Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
woensdag 12 augustus 2009 om 18:22
quote:JonnaX schreef op 12 augustus 2009 @ 12:47:Saar wat jij zegt over eenmaal uitgesproken, maakt dat het er is, is voor mij heel herkenbaar. Daarom heeft het ook zo lang geduurd voor ik het tegen ML durfde uit te spreken. Ik ben ook bang voor wat het met mij gaat doen. Welke invloed het heeft op onze relatie. En dan niet in de zin houden van, want dat zit wel snor, maar meer in lichamelijke zin.Nou ja, dat is hier dus een groot probleem inderdaad. Ik ga nu iets vertellen wat ik echt moeilijk vind. Vóór deze relatie 'deed ik het maar gewoon' zonder ook maar iets te voelen. Bij deze man kwam heel dat verleden naar boven (juist omdat hij altijd rustig en met respect en vertrouwen was, en een veilige omgeving bood) en werd het steeds moeilijker, omdat ik meer ging voelen. Ik weet er nu helemaal geen raad meer mee, eerlijk gezegd. Ofwel, er gebeurt weinig tot niets, behalve knuffelen dan. Ik weet niet of ik dit durf te laten staan, ik vind het heel eng om dit te vertellen op een forum dat zo ... vol staat met seks, zeg maar. Denk dat iedereen mij nu raar gaat vinden.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 12 augustus 2009 om 19:07
Ik moet even toeteren hoor.
Heb vanmiddag spontaan borderline opgelopen!
Okee, even genuanceerder: waren bezig met mn verwijzing voor de pop-poli, en daar staan ook je diagnoses in.
Nou was ik al gewend dat ze op de kliniek vinden dat ik borderline-trekken heb, en dat mn dis minder is doordat er meer contact is tussen de delen.
Maar nu werd ik dus ineens geconfronteerd met een verwijsbrief waarins tond dat ik ik een dis-nao had, en borderline persoonlijkheidsstoornis.
En ik weet dus niet waarom het zo erg is, maar ik vind het hèèl erg. Boel berg hele hoop.
En nu weet ik het allemaal niet zo goed meer.
Ja, ik ken het verhaal wel van dat een dis bijna niet kan zonder ook borderline op te lopen (vinden ze hier op de kliniek), en dat ik keurig voldoe aan de kenmerken.. maar zoveel mensen voldoen aan die kenmerken volgens de dsm, en bovendien vallen ze ook bijna allemaal onder dis of ptss. (waar die diagnose trouwens gebleven is mag Joost weten..)
Ik ben gewoon heel erg verward, en ik geloof ook boos enzo.
Met Peuter afgesproken dat de brief wel gewoon gepost zou worden, en we het er nog over zouden hebben. En ik mochtmoest bellen als ik me nog bedacht.
Heb Peuter voor we thusi waren gebeld (jaha, assertief he. Stond ook in de brief. Assertieve jonge vrouw.) want voelde me soort 'gedwongen', natuurlijk niet te bereiken. Dus aan receptie gestotterd of ze terug kon bellen.
Deed ze om kwart over 5, dus mn vertrouwen was al -10, en toen bleek ze helemaal nagezocht te hebben dat we het er al eens over gehad hadden, want adt ze het zo vervelend vond zo. Hoe het ging, of ik me nog wat kon herinneren van het gesprek nu (ja), van het gesprek toen (nee), of ik begreep dat ze haar diagnose niet meer ging wijzigen (ja), en dat ze begreep dat het wel heel moeilijk was, maar dat ik daar wsl niets mee kon.
Ja, en toen wist ik het dus helemaal niet meer, want toen voelde ik me schuldig dadt ik zo'n issue maakte van iets dat dus al besproken is.
En dat zij zo aardig en meelevend doet, en ik zo ondankbaar enzo. Dat ik eigenlijk bozig was vanwege die diagnose (geen ideee waarom dus), maar dat dat niet mocht, omdat ik het kon begrijpen, en ze het niet express deed en aardig deed.
En vooral ook dat ze haar woord nakwam (want terugbelde), er extra tijd in gestoken had, in mij, en we nu dus morgen nog contact hebben over of die brief wel of niet de deur uitgaat.
En dat ik boosheid toe moest laten. En dat als dat morgen te heftig werd ik 's ochtends even moest bellen.
Dus nu voel ik me schuldig, en gek. knettergek.
Ik heb al de nodige diagnoses gehad, maar met dis en die trekken, dat was 'ik' soort van.
Ik weet dat de naam niets veranderd, dat het allemaal niet uitmaakt, maar alles staat in spanning en weerstand: ik heb geen borderline, ik wil geen borderline, borderline jezelf!!!
Heb vanmiddag spontaan borderline opgelopen!
Okee, even genuanceerder: waren bezig met mn verwijzing voor de pop-poli, en daar staan ook je diagnoses in.
Nou was ik al gewend dat ze op de kliniek vinden dat ik borderline-trekken heb, en dat mn dis minder is doordat er meer contact is tussen de delen.
