Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:54
Ik heb alleen het postje van de topic opener gelezen.
Internet tip www.seksueelgeweld.nl Er is een forum waar je de vraag kan stellen en er is een lijst met instellingen.
Internet tip www.seksueelgeweld.nl Er is een forum waar je de vraag kan stellen en er is een lijst met instellingen.
zondag 31 augustus 2008 om 09:41
Afschuwelijk wat die jongen is overkomen. Ik begrijp nu wel (weer) dat het gevoel in mij zit: ik voel mij eigenlijk nog steeds minder dan een ander. Dus ik denk al gauw dat iemand anders zich superieur voelt. Ik zie wel dat ik heel snel door de bril van mijn verleden kijk en dan niet in de werkelijkheid ben.
Wat er ook speelt, is dat ik altijd een achterdeur heb. We zijn getrouwd, maar ergens wil ik nog altijd een escape hebben. Hij ziet dit ook. (Zelf heeft hij dat niet, hij heeft zich compleet aan mij overgegeven.) Ook in mijn werk heb ik die behoefte. Ik moet weg kunnen.
Het is voor mij nog steeds heel moeilijk om iemand echt te vertrouwen. Als je eigen ouders je zo te pakken hebben genomen... dat hakt er diep in. Heel diep. Dat is wat er achter zit. Ik heb dus behoorlijk heftig op hem gereageerd en het was niet helemaal terecht. Het gaat nu wel weer.
Wat er ook speelt, is dat ik altijd een achterdeur heb. We zijn getrouwd, maar ergens wil ik nog altijd een escape hebben. Hij ziet dit ook. (Zelf heeft hij dat niet, hij heeft zich compleet aan mij overgegeven.) Ook in mijn werk heb ik die behoefte. Ik moet weg kunnen.
Het is voor mij nog steeds heel moeilijk om iemand echt te vertrouwen. Als je eigen ouders je zo te pakken hebben genomen... dat hakt er diep in. Heel diep. Dat is wat er achter zit. Ik heb dus behoorlijk heftig op hem gereageerd en het was niet helemaal terecht. Het gaat nu wel weer.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 31 augustus 2008 om 11:55
Bedankt voor de bloemen!
Jullie hebben gisteravond nog wel goed kunnen praten begrijp ik?
Je zegt dat je door de bril van je verleden kijkt en dan niet in de werkelijkheid bent. Maar dat ís toch jouw werkelijkheid. Iedereen wordt gevormd door ervaringen, door het verleden. En dat is voor iedereen anders, dus reageren we ook anders, voelen en zien dingen verschillend.
Die escape willen hebben, hoe is dat voor jouw man om dat te weten? Begrijpt hij dat?
Jouw ouders hebben jou je hele basisvertrouwen weggenomen, je veiligheid. Ik denk dat je nooit hebt geleerd om iemand te vertrouwen, want als kind kon je dat al niet.
Dat heftig reageren is toch niet erg, misschien juist wel goed. Want je bent wel voor jezelf opgekomen, hebt aangegeven wat je vervelend vindt.
Het komt op mij over alsof je nu toch alle 'schuld' weer bij jezelf zoekt. En dát lijkt mij niet terecht.
Jullie hebben gisteravond nog wel goed kunnen praten begrijp ik?
Je zegt dat je door de bril van je verleden kijkt en dan niet in de werkelijkheid bent. Maar dat ís toch jouw werkelijkheid. Iedereen wordt gevormd door ervaringen, door het verleden. En dat is voor iedereen anders, dus reageren we ook anders, voelen en zien dingen verschillend.
Die escape willen hebben, hoe is dat voor jouw man om dat te weten? Begrijpt hij dat?
Jouw ouders hebben jou je hele basisvertrouwen weggenomen, je veiligheid. Ik denk dat je nooit hebt geleerd om iemand te vertrouwen, want als kind kon je dat al niet.
Dat heftig reageren is toch niet erg, misschien juist wel goed. Want je bent wel voor jezelf opgekomen, hebt aangegeven wat je vervelend vindt.
Het komt op mij over alsof je nu toch alle 'schuld' weer bij jezelf zoekt. En dát lijkt mij niet terecht.
zondag 31 augustus 2008 om 20:07
Poeh ja, een hardnekkig iets is dat bij mij, de schuld allereerst bij mezelf zoeken! Blijf het aangeven bij mij als je wilt, want dat is echt een blinde vlek.
