Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 5 september 2008 om 14:20
Dat zou ik dus echt niet kunnen, met een (ml of vr) collega in een klein tentje slapen, brr. En die trainingen, kan me voorstellen dat je daar tegenop ziet. Maar... je DOET het wél!
Dat is dus ook zo'n prestatie die je mag onthouden, en waar je jezelf een schouderklopje voor mag geven; en liefst nog elke dag weer, zoals hij zei.
We kijken teveel naar dingen die (nog) niet goed gaan, in plaats van jezelf te belonen voor wat je toch maar wél allemaal doet en wat echt overwinningen en stappen vooruit zijn. Een eye-opener, dat hij dat zei! Want toen zag ik ook alle dingen weer, die ik al overwonnen heb en toch maar mooi doe, al is het met angst of wat dan ook.
Wat ook zo helder is, is dat achter zo'n paniekaanval dus ook gedachten zitten. Zo van: die man neemt de macht over enzo. Terwijl niemand meer de macht over mij heeft, zei hij.
Eh ja. Klopt. Het zijn allemaal beelden van die grote beangstigende vader, die erbij komen in zo'n situatie, zodat ik me weer dat kind voel. Hij raadde me 'een loden jas' aan in zo'n situatie, waarin ik mij beschermd kan voelen voor zo'n persoon. Dat het mij minder raakt.
Ik denk dat hij EMDR echt te heftig vindt, omdat praten over deze dingen al aardig wat emoties oproepen. Bovendien was het nu de 4e keer, en ik weet nog niet wat ik doe na de 8e keer. Overstappen naar die vrouw die ook EMDR doet, tweedelijnszorg en meer vergoed krijgen, of blijven bij hem en de volle mep betalen.
Dat is dus ook zo'n prestatie die je mag onthouden, en waar je jezelf een schouderklopje voor mag geven; en liefst nog elke dag weer, zoals hij zei.
We kijken teveel naar dingen die (nog) niet goed gaan, in plaats van jezelf te belonen voor wat je toch maar wél allemaal doet en wat echt overwinningen en stappen vooruit zijn. Een eye-opener, dat hij dat zei! Want toen zag ik ook alle dingen weer, die ik al overwonnen heb en toch maar mooi doe, al is het met angst of wat dan ook.
Wat ook zo helder is, is dat achter zo'n paniekaanval dus ook gedachten zitten. Zo van: die man neemt de macht over enzo. Terwijl niemand meer de macht over mij heeft, zei hij.
Eh ja. Klopt. Het zijn allemaal beelden van die grote beangstigende vader, die erbij komen in zo'n situatie, zodat ik me weer dat kind voel. Hij raadde me 'een loden jas' aan in zo'n situatie, waarin ik mij beschermd kan voelen voor zo'n persoon. Dat het mij minder raakt.
Ik denk dat hij EMDR echt te heftig vindt, omdat praten over deze dingen al aardig wat emoties oproepen. Bovendien was het nu de 4e keer, en ik weet nog niet wat ik doe na de 8e keer. Overstappen naar die vrouw die ook EMDR doet, tweedelijnszorg en meer vergoed krijgen, of blijven bij hem en de volle mep betalen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 5 september 2008 om 14:35
Ik doe het omdat ik geen andere keus heb en omdat ik zelf altijd zo'n grote mond heb.
Die trainingen zijn verplicht, maar als het ook maar even kan probeer ik daar onderuit te komen. Ben echt bang een keer door het lint te gaan, als er iets onverwachts gebeurd.
Maar je hebt gelijk, kijken naar wat we al wel hebben bereikt is veel belangrijker.
Dat slapen in een tentje met collega was echt een overwinning. Het viel uiteindelijk best mee met de angst en verwachtte reactie (verkrachting gebeurde destijds in tentje).
En uiteindelijk moet je die angsten toch ook een keer aangaan.
Lastige beslissing of je bij hem moet blijven of over moet stappen straks. Ligt er natuurlijk ook aan wat financieel haalbaar is.
Hoe sta je zelf tegenover EMDR? Denk je dat je daar zelf al klaar voor bent of wacht je daar ook liever nog even mee?