Maar nu werd ik dus ineens geconfronteerd met een verwijsbrief waarins tond dat ik ik een dis-nao had, en borderline persoonlijkheidsstoornis.
En ik weet dus niet waarom het zo erg is, maar ik vind het hèèl erg. Boel berg hele hoop.
En nu weet ik het allemaal niet zo goed meer.
Ja, ik ken het verhaal wel van dat een dis bijna niet kan zonder ook borderline op te lopen (vinden ze hier op de kliniek), en dat ik keurig voldoe aan de kenmerken.. maar zoveel mensen voldoen aan die kenmerken volgens de dsm, en bovendien vallen ze ook bijna allemaal onder dis of ptss. (waar die diagnose trouwens gebleven is mag Joost weten..)
Ik ben gewoon heel erg verward, en ik geloof ook boos enzo.
Met Peuter afgesproken dat de brief wel gewoon gepost zou worden, en we het er nog over zouden hebben. En ik mochtmoest bellen als ik me nog bedacht.
Heb Peuter voor we thusi waren gebeld (jaha, assertief he. Stond ook in de brief. Assertieve jonge vrouw.) want voelde me soort 'gedwongen', natuurlijk niet te bereiken. Dus aan receptie gestotterd of ze terug kon bellen.
Deed ze om kwart over 5, dus mn vertrouwen was al -10, en toen bleek ze helemaal nagezocht te hebben dat we het er al eens over gehad hadden, want adt ze het zo vervelend vond zo. Hoe het ging, of ik me nog wat kon herinneren van het gesprek nu (ja), van het gesprek toen (nee), of ik begreep dat ze haar diagnose niet meer ging wijzigen (ja), en dat ze begreep dat het wel heel moeilijk was, maar dat ik daar wsl niets mee kon.
Ja, en toen wist ik het dus helemaal niet meer, want toen voelde ik me schuldig dadt ik zo'n issue maakte van iets dat dus al besproken is.
En dat zij zo aardig en meelevend doet, en ik zo ondankbaar enzo. Dat ik eigenlijk bozig was vanwege die diagnose (geen ideee waarom dus), maar dat dat niet mocht, omdat ik het kon begrijpen, en ze het niet express deed en aardig deed.
En vooral ook dat ze haar woord nakwam (want terugbelde), er extra tijd in gestoken had, in mij, en we nu dus morgen nog contact hebben over of die brief wel of niet de deur uitgaat.
En dat ik boosheid toe moest laten. En dat als dat morgen te heftig werd ik 's ochtends even moest bellen.
Dus nu voel ik me schuldig, en gek. knettergek.
Ik heb al de nodige diagnoses gehad, maar met dis en die trekken, dat was 'ik' soort van.
Ik weet dat de naam niets veranderd, dat het allemaal niet uitmaakt, maar alles staat in spanning en weerstand: ik heb geen borderline, ik wil geen borderline, borderline jezelf!!!
woensdag 12 augustus 2009 om 19:15
quote:Elmervrouw schreef op 12 augustus 2009 @ 18:22:
[...]
Nou ja, dat is hier dus een groot probleem inderdaad. Ik ga nu iets vertellen wat ik echt moeilijk vind. Vóór deze relatie 'deed ik het maar gewoon' zonder ook maar iets te voelen. Bij deze man kwam heel dat verleden naar boven (juist omdat hij altijd rustig en met respect en vertrouwen was, en een veilige omgeving bood) en werd het steeds moeilijker, omdat ik meer ging voelen. Ik weet er nu helemaal geen raad meer mee, eerlijk gezegd. Ofwel, er gebeurt weinig tot niets, behalve knuffelen dan. Ik weet niet of ik dit durf te laten staan, ik vind het heel eng om dit te vertellen op een forum dat zo ... vol staat met seks, zeg maar. Denk dat iedereen mij nu raar gaat vinden.
Niet raar.. helemaal niet...
(als je t weg gaat halen, roep me even, dan haal ik mn quote ook weg).
Ik deed het ook altijd maar, zonder voelen oid. Erger nog, het gebeurde regelmatig dat ik me slet ging gedragen omdat ik vond dat ik 'in de min' stond, iemand nog 'wat tegoed' had, om ruzie te ontwijken/iemand gunstig te stemmen...
En dan kwam ik pas halverwege/daarna tot mn positieven, huilde tranen met tuiten, voelde me smerig en schuldig, en wist zeker dat mn ouders altijd gelijk hadden.
Nu met wurman is het wel anders, maar dat komt ander keer ooit nog wel.
Maar NEE ev, je bent niet raar, en niet alleen..
Echtniet.....
[...]
Nou ja, dat is hier dus een groot probleem inderdaad. Ik ga nu iets vertellen wat ik echt moeilijk vind. Vóór deze relatie 'deed ik het maar gewoon' zonder ook maar iets te voelen. Bij deze man kwam heel dat verleden naar boven (juist omdat hij altijd rustig en met respect en vertrouwen was, en een veilige omgeving bood) en werd het steeds moeilijker, omdat ik meer ging voelen. Ik weet er nu helemaal geen raad meer mee, eerlijk gezegd. Ofwel, er gebeurt weinig tot niets, behalve knuffelen dan. Ik weet niet of ik dit durf te laten staan, ik vind het heel eng om dit te vertellen op een forum dat zo ... vol staat met seks, zeg maar. Denk dat iedereen mij nu raar gaat vinden.
