Psyche
alle pijlers
Klusjes doen om anderen te helpen
vrijdag 25 september 2020 om 18:55
Iedereen kent het wel. Je buurman van 80 vraagt of je even wat kan printen voor hem want de computer is toch niet zo makkelijk. Of dat omaatje aan het einde van de straat heeft op een verkeerde knop gedrukt en nu moet ze haar lievelingsprogramma missen. Maar wat nou als je zo vijftien omaatjes in je straat hebt? En hoe handiger je bent hoe erger dit wordt.
Ik ben eigenlijk al sinds ik ben beginnen werken aan het worstelen met de balans in mijn leven. Het lijkt alsof er geen tijd voor mezelf overblijft. Een nieuwe baan met minder werkuren (overuren opnemen in plaats van uitbetalen) heeft wel wat geholpen, maar toch is het nog niet voorbij. Ik probeer sinds een tijdje wat bij te houden wat me gelukkig maakt en wat niet. En het valt me op hoeveel tijd ik spendeer met allerhande klusjes voor anderen. Er zijn twee dingen waar ik eigenlijk mee zit:
1: Hoe zeg je, op een beleefde manier, nee tegen mensen. Ik vind dit soms heel moeilijk want het is heel lastig als iemands verwarming uitvalt op zaterdag en de monteur pas op dinsdag kan komen. Ik ben voor veel mensen degene die ze dan bellen en vaak krijg ik het wel opgelost, maar dit kost voor mij heel erg veel energie (alles laten vallen, gereedschap bij elkaar, en weer kan je niet doen wat je gepland hebt). Om te illustreren hoe erg het soms is: ik heb deze week naast mijn full time baan een wasmachine, een vaatwasser, een stofzuiger en boiler onder handen gehad. Dat was zo wat elke avond wat, en je avond is om voor je het weet.
2: Hoe zeg je nee tegen je ouders. Mijn ouders willen vaak iets en vinden het dan normaal dat ik dat regel. Ze bestellen een nieuw tuinhek en plots mag ik het gaan hangen. Ze kopen een tv en ik moet hem installeren. Idem voor lampen, stopcontacten, IKEA kasten enz. Soms zeggen ze zelfs klussen bij een ander toe in mijn naam (zie dan weer vraag 1). En als ik het dan niet bij kan houden wordt mijn moeder chagrijnig. Als ik probeer nee te zeggen dan komt mijn vader tussen en begint het van: alles wat wij vragen is te veel, ondankbaar stuk vreten.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil gerust een klusje doen of iemand uit de nood helpen maar ik vind het niet leuk dat ik het altijd moet doen gewoon omdat ik nu eenmaal een technische opleiding heb gehad. Ik wil ook wel eens tijd voor mezelf.
Ik ben eigenlijk al sinds ik ben beginnen werken aan het worstelen met de balans in mijn leven. Het lijkt alsof er geen tijd voor mezelf overblijft. Een nieuwe baan met minder werkuren (overuren opnemen in plaats van uitbetalen) heeft wel wat geholpen, maar toch is het nog niet voorbij. Ik probeer sinds een tijdje wat bij te houden wat me gelukkig maakt en wat niet. En het valt me op hoeveel tijd ik spendeer met allerhande klusjes voor anderen. Er zijn twee dingen waar ik eigenlijk mee zit:
1: Hoe zeg je, op een beleefde manier, nee tegen mensen. Ik vind dit soms heel moeilijk want het is heel lastig als iemands verwarming uitvalt op zaterdag en de monteur pas op dinsdag kan komen. Ik ben voor veel mensen degene die ze dan bellen en vaak krijg ik het wel opgelost, maar dit kost voor mij heel erg veel energie (alles laten vallen, gereedschap bij elkaar, en weer kan je niet doen wat je gepland hebt). Om te illustreren hoe erg het soms is: ik heb deze week naast mijn full time baan een wasmachine, een vaatwasser, een stofzuiger en boiler onder handen gehad. Dat was zo wat elke avond wat, en je avond is om voor je het weet.