Die trainingen zijn verplicht, maar als het ook maar even kan probeer ik daar onderuit te komen. Ben echt bang een keer door het lint te gaan, als er iets onverwachts gebeurd.
Maar je hebt gelijk, kijken naar wat we al wel hebben bereikt is veel belangrijker.
Dat slapen in een tentje met collega was echt een overwinning. Het viel uiteindelijk best mee met de angst en verwachtte reactie (verkrachting gebeurde destijds in tentje).
En uiteindelijk moet je die angsten toch ook een keer aangaan.
Lastige beslissing of je bij hem moet blijven of over moet stappen straks. Ligt er natuurlijk ook aan wat financieel haalbaar is.
Hoe sta je zelf tegenover EMDR? Denk je dat je daar zelf al klaar voor bent of wacht je daar ook liever nog even mee?
vrijdag 5 september 2008 om 15:08
Nou, dan vind ik het helemáál een grote overwinning van je. Het raakte me echt, dat hij dat zo uitdrukkelijk benoemde, het zien en blijven voelen van wat je toch maar bereikt en overwonnen hebt. Die kwam binnen, zeg maar.
Misschien denk ik te losjes over de EMDR, maar hij vindt dat 'hardlopers doodlopers zijn' en dat dingen ook de tijd en ruimte moeten hebben om te beklijven, zoals hij dat noemde. Ik weet bijna wel zeker dat hij het te heftig vindt, en dat is het misschien ook wel, misschien onderschat ik het ook wel. Want ik kan de beelden gewoon bijna zien en voelen, als ik er alleen al maar over praat (hoe ik het als kind heb ervaren dus), laat staan dat ik echt helemaal in dat gevoel zou moeten gaan zitten. Hierin vertrouw ik zijn kijk en ervaring helemaal en vind ik ook dat hij gelijk heeft. Hij is tenslotte degene met de ervaring met die methode en weet waar hij het over heeft.
Misschien denk ik te losjes over de EMDR, maar hij vindt dat 'hardlopers doodlopers zijn' en dat dingen ook de tijd en ruimte moeten hebben om te beklijven, zoals hij dat noemde. Ik weet bijna wel zeker dat hij het te heftig vindt, en dat is het misschien ook wel, misschien onderschat ik het ook wel. Want ik kan de beelden gewoon bijna zien en voelen, als ik er alleen al maar over praat (hoe ik het als kind heb ervaren dus), laat staan dat ik echt helemaal in dat gevoel zou moeten gaan zitten. Hierin vertrouw ik zijn kijk en ervaring helemaal en vind ik ook dat hij gelijk heeft. Hij is tenslotte degene met de ervaring met die methode en weet waar hij het over heeft.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 5 september 2008 om 15:31
Hij zal zeker zijn redenen hebben om er nog mee te wachten.
Dat 'hardlopers zijn doodlopers' is zeker waar. Begrijp zijn redenatie ook wel. Soms kan je meer kapot maken dan opbouwen als je te snel en te hard wilt gaan.
Lukt het je al wel om over alles wat je als kind mee hebt gemaakt te praten?
Ik vind het echt bijzonder om te zien (nou ja, lezen) hoe je vooruitgang boekt, hoe jouw kijk op dingen veranderd. Je bent een moedige vrouw die vecht voor haar eigen geluk!
(En ik sta verbaasd van mezelf dat ik zo trots op iemand kan zijn die ik 'alleen maar' van een forum ken)
Dat 'hardlopers zijn doodlopers' is zeker waar. Begrijp zijn redenatie ook wel. Soms kan je meer kapot maken dan opbouwen als je te snel en te hard wilt gaan.
Lukt het je al wel om over alles wat je als kind mee hebt gemaakt te praten?
Ik vind het echt bijzonder om te zien (nou ja, lezen) hoe je vooruitgang boekt, hoe jouw kijk op dingen veranderd. Je bent een moedige vrouw die vecht voor haar eigen geluk!