Niet raar.. helemaal niet...
(als je t weg gaat halen, roep me even, dan haal ik mn quote ook weg).
Ik deed het ook altijd maar, zonder voelen oid. Erger nog, het gebeurde regelmatig dat ik me slet ging gedragen omdat ik vond dat ik 'in de min' stond, iemand nog 'wat tegoed' had, om ruzie te ontwijken/iemand gunstig te stemmen...
En dan kwam ik pas halverwege/daarna tot mn positieven, huilde tranen met tuiten, voelde me smerig en schuldig, en wist zeker dat mn ouders altijd gelijk hadden.
Nu met wurman is het wel anders, maar dat komt ander keer ooit nog wel.
Maar NEE ev, je bent niet raar, en niet alleen..
Echtniet.....
woensdag 12 augustus 2009 om 21:36
Zo wat waren jullie op dreef zeg, Iry in een jeep met laptop, zie het helemaal voor me. En Saar met een grote verrekijker om maar niets te missen
Iry hoe was Potter? Ik wil hem ook snel gaan zien!
Beetje bijgekomen van alle inpakstress?
JonnaX goed van je, geen dubbelnick met gedoe meer maar gewoon met je vertrouwde naam. Ha en een leeftijdgenoot erbij, ik ben een jaartje jonger.
EV dapper van je om dit toch te plaatsen. Nee hier sta je niet alleen in. Voor mij werkt het ook nog steeds door maar ik heb een iets minder inlevende partner als jij als ik je verhalen over EM lees. Bij mij gaat het met ups en downs om zo maar te zeggen. Ik vind het ook moeilijk om hier op deze plek op in te gaan. Ook omdat het voor mij een pijnpunt in onze relatie is.
Wurm jij assertieve jonge vrouw, wat weer heftig allemaal. Inhoudelijk weet ik er te weinig van maar dat het voor jou verwarrend is lijkt me duidelijk. Goed dat je meteen je Peuter gebeld hebt. Toeter maar even goed van je af.
Philo en alle anderen hier:
Hanke, hoe is het?
Iry hoe was Potter? Ik wil hem ook snel gaan zien!
Beetje bijgekomen van alle inpakstress?
JonnaX goed van je, geen dubbelnick met gedoe meer maar gewoon met je vertrouwde naam. Ha en een leeftijdgenoot erbij, ik ben een jaartje jonger.
EV dapper van je om dit toch te plaatsen. Nee hier sta je niet alleen in. Voor mij werkt het ook nog steeds door maar ik heb een iets minder inlevende partner als jij als ik je verhalen over EM lees. Bij mij gaat het met ups en downs om zo maar te zeggen. Ik vind het ook moeilijk om hier op deze plek op in te gaan. Ook omdat het voor mij een pijnpunt in onze relatie is.
Wurm jij assertieve jonge vrouw, wat weer heftig allemaal. Inhoudelijk weet ik er te weinig van maar dat het voor jou verwarrend is lijkt me duidelijk. Goed dat je meteen je Peuter gebeld hebt. Toeter maar even goed van je af.
Philo en alle anderen hier:
Hanke, hoe is het?
woensdag 12 augustus 2009 om 22:06
eIk ben vooral info verslaafd Ev,wat op mijn pad komt wordt gegoogled .
Ah Wurm.....tsja,wat kan ik zeggen.
Ik deel dezelfde etiketjes met je..Dis nao,ptss,borderline...(en nog een paar)
Weet je wurm...ik heb mij er ook vaak druk om gemaakt.
Eerst was de diagnose borderline een opluchting,ik werd begrepen.
Later irriteerde ik mij mateloos aan dit etiket,het is niet bepaald iets wat zo positief in het daglicht staat.
Vaak geasoccieerd met a-sociaal onhandelbaar en manipulatief gedrag,ik herken mij daar niet in.
Uiteindelijk denk ik..ach het zal allemaal wel,ik ben ik...plak er maar wat op als je je daar beter door voelt.
Ik zal uiteindelijk zelf moeten leren omgaan met mij.
En misschien veranderd straks weer van alles aan de etiketjes.
Ik heb een jaar geleden ook mijn dossier opgevraagd...gelzen van a tot z.
Er staan dingen in die gewoon niet waar zijn.
Heb mij daar vreselijk door overstuur gemaakt en was in staat naar het ggz te rijden en het dossier voor hun neus in de fik te steken.
Echt...heb ik daar 6 jaar lang lopen lullen en ze hebben het maar half gehoord?
Stond zelfs in dat ze zich zorgen maakte om mijn kinderen omdat ze het idee hadden dat ik ze als excuus gebruikte om niet in therapie te gaan....zorgen dat ik mijn kinderen "misbruikte" als schild.
