Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 12 februari 2009 om 00:40
Ik zou willen dat ik ook moe genoeg was.
Maar ik durf nog niet naar bed,nog niet moe genoeg.
Ga maar lekker slapen dadelijk Saar,rust is heel belangrijk.
En morgen hang ik ook vast wel weer hier rond.
Dus ik wil wel mee doen om je te ontdippen.
Of als je een luisterend oor wil,ook.
Stort je hart eens een keer lekker uit!
Kan ook prive lieverd.
Ik maak mij zorgen om je
Maar ik durf nog niet naar bed,nog niet moe genoeg.
Ga maar lekker slapen dadelijk Saar,rust is heel belangrijk.
En morgen hang ik ook vast wel weer hier rond.
Dus ik wil wel mee doen om je te ontdippen.
Of als je een luisterend oor wil,ook.
Stort je hart eens een keer lekker uit!
Kan ook prive lieverd.
Ik maak mij zorgen om je
donderdag 12 februari 2009 om 00:46
Natuurlijk maak ik mij wel zorgen om je!!
Je bent niet zomaar iemand van een forum voor mij hoor.
Je zal er best uitkomen lieve schat,maar mag dat ook op een wat lievere manier ?
Ik doorzie namelijk je houding.
Hoe? omdat ik deze ook jàren heb gehad.
Wij verschillen niet zoveel vermoed ik.
Laat je schildje nou een een beetje vallen,zonder ben je net zo mooi lief en leuk en zeker geen looser.
Je bent niet zomaar iemand van een forum voor mij hoor.
Je zal er best uitkomen lieve schat,maar mag dat ook op een wat lievere manier ?
Ik doorzie namelijk je houding.
Hoe? omdat ik deze ook jàren heb gehad.
Wij verschillen niet zoveel vermoed ik.
Laat je schildje nou een een beetje vallen,zonder ben je net zo mooi lief en leuk en zeker geen looser.
donderdag 12 februari 2009 om 00:57
Hmmm....dat snap ik ook wel.
Zo eng,alsof je alles ineens verliest wat je zo goed en krampachtig hoog hield.
Je hebt nog geen ander beschermlaagje.
Tsja..ik lul ook eigenlijk maar.
Alsof ik de wijsheid in pacht heb.
Maar je praten mag altijd hoor.
Als je je een beetje veilig bij mij voelt sta ik er voor je.
Maar niets hoeft!
Zo eng,alsof je alles ineens verliest wat je zo goed en krampachtig hoog hield.
Je hebt nog geen ander beschermlaagje.
Tsja..ik lul ook eigenlijk maar.
Alsof ik de wijsheid in pacht heb.
Maar je praten mag altijd hoor.
Als je je een beetje veilig bij mij voelt sta ik er voor je.
Maar niets hoeft!
donderdag 12 februari 2009 om 01:02
Ja, doodeng vind ik het.
En haal jezelf niet naar beneden door te zeggen dat je ook maar wat lult. Dat is niet zo, je zegt heel rake dingen, en ook nog eens vanuit een stukje herkenning. Daar heb ik echt wat aan!
En ik voel me wel veilig bij je Iry, maar ik weet gewoon niet waar ik over moet praten. Ik heb soms het gevoel dat ik hier al teveel vertel.
Maar ik houd het in gedachten, bedankt voor je lieve aanbod, je bent een schat!
En haal jezelf niet naar beneden door te zeggen dat je ook maar wat lult. Dat is niet zo, je zegt heel rake dingen, en ook nog eens vanuit een stukje herkenning. Daar heb ik echt wat aan!
En ik voel me wel veilig bij je Iry, maar ik weet gewoon niet waar ik over moet praten. Ik heb soms het gevoel dat ik hier al teveel vertel.
Maar ik houd het in gedachten, bedankt voor je lieve aanbod, je bent een schat!
donderdag 12 februari 2009 om 01:11
Alles in jouw tempo Saar.
En als je het niet weet vraag ik je wel het hemd van je lijf als je dat toe kan laten.
Ben ik heel goed in,haha!
Het is gewoon nog een warboel in je hoofd. Dat kan ook niet in een korte tijd tot een goedlopend verhaal komen.
Dat komt...echt.
In in de rest van de tijd ,maak je het zo aangenaam mogelijk voor jezelf.
Ga dat ook maar proberen.
En jij bent ook een lieverd!
en ik heb ook veel aan je.
Zeker ook op het mokerslag topic heb je zoveel betekend voor mij.
En als je het niet weet vraag ik je wel het hemd van je lijf als je dat toe kan laten.
Ben ik heel goed in,haha!
Het is gewoon nog een warboel in je hoofd. Dat kan ook niet in een korte tijd tot een goedlopend verhaal komen.
Dat komt...echt.
In in de rest van de tijd ,maak je het zo aangenaam mogelijk voor jezelf.
Ga dat ook maar proberen.
En jij bent ook een lieverd!
en ik heb ook veel aan je.