(En ik sta verbaasd van mezelf dat ik zo trots op iemand kan zijn die ik 'alleen maar' van een forum ken)
zaterdag 6 september 2008 om 10:03
Dat is nu juist waar manlief over begon toen hij thuis was van zijn werk. Omdat dat de dingen zijn die 'lastig zijn' in ons leven samen (triggers). Heel gesprek over gehad, want ik dacht natuurlijk meteen dat hij er genoeg van begon te krijgen, dat het niet snel genoeg gaat allemaal, enzvoort. Ik heb hem duidelijk gemaakt van hoe ver ik eigenlijk kom.. en hoeveel stappen ik al gezet heb. Dat begreep hij uiteindelijk wel.
Misschien moet ik zelf die sprong wagen, maar ik vind het dus wel heel eng.. en ik denk ook: ik ben nu op de helft van het aantal sessies, zou ik dat wel doen? Is het nodig? Of roept het te veel op? Ik wil wel kunnen blijven functioneren in mijn werk. Ik ben er nog niet uit. Elmerman heeft misschien wel een punt. In ieder geval heeft ie me wel aan het denken gezet hierover.
Bedankt voor je lieve woorden! Ja, apart is dat hé, dat mensen via internet zo voor je gaan 'leven'! Dat ervaar ik ook.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 september 2008 om 10:04
zaterdag 6 september 2008 om 10:39
Voor je man is dat natuurlijk hetgeen waar hij zelf ook 'last' van heeft. Hoewel last een verkeerd woord is, maar dat heeft op hem en jullie relatie natuurlijk effect.
Wel fijn dat jullie dat besproken hebben gisteren en dat jij hem uit hebt kunnen leggen vanwaar je komt.
Ga dit alleen niet te snel aan nu voor je man, hij zal echt wel geduld met je blijven hebben.
Doe het als jij denkt dat je stevig genoeg in je schoenen staat, want het zal zeker veel op gaan roepen.
En of het (nu) nodig is kan jij alleen zelf bepalen.
Gaat hij er helemaal niet op in als jij er wat over zegt of geeft hij aan dat hij er (nog) niet op in wil gaan?
Misschien kan je hem volgende keer over je twijfels vertellen en eens vragen wat zijn reden is om hier niet op in te gaan?
Ik moet straks werken en mag dan meteen door tot morgenavond.
Jij ook een fijn weekend!
Wel fijn dat jullie dat besproken hebben gisteren en dat jij hem uit hebt kunnen leggen vanwaar je komt.
Ga dit alleen niet te snel aan nu voor je man, hij zal echt wel geduld met je blijven hebben.
Doe het als jij denkt dat je stevig genoeg in je schoenen staat, want het zal zeker veel op gaan roepen.
En of het (nu) nodig is kan jij alleen zelf bepalen.
Gaat hij er helemaal niet op in als jij er wat over zegt of geeft hij aan dat hij er (nog) niet op in wil gaan?
Misschien kan je hem volgende keer over je twijfels vertellen en eens vragen wat zijn reden is om hier niet op in te gaan?
Ik moet straks werken en mag dan meteen door tot morgenavond.
Jij ook een fijn weekend!
zaterdag 6 september 2008 om 10:45
Het topic van Iry kwam natuurlijk meteen naar boven, snap je (als je het kent, staat op de relatiepijler), vandaar dat ik ook zoveel moeite deed om het hem echt goed uit te leggen.
Maar hij blijft me ervan verzekeren dat zoiets nooit een reden zal zijn om bij mij weg te gaan. Nu nog geloven
(Ik weet gewoon niet wat echte liefde is, denk ik. Geloof er niet echt in. Of ik vertrouw mezelf niet; dat is het eerder.)
Psycholoog ging er eigenlijk niet verder op in; had ook met de tijd te maken. Misschien met hem over hebben, vrijdag ga ik weer.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 september 2008 om 10:59
Ja, ik ken het topic. Moet jij jezelf alleen niet mee vergelijken, heeft geen enkele zin.
Dat je man dingen aangeeft en wil blijven bespreken (zoals gisteren) getuigt al van liefde natuurlijk. Als dat er niet was, zou het hem allemaal niet zoveel uitmaken.