Godver zeg!!! als ik het zo weer opschrijf begin ik weer te koken!!
Ik heb daar gejankt,gesmeekt om hulp...hulp die ze mij niet konden bieden naar hun zeggen.
Het enige wat mij werd aangereikt was het advies mijzelf op de voorgrond te zetten,enkel alleen met mij bezig zijn zodat ik geen stress had en minder druk......eh..wat???
Tsja dat kan natuurlijk niet als je voor 3 kinderen moet zorgen.
Mijn kinderen zijn mijn alles en gaan ten alle tijden voor..wat er in mijn macht ligt.
Nou..en dat werd kennelijk leuk verdraaid........in het dossier dan want er is nooit een woord in die hoek over gerept.
Enkel wat een ggz wonder ik was,want dit....iemand met zulke complexe problemen die zich al jaren staande kon houden??
Nee dat hadden ze nog nooit voorbij zien komen.
Wat ik wil zeggen Wurm.....jij bent jij,een geschreven woord is maar een woord.
Oh,stond ook in mijn dossier dat ik een zeer intelligente vrouw was..nou dat klopt natuurlijk wel
Ah Wurm.....tsja,wat kan ik zeggen.
Ik deel dezelfde etiketjes met je..Dis nao,ptss,borderline...(en nog een paar)
Weet je wurm...ik heb mij er ook vaak druk om gemaakt.
Eerst was de diagnose borderline een opluchting,ik werd begrepen.
Later irriteerde ik mij mateloos aan dit etiket,het is niet bepaald iets wat zo positief in het daglicht staat.
Vaak geasoccieerd met a-sociaal onhandelbaar en manipulatief gedrag,ik herken mij daar niet in.
Uiteindelijk denk ik..ach het zal allemaal wel,ik ben ik...plak er maar wat op als je je daar beter door voelt.
Ik zal uiteindelijk zelf moeten leren omgaan met mij.
En misschien veranderd straks weer van alles aan de etiketjes.
Ik heb een jaar geleden ook mijn dossier opgevraagd...gelzen van a tot z.
Er staan dingen in die gewoon niet waar zijn.
Heb mij daar vreselijk door overstuur gemaakt en was in staat naar het ggz te rijden en het dossier voor hun neus in de fik te steken.
Echt...heb ik daar 6 jaar lang lopen lullen en ze hebben het maar half gehoord?
Stond zelfs in dat ze zich zorgen maakte om mijn kinderen omdat ze het idee hadden dat ik ze als excuus gebruikte om niet in therapie te gaan....zorgen dat ik mijn kinderen "misbruikte" als schild.
Godver zeg!!! als ik het zo weer opschrijf begin ik weer te koken!!
Ik heb daar gejankt,gesmeekt om hulp...hulp die ze mij niet konden bieden naar hun zeggen.
Het enige wat mij werd aangereikt was het advies mijzelf op de voorgrond te zetten,enkel alleen met mij bezig zijn zodat ik geen stress had en minder druk......eh..wat???
Tsja dat kan natuurlijk niet als je voor 3 kinderen moet zorgen.
Mijn kinderen zijn mijn alles en gaan ten alle tijden voor..wat er in mijn macht ligt.
Nou..en dat werd kennelijk leuk verdraaid........in het dossier dan want er is nooit een woord in die hoek over gerept.
Enkel wat een ggz wonder ik was,want dit....iemand met zulke complexe problemen die zich al jaren staande kon houden??
Nee dat hadden ze nog nooit voorbij zien komen.
Wat ik wil zeggen Wurm.....jij bent jij,een geschreven woord is maar een woord.
Oh,stond ook in mijn dossier dat ik een zeer intelligente vrouw was..nou dat klopt natuurlijk wel
woensdag 12 augustus 2009 om 22:09
woensdag 12 augustus 2009 om 22:13
Ev,ik begrijp heel goed dat dit een lastig onderwerp is.
Sex is niet iets wat je zo nonchelant in de groep gooit....en voor hier wellicht een beladen onderwerp voor velen.
Toch vind ik het heel erg thuis horen hier.
Ik denk dat de meeste op wat voor een manier er wat issues mee hebben.
Ik wil in ieder geval dat je weet dat ik je lees,luister en niets raar vind.
Sex is niet iets wat je zo nonchelant in de groep gooit....en voor hier wellicht een beladen onderwerp voor velen.
Toch vind ik het heel erg thuis horen hier.
Ik denk dat de meeste op wat voor een manier er wat issues mee hebben.
Ik wil in ieder geval dat je weet dat ik je lees,luister en niets raar vind.
woensdag 12 augustus 2009 om 22:19
Sjeez Ier, heftig!
Kan me voorstellen dat je toen alle kanten op stuiterde zeg! Zeker omdat je juist alles voor je kids over hebt.
Dat dat ook nooit besproken is met je dan.
Bij mij liggen dingen wel ietsje anders nu.
Was het bij de vorige kliniek geweest, dan had ik het aan de muts geweten die me nooit begreep en meer tegen dan meewerkte.