2: Hoe zeg je nee tegen je ouders. Mijn ouders willen vaak iets en vinden het dan normaal dat ik dat regel. Ze bestellen een nieuw tuinhek en plots mag ik het gaan hangen. Ze kopen een tv en ik moet hem installeren. Idem voor lampen, stopcontacten, IKEA kasten enz. Soms zeggen ze zelfs klussen bij een ander toe in mijn naam (zie dan weer vraag 1). En als ik het dan niet bij kan houden wordt mijn moeder chagrijnig. Als ik probeer nee te zeggen dan komt mijn vader tussen en begint het van: alles wat wij vragen is te veel, ondankbaar stuk vreten.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil gerust een klusje doen of iemand uit de nood helpen maar ik vind het niet leuk dat ik het altijd moet doen gewoon omdat ik nu eenmaal een technische opleiding heb gehad. Ik wil ook wel eens tijd voor mezelf.
vrijdag 25 september 2020 om 19:52
Eens.rumforviva schreef: ↑25-09-2020 19:49En oh ja, als ze op deze toer gaan is het voor mij meteen klaar. Daar heb ik wel een ruzietje voor over. Dan maar een ondankbaar stuk vreten. De pot verwijt de ketel.
vrijdag 25 september 2020 om 19:52
Nou ja zeg. Deze had ik nog even gemist. Ik zou de deur uitlopen en ik zou even een paar maanden helemaal niet langskomen. Sodemieter op zeg. Hoe durft ie.
vrijdag 25 september 2020 om 20:01
Je kan ruildiensten voorstellen: een uur klussen van jouw kant ruilen tegen een uur strijken, schoonmaken, broeken korter maken, onkruid wieden, etc.
Gewoon lachend vragen: 'er is andersom ook vast iets dat jij beter kan dan ik..., dus...wat stel je voor'?
Verwijzen naar het Repair Cafe
"Nee, ik kan helaas niet, ik heb al iets anders gepland"
(namelijk onderuit op de bank).
Desnoods een smoesje: "ik ben met een cursus gestart en moet vanavond online inloggen voor de les"(liever geen smoesjes, maar als overgang naar het 'nee' durven zeggen en/of om anderen te laten wennen aan het niet-beschikbaar-zijn-op-afroep c.q. ander(n) oplossingen te zoeken)
Gewoon lachend vragen: 'er is andersom ook vast iets dat jij beter kan dan ik..., dus...wat stel je voor'?
Verwijzen naar het Repair Cafe
"Nee, ik kan helaas niet, ik heb al iets anders gepland"
(namelijk onderuit op de bank).
Desnoods een smoesje: "ik ben met een cursus gestart en moet vanavond online inloggen voor de les"(liever geen smoesjes, maar als overgang naar het 'nee' durven zeggen en/of om anderen te laten wennen aan het niet-beschikbaar-zijn-op-afroep c.q. ander(n) oplossingen te zoeken)
vrijdag 25 september 2020 om 20:03
Ik gok dat er een groter probleem daar is dan het niet nee kunnen zeggen..captain_hindsight schreef: ↑25-09-2020 19:52Nou ja zeg. Deze had ik nog even gemist. Ik zou de deur uitlopen en ik zou even een paar maanden helemaal niet langskomen. Sodemieter op zeg. Hoe durft ie.
vrijdag 25 september 2020 om 20:09
Ik zou dat meer moeten zeggen denk ik. Meestal vragen ze (soms kan ik echt niet) wanneer het wel kan. Soms staan ze er ook gewoon mee aan de deur en dan kan ik moeilijk zeggen dat ik niet thuis ben. Of ze houden me tegen als ik met de hond voorbij wandel of ik even wil komen kijken.captain_hindsight schreef: ↑25-09-2020 19:05Je bent veel te goed voor die mensen. Inclusief je ouders. Zeker als die laatste zonder overleg jouw hulp aan iemand anders toezeggen. Zijn ze helemaal gek geworden?
Hoe reageren mensen als je zegt: "Helaas, ik kan niet?"
Het is ook gewoon gegroeid. Toen ik 15 was was het wel leuk om zoiets te doen voor een paar euro zakgeld. Nu ben ik bijna 30 en zijn die mensen het gewend.
Ja het is maar net wat je dringend noemt. Als je een heel weekend niet kan wassen is dat voor de meeste mensen best lastig.
