Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 13 februari 2009 om 14:09
vrijdag 13 februari 2009 om 15:30
Sjonge ik heb echt zo een baaldag vandaag. Heb werkelijk nog helemaal niks gedaan.. Alleen spelen met mn tijdelijke leenkonijntje. Moet naar buiten, moet boodschappen doen, nog veel telefoontjes plegen, de was nog doen, mn huis poetsen en me een keer aankleden.
*En dan heb ik ook nog een teamuitje vanavond van mijn werk maar aangezien ik daar al 3 maanden niet meer ben geweest zie ik er heel erg tegenop en kan ik het eigenlijk nog niet aan dus ben ontzettend ontwijkend gedrag aan het vertonen en dan moet ik me ook weer schuldig voelen omdat ik heb afgezegd.*
Blerghhh...
Heb een schop nodig en niet zo'n zachte ook.
*En dan heb ik ook nog een teamuitje vanavond van mijn werk maar aangezien ik daar al 3 maanden niet meer ben geweest zie ik er heel erg tegenop en kan ik het eigenlijk nog niet aan dus ben ontzettend ontwijkend gedrag aan het vertonen en dan moet ik me ook weer schuldig voelen omdat ik heb afgezegd.*
Blerghhh...
Heb een schop nodig en niet zo'n zachte ook.
vrijdag 13 februari 2009 om 17:30
Schoppen, nee, die ga ik niemand geven, er wordt hier al genoeg zelfbestraffend gedrag vertoond, inclusief bij mezelf. (Vanmiddag bij de huisarts maar weer eens gezien hoezeer ik dat doe.)
Claire, ik begrijp en respecteer je beslissing. Zelf ben ik ook bewuster met mijn forumgedrag aan het omgaan, want me er teveel in laten meetrekken haalt me weer weg van mezelf en ik wil niet meer vluchten. Dan doe ik hetzelfde als met de mensen in de taxi; alles van een ander erger vinden dan dat van mezelf, en dat lost niets op voor mij.
Niet dat ik niet meeleef met jullie, want dat doe ik wel. En ik schrok ook wel een beetje van dat van gisteravond, maar minder omdat ik 'de afloop' zeg maar, al iets verderop kon lezen. Het is natuurlijk anders als je hier live zit te typen, dan zit je er middenin. En ik weet denk vertrouw erop dat Saartje geen gekke dingen gaat doen.
Claire, ik begrijp en respecteer je beslissing. Zelf ben ik ook bewuster met mijn forumgedrag aan het omgaan, want me er teveel in laten meetrekken haalt me weer weg van mezelf en ik wil niet meer vluchten. Dan doe ik hetzelfde als met de mensen in de taxi; alles van een ander erger vinden dan dat van mezelf, en dat lost niets op voor mij.
Niet dat ik niet meeleef met jullie, want dat doe ik wel. En ik schrok ook wel een beetje van dat van gisteravond, maar minder omdat ik 'de afloop' zeg maar, al iets verderop kon lezen. Het is natuurlijk anders als je hier live zit te typen, dan zit je er middenin. En ik weet denk vertrouw erop dat Saartje geen gekke dingen gaat doen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 13 februari 2009 om 17:36
quote:iry schreef op 13 februari 2009 @ 14:05:
Nu voel ik mij heel erg schuldig .
Ben bang dat ik mensen wegjaag nu ik dit lees.Nu trek je toch echt teveel verantwoordelijkheid naar je toe hoor (ja, ik herken het!), over iets wat een beslissing van een ander is, dus ook de verantwoordelijkheid van een ander. Wat de redenen er ook voor zijn, iemand beslist dat zélf. Laat het dus ook bij die ander, jij hoeft je dat helemaal niet aan te trekken.
Zo, en na deze 'strenge' woorden even een knuffel voor je na de intense behandeling die je hebt ondergaan, brrr. Dapper hoor! En dan ook nog stoppen met roken.. moet zeggen dat ik wel schrok van je verhaal van eerder, het bloed dus, maar misschien heeft dat ook te maken met het overgeven e.d.? Beschadiging van slokdarm of zo? Ik weet het natuurlijk niet; als je je echt ongerust maakt moet je wel naar de huisarts gaan hoor.