Dat van die escape, dat snapt hij wel vanuit mijn oogpunt, maar eigenlijk niet echt omdat hij dat gevoel zelf helemaal niet heeft of kent. Hij zou het liefst willen dat ik me ook compleet aan hem overgeef; die reserves van mij vindt hij niet echt leuk. Maar ja, ik kan ook niet doen alsof ze er niet zijn. Het hoort nu (nog) bij mij. Hopelijk verandert het ooit, en leer ik wel iemand echt te vertrouwen. Ik heb ook het gevoel dat ik dat helemaal vanaf een nulpunt aan het opbouwen ben (en dat mensen dus ook 'examens' bij mij moeten doen, als het ware).
Dat van die escape, dat snapt hij wel vanuit mijn oogpunt, maar eigenlijk niet echt omdat hij dat gevoel zelf helemaal niet heeft of kent. Hij zou het liefst willen dat ik me ook compleet aan hem overgeef; die reserves van mij vindt hij niet echt leuk. Maar ja, ik kan ook niet doen alsof ze er niet zijn. Het hoort nu (nog) bij mij. Hopelijk verandert het ooit, en leer ik wel iemand echt te vertrouwen. Ik heb ook het gevoel dat ik dat helemaal vanaf een nulpunt aan het opbouwen ben (en dat mensen dus ook 'examens' bij mij moeten doen, als het ware).
elmervrouw wijzigde dit bericht op 09-09-2008 10:34
Reden: werkgerel. opm. verwijderd
Reden: werkgerel. opm. verwijderd
% gewijzigd
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 31 augustus 2008 om 22:28
Als het me weer opvalt dat je (onterecht) de schuld bij jezelf legt zal ik het aangeven.
Wees niet zo hard voor jezelf, je doet jezelf echt tekort.
Woorden met je man zullen wel vaker voor gaan komen nu je meer voor jezelf opkomt. Maar dat zal hopelijk ook meer vertrouwen op gaan leveren, omdat hij, ondanks tegengas en wat woorden af en toe, toch bij je blijft.
Dat je het vertrouwen in anderen helemaal moet opbouwen vanaf nul begrijp ik wel. Jij mist de basis, die kinderen over het algemeen van hun ouders meekrijgen.
Succes morgen!
Wees niet zo hard voor jezelf, je doet jezelf echt tekort.
Woorden met je man zullen wel vaker voor gaan komen nu je meer voor jezelf opkomt. Maar dat zal hopelijk ook meer vertrouwen op gaan leveren, omdat hij, ondanks tegengas en wat woorden af en toe, toch bij je blijft.
Dat je het vertrouwen in anderen helemaal moet opbouwen vanaf nul begrijp ik wel. Jij mist de basis, die kinderen over het algemeen van hun ouders meekrijgen.
Succes morgen!
zondag 31 augustus 2008 om 22:31
Ik heb mijn familie vandaag maar op tijd de deur uitgewerkt.
We hebben lekker gegeten in de stad, heerlijk buiten.
Was leuk, maar ik was moe van gisteren. Beetje teveel gedronken. Dus wilde ze op tijd weg hebben
Op tijd naar bed vanavond, want moet er morgen erg vroeg uit (hoef ik niet vaak) en wil een beetje fris beginnen op de nieuwe groep.
We hebben lekker gegeten in de stad, heerlijk buiten.
Was leuk, maar ik was moe van gisteren. Beetje teveel gedronken. Dus wilde ze op tijd weg hebben
Op tijd naar bed vanavond, want moet er morgen erg vroeg uit (hoef ik niet vaak) en wil een beetje fris beginnen op de nieuwe groep.
maandag 1 september 2008 om 07:13
Zo, en nu de moed bij elkaar rapen. Maar angst giert door mijn hele lijf! Echt overdreven, toch? Hou op!
Het gevaar is dat ik nu ga denken: oh, het viel toch wel mee, en dan niks zeg. Maar ik wil het zeggen, en ik moet het zeggen.
En het gaat erom dat ik het zeg, inderdaad.
Grr, wat een gedoe.
Ik ga maar gauw de hond aaien.
Het gevaar is dat ik nu ga denken: oh, het viel toch wel mee, en dan niks zeg. Maar ik wil het zeggen, en ik moet het zeggen.
En het gaat erom dat ik het zeg, inderdaad.
Grr, wat een gedoe.
Ik ga maar gauw de hond aaien.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 1 september 2008 om 16:06
Leg jezelf ook niet teveel druk op, dat werkt alleen maar verlammend denk ik. Is het vandaag niet gelukt, dan komt er wel weer een andere gelegenheid, over iets anders.
Het is ook geen moeten, je bent niet verplicht iets te zeggen.
Maar het ook niet groter dan het is voor jezelf, het is geen falen.
En zeker niet boos zijn op jezelf, dat slaat nergens op!!