Ik woon in een klein dorp waar iedereen iedereen kent. De meeste mensen zijn al jaren vrienden op één of andere manier van mijn familie. En de meesten zijn 70+ ja.
Ja dit dus. Het zijn allemaal kleine dingen. Eventjes wat geld overmaken, even iets regelen met de telefoon, eventjes iets bestellen op internet. Deze week waren het boilers en stofzuigers maar het zijn even vaak van die kleine dingen. Dan is het steeds maar een kwartiertje, een half uurtje. Maar het stapelt zo op. En je ziet het soms al van een kilometer aankomen. Dan zegt mijn vader dat die pergola in de reclamefolder zo mooi is en je weet dat je een week later mag komen timmeren.rumforviva schreef: ↑25-09-2020 19:35Het zal wel veel over mij en mijn handigheid/inzetbaarheid zeggen, maar ik herken dit probleem niet. Ik ben denk ik de laatste die je vraagt als er iets met je boiler. Ik hoef nooit dingen voor onbekenden te doen.
Ja, voor mijn ouders (moeder) doe ik veel. Alle financiën en belastingaangifte etc., want ze kan niet online bankieren of inloggen met haar digid, instanties bellen, dingetjes in huis en tuin. Hoewel mijn broers er aan te pas moeten komen als het om boren enzo gaat. Ik help haar dan weer met haar haar mooi föhnen, epileren en d’r teennagels knippen, want daar kan ze niet goed bij. En ik doe vrijwel wekelijks de zware boodschappen. Laatst heb ik haar parket in de was gezet. Ik bestel ook dingen online voor haar.
Maarrr, wel op mijn voorwaarden. Als ik geen puf of tijd heb, dan moet ze wachten. Ik doe mijn best, maar ik wil ook me-time. En ja, ik snap dat je als gepensioneerde de hele dag niets anders hebt om aan te denken, maar ik werk fulltime. Sterker nog, als het zo doorgaat ben ik op de leeftijd die zij nu heeft net een jaar met pensioen!
En ik heb al geprobeerd van die afspraken te maken maar dan heb ik een halve week rust en dan begint het weer opnieuw. Als ik het dan niet wil doen krijg ik de hele preek dat zij ook alles voor mij hebben gedaan en op den duur dan doe je het maar snel om van het gezeik af te zijn.
vrijdag 25 september 2020 om 20:13
Dat begrijp ik wel, maar zie je dat dit manipuleren en chanteren is?JeroenP schreef: ↑25-09-2020 20:09
En ik heb al geprobeerd van die afspraken te maken maar dan heb ik een halve week rust en dan begint het weer opnieuw. Als ik het dan niet wil doen krijg ik de hele preek dat zij ook alles voor mij hebben gedaan en op den duur dan doe je het maar snel om van het gezeik af te zijn.
Je bent je ouders niks schuldig. Zij hebben je op de wereld gezet dus ze horen voor je te zorgen, tot op zekere hoogte. Daar hoef je niet een wederprestatie voor te leveren.
vrijdag 25 september 2020 om 20:19
Zo he, je laat je flink gebruiken door iedereen. Ik snap dat het lastig is, als dingen zo gegroeid zijn en je woont in een klein dorp. Maar je bent niet verantwoordelijk voor jouw omgeving.
Wat je vader doet en zegt gaat werkelijk alle perken te buiten.
Ik zou het stap voor stap aanpakken. Begin maar eens met je omgeving en vertel dat je de eerste week geen tijd hebt. Je kunt gesputter verwachten, want mensen zijn gewend dat jij alles oplost. Maar daar wennen ze maar aan.
Hoe duidelijker jij bent, hoe makkelijker mensen dat accepteren. Voelen ze twijfel bij je, dan gaan ze meer doorzeuren.
Zeg tegen je ouders dat het je over je schoenen loopt en verbied heel duidelijk dat ze klussen aannemen voor jou.
Wat je vader doet en zegt gaat werkelijk alle perken te buiten.
Ik zou het stap voor stap aanpakken. Begin maar eens met je omgeving en vertel dat je de eerste week geen tijd hebt. Je kunt gesputter verwachten, want mensen zijn gewend dat jij alles oplost. Maar daar wennen ze maar aan.