Nu voel ik mij heel erg schuldig .
Ben bang dat ik mensen wegjaag nu ik dit lees.Nu trek je toch echt teveel verantwoordelijkheid naar je toe hoor (ja, ik herken het!), over iets wat een beslissing van een ander is, dus ook de verantwoordelijkheid van een ander. Wat de redenen er ook voor zijn, iemand beslist dat zélf. Laat het dus ook bij die ander, jij hoeft je dat helemaal niet aan te trekken.
Zo, en na deze 'strenge' woorden even een knuffel voor je na de intense behandeling die je hebt ondergaan, brrr. Dapper hoor! En dan ook nog stoppen met roken.. moet zeggen dat ik wel schrok van je verhaal van eerder, het bloed dus, maar misschien heeft dat ook te maken met het overgeven e.d.? Beschadiging van slokdarm of zo? Ik weet het natuurlijk niet; als je je echt ongerust maakt moet je wel naar de huisarts gaan hoor.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 13 februari 2009 om 17:39
Lieve vrouwen.
Willen jullie nu allemaal eens even heel snel stoppen met je schuldig voelen?!
Want dat gaat natuurlijk nergens over.
1. Er heeft niemand iemand weggejaagd. Claire geeft aan het veel te vinden. Dat kan ik me heel goed voorstellen, hoe jammer ik het persoonlijk ook vind. Ben wel blij voor haar dat ze zo goed voelt wat teveel is en hierin haar grenzen aan kan geven. You go girl!!!! En we zien je elders, of als je uitgetherapiet bent en ons kan genezen .
2. Het is het voorrecht van mensen die om je geven dat ze zich zorgen mogen maken. 'Dat hoeft niet' zeggen we graag, maar het màg wel.
Vat het op als een compliment, het is een teken dat mensen om je geven, en het komt in dit geval helemaal zonder dat je erop uit was Saar, dus een heel spontaan cadeautje.
Dat mag je ook best even zo voelen.
En natuurlijk snappen wij best dat jij als je even een wandeling wilt gaan maken en uitwaaien er niet bij nadenkt om even te melden dat je nìèt van een flat gaat springen. Als je daar niet mee bezig bent komt dat namelijk niet in je op.
Duuh.
Dus persoonlijk ben ik errug blij dat je 'gewoon' even uit ging waaien. Zonder meer.
Wat niet betekent dat we ons nooit meer zorgen maken, want, zie hierboven, dat recht hebben we nu eenmaal.
Zo. En nu is juf Wurm uitgepreekt.
Lieve vrouwen, probeer eens te voelen hoeveel warmte hier hangt. En hoe mooi het is dat jullie zo om elkaar geven.
Zonder meer.
Want zorgen of griep of dat het rot gaat maakt dat gevoel niet minder. Het kan soms wat veel zijn in combinatie met eigen sores. Nou, kan je ook nog oefenen met je grenzen aangeven.
Wurm ziet een win-win situatie.
Dus. Nou geen gesorrie en geschuld meer, want dan zal ik jullie eens een bemoedigend trapje tegen jullie lieftallige derrieres geven!
*wurm heeft gesproken*
Willen jullie nu allemaal eens even heel snel stoppen met je schuldig voelen?!
Want dat gaat natuurlijk nergens over.
1. Er heeft niemand iemand weggejaagd. Claire geeft aan het veel te vinden. Dat kan ik me heel goed voorstellen, hoe jammer ik het persoonlijk ook vind. Ben wel blij voor haar dat ze zo goed voelt wat teveel is en hierin haar grenzen aan kan geven. You go girl!!!! En we zien je elders, of als je uitgetherapiet bent en ons kan genezen .
2. Het is het voorrecht van mensen die om je geven dat ze zich zorgen mogen maken. 'Dat hoeft niet' zeggen we graag, maar het màg wel.
Vat het op als een compliment, het is een teken dat mensen om je geven, en het komt in dit geval helemaal zonder dat je erop uit was Saar, dus een heel spontaan cadeautje.
Dat mag je ook best even zo voelen.
