Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 11 februari 2009 om 23:44
quote:Wurmpje schreef op 11 februari 2009 @ 23:43:
Iry, jaloezie is vooral moeilijk voor jezelf. Omdat je het de ander wilt gunnen, blij voor diegene zijn.
Maar soms is het helemaal niet erg om iets òòk graag te willen. Erg graag te willen.
Ik kan echt ontzettend jaloers zijn op mensen die een lieve moeder hebben. Dat betekent niet dat ik het hen niet gun.
Maar wel dat ik mezelf òòk zoiets gegund had.
Is jaloezie niet een soort verdriet om wat je jezelf zo gegund had? Wat dat betreft is het voor ons misschien wel goed om jaloezie te kunnen voelen.
Zolang het je niet verteerd, is het eigenlijk verdriet of boosheid om de situatie?Mooi gezegd Wurm.
Iry, jaloezie is vooral moeilijk voor jezelf. Omdat je het de ander wilt gunnen, blij voor diegene zijn.
Maar soms is het helemaal niet erg om iets òòk graag te willen. Erg graag te willen.
Ik kan echt ontzettend jaloers zijn op mensen die een lieve moeder hebben. Dat betekent niet dat ik het hen niet gun.
Maar wel dat ik mezelf òòk zoiets gegund had.
Is jaloezie niet een soort verdriet om wat je jezelf zo gegund had? Wat dat betreft is het voor ons misschien wel goed om jaloezie te kunnen voelen.
Zolang het je niet verteerd, is het eigenlijk verdriet of boosheid om de situatie?Mooi gezegd Wurm.
woensdag 11 februari 2009 om 23:45
Saar: das dan weer het voordeel van die stemmetjes. Die hebben continue andere gedachten dan ik. Kan je tenminste een beetje fatsoenlijk ruzie maken met jezelf.
Maarre... Misschien werkt begrijpend zijn naar jezelf toe beter?
Vertellen dat je merkt dat je je zo rot voelt, en dat dat heel vervelend moet zijn! En moeilijk ook, omdat je het zo graag anders zou willen.
Wat zou je morgen eigenlijk anders willen? Je gevoel, of dingen die je doet?
Maarre... Misschien werkt begrijpend zijn naar jezelf toe beter?
Vertellen dat je merkt dat je je zo rot voelt, en dat dat heel vervelend moet zijn! En moeilijk ook, omdat je het zo graag anders zou willen.
Wat zou je morgen eigenlijk anders willen? Je gevoel, of dingen die je doet?
woensdag 11 februari 2009 om 23:47
Saar,niet zo over je gevoel heen walsen hoor.
Dat dipje komt ergens vandaan,dat is geen aanstellerij.
Het is natuurlijk niet fijn om je zo te voelen,maar het hoort er ook bij.
Bij jou...bij waar je mee stoeit.
Dus laat dat pittig gesprek maar achterwege en ben eens gewoon net zo lief voor jezelf als dat je voor ons bent..
Overigens is angst voor je gedachte niet gek hoor.
Het kan behoorlijk met je aan de haal gaan en dat is ook beangstigend.
Dat dipje komt ergens vandaan,dat is geen aanstellerij.
Het is natuurlijk niet fijn om je zo te voelen,maar het hoort er ook bij.
Bij jou...bij waar je mee stoeit.
Dus laat dat pittig gesprek maar achterwege en ben eens gewoon net zo lief voor jezelf als dat je voor ons bent..
Overigens is angst voor je gedachte niet gek hoor.
Het kan behoorlijk met je aan de haal gaan en dat is ook beangstigend.
woensdag 11 februari 2009 om 23:49
Iry:
Ik als jonge semi-bejaarde werk wel 9 uurtjes. En de dagen dat ik vrij ben kan ik me er vaak niet toe zetten om er echt uit te gaan ofzo.
Zeker ook omdat ik het beetje energie dat ik ergens denk te bezitten in wil zetten om iets in huis te doen, boodschappen of iets ander 'nuttigs'. Die strandwandeling, of het uitje naar het centrum zit er dan dus niet in.
Er aan denken is trouwens ook al heel vermoeiend .
Ik denk dat ik daarom wat vereenzaam. Vrienden werken allemaal. Familie probeer ik afstand van te nemen.
En het Viva-forum lag plat.
Ik merk gewoon dta ik het soms best moeilijk vind om onder de mensen te komen op dagen dat ik niets 'moet'.