Hoe duidelijker jij bent, hoe makkelijker mensen dat accepteren. Voelen ze twijfel bij je, dan gaan ze meer doorzeuren.
Zeg tegen je ouders dat het je over je schoenen loopt en verbied heel duidelijk dat ze klussen aannemen voor jou.
vrijdag 25 september 2020 om 20:21
JeroenP schreef: ↑25-09-2020 20:09Ja dit dus. Het zijn allemaal kleine dingen. Eventjes wat geld overmaken, even iets regelen met de telefoon, eventjes iets bestellen op internet. Deze week waren het boilers en stofzuigers maar het zijn even vaak van die kleine dingen. Dan is het steeds maar een kwartiertje, een half uurtje. Maar het stapelt zo op. En je ziet het soms al van een kilometer aankomen. Dan zegt mijn vader dat die pergola in de reclamefolder zo mooi is en je weet dat je een week later mag komen timmeren.
En ik heb al geprobeerd van die afspraken te maken maar dan heb ik een halve week rust en dan begint het weer opnieuw. Als ik het dan niet wil doen krijg ik de hele preek dat zij ook alles voor mij hebben gedaan en op den duur dan doe je het maar snel om van het gezeik af te zijn.
Maar even serieus: ''Inderdaad een mooie pergola pa, maar wie ga je inhuren om die te zetten? Ik ga het in elk geval niet doen.''
En je houdt het zelf in stand zoals je in je laatste alinea al zegt (om van het gezeur af te zijn): je kunt het gezeur ook afkappen ipv het toch maar gaan doen
. ''Ja, hartstikke fijn dat jullie veel voor me hebben gedaan, gelukkig is dat wederzijds. Het is nu tijd dat ik ook meer mijn eigen leven leid dus ik ga niet meer allerlei klusjes doen''.
vrijdag 25 september 2020 om 20:30
Toch echt nee leren zeggen. Echt op alles. Als ze eenmaal doorhebben dat je echt niet komt of reageert dan regelen ze echt wel wat anders.
Je vader doet toch al lelijk tegen je dus wat let je om ook daar nee te zeggen als je er geen zin fut of tijd voor hebt?
Maar anders eerst alleen nee tegen alles buiten nood bij je ouders zelf thuis. ook al hebben zij het belooft. Nee. Ik kan niet. Of zelfs nee, ik wil het niet.
Je vader doet toch al lelijk tegen je dus wat let je om ook daar nee te zeggen als je er geen zin fut of tijd voor hebt?
Maar anders eerst alleen nee tegen alles buiten nood bij je ouders zelf thuis. ook al hebben zij het belooft. Nee. Ik kan niet. Of zelfs nee, ik wil het niet.
vrijdag 25 september 2020 om 20:54
Als je vader je een pergola laat zien zou ik idd meteen duidelijk maken dat jij die dus niet op gaat zetten. Dan is hij vast voorbereid op de ‘Nee’ die gaat komen.
En we hebben zoveel voor jou gedaan? Dat is natuurlijk een dikke kul reden om je overal maar voor te lenen.
Als mensen voor de deur staan, kunnen ze heus niet zien wat jij binnen aan het doen bent. Al lig je in je pyjama op de bank (groot gelijk). Dus je kunt prima zeggen dat het nu niet uitkomt. Als je ze toch op gang wilt helpen kun je mss zoals al geroepen is een nummer van een andere klusser geven. Hoe vaker mensen ‘nee’ horen, hoe minder ze de ‘ja’ verwachten. Op een gegeven moment dooft het vanzelf uit.
En we hebben zoveel voor jou gedaan? Dat is natuurlijk een dikke kul reden om je overal maar voor te lenen.
Als mensen voor de deur staan, kunnen ze heus niet zien wat jij binnen aan het doen bent. Al lig je in je pyjama op de bank (groot gelijk). Dus je kunt prima zeggen dat het nu niet uitkomt. Als je ze toch op gang wilt helpen kun je mss zoals al geroepen is een nummer van een andere klusser geven. Hoe vaker mensen ‘nee’ horen, hoe minder ze de ‘ja’ verwachten. Op een gegeven moment dooft het vanzelf uit.