Zeker ook op het mokerslag topic heb je zoveel betekend voor mij.
donderdag 12 februari 2009 om 01:20
donderdag 12 februari 2009 om 01:32
donderdag 12 februari 2009 om 09:59
quote:iry schreef op 11 februari 2009 @ 23:31:
Heb je therapie in de avonduren? of begrijp ik dat niet goed.
Zo ja,ging het een beetje.
Lastig ook hoor om te bedenken wat je wil vertellen.
Soms is het beter om daar niet teveel je hoofd over te breken.
Of is het een idee om voor jezelf een soort dagboekje te hebben?
Zodat je in de week wat momenten kan opschrijven waar je tegen aan liep?
Ja klopt, 's avonds omdat het met mijn werk overdag moeilijker te regelen was, nadruk op 'was'. Bovendien, om na zo'n sessie dan weer aan het werk te gaan, als ik het tussendoor zou doen, dat werkt ook niet!
En zo'n dagboekje heb ik inderdaad. Schrijf ik in het kort inzichten en dat soort momenten die je bedoelt, in op (neem het overigens niet mee naar therapie).
Heb je therapie in de avonduren? of begrijp ik dat niet goed.
Zo ja,ging het een beetje.
Lastig ook hoor om te bedenken wat je wil vertellen.
Soms is het beter om daar niet teveel je hoofd over te breken.
Of is het een idee om voor jezelf een soort dagboekje te hebben?
Zodat je in de week wat momenten kan opschrijven waar je tegen aan liep?
Ja klopt, 's avonds omdat het met mijn werk overdag moeilijker te regelen was, nadruk op 'was'. Bovendien, om na zo'n sessie dan weer aan het werk te gaan, als ik het tussendoor zou doen, dat werkt ook niet!
En zo'n dagboekje heb ik inderdaad. Schrijf ik in het kort inzichten en dat soort momenten die je bedoelt, in op (neem het overigens niet mee naar therapie).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 12 februari 2009 om 10:06
quote:Wurmpje schreef op 12 februari 2009 @ 00:01:
We denken de buitenwereld te foppen, met dat masker, die sterke houding.
Volgens mij foppen we onszelf nog het meest.
En een pijn dta het doet, als we er achter komen...In die fase zit ik dus nu. Ik zie hoe ik niet alleen de buitenwereld iets voor liep te schotelen (en volgens mij trappen ze daar wel in hoor, er zijn er maar weinig die ergens 'doorheen' kijken), maar ik zie de laatste weken, sinds ik thuis ben, pas goed hoezeer ik mezelf voor de gek liep te houden. En dát doet pijn ja, als je ziet hoeveel geweld je jezélf aandoet. Eigenlijk nog meer pijn dan dat een ander het doet.
We denken de buitenwereld te foppen, met dat masker, die sterke houding.
Volgens mij foppen we onszelf nog het meest.
En een pijn dta het doet, als we er achter komen...In die fase zit ik dus nu. Ik zie hoe ik niet alleen de buitenwereld iets voor liep te schotelen (en volgens mij trappen ze daar wel in hoor, er zijn er maar weinig die ergens 'doorheen' kijken), maar ik zie de laatste weken, sinds ik thuis ben, pas goed hoezeer ik mezelf voor de gek liep te houden. En dát doet pijn ja, als je ziet hoeveel geweld je jezélf aandoet. Eigenlijk nog meer pijn dan dat een ander het doet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 12 februari 2009 om 10:20
'Even die schilden laten zakken', en hoe eng dat is. Gisteravond over gehad in therapie. In mijn eerdere 'afknap-periode' (rond mijn 30e) wist ik niet hoe gauw ik weer aan het werk moest gaan, ik voelde niets, en ik wilde vooral dat niemand ergens last van zou hebben. En ik ging weer verder, op mijn tenen, maar ik deed het. Hup, werken. Eigenlijk gaf ik mezelf een schop onder de kont. Niet lastig zijn.
Deze keer zou ik bijna weer in hetzelfde vervallen, zag ik gisteravond ineens in. Omdat ik al zat te denken voor mijn baas, hoe ik deze week alweer meer zou gaan werken, want 'ik moet toch gaan opbouwen anders wordt het niets meer'. Echt mijn denken en niet dat van hem. Paniek dus toen doordrong dat hij helemaal niet zo had gedacht en dat hij mijn verhaal serieus nam. Werd het niet eens tijd dat ik dat dan zelf ook deed? Mezelf serieus nemen?
Er is écht wat aan de hand. En zó voelt het. En als ik dat zeg tegen mijn therapeute (ik wil het, ik wil eerlijk zijn) wordt het janken, iets waar ik me zo voor schaam. Ze ziet mij. Dit is hoe het is. Maar wat ENG is dat, om aan een ander te laten zien en horen. Wat voel ik dan veel. En wat voel ik me kwetsbaar. Ik begreep ineens dat nu het verstand (dat verstandig praat, zo van: ze maakt er geen misbruik van, mensen gaan je er niet mee pesten of uitlachen of bagatelliseren) een kleinere rol heeft dan het gevoel (wat overweldigend is). Dat verstand krijgt het gevoel er nu niet meer onder, en dat is eng.