Ja, probeer het er maar met hem over te hebben. Ook voor psychologen is het soms lastig om af te tasten of iets wel of niet besproken moet worden.
Dat zijn idd van die momenten dat je even vergeet dat je aan het werk bent. Tenzij ze heel gek gaan doen daar natuurlijk, dus maar hopen dat ze zich een beetje kunnen gedragen
Jij hebt natuurlijk dezelfde mensen vaker in je taxi. Nou hoop ik maar voor die passagier dat je een beetje kan zingen en ze geen hoofdpijn overhoudt aan die ritjes
Dat je man dingen aangeeft en wil blijven bespreken (zoals gisteren) getuigt al van liefde natuurlijk. Als dat er niet was, zou het hem allemaal niet zoveel uitmaken.
Ja, probeer het er maar met hem over te hebben. Ook voor psychologen is het soms lastig om af te tasten of iets wel of niet besproken moet worden.
Dat zijn idd van die momenten dat je even vergeet dat je aan het werk bent. Tenzij ze heel gek gaan doen daar natuurlijk, dus maar hopen dat ze zich een beetje kunnen gedragen
Jij hebt natuurlijk dezelfde mensen vaker in je taxi. Nou hoop ik maar voor die passagier dat je een beetje kan zingen en ze geen hoofdpijn overhoudt aan die ritjes
maandag 8 september 2008 om 10:14
Hoe is het met je, nog een leuk weekend gehad?
Ik ben vrij vandaag, maar het wordt een beetje thuis hangen vandaag. Wat een rotweer!
Ik ga denk ik toch maar weer een mailtje sturen naar die psycholoog. Misschien dat ze mij vast op de wachtlijst kunnen zetten. Tegen de tijd dat ik er terecht kan heb ik die verwijzing wel lijkt me.
Ik ken mezelf een beetje, als het niet snel gaat haak ik af.
Ik ben vrij vandaag, maar het wordt een beetje thuis hangen vandaag. Wat een rotweer!
Ik ga denk ik toch maar weer een mailtje sturen naar die psycholoog. Misschien dat ze mij vast op de wachtlijst kunnen zetten. Tegen de tijd dat ik er terecht kan heb ik die verwijzing wel lijkt me.
Ik ken mezelf een beetje, als het niet snel gaat haak ik af.
maandag 8 september 2008 om 10:40
Dacht dat je alleen een middag moest werken?? Dat valt dan even tegen zeg! Goed dat je meteen wat hebt gezegd tegen je baas. Gaat denk ik ook wat makkelijker nu?
Balen dat je die pas kwijt bent, maar zal vast in de auto liggen.
Straks weer werken dus?
Help me er volgende week nog maar eens aan herinneren als je wilt. Ik ben echt heel goed in uitstellen namelijk, maar of dat nou een kwaliteit is
Balen dat je die pas kwijt bent, maar zal vast in de auto liggen.
Straks weer werken dus?
Help me er volgende week nog maar eens aan herinneren als je wilt. Ik ben echt heel goed in uitstellen namelijk, maar of dat nou een kwaliteit is
maandag 8 september 2008 om 11:52
Balen dat je het kwijt bent.
Maar als je hem echt niet meer kan vinden, kunnen ze toch wel een nieuw pasje maken?
Ik word gek van de schilders die mijn flat aan het schilderen zijn. Aan de buitenkant weliswaar, maar wakker gemaakt worden door een schilder die tegen je raam aantikt omdat ie open moet, is voor mij niet de ideale manier om wakker te worden. Wist ook niet dat het vandaag zou gebeuren.
Morgen heb ik die schilders ook in huis, moeten ze het balkon doen.
En ik krijg net een brief dat ik daarvoor de hele dag thuis moet zijn, in elk geval als ze klaar zijn omdat het moet drogen. Terwijl ik vorige week al woorden met ze heb gehad, omdat ik onregelmatig werk en zij veel eerder aan hadden moeten geven wanneer ze komen, etc..