Lach hard, duik diep, kom terug..
vrijdag 25 september 2020 om 20:55
Het is voor mij denk ik vooral moeilijk er een grens aan te stellen. Ik vind het niet erg af en toe eens iets te doen. Ik heb ook geen verschrikkelijke relatie met mijn ouders ofzo (dan zou ik er al lang niet meer komen), maar het is gewoon te veel zegmaar. Ik heb ook wel al eens een vriend naar zijn werk gebracht omdat hij zonder auto zat, maar dat wil niet zeggen dat in dan plots zijn privéchauffeur wil zijn. En dat is met mijn ouders hetzelfde, iets doen is niet erg, een tweede ding ook niet, maar op den duur is het te veel.captain_hindsight schreef: ↑25-09-2020 20:13Dat begrijp ik wel, maar zie je dat dit manipuleren en chanteren is?
Je bent je ouders niks schuldig. Zij hebben je op de wereld gezet dus ze horen voor je te zorgen, tot op zekere hoogte. Daar hoef je niet een wederprestatie voor te leveren.
Zie hierboven: één klusje is prima, maar als het teveel wordt lukt het niet meer.S-Groot schreef: ↑25-09-2020 20:21En je houdt het zelf in stand zoals je in je laatste alinea al zegt (om van het gezeur af te zijn): je kunt het gezeur ook afkappen ipv het toch maar gaan doen
Eerlijk? Er is nog plek en natuur. Ik heb een tijdje in een stad gewoond en ondanks dat ik daar op dit vlak meer rust had (ik was immers een stuk minder bereikbaar) miste ik mijn oldtimer en werkplaats, mijn hond (dat lukt niet als je alleen op een kleine flat zit), en het hebben van een eigen tuin. Ik ben wel van plan om naar een gelijkaardige woning wat verder weg te trekken op een dag maar financieel zit er dat nu nog even niet in. Dit maakt het ook allemaal moeilijker gezien ik niet ver van mijn ouders woon en mijn auto nog bij hen staat (en ik dus regelmatig over de vloer kom).
Ik heb bovenstaande alinea een beetje vervormd voor mijn eigen privacy maar de situatie komt op hetzelfde neer.
vrijdag 25 september 2020 om 20:56
Dat kun je toch prima tegen ze zeggen? Pa, ma, ik wil best af en toe, en in overleg een klusje voor jullie doen, maar jullie leggen heel veel beslag op mijn vrije tijd. Tijd die ik graag zelf wil indelen met dingen die ik zelf heb uitgekozen. Op dit moment doe ik de klussen alleen maar om van jullie gezeik af te zijn. Het lijkt me beter voor de verstandhouding dat jullie eerst overleggen met mij als iets willen kopen/doen waarbij mijn hulp gewenst is.JeroenP schreef: ↑25-09-2020 20:09Ik zou dat meer moeten zeggen denk ik. Meestal vragen ze (soms kan ik echt niet) wanneer het wel kan. Soms staan ze er ook gewoon mee aan de deur en dan kan ik moeilijk zeggen dat ik niet thuis ben. Of ze houden me tegen als ik met de hond voorbij wandel of ik even wil komen kijken.
Het is ook gewoon gegroeid. Toen ik 15 was was het wel leuk om zoiets te doen voor een paar euro zakgeld. Nu ben ik bijna 30 en zijn die mensen het gewend.
Ja het is maar net wat je dringend noemt. Als je een heel weekend niet kan wassen is dat voor de meeste mensen best lastig.
Ik woon in een klein dorp waar iedereen iedereen kent. De meeste mensen zijn al jaren vrienden op één of andere manier van mijn familie. En de meesten zijn 70+ ja.
Ja dit dus. Het zijn allemaal kleine dingen. Eventjes wat geld overmaken, even iets regelen met de telefoon, eventjes iets bestellen op internet. Deze week waren het boilers en stofzuigers maar het zijn even vaak van die kleine dingen. Dan is het steeds maar een kwartiertje, een half uurtje. Maar het stapelt zo op. En je ziet het soms al van een kilometer aankomen. Dan zegt mijn vader dat die pergola in de reclamefolder zo mooi is en je weet dat je een week later mag komen timmeren.