Maar... zei ze, dat het gevaarlijk voelt, is jouw oude angst van vroeger, die er nu uitkomt, en toen was het eng en misschien ook wel gevaarlijk. Het komt van heel diep in ieder geval, dat weet ik wel. En het is niet leuk om dit nu tegen te komen, op elk moment dat ik maar iets méér over mezelf wil zeggen, iets echts, echt gevoel. Het kan niet mooi netjes onopvallend, het is jankerig en zweterig en trillerig; het kan niet keurig. Ze had het liefst gezien dat ik het zou uitschreeuwen, maar wat ze zag was hoe ik 'het wegmaak', al dat gevoel en al die emotie. Tenminste wel voor een groot deel.
Ze begreep overigens precies wat me aansprak in Sara Kroos (ze had mijn dvd 'Zoetgevooisd' al bekeken), en de volgende keer gaan we samen luisteren naar dat liedje 'ik wil niet bang zjn' en 'een aarzelend begin'. Heel erg eng, maar ik wil me niet meer verstoppen, dat brengt geen genezing.
Poeh, blij dat jullie me hier niet zien. Dit zijn grote stappen.
Deze keer zou ik bijna weer in hetzelfde vervallen, zag ik gisteravond ineens in. Omdat ik al zat te denken voor mijn baas, hoe ik deze week alweer meer zou gaan werken, want 'ik moet toch gaan opbouwen anders wordt het niets meer'. Echt mijn denken en niet dat van hem. Paniek dus toen doordrong dat hij helemaal niet zo had gedacht en dat hij mijn verhaal serieus nam. Werd het niet eens tijd dat ik dat dan zelf ook deed? Mezelf serieus nemen?
Er is écht wat aan de hand. En zó voelt het. En als ik dat zeg tegen mijn therapeute (ik wil het, ik wil eerlijk zijn) wordt het janken, iets waar ik me zo voor schaam. Ze ziet mij. Dit is hoe het is. Maar wat ENG is dat, om aan een ander te laten zien en horen. Wat voel ik dan veel. En wat voel ik me kwetsbaar. Ik begreep ineens dat nu het verstand (dat verstandig praat, zo van: ze maakt er geen misbruik van, mensen gaan je er niet mee pesten of uitlachen of bagatelliseren) een kleinere rol heeft dan het gevoel (wat overweldigend is). Dat verstand krijgt het gevoel er nu niet meer onder, en dat is eng.
Maar... zei ze, dat het gevaarlijk voelt, is jouw oude angst van vroeger, die er nu uitkomt, en toen was het eng en misschien ook wel gevaarlijk. Het komt van heel diep in ieder geval, dat weet ik wel. En het is niet leuk om dit nu tegen te komen, op elk moment dat ik maar iets méér over mezelf wil zeggen, iets echts, echt gevoel. Het kan niet mooi netjes onopvallend, het is jankerig en zweterig en trillerig; het kan niet keurig. Ze had het liefst gezien dat ik het zou uitschreeuwen, maar wat ze zag was hoe ik 'het wegmaak', al dat gevoel en al die emotie. Tenminste wel voor een groot deel.
Ze begreep overigens precies wat me aansprak in Sara Kroos (ze had mijn dvd 'Zoetgevooisd' al bekeken), en de volgende keer gaan we samen luisteren naar dat liedje 'ik wil niet bang zjn' en 'een aarzelend begin'. Heel erg eng, maar ik wil me niet meer verstoppen, dat brengt geen genezing.
Poeh, blij dat jullie me hier niet zien. Dit zijn grote stappen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 12 februari 2009 om 10:23
Allemaal een heel fijne, rustige, en vooral naar jezelf liefdevolle dag toegewenst. Boos worden op jezelf werkt niet, of bestraffend toespreken; wees lief en zacht voor jezelf en luister naar wat je nodig hebt vandaag
(ik zeg het tegelijkertijd ook tegen mezelf.)
(ik zeg het tegelijkertijd ook tegen mezelf.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 12 februari 2009 om 10:45
Wauw.
Lieve EV, wat een prachtig stuk.
Natuurlijk niet dat je je zo voelt, dat is pijnlijk, niet prachtig.
Maar het inzicht dat je kreeg, hoe je het omschrijft, je openheid. Wauw.
Heel veel herkenning ook hier.
*probeerde inhoudelijk verder te reagere, maar ik snapte zelf niet eens wat ik schreef. maar het roept echt wel wat op wat je schrijft!*
Heb geen woorden geloof ik, maar leef wel met je mee. (f)
Lieve EV, wat een prachtig stuk.
Natuurlijk niet dat je je zo voelt, dat is pijnlijk, niet prachtig.
Maar het inzicht dat je kreeg, hoe je het omschrijft, je openheid. Wauw.
Heel veel herkenning ook hier.
*probeerde inhoudelijk verder te reagere, maar ik snapte zelf niet eens wat ik schreef. maar het roept echt wel wat op wat je schrijft!*
Heb geen woorden geloof ik, maar leef wel met je mee. (f)
