Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 11 februari 2009 om 02:57
woensdag 11 februari 2009 om 17:50
Hehe, ik ben er ook weer.
Eindelijk!
Hoe laat was het forum terug?
Vanmiddag een mooie film gekeken. Over een harde zakenman die een chateau erft in de Franse Provence. Lekker plaatjes kijken. Toch voel ik me erg gespannen. Vanavond therapie. En wezenloos gevoel nog, na gisteravond al die emoties.
Eindelijk!
Hoe laat was het forum terug?
Vanmiddag een mooie film gekeken. Over een harde zakenman die een chateau erft in de Franse Provence. Lekker plaatjes kijken. Toch voel ik me erg gespannen. Vanavond therapie. En wezenloos gevoel nog, na gisteravond al die emoties.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 11 februari 2009 om 18:22
woensdag 11 februari 2009 om 18:30
quote:saartje1980 schreef op 11 februari 2009 @ 18:24:
Hoe is het met je? Gespannen voor therapie?Ja, er gebeurt zoveel, zoveel inzichten ook en zoveel wat ik voel (o.a. dankzij dit forum en jullie!) dat ik gewoon niet weet waar ik moet beginnen als ik straks daar kom. Dan zit ik al de hele dag te bedenken wat ik het belangrijkst vind om te vertellen. Lastig. Een keer in de week is ook zo weinig eigenlijk!
Hoe is het met je? Gespannen voor therapie?Ja, er gebeurt zoveel, zoveel inzichten ook en zoveel wat ik voel (o.a. dankzij dit forum en jullie!) dat ik gewoon niet weet waar ik moet beginnen als ik straks daar kom. Dan zit ik al de hele dag te bedenken wat ik het belangrijkst vind om te vertellen. Lastig. Een keer in de week is ook zo weinig eigenlijk!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 11 februari 2009 om 18:35
woensdag 11 februari 2009 om 18:51
woensdag 11 februari 2009 om 20:16
Nog maar even wat van me afschrijven hier.
Net mijn moment van de dag gedaan om even stil te staan bij wat ik voel en wat ik wil. Ja, weer zo'n opdracht van peut, om dagelijks de tijd te nemen daarbij stil te staan.
Maar of dat nou zo goed voor me is...
Ik voel me gespannen en vooral angst.
Angst voor mijn eigen gedachten (vreemd, ik weet het)
Angst voor therapie en wat er nog gaat komen
Angst om weer aan het werk te gaan
Angst voor anderen waar ik me kwetsbaar bij voel
Wat ik wil? Niet meer bang zijn, geen angst meer.
Pff, word zo moe van mezelf soms.
Net mijn moment van de dag gedaan om even stil te staan bij wat ik voel en wat ik wil. Ja, weer zo'n opdracht van peut, om dagelijks de tijd te nemen daarbij stil te staan.
Maar of dat nou zo goed voor me is...
Ik voel me gespannen en vooral angst.
Angst voor mijn eigen gedachten (vreemd, ik weet het)
Angst voor therapie en wat er nog gaat komen
Angst om weer aan het werk te gaan
Angst voor anderen waar ik me kwetsbaar bij voel
Wat ik wil? Niet meer bang zijn, geen angst meer.
Pff, word zo moe van mezelf soms.
woensdag 11 februari 2009 om 20:46
Hee lieve Saar,
Wat goed dat je dit doet. Dat je even echt tijd voor jezelf probeert te nemen. Dat je durft te voelen en de angst durft toe te laten. Misschien zie je dit zelf helemaal niet zo, maar je bent zo ongelofelijk goed op weg! Was je angst maar in 1 dag weg... Ik hoop voor je dat het niet meer al te lang hoeft te duren. Misschien wordt het eerst nog een stukkie zwaarder, maar als je zo doorgaat in dit tempo denk ik dat je snel weer wat verlichting zult voelen!
Vind het echt knap van je!
En je hoeft echt nog niet te werken, dat kan je gewoon nog niet. (echt niet lullig bedoeld) Voor een groep met jongeren staan is heel zwaar. Een grote bek en je breekt. Het heeft echt tijd nodig Saar.
Wat goed dat je dit doet. Dat je even echt tijd voor jezelf probeert te nemen. Dat je durft te voelen en de angst durft toe te laten. Misschien zie je dit zelf helemaal niet zo, maar je bent zo ongelofelijk goed op weg! Was je angst maar in 1 dag weg... Ik hoop voor je dat het niet meer al te lang hoeft te duren. Misschien wordt het eerst nog een stukkie zwaarder, maar als je zo doorgaat in dit tempo denk ik dat je snel weer wat verlichting zult voelen!
Vind het echt knap van je!
En je hoeft echt nog niet te werken, dat kan je gewoon nog niet. (echt niet lullig bedoeld) Voor een groep met jongeren staan is heel zwaar. Een grote bek en je breekt. Het heeft echt tijd nodig Saar.