En ik heb al geprobeerd van die afspraken te maken maar dan heb ik een halve week rust en dan begint het weer opnieuw. Als ik het dan niet wil doen krijg ik de hele preek dat zij ook alles voor mij hebben gedaan en op den duur dan doe je het maar snel om van het gezeik af te zijn.
Of je zoekt op google een klusjesman uit de buurt en geeft hun de contactgegevens.
tickel wijzigde dit bericht op 25-09-2020 20:57
0.02% gewijzigd
“Don’t look back – you’re not going that way.”
vrijdag 25 september 2020 om 20:57
En je hoeft ook niet altijd “druk” te zijn om iets niet te doen. Soms wil je gewoon lekker thuis op de bank hangen en dat mag gewoon. Ik zeg dat ook gewoon; Nee, daar heb ik nu echt even geen zin in hoor.
En ja, mijn ouders hebben veel voor me gedaan, maar ik ben ongevraagd op aarde gezet. Ik ben er, dus ik maak er maar wat van, maar ik heb geen zin om steeds maar dankbaar te moeten zijn. Ik heb ook zo mijn eigen shit. Soms sta ik dingen te doen die ik in m’n eigen huis niet eens zou doen. Zoals die vloer in de was zetten.
En ja, mijn ouders hebben veel voor me gedaan, maar ik ben ongevraagd op aarde gezet. Ik ben er, dus ik maak er maar wat van, maar ik heb geen zin om steeds maar dankbaar te moeten zijn. Ik heb ook zo mijn eigen shit. Soms sta ik dingen te doen die ik in m’n eigen huis niet eens zou doen. Zoals die vloer in de was zetten.
vrijdag 25 september 2020 om 21:09
Misschien kun je voor jezelf een lijstje maken van dingen die je wel en niet 'standaard' doet. En wat die dingen zijn mag je helemaal zelf bepalen. Bijvoorbeeld. Ik doe alleen iets als:
- het een uur of minder kost
- het gevraagd wordt door iemand waar ik heel close mee ben
- het het eerste verzoek in 5 dagen is
- het echt dringend is (de was niet kunnen doen of niet kunnen stofzuigen tot de monteur tijd heeft is echt niet dringend).
Wat ik ook een criterium vind voor het fenomeen 'dringend': als de mensen het zelf zouden kunnen, zouden ze het dan zelf ook net zo snel doen?
Dus: als iemand's CV stuk is en hij alleen koud water en geen verwarming heeft terwijl het buiten koud is, en hij is in staat om een CV te repareren, dan zal hij dat waarschijnlijk wel z.s.m. doen.
Wanneer iemands wasmachine er op een doordeweekse dinsdag mee ophoudt, zou hij dan echt dinsdagavond zelf aan de slag gaan? Of belt hij de monteur voor de maandag erop?
- het een uur of minder kost
- het gevraagd wordt door iemand waar ik heel close mee ben
- het het eerste verzoek in 5 dagen is
- het echt dringend is (de was niet kunnen doen of niet kunnen stofzuigen tot de monteur tijd heeft is echt niet dringend).
Wat ik ook een criterium vind voor het fenomeen 'dringend': als de mensen het zelf zouden kunnen, zouden ze het dan zelf ook net zo snel doen?
Dus: als iemand's CV stuk is en hij alleen koud water en geen verwarming heeft terwijl het buiten koud is, en hij is in staat om een CV te repareren, dan zal hij dat waarschijnlijk wel z.s.m. doen.
Wanneer iemands wasmachine er op een doordeweekse dinsdag mee ophoudt, zou hij dan echt dinsdagavond zelf aan de slag gaan? Of belt hij de monteur voor de maandag erop?
vrijdag 25 september 2020 om 21:14
JeroenP schreef: ↑25-09-2020 20:55Ik ben wel van plan om naar een gelijkaardige woning wat verder weg te trekken op een dag maar financieel zit er dat nu nog even niet in. Dit maakt het ook allemaal moeilijker gezien ik niet ver van mijn ouders woon en mijn auto nog bij hen staat (en ik dus regelmatig over de vloer kom).
Dat is dan de oldtimer waar je dan aan klust? Tja, niet zo handig als je het wat meer wil scheiden. Beter zoek je dan een andere plek voor je auto/hobby.
vrijdag 25 september 2020 om 21:17
Heb je ook broer(s) of zus(sen)?