Hoewel ik gek ben op mijn vrienden hoor. Maar wil hen ook niet continue lastigvallen. Zij hebben wèl een leven tenslotte.
En wat een megalieve reacties op die dansavond.
Kijk, dan heb je een grienend wurmpje aan de haak.
Tnx...
Ik als jonge semi-bejaarde werk wel 9 uurtjes. En de dagen dat ik vrij ben kan ik me er vaak niet toe zetten om er echt uit te gaan ofzo.
Zeker ook omdat ik het beetje energie dat ik ergens denk te bezitten in wil zetten om iets in huis te doen, boodschappen of iets ander 'nuttigs'. Die strandwandeling, of het uitje naar het centrum zit er dan dus niet in.
Er aan denken is trouwens ook al heel vermoeiend .
Ik denk dat ik daarom wat vereenzaam. Vrienden werken allemaal. Familie probeer ik afstand van te nemen.
En het Viva-forum lag plat.
Ik merk gewoon dta ik het soms best moeilijk vind om onder de mensen te komen op dagen dat ik niets 'moet'.
Hoewel ik gek ben op mijn vrienden hoor. Maar wil hen ook niet continue lastigvallen. Zij hebben wèl een leven tenslotte.
En wat een megalieve reacties op die dansavond.
Kijk, dan heb je een grienend wurmpje aan de haak.
Tnx...
woensdag 11 februari 2009 om 23:53
quote:Wurmpje schreef op 11 februari 2009 @ 23:43:
Iry, jaloezie is vooral moeilijk voor jezelf. Omdat je het de ander wilt gunnen, blij voor diegene zijn.
Maar soms is het helemaal niet erg om iets òòk graag te willen. Erg graag te willen.
Ik kan echt ontzettend jaloers zijn op mensen die een lieve moeder hebben. Dat betekent niet dat ik het hen niet gun.
Maar wel dat ik mezelf òòk zoiets gegund had.
Is jaloezie niet een soort verdriet om wat je jezelf zo gegund had? Wat dat betreft is het voor ons misschien wel goed om jaloezie te kunnen voelen.
Zolang het je niet verteerd, is het eigenlijk verdriet of boosheid om de situatie?
Ja zo is het ook eigenlijk.
Stiekem wil ik ook iets goed kunnen laten zien.
Ontwikkelen en daarvoor beloond worden.
Maar het is ook een drang naar bewijzen hoor en zelfs vooral naar mijzelf toe.
Ik was ooit best goed in mijn werk,leuk werk ook.
Afwisselend ,creatief.
Maarja,ik kan niet tegen druk en stress op langere termijn en kan geen grenzen aangeven en wil vooral alles onder mijn controle hebben.
Dus na hoogmoed komt bij mij altijd de val,diep ook.
Ik kan dat niet,punt.
Maar het steekt soms wel.
Iry, jaloezie is vooral moeilijk voor jezelf. Omdat je het de ander wilt gunnen, blij voor diegene zijn.
Maar soms is het helemaal niet erg om iets òòk graag te willen. Erg graag te willen.
Ik kan echt ontzettend jaloers zijn op mensen die een lieve moeder hebben. Dat betekent niet dat ik het hen niet gun.
Maar wel dat ik mezelf òòk zoiets gegund had.
Is jaloezie niet een soort verdriet om wat je jezelf zo gegund had? Wat dat betreft is het voor ons misschien wel goed om jaloezie te kunnen voelen.
Zolang het je niet verteerd, is het eigenlijk verdriet of boosheid om de situatie?
Ja zo is het ook eigenlijk.
Stiekem wil ik ook iets goed kunnen laten zien.
Ontwikkelen en daarvoor beloond worden.
Maar het is ook een drang naar bewijzen hoor en zelfs vooral naar mijzelf toe.
Ik was ooit best goed in mijn werk,leuk werk ook.
Afwisselend ,creatief.
Maarja,ik kan niet tegen druk en stress op langere termijn en kan geen grenzen aangeven en wil vooral alles onder mijn controle hebben.
Dus na hoogmoed komt bij mij altijd de val,diep ook.
Ik kan dat niet,punt.
Maar het steekt soms wel.
woensdag 11 februari 2009 om 23:54
quote:saartje1980 schreef op 11 februari 2009 @ 23:51:
He, ga me nou niet een vervelend gevoel aanpraten omdat ik die stemmen niet heb
Morgen wil ik blij zijn, blij met mezelf. Of tevreden, dat is ook goed. Of rustig.
