Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 28 januari 2009 om 01:54
Bedoel je een kleinschalig zelfstandige therapeutisch gezinshuis Saar? Dat zou ik nou een goed initiatief vinden. Ik merk met de ukkies dat ik ook wat harder ga voor degenen die het kunnen gebruiken. Hoe zorg ik dat als ze moeilijk gedrag vertonen, we niet in de spiraal van afstraffen en restrictie terecht komen?
Door op de klank van mijn stem en mijn nonverbale gedrag te letten kom ik dan al vaak een heel eind. Ik zou ook wel dat soort werk willen doen. Soms vind ik het ook wel heel zwaar, vooral de kindjes met "lege ogen'. Waarin je ziet dat ze niet de hechting hebben die eigenlijk nodig is. Dat gat kun je eigenlijk niet opvullen.
Door op de klank van mijn stem en mijn nonverbale gedrag te letten kom ik dan al vaak een heel eind. Ik zou ook wel dat soort werk willen doen. Soms vind ik het ook wel heel zwaar, vooral de kindjes met "lege ogen'. Waarin je ziet dat ze niet de hechting hebben die eigenlijk nodig is. Dat gat kun je eigenlijk niet opvullen.
woensdag 28 januari 2009 om 01:57
Pas 4 keer hoor Saar.
Ik kan er geen bal van.
Dochter en ik gaan dan altijd samen (die kan er ook al geen fluit van) en piesen meer in ons broek van onze lompheid dan dat we skieen.
Dochter skied altijd stilstaande mensen omver,zelfs kleine kinderen!!
En dan moet ze eerst lachen en zegt dan pas sorry,schaam mij dood.
Ik kan er geen bal van.
Dochter en ik gaan dan altijd samen (die kan er ook al geen fluit van) en piesen meer in ons broek van onze lompheid dan dat we skieen.
Dochter skied altijd stilstaande mensen omver,zelfs kleine kinderen!!
En dan moet ze eerst lachen en zegt dan pas sorry,schaam mij dood.
woensdag 28 januari 2009 om 02:00
Ja, zoiets bedoel ik.
Lijkt me geweldig! Voel me nu vaak tekort schieten door te weinig tijd en aandacht, te grote groepen. Zou sommige jongeren het liefst gewoon in huis nemen.
Maar zoiets is eventueel ook wel via een bestaande organisatie te doen, die gezinsvervangende huizen hebben.
Heb je plannen om ooit wat in dat soort werk te gaan doen?
Lijkt me geweldig! Voel me nu vaak tekort schieten door te weinig tijd en aandacht, te grote groepen. Zou sommige jongeren het liefst gewoon in huis nemen.
Maar zoiets is eventueel ook wel via een bestaande organisatie te doen, die gezinsvervangende huizen hebben.
Heb je plannen om ooit wat in dat soort werk te gaan doen?
woensdag 28 januari 2009 om 02:01
Een Dirndl is oostenrijkse klederdracht Iry. Zo'n jurk met een schortje voor en een kanten blousje met heeel veel inkijk. En geborduurde kousen...
Skien kan ik al, al beweeg ik als een hark. De 2e dag van skiles werd ik teruggezet in het kneuzenklasje. Heb jaren les gehad, vind het leuk maar ben al jaren niet meer geweest. Ben een pieperd en vind zo'n piste al snel eng. En ik heb het geld er niet voor (over).
Maaaaar: zet mij op een sleetje en alle agressie en levenslust komt boven! Ik ga met een noodgang de berg af en heb lol voor 10.
*ga even mijn bed opmaken, had al wel afgehaald om te verschonen*
Skien kan ik al, al beweeg ik als een hark. De 2e dag van skiles werd ik teruggezet in het kneuzenklasje. Heb jaren les gehad, vind het leuk maar ben al jaren niet meer geweest. Ben een pieperd en vind zo'n piste al snel eng. En ik heb het geld er niet voor (over).
Maaaaar: zet mij op een sleetje en alle agressie en levenslust komt boven! Ik ga met een noodgang de berg af en heb lol voor 10.
*ga even mijn bed opmaken, had al wel afgehaald om te verschonen*
woensdag 28 januari 2009 om 02:05
woensdag 28 januari 2009 om 02:08
quote:iry schreef op 28 januari 2009 @ 01:59:
Ik zou ook graag wat willen betekenen voor kinderen met een litteken op hun ziel.
Maar ik denk dat ik daar veel te watje voor ben.
Zou de hele dag janken denk ik.