Maar hier en nu, Peuter begrijpt me, 'ziet' me echt, en weet ook ècht wat dingen inhouden. En verdorie, dat betekent vrees ik dan weer dat ze gelijk heeft ergens.
Zeker ook omdat ik me wèl herken in bepaalde dingen ervan. Dat kan ik niet anders dan toegeven. (hebben het wel al vaak gehad over borderline kenmerken, en of/hoe die op mij van toepassing zijn.)
En ik wèèt ook dat in haar theorie borderline vooral te maken heeft met hechtingsproblematiek en moeite met emotieregulatie. Sja, en dat ik met die twee moeite heb zal ondertussen zelfs Frummel wel doorhebben.
Ik denk dat het punt is dat het stuk 'vroeger' nu niet meer erkend wordt in mn diagnoses.
Dat ik nu echt ben wat mn ouders altijd zeiden: labiel, knettergek en met mijn compleet eigen werkelijkheid.
Dat is een beetje de 'stoere leken' vertaling van disnao en borderline.
PTSS en DIS was duidelijk. Dat kan gewoon echt niet aan jou liggen. Dan ben je soort van 'gek gemaakt' als je snapt wat ik bedoel.
dat komt niet omdat je gewoon labiel bent, slecht bent, of weet ik het wat. dat krijg je vanwege traumatische dignen. Klaar.
Nu...
Nu heb ik heel erg het gevoel dat ik mijn eigen probleem ben. Ga ik aan mezelf twijfelen.
Ben IK dan toch het probleem?
Okeeeee.. goed.
Ik geloof dat ik bij deze dus weet waarom die diagnose me zo tegenstaat. Ik geloof dat ik 'borderline' associeer met de beschrijving die mijn ouders vroeger van mij gaven aan anderen.... En die ik zo lang geloofde.
Dat ik niet functioneerde en dat ik gek was, en ze daarom in mijn bestwil handelden...
Dat alles tòch gewoon mijn schuld is...
Kan me voorstellen dat je toen alle kanten op stuiterde zeg! Zeker omdat je juist alles voor je kids over hebt.
Dat dat ook nooit besproken is met je dan.
Bij mij liggen dingen wel ietsje anders nu.
Was het bij de vorige kliniek geweest, dan had ik het aan de muts geweten die me nooit begreep en meer tegen dan meewerkte.
Maar hier en nu, Peuter begrijpt me, 'ziet' me echt, en weet ook ècht wat dingen inhouden. En verdorie, dat betekent vrees ik dan weer dat ze gelijk heeft ergens.
Zeker ook omdat ik me wèl herken in bepaalde dingen ervan. Dat kan ik niet anders dan toegeven. (hebben het wel al vaak gehad over borderline kenmerken, en of/hoe die op mij van toepassing zijn.)
En ik wèèt ook dat in haar theorie borderline vooral te maken heeft met hechtingsproblematiek en moeite met emotieregulatie. Sja, en dat ik met die twee moeite heb zal ondertussen zelfs Frummel wel doorhebben.
Ik denk dat het punt is dat het stuk 'vroeger' nu niet meer erkend wordt in mn diagnoses.
Dat ik nu echt ben wat mn ouders altijd zeiden: labiel, knettergek en met mijn compleet eigen werkelijkheid.
Dat is een beetje de 'stoere leken' vertaling van disnao en borderline.
PTSS en DIS was duidelijk. Dat kan gewoon echt niet aan jou liggen. Dan ben je soort van 'gek gemaakt' als je snapt wat ik bedoel.
dat komt niet omdat je gewoon labiel bent, slecht bent, of weet ik het wat. dat krijg je vanwege traumatische dignen. Klaar.
Nu...
Nu heb ik heel erg het gevoel dat ik mijn eigen probleem ben. Ga ik aan mezelf twijfelen.
Ben IK dan toch het probleem?
Okeeeee.. goed.
Ik geloof dat ik bij deze dus weet waarom die diagnose me zo tegenstaat. Ik geloof dat ik 'borderline' associeer met de beschrijving die mijn ouders vroeger van mij gaven aan anderen.... En die ik zo lang geloofde.
Dat ik niet functioneerde en dat ik gek was, en ze daarom in mijn bestwil handelden...
Dat alles tòch gewoon mijn schuld is...
woensdag 12 augustus 2009 om 22:20
quote:iry schreef op 12 augustus 2009 @ 22:09:
Lynne...inpakstress moet nog in volle glorie gaan beginnen.
Ik ga morgen maar in het hol van de leeuw.
De film was .....ja ik weet niet,minder spannend dan de andere delen en een onbevredigend eind.
Maar he,het is Harry potter!!! alle delen worden gezien.
grappig, ik vond dit echt de leukste film, na de eerste.
Eindelijk weer wat luchtiger, leuker, sprookjesachtiger.
Grappig dat jij dat dus weer minder vind dan.
Enne.. pakstress sucks.. .
Lynne...inpakstress moet nog in volle glorie gaan beginnen.