En ik wil de lotto winnen en in een keer genezen zijn.
Ik snap dat je het wilt. Echt. En ik gun het je ook zo. (en mezelf)
Maar that's not the way it works girl...
Morgen misschien wel iets wat je prettig vind op het programma zetten? Iets waar je zin in hebt, je vrolijk van wordt, niet iets wat je 'moet' van jezelf.'
He, ga me nou niet een vervelend gevoel aanpraten omdat ik die stemmen niet heb
Morgen wil ik blij zijn, blij met mezelf. Of tevreden, dat is ook goed. Of rustig.
En ik wil de lotto winnen en in een keer genezen zijn.
Ik snap dat je het wilt. Echt. En ik gun het je ook zo. (en mezelf)
Maar that's not the way it works girl...
Morgen misschien wel iets wat je prettig vind op het programma zetten? Iets waar je zin in hebt, je vrolijk van wordt, niet iets wat je 'moet' van jezelf.'
woensdag 11 februari 2009 om 23:56
Wurm die peeling doe ik vrijwillig.
En daar ga ik mij vrijdag een spijt van krijgen!
Maar na een paar weken zal ik weer blij zijn met een toonbaar velletje.
Ziet er op het moment niet uit namelijk.
Veel ontstekingen gehad de laatste maanden dus het lijkt wel oorlog in mijn gezicht.
En fijne bijkomstigheid is dat de rimpels ook weer uitgesteld worden.
Alles word ge-elimineerd
En daar ga ik mij vrijdag een spijt van krijgen!
Maar na een paar weken zal ik weer blij zijn met een toonbaar velletje.
Ziet er op het moment niet uit namelijk.
Veel ontstekingen gehad de laatste maanden dus het lijkt wel oorlog in mijn gezicht.
En fijne bijkomstigheid is dat de rimpels ook weer uitgesteld worden.
Alles word ge-elimineerd
woensdag 11 februari 2009 om 23:57
woensdag 11 februari 2009 om 23:58
quote:iry schreef op 11 februari 2009 @ 23:53:
[...]
Ja zo is het ook eigenlijk.
Stiekem wil ik ook iets goed kunnen laten zien.
Ontwikkelen en daarvoor beloond worden.
Maar het is ook een drang naar bewijzen hoor en zelfs vooral naar mijzelf toe.
Ik was ooit best goed in mijn werk,leuk werk ook.
Afwisselend ,creatief.
Maarja,ik kan niet tegen druk en stress op langere termijn en kan geen grenzen aangeven en wil vooral alles onder mijn controle hebben.
Dus na hoogmoed komt bij mij altijd de val,diep ook.
Ik kan dat niet,punt.
Maar het steekt soms wel.
Dat snap ik wel.
En daar mag je ook best af en toe even verdrietig om zijn.
Maar vergeet je niet dat je ook een heleboel wèl kan?
Ook dat werken en dat creatieve. Alleen niet teveel.
Je kan enorm veel.
Alleen doseren, dat moet nog geoefend.
Tegen de kinderen op mijn werk zeg ik trouwens altijd:
'Je kàn het wel, het lùkt alleen nog niet.'
Wat een wijs jufje ben ik toch.
[...]
Ja zo is het ook eigenlijk.
Stiekem wil ik ook iets goed kunnen laten zien.
Ontwikkelen en daarvoor beloond worden.
Maar het is ook een drang naar bewijzen hoor en zelfs vooral naar mijzelf toe.
Ik was ooit best goed in mijn werk,leuk werk ook.
Afwisselend ,creatief.
Maarja,ik kan niet tegen druk en stress op langere termijn en kan geen grenzen aangeven en wil vooral alles onder mijn controle hebben.
Dus na hoogmoed komt bij mij altijd de val,diep ook.
Ik kan dat niet,punt.
Maar het steekt soms wel.
Dat snap ik wel.
En daar mag je ook best af en toe even verdrietig om zijn.
Maar vergeet je niet dat je ook een heleboel wèl kan?
Ook dat werken en dat creatieve. Alleen niet teveel.
Je kan enorm veel.
Alleen doseren, dat moet nog geoefend.
Tegen de kinderen op mijn werk zeg ik trouwens altijd:
'Je kàn het wel, het lùkt alleen nog niet.'