Ik denk niet dat zij zelf in de gaten heeft dat mensen zo op haar reageren. Kan me niet voorstellen dat als ze dat zou weten, ze toch zo blijft doen. En als dat wel zo is, dan vind ik het knap dat ze met zichzelf kan leven.
Het is ook geen moeten, je bent niet verplicht iets te zeggen.
Maar het ook niet groter dan het is voor jezelf, het is geen falen.
En zeker niet boos zijn op jezelf, dat slaat nergens op!!
Ik denk niet dat zij zelf in de gaten heeft dat mensen zo op haar reageren. Kan me niet voorstellen dat als ze dat zou weten, ze toch zo blijft doen. En als dat wel zo is, dan vind ik het knap dat ze met zichzelf kan leven.
maandag 1 september 2008 om 19:02
Dank je 
Goed dat je morgen even rustig met je baas kan praten!
Het wordt er niet zozeer groter van, maar wel makkelijker voor jou. Je weet al dat je het gaat zeggen, je hoeft niet meer te bedenken 'zal ik het wel of niet vertellen, wat is een goed moment, etc'
En hij neemt echt even de tijd om naar je te luisteren, je kan rustig je verhaal doen.
Goed van je, dat je het ondanks de angst vandaag, toch nog geprobeerd hebt!
Hoe is het verder? Is de sfeer tussen jou en je man weer verbeterd?
Goed dat je morgen even rustig met je baas kan praten!
Het wordt er niet zozeer groter van, maar wel makkelijker voor jou. Je weet al dat je het gaat zeggen, je hoeft niet meer te bedenken 'zal ik het wel of niet vertellen, wat is een goed moment, etc'
En hij neemt echt even de tijd om naar je te luisteren, je kan rustig je verhaal doen.
Goed van je, dat je het ondanks de angst vandaag, toch nog geprobeerd hebt!
Hoe is het verder? Is de sfeer tussen jou en je man weer verbeterd?
maandag 1 september 2008 om 19:05
Trouwens, over die zelfverzekerdheid die ik vandaag bij mezelf zag en voelde.
Verschil met bijv eerste jaar dat ik hier werkte is dat ik toen goed kon spelen dat ik zelfverzekerd was. Maar van binnen vaak best onzeker, soms zelfs bang.
Nu is het niet meer gespeeld, ik voel het ook echt zo. Dat is het grote verschil.
Verschil met bijv eerste jaar dat ik hier werkte is dat ik toen goed kon spelen dat ik zelfverzekerd was. Maar van binnen vaak best onzeker, soms zelfs bang.
Nu is het niet meer gespeeld, ik voel het ook echt zo. Dat is het grote verschil.
maandag 1 september 2008 om 19:40
maandag 1 september 2008 om 22:26
Als hij het tenminste niet vergeet, en als het niet druk is.
Ik heb echt de kriebels! Zo moeilijk en eng vind ik het, om simpelweg uit te spreken wat er op mijn hart ligt. Zo moeilijk en eng vind ik het, om uit de rol van braaf rustig altijd-tevreden meisje te stappen.
Ik heb echt de kriebels! Zo moeilijk en eng vind ik het, om simpelweg uit te spreken wat er op mijn hart ligt. Zo moeilijk en eng vind ik het, om uit de rol van braaf rustig altijd-tevreden meisje te stappen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 1 september 2008 om 22:31
Zie jij jezelf nog als dat meisje? Of kan je ook naar jezelf kijken als de volwassen vrouw die je bent. En die ook echt zo gezien zal worden door anderen, serieus zal worden genomen.
Ik kan je zeggen dat alles goed komt, dat het mee zal vallen, maar daar heb je nu niet zoveel aan.
Ik zal aan je denken morgen, misschien straal ik wat van mijn bijdehandte babbel naar je over
Ik kan je zeggen dat alles goed komt, dat het mee zal vallen, maar daar heb je nu niet zoveel aan.
Ik zal aan je denken morgen, misschien straal ik wat van mijn bijdehandte babbel naar je over
dinsdag 2 september 2008 om 10:16
Het is maar een baan....
Dat klopt, maar in feite draait het ook niet om die baan toch.
Het draait om de angst dingen uit te spreken en om waar die angst vandaan komt.
Jezelf de moeite waard vinden om voor jezelf op te komen, jouw bestaansrecht.
Misschien zet ik het hiermee wat overtrokken neer, maar is dat niet wat het zo groot maakt?
Dat klopt, maar in feite draait het ook niet om die baan toch.
Het draait om de angst dingen uit te spreken en om waar die angst vandaan komt.
Jezelf de moeite waard vinden om voor jezelf op te komen, jouw bestaansrecht.
Misschien zet ik het hiermee wat overtrokken neer, maar is dat niet wat het zo groot maakt?