En natuurlijk snappen wij best dat jij als je even een wandeling wilt gaan maken en uitwaaien er niet bij nadenkt om even te melden dat je nìèt van een flat gaat springen. Als je daar niet mee bezig bent komt dat namelijk niet in je op.
Duuh.
Dus persoonlijk ben ik errug blij dat je 'gewoon' even uit ging waaien. Zonder meer.
Wat niet betekent dat we ons nooit meer zorgen maken, want, zie hierboven, dat recht hebben we nu eenmaal.
Zo. En nu is juf Wurm uitgepreekt.
Lieve vrouwen, probeer eens te voelen hoeveel warmte hier hangt. En hoe mooi het is dat jullie zo om elkaar geven.
Zonder meer.
Want zorgen of griep of dat het rot gaat maakt dat gevoel niet minder. Het kan soms wat veel zijn in combinatie met eigen sores. Nou, kan je ook nog oefenen met je grenzen aangeven.
Wurm ziet een win-win situatie.
Dus. Nou geen gesorrie en geschuld meer, want dan zal ik jullie eens een bemoedigend trapje tegen jullie lieftallige derrieres geven!
*wurm heeft gesproken*
vrijdag 13 februari 2009 om 17:51
Zo nou nog een stukkie 'lieve' Wurm.
Fijn dat je weer thuis bent Iry! Ik hoop dat de pijn snel wegtrekt! Krijg je eigenlijk pijnstillers of zoiets mee vanuit het ziekenhuis?
Ik vind je wel een bikkel hoor. Net aan het uitzieken van flinke griep, en nu dan dit! Doe je een beetje rustig aan?
Appeltje, gelukkig heb je het hele weekend nog om je huiswerk te maken. Misschien ben je nu gewoon aan ontspanning toe.
Het komt wanneer het komt. (en komt het niet dan kan je altijd zondag nacht nog aan de bak )
Ster, doe es lief!
Van die baaldagen zijn al rot genoeg zonder dat je je ook nog verplicht om schuldig te voelen. Het staat er ook zo mooi.
'En dan moet ik me ook weer schuldig voelen als...' Moet niet. Mag wel, maar moet niet.
En ik kan me heel goed voorstellen dat een teamuitje niet echt leuk is op dit moment. Dat lijkt me dan een ontzettend goede reden om af te zeggen, want volgens mij zijn die uitjes voor de leuk. Anders zouden ze wel doorbetaald worden.
Desnoods leen je even de griep van Iry (die heeft toch wel iets anders aan dr hoofd gezicht momenteel), als excuus.
Oh, en die was, huishouden ed lopen niet weg hoor. Troep heeft de fijne eigenschap dat het gewoon blijft liggen wachten op je.
Boodschappen dan weer niet, maar met 06-pizza kom je een end. (heb net ook 2 pizza's bij de lidl meegenomen )
EV, hoe is het met je vandaag? Wat goed dat jij net als Claire voelt dat het soms teveel is.
Dat mee laten slepen herken ik wel. Ik heb van die buien dat ik om de 3 minuten op refresh druk. Dat ik me afvraag of ik eigenlijk wel een leven heb haha.
Claire, volgens mij werkt die therapie wel! Dat je dit nu zo ziet en besluit, top! Lijkt me alleen gevoelsmatig een moeilijke beslissing. Je bent toch begaan met je vriendinnen hier, het is een plekje geworden waar jij een stukje van uitmaakt.
Ik hoop je over een tijd hier weer te zien met een update van hoe het met je gaat!
En jou bijdrage ga ik persoonlijk erg missen.
Ben ondertussen zelf door de stad heen gestuiterd, thuisgekomen met dingen die ik niet nodig had, en niet met waar ik voor ging, en heb al een filmpje gekeken.
Een maffe tekenfilm met een grappige bijrol voor een onsterfelijk figuurtje dat suicidaal is. Levert leuke dingen op.
Nu ga ik zo koken de pizza opwarmen!
Fijn dat je weer thuis bent Iry! Ik hoop dat de pijn snel wegtrekt! Krijg je eigenlijk pijnstillers of zoiets mee vanuit het ziekenhuis?