En zo ja, komen die ook zo vaak iets doen bij je ouders en bij derden?
Je kunt beter nu alvast wat gaan afbouwen en aan het verwachtingspatroon gaan werken. Wanneer je ouders mantelzorg nodig gaan hebben, lijkt het mij niet fijn als dit 'automatisch' zou betekenen dat jij -en jij alleen- overal voor moet komen opdraven.
En zo ja, komen die ook zo vaak iets doen bij je ouders en bij derden?
Je kunt beter nu alvast wat gaan afbouwen en aan het verwachtingspatroon gaan werken. Wanneer je ouders mantelzorg nodig gaan hebben, lijkt het mij niet fijn als dit 'automatisch' zou betekenen dat jij -en jij alleen- overal voor moet komen opdraven.
vrijdag 25 september 2020 om 21:37
Probleem is dat het altijd wordt gekocht alsof ze het allemaal zelf gaan doen. En dan moet ik een klein dingetje komen helpen, en dan ineens ook dat, en uiteindelijk heb ik het weer voor driekwart gedaan. En als tevoren aanhaal hoeveel tijd ik daarvoor ga nodig hebben dan ben ik altijd degene die overdrijft en niets voor zijn ouders over heeft.Tickel schreef: ↑25-09-2020 20:56Dat kun je toch prima tegen ze zeggen? Pa, ma, ik wil best af en toe, en in overleg een klusje voor jullie doen, maar jullie leggen heel veel beslag op mijn vrije tijd. Tijd die ik graag zelf wil indelen met dingen die ik zelf heb uitgekozen. Op dit moment doe ik de klussen alleen maar om van jullie gezeik af te zijn. Het lijkt me beter voor de verstandhouding dat jullie eerst overleggen met mij als iets willen kopen/doen waarbij mijn hulp gewenst is.
Dat is wel een goeie, die ga ik proberen mee te nemen.Fiorah schreef: ↑25-09-2020 21:09Misschien kun je voor jezelf een lijstje maken van dingen die je wel en niet 'standaard' doet. En wat die dingen zijn mag je helemaal zelf bepalen. Bijvoorbeeld. Ik doe alleen iets als:
- het een uur of minder kost
- het gevraagd wordt door iemand waar ik heel close mee ben
- het het eerste verzoek in 5 dagen is
- het echt dringend is (de was niet kunnen doen of niet kunnen stofzuigen tot de monteur tijd heeft is echt niet dringend).
Wat ik ook een criterium vind voor het fenomeen 'dringend': als de mensen het zelf zouden kunnen, zouden ze het dan zelf ook net zo snel doen?
Dus: als iemand's CV stuk is en hij alleen koud water en geen verwarming heeft terwijl het buiten koud is, en hij is in staat om een CV te repareren, dan zal hij dat waarschijnlijk wel z.s.m. doen.
Wanneer iemands wasmachine er op een doordeweekse dinsdag mee ophoudt, zou hij dan echt dinsdagavond zelf aan de slag gaan? Of belt hij de monteur voor de maandag erop?
Druk op zoek hoor, maar nog niets gevonden binnen budget.
Ik heb een zus die zelf heel erg hulpbehoevend is. Mijn ouders zorgen nu voor haar, maar het beangstigt me wel heel erg. Als mijn ouders ouder zijn krijg ik dus niet twee maar drie mensen om voor te zorgen. Dit maakt het voor mij psychisch ook wel zwaarder denk ik, weten dat ik ongevraagd steeds meer werk op mijn nek zal krijgen. Ik wilde hier eerst niets over schrijven, maar ik realiseer mij nu pas echt dat die angst zoveel meer speelt dan misschien nog de klusjes zelf. Bedankt om me dit te doen inzien.Gebruna schreef: ↑25-09-2020 21:17Heb je ook broer(s) of zus(sen)?
En zo ja, komen die ook zo vaak iets doen bij je ouders en bij derden?
Je kunt beter nu alvast wat gaan afbouwen en aan het verwachtingspatroon gaan werken. Wanneer je ouders mantelzorg nodig gaan hebben, lijkt het mij niet fijn als dit 'automatisch' zou betekenen dat jij -en jij alleen- overal voor moet komen opdraven.
