wereld is verziekt ....
Wat is hier verziekt aan?
Er is een kind in een put gevallen; natuurlijk is dat afschuwelijk voor de ouders (waarbij ik me zelfs afvraag hoe het kan dat een kind in een put valt, wordt dat kind niet in de gaten gehouden als er gevaarlijke putten in de omgeving zijn?).
Er wordt een gigantische reddingsoperatie op touw gezet, met man en macht wordt geprobeerd dit kind te redden. Hoezo verziekt? Dat is toch geweldig, dat al die mensen dagenlang bezig zijn om dat kind te redden?
Op de hele wereld zijn er dagelijks ongelukken met kinderen, met dieren, met volwassenen. Staan al die ongelukken in de krant? Komen al die ongelukken in het nieuws? Neen, want de meeste ongelukken zijn niet echt 'nieuwswaardig'.
Deze reddingsoperatie was sensationeel nieuws, dus duiken alle nieuwsmedia er op af, daarmee halen ze kijkcijfers / lezers van hun website of krant. Kortom: sensatie brengt geld in het laadje ....
Een 'gewoon' ongeval is het niet waard om te vermelden, of hoogstens in een klein regeltje. Maar .... het verdriet van de ouders van een kind wat door een 'gewoon' ongeval om het leven is gekomen is er niet minder om, alleen lees/hoor je daar nooit iets over.
Wat is hier verziekt aan?
Er is een kind in een put gevallen; natuurlijk is dat afschuwelijk voor de ouders (waarbij ik me zelfs afvraag hoe het kan dat een kind in een put valt, wordt dat kind niet in de gaten gehouden als er gevaarlijke putten in de omgeving zijn?).
Er wordt een gigantische reddingsoperatie op touw gezet, met man en macht wordt geprobeerd dit kind te redden. Hoezo verziekt? Dat is toch geweldig, dat al die mensen dagenlang bezig zijn om dat kind te redden?
Op de hele wereld zijn er dagelijks ongelukken met kinderen, met dieren, met volwassenen. Staan al die ongelukken in de krant? Komen al die ongelukken in het nieuws? Neen, want de meeste ongelukken zijn niet echt 'nieuwswaardig'.
Deze reddingsoperatie was sensationeel nieuws, dus duiken alle nieuwsmedia er op af, daarmee halen ze kijkcijfers / lezers van hun website of krant. Kortom: sensatie brengt geld in het laadje ....
Een 'gewoon' ongeval is het niet waard om te vermelden, of hoogstens in een klein regeltje. Maar .... het verdriet van de ouders van een kind wat door een 'gewoon' ongeval om het leven is gekomen is er niet minder om, alleen lees/hoor je daar nooit iets over.