Ik vind je wel een bikkel hoor. Net aan het uitzieken van flinke griep, en nu dan dit! Doe je een beetje rustig aan?
Appeltje, gelukkig heb je het hele weekend nog om je huiswerk te maken. Misschien ben je nu gewoon aan ontspanning toe.
Het komt wanneer het komt. (en komt het niet dan kan je altijd zondag nacht nog aan de bak )
Ster, doe es lief!
Van die baaldagen zijn al rot genoeg zonder dat je je ook nog verplicht om schuldig te voelen. Het staat er ook zo mooi.
'En dan moet ik me ook weer schuldig voelen als...' Moet niet. Mag wel, maar moet niet.
En ik kan me heel goed voorstellen dat een teamuitje niet echt leuk is op dit moment. Dat lijkt me dan een ontzettend goede reden om af te zeggen, want volgens mij zijn die uitjes voor de leuk. Anders zouden ze wel doorbetaald worden.
Desnoods leen je even de griep van Iry (die heeft toch wel iets anders aan dr hoofd gezicht momenteel), als excuus.
Oh, en die was, huishouden ed lopen niet weg hoor. Troep heeft de fijne eigenschap dat het gewoon blijft liggen wachten op je.
Boodschappen dan weer niet, maar met 06-pizza kom je een end. (heb net ook 2 pizza's bij de lidl meegenomen )
EV, hoe is het met je vandaag? Wat goed dat jij net als Claire voelt dat het soms teveel is.
Dat mee laten slepen herken ik wel. Ik heb van die buien dat ik om de 3 minuten op refresh druk. Dat ik me afvraag of ik eigenlijk wel een leven heb haha.
Claire, volgens mij werkt die therapie wel! Dat je dit nu zo ziet en besluit, top! Lijkt me alleen gevoelsmatig een moeilijke beslissing. Je bent toch begaan met je vriendinnen hier, het is een plekje geworden waar jij een stukje van uitmaakt.
Ik hoop je over een tijd hier weer te zien met een update van hoe het met je gaat!
En jou bijdrage ga ik persoonlijk erg missen.
Ben ondertussen zelf door de stad heen gestuiterd, thuisgekomen met dingen die ik niet nodig had, en niet met waar ik voor ging, en heb al een filmpje gekeken.
Een maffe tekenfilm met een grappige bijrol voor een onsterfelijk figuurtje dat suicidaal is. Levert leuke dingen op.
Nu ga ik zo koken de pizza opwarmen!
vrijdag 13 februari 2009 om 17:53
vrijdag 13 februari 2009 om 17:56
Ev,je hebt helemaal gelijk. Lief dat je dat opmerkt (of wijs eigenlijk ook!)
En wurm,jou post is ook heel raak!
Het gaat ook nergens meer over.
Heb ook even met Saar gesproken en de conclusie getrokken dat we het nu wel te groot maken.
Dus dat doen we maar niet.
Nou,verder hele wijze woorden wurm goed verwoord ook.
Dank je wel.
Liefs!
En wurm,jou post is ook heel raak!
Het gaat ook nergens meer over.
Heb ook even met Saar gesproken en de conclusie getrokken dat we het nu wel te groot maken.
Dus dat doen we maar niet.
Nou,verder hele wijze woorden wurm goed verwoord ook.
Dank je wel.
Liefs!
vrijdag 13 februari 2009 om 17:58
Smakelijk eten alvast, Wurmpje.
Dag begon redelijk, maar gehuild bij de huisarts, toen ik zat te praten over werk, de moeite die mijn baas heeft gedaan (thuis komen en tel.gesprek) en dat ik hem niet wil teleurstellen qua werk. Vroeg hij zo heel rustig en afwachtend: en jezélf teleurstellen dan?
Hoe meer to-the-point kun je iets zeggen of vragen. Want dat pleasen en altijd maar eerst aan anderen denken, of ik niet lastig ben en dat soort dingen, dat zit er zó diep in bij mij. Ik heb er echt de hulp van anderen bij nodig om dit te doorbreken. 'Jou tegen jezelf beschermen,' noemde hij het.
Hij vindt dat ik nog niet aan het werk moet kan (misschien wel helemaal niet meer in dit beroep...), hij heeft echt goede dingen gezegd en ik ging nogal door-elkaar-geschud weg. Een man die je weet te raken zeg..