Mocht het er ooit van komen, dan komen jullie gewoon bij mij werken! Met mij als 'baas' ben je snel watje-af hoor.
Maar ik zit hier serieus wel eens over na te denken. Een vriend van mij wil de boerderij van zijn moeder overkopen, die zou echt perfect zijn. We hebben het er wel eens over en hij ziet het ook wel zitten zoiets te beginnen. Jammer dat vriend en ik geen perfect paar bleken te zijn.
Ik zou ook graag wat willen betekenen voor kinderen met een litteken op hun ziel.
Maar ik denk dat ik daar veel te watje voor ben.
Zou de hele dag janken denk ik.
Mocht het er ooit van komen, dan komen jullie gewoon bij mij werken! Met mij als 'baas' ben je snel watje-af hoor.
Maar ik zit hier serieus wel eens over na te denken. Een vriend van mij wil de boerderij van zijn moeder overkopen, die zou echt perfect zijn. We hebben het er wel eens over en hij ziet het ook wel zitten zoiets te beginnen. Jammer dat vriend en ik geen perfect paar bleken te zijn.
woensdag 28 januari 2009 om 02:15
Vriend skied al zijn hele leven.
Ik sla altijd echt een flater naast hem (nou ja naast,hij wacht altijd om de paar meter)
En hij moet mij weleens naar beneden treinen omdat ik niet durf.
Ben al jankend door een sneeuwstorm gegaan.
En heb uit nijd wel eens mijn skies de kant in geflikkerd en ben van de piste gaan lopen.
Dit jaar gaat hij alleen skieen...echt raar?
Ik sla altijd echt een flater naast hem (nou ja naast,hij wacht altijd om de paar meter)
En hij moet mij weleens naar beneden treinen omdat ik niet durf.
Ben al jankend door een sneeuwstorm gegaan.
En heb uit nijd wel eens mijn skies de kant in geflikkerd en ben van de piste gaan lopen.
Dit jaar gaat hij alleen skieen...echt raar?
woensdag 28 januari 2009 om 02:18
Een relevante opleiding in dat werkveld heb ik niet Saar. Verder heb ik geen affiniteit met het boerenleven én ik heb geen rijbewijs. Ik wil nog even wennen aan 'gewoon leven' en me daarin vaardig voelen voordat ik in allerlei probleemverhalen duik. Geen neurotische keuzes voor mij meer.
Maar ik sluit niet uit dat ik via via toch in dat soort werk beland.
Ik ga naar Kaap Kont, zoals mijn wijlen vader dat plachtte te zeggen. Trusten!
Maar ik sluit niet uit dat ik via via toch in dat soort werk beland.
Ik ga naar Kaap Kont, zoals mijn wijlen vader dat plachtte te zeggen. Trusten!
woensdag 28 januari 2009 om 02:19
Raar zeg, daar snap je toch niets van?!
Maar ik ken het hoor. En dan word ik ook nog eens agressief, ga op iedereen lopen fitten als ik met trillende benen ergens sta waar ik niet vanaf durf.
Dit jaar niet gebeurd trouwens, zelfs niet gevallen!
Hoewel, laatste dag ging ik keihard onderuit op een parkeerplaats met mijn skies en schoenen in de hand. Heb nog een blauwe kont.
Maar ik ken het hoor. En dan word ik ook nog eens agressief, ga op iedereen lopen fitten als ik met trillende benen ergens sta waar ik niet vanaf durf.
Dit jaar niet gebeurd trouwens, zelfs niet gevallen!
Hoewel, laatste dag ging ik keihard onderuit op een parkeerplaats met mijn skies en schoenen in de hand. Heb nog een blauwe kont.
woensdag 28 januari 2009 om 02:23
woensdag 28 januari 2009 om 02:23
Grappig dat jij dan over die blauwe plek begint na zo'n mededeling van mij...
Wat ik het vervelendst op de piste vind is 'rutchen' als er hele plakken ijs liggen. Doodeng, ik verkramp en ook ik word harstikke sjachrijnig.
Heb ik trouwens ook als ik te heet afwaswater gebruik, word ik sjacho van. Raar he?
Slaap lekker!
Wat ik het vervelendst op de piste vind is 'rutchen' als er hele plakken ijs liggen. Doodeng, ik verkramp en ook ik word harstikke sjachrijnig.
Heb ik trouwens ook als ik te heet afwaswater gebruik, word ik sjacho van. Raar he?
Slaap lekker!