Wat een wijs jufje ben ik toch.
woensdag 11 februari 2009 om 23:59
donderdag 12 februari 2009 om 00:00
donderdag 12 februari 2009 om 00:01
quote:saartje1980 schreef op 11 februari 2009 @ 23:57:
Iry, ik weet ook wel dat dit gevoel bij mij hoort, bij deze periode.
Maar ik vind het heel moeilijk om dat te accepteren.
Ik lees hier soms dingen terug van mezelf waar ik later gewoon van schrik. Ben ik dat??
Maar dat zijn wel de échte dingen, en dat beangstigt me soms.
Het is ook eng om jezelf te zien. En erachter te komen dat je niet bent wie je al die jaren geprobeerd hebt te zijn.
Maar die vrouw die je al die jaren neergezet hebt, dat is ook wie je wil zijn. Je 'ideaalbeeld' van jezelf.
Nogal niet leuk om er dan tegen aan te lopen dat je tòch niet zo bent als je zo graag wilde.
We denken de buitenwereld te foppen, met dat masker, die sterke houding.
Volgens mij foppen we onszelf nog het meest.
En een pijn dta het doet, als we er achter komen...
Iry, ik weet ook wel dat dit gevoel bij mij hoort, bij deze periode.
Maar ik vind het heel moeilijk om dat te accepteren.
Ik lees hier soms dingen terug van mezelf waar ik later gewoon van schrik. Ben ik dat??
Maar dat zijn wel de échte dingen, en dat beangstigt me soms.
Het is ook eng om jezelf te zien. En erachter te komen dat je niet bent wie je al die jaren geprobeerd hebt te zijn.
Maar die vrouw die je al die jaren neergezet hebt, dat is ook wie je wil zijn. Je 'ideaalbeeld' van jezelf.
Nogal niet leuk om er dan tegen aan te lopen dat je tòch niet zo bent als je zo graag wilde.
We denken de buitenwereld te foppen, met dat masker, die sterke houding.
Volgens mij foppen we onszelf nog het meest.
En een pijn dta het doet, als we er achter komen...
donderdag 12 februari 2009 om 00:05
quote:saartje1980 schreef op 12 februari 2009 @ 00:00:
Ik weet op het moment niet eens waar ik zin in heb Wurm, waar ik vrolijk van word. Ik wil eigenlijk helemaal niets, ook al weet ik dat ik daar ook niet vrolijker van word. En heb idd het gevoel dat ik zoveel 'moet'. Want ik moet snel beter worden, over ruim 2 weken moet ik weer aan het werk.
*straalt zennnn die kant op*
Laat maar los, dat moeten. Jij moet namelijk helemaal niets.
En twee weken? Dat is nog lichtjaren ver.
We zijn nù. En je mag vooruitdenken tot morgen. Dat is ver genoeg.
Morgen, een hele dag voor jou. Niets moet. Alles mag.
Wat zou je willen?
Uitslapen de hele dag? Prima. Maar gùn jezelf dat dan ook.
Besluit dat je dat mag. Grote kans dat je er dan ook echt van kan genieten, en wèl blij van wordt.
Als je nu niet meer 'tolereert' wat je wilt, maar ervoor kiest.. Het toestaat..
Het gaat om jou nu, en jou alleen.
Jij moet zoveel van jou, daar zou ik ook heel sip van worden!
Ik weet op het moment niet eens waar ik zin in heb Wurm, waar ik vrolijk van word. Ik wil eigenlijk helemaal niets, ook al weet ik dat ik daar ook niet vrolijker van word. En heb idd het gevoel dat ik zoveel 'moet'. Want ik moet snel beter worden, over ruim 2 weken moet ik weer aan het werk.
*straalt zennnn die kant op*
Laat maar los, dat moeten. Jij moet namelijk helemaal niets.
En twee weken? Dat is nog lichtjaren ver.
We zijn nù. En je mag vooruitdenken tot morgen. Dat is ver genoeg.
Morgen, een hele dag voor jou. Niets moet. Alles mag.
Wat zou je willen?
Uitslapen de hele dag? Prima. Maar gùn jezelf dat dan ook.
Besluit dat je dat mag. Grote kans dat je er dan ook echt van kan genieten, en wèl blij van wordt.
Als je nu niet meer 'tolereert' wat je wilt, maar ervoor kiest.. Het toestaat..
Het gaat om jou nu, en jou alleen.