Dag begon redelijk, maar gehuild bij de huisarts, toen ik zat te praten over werk, de moeite die mijn baas heeft gedaan (thuis komen en tel.gesprek) en dat ik hem niet wil teleurstellen qua werk. Vroeg hij zo heel rustig en afwachtend: en jezélf teleurstellen dan?
Hoe meer to-the-point kun je iets zeggen of vragen. Want dat pleasen en altijd maar eerst aan anderen denken, of ik niet lastig ben en dat soort dingen, dat zit er zó diep in bij mij. Ik heb er echt de hulp van anderen bij nodig om dit te doorbreken. 'Jou tegen jezelf beschermen,' noemde hij het.
Hij vindt dat ik nog niet aan het werk moet kan (misschien wel helemaal niet meer in dit beroep...), hij heeft echt goede dingen gezegd en ik ging nogal door-elkaar-geschud weg. Een man die je weet te raken zeg..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 13 februari 2009 om 18:04
vrijdag 13 februari 2009 om 18:29
quote:Wurmpje schreef op 13 februari 2009 @ 17:51:
Zo nou nog een stukkie 'lieve' Wurm.
Ster, doe es lief!
Van die baaldagen zijn al rot genoeg zonder dat je je ook nog verplicht om schuldig te voelen. Het staat er ook zo mooi.
'En dan moet ik me ook weer schuldig voelen als...' Moet niet. Mag wel, maar moet niet.
En ik kan me heel goed voorstellen dat een teamuitje niet echt leuk is op dit moment. Dat lijkt me dan een ontzettend goede reden om af te zeggen, want volgens mij zijn die uitjes voor de leuk. Anders zouden ze wel doorbetaald worden.
Desnoods leen je even de griep van Iry (die heeft toch wel iets anders aan dr hoofd gezicht momenteel), als excuus.
Oh, en die was, huishouden ed lopen niet weg hoor. Troep heeft de fijne eigenschap dat het gewoon blijft liggen wachten op je.
Boodschappen dan weer niet, maar met 06-pizza kom je een end. (heb net ook 2 pizza's bij de lidl meegenomen )
Dankje Wurm. Wat maakt het ook uit. Dan maar geen booschappen. Haha heb net een pizza besteld! Das lang geleden!
EV, hoe is het met je vandaag? Wat goed dat jij net als Claire voelt dat het soms teveel is.
Dat mee laten slepen herken ik wel. Ik heb van die buien dat ik om de 3 minuten op refresh druk. Dat ik me afvraag of ik eigenlijk wel een leven heb haha.
Hahahaha lekker ding! Nou jij werkt tenminste. Je kan zeggen dat je vakantie hebt. Ik heb altijd vakantie momenteel. Enneh haha hoe doe je dat dan dat refreshen. Want ik ga ook de hele dag weer tig keer opnieuw naar t psyche forum om te kijken of er nog wat te lezen valt. Maar t kan dus nog sneller. Ben nog niet heel erg thuis op dit forum. En dan weet ik niet meer op welke topics ik nou allemaal gereageerd heb dat ik het er meestal bij een stuk of 3 hou. Meer kan ik niet aan.
Claire, volgens mij werkt die therapie wel! Dat je dit nu zo ziet en besluit, top! Lijkt me alleen gevoelsmatig een moeilijke beslissing. Je bent toch begaan met je vriendinnen hier, het is een plekje geworden waar jij een stukje van uitmaakt.
Ik hoop je over een tijd hier weer te zien met een update van hoe het met je gaat!
En jou bijdrage ga ik persoonlijk erg missen.
Ben ondertussen zelf door de stad heen gestuiterd, thuisgekomen met dingen die ik niet nodig had, en niet met waar ik voor ging, en heb al een filmpje gekeken.
Ja haha dat heb ik ook zo vaak. ''Waarom heb je nou een knoflookpers gekocht, die hebben we al.'' Oww nou gewoon, omdat ik het niet nodig heb!
Een maffe tekenfilm met een grappige bijrol voor een onsterfelijk figuurtje dat suicidaal is. Levert leuke dingen op.