Ik ga morgen maar in het hol van de leeuw.
De film was .....ja ik weet niet,minder spannend dan de andere delen en een onbevredigend eind.
Maar he,het is Harry potter!!! alle delen worden gezien.
grappig, ik vond dit echt de leukste film, na de eerste.
Eindelijk weer wat luchtiger, leuker, sprookjesachtiger.
Grappig dat jij dat dus weer minder vind dan.
Enne.. pakstress sucks.. .
woensdag 12 augustus 2009 om 22:51
EV, ik zal jouw reactie niet quoten, voor het geval je hem toch nog weg wil halen.
Maar ik vind het juist heel goed dat je dit hebt gezegd.
En helemaal niet raar. Pff, opluchting zelfs.
Hmm, dat klinkt raar, opluchting, maar ik bedoel juist vanwege herkenning.
Jee, wat zijn we dat onderwerp eigenlijk uit de weg gegaan hier, terwijl het eigenlijk heel logisch is en er juist zo thuis hoort.
Ik snap dat je het eng vindt om te vertellen.
Vind ik ook, maar ik ga het nu toch doen.
Ik ga het onderwerp seks nooit uit de weg, altijd volop praatjes en grapjes erover. Alles om maar vooral niet te laten merken hoe moeilijk het in werkelijkheid is voor mij.
Ik hoef niet uit te leggen dat mijn eerste ervaringen op zijn zachts gezegd niet zo positief waren.
Geweld, pijn, vernedering, etc.
Kreeg op mijn 16e mijn eerste vriendje, die heel lief en geduldig was. En die liet mij ervaren dat seks iets heel moois kan zijn tussen twee mensen.
Die negatieve ervaringen waren er voor mij ook gewoon niet meer, dus ook in de relaties erna ging dat best oke.
Tot een paar jaar terug. Werd tijdens het uitgaan vanuit het niets betast door iemand die achter me stond.
Toen knapte er iets en kwamen er ineens beelden terug.
Die beelden en de herinnering kon ik vrij snel weer wegdrukken.
Maar een angstig gevoel bleef er wel, met name voor seks.
Ineens werd het iets engs, dus ging (en ga nog steeds) relaties uit de weg.
Zoenen met mannen is geen probleem, dat doe/deed ik dan ook vaak. Als compensatie ofzo. En om maar vooral niet te laten merken dat ik ergens moeite mee heb.
Maar ik vind het juist heel goed dat je dit hebt gezegd.
En helemaal niet raar. Pff, opluchting zelfs.
Hmm, dat klinkt raar, opluchting, maar ik bedoel juist vanwege herkenning.
Jee, wat zijn we dat onderwerp eigenlijk uit de weg gegaan hier, terwijl het eigenlijk heel logisch is en er juist zo thuis hoort.
Ik snap dat je het eng vindt om te vertellen.
Vind ik ook, maar ik ga het nu toch doen.
Ik ga het onderwerp seks nooit uit de weg, altijd volop praatjes en grapjes erover. Alles om maar vooral niet te laten merken hoe moeilijk het in werkelijkheid is voor mij.
Ik hoef niet uit te leggen dat mijn eerste ervaringen op zijn zachts gezegd niet zo positief waren.
Geweld, pijn, vernedering, etc.
Kreeg op mijn 16e mijn eerste vriendje, die heel lief en geduldig was. En die liet mij ervaren dat seks iets heel moois kan zijn tussen twee mensen.
Die negatieve ervaringen waren er voor mij ook gewoon niet meer, dus ook in de relaties erna ging dat best oke.
Tot een paar jaar terug. Werd tijdens het uitgaan vanuit het niets betast door iemand die achter me stond.
Toen knapte er iets en kwamen er ineens beelden terug.
Die beelden en de herinnering kon ik vrij snel weer wegdrukken.
Maar een angstig gevoel bleef er wel, met name voor seks.
Ineens werd het iets engs, dus ging (en ga nog steeds) relaties uit de weg.
Zoenen met mannen is geen probleem, dat doe/deed ik dan ook vaak. Als compensatie ofzo. En om maar vooral niet te laten merken dat ik ergens moeite mee heb.
woensdag 12 augustus 2009 om 23:02
Wurm...don't shoot the messenger.,
Maar je bent echt vreselijk onzin aan het uitkramen.
En nee,,,ik baggedinges niet je gevoel,want ik begrijp je...
Maar je bent een redenering aan het schrijven die niet echt hout snijd meid.
Even algemeen...elke psychische stoornis komt voor uit:
Persoonlijke aanleg.
uitlokkende omstandigheden.
Dus deels zit het in je deels is het gevoed van buitenaf,dit samen maakt of je iets wel,of niet ontwikkelt.
En ja ik vertel geen nieuws,dit weet je heus wel.
Dus he mop!! kom op!! (nou een spontaan rijmpje!!).
Ga jezelf geen schuld aanpraten!!
Maar je bent echt vreselijk onzin aan het uitkramen.
En nee,,,ik baggedinges niet je gevoel,want ik begrijp je...