Genoeg geklaagd nu, voor jou ook niet interessant. Beetje irritatie kwijt nu en zo maar weer even bij de uitvoerder gaan klagen.
Maar als je hem echt niet meer kan vinden, kunnen ze toch wel een nieuw pasje maken?
Ik word gek van de schilders die mijn flat aan het schilderen zijn. Aan de buitenkant weliswaar, maar wakker gemaakt worden door een schilder die tegen je raam aantikt omdat ie open moet, is voor mij niet de ideale manier om wakker te worden. Wist ook niet dat het vandaag zou gebeuren.
Morgen heb ik die schilders ook in huis, moeten ze het balkon doen.
En ik krijg net een brief dat ik daarvoor de hele dag thuis moet zijn, in elk geval als ze klaar zijn omdat het moet drogen. Terwijl ik vorige week al woorden met ze heb gehad, omdat ik onregelmatig werk en zij veel eerder aan hadden moeten geven wanneer ze komen, etc..
Genoeg geklaagd nu, voor jou ook niet interessant. Beetje irritatie kwijt nu en zo maar weer even bij de uitvoerder gaan klagen.
maandag 8 september 2008 om 13:36
maandag 8 september 2008 om 13:38
maandag 8 september 2008 om 13:50
Haha, hier tot nu toe een zelfde daginvulling. Snap eigenlijk niet waarom want morgen banjert hier weer zo'n schilder het huis door.
Maar het houdt je van de straat hé
Zo, net met een gezicht op onweer naar de uitvoerder gelopen om even een preek af te steken. Schiet die man heel hard in de lach om mij, alle andere schilders eromheen, ook in een deuk. Kon niet meer in mijn boze rol blijven en schoot ook in de lach. En we zijn er uit gekomen voor morgen. Ze staan hier morgen om half acht!!! voor de deur. Als ik wegga morgenmiddag geef ik mijn sleutels af en sluiten zij af.
Die lange werkdagen zijn zeker niet goed, je moet zolang geconcentreerd blijven in jouw werk.
En ja, dan raak je wat kwijt.
Maar komt vast wel weer boven water, zal vast niet weg zijn.
Nu nog even de beestenboel hier verzorgen en dan is mijn werk voor vandaag al weer gedaan en ga ik lekker met een boek de bank op.
Voordeel van dat hier verder toch niemand meeschrijft, we mogen best helemaal offtopic gaan.
Maar het houdt je van de straat hé
Zo, net met een gezicht op onweer naar de uitvoerder gelopen om even een preek af te steken. Schiet die man heel hard in de lach om mij, alle andere schilders eromheen, ook in een deuk. Kon niet meer in mijn boze rol blijven en schoot ook in de lach. En we zijn er uit gekomen voor morgen. Ze staan hier morgen om half acht!!! voor de deur. Als ik wegga morgenmiddag geef ik mijn sleutels af en sluiten zij af.
Die lange werkdagen zijn zeker niet goed, je moet zolang geconcentreerd blijven in jouw werk.
En ja, dan raak je wat kwijt.
Maar komt vast wel weer boven water, zal vast niet weg zijn.
Nu nog even de beestenboel hier verzorgen en dan is mijn werk voor vandaag al weer gedaan en ga ik lekker met een boek de bank op.
Voordeel van dat hier verder toch niemand meeschrijft, we mogen best helemaal offtopic gaan.
maandag 8 september 2008 om 13:55
En die hond van mij banjert ook doodleuk van het grasveld (waar hij net in heeft liggen rollen) weer naar binnen, mijn blinkende tegels op, grr. Maar ik heb mijn kortstondig voldoeningsmoment weer binnen, gelukkig. Even kunnen genieten van een schone vloer. Haha, wat klinkt dit toch tuttig!
Leuke situatie, boze Saar die in de lach schiet. Ik zie het voor me! Dat zou mij ook kunnen overkomen, grijns.
Lees ze. Ik ga wel weer aan het werk
Leuke situatie, boze Saar die in de lach schiet. Ik zie het voor me! Dat zou mij ook kunnen overkomen, grijns.
Lees ze. Ik ga wel weer aan het werk
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