Nu ga ik zo koken de pizza opwarmen!
Zo nou nog een stukkie 'lieve' Wurm.
Ster, doe es lief!
Van die baaldagen zijn al rot genoeg zonder dat je je ook nog verplicht om schuldig te voelen. Het staat er ook zo mooi.
'En dan moet ik me ook weer schuldig voelen als...' Moet niet. Mag wel, maar moet niet.
En ik kan me heel goed voorstellen dat een teamuitje niet echt leuk is op dit moment. Dat lijkt me dan een ontzettend goede reden om af te zeggen, want volgens mij zijn die uitjes voor de leuk. Anders zouden ze wel doorbetaald worden.
Desnoods leen je even de griep van Iry (die heeft toch wel iets anders aan dr hoofd gezicht momenteel), als excuus.
Oh, en die was, huishouden ed lopen niet weg hoor. Troep heeft de fijne eigenschap dat het gewoon blijft liggen wachten op je.
Boodschappen dan weer niet, maar met 06-pizza kom je een end. (heb net ook 2 pizza's bij de lidl meegenomen )
Dankje Wurm. Wat maakt het ook uit. Dan maar geen booschappen. Haha heb net een pizza besteld! Das lang geleden!
EV, hoe is het met je vandaag? Wat goed dat jij net als Claire voelt dat het soms teveel is.
Dat mee laten slepen herken ik wel. Ik heb van die buien dat ik om de 3 minuten op refresh druk. Dat ik me afvraag of ik eigenlijk wel een leven heb haha.
Hahahaha lekker ding! Nou jij werkt tenminste. Je kan zeggen dat je vakantie hebt. Ik heb altijd vakantie momenteel. Enneh haha hoe doe je dat dan dat refreshen. Want ik ga ook de hele dag weer tig keer opnieuw naar t psyche forum om te kijken of er nog wat te lezen valt. Maar t kan dus nog sneller. Ben nog niet heel erg thuis op dit forum. En dan weet ik niet meer op welke topics ik nou allemaal gereageerd heb dat ik het er meestal bij een stuk of 3 hou. Meer kan ik niet aan.
Claire, volgens mij werkt die therapie wel! Dat je dit nu zo ziet en besluit, top! Lijkt me alleen gevoelsmatig een moeilijke beslissing. Je bent toch begaan met je vriendinnen hier, het is een plekje geworden waar jij een stukje van uitmaakt.
Ik hoop je over een tijd hier weer te zien met een update van hoe het met je gaat!
En jou bijdrage ga ik persoonlijk erg missen.
Ben ondertussen zelf door de stad heen gestuiterd, thuisgekomen met dingen die ik niet nodig had, en niet met waar ik voor ging, en heb al een filmpje gekeken.
Ja haha dat heb ik ook zo vaak. ''Waarom heb je nou een knoflookpers gekocht, die hebben we al.'' Oww nou gewoon, omdat ik het niet nodig heb!
Een maffe tekenfilm met een grappige bijrol voor een onsterfelijk figuurtje dat suicidaal is. Levert leuke dingen op.
Nu ga ik zo koken de pizza opwarmen!
vrijdag 13 februari 2009 om 18:34
Fijn, zo'n meedenkende maar recht-voor-z'n-raap huisarts. Daar heb je nog eens wat aan. Hoewel ik me voor kan stellen dat jij op dat moment tranen mt tuiten huilde, want o men wat confronterend om te horen.
Waarom zien anderen dingen toch altijd eerder dan wij zelf, en waarom doet het pas zeer als een ander iets hardop uitspreekt?
Alsof het dan pas echt is, omdat het bevestigd wordt?
T valt me trouwens op dat je schrijft 'de dag begon goed'. Vind je het naar dat je gehuild hebt bij de huisarts, of heb je er een verdrietig/naar gevoel aan over gehouden?
Enne, dat dekentje . Ik zit vaak al achter de compu met een fleecekleedje. Mmm lekker. Want van dat stilzitten krijg ik het koud.
En bij ons op de bank ligt een heule grote sprei/dekbed. Daar passen wel zes Wurmpjes in, of precies 1 Wurm met Wurman. Prrrrr..