Jij moet zoveel van jou, daar zou ik ook heel sip van worden!
donderdag 12 februari 2009 om 00:06
Ja dat is heel pijnlijk.
Ze smeren een soort chemisch goedje op je huid dat wat lagen wegbrand.
En dat brand heel erg! zeer pijnlijk,maar de behandeling duurt ongeveer 10 minuten. Daarna gaan ze koelen , is de pijn weg en heb je een kop alsof je in de open haard gehangen hebt.
Beetje sadistisch eigenlijk.
Ze smeren een soort chemisch goedje op je huid dat wat lagen wegbrand.
En dat brand heel erg! zeer pijnlijk,maar de behandeling duurt ongeveer 10 minuten. Daarna gaan ze koelen , is de pijn weg en heb je een kop alsof je in de open haard gehangen hebt.
Beetje sadistisch eigenlijk.
donderdag 12 februari 2009 om 00:06
quote:saartje1980 schreef op 12 februari 2009 @ 00:01:
Wijze juf ben je Wurm!
Iry, is dat pijnlijk eigenlijk zo'n peeling? Zo klinkt het namelijk wel.
Dat vroeg ik me ook af Iry!
En joh, zo wijs . De kids zeggen altijd 'niet goed wijs'. Maar ja, die moeten natuurlijk nog leren he.
Ik had het nog niet gezegd hoor Iry, enkel dat ik in het onderwijs werkte.
herkenbaarheid he.
Wijze juf ben je Wurm!
Iry, is dat pijnlijk eigenlijk zo'n peeling? Zo klinkt het namelijk wel.
Dat vroeg ik me ook af Iry!
En joh, zo wijs . De kids zeggen altijd 'niet goed wijs'. Maar ja, die moeten natuurlijk nog leren he.
Ik had het nog niet gezegd hoor Iry, enkel dat ik in het onderwijs werkte.
herkenbaarheid he.
donderdag 12 februari 2009 om 00:08
quote:iry schreef op 12 februari 2009 @ 00:06:
Ja dat is heel pijnlijk.
Ze smeren een soort chemisch goedje op je huid dat wat lagen wegbrand.
En dat brand heel erg! zeer pijnlijk,maar de behandeling duurt ongeveer 10 minuten. Daarna gaan ze koelen , is de pijn weg en heb je een kop alsof je in de open haard gehangen hebt.
Beetje sadistisch eigenlijk.En je weet zeker dat je dit vrijwillig doet??
Ja dat is heel pijnlijk.
Ze smeren een soort chemisch goedje op je huid dat wat lagen wegbrand.
En dat brand heel erg! zeer pijnlijk,maar de behandeling duurt ongeveer 10 minuten. Daarna gaan ze koelen , is de pijn weg en heb je een kop alsof je in de open haard gehangen hebt.
Beetje sadistisch eigenlijk.En je weet zeker dat je dit vrijwillig doet??
donderdag 12 februari 2009 om 00:09
quote:iry schreef op 12 februari 2009 @ 00:06:
Ja dat is heel pijnlijk.
Ze smeren een soort chemisch goedje op je huid dat wat lagen wegbrand.
En dat brand heel erg! zeer pijnlijk,maar de behandeling duurt ongeveer 10 minuten. Daarna gaan ze koelen , is de pijn weg en heb je een kop alsof je in de open haard gehangen hebt.
Beetje sadistisch eigenlijk.
O getsie... .
Ik snap dat het gevoelsmatig de moeite waard kan zijn (lang leve elke minieme verbetering aan het zelfbeeld ), maar oe, wat een gruwelijkheid.
*grapt zwart*
Mijn ouders hadden daar vroeger een goedkopere manier voor hoor. Die pijn en die open haard-kop.
Ja dat is heel pijnlijk.
Ze smeren een soort chemisch goedje op je huid dat wat lagen wegbrand.
En dat brand heel erg! zeer pijnlijk,maar de behandeling duurt ongeveer 10 minuten. Daarna gaan ze koelen , is de pijn weg en heb je een kop alsof je in de open haard gehangen hebt.
Beetje sadistisch eigenlijk.
O getsie... .
Ik snap dat het gevoelsmatig de moeite waard kan zijn (lang leve elke minieme verbetering aan het zelfbeeld ), maar oe, wat een gruwelijkheid.
*grapt zwart*
Mijn ouders hadden daar vroeger een goedkopere manier voor hoor. Die pijn en die open haard-kop.
donderdag 12 februari 2009 om 00:09