Maar je bent een redenering aan het schrijven die niet echt hout snijd meid.
Even algemeen...elke psychische stoornis komt voor uit:
Persoonlijke aanleg.
uitlokkende omstandigheden.
Dus deels zit het in je deels is het gevoed van buitenaf,dit samen maakt of je iets wel,of niet ontwikkelt.
En ja ik vertel geen nieuws,dit weet je heus wel.
Dus he mop!! kom op!! (nou een spontaan rijmpje!!).
Ga jezelf geen schuld aanpraten!!
woensdag 12 augustus 2009 om 23:08
tnx ier.
En ja, het is wel persoonlijke aanleg èn omstandigheden..
Maar in geval van dis waren die omstandigheden duidelijk.
Nu, nu kunnen al die omstandigheden zo verschillen.
dat weet jij ook.
En ik wèèt de maatschappelijk gewenste antwoorden wel hoor.
'het was niet mijn schuld'
'kinderen kunnen nooit iets zò fout doen dat ze geweld verdienen'
'er is nooit een reden voor geweld'
Maar het voelt altijd al anders.
En dit stommme stommme naampje...
T is geloof ik gewoon een b eeeetje boel veel allemaal.
dat ik het even niet meer weet.
Met de verhuizing en de herbelevingen enzo erbij.
En dat ik wilde dat het allemaal even stopte. Time out. Klaar.
Dat ik over een jaartje wakker kon worden.
Of gewoon voor altijd onder mn dkeens mocht liggen. Daar maakt het niet uit wie of wat je bent, en doet pijn ook minder zeer.
En ja, het is wel persoonlijke aanleg èn omstandigheden..
Maar in geval van dis waren die omstandigheden duidelijk.
Nu, nu kunnen al die omstandigheden zo verschillen.
dat weet jij ook.
En ik wèèt de maatschappelijk gewenste antwoorden wel hoor.
'het was niet mijn schuld'
'kinderen kunnen nooit iets zò fout doen dat ze geweld verdienen'
'er is nooit een reden voor geweld'
Maar het voelt altijd al anders.
En dit stommme stommme naampje...
T is geloof ik gewoon een b eeeetje boel veel allemaal.
dat ik het even niet meer weet.
Met de verhuizing en de herbelevingen enzo erbij.
En dat ik wilde dat het allemaal even stopte. Time out. Klaar.
Dat ik over een jaartje wakker kon worden.
Of gewoon voor altijd onder mn dkeens mocht liggen. Daar maakt het niet uit wie of wat je bent, en doet pijn ook minder zeer.
woensdag 12 augustus 2009 om 23:10
Wurm, hoe het mij mij gaat, tja ik heb nadevakantiestress waar Iry het voordevakantiestress heeft. Ik heb er gewoon nog geen zin in, het gewone leven, de dagelijkse dingen, werken. Dat met je ziel onder de arm lopen gevoel. Ik merk dat ik me nogal in mezelf terug trek.
Wat vanavond hielp was een tennispartij waar ik helemaal vrolijk van werd: leuke mensen, veel lol, gekke ballen, heerlijk.
Dapper verhaal Saar..
Wat vanavond hielp was een tennispartij waar ik helemaal vrolijk van werd: leuke mensen, veel lol, gekke ballen, heerlijk.
Dapper verhaal Saar..
woensdag 12 augustus 2009 om 23:18
woensdag 12 augustus 2009 om 23:23
Ik baal als een stekker!!
Een lang verhaal getikt, druk ik op verstuur bericht is mijn hele posting weg! Ik baal!
Opnieuw.
Wurm, ik begrijp niet zo heel veel van je verhaal, ik begrijp wel dat je in verwarring bent. Als ik het zo lees ben ik al in verwarring. Stukje bij beetje zal ik jouw verhaal gaan begrijpen, geef me even de tijd.
Wie is Peuter (psych?) en wie is Frummel?
Lynn, ik ben een beetje verbaasd en dan is verbazing niet het goede woord. Wij zijn van dezelfde leeftijd, net als EV, Iry (met alle respect!) en het lijkt wel alsof de problemen die we hebben ook iets van onze generatie is. Ik hoor het vaker dat mensen van mijn leeftijdscategorie problemen hebben. Ik hoop dat jij je verhaal hier neer gaat zetten.
EV, ML heeft liefde, aandacht, warmte, veiligheid en respect voor me. Ik durf zelfs te zeggen dat hij mijn (veilige) haven is. Hij geeft me ruimte in de breedste zin van het woord.
Heb ik geen zin om te vrijen, of ik stoot hem af, of ik wil niet of ik kruip in mezelf, hij laat mij mij zijn.
' Er komt een tijd dat jij vrijen net zo normaal vindt als het eten van een boterham met pindakaas, als jij geen zin hebt in een boterham ga ik jou niet dwingen die te eten'.
Ik besef en realiseer dat ik heb geboft met ML.