Ik ga helemaal spinnen als ik eraan denk.
Waarom zien anderen dingen toch altijd eerder dan wij zelf, en waarom doet het pas zeer als een ander iets hardop uitspreekt?
Alsof het dan pas echt is, omdat het bevestigd wordt?
T valt me trouwens op dat je schrijft 'de dag begon goed'. Vind je het naar dat je gehuild hebt bij de huisarts, of heb je er een verdrietig/naar gevoel aan over gehouden?
Enne, dat dekentje . Ik zit vaak al achter de compu met een fleecekleedje. Mmm lekker. Want van dat stilzitten krijg ik het koud.
En bij ons op de bank ligt een heule grote sprei/dekbed. Daar passen wel zes Wurmpjes in, of precies 1 Wurm met Wurman. Prrrrr..
Ik ga helemaal spinnen als ik eraan denk.
vrijdag 13 februari 2009 om 18:49
Haha Ster, ik ben blij dat ik als inspiratie voor je avondeten heb kunnen dienen. Pizza is altijd lekker makkelijk!
En ja, ik ben ook eigenlijk heel dankbaar voor hoe het momenteel loopt in mn leven: dat ik zo'n megalieve kerel heb, eindelijk goede therapie, een veilig huisje, en een klein baantje. Ik hoop ook ècht dat dit zo zal blijven, dat dit vol te houden blijft enzo.
Weet dat ik het momenteel echt heel goed voor elkaar heb. Zeker als ik terugkijk op hoe het ooit was.
Maarrr ik denk dat als het met jou/jullie uiteindelijk wat beter gaat, en je gaat werken zoveel als je voelt dat je aankan, dat dat ook een heel stuk gaat schelen.
Fulltime werken heb ik nooit gedaan, fulltime studeren heb ik na twee jaar al op 'moeten' geven. Vond dat een hele moeilijke keuze, maar het bleek het begin van een nieuwe levenshouding.
Rustig aan doen bleek voor mij de sleutel tot minder ongelukkig. Pas toen ik begon te leven als een bejaarde was er ineens tijd voor alle klachten om echt tot uiting te komen, maar ook voor mij om mijn leven zelf in te gaan richten.
Dus eigenlijk heb ik er vertrouwen in dat thuis zitten een stap is ergens in je eigen proces.
Namelijk de stap dat je merkt dat dingen op de oude manier niet gaan lukken, en dat je er bewust voor gaat kiezen om te kijken hoe je je leven zo in kan richten dat je er weer zin in hebt.
Ik heb de afgelopen jaren, en nu nog eigenlijk, heel erg gezien als een kans. Een kans om aan mezelf te werken, een kans om op deze manier rustiger aan te doen zodat niet elke dag een strijd is om het einde te halen.
Natuurlijk is het rot en zou ik liever in staat zijn fulltime te werken.
Maar momenteel dank ik de hemel dat ik in NL woon, en dat ik daardoor de kans heb om niet fulltime te moeten werken als dat niet gaat. Dus de kans om tijd en energie in therapie te stoppen. In het leren leven met mij, met mijn klachten.
En hopenlijk levert die kans mij op dat ik straks meer kan.
Ik kan nu in ieder geval al meer dan toen ik nog fulltime 'moest'. Namelijk regelmatig genieten van dingen.
Rust nemen als ik daar behoefte aan heb. En, behalve me daar heel schuldig over voelen, ook echt even blij zijn dat ik dan niet meer 'moet'.
Tot zover deze preek. Ik schijn er vandaag een abonnement op te hebben.
Dat refreshen? Gewoon de pagina open laten staan en F5 of 'laatste' indrukken. Laatste werkt altijd!
En voor 'te volgen' topics kan je via 'mijn viva' en 'mijn laatste'
zowel zien wat je laatste 10 reacties waren, als in welke 10 topics je als laatste gereageerd hebt. Tipje?
Nou, ik ga mijn onnuttige aankopen opruimen. (en neeee, het zijn geen dubbele dingen. Tnx dat je dat schreef, voel ik me toch minder sneu over mn aankopen )
En ja, ik ben ook eigenlijk heel dankbaar voor hoe het momenteel loopt in mn leven: dat ik zo'n megalieve kerel heb, eindelijk goede therapie, een veilig huisje, en een klein baantje. Ik hoop ook ècht dat dit zo zal blijven, dat dit vol te houden blijft enzo.
Weet dat ik het momenteel echt heel goed voor elkaar heb. Zeker als ik terugkijk op hoe het ooit was.
Maarrr ik denk dat als het met jou/jullie uiteindelijk wat beter gaat, en je gaat werken zoveel als je voelt dat je aankan, dat dat ook een heel stuk gaat schelen.
Fulltime werken heb ik nooit gedaan, fulltime studeren heb ik na twee jaar al op 'moeten' geven. Vond dat een hele moeilijke keuze, maar het bleek het begin van een nieuwe levenshouding.
Rustig aan doen bleek voor mij de sleutel tot minder ongelukkig. Pas toen ik begon te leven als een bejaarde was er ineens tijd voor alle klachten om echt tot uiting te komen, maar ook voor mij om mijn leven zelf in te gaan richten.
Dus eigenlijk heb ik er vertrouwen in dat thuis zitten een stap is ergens in je eigen proces.
Namelijk de stap dat je merkt dat dingen op de oude manier niet gaan lukken, en dat je er bewust voor gaat kiezen om te kijken hoe je je leven zo in kan richten dat je er weer zin in hebt.
Ik heb de afgelopen jaren, en nu nog eigenlijk, heel erg gezien als een kans. Een kans om aan mezelf te werken, een kans om op deze manier rustiger aan te doen zodat niet elke dag een strijd is om het einde te halen.
Natuurlijk is het rot en zou ik liever in staat zijn fulltime te werken.
Maar momenteel dank ik de hemel dat ik in NL woon, en dat ik daardoor de kans heb om niet fulltime te moeten werken als dat niet gaat. Dus de kans om tijd en energie in therapie te stoppen. In het leren leven met mij, met mijn klachten.
En hopenlijk levert die kans mij op dat ik straks meer kan.
Ik kan nu in ieder geval al meer dan toen ik nog fulltime 'moest'. Namelijk regelmatig genieten van dingen.
Rust nemen als ik daar behoefte aan heb. En, behalve me daar heel schuldig over voelen, ook echt even blij zijn dat ik dan niet meer 'moet'.
Tot zover deze preek. Ik schijn er vandaag een abonnement op te hebben.
Dat refreshen? Gewoon de pagina open laten staan en F5 of 'laatste' indrukken. Laatste werkt altijd!
En voor 'te volgen' topics kan je via 'mijn viva' en 'mijn laatste'
zowel zien wat je laatste 10 reacties waren, als in welke 10 topics je als laatste gereageerd hebt. Tipje?
Nou, ik ga mijn onnuttige aankopen opruimen. (en neeee, het zijn geen dubbele dingen. Tnx dat je dat schreef, voel ik me toch minder sneu over mn aankopen )
vrijdag 13 februari 2009 om 18:57
Jee Wurm, wat een mooie tekst. Heb wel bewondering voor je hoor. Maar je doet het zo knap, je weet wat je hebt en je doet er alles aan om je leven zo plezierig mogelijk te maken. Vind je zo stoer en sterk.
Je komt ook over als een intelligente sprankelende meid die nu al zo goed weet waar haar grenzen liggen en die de dingen kan benoemen. Vind ik erg knap.. Ben stiekum een beetje op een goeie manier jaloers.
En als buitenstaanders vragen waarom je zo weinig werkt? Wat zeg je dan? Ik vind dat zo moeilijk om te bewantwoorden. Want ik weet het gewoon nog allemaal niet zo goed.
Je komt ook over als een intelligente sprankelende meid die nu al zo goed weet waar haar grenzen liggen en die de dingen kan benoemen. Vind ik erg knap.. Ben stiekum een beetje op een goeie manier jaloers.
En als buitenstaanders vragen waarom je zo weinig werkt? Wat zeg je dan? Ik vind dat zo moeilijk om te bewantwoorden. Want ik weet het gewoon nog allemaal niet zo goed.