Voorheen deed ik ook maar gewoon. Zonder gevoel, zonder iets. Altijd huilen als het klaar was en ik er weer voor een poos vanaf was. ML geeft me de ruimte en daar ben ik zo ongelooflijk blij mee!
Jij bent niet raar, het is niet raar! Jij bent sterk! Ook hiervoor geldt, wat je uitspreekt maakt het echt!
Fijn dat jullie in het kort vertellen wie jullie zijn. Ik stel het op prijs.
Een lang verhaal getikt, druk ik op verstuur bericht is mijn hele posting weg! Ik baal!
Opnieuw.
Wurm, ik begrijp niet zo heel veel van je verhaal, ik begrijp wel dat je in verwarring bent. Als ik het zo lees ben ik al in verwarring. Stukje bij beetje zal ik jouw verhaal gaan begrijpen, geef me even de tijd.
Wie is Peuter (psych?) en wie is Frummel?
Lynn, ik ben een beetje verbaasd en dan is verbazing niet het goede woord. Wij zijn van dezelfde leeftijd, net als EV, Iry (met alle respect!) en het lijkt wel alsof de problemen die we hebben ook iets van onze generatie is. Ik hoor het vaker dat mensen van mijn leeftijdscategorie problemen hebben. Ik hoop dat jij je verhaal hier neer gaat zetten.
EV, ML heeft liefde, aandacht, warmte, veiligheid en respect voor me. Ik durf zelfs te zeggen dat hij mijn (veilige) haven is. Hij geeft me ruimte in de breedste zin van het woord.
Heb ik geen zin om te vrijen, of ik stoot hem af, of ik wil niet of ik kruip in mezelf, hij laat mij mij zijn.
' Er komt een tijd dat jij vrijen net zo normaal vindt als het eten van een boterham met pindakaas, als jij geen zin hebt in een boterham ga ik jou niet dwingen die te eten'.
Ik besef en realiseer dat ik heb geboft met ML.
Voorheen deed ik ook maar gewoon. Zonder gevoel, zonder iets. Altijd huilen als het klaar was en ik er weer voor een poos vanaf was. ML geeft me de ruimte en daar ben ik zo ongelooflijk blij mee!
Jij bent niet raar, het is niet raar! Jij bent sterk! Ook hiervoor geldt, wat je uitspreekt maakt het echt!
Fijn dat jullie in het kort vertellen wie jullie zijn. Ik stel het op prijs.
woensdag 12 augustus 2009 om 23:25
quote:Lynne schreef op 12 augustus 2009 @ 23:12:
Wurm, jij weet heel goed wie je moet geloven.
Ik schaam me heel erg om dit te zeggen maar.. nee vaak dus niet..
Voor mij was tot mijn 16e dàt de werkelijkheid. Ik gek, zij niet. Ik slecht, zij ontzettend tolerant en aardig om me zo te helpen, niet weg te sturen. Ik die me moest schamen.
En nu, daarna, probeer ik het andere verhaal te leren. Te gaan geloven.
Maar het voelt als een boek van Harry Potter dat mensen me keer op keer vertellen. Zo'n andere, rare wereld dat het niet waar kan zijn. Leuk bedacht, maar niet echt.
Voor mij is 'de werkelijkheid' echt heel moeilijk te onderscheiden.
En ja, ik wil het ergens wel geloven. Natuurlijk.
Hoe mooi is het om ineens te kunnen toveren, vliegen op een bezemsteel. Vrienden te hebben.
Maar het blijft iets dat je telkens weer wantrouwt als je het niet voor je ziet. Te onwerkelijk.
Ik ben bang dat ik nu echt compleet gestoord overkom.
Maar het raakt me, dat mensen vaak zeggen 'je weet dat het anders is' oid. He, wie kent het verhaal van Harry Potter niet ondertussen?
Maar wie gelooft het ook?
Wurm, jij weet heel goed wie je moet geloven.
Ik schaam me heel erg om dit te zeggen maar.. nee vaak dus niet..
Voor mij was tot mijn 16e dàt de werkelijkheid. Ik gek, zij niet. Ik slecht, zij ontzettend tolerant en aardig om me zo te helpen, niet weg te sturen. Ik die me moest schamen.
En nu, daarna, probeer ik het andere verhaal te leren. Te gaan geloven.
Maar het voelt als een boek van Harry Potter dat mensen me keer op keer vertellen. Zo'n andere, rare wereld dat het niet waar kan zijn. Leuk bedacht, maar niet echt.
Voor mij is 'de werkelijkheid' echt heel moeilijk te onderscheiden.
En ja, ik wil het ergens wel geloven. Natuurlijk.
Hoe mooi is het om ineens te kunnen toveren, vliegen op een bezemsteel. Vrienden te hebben.
Maar het blijft iets dat je telkens weer wantrouwt als je het niet voor je ziet. Te onwerkelijk.
Ik ben bang dat ik nu echt compleet gestoord overkom.
Maar het raakt me, dat mensen vaak zeggen 'je weet dat het anders is' oid. He, wie kent het verhaal van Harry Potter niet ondertussen?
Maar wie gelooft het ook?
